1,5 jaar na vreemdgaan
dec 2019 ben ik erachter gekomen dat mijn man waarmee ik toen 13 jaar samen was (nu bijna 15) verliefd was op een collega en ook met haar het bed (nou ja eigenlijk de bank) heeft gedeeld. Mijn wereld stortte in. Onze oudste was net 3 en onze jongste 4 maanden. Ik begreep niet hoe hij dit heeft kunnen doen.
We zijn in therapie gegaan wat ons goed heeft geholpen (met vele hoge pieken maar ook diepe diepe diepe dalen). Ik moet zeggen dat het afgelopen jaar eigenijk heel goed is gegaan. Toch krijg ik nu weer een terugval. Ik moet veel aan zijn collega denken, voel nog veel boosheid naar haar. Onbegrijpelijk hoe je dit een andere vrouw aan kan doen. Vanzelfsprekend ervaar ik deze boosheid en onbegrip ook naar mijn man.
Mijn man heeft er ontzettend veel spijt van en is door het stof gegaan (terecht!). Hij is zich 100% voor ons huwelijk in gaan zetten. Het eerste jaar vanaf het vreemdgaan zaten wij hierin dus op hetzelfde spoor. We hadden een gezamenlijk doel, mijn emoties mochten er zijn, er was begrip, veel goede gesprekken en we leefden in onze eigen bubbel.
Mijn ervaring nu is dat we op 2 sporen zitten. Hij denk nooit meer aan die collega en verafschuwd zichzelf van toen. Hij heeft totale focus op ons en kan door met ons leven. Ik daarentegen kan dit niet op deze manier. Ik word nog vaak getriggerd door films, muziek, locaties etc. Voor mij is het iets wat nog heel erg leeft. Gelukkig kan ik vele triggers negeren of ermee omgaan. Maar soms zitten er een aantal triggers snel achter elkaar en komt de hele ellende weer terug.
Het voelt alsof de hele wereld alweer doordraait en wat er is gebeurd in het verleden behoord en daar moet blijven. Ik had ook gehoopt dat ik dit ondertussen zo kon voelen, maar dat lukt me niet helemaal. Voor een stukje is dit mijn ''eigen schuld'': Ik heb elk detail uitgevraagd, aangehoord en gelezen in de appjes. De uitermate pijnlijke berichtjes over hun sexuele contact waar ze zo van hebben genoten doen soms de liefdevolle appjes naar elkaar meer pijn, zoals : ''ik geniet ervan als ik je mag optillen, mn handen door je haar kan halen, je kus en je billen kan vasthouden..'' Dit zijn (logischerwijs) ook teksten die hij tegen mij kan zeggen. Naast dat ik hoor hoe het lief en oprecht bedoeld is als hij het tegen mij zegt, kan ik het tegelijkertijd niet altijd oprecht aanhoren en doet het zeer.
Ik vind het op de goede momenten fijn om te ervaren dat tijd de wonden heelt. Tegelijkertijd vraag ik me af of dit daadwerkelijk zo is, of dat het het onvermogen van ons brein is om alle details van elke situatie te onthouden. Oftewel vergeet ik niet gewoon 80% van alle ellende en voelt het daarom alsof het beter is? Want als ik daadwerkelijk aan de geschreven teksten en handelingen terug denk vraag ik me af hoe iemand zo iets kan doen als hij daadwerkelijk van zijn partner houdt.
Hoe lang duurt het voordat een mens hier echt overheen komt? En kan je hier echt 100% overheen komen?
ik heb in maart/april op het punt gestaan om te scheiden. Ik was zo klaar met steeds weer m’n schouders eronder te zetten. Uiteindelijk weer opnieuw gekozen om door te zetten. Het gaat nu weer beter. Maar man man man wat blijft het toch ingewikkeld.
VS2021 schreef op 08-10-2022 om 09:39:
ik heb in maart/april op het punt gestaan om te scheiden. Ik was zo klaar met steeds weer m’n schouders eronder te zetten. Uiteindelijk weer opnieuw gekozen om door te zetten. Het gaat nu weer beter. Maar man man man wat blijft het toch ingewikkeld.
Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees. Wat een herkenbaarheid
Peet52! schreef op 29-10-2022 om 13:15:
[..]
Het is alsof ik mijn eigen verhaal lees. Wat een herkenbaarheid
Voor jou ook al over een langere periode gaande?
VS2021 schreef op 06-11-2022 om 17:58:
[..]
Voor jou ook al over een langere periode gaande?
