Agressie man
Mijn man wordt de laatste tijd steeds agressiever tijdens ruzies. Slaat ruitje kapot, trapt een tafeltje stuk, bonkt met vuisten, trekt eigen kleding vaneen uit woede, en ga zo maar door. Ik heb er schrik van. Het zou aan mijn woordkeuzes liggen. Ik gebruik geen scheldwoorden, maar zeg soms wel eens iets wat ik misschien beter anders zou verwoorden denk ik achteraf dan. Er zich voor excuseren doet hij niet. Hij legt het nadien wel rationeel uit als ik er naar vraag en zegt dat hij met zulke agressie opgegroeid is. In hoeverre gebeurt dit in jullie relatie ook? En hoe vaak komt dit dan voor?
Nee zijn gedrag is niet normaal en bij elke verdere reactie van jou zie ik meer rode vlaggen.
Dit is een onveilige situatie voor jou maar ook je dochter.
Praat met mensen in je omgeving, zoek professionele hulp voor jezelf. Krijg voor jezelf duidelijk wat je grenzen zijn en houd je daaraan.
Als het niet lukt om met je vriend te praten schrijf desnoods een brief.
En ik zeg het niet snel maar als dit niet op korte termijn verbeterd: WEGWEZEN. Bijna altijd vind ik niet scheiden beter maar in relaties met geweld of verslaving is weggaan de enige oplossing om ongelukken te voorkomen en te voorkomen dat je zelfbeeld, je zijn totaal vernietigd wordt
Ik sluit me volledig aan bij de reactie van ArianneH.
Hij moet alles tegen jou kunnen zeggen maar omgekeerd geldt dat blijkbaar niet, hij geeft jou het gevoel dat je niks goed kunt doen.
Ralfje schreef op 29-05-2022 om 07:13:
Ik hoor van die enkele die ik het durf vertellen dat ik te weinig grenzen aangeef en alles maar toelaat of goedpraat.
Vorige maand was hij een aantal dagen weg voor zijn werk. Als ik heel eerlijk ben vond ik het best wel fijn tijdens de dagen dat ik alleen was met mijn dochter.
Mijn zelfvertrouwens zakt hierdoor natuurlijk. Mijn zus wordt er bijvoorbeeld gek van dat ik steeds vraag of ik ... mag doen OF of het oké is als ik ... . Ik probeer er nu op te letten, maar het zit er precies ingeslepen.
Ik kan financiel op mijn eigen benen staan.
Naar mijn dochter toe vraag ik mij dat ook af. Maar hij draait het om en zegt dat ik open zal moeten zijn omdat ze ook vaak haar eigen gang zal willen gaan. Dat gaat dan over het feit dat ik hem vroeg of hij ´s avonds iets meer thuis zou kunnen zijn. Hij gaat nogal veel op stap en zegt dit nodig te hebben. Zonder kind vond ik dit niet erg, maar ik heb het gevoel dat we nu minder tijd voor elkaar hebben en daarom stelde ik voor om zijn uitjes wat te minderen zodat we wat meer samen kunnen zijn. Tot een echte afspraak komen waar hij zich kan aan houden lijkt niet te lukken. Hij voelt zich dan beperkt door mij, ondanks ik opensta voor welke regeling dan ook. Ik vind het soms lastig dat ik op voorhand niet weet of hij nu weggaat of niet en gaf dit ook aan. Ik verheug me dan op een avond samen, maar voel dan teleurstelling als dit niet doorgaat. Of stel ik me aan, dat ik dit graag op voorhand zou weten (mits enkele uitzonderingen per jaar, want er kan natuurlijk altijd eens iets last minute gebeuren waar je graag bij bent).
Soms heb ik het gevoel dat er dingen verdraaid worden, maar hij zegt dit bij mij ook te hebben. Dus het maakt me verward.
En heb jij ook de ruimte om dingen voor jezelf te doen, met vriendinnen afspreken of hobby's buiten de deur? Ik ben blij dat je financieel op eigen benen kunt staan maar het lijkt me wel van groot belang dat je aan je zelfvertrouwen gaat werken zodat je een stuk steviger in je schoenen staat. Daar heb je op elk gebied profijt van, niet alleen in een relatie.
