Juf weinig sensitief

Hmm

Ik vind eigenlijk dat juf niet zoveel verkeerd heeft gedaan. Ik neem aan dat er van tevoren wel gewaarschuwd is, dus als je dan toch blijft kletsen is de consequentie (ik vind dit niet echt straf) dat je ergens anders moet gaan zitten. Ook zeggen dat het 'eigen schuld' is vind ik niet onaardig.
Het is natuurlijk afwachten hoe het op de lange termijn gaat maar bij kinderen waarbij niet iets anders aan de hand is, zorgt dit er waarschijnlijk voor dat ze het niet nog een keertje doen (te lang kletsen).

ik weet niet

Jijzelf moet het denk ik ook niet te groot maken.
Hoe e.e.a. precies is gegaan (met dat maar door kletsen) kan ik uiteraard niet helemaal beoordelen. Maar als een kind maar blijft kletsen, ondanks herhaaldelijk verzoek van de juf om stil te zijn, is m.i. reden om kind even apart te zetten (uit de buurt van degenen met wie ze zit te kletsen). Dat kind dan moet huilen is vervelend. Anderzijds moet ze wel leren omgaan met een dergelijke situatie. Niet alleen dat ze af en toe ook gewoon haar mond moet houden, maar ook dat je wel eens 'straf' krijgt. En zo erg is die straf nou ook weer niet.... ook al vond zij het vreselijk.
Persoonlijk vind ik het niet gek of erg als juf dan zeg: het is je eigen schuld. Dat was het ook. Dat zijn echt dingen waar je kind mee moet leren omgaan. Hoe had de juf het dan moeten doen toen je kind ging huilen? Zeggen, ach arm kind, ga maar terug naar je eigen plek? Ik denk niet dat dat de juiste weg is. Ik persoonlijk vind niet dat de juf onjuist heeft gehandeld. Jouw kind moet nu eenmaal e.e.a. leren. Ten eerste dat ze niet door de les heen moet kletsen. En zeker niet als dat herhaaldelijk is gezegd. Ten tweede dat een 'gepaste' straf (en wat is straf? Ze wordt gewoon even bij haar kletsmaatjes weggehaald, terecht), je gewoon moet leren accepteren. Ik zou echt de juf hier niet over gaan aanspreken.

Help je dochter

De juf geeft aan dat je dochter nog veel te leren heeft. Ze maakt dingen snel te groot.
Ik zou je energie daarin stoppen. Praat met je dochter, speel rollenspelen met haar of met knuffels, zoek boekjes over emoties en hoe je daar mee om gaat.
Ik zou het niet zoeken bij de juf. Daar leert je dochter niets van.

eens met de voorgangers

'Mijn dochter doet al sinds ze in de wieg ligt niks anders dan communiceren en praat vaak aan een stuk door.'

Jammer dat jij, als haar moeder, haar niet geleerd hebt dat er momenten zijn waarop ze haar mond moet houden. Zoals in de klas. De juf heeft groot gelijk dat ze je dochter op deze nette manier iets probeert te leren. Voordat de hele klas er onder lijdt.

In groep 3

zullen kinderen af en toe ( en dan steeds meer) stil moeten zijn om geconcentreerd te kunnen werken. Een kletsend kind is dan een storingsfactor, hoe vervelend het voor jou als moeder ook is om te horen.( want ze komen aan je kind) Juf heeft wel gelijk.
Ze weet best dat ze even stil moet zijn als juf dat zegt, dat zal in de kleuterklas ook wel vaker gezegd zijn. Dit is een leerpuntje voor haar. Ik denk dat het idee van oefenen in rollenspelen haar wel kan helpen.
Huilt ze thuis ook snel?
Ik vind het wel goed dat je juf niet afgevallen bent, dat is voor de verstandhouding van je dochter/juf goed. Vraag eens aan de juf hoe je haar kan helpen om dingen minder groot te laten voelen. Dat is iets waar ze veel aan kan hebben.