Gisteren 3 jaar geleden dat hij vreemd is gegaan. Ik weet het zelf iets langer dan anderhalf jaar. Maar herken dat gevoel van je schouders eronder zetten en weer verder!!!..maar ook het gevoel van..heb er geen zin meer in om zo hard te werken en wil ik alleen maar rust. Geen zin meer in die triggers en de pijn wat dat veroorzaakt..maar ook dat je die ( mijn gevoel) alleen verwerken moet.
wat vervelend dat je deze gevoelens en gedachten hebt! Het lijkt me ook heel lastig om 1,5 jaar later er nog eens achter te moeten komen. Die ervaring heb ik niet, maar dat je leven nog langer een leugen is geweest lijkt me heel zwaar. Zijn jullie ook min relatietherapie geweest?
ja..lastig ja..maar vooral wat ik soms lastig vind is dat ik zo tegenstrijdig ben..ik weet op dit moment wel zeker dat ik met hem verder wil. Is Het afgelopen jaar nogal eens wisselend geweest. Onze relatie is ook echt verbeterd.
Alleen wat jij beschrijft..die triggers..pfff..bah..wanneer gaat het over.
Merk wel dat de pijn minder wordt. Afgelopen maandag/dinsdag toch wel weer even rotgevoel en denk ik er veel aan. Dan kan ik het voor me houden en denk ik...laat me maar even.. maar omdat we nu close zijn merkt mijn man ook meteen de afstand op. Die schiet ook meteen in de modus van oh jee...
Nee we zijn niet in therapie geweest. Ik ben laatst wel naar de huisarts geweest voor doorverwijzing..
Maar heb een maand geleden een besluit genomen..ik wil mijn leven terug...maar man ook.( hij moet ook zijn leven weer terug pakken).of we gaan verder of we stoppen..ik maakte mezelf helemaal gek..
Net wat jij beschrijft..hup..schouders eronder ..
En ik kijk nu veel naar wat we hebben bereikt..en wat hij allemaal doet..wat we hebben geleerd..hoe we zijn gegroeid. Hoe blij ik ben met mezelf hoe ik nu ben..
Is jullie relatie verbeterd?
wat knap dat jullie dit zelf zonder therapie hebben kunnen doen. Ik zou niet weten hoe ik dat had moeten doen.
Onze relatie is zeker verbeterd. Desondanks merk ik wel dat alles ook weer in ‘gewoon’ vaarwater komt en daar ben ik bang voor. Ik wil eigenlijk continue hoge pieken omdat stabiliteit voor mij de angst geeft dat het weer mis gaat. Ik weet wel dat stabiliteit ook goed is, maar gevoelsmatig vind ik dat heel spannend.
De triggers blijven lastig. Ik heb er gelukkig de laatste tijd weinig last van. Wel is dit de tijd van het jaar dat ik er meer mee bezig ben gezien het toen rond deze tijd gebeurde. Ik merk dat mijn man dat niet heeft, omdat hij het echt heeft afgesloten en door wilt. Ik kan het er wel met hem over hebben maar hij krijgt dan ook die oh jee gedachte die jouw man ook heeft. En ik merk wel dat hij het er minder uitgebreid over wilt hebben dan voorheen. Deels goed, want het helpt mij niet te verzanden in alle gedachtes en gevoelens. Daarnaast ook lastig omdat ik het er soms wel wat meer over wilt hebben als ik er meer mee bezig ben.
Fijn dat je zeker weet dat je wilt blijven. Ik heb me erbij neergelegd dat ik dat denk ik nooit meer 100% zeker zal weten. Ik geniet van de momenten dat ik op het moment wilt blijven en zie wel weer wat ik doe als dat gevoel weer veranderd
ik weet niet of dat zo knap is....achteraf had het misschien wel beter geweest.
Dat wij weer contact kregen ( nadat we elkaar 6 weken fysiek niet gezien hadden) waren we zo happy ..ik had hem zo gemist..mijn boosheid had ik al gehad...het verdriet overheerste en het gemis.
Ik dacht dat we het zelf wel konden redden...maar afgelopen September liep ik helemaal vast..met alles..
Toen zou het wel nuttig geweest zijn als we in therapie waren geweest. Maar nu denk ik niet dat het nog een bijdrage zou kunnen leveren..ben ook heel eerlijk dat de kosten ook heel hoog zijn en met deze inflatie..energierekening en studerend kind is het niet zo dat we dat ff over hebben.
Ik herken dat stukje wel..van die hoge pieken..weer even de boel op scherp. Hadden wij afgelopen week weer even. Kan ik er ook weer even alles uitgooien wat me dwars zit..en op die momenten interesseert het me ook niet of we verder gaan of niet.
Ja en wat toekomst brengt...dat kun je nooit voorspellen.. ik heb dit weekend alleen wel specifiek gevraagd..wat er ook gebeurd...dit nooit meer..Hij is ervan overtuigd dat dit nooit meer gebeurd..maar ja..misschien komt er ooit nog een midlife crisis om de hoek kijken..kunnen mannen ook rare dingen doen.
En dan denk ik..dan maar nu alleen verder..en niet over 10 jaar. Ben nu 53...kan nog enigzins een leven opbouwen zelfstandig.
Maar misschien was dit wel zijn mid life crisis.. hij had er wel vrij veel moeite mee om 50 te worden.
