Geen idee wat te doen
ik ben al heel lang samen met mijn vriend. Het is geen goede relatie, ik vind het erg eenzaam. Dat is iets wat al jaren speelt. Mijn vriend en ik hebben het hier al heel vaak over gehad. Persoonlijk had ik al lang geleden uit elkaar willen gaan. Helaas heb ik geen groot netwerk om me heen waar ik (tijdelijk) terecht zou kunnen. In deze tijd met de woningcrisis is het heel moeilijk om aan een woning te komen. Ik zou eerlijk gezegd niet goed weten hoe we uit elkaar zouden moeten gaan gezien dit praktische gedeelte.
Daarnaast wil mijn vriend niet uit elkaar gaan. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil. Ook zegt hij dat hij niet weg zal gaan maar sowieso in het huis blijft zitten. Daarnaast hebben we een kind samen waarvoor het niet fijn is als we uit elkaar zouden gaan.
Als ik het toch ter sprake breng raakt mijn vriend overstuur.
Zelf ben ik al heel lang heel ongelukkig in deze relatie. Mijn vriend weet dat. Hij wil daar ook aan werken omdat hij niet uit elkaar wil gaan. Wat ik heel erg mis in onze relatie is een band samen hebben, echt maatjes zijn van elkaar. Dat is er totaal niet. We doen ons eigen ding en dat maakt het voor mij in ieder geval heel eenzaam.
Door de omstandigheden zie ik geen mogelijkheid om weg te gaan. Ik zie geen uitweg uit deze situatie. Dus kabbelt dit al een paar jaar zo door.
Het ontbreken van een band breekt me wel op. Het is voor mij een groot gemis. Nu heb ik heel fout via internet een man leren kennen. Ik had met hem heel fijne gesprekken. Hij gaf me op dat gebied de aandacht die ik al lang thuis mis. Ik voelde me er echt fijn bij. Het was fijn dat iemand me wel zag. Het betekende veel voor me. Het heeft heel lang geduurd omdat ik officieel geen vrijgezel was voor we elkaar gezien hebben. Ik heb dat mijn vriend van tevoren ook vertelt. Hij was boos natuurlijk.
De ontmoeting met die man ging niet zoals dat normaal ging. Na de ontmoeting deed hij ook anders. Hij gaf heel wisselende signalen. Ik heb zelf het idee dat hij zelf ook wat issues had. Het was gewoon heel onduidelijk. Hij zei oa dat hij me niet had willen afwijzen of kwetsen.
In ieder geval is het contact verbroken omdat hij het allemaal niet wist en mij geen duidelijkheid kon bieden. Ik heb zelf het contact verbroken omdat ik er niet tegen kon.
Inmiddels is dat alweer een tijdje geleden. Ik zit er nog steeds heel erg mee. Ik weet ook nog steeds niet wat ik er nou van moet denken. Die man vond is dat ik geen duidelijke keuze had gemaakt. Ik zit nog steeds bij mijn vriend maar ben nog steeds heel ongelukkig daarmee. Ik mis het contact met die andere man heel erg. Het liefst zou ik weer contact met hem willen opnemen. Maar ik wil ook niet als wanhopig iemand achter iemand aanlopen.
Als ik heel erg eerlijk ben zou ik het liefst bij die andere man willen zijn. Het contact betekende heel veel voor me. Ik vind het heel erg hoe het gelopen is. Ik voel me er vaak ellendig door dat ik niet weet wat ik nu het beste kan doen.
Als je bij hem weg wil, dan moet je gaan. En nee, in de huidige woningmarkt is dat niet simpel. Zoals al gezegd: verdiep je in de mogelijkheden. Kun je breder zoeken? Zijn er wijken met minder inschrijftijd? Bij ons heb je flats waar zo'n 4 jaar voor staat, en huizen met 12 jaar wachttijd. Dat verschilt dus nogal!
Bij iemand blijven omdat weggaan ingewikkeld is, is nooit een goed idee. Bedenk ook dat je nu de norm stelt voor jullie kind. Een liefdeloos huwelijk met een wanhopige vader en ongelukkige moeder....is dat echt wat jij jouw kind wil meegeven? Of wil je hem/haar leren dat je jouw geluk zelf in de hand hebt, en dat een kamertje met zijn twee soms rijker voelt dan een heel huis met zijn drie. Omdat je daar voor jezelf koos.
