Agressie man
Mijn man wordt de laatste tijd steeds agressiever tijdens ruzies. Slaat ruitje kapot, trapt een tafeltje stuk, bonkt met vuisten, trekt eigen kleding vaneen uit woede, en ga zo maar door. Ik heb er schrik van. Het zou aan mijn woordkeuzes liggen. Ik gebruik geen scheldwoorden, maar zeg soms wel eens iets wat ik misschien beter anders zou verwoorden denk ik achteraf dan. Er zich voor excuseren doet hij niet. Hij legt het nadien wel rationeel uit als ik er naar vraag en zegt dat hij met zulke agressie opgegroeid is. In hoeverre gebeurt dit in jullie relatie ook? En hoe vaak komt dit dan voor?
Marianne76 schreef op 30-05-2022 om 16:27:
[..]
Nee. Zo'n man manipuleert de therapeut gezellig mee. Heel vaak krijgen partners van manipulerende mensen ook nog een portie secundaire manipulatie bij relatietherapie: hij zegt dat hij zijn best gaat doen, geef hem een kans, hij belooft toch a en b tot en met z (en ondertussen gebeurt er NIETS).
Nee, ik ben het eens met Arianne, ze moet elk aan hun eigen problemen werken.
Daarna heeft relatietherapie misschien een kans, maar alleen als de therapeut veel ervaring heeft met manipulatieve persoonlijkheden.
Precies!
Helemaal met jou eens en precies mijn ervaring.
Als ik eerlijk ben verwacht ik weinig van de partner van TO. Dus als ze er nu mee kappen zou, zou ik dat helemaal niet gek vinden. Iemand die niet naar zichzelf wil kijken (terwijl dat zo duidelijk fout gedrag is) gaat TO heel veel energie kosten.
Kan ze beter in een nieuw leven zonder partner stoppen.
ArianneH schreef op 30-05-2022 om 16:37:
[..]
Precies!
Helemaal met jou eens en precies mijn ervaring.
Als ik eerlijk ben verwacht ik weinig van de partner van TO. Dus als ze er nu mee kappen zou, zou ik dat helemaal niet gek vinden. Iemand die niet naar zichzelf wil kijken (terwijl dat zo duidelijk fout gedrag is) gaat TO heel veel energie kosten.
Kan ze beter in een nieuw leven zonder partner stoppen.
Mee eens, waarschijnlijk kan TO nu beter haar energie stoppen in het werken aan zichzelf wat betreft zelfvertrouwen en alvast wat zaken uitzoeken en voorbereiden in het geval dat ze definitief niet meer bij elkaar komen.
Ralfje schreef op 30-05-2022 om 15:43:
we hebben gisteren kunnen praten, maar hij lijkt het normaal te vinden... pff... ik kan er echt moeilijk mee om.
Natuurlijk kun je hier niet mee omgaan. Dan word je zijn emotionele vuilnisvat: als hij spanningen heeft, moet jij ze maar incasseren. Niet oké en niet normaal. Ik begrijp wel dat hij het zo wil laten; voor hem is het wel fijn om zich ongebreideld te kunnen afreageren. Maar een geliefde is niet bedoeld om je shit bij te dumpen!
Het gaat nu even niet om hem maar om jou, om wat jij wil in je leven. Wil jij een man die zijn frustraties over je uitbraakt omdat hij dat nou eenmaal nodig heeft? Die vindt dat hij daar recht op heeft en die niet naar je luistert als je zegt dat het jou beschadigt en jullie liefde uitholt? Een man die het normaal vindt dat jij je ondergeschikt maakt aan wat hij nodig heeft? Ik neem aan dat je dat niet wil. Dat zul je hem heel duidelijk moeten gaan zeggen. Je zult keuzes moeten maken en daarvoor gaan staan. En dat zijn geen gemakkelijke keuzes. Laat je helpen door de mensen om je heen. Zij zien waarschijnlijk helderder dan jij dat hij schaamteloos misbruik maakt van jouw zorgzaamheid.
Als je een lezer bent, zou je dit boek eens kunnen lezen:
Waarom gaat het altijd over jou? van Wendy Behary
https://www.boompsychologie.nl/media/3/7_behary_-_waarom_gaat_het_altijd_over_jou.pdf
Of dit:
Het gaslight effect van Robin Stern
https://www.ankh-hermes.nl/wp-content/uploads/2021/11/9789020215168_fragm.pdf
Op het gevaar af dat dit draadje een afslag neemt: ik citeer even uit de openingsposting.
" Mijn man wordt de laatste tijd steeds agressiever tijdens ruzies. Slaat ruitje kapot, trapt een tafeltje stuk, bonkt met vuisten, trekt eigen kleding vaneen uit woede, en ga zo maar door. Ik heb er schrik van"
Als Ralfje dergelijk gedrag beschrijft bij een hulpverlener, zal die hulpverlener dan zeggen dat TS zich niet aan moet stellen en dat dit heel normaal is? Of zal die hulpverlener dit dan toch wel problematisch vinden? Ik denk toch dat laatste.
