Wat voor reden aan kind doorgeven voor gesprek met juf
goedemiddag,
Ik heb bij de juf en IB’er een gesprek aangevraagd over mijn zoon die in groep 7 zit, omdat ik het vermoeden heb dat kind een labeltje heeft. Ik heb volgende week dat gesprek meteen na schooltijd en kind zal daardoor eventjes alleen thuis zijn. Ik wil tegen m’n zoon niet de echte reden voor het gesprek zeggen omdat het een gevoelig kind is en ik (nog) niet wil dat hij weet dat we zulke vermoedens hebben. Ik weet nu niet goed wat voor reden ik hem kan geven dat ik een gesprek op school zal hebben. Ook omdat hij zich snel zorgen maakt over z’n prestaties op school.
Een “gewoon” 10 minuten of rapportgesprek is al een paar jaar met de kinderen erbij, en zou ook opvallen dat andere kinderen dat niet hebben. Wat zou een soort van onschuldige reden kunnen zijn die ik bij hem aan kan dragen dat ik dat gesprek heb?
Ik zou ook eerlijk zijn. Juist gevoelige kinderen voelen het als je een smoesje verzint. Je hoeft toch niet in detail te treden? Je zegt dat je met de juf samen wilt kijken of jullie kunnen leren hoe jullie je kind beter kunnen helpen met wat het dan ook is waar jullie tegenaan lopen. En dan formuleer je datgene wat er is zonder waardeoordeel. Je kind zal zelf ook weten dat het bepaalde dingen lastig vindt toch?
Juist als hij zich snel zorgen maakt over zijn prestaties zou ik benadrukken, als dat tenminste de waarheid is, waar het juist wel en niet over gaat. Dus nee, juf heeft jou niet op school laten komen, jij hebt zelf gevraagd of de juf jou kan helpen, en nee het gaat niet om toetsscores (als dat tenminste zo is) en je kind ruimte geven om vragen te stellen. Alles wat je nog niet weet, kun je dan ook benoemen: "Ik weet dat nog niet." en ik zou ook zeker kind vertellen wat er daarna gebeurt. Bv. "het kan zijn dat ik eerst even wil nadenken over het gesprek en dat eerst met je andere ouder wil bespreken, dan duurt het misschien eventjes voordat je er verder wat over hoort, maar je hoeft je geen zorgen te maken dat je in de problemen bent en als je vragen hebt mag je me die altijd stellen."
Docenten hebben wel vaker gesprekken met ouders zonder kinderen erbij. Simpelweg niet alle gesprekken zijn helpend voor het kind om erbij te zijn. Bijvoorbeeld als je gaat bespreken dat een kind ergens moeit mee heeft, misschien blijft zitten of een klas overslaat, wat zijn de overwegingen, wat zijn de opties. Dat hoeft kind niet allemaal mee te krijgen. Uiteindelijk de beslissing wel, maar niet wat er allemaal afgewogen wordt.
Mijn ouders hadden vroeger vaker gesprekken op school buiten de tienminutengesprekken om. Die gingen over mij en dat wisten mijn zus en ik, maar toch werd er nooit inhoudelijk over gepraat en had ik ook niet het gevoel dat ik daarnaar mocht vragen.
Er werd ook altijd een beetje vaag over gedaan, alsof het niet zoveel voorstelde.
Ik weet nu dat het waarschijnlijk met mijn niet standaard ontwikkeling te maken had en een labeltje dat enorm taboe was. Inmiddels ben ik 41 en disfunctioneer ik me nog steeds regelmatig door het leven.
Naar kind toe kun je het wel omschrijven als dat je met de juf gaat praten over waar hij moeite mee heeft/op vastloopt om te kijken hoe ze hem beter kan helpen. Ook een diagnosetraject heeft uiteindelijk als doel om een kind en de omgeving beter te leren omgaan met de beperkingen van de betreffende diagnose.