Ik zie heel veel rode vlaggen. Agressie is altijd fout. Dat betekent dat hij aan zijn zelfbeheersing moet gaan werken. Hij probeert nu door intimidatie en dingen stuk te maken jou bang te maken, zodat je op eieren gaat lopen om het hem maar naar de zin te maken. Niet jouw verantwoordelijkheid. En een slecht voorbeeld voor jullie kind.
We zeggen allemaal wel eens iets harder of feller dan we bedoelden. Dat betekent niet dat zijn reactie dan oké is.
Ik zou hem heel duidelijk stellen dat je je niet veilig voelt tijdens zijn buien en dat hij daar aan moet gaan werken. Als hij dat niet wil, dan is scheiden de enige oplossing.
Hij legt nu alle verantwoordelijkheid voor zijn gedrag bij jou neer en dat is verkeerd.
Je stelt je echt helemaal niet aan. Je man gedraagt zich dwingend en egoïstisch. Wat hij wil en nodig heeft, moet kunnen en wat jij belangrijk vindt, doet er niet toe.
Net als Leene zie ik veel rode vlaggen. In je berichten zie ik tot nu toe geen aanwijzingen dat je man bereid zal zijn om in jouw richting op te schuiven en naar je te luisteren. Hij lijkt je vooral ‘terug te drukken’. Hij trekt jouw wensen en waarden in twijfel en doet wat hij wil. Hij maakt wat jij belangrijk vindt zelfs fout.
Ga er dus maar vanuit dat je gevoel dat er dingen verdraaid worden klopt. Het kan zijn dat hij dat ook heeft maar ook dit lijkt hij vooral te gebruiken om je te mond te snoeren. Ik vind het pijnlijk om te zeggen maar in jouw berichtjes zie ik erg weinig reden voor optimisme. Als je man zich zo blijft afsluiten, niet eerlijk met jou gaat praten en naar je gaat luisteren, is er weinig wat je kunt doen om deze relatie beter te maken. Je kunt niet in je eentje verantwoordelijk zijn voor een goede relatie. Als ik jou was, zou ik in ieder geval de gedachte proberen toe te laten dat het tot een scheiding gaat komen. Misschien lucht het je wel heel erg op als je gaat beseffen dat je een keuze hebt, dat je niet met hem verder hoeft?
Ik vind het geen normaal gedrag van je man. Ik zou ook stoppen met excuses bedenken voor dit gedrag.
Goed dat je op dit forum post want dit klinkt echt helemaal niet goed. Ik denk dat het belangrijk is om aan je zelfvertrouwen te werken (met een therapeut), zodat je sterk in je schoenen komt te staan. Zowel in deze relatie, maar meer nog met het oog op een scheiding. Want dit klinkt niet als een leuke man die wil dat jij gelukkig bent. En als je zelf al merkt hoe relaxt het is als hij weg is, weet je dat de relatie nu in elk geval niet zo is als zou moeten.
Lees vooral dat stuk over gaslighting, het zou heel goed kunnen dat je in dit patroon zit en dit helpt om dat te doorzien. Hopelijk is het je door alle reacties wel duidelijk dat jij niet gek bent, maar dat hij zich manipulatief en egoïstisch gedraagt. Je dochter en jij verdienen beter. Als hij dat niet kan bieden, ben je waarschijnlijk beter af door te scheiden. Veel sterkte!
Ralfje, besef je dat je in een relatie met huiselijk geweld zit? Ook zonder 'slaan' kan er sprake zijn van huiselijk geweld.
Het feit dat je het best fijn vond, zo alleen met je dochter toen je man een aantal dagen van huis was, zegt ook al heel veel. Waarschijnlijk voelde je je veel meer ontspannen omdat je jezelf kon zijn en niet bang hoefde te zijn dat het nooit goed genoeg was voor hem. Ik hoop dat je ermee aan de slag gaat om echt voor jezelf (en dochter) op te komen.
