Ouders, verplicht 'vrijwilligers'

Swaen

Zoek de verschillen!

Swaen

"Op veel sportclubs mag je je kind niet eens aanmelden als je je niet beschikbaar stelt als vrijwilliger. Zou dat voor scholen ook op kunnen gaan?"
Wat denk je zelf...? En wbt het verschil: School is verplicht, de sportclub niet. Eigen keuze dus of je bereid bent c.q. tijd hebt om te helpen op de sportclub. Daarbij is dat in het weekend wat voor veel mensen helemaal geen werkdag is. Overigens wordt die soep ook niet altijd zo heet gegeten als'ie geserveerd wordt. Ons buurgezin hebben een eigen zaak (winkel) en werken dus ook altijd op zaterdag. Hun zoontje zit op voetbal en op die club moet je als ouder om de paar weken ofwel kantinedienst doen ofwel scheidsrechteren. Dat kan dus niet...... Dacht je dat hij geweigerd werd? Natuurlijk niet, club snapt ook wel dat dat in hun geval nu eenmaal niet kan. Gelukkig kan het joch wel altijd met een vriendje meerijden voor uitwedstrijden. Dus verder geen probleem.
Maar het belangrijkste is dat school verplicht is en sportclubs niet, daarbij kan je ook voor sport kiezen waarbij helemaal niets verwacht wordt van ouders.

Angela

Je kunt er vanuit gaan dat ik daar zeker niet voor het eerst over nadenk. Door mijn vakgebied omring ik mij echter met mensen die zich inzetten op de school. Ook in m'n familie en vriendengroep vindt men ouderparticipatie vanzelfsprekend. Op de school van mij dochter heb ik vooral contact met ouders die hun hulp ook aanbieden. Simpelweg omdat dat de mensen zijn die ik veel tegenkom. Ouders die om allerlei redenen niets zien in ouderparticipatie spreek ik gewoon nooit. Daarom is dit forum een prima plek om dit topic te bespreken.

aha / swaen

dat is dus mooi!
Bij ons op school heeft een groep actieve ouders op de een of andere manier de zaak strak georganiseerd sinds 2 jaar en werkt samen met school. Ze hebben in mijn ogen een prettige, effectieve manier van communiceren gevonden, geen druk op mensen, maar vragen. niet te veel uitjes, etc. Van de leerkrachten zelf hoor ik ook nog regelmatig iets van verzoeken, maar er is gelijkwaardige samenwerking met die groep actieve ouders.

Ik heb overigens vaak het idee dat de belevings-kloof tussen 'onderwijsmensen' (in welke rol dan ook) en niet-onderwijsmensen enorm groot is. Ik heb afgelopen 15 jaar in diverse rollen gesproken met onderwijsmensen en dat heeft me veel geleerd over hoe totaal verschillend je wereldbeeld kan zijn als je de andere kant nooit spreekt. En dan heb ik het nog niet over 'gelijk hebben' .

Leerkrachten zouden daar meer 'steun' in moeten krijgen denk ik, dat met ouders omgaan betekent dat je je moet realiseren dat ouders in 90% vd gevallen niets weten van de onderwijswereld en hoe daar gewerkt/gedacht wordt. Met jongere leerkrachten die binnenstromen (ook van academische pabo zijn er een paar) zie je sinds een jaar of 5 modernisering bij de basisschool van jongste. De directeur staat ook enorm open voor de rest van de wereld maar hij moest wel gaan werken met z'n leerkrachten, zodat ze samen praten over wat ze willen bereiken, wat zij goed vinden en wat ze daarvoor nodig hebben. En wat ouders/de maatschappij van hen vindt, hoe zij zich willen 'positioneren'.

gr Angela

Oprechte vraag aan Swaen

Hoe combineer je dat dan allemaal? Gemiddelde reistijd zeg half uur naar werk enkele reis: sochtends half negen weg (als school begint), ben je half acht weer thuis, na tien uur werk, vijf dagen per week, koken, eten, huiswerk begeleiden, ik sport zelf twee keer per week, vergaderingen van de vrijwillige dingen, in de weekenden clubjes van de kinderen en dan nog een sociaal gebeuren wellicht. Hoe doe je dat ?

