Geen idee wat te doen
ik ben al heel lang samen met mijn vriend. Het is geen goede relatie, ik vind het erg eenzaam. Dat is iets wat al jaren speelt. Mijn vriend en ik hebben het hier al heel vaak over gehad. Persoonlijk had ik al lang geleden uit elkaar willen gaan. Helaas heb ik geen groot netwerk om me heen waar ik (tijdelijk) terecht zou kunnen. In deze tijd met de woningcrisis is het heel moeilijk om aan een woning te komen. Ik zou eerlijk gezegd niet goed weten hoe we uit elkaar zouden moeten gaan gezien dit praktische gedeelte.
Daarnaast wil mijn vriend niet uit elkaar gaan. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil. Ook zegt hij dat hij niet weg zal gaan maar sowieso in het huis blijft zitten. Daarnaast hebben we een kind samen waarvoor het niet fijn is als we uit elkaar zouden gaan.
Als ik het toch ter sprake breng raakt mijn vriend overstuur.
Zelf ben ik al heel lang heel ongelukkig in deze relatie. Mijn vriend weet dat. Hij wil daar ook aan werken omdat hij niet uit elkaar wil gaan. Wat ik heel erg mis in onze relatie is een band samen hebben, echt maatjes zijn van elkaar. Dat is er totaal niet. We doen ons eigen ding en dat maakt het voor mij in ieder geval heel eenzaam.
Door de omstandigheden zie ik geen mogelijkheid om weg te gaan. Ik zie geen uitweg uit deze situatie. Dus kabbelt dit al een paar jaar zo door.
Het ontbreken van een band breekt me wel op. Het is voor mij een groot gemis. Nu heb ik heel fout via internet een man leren kennen. Ik had met hem heel fijne gesprekken. Hij gaf me op dat gebied de aandacht die ik al lang thuis mis. Ik voelde me er echt fijn bij. Het was fijn dat iemand me wel zag. Het betekende veel voor me. Het heeft heel lang geduurd omdat ik officieel geen vrijgezel was voor we elkaar gezien hebben. Ik heb dat mijn vriend van tevoren ook vertelt. Hij was boos natuurlijk.
De ontmoeting met die man ging niet zoals dat normaal ging. Na de ontmoeting deed hij ook anders. Hij gaf heel wisselende signalen. Ik heb zelf het idee dat hij zelf ook wat issues had. Het was gewoon heel onduidelijk. Hij zei oa dat hij me niet had willen afwijzen of kwetsen.
In ieder geval is het contact verbroken omdat hij het allemaal niet wist en mij geen duidelijkheid kon bieden. Ik heb zelf het contact verbroken omdat ik er niet tegen kon.
Inmiddels is dat alweer een tijdje geleden. Ik zit er nog steeds heel erg mee. Ik weet ook nog steeds niet wat ik er nou van moet denken. Die man vond is dat ik geen duidelijke keuze had gemaakt. Ik zit nog steeds bij mijn vriend maar ben nog steeds heel ongelukkig daarmee. Ik mis het contact met die andere man heel erg. Het liefst zou ik weer contact met hem willen opnemen. Maar ik wil ook niet als wanhopig iemand achter iemand aanlopen.
Als ik heel erg eerlijk ben zou ik het liefst bij die andere man willen zijn. Het contact betekende heel veel voor me. Ik vind het heel erg hoe het gelopen is. Ik voel me er vaak ellendig door dat ik niet weet wat ik nu het beste kan doen.
Mija schreef op 06-06-2022 om 13:58:
[..]
Ach ja, want als iemand gaat flippen en zegt ‘nee, nee, nee’ dan houdt het natuurlijk helemaal op.
Zie je nou echt niet dat je jezelf helemaal afhankelijk maakt van hem?
Hij hoeft niet uit elkaar te willen gaan. Hij hoeft ‘alleen maar’ de realiteit te zien en accepteren dat jij het wil. Maar jij praat alleen maar en er verandert niks. Action speaks louder than words. Dus de realiteit is voor hem dat je niet echt wil.