Die andere man....die zou ik even uit je hoofd zetten. Zoek eerst maar eens uit of je hem écht zo leuk vindt, of dat je bij hem iets vindt waar je erg naar verlangt. En daarnaast geldt ook hier: denk aan je kind. Zomaar van de ene in de andere relatie rollen is doorgaans al niet een hele gezonde basis. Maar voor een kind betekent het papa en huis moeten missen, en ook nog eens een vreemde vent bij mama op de bank. Veel teveel.
MevrouwKrul schreef op 06-06-2022 om 00:09:
Als je bij hem weg wil, dan moet je gaan. En nee, in de huidige woningmarkt is dat niet simpel. Zoals al gezegd: verdiep je in de mogelijkheden. Kun je breder zoeken? Zijn er wijken met minder inschrijftijd? Bij ons heb je flats waar zo'n 4 jaar voor staat, en huizen met 12 jaar wachttijd. Dat verschilt dus nogal!
Bij iemand blijven omdat weggaan ingewikkeld is, is nooit een goed idee. Bedenk ook dat je nu de norm stelt voor jullie kind. Een liefdeloos huwelijk met een wanhopige vader en ongelukkige moeder....is dat echt wat jij jouw kind wil meegeven? Of wil je hem/haar leren dat je jouw geluk zelf in de hand hebt, en dat een kamertje met zijn twee soms rijker voelt dan een heel huis met zijn drie. Omdat je daar voor jezelf koos.
Die andere man....die zou ik even uit je hoofd zetten. Zoek eerst maar eens uit of je hem écht zo leuk vindt, of dat je bij hem iets vindt waar je erg naar verlangt. En daarnaast geldt ook hier: denk aan je kind. Zomaar van de ene in de andere relatie rollen is doorgaans al niet een hele gezonde basis. Maar voor een kind betekent het papa en huis moeten missen, en ook nog eens een vreemde vent bij mama op de bank. Veel teveel.
Bij mij lukt het alleen om te reageren op loting woningen. Bij ander aanbod kan ik niet reageren.
Wat je zegt over een voorbeeld zijn voor kinderen daar heb je helemaal gelijk in. Het is ook niet zo dat ik niet in een 2 kamer appartement zou willen wonen ipv een heel woonhuis. In een 2 kamer appartement kun je gelukkiger zijn dan in een woonhuis. Ik was liever veel eerder uit elkaar gegaan.
Nee het is niet goed om van de een naar de ander te gaan. Het is beter om eerst je eigen leven te leiden. Alleen zie ik geen mogelijkheid. Ik loop daar steeds op vast.
Ik voelde me heel fijn bij die man. Ik had het gevoel dat iemand me eindelijk zag. Dat iemand me begreep. Het betekende veel voor me. Het is iets wat ik heel erg mis.
Je klinkt zo hulpeloos Lisa. Kun je je verder wel goed redden in het leven? Of ben je ook afhankelijk van je vriend om dingen voor elkaar te krijgen?
Ik vind het eerlijk gezegd niet zo realistisch om ‘verder te willen’ met iemand die je alleen nog maar online hebt ontmoet. De kans dat je elkaar ook echt leuk vindt als je elkaar live ontmoet. Is niet eens zo heel groot. Ik denk dat je hem een beetje te mooi hebt gemaakt.
Als ik zo lees hoe je in cirkeltjes ronddraait, denk ik dat je wat hulp nodig hebt. Misschien kun je eens een maatschappelijk werker opzoeken? Misschien kan die met jou een stappenplan maken om uiteindelijk te gaan scheiden en apart te gaan wonen. Er is vast meer mogelijk dan jij denkt. Bijvoorbeeld: Als het huidige huurhuis op jullie beider namen staat, kun je bij een scheiding bijvoorbeeld voorlopige voorzieningen aanvragen. En dan zou het misschien kunnen dat de rechter vindt jij in jullie huurhuis mag blijven wonen. Dat ligt er waarschijnlijk ook aan hoe jullie de zorg voor jullie kind zouden verdelen. Heb je daar al over nagedacht? Hoe is eigenlijk met jullie kind? Hoe oud is het?
Omdat je hem je vriend noemt, ga ik er maar vanuit dat jullie niet getrouwd zijn. Hebben jullie wel een samenlevingscontract of een geregistreerd partnerschap? Ben je al eens bij een advocaat geweest om te vragen wat er allemaal geregeld moet worden?