En....sterkte deze maand..die periodes inderdaad die kunnen je aardig uit evenwicht brengen😘
Therapie is zeker niet goedkoop inderdaad. Wel hadden wij er elke cent voor over.
Je gevoel herken ik hoor, liever nu een punt erachter dan over 5-10 jaar.. en ook in de boosheid interesseert het me weinig of hij er dan mee zou willen stoppen. Maar op de goede momenten ben ik hee blij dat we kei hard hebben gewerkt en door zijn gegaan.
mijn man ging vreemd met mijn vriendin/buurvrouw. Het is inmiddels 5 jaar geleden en we zijn bij elkaar gebleven maar ik vind het soms nog steeds lastig en begrijp nog steeds niet waarom. We wonen nog in het zelfde huis en op dezelfde plek dus er zijn triggers genoeg. Nog steeds als andere mensen over vreemdgaan praten dan doet me dat pijn en denk ik je moest eens weten wat dat met iemand doet. Je voelt je vies, gebruikt en ingeruild voor een pleziertje van een ander. We waren op dat moment 21 jaar getrouwd en er leek geen vuiltje aan de lucht en toch gebeurde het en het en ja hij heeft heel veel spijt en wil er ook niet meer over praten maar ik voel nog wel de pijn en frustratie dat het nooit meer zo zal worden zoals het was en dat je het voor altijd met je meedraagt de pijn slijt maar vergeten dat zal wel nooit lukken
Kellys schreef op 12-12-2022 om 10:14:
mijn man ging vreemd met mijn vriendin/buurvrouw. Het is inmiddels 5 jaar geleden en we zijn bij elkaar gebleven maar ik vind het soms nog steeds lastig en begrijp nog steeds niet waarom. We wonen nog in het zelfde huis en op dezelfde plek dus er zijn triggers genoeg. Nog steeds als andere mensen over vreemdgaan praten dan doet me dat pijn en denk ik je moest eens weten wat dat met iemand doet. Je voelt je vies, gebruikt en ingeruild voor een pleziertje van een ander. We waren op dat moment 21 jaar getrouwd en er leek geen vuiltje aan de lucht en toch gebeurde het en het en ja hij heeft heel veel spijt en wil er ook niet meer over praten maar ik voel nog wel de pijn en frustratie dat het nooit meer zo zal worden zoals het was en dat je het voor altijd met je meedraagt de pijn slijt maar vergeten dat zal wel nooit lukken
Je omschrijft het exact zoals ik het inderdaad ook heb ervaren en nog steeds ervaar.
heel heftig ook na 21jaar huwelijk en met iemand die zo dichtbij staat! Dat lijkt me helemaal niet te verkroppen. Heb je nadien met haar gesproken? Hoe ging dat?
Vervelend dat je dit moet doormaken, maar alles heelt een keer!
VS2021 schreef op 08-10-2022 om 09:39:
ik heb in maart/april op het punt gestaan om te scheiden. Ik was zo klaar met steeds weer m’n schouders eronder te zetten. Uiteindelijk weer opnieuw gekozen om door te zetten. Het gaat nu weer beter. Maar man man man wat blijft het toch ingewikkeld.
ben nieuw op dit forum, al googlend hier terechtgekomen, het is alsof ik mijn eigen verhaal lees, bijna 2 jaar verder na uitkomst lange affaire, 4 mnd uit elkaar geweest (wij zijn 40 jaar samen!), relatietherapie gehad en individuele therapie, veel helderheid gekregen, samenzijn vinden we beiden fijn, maar soms val ik in een gat, en voel ik eenzaamheid in mijn loslaten en vooruitdenken, te vaak heb ik herbelevingen en sla ik soms op slot bij aanrakingen, te duchtbij komen, ben nu bezig met EMDR, dus er komt veel los wat ik heb weggestopt omdat ik wilde dat het goed ging met ons. Maar soms denk ik, ik wil niet meer, wil die gevoelens niet meer, laat mij maar lekker alleen 😪
PGdeJ schreef op 07-01-2023 om 10:17:
[..]
ben nieuw op dit forum, al googlend hier terechtgekomen, het is alsof ik mijn eigen verhaal lees, bijna 2 jaar verder na uitkomst lange affaire, 4 mnd uit elkaar geweest (wij zijn 40 jaar samen!), relatietherapie gehad en individuele therapie, veel helderheid gekregen, samenzijn vinden we beiden fijn, maar soms val ik in een gat, en voel ik eenzaamheid in mijn loslaten en vooruitdenken, te vaak heb ik herbelevingen en sla ik soms op slot bij aanrakingen, te duchtbij komen, ben nu bezig met EMDR, dus er komt veel los wat ik heb weggestopt omdat ik wilde dat het goed ging met ons. Maar soms denk ik, ik wil niet meer, wil die gevoelens niet meer, laat mij maar lekker alleen 😪
wat rot voor je, kijk vooral ook bij het draadje "verder na vreemdgaan". sterkte