Als je dan ook daadwerkelijk weg kan dan maakt het inderdaad niet uit als iemand flipt. Daar hoef je dan niet voor te blijven. Maar helaas kan ik zo niet weg en dat is het verschil.
Lisa80 schreef op 06-06-2022 om 14:02:
[..]
Ik vind het zelf ook frustrerend te horen dat ik bv niet genoeg doe. Terwijl dat echt niet waar is.
Wat heb je dan allemaal al geprobeerd? Dat vertel je helemaal niet. Je vertelt alleen wat er allemaal niet kan omdat anderen of de buitenwereld niet meewerken.
Het is niet of weg of blijven. Er zijn tussenstappen. Als iemand gaat flippen ga je met hem naar de huisarts, bijvoorbeeld. En als hij heel ernstig gaat flippen bel je de crisisdienst. Of als hij gewelddadig gaat flippen bel je de politie. Wat is er precies zo intimiderend aan dat flippen dat het tegen iedere prijs voorkomen moet worden als dat betekent dat jij gevangen zit in een leven dat je kennelijk niet wil?
En oh, ik zie hier een hele voordehandliggende interventie. Je vriend wil verbeteren, zegt ‘ie? Dan gaan jullie naar een relatietherapeut. En eenmaal daar ga jij hem met hulp van de therapeut vertellen dat het voor jou onherstelbaar is.
Ik denk dat je zelf niet weg durft te gaan en het probleem volledig bij je vriend legt.
Ik vraag mezelf zelfs af of je wel weg wilt.
Heb je jezelf al af gevraagd hoe jullie het gaan doen met jullie kind, want daar hoor ik je helemaal niet over. Alsof het niet bestaat.
Voor zover ik nu hoor doet je vriend er vanalles aan om te verbeteren, maar geef jij hem daar geen kans voor. Zeker als iemand autisme heeft zul je hem daarbij moeten helpen. Maar jij wil niet.
Dat is het hele punt in dit verhaal, alles draait alleen om jou. Niet om je kind en niet om je vriend.
Hij raakt in paniek als jij zegt weg te gaan. Ik begrijp dat, want dan komen er heel veel extra verantwoordelijkheden op zijn bordje. En dingen die hij moet regelen. Dat is heel veel informatie en handelingen en dat is overweldigend. Ik zou ook blokkeren in zo'n situatie. Omdat ik het niet overzie. Als iemand me dan helpt met overzicht en een stappenplan creëren en de emoties zijn een beetje gezakt, dan zou ik het wel kunnen.
Ik vind overigens niet dat ik door mijn autisme geen verantwoordelijkheid hoef te dragen voor huishouden, kind, behoeften van partner etc. Ik heb een relatie en dat is geven en nemen. Jouw reactie is wel dubbel. Als hij flipt, blijf je toch. Zijn gedrag helpt hem dus om zijn zin te krijgen.
Lisa, Huisvesting is inderdaad een gigantisch probleem weet ik uit ervaring en zelfs mij triggeren de reacties met oplossingen, ik heb ze ook allemaal vaak gehoord en uitgezocht maar voor mij waren ze allemaal onmogelijk.
Waar ik en misschien ook anderen mede tegenaan lopen is de date die je erbij haalt, voor mij leest het alsof hij (tevens) de oplossing is voor je huisvesting. Mij is dat toendertijd vernederend geadviseerd en ik ken iemand die deze reden om te daten niet onder stoelen of banken steekt maar het is onaantrekkelijk.
Mija, Heb jij ervaring met crisisdienst en politie in de context van flippen? Ik wel, ze kwamen en gingen weer de "patiënt" achterlatend bij de "mantelzorg". Uiteindelijk komt jeugdzorg met dreiging van uithuisplaatsing van de kinderen in beeld maar zelfs dan gebeurt er niets. Ik begrijp het dilemma van Lisa waarmee ik niet wil zeggen dat ze moet blijven maar het is niet makkelijk en er is geen hulp voordat het echt fout gaat.
