Geen idee wat te doen

Ik probeer wel mee te denken waar je baat bij kunt hebben maar ik zou het echt niet weten, althans niks wat hierboven nog niet benoemd is. 

De kern van de berichten, ik weet niet of je dat er uithaalt, is dat JIJ, zélf in actie moet komen om naar een beter leven te gaan.
Stel je strandt in de woestijn, wat doe je: wachten tot er iemand voorbij komt of ga je lopen en hoop je daarnaast dat er iemand voorbij komt?

Het priester verhaal: neem je hulp aan of laat je jezelf verdrinken? Wacht je tot je gered wordt of ga je tegen advies in hozen of vast zwemmen?

Het ene sluit het andere niet uit, maar je moet niet wachten op de ander als voorwaarde hebben. Je moet jezelf redden als er niemand is. 

We weten nu al bijna 30 pagina's dat jij je verlaten voelt en denkt dat je niets waard bent.
Maar wat ga je met de hulp, aanbiedingen en tips actief zelf doen voordat mensen zich terugtrekken en jij je bevestiging ervaart: zie je wel, ook hier, het komt nooit meer goed met mij, iedereen laat me in de steek, ik ben niets waard. Want dan waren niet alleen al deze pagina's verloren tijd, maar jouw vraagstelling ook. Ik ben benieuwd,  hoop dat je in actie komt. Was het niet voor jezelf, dan wel voor je kinderen, die krijgen hier meer van mee dan je denkt.

Lisa80 schreef op 18-06-2022 om 11:16:

[..]

Het is niet zo dat ik niets gedaan heb. Ik heb al heel veel gedaan. En ben van mening dat ik meer alleen doe dan de meeste mensen om me heen. Dus het is echt niet terecht om te zeggen dat ik in actie moet gaan komen een keer want dat heb ik allang gedaan.

Maar je moet in actie blijven komen. Werkt het ene niet, dan het andere proberen of opnieuw proberen. Natuurlijk is het niet makkelijk maar sommige dingen kan niemand voor je oplossen, daar moet je echt zelf achteraan. 

Lisa80 schreef op 18-06-2022 om 11:16:

[..]

Het is niet zo dat ik niets gedaan heb. Ik heb al heel veel gedaan. En ben van mening dat ik meer alleen doe dan de meeste mensen om me heen. Dus het is echt niet terecht om te zeggen dat ik in actie moet gaan komen een keer want dat heb ik allang gedaan.

Niks komt binnen lijkt het. Niemand zegt dat je niks hebt gedaan, dat maak je er echt zelf steeds van. Wat mensen wel zeggen: wat je tot nu toe hebt gedaan heeft niks opgeleverd. Als je niks nieuws doet blijft de situatie zoals hij is. Als niemand je komt redden verandert er niks. 
Overweeg dan: als ik nu weer een nieuwe stap zet verandert er misschien nog steeds niks. Dan ben je niet slechter af dan nu. Maar misschien levert het wél iets op. 
Er is genoeg advies en steun gegeven hier. Maar wij kunnen jou niet redden. De enige die dat kan ben je zelf. 
Weet jouw partner eigenlijk echt hoe ongelukkig jij bent? En hoe gelukkig is hij? 

Lisa80 schreef op 18-06-2022 om 11:16:

[..]

Het is niet zo dat ik niets gedaan heb. Ik heb al heel veel gedaan. En ben van mening dat ik meer alleen doe dan de meeste mensen om me heen. Dus het is echt niet terecht om te zeggen dat ik in actie moet gaan komen een keer want dat heb ik allang gedaan.

Je kunt heel veel ‘doen’ en toch mentaal niet in beweging komen. In dit draadje sta je in ieder geval helemaal stil. Er lijkt niet 1 nieuw inzicht bij jou te zijn gekomen, geen enkele draai gemaakt te zijn in je gedachtengangen. Je doet iets, ja. Je blijft schrijven. Maar in vicieuze cirkels. Dat wordt je herhaaldelijk verteld maar het glijdt van je af. Als je blijft doen wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Jouw probleem zit ‘m niet primair in je omstandigheden maar in je onbeweeglijkheid in je manier van denken. Daar is niks beschamends aan maar om je leven te veranderen, moet er iets in je eigen denkwijze veranderen. Als je denken stagneert en steeds in dezelfde patronen blijft bewegen, stolt ook je leven in die patronen. Daar kan geen enkele buitenstaander iets in veranderen voor jou. Ik vind het enorm verdrietig voor je dat je zo vast zit en ik hoop dat je ergens een beginnetje kunt vinden om jezelf weer los te peuteren, stapje voor stapje. 

