Geen idee wat te doen
ik ben al heel lang samen met mijn vriend. Het is geen goede relatie, ik vind het erg eenzaam. Dat is iets wat al jaren speelt. Mijn vriend en ik hebben het hier al heel vaak over gehad. Persoonlijk had ik al lang geleden uit elkaar willen gaan. Helaas heb ik geen groot netwerk om me heen waar ik (tijdelijk) terecht zou kunnen. In deze tijd met de woningcrisis is het heel moeilijk om aan een woning te komen. Ik zou eerlijk gezegd niet goed weten hoe we uit elkaar zouden moeten gaan gezien dit praktische gedeelte.
Daarnaast wil mijn vriend niet uit elkaar gaan. Hij zegt dat hij mij niet kwijt wil. Ook zegt hij dat hij niet weg zal gaan maar sowieso in het huis blijft zitten. Daarnaast hebben we een kind samen waarvoor het niet fijn is als we uit elkaar zouden gaan.
Als ik het toch ter sprake breng raakt mijn vriend overstuur.
Zelf ben ik al heel lang heel ongelukkig in deze relatie. Mijn vriend weet dat. Hij wil daar ook aan werken omdat hij niet uit elkaar wil gaan. Wat ik heel erg mis in onze relatie is een band samen hebben, echt maatjes zijn van elkaar. Dat is er totaal niet. We doen ons eigen ding en dat maakt het voor mij in ieder geval heel eenzaam.
Door de omstandigheden zie ik geen mogelijkheid om weg te gaan. Ik zie geen uitweg uit deze situatie. Dus kabbelt dit al een paar jaar zo door.
Het ontbreken van een band breekt me wel op. Het is voor mij een groot gemis. Nu heb ik heel fout via internet een man leren kennen. Ik had met hem heel fijne gesprekken. Hij gaf me op dat gebied de aandacht die ik al lang thuis mis. Ik voelde me er echt fijn bij. Het was fijn dat iemand me wel zag. Het betekende veel voor me. Het heeft heel lang geduurd omdat ik officieel geen vrijgezel was voor we elkaar gezien hebben. Ik heb dat mijn vriend van tevoren ook vertelt. Hij was boos natuurlijk.
De ontmoeting met die man ging niet zoals dat normaal ging. Na de ontmoeting deed hij ook anders. Hij gaf heel wisselende signalen. Ik heb zelf het idee dat hij zelf ook wat issues had. Het was gewoon heel onduidelijk. Hij zei oa dat hij me niet had willen afwijzen of kwetsen.
In ieder geval is het contact verbroken omdat hij het allemaal niet wist en mij geen duidelijkheid kon bieden. Ik heb zelf het contact verbroken omdat ik er niet tegen kon.
Inmiddels is dat alweer een tijdje geleden. Ik zit er nog steeds heel erg mee. Ik weet ook nog steeds niet wat ik er nou van moet denken. Die man vond is dat ik geen duidelijke keuze had gemaakt. Ik zit nog steeds bij mijn vriend maar ben nog steeds heel ongelukkig daarmee. Ik mis het contact met die andere man heel erg. Het liefst zou ik weer contact met hem willen opnemen. Maar ik wil ook niet als wanhopig iemand achter iemand aanlopen.
Als ik heel erg eerlijk ben zou ik het liefst bij die andere man willen zijn. Het contact betekende heel veel voor me. Ik vind het heel erg hoe het gelopen is. Ik voel me er vaak ellendig door dat ik niet weet wat ik nu het beste kan doen.
Nee, je moet achter jezelf gaan staan. dat is alles wat er voor nodig is om een stap te gaan zetten. Daar heb je niemand anders voor nodig.
Als niet voor jezelf, doe het dan voor je kinderen. Wees het voorbeeld dat je graag zelf zou hebben.
Je kunt meer dan je denkt, echt.
Lisa80 schreef op 15-06-2022 om 21:36:
[..]
Dankjewel voor je verhaal. Bedankt dat je dat vertelt
Bij mij is het zo dat ik iemand nodig heb die achter me staat en vertrouwen in me heeft. Iemand waar ik op terug kan vallen. Dan zou het me wel lukken om die stappen te zetten
Ik kan het niet laten te reageren..
Je wil dus eigenlijk iemand die je hand vast houdt, want je hebt geen idee hoe je jezelf moet redden in de grote boze mensen wereld?
