Ontwikkelingsvoorsprong en/of HB topic
Hierbij een topic om te kletsen over HB of een ontwikkelingsvoorsprong.
TO trapt af; zoon okt 2015 moest groep 1 over doen ivm speelsheid tot verbazing van ons. Na aandringen toch april dit jaar getoetst door IBer en blijkt ruim boven de groep 2 lijn te zitten. Heeft een ontwikkeling voorsprong en gaat straks naar groep 3. Ook daar zal hij met extra uitdaging moeten starten omdat hij de meeste stof al grotendeels beheerst.
Waar kan ik als ouder opletten en waar lopen jullie tegen aan?
Mijn dochter van 13 heeft zich aangemeld bij de Appie en begint daar volgende week met werken 😅.
Zodra ze 13 werd heeft ze een sollicitatieformulier ingevuld. Elke week erachteraan gezeten en nu mag ze beginnen. 😅😂
muziekschool hier heeft een lessenreeks: kies je instrument. Iedere les komen er andere instrumenten aan de orde en mogen kinderen die ook proberen. Bijv snaarinstrumenten, blaasinstrumenten, percussie etc.
Dochter heeft instrument gekozen waar je al snel een liedje op kunt spelen. Was een goede keus, want tweede keus was viool en dat zou veel meer frustratie opgeleverd hebben. Afgelopen kerst speelde ze voor hele school plus ouders (trots)
Mijn zoon werd heerlijk zen van "pottenbakken" met zo'n draaischijf.
Het eindresultaat intersseerde hem niet, maar met natte handen zo'n draaiende bonk klei voelen, dat was heerlijk.
Ik denk dat wol spinnen ook wel iets voor hem is.
Mijn dochter speelt een instrument. Ze vindt het wel leuk, maar het oefenen niet. Het komt er eigenlijk op neer dat ze vindt dat ze niks goed kan. Wij kunnen wel zeggen dat het logisch is, dat ze dingen NOG niet kan, maar daar is ze totaal niet van onder de indruk. Ze heeft eigenlijk behoefte aan vriendinnen, niet aan nog meer activiteiten. Maar hier in de buurt zijn niet veel activiteiten voor hb kinderen. Ze is wel eens op kamp geweest, maar 1x per jaar zet ook geen zoden aan de dijk.
heeft ze aansluiting bij kinderen op school? Kunnen natuurlijk ook kinderen uit andere klassen zijn. Zijn er kinderen waar ze mee wil afspreken, dat kun je misschien faciliteren/ helpen bij afspraken maken.
Mijn dochter zat ook in een negatieve spiraal van ik kan niks, het lukt niet etc ze heeft erg baat gehad van schoolmaatschappelijk werkster. Van haar nam ze dingen eerder aan.
Helpen met afspreken is een lastige. Ze zit eind groep 7. De meeste mensen vinden dat je je daar dan niet meer mee moet bemoeien als ouder. De smw is wel een goed idee. Ik zal eens vragen of dat kan.
Heeft ze een mobiel? Dat maakte het voor dochter een stuk makkelijker om af te spreken. Appen vindt ze minder eng dan rechtstreeks vragen.
Al kan het ook kwetsbaar maken natuurlijk.
Dat instrument spelen is heel herkenbaar, jongste is daar echt op afgehaakt.
Ben je lid van Facebook? Daar zijn ook hb groepen, misschien eens een oproepje wie er in de buurt woont?
Dat je kind hb is wil natuurlijk niet zeggen dat ze alleen maar hb activiteiten moet doen.
Scouting wel eens geprobeerd? Vond mijn zoon een tijdje lang erg leuk. Veel verschillende soorten activiteiten, en een groep die qua leeftijd gemengd is (dit itt veel sporten). Daardoor is de kans aanzienlijk dat er altijd wel een paar mensen zijn met wie het klikt.
Hoi, even dit topic wat nieuw leven inblazen om advies te vragen.
Dochter is inmiddels 8 jaar en dit schooljaar gestart in groep 5. School heeft inmiddels redelijk door hoe ze in elkaar steek en ze heeft een eigen leerlijn. Dit is niet heel erg uitdagend, maar genoeg om de schooltijd goed mee door te komen. Zelf hebben we ook voor wat extra uitdaging gezorgd door haar op muziekles te doen. Ze is een vrolijk meisje dat over het algemeen goed in haar vel zit en ze heeft veel vriendinnetjes waarmee ze goed contact heeft.
Alles lijkt goed te gaan en toch zitten we ergens mee. Dochter geeft bijna iedere avond aan dat ze zich naar voelt en/of buikpijn heeft. Soms begint ze ook spontaan te huilen zonder dat ze zelf weet waarom. Hierdoor komt ze slecht in slaap en slaapt ze ook niet altijd door. Dochter geeft zelf aan dat ze niet weet waarom ze zich naar voelt. Ook na flink doorvragen komt er geen reden naar boven wat dit zou kunnen veroorzaken. De huisarts kan geen fysieke oorzaak vinden voor de buikpijn.
Dochter zit op school in een plusgroep. Hier hebben alle kinderen een vragenlijst beantwoord waarop ze moesten aangeven in hoeverre zij (gedrags)kenmerken van kinderen die meer- of hoogbegaafd zijn herkennen bij zichzelf. Hierop stond o.a. de stelling 'dat je zomaar moet huilen'. Blijkbaar komt dit vaker voor bij kinderen die meer- of hoogbegaafd zijn?
Herkennen jullie dit bij je eigen kinderen? En hoe kunnen we dochter hier het beste in helpen? Nu luisteren we naar haar en troosten haar. Dit vindt ze fijn, maar ze geeft ook aan dat het nare gevoel of de buikpijn er niet van weg gaan.