Pfffffffff ben ik nou de enige die zwaar geirriteerd raakt van dit gebeuren?
Blijf lekker slachtoffer dan als je je mindset niet wil veranderen. Volgens mij ben je niet ziek, je kinderen zijn niet ziek. Voor zover we weten. Je hebt een huis en werk, te eten. Geniet van de zon op een bloem, kabbelen van het water, de lol van je kinderen als ze spetteren of iets leuks doen. Je bent je zelf alleen maar in de put aan het praten. je beargumenteert de hele tijd je tekorten, maar je kan ook naar anderen dingen kijken. Of komt dat niet goed uit? want dan zal je je identificatie met je pijn moeten loslaten en er wat van maken. Gewoon met wat er is. Zoals iedereen dat doet. 
Of geniet van je slachtofferschap (en ja het was niet leuk, maar letterlijk iedereen heeft een verhaal waarbij zij tekort is gedaan) maar houd er dan wel rekening mee dat dat consequenties heeft. 

Mija schreef op 18-06-2022 om 11:33:

[..]

Je kunt heel veel ‘doen’ en toch mentaal niet in beweging komen. In dit draadje sta je in ieder geval helemaal stil. Er lijkt niet 1 nieuw inzicht bij jou te zijn gekomen, geen enkele draai gemaakt te zijn in je gedachtengangen. Je doet iets, ja. Je blijft schrijven. Maar in vicieuze cirkels. Dat wordt je herhaaldelijk verteld maar het glijdt van je af. Als je blijft doen wat je altijd deed, krijg je wat je altijd kreeg. Jouw probleem zit ‘m niet primair in je omstandigheden maar in je onbeweeglijkheid in je manier van denken. Daar is niks beschamends aan maar om je leven te veranderen, moet er iets in je eigen denkwijze veranderen. Als je denken stagneert en steeds in dezelfde patronen blijft bewegen, stolt ook je leven in die patronen. Daar kan geen enkele buitenstaander iets in veranderen voor jou. Ik vind het enorm verdrietig voor je dat je zo vast zit en ik hoop dat je ergens een beginnetje kunt vinden om jezelf weer los te peuteren, stapje voor stapje.

ja helemaal mee eens, en in feite ook wat ik zeg, alleen jij zegt het diplomatieker. (onze posts zijn gekruist) Je mindset heeft gevolgen Lisa, en jij mag kiezen of je daar in blijft hangen of je leven opnieuw uit vindt.

Lisa80 schreef op 18-06-2022 om 11:54:

natuurlijk, maar soms lukt dat even niet door hoe dingen gegaan zijn. Daar is niets vreemds. Juist in zulke periode heeft het grote gevolgen als mensen dan schijt aan je hebben. Dat is echt niet ok

Nee, wat we zeggen dat het niet lukt door dat jij koste wat kost blijft hangen in hoe het is gegaan. Niet door hoe het is gegaan dus maar door hoe jij er nu, vandaag, mee omgaat. 
Je kan er ook voor kiezen er iets van te maken met wat er nu is. De keuze is aan jou. 

Als je goed naar al je eigen reacties kijkt Lisa, dan merk je dat je alleen reageert op de reacties die in je eigen straat je passen. Je ziet al het overige als kritiek, alles ligt aan een ander. 

Mijn moeder is precies zoals jij. Zij mankeert daadwerkelijk wat, maar moet dat dan ook altijd tegen iedereen blijven herhalen. Zuchten steunen, piepen mauwen. 
Resultaat? Ze heeft geen vrienden meer. Genoeg kennissen en buren waar ze wel eens een praatjes mee maakt, maar alles is oppervlakkig. 
Eigenlijk heeft ze alleen haar kinderen nog. En ik heb haar eigenlijk met tegen zin om me heen. Help haar met vanalles hoor en als ik oppas nodig heb is zij er ook, maar kom er niet voor de gezelligheid.
Met haar heb ik nu de afspraak dat ze een kwartier mag klagen en stenen over haar ziekte en dat ze de rest van het bezoek positief is. 
Tuurlijk trekt ze dan even een zuur gezicht, want dat willen personen zoals jullie niet horen. 