Bijtje82 schreef op 06-06-2022 om 14:22:
Ik denk dat je zelf niet weg durft te gaan en het probleem volledig bij je vriend legt.
Ik vraag mezelf zelfs af of je wel weg wilt.
Heb je jezelf al af gevraagd hoe jullie het gaan doen met jullie kind, want daar hoor ik je helemaal niet over. Alsof het niet bestaat.
Voor zover ik nu hoor doet je vriend er vanalles aan om te verbeteren, maar geef jij hem daar geen kans voor. Zeker als iemand autisme heeft zul je hem daarbij moeten helpen. Maar jij wil niet.
Dat is het hele punt in dit verhaal, alles draait alleen om jou. Niet om je kind en niet om je vriend.
Het is niet zo dat alles om mij draait. Het heeft de laatste jaren juist helemaal niet om mij gedraaid. Ik heb me compleet weggecijferd. Juist omdat het totaal niet om mij draait. En dat breekt me nu op na heel veel jaren.
Ik durf en wil wel weg gaan maar zie geen mogelijkheid. Dat is het.
Ik heb mijn vriend vele jaren kansen gegeven maar hij maakt het niet waar omdat hij steeds in zijn oude gedrag terug valt.
Maar wij weten niet wat zijn flippen inhoudt. Gaat ie huilen, slaan, met spullen gooien. Is het alleen schreeuwen, onvermogen?
En wat doe jij in zo'n geval?
We lezen alleen wat hij verkeerd doet. Wat doe jij allemaal verkeerd?
Nobody schreef op 06-06-2022 om 14:37:
Lisa, Huisvesting is inderdaad een gigantisch probleem weet ik uit ervaring en zelfs mij triggeren de reacties met oplossingen, ik heb ze ook allemaal vaak gehoord en uitgezocht maar voor mij waren ze allemaal onmogelijk.
Waar ik en misschien ook anderen mede tegenaan lopen is de date die je erbij haalt, voor mij leest het alsof hij (tevens) de oplossing is voor je huisvesting. Mij is dat toendertijd vernederend geadviseerd en ik ken iemand die deze reden om te daten niet onder stoelen of banken steekt maar het is onaantrekkelijk.
Mija, Heb jij ervaring met crisisdienst en politie in de context van flippen? Ik wel, ze kwamen en gingen weer de "patiënt" achterlatend bij de "mantelzorg". Uiteindelijk komt jeugdzorg met dreiging van uithuisplaatsing van de kinderen in beeld maar zelfs dan gebeurt er niets. Ik begrijp het dilemma van Lisa waarmee ik niet wil zeggen dat ze moet blijven maar het is niet makkelijk en er is geen hulp voordat het echt fout gaat.
Ik heb eerlijk gezegd helemaal geen hoge verwachtingen van hulp maar hoe dan ook is een fors signaal en flinke steen in de vijver om er buitenstaanders bij te betrekken. Lisa gaf aan dat ze verwachtte dat haar vriend ‘wakker zou worden’ als ze aan zou geven met een ander verder te willen. Als ze dat denkt, zijn er nog wel meer mededelingen of stappen denkbaar die een shockeffect teweeg kunnen brengen en vriend uit zijn lethargie kunnen wakker schudden. Het is belangrijk strategisch te denken. Het is niet altijd het meest voordehandliggende effect van een interventie waar je gebruik van kunt maken.
Nobody schreef op 06-06-2022 om 14:37:
Lisa, Huisvesting is inderdaad een gigantisch probleem weet ik uit ervaring en zelfs mij triggeren de reacties met oplossingen, ik heb ze ook allemaal vaak gehoord en uitgezocht maar voor mij waren ze allemaal onmogelijk.