Moederkareltje schreef op 28-05-2024 om 17:25:
het zal wel aan mij liggen maar ik vind het sowieso een beetje apart dat de kinderen er tegenwoordig bij moeten zitten. Hoe kun je dan open praten met de juf. Sommige dingen zijn niet voor kinderoortjes geschikt. Zovan: "Kareltje heeft soms thuis ook van die woedeaanvallen, vreselijk ja. Heb jij nog tips hoe ik daarmee om kan gaan. Je mag hem best hard aanpakken hoor. Ik zou hem dan het liefst door elkaar schudden. Ja spanningen zijn er wel thuis, man loopt af en toe op zijn tandvlees en er vliegt weleens een bord door de kamer. Hij gaat dan maar sporten kan ik weer alleen voor kareltje zorgen en geen energie om hem ook nog aan het huiswerk te zetten. Kan hij niet op school blijven tot het af is? " ik noem maar een dwarsstraat.
Tegenwoordig gaat dat dus zo;
Moeder; er zijn momenteel soms wat lichte spanningen in huis.
Kareltje; Ja man, papa gooide gisteren zijn bord tegen de muur. Maar er zat nog spaghetti op dus nu heeft de bank een oranje vlek. En mama riep toen k#t!
Moeder (met rode vlekken in de nek): Sst Kareltje, hou op jou, dat hoeft niet iedereen te weten! Uuhh, het valt wel mee hoor juf, zo erg is het allemaal niet. Ik weet niet waarom ik erover begon.
Ik neig ook naar eerlijk zijn, maar het niet meteen over labeltjes te hebben, maar meer iets als overleggen met de juf over hoe we beter om kunnen gaan met ... (vul maar iets in dat van toepassing is)
Moederkareltje schreef op 28-05-2024 om 17:25:
het zal wel aan mij liggen maar ik vind het sowieso een beetje apart dat de kinderen er tegenwoordig bij moeten zitten. Hoe kun je dan open praten met de juf. Sommige dingen zijn niet voor kinderoortjes geschikt. Zovan: "Kareltje heeft soms thuis ook van die woedeaanvallen, vreselijk ja. Heb jij nog tips hoe ik daarmee om kan gaan. Je mag hem best hard aanpakken hoor. Ik zou hem dan het liefst door elkaar schudden. Ja spanningen zijn er wel thuis, man loopt af en toe op zijn tandvlees en er vliegt weleens een bord door de kamer. Hij gaat dan maar sporten kan ik weer alleen voor kareltje zorgen en geen energie om hem ook nog aan het huiswerk te zetten. Kan hij niet op school blijven tot het af is? " ik noem maar een dwarsstraat.
Maar het gaat er toch niet om dat kind er bij moet zitten? Het gaat er om dat kind weet dat er een gesprek is geweest. Dat daar eerlijkheid over is. Het is ook echt niet leuk als kind volgende dag op school komt en een klasgenootje zegt tegen hem "Hey Pietje ik zag je moeder gister op school!" Terwijl Pietje van niets weet.
Je zou het woord handleiding kunnen gaan gebruiken ipv label. Ieder apparaat heeft een handleiding, en dat is voor mensen net zo. Alleen is die bij mensen niet van YouTube te halen, dus moeten we dat zelf ontdekken.
Je gesprek gaat over wat je nog meer kunt doen om je kind te helpen, dus om zijn handleiding verder te snappen.
Deze tekst gebruikte ik overigens al toen kinderen nog baby’s waren; ja, ik weet ook niet waarom hij huilt, de kraamhulp heeft de handleiding meegenomen dus ik kan het niet opzoeken.
Jaren later bleek het ineens een ‘transparante manager’-hype te zijn om je eigen handleiding te schrijven zodat de mensen met wie je werkt weten hoe ze met je moeten omgaan.
Stimpie schreef op 28-05-2024 om 23:44:
[..]
Tegenwoordig gaat dat dus zo;
Moeder; er zijn momenteel soms wat lichte spanningen in huis.