Wat waren dan de andere incidenten?

Daar ben ik dan best benieuwd naar. Dit doet me denken aan de situatie van mijn dochter vorig jaar in groep 3 ( vorig jaar ook een topic hier). Mijn dochter is ook een meisje wat graag kletst en doorgaat als de juf vraagt om stil te zijn. Mijn dochter werd daardoor vaak op de gang gezet op een gegevenmoment elke dag.Als ik eerlijk mag zeggen vind ik even een tafel apart wel een goede straf in ieder geval beter om een kind op de gang te zetten.

Jemig

Gompie, ik vind dat er hier en daar wel hard geoordeeld wordt hoor. Het meisje is 5! Ja, dan moet ze maar luisteren en is het haar 'eigen schuld' maar het moppie zit te huilen en ik vind het niet normaal dat juf er nog een schepje bovenop doet en kind bestempeld als 'zo gevoelig'. Als juf tot die conclusie komt, dan zou ze moeten weten dat kinderen die 'zo gevoelig zijn' niets leren van een extra snauw.
Daarnaast: waar wordt over gekletst? Mijn kind is ook zo'n ratelband, heel vermoeiend en hij heeft heel veel moeite (gehad) met leren z'n kaken op elkaar te houden. Nog steeds is het moeilijk maar hij is nu 12 en leert steeds beter even stil te zijn. Echter: ik heb wel eens tegen 'm gezegd dat z'n leven niet stopt als-ie even niet praat (hij was toen 3) en kwam er 6 jaar later achter, dat eigenlijk voor hem het leven wel stopt. In ieder geval het leuke deel van het leven, namelijk dingen leren. Uit een test bleek namelijk dat hij het type is dat het beste leert door alles te horen (en bij voorkeur ook te zien). Dus wat doe je dan als kind? Juist, je beschrijft alles wat je ziet, denkt, hoort, leest, en daar komt geen eind aan. Als je aan hem vraagt hoeveel 3x4 is, dan herhaalt hij dat hardop: 3x4 is... Hij weet het antwoord en kan het zo opschrijven maar om het te verwerken in zijn hoofd moet hij het horen dus zegt-ie het maar zelf.
Maakt deze wetenschap dat het ok is om te kleppen in de klas? Nee. Maar weten waar het constante praten mee te maken heeft, maakt het wel makkelijker om er iets aan te doen, ook voor hemzelf. Bij lastig werk ging hij bijvoorbeeld zelf al apart zitten zodat in zichzelf kon mompelen. Daarnaast heeft-ie ook een enorme hoeveelheid kennis die hij graag met alles en iedereen deelt en dat kan nou eenmaal niet altijd dus er is hard gewerkt aan stil zijn en onderscheid maken tussen 'nodig en niet nodig gepraat', maar toen hij 5 was, was dat toch echt heel moeilijk en brak zijn hart als-ie weer eens in de problemen kwam door z'n gebabbel.
Dus, ik ben het wel met topic starter eens dat juf niet helemaal pedagogisch handig is bezig geweest en ik vind dat het er toe doen, waarover meisje zat te praten. On topic? Of zat ze gewoon de nieuwe outfit van barbie te bespreken met de buurvrouw?

In de klas

maakt het niet veel uit waar ze over zat te praten. Tijdens een uitleg kan het gewoon niet. Ook niet als het over het onderwerp gaat.
Daarbij zijn er moment dat het gewoon nodig dat de kinderen stil zijn in de klas. Dat het een meisje van 5 is, maakt daarin niet uit. Zelfs in de kleuterklassen is het nodig dat kinderen soms gewoon stil zijn.

Ik ben daarom ook wel benieuwd naar de andere incidenten. Verder ben ik ook wel benieuwd wat TS doet als er een moment is dat dochter haar mond moet houden en dat niet doet.