Waar ik en misschien ook anderen mede tegenaan lopen is de date die je erbij haalt, voor mij leest het alsof hij (tevens) de oplossing is voor je huisvesting. Mij is dat toendertijd vernederend geadviseerd en ik ken iemand die deze reden om te daten niet onder stoelen of banken steekt maar het is onaantrekkelijk.
Mija, Heb jij ervaring met crisisdienst en politie in de context van flippen? Ik wel, ze kwamen en gingen weer de "patiënt" achterlatend bij de "mantelzorg". Uiteindelijk komt jeugdzorg met dreiging van uithuisplaatsing van de kinderen in beeld maar zelfs dan gebeurt er niets. Ik begrijp het dilemma van Lisa waarmee ik niet wil zeggen dat ze moet blijven maar het is niet makkelijk en er is geen hulp voordat het echt fout gaat.
Nee het gaat mij niet om huisvesting bij die date. Dat lijkt me helemaal geen goed idee ook. Die man gaf me de aandacht en betrokkenheid die ik al heel lang mis. Het betekende veel voor me. Het liefst zou ik zelf een huis vinden om alleen te wonen met kinderen. Dat lijkt me ook het beste. Het gaat mij om de man zelf, niet om zijn huis, spullen of zulke dingen.
Dat laatste wat je zegt over crisis dienst. Net wat jij zegt, mensen zeggen snel dingen maar in de praktijk werkt het anders.
Lisa80 schreef op 06-06-2022 om 14:52:
[..]
Nee het gaat mij niet om huisvesting bij die date. Dat lijkt me helemaal geen goed idee ook. Die man gaf me de aandacht en betrokkenheid die ik al heel lang mis. Het betekende veel voor me. Het liefst zou ik zelf een huis vinden om alleen te wonen met kinderen. Dat lijkt me ook het beste. Het gaat mij om de man zelf, niet om zijn huis, spullen of zulke dingen.
Dat laatste wat je zegt over crisis dienst. Net wat jij zegt, mensen zeggen snel dingen maar in de praktijk werkt het anders.
En dat ‘anders’ daar kun jij met een beetje strategisch denken misschien een draai aan geven. En misschien werkt het niet. Maar nu zit je vast. En als je wat probeert, heb je in ieder geval het gevoel dat je bezig bent invloed uit te oefenen op je leven. Als je moedeloos in je stoel hangt (en geloof me, dat ken ik ook) word je alleen maar depressief. Dus ergens zul je bereid moeten zijn mogelijkheden te gaan onderzoeken. Ook als je nog niet weet of gelooft dat het je wat kan gaan opleveren.
Je zegt: het ging me om die man. Je zei ook: zelfs toen wilde mijn vriend niet uit elkaar. Hoe had die buitenechtelijke relatie dan toch een oplossing gebracht? Hoe kan dat effect op een andere manier eventueel bereikt worden?
Hoe lang zijn jullie samen? In je op heb he het over kind, maar hierboven over kinderen 🤷♀️ Hoe is jullie kind/kinderen hier onder?
Wat ik trouwens wel erg vind is dat je je vriend moedwillig pijn wilt doen door vreemd te gaan of door andere manieren. Dit is natuurlijk alleen maar voer voor ruzie. Geen goed plan als je samen kinderen hebt.
Lisa80 schreef op 06-06-2022 om 14:02:
[..]
Even nog reageren op je aanvulling.
Het is heel makkelijk gezegd door mensen dat ik passief ben of allang dit en dat had kunnen doen. In de praktijk zit het meestal net anders in elkaar. Daarom vind ik het lastig als mensen dat zo makkelijk zeggen en kom ik inderdaad met argumenten. Ik vind het zelf ook frustrerend te horen dat ik bv niet genoeg doe. Terwijl dat echt niet waar is.