Beetje cru gezegd misschien, maar het lijkt er op dat jij bang bent om op eigen benen te staan om echt jezelf te redden. Om alleen te zijn en het echt zelf te moeten doen.
Hoe lang zijn jullie al samen? En hoe lang was je daarvoor op jezelf? Echt op jezelf bedoel ik dan. Eigen huisje, eigen financien, echt van jou zelf zonder vriend of kinderen?
En hoe zag je leven er toen uit? Wat deed je, hoe was je etc.
Daar ben ik nu oprecht nieuwsgierig naar.
Lisa80 schreef op 15-06-2022 om 21:36:
[..]
Dankjewel voor je verhaal. Bedankt dat je dat vertelt
Bij mij is het zo dat ik iemand nodig heb die achter me staat en vertrouwen in me heeft. Iemand waar ik op terug kan vallen. Dan zou het me wel lukken om die stappen te zetten
Lieve Lisa, echt, geloof me, er is echt maar 1 iemand op deze hele wereld die in jou moet geloven en achter je moet staan. En dat ben jij.
Serieus, als jij om hulp vraagt, moet de achterliggende gedachte niet zijn: ik wil dat jij me redt.
De achterliggende gedachte moet zijn: ik ga mezelf redden, welke tips heb jij voor mij?
De hele strekking van mijn verhaal is JUIST dat je gebruik moet maken van de kracht die in jezelf zit. Je moet niet gaan zitten wachten tot een ander het voor je doet. Want als die je op een dag laat vallen, ben jij weer hopeloos verloren. Red jezelf, Lisa. En dan komen die vriendschappen ook.
Ik weet wel een hele goede hulpvraag om bij je huisarts of een hulpverlener weg te leggen: ik wil zelfredzaam worden.
Maar pas als je dat ECHT wil, heeft het zin om daarin te investeren.
Bijtje82 schreef op 15-06-2022 om 21:49:
[..]
Ik kan het niet laten te reageren..
Je wil dus eigenlijk iemand die je hand vast houdt, want je hebt geen idee hoe je jezelf moet redden in de grote boze mensen wereld?
Beetje cru gezegd misschien, maar het lijkt er op dat jij bang bent om op eigen benen te staan om echt jezelf te redden. Om alleen te zijn en het echt zelf te moeten doen.
Hoe lang zijn jullie al samen? En hoe lang was je daarvoor op jezelf? Echt op jezelf bedoel ik dan. Eigen huisje, eigen financien, echt van jou zelf zonder vriend of kinderen?
En hoe zag je leven er toen uit? Wat deed je, hoe was je etc.
Daar ben ik nu oprecht nieuwsgierig naar.
Bijtje82 schreef op 15-06-2022 om 21:49:
[..]
Ik kan het niet laten te reageren..
Je wil dus eigenlijk iemand die je hand vast houdt, want je hebt geen idee hoe je jezelf moet redden in de grote boze mensen wereld?
Beetje cru gezegd misschien, maar het lijkt er op dat jij bang bent om op eigen benen te staan om echt jezelf te redden. Om alleen te zijn en het echt zelf te moeten doen.
Hoe lang zijn jullie al samen? En hoe lang was je daarvoor op jezelf? Echt op jezelf bedoel ik dan. Eigen huisje, eigen financien, echt van jou zelf zonder vriend of kinderen?
En hoe zag je leven er toen uit? Wat deed je, hoe was je etc.
Daar ben ik nu oprecht nieuwsgierig naar.
Wat ik al eerder zei, ik doe al jaren alles alleen. Dat doe ik al veel langer en eerder dan de mensen om me heen. Juist omdat ik geen steun heb gehad heb ik mijn zelfvertrouwen verloren. Het is dus niet zo dat ik iets niet kan. Ik kan alles zelf regelen. Ik zou alleen graag ook de moeite waard zijn voor mensen om aandacht aan te besteden en dus ook steun te krijgen zoals de meeste mensen om mij heen.
Ik woonde op mijn 18e aan de andere kant van Nederland en dat ging prima. Ik ben altijd zelfredzaam geweest
MevrouwKrul schreef op 15-06-2022 om 21:57:
Serieus, als jij om hulp vraagt, moet de achterliggende gedachte niet zijn: ik wil dat jij me redt.
