Agressie man
Mijn man wordt de laatste tijd steeds agressiever tijdens ruzies. Slaat ruitje kapot, trapt een tafeltje stuk, bonkt met vuisten, trekt eigen kleding vaneen uit woede, en ga zo maar door. Ik heb er schrik van. Het zou aan mijn woordkeuzes liggen. Ik gebruik geen scheldwoorden, maar zeg soms wel eens iets wat ik misschien beter anders zou verwoorden denk ik achteraf dan. Er zich voor excuseren doet hij niet. Hij legt het nadien wel rationeel uit als ik er naar vraag en zegt dat hij met zulke agressie opgegroeid is. In hoeverre gebeurt dit in jullie relatie ook? En hoe vaak komt dit dan voor?
Van twee kanten is werk aan de winkel. Voor jou inderdaad je zelfvertrouwen en eigen mening, niet steeds vragen. Dat is er ingeslepen zeg je, maar dat is geen verklaring natuurlijk.
Voor hem zijn agressie: 'Hij legt het nadien wel rationeel uit als ik er naar vraag en zegt dat hij met zulke agressie opgegroeid is.' Dat kan best zijn, maar voor jullie beiden is de vraag of je daarmee ook oud wil worden. Wil hij zo'n ontploffende vader worden voor zijn kind?
Verder lijkt het alsof jij nu een iets ander gezinsleven wil, met je kindje erbij. En hij wil niet veranderen, maar gewoon doorgaan op de oude voet.
Genoeg reden om onder begeleiding met elkaar te gaan praten.
Fijn dat je bij je zus terecht kunt. Maar ook dat is uiteindelijk geen oplossing.
Tsjor
Beste Ralfje, ik je berichten lees ik iemand die eigenlijk benadeeld wordt door de grote mond van haar partner. En dan bedoel ik niet eens de agressie (die natuurlijk volkomen abject en een vorm van mishandeling is hoor). Maar ik bedoel dat je je laat overbluffen door zijn argumenten: "ja bij anderen is het ook zo", "jij moet dit of dat ook niet zeggen", "ik moet gewoon alles op mijn manier kunnen zeggen".
In je hart vind je het misschien wel onzin maar hij gaat er met zoveel verve in dat je wellicht denkt 'laat ook maar, ik heb geen zin in ruzie'.
Maar hier kun je lezen in alle berichten dat wat hij met veel apblomb beweert voor de lezers hier flauwekul is.
Is het misschien wat om het draadje te laten lezen? Of ben je bang dat hij dan helemaal kwaad wordt? Op ons mag hij kwaad worden, jij zegt netjes wat je niet fijn vindt en dat is geen reden om kwaad te worden maar eerder om eens wat zelfinzicht en zorgzaamheid jegens jou te gaan betrachten.
Ik begrijp ook je moeilijkheden in de situatie; je houdt van hem, jullie hebben een kindje, hij is ook niet totaal een slecht mens en als jij nu dit niet meer gaat pikken staat alles op zijn kop. Maar ik zeg dat van dat draadje lezen omdat ik vind dat ieder een kans verdient: als je, jullie zo doorgaan is het over een tijd echt over. Het zit je nu al tot hier. (en volkomen terecht)
En je hebt natuurlijk ook vaak aangegeven dat je het zo niet wil.
Maar er zijn nu eenmaal mensen die moeten voelen in plaats van horen. Dat hij eerst dacht dat het niet zo'n vaart liep want je bleef toch wel en hield je in voor de goede vrede. daar is nu een keerpunt in gekomen door zijn gedrag (ja heel naar om iets wat jij in vertrouwen vertelt, tegen je te gebruiken) Daarom is het ook goed dat je nu bij je zus zit.
Nu is de tijd (of over een paar weken als je het daar volhoudt) denk ik waarop je kan gaan zeggen: "ik pik het zo niet langer, jij moet je gedrag veranderen en daar werkelijk stappen in ondernemen naar een psycholoog, coach of anger management training gaan anders is het over tussen ons"
Nu kan je doorpakken en hem een kans geven (en dat is heel wat anders dan geduld opbrengen) het anders aan te gaan pakken. Doe je dat niet, dan is het nog een paar jaar lijden en knapt het alsnog.