Sukran

Ik vind dat je het heel goed verwoord. Jammer dat sommige mensen niet even de moeite nemen om postings goed te lezen. Lees eerst even iets allemaal en denk even na voordat je weer de volgende boodschap eruit gooit. Het geeft n.l. Heel goed inzicht hoe sommige kleine kinderen denken. Dank je wel Sukran voor dit inzicht.
Paddington, wat jij opschrijft weten we echt allemaal wel. Wij hoeven niet mee de dochter van Jannie helpen opvoeden. Het kind is 5 en heeft nog veel te leren. Zal alleen niet allemaal deze week gebeuren. Komt echt wel goed met dit kleine meisje. Juffen hebben soms ook het een en ander te leren. Die zitten ook vaak vast in voor hun bekende handelwijze. Tafeltje apart vond ik o.k. Nog even zeggen dat het haar eigen schuld was vond ik niet o.k. Is het heel belangrijk? nee. Zou ik juf erop aanspreken? Nee.

@Eefy

Blijkbaar weet ts dat niet. Zij vindt het immers onzin.

Als juf heeft gezegd over eigen schuld, dan ligt dat ook aan op wat voor manier dat is gezegd. Waarschijnlijk als dochter gewoon stil was geweest aan het aparte tafeltje had juf verder niets gezegd. Nu kan ik mij voorstellen dat de juf naar het meisje is toegegaan en heeft geprobeerd duidelijk te maken dat het meisje het zelf in de hand heeft om niet meer aan dat tafeltje te hoeven zitten en daarbij dus heeft gezegd dat het de eigen schuld is van het kind.
Helaas gebeurt het tegenwoordig steeds vaker dat leerkrachten worden aangesproken op zaken waar een ouder vroeger echt niet over in gesprek ging.

Jij trekt de conclusie dat de juf het wel fout gedaan zou hebben. Ik trek de conclusie dat ts geen idee heeft hoe het er op een school aan toe gaat en waar een leerkacht tegenaan loopt. Jij weet dat blijkbaar wel.

Voor mij blijft de vraag staan: wat zijn de andere incidenten?

Een kind van 5 in groep 3? Bijzonder...
Een kind dat zit te huilen in de klas moet je natuurlijk niet afsnauwen met zo'n opmerking. En daarna beweren dat ze zo gevoelig is. Daar schiet niemand mee op en daar word je ook niet stil van. Professionele juf moet beter weten

Emma

een kind van 5 in groep 3 is helemaal niet bijzonder als het kind tussen augustus en januari 6 wordt.

maar sukran

Ik vermoed toch ook dat jouw kind niet geleerd heeft dat denken net zo goed werkt als hardop denken. Je hóórt het in je hoofd als je denkt. Wel simpel om dan maar het etiketje te plakken: mijn kind leert alleen door iets te horen.

Mara (o.t.)

Ik kan dingen ook het best onthouden als ik ze hardop zeg. Volgens mij is dat een volstrekt normale manier van leren. Als ik aan het werk ben en iets ingewikkelds moet doen, doe ik dat ook hardop (tegenwoordig zit ik in een kantoortuin, dus moet het mompelend).

Precies

Heel veel mensen leren het beste door iets hardop te zeggen maar als je in een klas bij 3x4 dat eerst hardop moet zeggen voor je het antwoord opschrijft wordt dat heel erg lastig. Dat kan niet en daarom leer je een kind dat dat ook in je hoofd kan. Het stampen van woordjes of topografie doe je dan lekker thuis in je eigen kamertje als je dat prettig vindt.