Waarna de man van Ralfje waarschijnlijk gaat goedpraten en uitleggen waarom het naar zijn idee toch echt aan Ralfje ligt dat hij een ruitje kapot slaat, maar dan is inmiddels wel benoemd dat het problematisch is om ruitjes kapot te slaan. En volgens mij ziet man dat nog niet in. Die doet net alsof dat normaal is.
Dat Ralfje ondertussen hulp voor zichzelf alleen zou kunnen zoeken lijkt mij trouwens wel een goed idee. Zij weet dat er een probleem is en zij kan daar ook alleen hulp voor vragen. Maar man ziet niet dat er een probleem is, dus die vraagt ook geen hulp.
Ik ben benieuwd of Ralfjeman überhaupt bereid zou zijn samen naar een relatietherapeut te gaan, omdat Ralfje daar behoefte aan heeft. Als hij dat wil doen, moet het misschien maar geprobeerd worden. Er is immers een kind in het spel en je wil kunnen zeggen dat je er alles aan gedaan hebt. Maar echt hoopvol ben ik hierover bij voorbaat ook niet. Als man het echt vanzelfsprekend vindt om zo met zijn partner om te gaan, vindt hij die therapeut incompetent en draait hij om de hete brei heen. Het is voorbarig om hier zomaar het oordeel te vellen dat het sowieso zinloos is. We weten maar weinig over de situatie. Maar echt hoopvolle signalen waaruit blijkt dat Ralfjeman open zou kunnen staan voor een ander perspectief op deze kwestie heb ik jammer genoeg ook nog niet voorbij zien komen. Ik heb daarbij de associatie met dit filmpje, waarin een therapeut een therapeutisch gesprek naspeelt wat helemaal de soep indraait:
https://youtu.be/DYuCRDjyptM
Maar, nogmaals, we kunnen het niet echt beoordelen op basis van wat we hier lezen en we hebben waarschijnlijk vooral zelf associaties op basis van eigen ervaringen. Ik in ieder geval wel! laten we dus het oordeel of het zinvol is om te doen aan Ralfje laten!
Temet schreef op 30-05-2022 om 17:11:
Op het gevaar af dat dit draadje een afslag neemt: ik citeer even uit de openingsposting.
" Mijn man wordt de laatste tijd steeds agressiever tijdens ruzies. Slaat ruitje kapot, trapt een tafeltje stuk, bonkt met vuisten, trekt eigen kleding vaneen uit woede, en ga zo maar door. Ik heb er schrik van"
Als Ralfje dergelijk gedrag beschrijft bij een hulpverlener, zal die hulpverlener dan zeggen dat TS zich niet aan moet stellen en dat dit heel normaal is? Of zal die hulpverlener dit dan toch wel problematisch vinden? Ik denk toch dat laatste.
Waarna de man van Ralfje waarschijnlijk gaat goedpraten en uitleggen waarom het naar zijn idee toch echt aan Ralfje ligt dat hij een ruitje kapot slaat, maar dan is inmiddels wel benoemd dat het problematisch is om ruitjes kapot te slaan. En volgens mij ziet man dat nog niet in. Die doet net alsof dat normaal is.
Dat Ralfje ondertussen hulp voor zichzelf alleen zou kunnen zoeken lijkt mij trouwens wel een goed idee. Zij weet dat er een probleem is en zij kan daar ook alleen hulp voor vragen. Maar man ziet niet dat er een probleem is, dus die vraagt ook geen hulp.
Het risico is te groot dat man van Ralfje alles op een overtuigende wijze zal ontkennen en Ralfje weggezet zal worden als labiel en een fantast.
Maar dan is het ook klaar. Als hij keihard een potje gaat zitten liegen, houdt het op.
Temet, heb je persoonlijke ervaring met manipulatieve persoonlijkheden? Keihard een potje liegen, dat bestaat niet bij die mensen. Ze kunnen liegen dat het gedrukt staan en (ogenschijnlijk of echt) zo in hun eigen leugens geloven, dat iedereen gaat twijfelen.
Daarom raad ik iedereen die hiermee te maken heeft en aan het twijfelen wordt gebracht aan om een dagboek bij te houden. Dan weet je (vaker) dat je geheugen je niet voor de gek houdt, maar de manipulator.
Mija schreef op 30-05-2022 om 18:10:
Ik heb daarbij de associatie met dit filmpje, waarin een therapeut een therapeutisch gesprek naspeelt wat helemaal de soep indraait:
https://youtu.be/DYuCRDjyptM
Even off topic: wat een goed filmpje!! Die narcist: precies mijn vorige leidinggevende. Die maakt ook heel wat brokken maar zit nog stevig in het zadel. Het is niet goed om als leek een diagnose te stellen (ik ben niet de enige die hem ervan verdenkt, maar toch), maar bij dit filmpje is het gewoon eng, de gelijkenis!