Het is misschien moeilijk om in de actiestand te komen. Maar het moet wel want anders verlies je jezelf op den duur helemaal. Of je maakt er wat van samen door serieus aan de relatie te gaan werken, of jullie gaan uit elkaar. Pas als jij in actie komt, gaat handelen, vragen gaat stellen, initiatief neemt om zaken te regelen, gaat hij geloven dat je het meent dat je wil scheiden. Voor nu zeg je het wel maar voeg je nooit de daad bij het woord. Dan wordt het op een gegeven moment een soort belediging (‘Ik wil jou niet meer!’) , in plaats van een serieus voorstel. Je zult dus echt in beweging moeten komen om je vriend te laten zien dat hij niet anders kan dan meebewegen met jou, omdat jij niet meer meebeweegt op zijn ‘net doen alsof alles gewoon door kan gaan’-houding. De aanhouder wint. En in dit geval is je vriend nou eenmaal de aanhouder. Die beweegt gewoon niet. En dus moet jij het doen.
Mija schreef op 06-06-2022 om 01:12:
Je klinkt zo hulpeloos Lisa. Kun je je verder wel goed redden in het leven? Of ben je ook afhankelijk van je vriend om dingen voor elkaar te krijgen?
Ik vind het eerlijk gezegd niet zo realistisch om ‘verder te willen’ met iemand die je alleen nog maar online hebt ontmoet. De kans dat je elkaar ook echt leuk vindt als je elkaar live ontmoet. Is niet eens zo heel groot. Ik denk dat je hem een beetje te mooi hebt gemaakt.
Als ik zo lees hoe je in cirkeltjes ronddraait, denk ik dat je wat hulp nodig hebt. Misschien kun je eens een maatschappelijk werker opzoeken? Misschien kan die met jou een stappenplan maken om uiteindelijk te gaan scheiden en apart te gaan wonen. Er is vast meer mogelijk dan jij denkt. Bijvoorbeeld: Als het huidige huurhuis op jullie beider namen staat, kun je bij een scheiding bijvoorbeeld voorlopige voorzieningen aanvragen. En dan zou het misschien kunnen dat de rechter vindt jij in jullie huurhuis mag blijven wonen. Dat ligt er waarschijnlijk ook aan hoe jullie de zorg voor jullie kind zouden verdelen. Heb je daar al over nagedacht? Hoe is eigenlijk met jullie kind? Hoe oud is het?
Omdat je hem je vriend noemt, ga ik er maar vanuit dat jullie niet getrouwd zijn. Hebben jullie wel een samenlevingscontract of een geregistreerd partnerschap? Ben je al eens bij een advocaat geweest om te vragen wat er allemaal geregeld moet worden?
Het is misschien moeilijk om in de actiestand te komen. Maar het moet wel want anders verlies je jezelf op den duur helemaal. Of je maakt er wat van samen door serieus aan de relatie te gaan werken, of jullie gaan uit elkaar. Pas als jij in actie komt, gaat handelen, vragen gaat stellen, initiatief neemt om zaken te regelen, gaat hij geloven dat je het meent dat je wil scheiden. Voor nu zeg je het wel maar voeg je nooit de daad bij het woord. Dan wordt het op een gegeven moment een soort belediging (‘Ik wil jou niet meer!’) , in plaats van een serieus voorstel. Je zult dus echt in beweging moeten komen om je vriend te laten zien dat hij niet anders kan dan meebewegen met jou, omdat jij niet meer meebeweegt op zijn ‘net doen alsof alles gewoon door kan gaan’-houding. De aanhouder wint. En in dit geval is je vriend nou eenmaal de aanhouder. Die beweegt gewoon niet. En dus moet jij het doen.
Ik vind het ook een uitzichtloze situatie.
Maatschappelijk werk kunnen me verder niet helpen. Daar heb ik gesprekken mee gehad. Zij geven ook aan dat ik niet in aanmerking kom voor urgentie.
Ik doe eigenlijk meer dingen zelf dan de meeste mensen om me heen. Daar ligt het niet aan.
Je hebt gelijk over iemand online. Daarom wilde ik hem ook beter leren kennen in het echt. Maar hij zei dat ik geen keuze had gemaakt.
Het is niet moeilijk om in actie stand te komen. Ik heb veel uitgezocht over met name de woning. Maar ik zie daar op korte termijn geen oplossing in.
Vergeet niet dat zodra er kinderen in het spel zijn, de kosten bij het uit elkaar gaan hoog kunnen oplopen.