ook zo'n klessebes

Mijn dochter is ook zo'n klessebes. Die mond staat ook geen sekonde stil buiten school. Nog niet, ze zit al op de middelbare school. Ze heeft wel geleerd inmiddels dat er momenten zijn dat je echt je mond moet houden. Dat is met vallen en opstaan gebeurd. Ik zie het helemaal voor me dat ze apart werd gezet en dan nog door kon gaan, alleen, dat het oneerlijk is dat ze alleen zat en dat ze nog probeerde aandacht te trekken. Ze wilde graag het laatste woord hebben. Helaas daar kom je ook door in de problemen.
Ik kan me voorstellen dat dat voor een leerkracht ook lastig is. Dat zo'n juf dan ook eens een keer zegt dat het je eigen schuld is dat je in die situatie zit. En dat wordt dan onthouden ipv het hele traject vooraf, zeker bij gevoelige kinderen. Aan jou de taak om daar niet in mee te gaan maar duidelijk te maken dat juf en de andere kinderen echt last hebben van het gekwebbel en dat ze daar echt aan moet werken. Dat er momenten zijn dat je echt even helemaal niets moet zeggen, ook al doet ze het voor haar gevoel niet expres. Mijn dochter zei ooit: "Mam, ik wil helemaal niet kletsen, dat doet mijn mond."

Maak er geen oorlog van

Jannie "Aanvankelijk dacht ik: even afwachten of dit zich vaker voordoet, ik laat het eerst even liggen, elke juf heeft wel eens een sleche dag."
Hieruit spreekt de verwachting dat de juf zelf deze actie ook niet tot haar sterke staaltjes zou rekenen. Dat ze het met jou eens zou zijn over jouw kijk op de zaak. Het lijkt er daarmee op dat er bij jou het idee bestaat dat er consensus is over pedagogisch 'goed' optreden en dat juffen er op zijn minst naar zullen streven zo te handelen.

Dat is helemaal niet zo. Het lijkt er niet eens op. Er zullen mensen zijn die ten diepste menen dat jij het bent die het aan alle kanten fout doet.
- Ga ervan uit dat de juf (misschien ook een ouder) per definitie een pedagogische stijl heeft die NIET overeenkomt met de jouwe.
- Ga ervan uit dat jouw kind de rest van het kinderbestaan voortdurend in aanraking komt met volwassenen die haar gedrag anders inschatten en er anders op reageren dan jij dat doet.

Dat kan natuurlijk alleen maar als je dat zelf voorleeft. Naar de juf toestappen met de gedachte dat zij ook wel snapt dat de behandeling van je dochter niet de pedagogische schoonheidsprijs verdient, is het begin van een eindeloze richtingenstrijd, gelijkhebberij, machtsstrijd. Niet aan beginnen.

Troost je kind, zorg dat je kind zich gehoord voelt en leer het omgaan met de verschillen. Witte voetjes halen. Inzicht verschaffen in hoe een juf zich moet verhouden tot niet één, maar wel 30 kinderen. Hoe ze daardoor signalen mist en geen ruimte kan hebben voor respijt.

Kinderen zijn geen honden. Ze kunnen heel goed omgaan met verschillen tussen mensen. Als hun ouders maar een zekere factor zijn. Thuis ben je jezelf, daar buiten lever je wat in. Soms lever je veel in. Vijf jarigen zijn bijzonder goed ontvankelijk voor dit leerproces. Niet alleen door onderdompeling (ze ervaren de verschillen), maar ook door erover te praten.

Maar je moet het natuurlijk eerst met jezelf eens worden dat er verschillen zijn en dat je deze juf en alles wat gaat komen niet van jouw stijl zal kunnen overtuigen.

jannie?

ben je er nog? Ik ben wel benieuwd wat er nog meer gebeurd is dan en hoe het nu gaat?

Zoals je het nu uitlegt sluit ik me aan bij de meeste van de vorige reacties: juf heeft volgens mij niet zoveel verkeerd gedaan. Maar goed, ik weet niet op welke toon zij je dochter heeft benaderd en hoe het precies ging, in een berichtje gaat de nuance snel verloren. Wie weet is je dochter echt een stoorzender in de klas en pakt de juf haar wat harder aan (ook al is ze 5). Dat jij dat thuis misschien niet zo doet, wil niet zeggen dat de methode van de juf per definitie verkeerd is. Maar het kan natuurlijk even goed dat de juf inderdaad niet zo lief is, of dat er in het geheel geen klik is met jouw dochter (heb ik vroeger ook gehad in groep 3, en die juf heette ook nog Jannie.