Ik ben gisteren na een zoveelste agressieve ruzie vertrokken. Zit bij mijn zus nu met mijn dochter. Ik weet het allemaal niet meer. Ergens wil ik niet geloven dat hij zo is, maar de feiten bewijzen het tegendeel. Het ding is dat ik hem ook al 8 jaar ken en we ook zeer fijne momenten met elkaar deelden en we natuurlijk onze dochter hebben samen. Ik weet dat hij er binnen een paar dagen zeer normaal en rationeel over zal kunnen praten, weliswaar zonder echte excuses naar mijn gevoel dan. Ik weet echt niet wat te doen, maar ik weet nu wel al door jullie dat het niet normaal is dat hij eens in de 1 a 2 maanden brokken maakt om iets dat hem niet zint. Mijn zus liet me ook inzien dat ik met niemand anders ruzie heb en hij heeft ondertussen wel al een heleboel mensen waarmee het niet klikt. Hier heeft hij ook altijd wel een aannemelijke verklaring voor, maar ik ken natuurlijk niet de andere kant van het verhaal. Ik denk dat mijn fout vooral zit in het niet aangeven wanneer hij over mijn grenzen gaat. Ik probeer hem altijd te begrijpen, maar sommige dingen kunnen misschien gewoon niet. Ik weet het niet.
Ralfje schreef op 29-05-2022 om 13:59:
Ik ben gisteren na een zoveelste agressieve ruzie vertrokken. Zit bij mijn zus nu met mijn dochter. Ik weet het allemaal niet meer. Ergens wil ik niet geloven dat hij zo is, maar de feiten bewijzen het tegendeel. Het ding is dat ik hem ook al 8 jaar ken en we ook zeer fijne momenten met elkaar deelden en we natuurlijk onze dochter hebben samen. Ik weet dat hij er binnen een paar dagen zeer normaal en rationeel over zal kunnen praten, weliswaar zonder echte excuses naar mijn gevoel dan. Ik weet echt niet wat te doen, maar ik weet nu wel al door jullie dat het niet normaal is dat hij eens in de 1 a 2 maanden brokken maakt om iets dat hem niet zint. Mijn zus liet me ook inzien dat ik met niemand anders ruzie heb en hij heeft ondertussen wel al een heleboel mensen waarmee het niet klikt. Hier heeft hij ook altijd wel een aannemelijke verklaring voor, maar ik ken natuurlijk niet de andere kant van het verhaal. Ik denk dat mijn fout vooral zit in het niet aangeven wanneer hij over mijn grenzen gaat. Ik probeer hem altijd te begrijpen, maar sommige dingen kunnen misschien gewoon niet. Ik weet het niet.
Dat is wel heftig maar je hebt zeker goed in de gaten dat het zeker niet aan jou ligt. Kun je een tijdje bij je zus blijven of elders om orde op zaken te stellen?
Ik mag hier zo lang blijven als ik wil. Zowel mijn zus (waar ik nu bij ben) als mijn broer zeggen dat ik best de relatie stopzet. Hij gamed ook vaak ´s avonds bij vrienden vandaar dat hij dus meermaals per week op stap wil. Misschien is hij verslaafd? Geeft het hem stress? Wordt hij hierdoor gemakkelijker agressief? Als ik het zo begin op te schrijven lijkt mijn leven met hem 1 grote film vol drama en toch vraag ik me ook nog af of ik niet overdrijf want als ik het allemaal toelaat lijkt alles wel oké als in: mooi huis, leuk kindje, goede baan,... helaas kan ik dat niet lang volhouden omdat het niet oké voelt.
