Geen idee wat te doen

Lisa80 schreef op 15-06-2022 om 22:34:

[..]

Ik heb dus wel veel aan begrip. Dat maakt voor mij groot verschil

Ik denk het niet, dat krijg je hier al, maar je vindt het niet voldoende of niet goed genoeg. 

Zo houd je jezelf een beetje voor de gek en onnodig lang gevangen. Net zoals ik dat deed en wachtte op die grote ruzie en dan zou ik roepen dat ik wilde scheiden. Nou daar kon ik lang op wachten, die kwam niet.

Lisa80 schreef op 15-06-2022 om 22:24:

[..]

Mij houdt tegen dat ik bij iets heel ingrijpends geen steun heb gehad van de mensen om mij heen. Daardoor heb ik dingen alleen moeten doen die je normaal niet alleen doet. Dit heeft een grote impact op me gehad. En heb ik ook een hoge prijs betaald wbt mijn zelfvertrouwen, ik heb daardoor heel erg het gevoel gekregen dat ik de moeite niet waard ben voor mensen, en heb ik ook problemen gekregen met mijn gezondheid. Juist omdat ik alles alleen moest doen.

Daarom is het voor mij nu heel belangrijk om nu wel die steun te krijgen.

Mijn hele leven is een drama geweest. Jaren lang mezelf wijsgemaakt dat ik er niet toe deed. Jaren lang alles gedaan om mensen te pleasen. Als 5 jarige in een thuis gestopt, daar misbruikt, vervolgens door stiefpa jaren misbruikt. Was nergens goed voor. Ik plaste in bed door de stress, maar werd vervolgens naar het Riagg gestuurd omdat ze niet wisten wat er was. Daar kwam niks uit, want ik had inmiddels met m'n 7 jaar geleerd om precies dat te zeggen wat men wilde horen. Als zij zeggen spring, vraag ik hoe hoog. M'n ma die met de meest vreselijke mannen thuis kwam, op de laatste na. Ik kreeg m'n avondeten op de wc, Ben een week lang op m'n kamer opgesloten. Heb moeten slapen op de spiralen van mijn bed, omdat ze mijn matras hadden weg gehaald. 

Heb vanaf m'n 16e voor mezelf moeten zorgen. School betaald, alles. 40u p/w werken na schooltijd. Niemand die naar me om keek, naar een rapport vroeg of zich ook maar druk maakte om de vele onvoldoendes. 

Ik had geen vrienden, heb er nog steeds weinig. Ben nog steeds eenzaam, nu ook. Maar ik heb geleerd mezelf te redden, sterk te zijn. Er is niemand die jou komt redden, ze zullen hooguit zeggen ach wat vervelend allemaal en gaan door met hun leven. Deal with it. 

Het leven is soms kut, en soms gewoon geweldig. Maar sterk je met de gedachte dat het altijd kutter kan.

Ik heb me ook zoals anderen hierboven losgeworsteld uit mijn eigen gevangenis. Er is niemand die mij is komen redden of geholpen heeft. En eindelijk kan ik nu leven, komt mijn sociale leven weer wat op gang en kan ik oprecht zeggen dat ik gelukkig ben. Soms wat eenzaam, maar nu echt gelukkig! 

Dan lees je selectief. Begin nou eens van voren af aan te lezen en zie hier vrouwen, mannen, ouders met kinderen die achter de rug hebben waar jij nu staat en uit ervaring weten wat daar voor nodig is. 

Jij staat in het speelveld en jij wordt voorzien van speeltips, begrip want we kennen het immers al en aanmoediging. Lees de posts dan nog eens door vanuit omstanders die je willen helpen, wildvreemden notabene die hun tijd opofferen voor jou omdat je eigen omgeving verzaakt.
Wat jij nu lijkt te doen is alle informatie wegfilteren en dan zeggen, jullie zeggen het niet lief genoeg dus dan telt het niet en vervolgens leg je al het andere naast je neer.
Er staat hier een expertise aan ervaringen voor je klaar en jij serveert ze af. Zonde toch?

Lisa80 schreef op 15-06-2022 om 22:54:

[..]

Dat vind ik echt niet. Ik lees vooral wat ik fout doe of wat er aan mij mankeert. Ik lees niet echt begrip

Begrip zit hem al in het feit dat mensen je proberen te helpen hier. Tips geven etc. Bij Begrip hoort ook kritiek. Begrip is geen tekst, maar een gevoel. Niemand kan jou dat gevoel geven, als je niet I ziet dat men begrip toont.. 