Wat wil ermee doen?

precies Eefje

'Het kind is 5 en heeft nog veel te leren'

Maar blijkbaar vindt TS dat haar kind niet gecorrigeerd mag worden, of in ieder geval alleen met fluwelen handschoentjes.

@ Thomas

Nee hoor Thomas mijn dochter werd destijds niet eerst apart gezet maar gelijk op de gang gezet. Dat is toen veranderd toen ik een gesprek had met de juffen. En er was ook intern er over gesproken dat er geen kinderen in groep 3 voor kleine verprijpen (zoals kletsen) op de gang werden gezet. Maar werden toen apart voor in de klas gezet aan een tafeltje.

toon en muziek

alle kinderen hebben nog een heleboel te leren, en leren betekent fouten mogen maken en daar gerichte hulp bij krijgen. Grote gevoeligheid is een karaktereigenschap die niet overgaat. Sommige volwassenen denken dat als je maar hard doet tegen een kind, dat die gevoeligheid wel af zal stompen tot 'normale' proporties. Helaas

Ik neem aan dat juf geen leerkracht geworden is om kinderen te beschadigen. Ze loopt met dit gedrag alleen het risico dat ze dat wel doet. Wij hebben ook ooit te maken gehad met zo'n leerkracht, en we plukken daar nog steeds de wrange vruchten van.

Op het moment dat een kind begint te huilen en dan gaan benadrukken dat het 'haar eigen schuld was,' vind ik dus echt verkeerd, pedagogisch onverantwoord. Juf zou beter moeten weten. De vraag is of juf openstaat voor beter weten.

er gereageerd wordt, ook naar topicstarter toe.

Aanvulling

Er ging iets mis net.

@Amare: Ja, gevoelige kinderen pak je aan met fluwelen handschoentjes. De taak van een leerkracht is namelijk ook om een goede leeromgeving te scheppen en een van de belangrijkste voorwaarden om tot leren te komen is veiligheid in de klas. Een kind dat zich niet veilig voelt door juf, gaat een moeilijk jaar krijgen, het kan (grote) negatieve gevolgen hebben op de leerprestaties. En het is aan de leerkracht om dat aan te pakken.

Maar dat is het nu juist

we weten niet hoe de juf het heeft aangepakt.

Als de juf na een gesprekje op een vriendelijke manier, zonder dat de andere kinderen het duidelijk horen besluit met: 'eigenlijk is het ook een beetje je eigen schuld'. Is heel anders dan dat de juf door de klas heen roept: "Nu stoppen met huilen, het is je eigen schuld dat je daar zit."

Dat laatste kan ik mij niet voorstellen en ik ga dus uit van het eerste. Misschien zit ik er naast, maar dat is voor mij het meest logische scenario. In dat geval kan ik niet vinden dat de leerkracht fout zit.

Ik hoop daarom dat TS nog terugkomt en verteld wat de andere incidenten zijn.

Gerry D

We zijn er niet bij geweest. Maar wat ik uit de eerste posting begrijp, zat kind te kletsen. Werd kind toen apart gezet. Begon het kind daarom te huilen. En zei de juf dat het haar eigen schuld was.
Het apart zetten was dus haar eigen schuld, want juf had (herhaaldelijk?) gezegd dat ze niet mocht kletsen. Huilen omdat je straf krijgt (en eerlijk gezegd niet eens een vreselijke straf), zou mij ook niet milder stemmen. Dan had je maar moeten zorgen dat je geen straf krijgt.

Paddington

Gezien het tussen quotes staat, neem ik aan dat het een aanhaling is. En dat juf dus inderdaad dit gezegd heeft op een niet al te fijne, bestraffende en/of afstandelijke toon.

