Dat ge-app met schoondochter …
Hoi forummers,
Misschien willen jullie mij wat tips geven over hoe ik om kan gaan met de volgende kwestie:
Mijn man/partner (we latten <10 jaar)) is dol op zijn schoondochter. Ik heb daar vorig jaar een topic over geopend. Zijn zoon en schoondochter (beiden 23) woonden toen bij mijn man in huis en de adoratie van mijn man voor die jonge vrouw werd voor mij een beetje vervelend. Erover praten had niet zoveel zin. Het probleem heeft zich vanzelf opgelost toen zij na een half jaar een eigen huis kregen.
Ik merkte vervolgens dat mijn man regelmatig app contact met haar heeft. Hoe regelmatig weet ik nu pas, nu we op vakantie zijn. Vrijwel dagelijks, veel vaker ook dan met zijn zoon. Het is allemaal heel onschuldig. Man stuurt fotootjes van de omgeving. (Of als we thuis zijn van de nieuwe bank) Zij stuurt fotootjes van de jurk die ze heeft gekocht of het terrasje waar ze zit. Afspraken om te borrelen lopen ook via haar. Ik vind het een beetje vreemd, nog nooit zo iets meegemaakt eigenlijk, maar dat betekend niet dat het fout is. Het grootste probleem is dat ik mij zo buitengesloten voel, alsof ik niet besta. Het maakt ze ook niet uit of ik nu wel of niet bij bijv. de borrel ben. Zijn zoon staat neutraal vriendelijk tegenover mij, de scheiding en de nasleep waren zwaar, ik kwam pas 5 jaar later in beeld, maar in de tussentijd is er veel gebeurd. Ik heb er begrip voor dat die jongen er moeite mee heeft om een band aan te gaan, maar dat zijn vriendin, die ook een nieuwkomer in de familie is (dat ben ik natuurlijk na 10 jaar zo langzamerhand niet meer) mij zo buitensluit vind ik erg moeilijk, hoewel ze dat waarschijnlijk niet eens bewust doet. Ondertussen voel ik me wel verplicht om met hen af te spreken omdat dat natuurlijk ook fijn is voor mijn partner en ik wil me ook niet terugtrekken. Als ik hen zie zijn ze vriendelijk en is het ook wel gezellig, toch blijft er afstand. Het hele gedoe maakt me echt verdrietig. Ik weet dat ik dat gevoel beter los kan laten, maar het lukt me niet goed. Iemand tips hoe hiermee om te gaan ? Praten met man heb ik geprobeerd. Hij zegt dan dat hij mijn gevoel begrijpt. Dan stopt het gesprek want ik weet ook niet zo goed wat en óf ik nu eigenlijk iets van een actie van hem wil.
Pinokkio schreef op 07-08-2022 om 21:37:
[..]
Maar dat klopt toch niet Zonne, dat ze jullie alleen maar kent als stel? Ze heeft toch bij je partner ingewoond?
Daar hebben ze blijkbaar een sterke band opgebouwd.
Ik zou je eigen beleving hierover niet negeren, er zitten denk ik problemen/ issues onder. Problemen in de relatie, of puur bij jezelf.
Ja dat klopt dat ze ingewoond hebben.Mijn partner was meestal bij mij om het stel wat privacy te geven. Maar door de week was hij regelmatig bij hen.
Er zit inderdaad een probleem onder en ik kom er maar niet achter wat …
Zonne2017 schreef op 07-08-2022 om 21:48:
[..]
Ja dat klopt dat ze ingewoond hebben.Mijn partner was meestal bij mij om het stel wat privacy te geven. Maar door de week was hij regelmatig bij hen.
Er zit inderdaad een probleem onder en ik kom er maar niet achter wat …
Jaloezie of afgunst?
Of ben je onbewust bang dat je man stiekem gevoelens voor haar heeft?
Bijtje82 schreef op 07-08-2022 om 21:54:
[..]
Jaloezie of afgunst?
Of ben je onbewust bang dat je man stiekem gevoelens voor haar heeft?
Maar ook jaloezie en afgunst hebben een (diepere) oorsprong.
Je bent bang er niet bij te horen. Ligt dat aan de relatie of aan jezelf? (Let wel, een antwoord op de laatste vraag is vaak ook gewoon een keuze die je maakt)
Dus: (simpel gezegd) zit er een vertrouwens probleem in jullie relatie, voel je je voldoende erkend en gezien? (als mens, als partner) Ben je blij met de relatie?