Kareltje; Ja man, papa gooide gisteren zijn bord tegen de muur. Maar er zat nog spaghetti op dus nu heeft de bank een oranje vlek. En mama riep toen k#t!
Moeder (met rode vlekken in de nek): Sst Kareltje, hou op jou, dat hoeft niet iedereen te weten! Uuhh, het valt wel mee hoor juf, zo erg is het allemaal niet. Ik weet niet waarom ik erover begon.
Je vergeet het vervolg;
Juf zit in de docentenkamer en zegt
Nou wat Kareltje nu weer verteld, en zijn moeder zegt dat het niet zo erg is.
Docent 2 waar Kareltje het jaar er voor zat: vorig jaar had hij ook al zo'n verhaal, ik dacht een incident
juf 1: o, laten we het dan maar even beter in de gaten houden, misschien moeten we een melding doen.
Laten we het in elkgeval in het docenten overleg bespreken. Ik vraag even aan mijn duo of die ook signalen ziet, kun jij dat ook doen?
Een weekje later: alle 4 docenten zien wel signalen over langere tijd en gaan het melden jij veilig thuis.
Dus nee, zo open zijn op school is niet verstandig want dan zal het daar aan liggen en bv niet aan de omstandigheden in de klas.
Ysenda schreef op 29-05-2024 om 07:59:
[..]
Je vergeet het vervolg;
Juf zit in de docentenkamer en zegt
Nou wat Kareltje nu weer verteld, en zijn moeder zegt dat het niet zo erg is.
Docent 2 waar Kareltje het jaar er voor zat: vorig jaar had hij ook al zo'n verhaal, ik dacht een incident
juf 1: o, laten we het dan maar even beter in de gaten houden, misschien moeten we een melding doen.
Laten we het in elkgeval in het docenten overleg bespreken. Ik vraag even aan mijn duo of die ook signalen ziet, kun jij dat ook doen?
Een weekje later: alle 4 docenten zien wel signalen over langere tijd en gaan het melden jij veilig thuis.
Dus nee, zo open zijn op school is niet verstandig want dan zal het daar aan liggen en bv niet aan de omstandigheden in de klas.
Mm je hebt gelijk. Munitie wat zo tegen me gebruikt kan worden kan ik beter voor mij houden anders wordt de schijnwerper versteld naar andere zaken dan waar we voor kwamen. Het voorbeeld borden gooien laat ik dan achterwege.
Ysenda schreef op 29-05-2024 om 07:59:
[..]
Je vergeet het vervolg;
Juf zit in de docentenkamer en zegt
Nou wat Kareltje nu weer verteld, en zijn moeder zegt dat het niet zo erg is.
Docent 2 waar Kareltje het jaar er voor zat: vorig jaar had hij ook al zo'n verhaal, ik dacht een incident
juf 1: o, laten we het dan maar even beter in de gaten houden, misschien moeten we een melding doen.
Laten we het in elkgeval in het docenten overleg bespreken. Ik vraag even aan mijn duo of die ook signalen ziet, kun jij dat ook doen?
Een weekje later: alle 4 docenten zien wel signalen over langere tijd en gaan het melden jij veilig thuis.
Dus nee, zo open zijn op school is niet verstandig want dan zal het daar aan liggen en bv niet aan de omstandigheden in de klas.
En vroeger vertelde Kareltje dat gewoon in de klas. En zo’n vervolg zou in theorie ook kunnen in het eerder genoemde scenario. Alsof een moeder die k*t roept volgens haar kind meteen een stigma krijgt.
Echt, volgens mijn kind drink ik alleen maar wijn, volgens het kind van de buren schreeuwen ze naar elkaar, de moeder van een vriendinnetje slaapt de hele dag etc etc.
En ja, leerkrachten spuien keihard in de personeelsruimte, maar dat is gewoon even stoom afblazen.