Het zou fijn zijn als topicstarter hierop terug zou komen, maar als ik de eerste paar reacties lees, kan ik me goed voorstellen dat ze wegblijft.
Geen enkele verplaatsing in de positie van haar dochter, voor wie dit wèl erg was. De dooddoener 'dat ze daar maar mee om moet leren gaan.' Ofwel, je kind zoekt het maar uit in haar eentje, want de rest kan er ook tegen, dus jouw kind moet dat ook maar kunnen.
En vooral benadrukken dat het allemaal aan het kind zelf ligt, had ze maar niet moeten kletsen. Eigen schuld, dikke bult, regels zij nregels. 't Kind is 5 en zit net in groep 3.

Echt, ik zou wel drie keer nadenken voor ik nog eens iets zou posten m.b.t. gevoeligheid als ik dit soort reacties lees.

Zo is dat

"Sommige volwassenen denken dat als je maar hard doet tegen een kind, dat die gevoeligheid wel af zal stompen"
Nou, precies.

Die sommige volwassenen in duizend variaties vinden bovendien dat ze net zo veel gelijk hebben als jij en dus omgekeerd dat jij het bent die kinderen dreigt te beschadigen.
Er bestaat geen scheidsrechter die een gelijk uitdeelt.

Discussie heeft geen zin. Je moet 'm juist daarom niet aangaan.

Je kunt alleen maar curatief optreden naar je kind (troosten). Je kunt de juf of al de mensen met andere opvattingen niet veranderen.

Je kunt proberen om je kind te helpen met die verschillen om te gaan. Je mag er daarbij van uitgaan dat je kind daarvoor de kracht heeft. De meeste kinderen hebben dat namelijk.

tja

Meisje is 5 bijna 6 schat ik in, anders had ze in groep 2 gezeten. Kinderen leren bij de kleuters (in haar geval gedurende 1,5 jaar dus) aan dat er momenten zijn dat ze moeten luisteren en die momenten even hun mond houden. Iets wat kinderen ook al bij de peuterspeelzaal leren trouwens. Het momentje op de stoel zitten en luisteren naar wat er verteld wordt.

Als een kind niet luistert maar babbelt zegt een docent daar iets op, de juf zal echt niet van het een op andere moment haar apart hebben gezet. De juf zal haar gewaarschuwd hebben en daarna toen ze niet luisterde apart hebben gezet. Tja als ze dan de les blijft verstoren door hardop te huilen, dan zou ik ook zeggen dat ze niet moet huilen want het is haar eigen schuld. Zeg ik ook tegen mijn zoon als hij huilt omdat hij even apart moet zitten omdat hij niet naar mij luisterde. Verdriet hebben mag maar overdrijven is ook een vak en een kind van bijna 6, een herstel een kind van 4, weet prima dat ze aan het overdrijven zijn.

Hard

Nou ik ben ook verbaasd over deze harde opstelling van de gemiddelde opvoeder hier. Uitspraken als verdriet hebben mag maar overdrijven is ook een vak, nou daar zakt mn broek van af. Wist niet dat er regels waren voor de hoeveelheid verdriet die per leeftijdsjaar is toegestaan. Juf had het huilen ook kunnen negeren.
Kinderen zijn net mensen, als jij over je eigen schoenen struikelt omdat je niet opgeruimd hebt en je ligt op de grond te kermen van de pijn ben je ook niet "blij" als je echtgenoot alleen even komt melden dat dit je eigen schuld is, had je je schoenen maar op moeten ruimen. Daar gaat het om. En het is inderdaad duidelijk dat jullie niet fijngevoelig zijn en je daar dus niet in kunnen verplaatsen. Maar op de een of andere wijze draait het bij deze topics altijd uit op terechtwijzingen van collega ouders op de opvoeding van draadjesstarters. Probeer toch niet altijd andere ouders de les te lezen waar het de opvoeding betreft.