Er moet een ouderschapsplan komen, vaak een mediator en die zijn duur! Reken op een paar duizend euro.
Mijn advies voor nu is sparen sparen sparen.
Ik heb bij mijn gemeente voor de verhuizing een verzoek gedaan voor bijzondere bijstand. Heb toen een x bedrag gekregen zodat ik mijn nieuwe woning kon inrichten/afmaken. Wel met de afspraak dat zodra ik de overwaarde van de woning uitgekeerd kreeg, de lening zou terugbetalen. Jullie hebben geen koopwoning, dus dan zal het een termijn lening worden.
Moet wel eerlijk zeggen dat je niet over komt als iemand die graag weg wilt, anders had je al weg geweest. Je komt over als iemand die afhankelijk is/wil zijn van de ander. Iemand die bang is om op eigen benen te staan en daarom haar toevlucht zoekt in nieuwe relaties.
Geef je vriend misschien nog eens een kans, hij lijkt me niet onwelwillend.
Het is zeker erg lastig om een woning te vinden, vooral nu. Maar je onvrede is niet iets van de laatste tijd maar speelt al jaren. Kun je ook niet tijdelijk in een vakantiehuisje wonen?
Natuurlijk is het fijn om aandacht van een andere man te krijgen als je iets belangrijks mist in je relatie. Maar als de eerste opwinding weg is, blijkt hij vast ook wel minder leuke trekjes te hebben waardoor weer twijfels kunnen ontstaan. En je vriend wil je niet kwijt, wil er ook aan werken wat al een enorm pluspunt is.
Poezekat schreef op 06-06-2022 om 09:18:
Het is zeker erg lastig om een woning te vinden, vooral nu. Maar je onvrede is niet iets van de laatste tijd maar speelt al jaren. Kun je ook niet tijdelijk in een vakantiehuisje wonen?
Natuurlijk is het fijn om aandacht van een andere man te krijgen als je iets belangrijks mist in je relatie. Maar als de eerste opwinding weg is, blijkt hij vast ook wel minder leuke trekjes te hebben waardoor weer twijfels kunnen ontstaan. En je vriend wil je niet kwijt, wil er ook aan werken wat al een enorm pluspunt is.
Ivm kinderen naar school en vervoer is dit eigenlijk niet mogelijk omdat er hier dicht in de buurt geen vakantiewoningen zijn. Dat heb ik al naar gekeken
Ja dat is zeker zo wat je zegt dat na een tijdje iemand ook minder leuke kanten kan hebben.
Om eerlijk te zijn heeft mijn vriend een vorm van autisme. Hij wil inderdaad aan de relatie werken, om er meer voor me te zijn, daar ontbreekt het niet aan. Maar hij kan dat niet, dat komt door zijn autisme. Wat ik mis is iemand die mij aanvoelt, er voor me is. Ziet hoe het met me gaat. Me echt ziet. Door zijn autisme ziet hij dat niet. Het is iets waar hij niets aan kan doen. Maar het is voor mij wel heel erg eenzaam op deze manier.
Bijtje82 schreef op 06-06-2022 om 09:03:
Vergeet niet dat zodra er kinderen in het spel zijn, de kosten bij het uit elkaar gaan hoog kunnen oplopen.
Er moet een ouderschapsplan komen, vaak een mediator en die zijn duur! Reken op een paar duizend euro.
Mijn advies voor nu is sparen sparen sparen.
Ik heb bij mijn gemeente voor de verhuizing een verzoek gedaan voor bijzondere bijstand. Heb toen een x bedrag gekregen zodat ik mijn nieuwe woning kon inrichten/afmaken. Wel met de afspraak dat zodra ik de overwaarde van de woning uitgekeerd kreeg, de lening zou terugbetalen. Jullie hebben geen koopwoning, dus dan zal het een termijn lening worden.
Moet wel eerlijk zeggen dat je niet over komt als iemand die graag weg wilt, anders had je al weg geweest. Je komt over als iemand die afhankelijk is/wil zijn van de ander. Iemand die bang is om op eigen benen te staan en daarom haar toevlucht zoekt in nieuwe relaties.
Geef je vriend misschien nog eens een kans, hij lijkt me niet onwelwillend.
Dat vind ik wel erg om te horen. Ik heb de jaren zeker naar mogelijkheden gekeken. Maar het is me niet gelukt deze te vinden.