Of zit het meer bij jezelf, erken je jezelf niet voldoende? Zoek je bevestiging waar je die jezelf niet voldoende geeft?
Bijtje82 schreef op 07-08-2022 om 21:54:
[..]
Jaloezie of afgunst?
Of ben je onbewust bang dat je man stiekem gevoelens voor haar heeft?
Hij heeft absoluut gevoelens voor haar. Daar twijfel ik niet aan. Hij verbergt het netjes want hij weet zelf ook dat het ongepast is, maar ik zie desondanks dat hij zeer zeker een beetje verliefd is.
Gelukkig hangt niet de hele wereld aan elkaar van mannen die (al dan niet) "zeer zeker een beetje verliefd" zijn.
Pinokkio schreef op 07-08-2022 om 22:21:
Dus: (simpel gezegd) zit er een vertrouwens probleem in jullie relatie, voel je je voldoende erkend en gezien? (als mens, als partner) Ben je blij met de relatie?
Of zit het meer bij jezelf, erken je jezelf niet voldoende? Zoek je bevestiging waar je die jezelf niet voldoende geeft?
Dit zijn goede vragen. Mijn partner heeft weinig empathische vermogens. Daar hebben we over gepraat en hij werkt eraan, maar wat er niet is zal aangeleerd moeten worden en dat voelt dan ook zo, als aangeleerd. Niettemin waardeer ik zijn inzet. Mijn partner heeft een zwak voor een bepaald type vrouw. Zijn schoondochter is zo’n vrouw. In het verleden is mijn partner weleens tegen onze afspraken in gegaan en heeft hij een affaire gehad. Dat is wel verwerkt, maar de adoratie voor deze jonge vrouw is uiteraard voor mij niet zo leuk. Ik ben over het algemeen wel tevreden met mijn relatie. We passen goed bij elkaar. Toch twijfel ik weleens of het voldoende is.
Ik heb genoeg zelfvertrouwen en zelfliefde. Buitengesloten worden is echter een hele oude en diep zittende kwetsbaarheid .
Ik denk toch dat je het via je vriend zal moeten spelen om verandering te krijgen. Als jij genegeerd wordt door de anderen zal hij wat meer moeite moeten doen om jou in het gesprek te betrekken.
Want doet hij dat in andere situaties wel?
Of zou het zo zitten dat hij meegaat in het negeren van jouw aanwezigheid omdat hij opgaat in zijn schoondochter?
En...hoe staat zijn zoon er eigenlijk in? Die voelt dan toch ook iets?
RodeKrullenbol schreef op 07-08-2022 om 22:44:
Gelukkig hangt niet de hele wereld aan elkaar van mannen die (al dan niet) "zeer zeker een beetje verliefd" zijn.
Hoe bedoel je, RK ?
Die uitspraak bedoel ik relativerend en letterlijk.
Pippeltje schreef op 07-08-2022 om 22:53:
Ik denk toch dat je het via je vriend zal moeten spelen om verandering te krijgen. Als jij genegeerd wordt door de anderen zal hij wat meer moeite moeten doen om jou in het gesprek te betrekken.
Want doet hij dat in andere situaties wel?
Of zou het zo zitten dat hij meegaat in het negeren van jouw aanwezigheid omdat hij opgaat in zijn schoondochter?
En...hoe staat zijn zoon er eigenlijk in? Die voelt dan toch ook iets?
Hij doet geen moeite om mij in het gesprek te betrekken, want hij pikt mijn ongemak niet op. Hij gaat wel op in het contact met zowel zoon als schoondochter, heeft dan weinig oog voor andere dingen. Hij zegt het te begrijpen en het naar te vinden voor mij als ik hem vertel dat ik me een beetje buitengesloten voel, maar dat is ook maar een aangeleerd sociaal wenselijk antwoord want het heeft geen bijbehorende actie tot gevolg.
Er is een ongemakkelijk moment geweest mbt een opgeslagen kiekje waar zowel zoon als schoondochter verbaasd van opkeken. Mijn partner kwam een beetje schutterig met een reden voor het opslaan en hij begon het omstandig en hakkelend uit te leggen. Een beetje gênant was het wel. Het was genoeg geweest om te zeggen : dit vond ik toch zo'n leuke foto ! Dus ik denk dat de zoon het ook wel door heeft. Ik wist wel van die foto en ik kreeg dezelfde uitleg, maar dan wat zelfverzekerder.
Zonne2017 schreef op 07-08-2022 om 22:41:
[..]