De achterliggende gedachte moet zijn: ik ga mezelf redden, welke tips heb jij voor mij?
De hele strekking van mijn verhaal is JUIST dat je gebruik moet maken van de kracht die in jezelf zit. Je moet niet gaan zitten wachten tot een ander het voor je doet. Want als die je op een dag laat vallen, ben jij weer hopeloos verloren. Red jezelf, Lisa. En dan komen die vriendschappen ook.
Een ander hoeft niets voor me te regelen. Dat kan ik zelf. Maar iemand kan wel met me overleggen bv of meedenken. Het idee dat ik er niet weer alleen voor sta.
MevrouwKrul schreef op 15-06-2022 om 21:57:
Serieus, als jij om hulp vraagt, moet de achterliggende gedachte niet zijn: ik wil dat jij me redt.
De achterliggende gedachte moet zijn: ik ga mezelf redden, welke tips heb jij voor mij?
De hele strekking van mijn verhaal is JUIST dat je gebruik moet maken van de kracht die in jezelf zit. Je moet niet gaan zitten wachten tot een ander het voor je doet. Want als die je op een dag laat vallen, ben jij weer hopeloos verloren. Red jezelf, Lisa. En dan komen die vriendschappen ook.
Dat is het idee toch ook? Dat iemand met me meedenkt, overlegt en dat ik het zelf regel. Dat kan ik prima. Het is belangrijk voor me om er niet weer alleen voor te staan.
MevrouwKrul schreef op 15-06-2022 om 21:59:
Ik weet wel een hele goede hulpvraag om bij je huisarts of een hulpverlener weg te leggen: ik wil zelfredzaam worden.
Maar pas als je dat ECHT wil, heeft het zin om daarin te investeren.
Dat was ik al op heel jonge leeftijd. Dat is het probleem niet. Het probleem is dat ik te veel alleen heb moeten doen en steun heb gemist.
Lisa80 schreef op 15-06-2022 om 22:06:
[..]
[..]
Wat ik al eerder zei, ik doe al jaren alles alleen. Dat doe ik al veel langer en eerder dan de mensen om me heen. Juist omdat ik geen steun heb gehad heb ik mijn zelfvertrouwen verloren. Het is dus niet zo dat ik iets niet kan. Ik kan alles zelf regelen. Ik zou alleen graag ook de moeite waard zijn voor mensen om aandacht aan te besteden en dus ook steun te krijgen zoals de meeste mensen om mij heen.
Ik woonde op mijn 18e aan de andere kant van Nederland en dat ging prima. Ik ben altijd zelfredzaam geweest
Dat ben je, dat is iedereen!
Maar waarom kun je het nu dan niet alleen. Want dit heeft niets te maken met steun en begrip, maar puur met doen.
Als je iets echt wil, laat het dan niet van een ander af hangen. Doe het gewoon!
Je zegt dat je altijd alles zelf hebt gedaan, wat houdt je dan nu tegen?
Die doe-knop moet om! En ja je zal vast al veel hebben gedaan, maar veel ook nog niet. In ieder geval niet datgene dat je verder heeft geholpen. Niet opgeven, gewoon doorgaan.
Als ik jou nu vraag wat de eerste stap is die je gaat maken. Welke is dat dan? Gewoon één ding, klein en makkelijk beginnen.
Dat zou heel fijn zijn, dat je een soort vervangende ouder ontmoet, een soort mentor, die wekelijks naar je luistert. Die je steunt en waardeert, ongeacht of je een stap durft te zetten of niet. Geen professional, gewoon een oudere wijs mens. Een soort buddy. In verschillende steden heb je buddyhulp of een maatjesproject. Helemaal mooi als je deze tegen het lijf gaat lopen en haar of hem als buddy durft te vragen.
Bijtje82 schreef op 15-06-2022 om 22:21:
[..]
Dat ben je, dat is iedereen!
Maar waarom kun je het nu dan niet alleen. Want dit heeft niets te maken met steun en begrip, maar puur met doen.
Als je iets echt wil, laat het dan niet van een ander af hangen. Doe het gewoon!
Je zegt dat je altijd alles zelf hebt gedaan, wat houdt je dan nu tegen?
Die doe-knop moet om! En ja je zal vast al veel hebben gedaan, maar veel ook nog niet. In ieder geval niet datgene dat je verder heeft geholpen. Niet opgeven, gewoon doorgaan.