Afhankelijk ben ik eigenlijk niet. Ik doe eigenlijk alles zelf/alleen. Om me heen zie best veel mensen die veel minder zelf/alleen doen. Daarnaast is het hier een beetje andersom. Mijn vriend laat heel veel aan mij over. En is meer afhankelijk van mij ipv andersom.
Ik heb dit eigenlijk ook nog nooit gedaan, ik ben eigenlijk nooit met andere mannen bezig geweest. Dat is niks voor mij. Maar dit is zo gelopen en het voelde heel goed met deze man. Dat heb ik niet eerder zo met mensen gehad.
Lisa80 schreef op 06-06-2022 om 11:04:
[..]
Dat vind ik wel erg om te horen. Ik heb de jaren zeker naar mogelijkheden gekeken. Maar het is me niet gelukt deze te vinden.
Afhankelijk ben ik eigenlijk niet. Ik doe eigenlijk alles zelf/alleen. Om me heen zie best veel mensen die veel minder zelf/alleen doen. Daarnaast is het hier een beetje andersom. Mijn vriend laat heel veel aan mij over. En is meer afhankelijk van mij ipv andersom.
Ik heb dit eigenlijk ook nog nooit gedaan, ik ben eigenlijk nooit met andere mannen bezig geweest. Dat is niks voor mij. Maar dit is zo gelopen en het voelde heel goed met deze man. Dat heb ik niet eerder zo met mensen gehad.
Wij kennen jou natuurlijk niet, dus neem het niet te persoonlijk. Ik baseer mijn mening alleen op wat ik uit jouw tekst haal.
Mijn ex heeft ook autisme, funtioneert prima maar mist ook het stukje inlevingsvermogen en signalering.
Verschil met jouw vriend is dat hij er aan wil werken, mijn ex ontkent. Dat betekend dat er echt wel verbetering kan komen, maar dat kost tijd en hulp. Hij wil eraan werken, maar jij geeft op.
Bijtje82 schreef op 06-06-2022 om 11:28:
[..]
Wij kennen jou natuurlijk niet, dus neem het niet te persoonlijk. Ik baseer mijn mening alleen op wat ik uit jouw tekst haal.
Mijn ex heeft ook autisme, funtioneert prima maar mist ook het stukje inlevingsvermogen en signalering.
Verschil met jouw vriend is dat hij er aan wil werken, mijn ex ontkent. Dat betekend dat er echt wel verbetering kan komen, maar dat kost tijd en hulp. Hij wil eraan werken, maar jij geeft op.
Ja precies dat stukje signalering en inlevingsvermogen. Dat mist er
Hij wil er ook aan werken, dat belooft hij al jaren. Hij probeert dat ook maar vervalt al snel in het oude. Dus ja ik heb het op gegeven na veel jaren. Het is iets wat er niet in zit en ook niet gaat komen. Ik weet dat hij dat niet expres doet. Maar het is wel iets essentieels wat ik heel erg en steeds meer mis.
Lisa80 schreef op 06-06-2022 om 01:21:
[..]
Ik vind het ook een uitzichtloze situatie.
Maatschappelijk werk kunnen me verder niet helpen. Daar heb ik gesprekken mee gehad. Zij geven ook aan dat ik niet in aanmerking kom voor urgentie.
Ik doe eigenlijk meer dingen zelf dan de meeste mensen om me heen. Daar ligt het niet aan.
Je hebt gelijk over iemand online. Daarom wilde ik hem ook beter leren kennen in het echt. Maar hij zei dat ik geen keuze had gemaakt.
Het is niet moeilijk om in actie stand te komen. Ik heb veel uitgezocht over met name de woning. Maar ik zie daar op korte termijn geen oplossing in.
Ik kan jou toch slecht volgen moet ik eerlijk zeggen. Urgentie lukt niet en dat is het dan? Je vriend wil niet weg en dat is het dan? Ik heb ooit in een enigszins vergelijkbare situatie via-via een particuliere huurwoning gevonden. Die verhuurder heeft toen de prijs net onder de sociale huurprijs laten zakken zodat ik huurtoeslag kon krijgen en ik betaalde hem zwart nog wat bij. Dat is natuurlijk niet hoe het hoort maar je moet iets. Zo zul jij ook moeten zoeken naar iets wat wel kan, desnoods op een wat minder ideale manier. Ik heb daar toen mijn hele sociale netwerk bij ingeschakeld en het heeft ruim een half jaar geduurd voordat er voor het eerst wat uitkwam. Maar het gebeurde wel. Op wiens naam staat de woning? Wat gebeurt er als je niet meer overlegt maar gewoon bij je vriend aankondigt: “We gaan uit elkaar”? Als het niet aankomt, ga je desnoods in relatietherapie om de boodschap door te krijgen en te bespreken wat er moet gebeuren. Heeft hij familie? Heb jij familie? Heb je informatie ingewonnen bij een advocaat over voorlopige voorzieningen? Dat Tiny house idee van Leene al bekeken?