We begrijpen echt allemaal wel dat de situatie waar je in zit heel moeilijk is. 
Maar we lezen ook dat steun en begrip van anderen een 'voorwaarde' is om in actie te komen om dingen te veranderen in je leven.
Ik denk dat het handig is om je hulpvraag bij hulpverleners anders te stellen. Dus niet 'ik heb een huis nodig' of 'ik wil scheiden', want dat kunnen zij niet voor je regelen.
Als je bij contacten al snel heel open en kwetsbaar bent, kan dat mensen ook afschrikken. Mensen die meteen hun hele levensverhaal op tafel gooien, daar kan niet iedereen mee omgaan, hoe lullig ook.

@Bijtje, knuffel voor jou, wat een klote jeugd heb jij gehad zeg. Je verdient echt veel beter en ik ben heel blij dat je nu eindelijk je geluk gevonden hebt.

MamaE schreef op 15-06-2022 om 23:06:

 .

@Bijtje, knuffel voor jou, wat een klote jeugd heb jij gehad zeg. Je verdient echt veel beter en ik ben heel blij dat je nu eindelijk je geluk gevonden hebt.

😘 Dankje.

Ben zeker gelukkig. Heb de leukste vriend, de liefste kinderen en een kutbaan😅 Maar ik heb lekker mijn eigen plek weer en gewoon gelukkig met mezelf. 

Maar idd, behoorlijk klote jeugd en dat heeft me wel gevormd. Niet altijd even positief, ik laat niemand echt toe. Mijn ex weet na 12 jaar nog niks over mij. Hij weet dat ik een kut jeugd had, maar heeft er nooit naar gevraagd. 

Mijn vriend weet ook nog niks, maar heeft gezegd. Het doet er niet toe, ik vind je leuk zoals je bent. Als je iets kwijt wilt dan luister ik, maar ik ga er niet naar vragen. En dat vijd ik fijn. Ik wil graag dat mensen mij zien ipv mijn verleden. Want ik ben niet zielig en wil ook zeker niet zo behandeld worden.

Soms is het nog wel eens lastig, maar ik heb mezelf voor genomen om mijn kinderen een beter leven te geven dan ik had. En geloof dat het aardig lukt. Ook zij zijn nu gelukkig, al waren zij niet ongelukkig toen we nog samen waren. Ze hebben er geen slechte ervaring aan over gehouden. Ze komen hier graag, lopen met mijn vriend weg en bij papa is het ook prima. (vinden zij😂 ik vind het verschrikkelijk hoe nonchalant hij met ze om gaat.) 

Hoe kun je nu nog steeds zeggen dat je geen steun en begrip krijgt? Ik lees 16 pagina's vol steun en begrip. Allemaal mensen die jou niet kennen maar proberen te begrijpen. Die jou, tussen hun eigen drukke bezigheden door, tips geven, met je meedenken en hun persoonlijke verhalen met je delen ter inspiratie en om je kracht te geven. 

Wat is precies jouw beeld van steun? Is dat een realistisch beeld (serieuze vraag, geen verwijt)? Was die steun ook wat je miste bij je huisarts en eerdere hulpverleners, op die ene na? 

Lisa80 schreef op 15-06-2022 om 23:22:

[..]

Mensen kunnen ook gewoon iets aardigs zeggen over me en kijken wat ik wel goed doe of heb gedaan. Dat werkt veel beter en heb ik veel meer aan.

Nee aan zulk soort gepamper heb je niks.

Leuk dan heb je een goed gevoel, je staat alleen nog op dezelfde plek. 

Overigens bedoelde ik met zelfredzaam niet dat je op jezelf kunt wonen en dingen alleen kunt doen. Ik bedoelde dat je op jezelf kunt vertrouwen en bouwen. Ook dat kun je leren, en ik denk dat daar jouw grootste winst te behalen valt. 

Lisa80 schreef op 15-06-2022 om 23:24:

[..]

Dat klopt hoor dat het afschrikt. Maar er is ook nooit aandacht voor me geweest. En dat is wat juist mist. Daardoor heb ik het gevoel gekregen dat ik het niet waard ben voor mensen.

De fouten van anderen uit je verleden kunnen wij niet voor jou goedmaken.

Je bent in ieder geval waardevol voor je kinderen, dat is al heel belangrijk.
En uiteindelijk gaat het er om dat je je eigenwaarde uit jezelf kunt halen zonder daar anderen voor nodig te hebben.