Zoals je gemerkt heb ben ik vrij direct, dat ben ik naar iedereen. Ben geen onmens, heb met iedereen het beste voor. Maar ik kan heel slecht tegen slachtoffer spelers. Niet dat je dat niet bent, maar blijf er vooral niet in hangen. 
Wees verdomme eens positief! 
En kom niet weer met dat gezanik over dat je de enige bent die alles alleen doet. Ik doe het al veel langer alleen dan jij, je bent niet uniek! Mijn leven was veel langer en erger kut dan dat van jou. 
Bedankt voor je medeleven nog trouwens. ( hier zit de verbogen tip: geven en nemen, jij neemt alleen) 

Hoeveel mensen hebben hier al aan jou gevraagd in welke regio je woont zodat ze je gericht hulp kunnen bieden? 

Hoeveel forum mensen heb jij al benaderd via pb omdat ze aanbieden met je te willen praten? 

Hoe vaak heb jij al een toereiking gedaan naar een ander hier zodat er inhoudelijk gereageerd kan worden? 

Nee Lisa heeft alles al gedaan en doet dat niet nog een keer. Dat heeft ze inmiddels al 10x herhaald. 
Lisa blijft gewoon roepen hoe zij het als enige helemaal alleen doet, dat er niemand in haar omgeving is die het zo alleen doet als zij..

Als je begrip wilt zul je dat moeten verdienen. Toon begrip in een ander, investeer in anderen. 
Je hebt een negatieve mindset en hebt hier nog geen enkele positieve reactie gegeven.

Depressief? Burnout? Nee denk het niet. Gewoon pessimistisch en vastzittend in je eigen klaagzang. 

Het verhaal van Job komt bij me op. Staat in de bijbel. Job een rechtschapen man, verloor in een klap zijn familie. Al zijn kinderen. Daarna werd hij zelf ziek. Lichamelijk en geestelijk. 
Job had vrienden, die bij hem langskwamen. Om hem te troosten. Toen ze hem al in de verte zagen schrokken ze, ze herkende hem niet meer. Ze huilden en gingen naast Job zitten zeven dagen en nachten en zeiden niets.
Daarna opende Job zijn mond en vervloekte zijn geboorte. Vervloekt het leven. Zijn vrienden gaan in de verdediging en geven adviezen. Denken mee met Job en corrigeren hem. Maar Job voelt geen begrip, 'als mijn verdriet toch goed gewogen werd'. Het leven voelt oneerlijk, Job voelt zich in de steek gelaten door het leven, God, zelf. De wijze en goedbedoelde antwoorden van zijn vrienden kan hij niet meer aanhoren. Het kwelt hem. Het klopt niet. Het leven klopt niet. Na het klagen komt er een opstandigheid in Job op. Uiteindelijk stoppen de vrienden met antwoorden en worden boos op Job. Op zijn houding. 
Uiteindelijk geeft het leven (God) zelf antwoord. Job beseft dat daarna dat hij nu pas voor het eerst het leven ziet. Het leven keert zich. Job voelt weer verbinding, zijn vroegere bekenden komen weer (die bleven eerder uit de buurt). Het moraal van dit verhaal? Die is er niet. Een oplossing, ook niet. Wel dat diepe smart van een ander, mensen angst geeft, in verlegenheid brengt, en dat diep verdriet ook eenzaam maakt ('kon mijn leed maar in een weegschaal gelegd worden' zegt Job. 
Wat het verhaal aanmoedigt is om je existentiële vragen te stellen, te leven, klagen, nog beter opstandig zijn, het leven zelf aan te spreken.   