Eens met MRI. Hij had je waar hij je hebben wil: hij ging zijn goddelijke gang en jij deed je best om hem niet kwaad te maken. Een luizenleven voor hem dus eigenlijk. Het lijkt me goed om voet bij stuk te houden: we gaan hier samen aan werken en anders is het uit. Wees dan ook bereid om de volgende stap te zetten. Hij zal niet de eerste man zijn die pas aan de relatie wil werken als de brief van de echtscheidingsadvocaat op de mat valt. En als hij helemaal niks wil, dan zou ik er inderdaad de stekker uittrekken, want zoals MRI zegt: anders is het nog jarenlang lijden en je in bochten wringen en dan op een gegeven moment gaat het alsnog fout.
Sterkte ermee
Als hij niet aan zichzelf wil werken, is deze relatie ten dode opgeschreven.
relatietherapie kan een kansloze excercitie worden als de therapeut geen ervaring heeft met dit gedrag (gaslighting/manipulatief gedrag). Dan raak je helemaal gefrustreerd!
In dit geval heb jij een probleem (gebrek aan zelfvertrouwen en grenzen stellen), en daar moet jij aan werken, maar dat moet je zelf met een therapeut doen, niet in relatietherapie.
Hij heeft een ander probleem, nl. egoisme en manipulatief gedrag, misbruik maken van zijn machtspositie door geweld. Daar moet hij apart aan werken. Dat heeft geen zin in relatietherapie. Hij moet het nl eerst zelf zien en erkennen en er zelf aan willen werken.
In relatietherapie kan het zomaar dat hij alles weer met mooie woorden verdraait. Kansloos.
En nog wat.
Als je met hem praat over wat er nu gebeurde en vele andere keren gebeurde en hij ziet echt niet dat hij een probleem heeft omdat jij zo niet in een relatie met hem wilt zitten, dan acht ik de kansnop succes erg klein.
Als hij het niet erg vindt dat jij je onveilig voelt bij hem door zijn gedrag (om welke reden dan ook), dan snapt hij niet waar het in een relatie om draait: veiligheid en geborgenheid en rekening met elkaar willen houden.
Dan kan je beter maar zo snel mogelijk gaan scheiden, zodra je eraan toe bent (evt dingen eerst voorbereiden), want je verspilt dan tijd om te wachten op een verbetering die er niet zal komen. Daarvoor heeft hij eerst zelfinzicht/reflectie nodig.
Trouwens: dit macho en manipulatieve gedrag zie je vaak bij mannen die diep ik hun hart heel onzeker zijn. Als je het eenmaal doorhebt zie je dat het eigenlijk zielige mannetjes zijn
Wat goed dat je bent vertrokken Ralfje. En tegelijkertijd heel verdrietig dat het zover moet komen. Hoe is het vandaag gegaan? Heb je nog met je man kunnen praten?
Het is waar dat jullie er allebei aan zullen moeten werken. Maar dan ook echt allebei. Jij kunt niet in je eentje die relatie redden. Als hij steeds opnieuw gaten in jullie bootje steekt, krijg jij die in je eentje niet gedicht. Dan ben je de hele tijd veel te hard aan het werken en uiteindelijk zinkt de boot toch. Als je man met jou door wil, zal hij echt serieus aan de bak moeten met zijn intimiderende gedrag. Laat je niet meer wijsmaken dat het aan jou ligt.
Fijn dat je in het echte leven goede bondgenoten hebt. Je zult ze nodig hebben!
we hebben gisteren kunnen praten, maar hij lijkt het normaal te vinden... pff... ik kan er echt moeilijk mee om.
Ik denk echt dat hij een beetje kansloos geval is, helaas.
Vraag je echt af hoeveel jaren van je leven je wilt verspillen met hopen dat het beter wordt, trekken aan een dood paard en tevergeefs wachten op verbetering van zijn kant.
En realiseer je dat kinderen meer meekrijgen van zijn destructieve gedrag dan jij misschien hoopt en denkt. Wil je het slechte voorbeeld dat je dit gedrag van hem accepteert, aan je kind geven?
Wat heeft hij dan gezegd? En heb je hem kunnen zeggen dat de situatie voor jou niet acceptabel is en dat je wilt dat jullie samen hulp gaan zoeken?
Ralfje schreef op 30-05-2022 om 15:43:
we hebben gisteren kunnen praten, maar hij lijkt het normaal te vinden... pff... ik kan er echt moeilijk mee om.
Dan ziet het er niet goed uit, als hij niet inziet dat zijn gedrag moet veranderen, dan zal hij niet bereid zijn eraan te werken, al dan niet met hulp.