Ik herken het bij mijn jongste dochter. Die is ook hb en had altijd buikpijn en hoofdpijn. Ze heeft een klas overgeslagen en sindsdien hoor ik haar er niet meer over. Kan ook zijn dat ze gewoon wat groter is geworden en nu wat beter over de dingen kan praten. Ze is nu 10.
Bij onze dochter werd het denk ik vooral veroorzaakt doordat ze zich de hele dag aan moest passen. En dan bedoel ik niet zozeer aan de lesstof maar aan de andere kinderen sociaal gezien. Dat kost heel erg veel energie. Mijn dochter heeft ook een tijdje een eigen leerlijn gehad, maar zij vond het helemaal niet fijn dat ze niet met de klas meedeed. Ze zit nu een klas hoger en doet gewoon mee met de klas en verder gaat ze naar de interne plusklas en naar een externe plusklas.
mijn dochter vond het lastig om te vertellen / te verwoorden waar ze mee zit (wat er in haar hoofd zit, soms voor ons kleine dingen). Het help haar om dingen op te schrijven, dat briefje geeft ze dan aan ons en dan kunnen we daarover kletsen. Bijv. Ik vind boekpresentatie morgen spannend: je hebt goed voorbereid en geoefend, dat is het belangrijkst. Maar ook: ik kan die mooie pen niet vinden. Die komt wel weer tevoorschijn.
HumpieDumpie schreef op 28-09-2023 om 13:35:
Hoi, even dit topic wat nieuw leven inblazen om advies te vragen.
Dochter is inmiddels 8 jaar en dit schooljaar gestart in groep 5. School heeft inmiddels redelijk door hoe ze in elkaar steek en ze heeft een eigen leerlijn. Dit is niet heel erg uitdagend, maar genoeg om de schooltijd goed mee door te komen. Zelf hebben we ook voor wat extra uitdaging gezorgd door haar op muziekles te doen. Ze is een vrolijk meisje dat over het algemeen goed in haar vel zit en ze heeft veel vriendinnetjes waarmee ze goed contact heeft.
Alles lijkt goed te gaan en toch zitten we ergens mee. Dochter geeft bijna iedere avond aan dat ze zich naar voelt en/of buikpijn heeft. Soms begint ze ook spontaan te huilen zonder dat ze zelf weet waarom. Hierdoor komt ze slecht in slaap en slaapt ze ook niet altijd door. Dochter geeft zelf aan dat ze niet weet waarom ze zich naar voelt. Ook na flink doorvragen komt er geen reden naar boven wat dit zou kunnen veroorzaken. De huisarts kan geen fysieke oorzaak vinden voor de buikpijn.
Dochter zit op school in een plusgroep. Hier hebben alle kinderen een vragenlijst beantwoord waarop ze moesten aangeven in hoeverre zij (gedrags)kenmerken van kinderen die meer- of hoogbegaafd zijn herkennen bij zichzelf. Hierop stond o.a. de stelling 'dat je zomaar moet huilen'. Blijkbaar komt dit vaker voor bij kinderen die meer- of hoogbegaafd zijn?
Herkennen jullie dit bij je eigen kinderen? En hoe kunnen we dochter hier het beste in helpen? Nu luisteren we naar haar en troosten haar. Dit vindt ze fijn, maar ze geeft ook aan dat het nare gevoel of de buikpijn er niet van weg gaan.
Mijn dochter had dit in groep 3 en begin 4 (ze was toen net 5/6) idd. Bij haar vooral ook omdat ze zich niet begrepen voelde door haar klasgenoten en dat ze zich zo anders voelde. Vooral erkenning door haar eigen juf hielp wel mee en ook dat ze naar de bovenschoolse plusklas mocht (dus intern en extern). Er waren daar nog twee klasgenootjes dus dat was wel fijn voor haar.
Mugske schreef op 29-09-2023 om 08:54:
mijn dochter vond het lastig om te vertellen / te verwoorden waar ze mee zit (wat er in haar hoofd zit, soms voor ons kleine dingen). Het help haar om dingen op te schrijven, dat briefje geeft ze dan aan ons en dan kunnen we daarover kletsen. Bijv. Ik vind boekpresentatie morgen spannend: je hebt goed voorbereid en geoefend, dat is het belangrijkst. Maar ook: ik kan die mooie pen niet vinden. Die komt wel weer tevoorschijn.
Oh ja! wij hadden ook een ‘zorgenvriendje’ voor haar. Een knuffel met een rits in de mond. Als ze dan ergens mee zat dan kon ze dat opschrijven en in die knuffel stoppen. Wij keken dan ‘s avonds wat erin zat.
Mijn zoon uitte zijn frustraties vooral in boosheid. Een stapel grote kussens in zijn kamer waar ie dan even op kon stampen hielp hem goed. Dat was ook in groep 3/4
SuzyQFive schreef op 29-09-2023 om 09:13:
[..]
Oh ja! wij hadden ook een ‘zorgenvriendje’ voor haar. Een knuffel met een rits in de mond. Als ze dan ergens mee zat dan kon ze dat opschrijven en in die knuffel stoppen. Wij keken dan ‘s avonds wat erin zat.
Mijn zoon uitte zijn frustraties vooral in boosheid. Een stapel grote kussens in zijn kamer waar ie dan even op kon stampen hielp hem goed. Dat was ook in groep 3/4
Wat een lief en goed idee, dat zorgenvriendje!! Ga ik ook invoeren!
Bedankt voor de reacties. Blijkbaar is het niet ongewoon. Wel lastig hoor! Als je kind verdrietig is of zich naar voelt wil je als ouder gewoon helpen. Maar ja, als je de oorzaak niet kent is dit best lastig. ☹️