Hij heeft absoluut gevoelens voor haar. Daar twijfel ik niet aan. Hij verbergt het netjes want hij weet zelf ook dat het ongepast is, maar ik zie desondanks dat hij zeer zeker een beetje verliefd is.
Je hebt verliefd en verliefd….vermoed je een seksuele component?
Dan is het lastig. Dan toch maar meer in gesprek met hem, denk ik. Snap dan wel dat je je er niet fijn bij voelt, mi staat dat wel los van ‘buitengesloten worden’.
Kan me ook goed voorstellen dat eea gevoelig ligt door de affaire die was.
In ieder geval zou het een gezamenlijk probleem moeten zijn/worden. Als jij je niet veilig voelt moet hij er ook iets mee.
Pinokkio schreef op 07-08-2022 om 23:13:
[..]
Je hebt verliefd en verliefd….vermoed je een seksuele component?
Dan is het lastig. Dan toch maar meer in gesprek met hem, denk ik. Snap dan wel dat je je er niet fijn bij voelt, mi staat dat wel los van ‘buitengesloten worden’.
Kan me ook goed voorstellen dat eea gevoelig ligt door de affaire die was.
In ieder geval zou het een gezamenlijk probleem moeten zijn/worden. Als jij je niet veilig voelt moet hij er ook iets mee.
Meer zoals een jongen van 14 die verliefd is op zijn lerares. Daar zit ook een seksueel component in, maar ook een soortgelijke onbereikbaarheid/ adoratie.
Het staat inderdaad waarschijnlijk los van het buitengesloten worden, maar zo heb ik het tot nu toe naar mezelf vertaald. Dankjewel voor het inzicht.
Ik vind het moeilijk het als een gezamenlijk probleem te zien, maar dat is het in feite misschien wel. Ik ben gewend dingen zoveel mogelijk zelf op te lossen. Ik zoek het gesprek niet graag op als ik de zaken voor mezelf niet helder heb, daar bereik ik ook bij mijn partner helemaal niks mee. Hij heeft graag een concrete probleemstelling.
Mijn verbazing stijgt steeds verder bij het lezen van dit topic. Misschien voelt het voor mij anders omdat ik me probeer te verplaatsen in jouw situatie en er niet aan moet denken dat deze situatie zich zou afspelen in mijn gezin. Jouw partner die reeds een affaire achter de rug heeft die jullie samen hebben overwonnen heeft nu verliefde gevoelens voor zijn schoondochter? Schoondochter vind ik zelfs nog een te groot woord, zo langdurig is hun relatie nog niet. De vriendin van zijn zoon, beide begin 20 jaar jong.
Ik zou niet veel begrip tonen, vooral niet om de zoon te beschermen. Is hij gek geworden? Het is in jouw geval je zoon niet, en de "schoondochter" is nog redelijk nieuw, de banden zijn minder hecht, maar het gedrag van je partner blijft even puberaal en ongepast.
Zonne2017 schreef op 07-08-2022 om 23:24:
[..]
Meer zoals een jongen van 14 die verliefd is op zijn lerares. Daar zit ook een seksueel component in, maar ook een soortgelijke onbereikbaarheid/ adoratie.
Het staat inderdaad waarschijnlijk los van het buitengesloten worden, maar zo heb ik het tot nu toe naar mezelf vertaald. Dankjewel voor het inzicht.
Ik vind het moeilijk het als een gezamenlijk probleem te zien, maar dat is het in feite misschien wel. Ik ben gewend dingen zoveel mogelijk zelf op te lossen. Ik zoek het gesprek niet graag op als ik de zaken voor mezelf niet helder heb, daar bereik ik ook bij mijn partner helemaal niks mee. Hij heeft graag een concrete probleemstelling.
Zonne, ik denk dat ik je wel een beetje begrijp, heb in een ver verleden in een situatie gezeten waarvan ik een hoop meen te herkennen bij jou nu.
Ik was iig jaloers en a) wilde ik dat niet zijn b) vond ik het totaal onnodig en onredelijk van mezelf en c) vond ik dat ik het zelf en alleen moest oplossen.
Achteraf gezien heel krom want (behalve dat er een stukje bij mezelf zat) was het wel degelijk een relatie probleem.
In feite héb je een concrete probleemstelling voor je vriend: jij voelt je hier niet fijn/ veilig of wat dan ook bij.
Kan best zijn dat hij niet zover komt om concrete oplossingen te verzinnen en dat dat van jou uit moet komen, maar eerst zal hij moeten erkennen en begrijpen wat dit met je doet.