Ralfje schreef op 30-05-2022 om 15:43:
we hebben gisteren kunnen praten, maar hij lijkt het normaal te vinden... pff... ik kan er echt moeilijk mee om.
Natuurlijk kan je hier moeilijk mee omgaan! En zou je dat moeten willen?
Dit is nl. heel moeilijk, respectloos en destructief gedrag.
Ik snap trouwens dat je het moeilijk vindt om een grens te trekken (en te vertrekken), maar de kans dat het beter wordt als hij er zo in zit, is erg klein.
Wel een advies: zeg pas dat je zo niet verder met hem wilt en (dus) wilt gaan scheiden, als je dat werkelijk wilt. Als je dan nl geen stappen zet, dan neemt hij zo’n uitspraak/dreiging van jou nooit meer serieus.
Temet schreef op 30-05-2022 om 15:50:
Wat heeft hij dan gezegd? En heb je hem kunnen zeggen dat de situatie voor jou niet acceptabel is en dat je wilt dat jullie samen hulp gaan zoeken?
Niet samen, Temet.
TO moet alleen aan haar zelfvertrouwen werken. Haar partner moet alleen aan zijn agressieprobleem werken. Maar daarvoor moet hij eerst inzien dat het slecht gedrag is en dat dat probleem bij hem ligt en niet bij TO.
Ik zou dat bij man laten. Ik snap wat je zegt, maar hij ontkent een agressieprobleem te hebben en doet alsof Ralfje overdrijft. Hij zal dus niet hulp voor zichzelf gaan zoeken, want hij heeft geen hulpvraag. Maar misschien is hij wel bereid om samen hulp te zoeken, en zal die hulpverlening hem hopelijk duidelijk maken dat schreeuwen, gooien met spullen en kleineren van je partner wel degelijk problematisch zijn.
Temet schreef op 30-05-2022 om 16:04:
Ik zou dat bij man laten. Ik snap wat je zegt, maar hij ontkent een agressieprobleem te hebben en doet alsof Ralfje overdrijft. Hij zal dus niet hulp voor zichzelf gaan zoeken, want hij heeft geen hulpvraag. Maar misschien is hij wel bereid om samen hulp te zoeken, en zal die hulpverlening hem hopelijk duidelijk maken dat schreeuwen, gooien met spullen en kleineren van je partner wel degelijk problematisch zijn.
Nee. Zo'n man manipuleert de therapeut gezellig mee. Heel vaak krijgen partners van manipulerende mensen ook nog een portie secundaire manipulatie bij relatietherapie: hij zegt dat hij zijn best gaat doen, geef hem een kans, hij belooft toch a en b tot en met z (en ondertussen gebeurt er NIETS).
Nee, ik ben het eens met Arianne, ze moet elk aan hun eigen problemen werken.
Daarna heeft relatietherapie misschien een kans, maar alleen als de therapeut veel ervaring heeft met manipulatieve persoonlijkheden.
Temet schreef op 30-05-2022 om 16:04:
Ik zou dat bij man laten. Ik snap wat je zegt, maar hij ontkent een agressieprobleem te hebben en doet alsof Ralfje overdrijft. Hij zal dus niet hulp voor zichzelf gaan zoeken, want hij heeft geen hulpvraag. Maar misschien is hij wel bereid om samen hulp te zoeken, en zal die hulpverlening hem hopelijk duidelijk maken dat schreeuwen, gooien met spullen en kleineren van je partner wel degelijk problematisch zijn.
Ik snap wat je schrijft, Temet, en met een goede therapeut kan het wellicht goed uitpakken.
Mijn persoonlijke ervaring met een mooi pratende en charmante partner was dat hij de therapeute totaal om haar vinger wond. Zij snapte, wat ik ook zei, niet waar het echte probleem zat. Totaal frustrerend als je verwacht dat therapie gaat helpen.
Persoonlijke therapie waarbij mijn zelfvertrouwen enorm gegroeid is, heeft veel meer vruchten afgeworpen.
Je moet eerst snappen dat je goed bent zoals je bent, voordat het gedrag van zo’n partner je niet meer raakt en je je grenzen kunt aangeven. Daar heeft TO de rest van haar leven wat aan. En dat leer je denk ik normaal gesproken niet in relatietherapie.
Dus mijn advies zou zijn: eerst aan zichzelf werken. En dan beslissen of ze het via relatietherapie nog een kans wil geven. Misschien kan het deels overlappen in de tijd.