Aardpeer schreef op 18-06-2022 om 12:20:

Het verhaal van Job komt bij me op. Staat in de bijbel. Job een rechtschapen man, verloor in een klap zijn familie. Al zijn kinderen. Daarna werd hij zelf ziek. Lichamelijk en geestelijk.
Job had vrienden, die bij hem langskwamen. Om hem te troosten. Toen ze hem al in de verte zagen schrokken ze, ze herkende hem niet meer. Ze huilden en gingen naast Job zitten zeven dagen en nachten en zeiden niets.
Daarna opende Job zijn mond en vervloekte zijn geboorte. Vervloekt het leven. Zijn vrienden gaan in de verdediging en geven adviezen. Denken mee met Job en corrigeren hem. Maar Job voelt geen begrip, 'als mijn verdriet toch goed gewogen werd'. Het leven voelt oneerlijk, Job voelt zich in de steek gelaten door het leven, God, zelf. De wijze en goedbedoelde antwoorden van zijn vrienden kan hij niet meer aanhoren. Het kwelt hem. Het klopt niet. Het leven klopt niet. Na het klagen komt er een opstandigheid in Job op. Uiteindelijk stoppen de vrienden met antwoorden en worden boos op Job. Op zijn houding.
Uiteindelijk geeft het leven (God) zelf antwoord. Job beseft dat daarna dat hij nu pas voor het eerst het leven ziet. Het leven keert zich. Job voelt weer verbinding, zijn vroegere bekenden komen weer (die bleven eerder uit de buurt). Het moraal van dit verhaal? Die is er niet. Een oplossing, ook niet. Wel dat diepe smart van een ander, mensen angst geeft, in verlegenheid brengt, en dat diep verdriet ook eenzaam maakt ('kon mijn leed maar in een weegschaal gelegd worden' zegt Job.
Wat het verhaal aanmoedigt is om je existentiële vragen te stellen, te leven, klagen, nog beter opstandig zijn, het leven zelf aan te spreken.

Lisa wacht op "een" God, maar die heeft wel meer aan Zijn hoofd en dus stuurt ie mensen om dat werk te doen, maar Lisa heeft een blinddoek voor en die ziet ze niet en wil alleen een bepaalde hulp. 

Om een bovenstaande vraag te herhalen: hoeveel mensen heb jij, Lisa, inmiddels een persoonlijk bericht gestuurd met een hulpvraag? 

Ik zeg overigens niet dat je niets hebt gedaan, maar het is wel de bedoeling dat je weer iets gaat proberen.  Of niet, maar dat us een keuze die jij maakt. Maar als je blijft waar je bent heeft mokken niet zoveel zin.

Gisteravond ben ik bij een lezing geweest, je moet toch wat en daar moest ik even aan je denken. De spreker zei dat je mensen de ruimte moest geven om hun eigen problemen op te lossen. Ik snap best dat al die goedbedoelde adviezen en dwang je tegenstaan en dat het volledig aan jou is wat je daar mee doet, maar dan is mijn vraag aan jou: wat ga je nu doen dan? Je opent een topic, en dan nu?

Max88 schreef op 18-06-2022 om 12:34:

[..]

Lisa wacht op "een" God, maar die heeft wel meer aan Zijn hoofd en dus stuurt ie mensen om dat werk te doen, maar Lisa heeft een blinddoek voor en die ziet ze niet en wil alleen een bepaalde hulp.

Om een bovenstaande vraag te herhalen: hoeveel mensen heb jij, Lisa, inmiddels een persoonlijk bericht gestuurd met een hulpvraag?

Ik zeg overigens niet dat je niets hebt gedaan, maar het is wel de bedoeling dat je weer iets gaat proberen. Of niet, maar dat us een keuze die jij maakt. Maar als je blijft waar je bent heeft mokken niet zoveel zin.

Gisteravond ben ik bij een lezing geweest, je moet toch wat en daar moest ik even aan je denken. De spreker zei dat je mensen de ruimte moest geven om hun eigen problemen op te lossen. Ik snap best dat al die goedbedoelde adviezen en dwang je tegenstaan en dat het volledig aan jou is wat je daar mee doet, maar dan is mijn vraag aan jou: wat ga je nu doen dan? Je opent een topic, en dan nu?

Ik denk dat Lisa gewoon wacht op een andere vent die haar komt redden en om haar zal geven en met haar mee zal denken.