Ralfje schreef op 29-05-2022 om 14:43:
Ik mag hier zo lang blijven als ik wil. Zowel mijn zus (waar ik nu bij ben) als mijn broer zeggen dat ik best de relatie stopzet. Hij gamed ook vaak ´s avonds bij vrienden vandaar dat hij dus meermaals per week op stap wil. Misschien is hij verslaafd? Geeft het hem stress? Wordt hij hierdoor gemakkelijker agressief? Als ik het zo begin op te schrijven lijkt mijn leven met hem 1 grote film vol drama en toch vraag ik me ook nog af of ik niet overdrijf want als ik het allemaal toelaat lijkt alles wel oké als in: mooi huis, leuk kindje, goede baan,... helaas kan ik dat niet lang volhouden omdat het niet oké voelt.
Zolang je alles toelaat en over je heen laat lopen, dan zal het voor hem vast prima zijn. Feit is wel dat je daar zelf ongelukkig van wordt en je dochter zo een verkeerd voorbeeld krijgt van een relatie. Als hij zelf geen noodzaak ziet om te veranderen, en die kans acht ik nihil, zal hij dat beslist niet doen.
Lieve Ralfje, ik lig in scheiding. Hoewel mijn ex niet zo gewelddadig is als die van jou, herken ik veel mechanismen van onze relatie in de beschrijving van jouw relatie.
Dit is niet gezond en als je niet ingrijpt, ga jij eraan kapot. Ik moest een burn-out krijgen voordat ik me dat realiseerde.
Inmiddels leer ik steeds meer voor mezelf op te komen, herken ik zaken als gas lighting en DARVO (even googelen) veel sneller en realiseer me dat ik niet gek ben, maar dat hij respectloos is en ver over mijn grenzen gaat.
Scheiden van zo'n man is geen pretje. Lees kijk topic 'ex maakt geen haast om te vertrekken' maar eens door. Of het topic wat ik juist heb geplaatst: 'Ik kan niet meer'.
Maar scheiden van zo'n man is óók voor jezelf opkomen, je eigenwaarde en jezelf hervinden. En ook heel belangrijk: je kind laten zien dat ze niet hoeft te pikken dat iemand zo met haar omgaat. Een ontzettend belangrijke levensles.
Het is goed dat je bij je zus bent nu. En misschien gaat dit nog wel een paar keer gebeuren voordat je écht die stap kan zetten. Believe me, I've been there. Gemiddeld zeven pogingen doet een vrouw voordat ze echt vertrekt uit een gewelddadig huwelijk. Hopelijk lukt het jou sneller, maar wees mild voor jezelf als dat niet zo is.
Onthoud vooral: dit ligt NIET aan jou. En begin met investeren in jezelf, je eigenwaarde, verdiepen in abusive relaties zodat je zaken gaat herkennen, erkennen en er uiteindelijk op gaat handelen.
Het is heel goed dat je hier een bericht hebt geschreven. Een eerste stap in de goede richting. Zorg goed voor jezelf ❤
Ralfje schreef op 29-05-2022 om 14:43:
Ik mag hier zo lang blijven als ik wil. Zowel mijn zus (waar ik nu bij ben) als mijn broer zeggen dat ik best de relatie stopzet. Hij gamed ook vaak ´s avonds bij vrienden vandaar dat hij dus meermaals per week op stap wil. Misschien is hij verslaafd? Geeft het hem stress? Wordt hij hierdoor gemakkelijker agressief? Als ik het zo begin op te schrijven lijkt mijn leven met hem 1 grote film vol drama en toch vraag ik me ook nog af of ik niet overdrijf want als ik het allemaal toelaat lijkt alles wel oké als in: mooi huis, leuk kindje, goede baan,... helaas kan ik dat niet lang volhouden omdat het niet oké voelt.
Je hoeft geen excuses te zoeken voor zijn agressieve gedrag. Daar is namelijk nooit een goede reden voor. Je overdrijft niet, het is niet ok om agressief tegen je vrouw te zijn.
En hij heeft vast ook leuke kanten, niemand is alleen maar slecht, maar deze relatie is wel slecht voor jou. En daardoor ook voor je dochter. Stop met de oorzaak van zijn gedrag bij jezelf of externe factoren te zoeken en zorg ervoor dat jij hier op een goede manier uit komt. Dat is al ingewikkeld genoeg. Fijn dat je steun van je zus en broer hebt!