Okay ik begrijp dat je vast kunt zitten maar je reageert niet op dit wat ik schrijf:
en oh ook dit: stop met bewijzen en argumenten aan te voeren voor je onmacht en vastzitten. Op microniveau kan je wel kracht pakken, en als dat daar klein begint, zal dat zich gaan uitbreiden in de rest van je bestaan. Kijk wat je wel kan veranderen en wat nu wel goed is en werk van daar uit. Anders draai je alleen maar de depressie in en kan je niks meer.
Want als je met een voet in een andere relatie staat (een grote vlucht), is thuis natuurlijk helemaal niks meer en trek je daar ook je energie en hoop uit terug. Maak ervan wat nu kan, lukt het niet, dan kan je altijd nog over een paar jaar naar een woning waar je dan wel voor in aanmerking komt.
Ik zelf ken uit mijn leven ook situaties waarbij ik aan alle kanten vast zat. Maar je moet toch beginnen bij waar je nu bent en wat je binnen die situatie kan verbeteren. Voor jezelf dan, waar kan je kracht en hoop uit halen? Bijvoorbeeld: misschien heb je wel een talent waar je jaren geen aandacht aan hebt besteed. Uit mijn ervaring als creatief therapeut weet ik dat iedereen dat wel heeft. Schrijven, of fotograferen, of muziek. Noem maar wat. De meeste mensen hebben ook smoesjes om niet te doen wat ze heel veel voldoening geeft: te oud, geen tijd, ik ben toch niet goed. Maar in feite is het angst. Maar als je zoiets oppakt, ontstaat er een nieuwe energie van hoop en blijdschap waaruit dingen kunnen gaan veranderen.
Het lijkt niks er mee te maken te hebben maar nu ben je alleen gefocust op wat niet kan en hoewel je daar gelijk in kan hebben gaat het ook klinken als klagen en je eigen onmacht verdedigen. Daarom zeg ik: zoek iets waar je je kracht en plezier en hoop mee pakt. Hardlopen, in een koor zingen, scrapbooken, weet ik veel. Nu praat je jezelf en ons de put in.
Haal je focus een tijdje van het probleem want er veel over praten lost dus niks op. en kijk eens wat er dan gebeurt. Succes!
Mija schreef op 06-06-2022 om 14:49:
[..]
Ik heb eerlijk gezegd helemaal geen hoge verwachtingen van hulp maar hoe dan ook is een fors signaal en flinke steen in de vijver om er buitenstaanders bij te betrekken. Lisa gaf aan dat ze verwachtte dat haar vriend ‘wakker zou worden’ als ze aan zou geven met een ander verder te willen. Als ze dat denkt, zijn er nog wel meer mededelingen of stappen denkbaar die een shockeffect teweeg kunnen brengen en vriend uit zijn lethargie kunnen wakker schudden. Het is belangrijk strategisch te denken. Het is niet altijd het meest voordehandliggende effect van een interventie waar je gebruik van kunt maken.
Mijn ervaring van iemand die afhankelijk is zal eerst even schrikken en zijn beste beentje voorzetten of het beloven totdat die na een tijdje terugvalt in de oude patronen, uiteindelijk groei je steeds verder uit elkaar en worden de escalaties steeds heftiger. Zoals ik het lees is Lisa ook niet vrij van vermijdend gedrag en misschien nog wat dingen en dat is een lastige combi bij hoe zij haar vriend beschrijft.
De kritische reacties zijn denk ik weinig helpend voor Lisa, zij is denk ik meer gebaat bij begrip en realistische tips. Misschien is een linkje naar de topics van MevrouwKrul helpend voor haar.
Lisa80 schreef op 06-06-2022 om 14:45:
[..]
Het is niet zo dat alles om mij draait. Het heeft de laatste jaren juist helemaal niet om mij gedraaid. Ik heb me compleet weggecijferd. Juist omdat het totaal niet om mij draait. En dat breekt me nu op na heel veel jaren.
Ik durf en wil wel weg gaan maar zie geen mogelijkheid. Dat is het.