En dan jouw opmerking over de online crush ‘dat hij zei dat jij geen keuze hebt gemaakt’. Meen je dat nou echt? Natuurlijk heb jij geen keuze gemaakt. Je woont gewoon samen met je vriend en kind! Geen haar op mijn hoofd die er ook maar over zou piekeren met iemand in zee te gaan die nog in een relatie zit, om eens fijn te gaan uitzoeken hoe het daarmee verder moet. Hak je eigen knopen door en betrek daar geen anderen bij. Dat wordt alleen maar heel rommelig.
Mija schreef op 06-06-2022 om 11:49:
[..]
Ik kan jou toch slecht volgen moet ik eerlijk zeggen. Urgentie lukt niet en dat is het dan? Je vriend wil niet weg en dat is het dan? Ik heb ooit in een enigszins vergelijkbare situatie via-via een particuliere huurwoning gevonden. Die verhuurder heeft toen de prijs net onder de sociale huurprijs laten zakken zodat ik huurtoeslag kon krijgen en ik betaalde hem zwart nog wat bij. Dat is natuurlijk niet hoe het hoort maar je moet iets. Zo zul jij ook moeten zoeken naar iets wat wel kan, desnoods op een wat minder ideale manier. Ik heb daar toen mijn hele sociale netwerk bij ingeschakeld en het heeft ruim een half jaar geduurd voordat er voor het eerst wat uitkwam. Maar het gebeurde wel. Op wiens naam staat de woning? Wat gebeurt er als je niet meer overlegt maar gewoon bij je vriend aankondigt: “We gaan uit elkaar”? Als het niet aankomt, ga je desnoods in relatietherapie om de boodschap door te krijgen en te bespreken wat er moet gebeuren. Heeft hij familie? Heb jij familie? Heb je informatie ingewonnen bij een advocaat over voorlopige voorzieningen? Dat Tiny house idee van Leene al bekeken?
En dan jouw opmerking over de online crush ‘dat hij zei dat jij geen keuze hebt gemaakt’. Meen je dat nou echt? Natuurlijk heb jij geen keuze gemaakt. Je woont gewoon samen met je vriend en kind! Geen haar op mijn hoofd die er ook maar over zou piekeren met iemand in zee te gaan die nog in een relatie zit, om eens fijn te gaan uitzoeken hoe het daarmee verder moet. Hak je eigen knopen door en betrek daar geen anderen bij. Dat wordt alleen maar heel rommelig.
Ik zou niet weten wat ik nog kan doen als je geen urgentie krijgt. Ik kom met mijn salaris niet in aanmerking voor particulier huren. Gewone huurhuizen duurt jaren. Familie heb ik helaas niet. Hij wel maar hij wil daar niet heen. Ik weet dan niet welke opties er dan nog zijn
Tiny House heb ik gekeken. Dat zou nog de beste optie zijn. Maar wat ik zo zie moet je dat kopen. Dat geld moet je dan net hebben. Maar Tiny House zou denk ik nu nog de beste of enige optie zijn.
Ik ken iemand alleen online. Ik had hem graag beter leren kennen. Hij wist van tevoren hoe de situatie was. Dan had hij beter niet af kunnen spreken. Want als het in het echt goed had gezeten was mijn keuze duidelijk geweest. Het heeft alleen nu geen kans gekregen. Ik heb geen kans gehad om hem te leren kennen. Als dat goed had gezeten had ik 100% voor hem gekozen
Ik zou in ieder geval reageren op lotingwoningen en blijven zoeken naar particuliere huur. En sparen. Want een huis is één ding; er komt meer bij kijken.
Verder vraag ik me af wat je nu van die online meneer wil. Ja, aandacht en spanning. Maar hij weet dat je getrouwd bent. Tuurlijk wil hij dat je eerst een keuze maakt. Hij wil niet aan het lijntje worden gehouden. En terecht.