Topicstarter, ik leef met je mee. Ik vind hier enorm veel waardevolle bijdragen, lees ze een paar keer over, bewaar het!
En als je het dan toch doet, doe dan EFT:
https://www.welingelichtekringen.nl/liefde-2/3389123/de-beste-therapie-voor-relatieproblemen.html
Mija schreef op 30-05-2022 om 20:29:
En als je het dan toch doet, doe dan EFT:
https://www.welingelichtekringen.nl/liefde-2/3389123/de-beste-therapie-voor-relatieproblemen.html
Ik heb EFT gedaan en dat ging dus totaal niet goed. Kansloos.
Belangrijker is dat je iemand hebt die het betreffende manipulatieve gedrag echt snapt, doorziet en er ook nog wat mee lan bereiken bij de partner (maar dat is echt de allergrootste uitdaging, zie dat linkje hierboven), maar hoe vind je die?
TO, als je je sterk genoeg voelt om te scheiden (mocht je dat willen), dan kun je relatietherapie doen zodat je voor jezelf en de buitenwereld kunt zeggen dat je er alles aan gedaan hebt. En je kunt altijd hoop hebben, wie weet werkt het. Vooralsnog zie ik helaas voor jou alleen rode vlaggen.
En gun ik jou vooral een rustig en fijn leven zonder een agressieve man.
ArianneH schreef op 30-05-2022 om 21:50:
[..]
Ik heb EFT gedaan en dat ging dus totaal niet goed. Kansloos.
Precies! En dat was dan ook waardevolle informatie! Als het er niet in zit, kan het maar beter duidelijk aan het licht komen, toch?
In het artikel onder bovenstaande link staat onder meer: “EFT relatietherapie focust zich juist op de hechting. In hoeverre durven partners van elkaar emotioneel afhankelijk en met elkaar verbonden te zijn”
Dat is nogal pittig! Echte kwetsbaarheid is niet zo gemakkelijk te faken. Dit lijkt me een behoorlijke lakmoesproef voor een ongezond narcisme. Een narcist gaat hier als partner nooit goed doorheen komen. En als het vermogen zich te verbinden er wel is, is het mooi als het eruit komt.
'we hebben gisteren kunnen praten, maar hij lijkt het normaal te vinden... pff... ik kan er echt moeilijk mee om.'
Dan is het dat ook. Dan gaan jullie hier uit elkaar. Als hij het normaal wil vinden, dan is dat zijn standpunt. Dat jij er moeilijk mee om kunt gaan is ook van belang, je hoeft het namelijk niet te leren.
Ik kan me voorstellen dat er nu van alles op je af komt, vooral veel onzekerheid. Ik hoop dat je sterk genoeg bent, wordt, om met die onzekerheid om te gaan. Mijn advies zou vooral zijn om daarmee aan de slag te gaan, te handelen, stappen te zetten. Niet verliezen in gepeins over waarom het zo is, waarom hij zo is, waarom jij er niet mee om kunt gaan. Het is zoals het is en dat vraagt toch om verdere acties. Zodra je er klaar voor bent.
Tsjor
Zijn gedrag is NIET normaal. Als hij dat wel vindt, heeft hij een probleem dat hem in elke toekomstige relatie parten gaat spelen. Zijn verleden en opvoeding kunnen een verklaring zijn, maar praten het geenszins goed en zijn allerminst een reden om zijn vrouw en kind aan deze agressie bloot te stellen.
Ik ben zelf ook niet heilig. Ik heb nooit fatsoenlijk ruzie leren maken vroeger. Ruzies werden nooit uitgepraat. Ik kan nog steeds heel lelijk reageren als ik boos of gefrustreerd of verdrietig ben maar ik zie dat wel in en probeer oprecht om er op een andere manier mee om te gaan en het te voorkomen en ik geef er nooit een ander de schuld van. Geduld verliezen, dat kan. Fouten maken ook. Maar dan toon je berouw, maak je excuses, vraag je vergeving en beter je je leven.
Als dat zelfinzicht in zijn aandeel in situaties volstrekt ontbreekt en alle schuld bij de ander wordt gelegd, dan zegt dat heel veel over hem. Ook het feit dat hij met verschillende mensen ruzie heeft trouwens. Als je iedereen een klootzak vindt, dan ben je het waarschijnlijk zelf.
Wel die berouw, excuses en vergeving vragen ontbreken in mijn ogen steeds. Ik krijg wel de rationele uitleg, waar mijn fouten ook in belicht worden en die ik ook best wil toegeven en waar ik aan wil werken (namelijk: minder snel geraakt zijn enz.), maar lijkt het me logisch dat hij ook sorry zegt en zegt dat hij zal proberen om dit soort gedrag niet meer te vertonen? Of is dat te veel gevraagd? In een ruzie heb je toch beiden een aandeel? Hoe gaat dat in jullie relatie?