Ely

Qua werk bepaal ik mijn eigen tijd en agenda. En ik kan bovendien overal werken. Mijn directeur heeft voorzien in gadgets die dat mogelijk maken. Ik heb dus veel vrijheid om mijn werk te organiseren om mijn kind, vrijwilligerswerk en sociale contacten heen. Het komt er op neer dat ik werk als ik niet bezig ben met die 3 topics. Of wanneer ik slaap natuurlijk. Al heb ik daar ook niet zoveel van nodig

Kortom, ik kan deze keuzes maken door mijn flexibele baan die veel inzet eist maar niet dat ik om 9.00 achter m'n buro zit. Een luxepositie. Dat besef ik me.

Dat vermoeden had ik al . En het maakt een wereld van verschil weet ik uit ervaring. Dat betekent dus ook dat als je in een functie / organisatie werkt waar je gewoon daar moet zijn en ook niet even (eerder) weg kan serieus je leven er héél anders uit ziet. Je hebt letterlijk en figuurlijk veel minder ruimte. En voor die mensen is het denk ik echt andere koek om alles zo te combineren. Ik ben soms nog steeds verbaasd over de impact die het heeft. School trouwens ook geloof ik hahaha. Ik doe nu veel meer en dat weten ze.

Jaha creabea

Dat zie je bij ons ook steeds meer. Dit omdat er steeds meer ouders waren die hun kind 's ochtends dropten bij de sportclub en er vervolgens niet meer naar om keken. Het is natuurlijk geen opvang.

Nu kan je kiezen: of je helpt (als trainer, leider, achter de bar, hulp bij toernooien, administratie, wassen, etc.) of je koopt het af en betaalt een hogere contributie.

Verenigingen draaien op vrijwilligers en als die er minder zijn, worden zij in hun voortbestaan bedreigd. Niks doen blijft nog steeds een keuze, maar dan betaal je gewoon iets meer.

Overigens is vaak één of twee keer een bardienst draaien voldoende. Als je kind met veel plezier voetbalt, is dat toch niet zo veel gevraagd? Door jou post lijkt het net alsof niemand meer iets voor een ander over heeft.

Krullevaar

Creabea zegt net dat ze haar kind DUS niet aanmeldt, dus dat lijkt me heel consequent. Ze vraagt niks van niemand, dus je hoeft ook niet moralistisch te doen over haar persoonlijke beweegredenen. Ik zou mijn kind ook nooit op een teamport doen, deels om dezelfde reden (al zijn er ook nog andere). Als het nou het lust en leven van mijn kind was, dan zou ik er nog wel eens over nadenken.

Overigens zou ik nog eerder op de voetbalclub meewerken dan op school. Je kiest niet voor school, je móét erheen. Dat geldt natuurlijk niet voor de voetbalclub, dus mogen ze daar wel iets meer verwachten, als ze het maar van goed tevoren duidelijk maken. Maar een dergelijk taakje zou ik wel direct aan kind zelf overdragen zodra het tiener werd.

Mijn kind heeft een individuele sport, maar ook daar wordt inzet gevraagd en dat doet ze allemaal zelf. Ik vind dat terecht, want ik doe genoeg voor haar en het is haar hobby.

kijk, dat bedoel ik nou

"Overigens is vaak één of twee keer een bardienst draaien voldoende. Als je kind met veel plezier voetbalt, is dat toch niet zo veel gevraagd? Door jou post lijkt het net alsof niemand meer iets voor een ander over heeft."

Ik kan toch niet overal iets doen?? Dat bedoel ik nou. Een of twee keer een dag ik het weekend helpen is voldoende zeg je, maar ik durf te wedden dat je vindt dat 4x per jaar helpen op school ook moet kunnen, want wat is nou 4x per jaar. Er zijn mensen die helpen een vaste dag in de week op school. En 2x per jaar klussen/schoonmaken bij de club van het andere kind wordt ook gevraagd. Hoppa, dat is zo al een hele week werk en dan doe je al 'weinig'. En dan hebben we het alleen over sportclubjes van de kinderen (elk 1, stel dat ik 3 kinderen zou hebben met allemaal 2 clubjes!) en school.

Mijn punt is dat er óveral aan je wordt getrokken, naast je gewone bezigheden. Wij hebben de afgelopen 2 maanden niet één weekend helemaal niks gehad. Niet alleen vrijwilligerswerk, maar ook andere verplichtingen, als uitvoeringen, zwemdiploma's, sportwedstrijd in het weekend, verjaardag, open dag, etc. En dan komen er door de week ook nog dingen langs als een inspraakavond van de gemeente, een vergadering van de sportclub etc.