Ik vraag me ook af of dat wat je denkt bij hem te vinden niet te zeer geromantiseerd is. Je kent hem nota bene alleen online.
Je hebt je man vaker aangegeven uit elkaar te willen en dat hij aan dingen moet gaan werken. Hij wil niet en jij blijft. Dat signaal is heel dubbel.
Je schrijft dat je man autisme heeft. Dat kan een verklaring zijn voor zijn gedrag, maar ik vind het te makkelijk om te zeggen dat hij daardoor niet kan veranderen. Ja, het leven kan behoorlijk veel energie kosten en zwaar zijn, veranderen is voor iedereen moeilijk en voor hem misschien nog extra, maar hij hoeft het ook niet alleen te doen. Het lijkt erop alsof hij zelf geen probleem heeft met de status quo en daarom ook niet de noodzaak ziet van verandering.
Je schrijf ook dat jij alles alleen doet. Wat is zijn bijdrage in het huishouden, zorg voor de kinderen etc? Is dat echt helemaal niks? Dan kan het ook zijn dat hij een scheiding vooral heel eng vindt. Want dan komen er ook nog allerlei verantwoordelijkheden bij.
MamaE schreef op 06-06-2022 om 12:09:
Ik zou in ieder geval reageren op lotingwoningen en blijven zoeken naar particuliere huur. En sparen. Want een huis is één ding; er komt meer bij kijken.
Verder vraag ik me af wat je nu van die online meneer wil. Ja, aandacht en spanning. Maar hij weet dat je getrouwd bent. Tuurlijk wil hij dat je eerst een keuze maakt. Hij wil niet aan het lijntje worden gehouden. En terecht.
Ik vraag me ook af of dat wat je denkt bij hem te vinden niet te zeer geromantiseerd is. Je kent hem nota bene alleen online.
Je hebt je man vaker aangegeven uit elkaar te willen en dat hij aan dingen moet gaan werken. Hij wil niet en jij blijft. Dat signaal is heel dubbel.
Je schrijft dat je man autisme heeft. Dat kan een verklaring zijn voor zijn gedrag, maar ik vind het te makkelijk om te zeggen dat hij daardoor niet kan veranderen. Ja, het leven kan behoorlijk veel energie kosten en zwaar zijn, veranderen is voor iedereen moeilijk en voor hem misschien nog extra, maar hij hoeft het ook niet alleen te doen. Het lijkt erop alsof hij zelf geen probleem heeft met de status quo en daarom ook niet de noodzaak ziet van verandering.
Je schrijf ook dat jij alles alleen doet. Wat is zijn bijdrage in het huishouden, zorg voor de kinderen etc? Is dat echt helemaal niks? Dan kan het ook zijn dat hij een scheiding vooral heel eng vindt. Want dan komen er ook nog allerlei verantwoordelijkheden bij.
Dat laatste is het zo dat hij alleen de afwas doet. De rest doe ik. Ja inderdaad hij wil niet alleen zijn. Hij zegt dat hij dat niet aan kan.
Ik weet niet zo goed hoe ik het uit moet leggen. Het online contact voelde heel goed. Maar je weet niet hoe het loopt. Daarvoor moet je iemand eerst beter leren kennen. En dat wilde ik. Daarom heb ik hem ook ontmoet. Maar door omstandigheden liep dat anders en heeft het geen kans gehad om hem te leren kennen. Ik wil hem niet aan het lijntje houden. Dat is mijn bedoeling niet.
Ik blijf omdat ik in mijn ogen niet weg kan. Anders was ik gegaan.
Mijn vriend weet precies hoe het anders zou moeten. En probeert dat dan ook. Maar al snel vervalt hij in het oude. Het verandert niet.
Lisa80 schreef op 06-06-2022 om 11:59:
[..]
IAls dat goed had gezeten had ik 100% voor hem gekozen
En dan, wat was er dan gebeurd? Was je dan de volgende dag uit elkaar gegaan? Waar was je dan gaan wonen? Of je vriend?
Buiten dat je niet 100% kan kiezen voor iemand die je niet kent, had dat je woonprobleem niet opgelost. Je zou nog steeds in je relatie hebben vastgezeten.
Ga in therapie. Eventueel ook samen met je vriend. Je zit niet alleen vast in een huis en in een relatie maar ook in jezelf. Ga naar je huisarts en vraag hulp.