De gesprekjes met leerlingen erbij vind ik heel waardevol. Meester en juf van kind doen het om en om. En er kunnen ook gewoon gesprekjes zónder kinderen ingepland worden. Geen probleem hoor.
" De gesprekjes met leerlingen erbij vind ik heel waardevol. Meester en juf van kind doen het om en om. En er kunnen ook gewoon gesprekjes zónder kinderen ingepland worden. Geen probleem hoor."
Ik vond het wel degelijk vervelend. Met mijn kinderen ging het gelukkig goed. Maar dan nog wil ik wel eens even iets aan de leerkracht voorleggen zonder dat kind dat meteen hoort. Dingen die niet zwaar/belangrijk genoeg zijn om daar nu meteen een apart gesprek voor aan te vragen. Gewoon even tijdens een tienminutengesprek aankaarten 'ligt kind een beetje lekker in de klas' oid gaat gewoon niet makkelijk en redelijk vrijblijvend als het kind er naast zit. Ik snap de gedachtengang van scholen over de aanwezigheid van de kinderen zelf, maar ik ben er toch geen fan van.
Je vermoedens van een labeltje zullen (neem ik aan althans) gebaseerd zijn op het gedrag dat je ziet. Ik zou dat als uitgangspunt nemen: "Ik wil graag met juf praten omdat ik zie dat jij [invullen gedragskenmerken, maar dan natuurlijk op kinderniveau] doet. Ik wil graag weten of zij dit ook in de klas ziet en met haar bespreken hoe we jou hiermee het best kunnen helpen".
rutiel schreef op 29-05-2024 om 12:03:
Je vermoedens van een labeltje zullen (neem ik aan althans) gebaseerd zijn op het gedrag dat je ziet. Ik zou dat als uitgangspunt nemen: "Ik wil graag met juf praten omdat ik zie dat jij [invullen gedragskenmerken, maar dan natuurlijk op kinderniveau] doet. Ik wil graag weten of zij dit ook in de klas ziet en met haar bespreken hoe we jou hiermee het best kunnen helpen".
Dit, precies dit.
Temet schreef op 29-05-2024 om 10:53:
" De gesprekjes met leerlingen erbij vind ik heel waardevol. Meester en juf van kind doen het om en om. En er kunnen ook gewoon gesprekjes zónder kinderen ingepland worden. Geen probleem hoor."
Ik vond het wel degelijk vervelend. Met mijn kinderen ging het gelukkig goed. Maar dan nog wil ik wel eens even iets aan de leerkracht voorleggen zonder dat kind dat meteen hoort. Dingen die niet zwaar/belangrijk genoeg zijn om daar nu meteen een apart gesprek voor aan te vragen. Gewoon even tijdens een tienminutengesprek aankaarten 'ligt kind een beetje lekker in de klas' oid gaat gewoon niet makkelijk en redelijk vrijblijvend als het kind er naast zit. Ik snap de gedachtengang van scholen over de aanwezigheid van de kinderen zelf, maar ik ben er toch geen fan van.
Dat soort onderwerpen komt bij ons gewoon aan bod in het kindgesprek (meester en kind hebben gesprek, ouders zijn daarbij). Meester vraagt naar sfeer, vrienden, samenwerking etc. Kind heeft daar zelf ook een idee bij, samen komen kind en meester tot afspraken (bijv rustige plek in de klas gebruiken als het te druk is bij eigen tafelgroepje).
Gesprek gaat dus niet alleen over leerprestaties, maar ook over dit soort zaken.
dank jullie wel allemaal voor het meedenken! Ik wil juist op geen enkele manier mijn kind het gevoel geven dat ik achter z’n rug om dingen bespreek, dus hoopte op een beetje een “luchtige” reden die ik op kan geven. Tuurlijk kan ik op zijn niveau vertellen dat ons dingen opvallen (en die weet hij zelf ook wel), maar eigenlijk is zijn reactie daarop juist één van de redenen dat ik het gesprek wil en de mening wil horen van de leerkrachten hoe dat op school gaat.