Creabea

Je vergeet de mantelzorg en burenhulp nog.

Ja en daarom

Is het belangrijk dat je elkaar daar in respecteert. Iedereen kan daar alleen maar zelf de balans in maken. Dat kun je niet bepalen voor een ander.

'overal wordt aan mij getrokken'

Tja zo gaat dat als je een gezin hebt. Op een dag ga je het missen

Zonder gekheid - het is slim overall iets bij te dragen, social/emotioneel tegoed bouw je daarmee op. Weeg op een rustig moment af wat je zou willen doen en wat niet, wees daar duidelijk in.

Dat je kind niet op voetbal mag omdat jij (!) daar niets wil doen vind ik wel erg egoistisch hoor. Alle kinderhobby's verwachten een zekere inzet van ouders. Je weetg zelf af hoever je daar in gaat, en je kunt de lasten vast delen met je partner en eventueel grootouders/tantes/ooms als die dat leuk vinden. Het is maar voor een bepaalde fase, de tijd gaat snel.

@creabea

hahaha, je bent ook aan vakantie toe denk ik. Een gezin is er niet perse voor je gemak!

hand in hand

Mijn kinderen zitten niet op een teamsport omdat ik nog geen tijd heb om heen en weer te rijden bij uitwedstrijden en bardiensten te draaien en meer. Als ik daar nu een hele goede reden voor had (zoals die ouders met een winkel) kan ik me voorstellen dat je bij de aanmelding dit vermeld en wordt vrijgesteld. Maar ik heb dergelijke reden niet. Daarom gaan mijn kinderen op een (team)sport als ik daar tijd voor vrij heb. Het is dus niet zo dat ik ze er op doe en dan begin met zeuren dat ik het te druk heb.

Er wordt overal aan je getrokken en dan ligt het er maar aan hoe je houding is. Als ik niet kan, zeg ik wanneer het wel kan of wat ik wel kan doen. Ik haal het niet in mijn hoofd om de actieve ouders omlaag te halen of er iets kritisch van te vinden. Ja, tenzij de sfeer niet prettig is. Maar dan speelt er iets anders. Je moet ook niet vergeten dat we verwachten dat we op een vriendelijke en vrijblijvende manier aangesproken worden. Je mag verwachten dat er correct genoeg met je om wordt gegaan maar aan de andere kant is het aansturen van vrijwilligers verre van makkelijk. En toch moeten de velden begaanbaar zijn, toiletten schoon, kleedruimtes netjes. Men wil vrijblijvendheid maar de verwachtingen zijn hoog.

tomaatje

Kijk, die houding dus. Dat je kind niet op teamsport mag is "egoïstisch". Dus jij beslist wat goed is voor mijn kind en voor ons gezin? En vervolgens gaan de voetbal-ronselouders beslissen hoeveel tijd ik beschikbaar heb of zou moeten hebben.

Hou nou gewoon eens op elkaar de maat te nemen, er moet al zoveel. Die mensen die wel hun kinderen op teamsport doen en dan ook nog hoge verwachtingen hebben over de bar of de toiletten, die mag je wel aanspreken. Maar ik hoor daar niet bij, want mijn kinderen doen er niet aan mee. En nee, daar hoef ik geen verantwoording over af te leggen.

sportclub

Wij hebben 3 kinderen, 2 doen een teamsport en 1 gaat naar de sportschool. Bij ons is bij de voetbal niets verplicht maar in de praktijk zijn er bij uitwedstrijden genoeg ouders die rijden (een aantal rijdt altijd, een aantal rijdt wanneer ze kunnen). Er is een gezin zonder auto en de vader heeft aangeboden te vlaggen, omdat hij er zelf van baalt dat hij niet kan rijden. Prima regeling. Shirtjes gaan steeds met een van de teamleden mee. In de praktijk is dat zo'n 2 x per jaar wassen. Het zijn synthetische shirts, even in de lijn en droog.
Bij de hockey is verplicht 2 bardiensten te draaien maar die kun je afkopen. Verder per jaar zo'n 3 x rijden. Mijn man en ik verdelen dat. Ook hier weer iemand zonder auto. Die heeft aangeboden de teamcommunicatie te doen. Prima geregeld. Je heb je eigen kleding, die gaat mee met de gewone was.
Als je dat optelt, dan kun je, met het minimale doen, afkopen en verdelen klaar zijn met 3 x per jaar rijden en 2 keer wassen bij 2 teamsportende kinderen.
Wij vinden sporten erg belangrijk, wij hebben dat er prima voor over.