Als ik jou nu vraag wat de eerste stap is die je gaat maken. Welke is dat dan? Gewoon één ding, klein en makkelijk beginnen.
Mij houdt tegen dat ik bij iets heel ingrijpends geen steun heb gehad van de mensen om mij heen. Daardoor heb ik dingen alleen moeten doen die je normaal niet alleen doet. Dit heeft een grote impact op me gehad. En heb ik ook een hoge prijs betaald wbt mijn zelfvertrouwen, ik heb daardoor heel erg het gevoel gekregen dat ik de moeite niet waard ben voor mensen, en heb ik ook problemen gekregen met mijn gezondheid. Juist omdat ik alles alleen moest doen.
Daarom is het voor mij nu heel belangrijk om nu wel die steun te krijgen.
Lisa80 schreef op 15-06-2022 om 22:13:
[..]
Dat is het idee toch ook? Dat iemand met me meedenkt, overlegt en dat ik het zelf regel. Dat kan ik prima. Het is belangrijk voor me om er niet weer alleen voor te staan.
Dat doen we al meerdere pagina's, mee denken en overleggen.
Maar er is nog geen contact met een mediator of andere hulpverlener.
Moet eerlijk bekennen dat ik daar zelf ook te koppig voor ben. Maar je moet iets.
Maar als je hulp wilt, desnoods van iemand hier. Vraag die hulp dan. Stel een vraag zodat we je kunnen begeleiden. Misschien is er wel iemand die bij jou uit de omgeving komt en eens met je om de tafel wilt zitten.
Begrip hebben we allemaal, je hebt er alleen geen zak aan.
Ik heb een zolder vol Begrip, behalve van m'n ex dan.. Maar moest het toch allemaal zelf doen. Niemand die mij de juiste richting in wees.
Je bent echt niet alleen in je eenzaamheid en je situatie is echt niet uniek. Enige wat een feit is, is dat het klote is. Maar daar kun jij alleen verandering in brengen.
Bijtje82 schreef op 15-06-2022 om 22:32:
[..]
Dat doen we al meerdere pagina's, mee denken en overleggen.
Maar er is nog geen contact met een mediator of andere hulpverlener.
Moet eerlijk bekennen dat ik daar zelf ook te koppig voor ben. Maar je moet iets.
Maar als je hulp wilt, desnoods van iemand hier. Vraag die hulp dan. Stel een vraag zodat we je kunnen begeleiden. Misschien is er wel iemand die bij jou uit de omgeving komt en eens met je om de tafel wilt zitten.
Begrip hebben we allemaal, je hebt er alleen geen zak aan.
Ik heb een zolder vol Begrip, behalve van m'n ex dan.. Maar moest het toch allemaal zelf doen. Niemand die mij de juiste richting in wees.
Je bent echt niet alleen in je eenzaamheid en je situatie is echt niet uniek. Enige wat een feit is, is dat het klote is. Maar daar kun jij alleen verandering in brengen.
Ik heb dus wel veel aan begrip. Dat maakt voor mij groot verschil
Lisa80 schreef op 15-06-2022 om 22:24:
[..]
Mij houdt tegen dat ik bij iets heel ingrijpends geen steun heb gehad van de mensen om mij heen. Daardoor heb ik dingen alleen moeten doen die je normaal niet alleen doet. Dit heeft een grote impact op me gehad. En heb ik ook een hoge prijs betaald wbt mijn zelfvertrouwen, ik heb daardoor heel erg het gevoel gekregen dat ik de moeite niet waard ben voor mensen, en heb ik ook problemen gekregen met mijn gezondheid. Juist omdat ik alles alleen moest doen.
Daarom is het voor mij nu heel belangrijk om nu wel die steun te krijgen.
Dan moet je daarin investeren en pro-actief naar op zoek. Ik heb het heft in eigen handen genomen om mezelf te redden.
Dat was wat ik voor mij kon doen. En toen hád ik nog helemaal geen zicht op een huis. Dat kwam pas 15 maanden later.
Als dat voor jou anders is moet je dat zo doen, maar wacht er niet op. Want als die iemand niet komt, blijf je dan zitten waar je zit?
Het gaat om het nemen van een stap naar wat je nodig hebt en de juiste voorbereiding. Niet meteen om je einddoel.