Ik heb mijn vriend vele jaren kansen gegeven maar hij maakt het niet waar omdat hij steeds in zijn oude gedrag terug valt.
Ik geloof gelijk dat jij de kar trekt. Zeker als je vriend een stoornis op het autisme spectrum zit.
Maar ik zie ook dat je alleen maar antwoorden geeft op het woning probleem.
Stel je voor dat je gaat scheiden. Wat moet je dan allemaal regelen? Kan je vriend co-ouderschap aan? Heb je nagevraagd of als jullie gaan scheiden je vriend wel automatisch in het huis mag blijven. Ik denk dat als er geen co-ouderschap is dat nog maar de vraag is.
Ik heb het idee dat je er heel erg alleen voor staat. Heb je helemaal geen familie? Ik snap.dat het doodeng is. Alleen verder. Maar er is meer dat geregeld moet worden. Verschillende reageerders hebben al dingen opgenoemd wat geregeld had kunnen worden maar daar reageer je totaal niet op.
Ja je staat er alleen voor. Emotioneel ben je waarschijnlijk helemaal op. En je focust nu alleen op huisvesting, maar daar draai je je voor nu in vast want er is niks.
Er zijn al zoveel opties voorbij gekomen. Nogmaals TO
* Ga sparen. Voor evt particuliere huur. Een Tiny House of weet ik het wat.
* Probeer uit te vinden of het klopt dat je vriend wel in het huis mag blijven. Waarschijnlijk wel als hij co ouderschap heeft. Maar ook dat weet ik niet zeker. Maar begin ergens.
* Zoek hulp. Vraag eerst eens aan de huisarts of er in de praktijk een praktijk ondersteuner GGZ is. Dat is laagdrempelig. Laat haar desnoods dit hele draadje lezen.
* Je hebt geen familie zeg je... Helemaal niemand??? Daar kan ook al veel verdriet en. Trauma achter zitten en daar kun je ook hulp voor zoeken..maar begin bij de POH GGZ.
* Probeer eerst zelf sterker te worden. Je bent sterk zeg je en ik geloof gelijk dat jij de sterkste bent thuis maar ik denk dat je toch sterker kunt worden. Weten wie je bent wat je wilt..je eigen problemen onder ogen zien. Keuzes maken. Echt beste TO op mij komt het over alsof je niet veel inzicht hebt in je eigen rol. En ja natuurlijk snap ik dat het nu een ramp is met de woningen. Maar je kunt al veel voorwerk doen om meer duidelijk te krijgen wat er straks nodig is en hoe je alles geregeld krijgt met een scheiding. Doe iets en blijf niet in cirkeltjes rond draaien wat betreft ' ja maar ik kan geen huis vinden" begin dan ergens anders.
veel sterkte met alles
Lisa80 schreef op 06-06-2022 om 14:52:
[..]
Nee het gaat mij niet om huisvesting bij die date. Dat lijkt me helemaal geen goed idee ook. Die man gaf me de aandacht en betrokkenheid die ik al heel lang mis. Het betekende veel voor me. Het liefst zou ik zelf een huis vinden om alleen te wonen met kinderen. Dat lijkt me ook het beste. Het gaat mij om de man zelf, niet om zijn huis, spullen of zulke dingen.
Dat laatste wat je zegt over crisis dienst. Net wat jij zegt, mensen zeggen snel dingen maar in de praktijk werkt het anders.
Dan heb ik het verkeerd ingevuld, mijn excuses.
Volgens mij krijg je momenteel van vrijwel niemand aandacht en betrokkenheid wat ik oprecht zielig vind maar pas aub op met dit op internet zoeken, je hebt nu iemand getroffen die je heeft laten gaan maar je kunt ook iemand treffen die zich mooier voordoet dan hij in werkelijkheid is of je maakt hetzelf mooier dan het is en blijft teleurgesteld achter.