Evanlyn

" Mijn kind heeft een individuele sport, maar ook daar wordt inzet gevraagd en dat doet ze allemaal zelf. Ik vind dat terecht, want ik doe genoeg voor haar en het is haar hobby. "

Gewoon nieuwsgierig hoor, maar hoe kan ze dat zelf doen dan? De meeste taken bij de individuele sport van mijn kind zijn voor 16+. De officialcursus is pas vanaf 16 jaar en het inschrijven van wedstrijden en prestaties bijhouden of bestuurstaken laat je ook niet aan een kind over. En aangezien het merendeel van de leden onder de 16 is....

inzet

Zelf heen en weer naar trainingen met openbaar vervoer, trainer helpen bij jeugdtrainingen voor potentiële leden, flyeren voor de club.

zelf doen wat je zelf kunt doen

dat betekent bij mij: clubjes zoeken waar een kind zelf heen kan.

teams vervoeren kan een kind sowieso niet, dus dat moet met ouders worden opgelost, of een ijverige vervoerder/vrijwilliger van de club die het leuk vindt groepjes te vervoeren.

naar wedstrijden kijken kun je gerust beperken tot af en toe. Het is tenslotte de hobby van je kind en niet van jou. tenminste, niet per definitie.

Annie

Geen bardienst dus? Rijden en wassen is iets wat iedereen wel kan begrijpen maar je moet mij dus echt geen bardiensten laten draaien. Ik werk niet in de horeca en ik ben daar ook totaal niet voor in de wieg gelegd net zoals niet iedereen 8 kinderen kan entertainen op een thuisfeestje. Zet een koffie/theemachine neer voor de ouders die van ver komen en je bent er ook. Mijn kinderen nemen zelf hun eten en drinken mee dus ik wil geen bardiensten. Ik zit in het bestuur maar nee daarmee ben je nog niet vrij van alles. Ik vind het wel een goed idee om mensen vrij te geven van bardiensten als ze wat anders doen, net zoals die mensen zonder auto.

Overigens: hoe zit dat met afkopen? Betalen ze daar dan die mensen mee die wel bardienst willen draaien? Dat zou ik een prima systeem vinden.

Hier ervaring met twee hockeyclubs

Bij club 1 kun de de bardienst afkopen voor 20 euro. Dat geldt gaat naar degene die de bardienst overneemt. Dit is een gewild bijbaantje voor de jeugd, ouder dan 16 jaar.
Je kunt de bardienst niet zelf inplannen. Je kunt wel ruilen met een andere ouder.
Een ouder die coach is, heeft vrijstelling van bardienst.

Bij club 2 kun je de bardienst niet afkopen. Wel kun je de bardienst aan het begin van het seizoen (en later als er nieuwe data bekend zijn) zelf inplannen online. Zo kun je rekening houden met je eigen agenda.

Beide clubs: 2x per jaar.

Rijden spreek je onderling af. Bij één team worden ouders ingedeeld maar wordt er ook druk geruild. Bij andere team zijn er altijd genoeg ouders om te rijden. Iemand die echt niet kan, vraagt met wie kind mee kan rijden via whatsapp.

De bar is een belangrijke inkomstenbron voor de club. Dat scheelt weer contributie. Een koffie/thee machine levert te weinig op.
Het aantal ouders bij de bar is hoog genoeg om zonder horeca-gevoel te kunnen helpen.

Vrijwilligers-werk

Wat betreft mijn dochter, bij paardrijden moest ik ook bardienst draaien, maar dat was colaatjes verkopen en snoepjes van 5 ct per stuk. Dat ging goed, totdat ik eens bij een wedstrijd ging helpen en met een hopeloos stuk frituurpan kroketjes moest frituren. Dat was dus eens maar nooit weer, en iedereen die mijn kroket nuttigde was het daarmee eens.
Wat school betreft, werkelijk alle keren dat ik meehielp dacht ik: wat doe ik hier, hier schiet toch niemand wat mee op?
Ik was leesmoeder bij groepjes die al AVI-uit waren, maar in groep 4 zaten. Daar waren geen leuke boeken voor in de schoolbibliotheek dus dat was grote ergenis van de kinderen en mijzelf. Lezen konden ze al, hooguit bij voorlezen wat te snel, en leuke boeken waren er dus niet.
Helpen bij knutselen moet je ook niet doen als je twee linkerhanden hebt wat knutselen betreft.
Maar elke keer trapte ik weer in het dringende verzoek van school. De laatste keer dat ik hielp en te hard kneep in de navulling van de lijm waardoor een tafeltje en de vloer eronder onder de lijm zat, wist ik: nooit meer hulpmoeder zijn! De kinderen knutselden vrolijk verder terwijl ik een poging deed de boel op te ruimen.
Ik heb dit falen afgekocht door de school betere boeken voor de schoolbibilotheek te schenken.
Dus wat vrijwilligerswerk betreft: ken je grenzen.

Swaen

"Kortom, ik kan deze keuzes maken door mijn flexibele baan die veel inzet eist maar niet dat ik om 9.00 achter m'n buro zit. Een luxepositie. Dat besef ik me."
Kijk, daar komt de aap uit de mouw.... JIJ kan overal werken wegens handige gadgets van de baas. Nou, dat is fijn, maar je komt toch niet uit een ei? Je snapt toch wel, dat de meeste mensen gewoon een vaste werkplek hebben, niet hun tijden zomaar kunnen indelen enz. Dus waarom blijf jij je verbazen eigenlijk? Je wéét toch, dan de meeste mensen NIET flexibel kunnen werken? Met wie wil je je nu vergelijken?

Ik ervaar je toon als vervelend bieb. Dat nodigt niet erg uit om er inhoudelijk op in te gaan.

gelijk

Ik geef je gelijk Swaen, ik vind de toon van sommigen ook wat bits en dan met die hoofdletters erbij "JIJ", klinkt erg aanvallend.
Verder, ik weet niet wat er met dat geld gebeurt. Het is ook weer niet heel erg veel, 20 euro of zo. Ik weet wel dat als een van de scheidsrechters (bij hockey wordt gescheidsrechterd vanaf de C-jeugd, zeg maar brugklas de lagere teams en vanaf 15 jaar moet je een scheidsrechterdiploma halen) niet op komt dagen, dat die een boete krijgt die gegeven wordt aan degene die die beurt over heeft genomen. Nou heeft mijn dochter dat een keer gedaan, ze heeft alleen het geld nooit gekregen omdat de moeder van dat meisje het belachelijk vond dat haar dochter moest scheidsrechteren en dat ze het nog idioter vond dat er een boete betaald moest worden. Meisje stond er zelf beschaamd bij toen haar moeder dat op luide toon verkondigde. Dochter vindt gelukkig fluiten erg leuk, dus wel jammer van het geld maar ze had wel wat leuks gedaan. Maar zo'n moeder ....

boete of extra contributie

dat klinkt al anders. Een boete zou ik niet accepteren, maar extra contributie, of korting bij bardiensten, vind ik wel acceptabel terwijl het op hetzelfde neer komt natuurlijk.

Je komt voor de sport, en niet persé om schoon te maken of frisdrank en snoepjes te verkopen. Ik zit zelf bij een sportvereniging die een grote aankoop gaat doen (een nieuw clubgebouw), waarover is gestemd. Bij de aankoop was wel de voorwaarde dat er door leden meer diensten zullen worden gedaan, in de vorm van bardiensten in het zaaltje dat verhuurd zal worden, en het geven van workshops bij evenementen. Persoonlijk wil ik gewoon mijn sport beoefenen en niet al die andere dingen erbij, en dat nieuwe clubgebouw is mooi en aardig, maar van mij hoeft het niet als betekent dat ik daar een x aantal weekenden voor in de weer moet per jaar. Dan betaal ik liever een paar tientjes extra contributie.

tomaatje

Geweldig dit:

"dat betekent bij mij: clubjes zoeken waar een kind zelf heen kan."

Dus.. jou kind mag op een sport als het 9 is?

Ik vind sowieso veel ouders (niet alleen tomaatje) erg vanuit hun eigen dikke ik redeneren. Niet per se denken vanuit de belangen of interesses van het kind. Dat zegt al veel over die ouders.

Mijn zoon gaat volgend jaar op een sport waarbij hij 2 keer per week moet trainen op tijden die lastig worden voor ons qua werk. Maar we gaan het regelen. Waar een wil is, is een weg. Als je maar een beetje flexibel bent