je kind helpen

kijk dat bedoel ik nou

intussen is het stukje van Karin erbij gekomen. Ik kan me voorstellen dat je met zo'n vol programma je kind wil ontlasten. Maar is het niet een idee om de studielast ergens aan te kaarten op school (met zijn allen, als blijkt dat er veel meer zijn die er last van hebben)? Of heeft zoon alles tot het laatst uitgesteld en komt hij nu in tijdnood? In dat geval zou hij beter op de blaren zitten, lijkt me.

Of wordt er teveel verwacht van de planningsvaardigheden van kinderen? (ik weet niet hoe oud je zoon is, Karin). In dat geval zou je dat ook bespreekbaar moeten maken,.

Crea bea

Inderdaad heb ik het werkstuk niet zelf gemaakt. Al heb ik ook na bedtijd eea zitten doen aan lay out zodat het er nog netjes uit ziet. Heeft mij kind geleerd van mijn aanpak, ja, waarschijnlijk meer dan wanneer hij op zijn bek was gegaan.

Maar in jouw laatste post verwoord je goed wat ik bedoel. School geeft te weinig begeleiding, waardoor kinderen het werkstuk niet goed kunnen maken. Maar doordat ik help lijkt het net alsof de begeleiding van school wel voldoende is geweest. En zo houden we het systeem in stand.

Alleen wel erg jammer voor de kinderen die thuis geen hulp krijgen. Die krijgen een dikke onvoldoende terwijl het enige verschil met de rest van de klas misschien is dat er geen ouder beschikbaar was die kon helpen.

En daarom wil ik niet helpen, maar ik doe het toch. Omdat het schooladvies van mijn kind straks door de juf wordt gegeven. De juf die daarbij ook de kwaliteit van het werkstuk/de spreekbeurt of wat dan ook laat meewegen.

En indirect beïnvloed ik daar mee ook het schooladvies van een ander kind. Want doordat ik help wordt niet duidelijk dat de kinderen het helemaal niet alleen kunnen, en dat dat kind dat het zonder hulp heeft gedaan dus prima gepresteerd heeft en niet ondermaats.

uitdaging op school

Maar poldep, wellicht leert je hoogbegaafde kind op cognitief vlak minder dan andere kinderen op school, maar er blijft zeker nog wat te leren over: plannen, bijvoorbeeld.
Dat je kind nu geen tijd genoeg had voor haar boekbespreking was een uitgelezen leer-moment. Jammer dat je die je kind hebt ontnomen.
Ze had ook andere huiswerk niet kunnen maken, bijvoorbeeld. Juist die keuze maken (wat doe ik wel, wat kan ik laten) is zeer leerzaam.
En als je haar dan toch perse wil helpen, dan is net een voldoende toch ook mooi. Kan je dochter de volgende keer bedenken of ze hulp met net een voldoende genoeg vindt, of dat ze het dan toch liever zelf doet (ook leermoment).
Je benadrukt verder dat ze de beste van de klas is en dat je geen onvoldoendes wilt zien. Oef, wat leg je een druk op je kind. Laat haar eens los, en laat haar zelf haar fouten maken en daar van leren. Volgens mij help je haar dan pas echt.

en verder

Bestaat levelwerk uit heel wat meer dan 'alleen maar reken- en taalpuzzels'. Zeker in de groep 8 levelkist zit meer dan genoeg boeiend en uitdagend werk, en als je kind toch nog meer uitdaging nodig heeft is er ook nog een uitloop-kist groep 8.

nou poldep

als je dochter daadwerkelijk nooit lager dan een I heeft gehaald, dan zal een matig voor werkhouding haar heus niet verhinderen om naar het vwo te gaan.

En verder: ik zou de toon over de prestaties/vermogens van je kinderen een beetje aanpassen als ik jou was. Zoals je het nu schrijft komt het niet sympathiek over en kan ik me voorstellen dat je weinig medewerking van school zult krijgen. Ik krijg nu het beeld van je dat je, wat een school ook zou doen om je kinderen werk op niveau aan te bieden, het toch wel afkeurt: bijvoorbeeld in de opmerking: "Onze dochters vinden namelijk nauwelijks uitdaging op school..... Die illusie hebben we al sinds groep 2 laten varen." Lullig, om een school al in het 2e jaar het nadeel van de twijfel te geven, niet? En misschien was een schoolwissel beter geweest?

Poldep

Hier hadden we vrijwel huiswerkvrije basisscholen. Heerlijk. Op het VO kwamen de stapels huiswerk voorbij waar mijn oudste in elk geval niets van opstak. (Dat niveau al jaren voorbij, of aan een half woord genoeg hebben om het te kunnen begrijpen en toepassen.) HIJ was echter degene die initiatief nam om dit bespreekbaar te maken op school en heeft zelf geleerd om prioriteiten te stellen. Hij heeft op een gegeven moment zelfs een officieel 'huiswerk'-arrangement op maat gekregen waardoor hij toestemming had om de (voor hem) nutteloze dingen achterwege te laten.

Het is niet in mij op gekomen om voor mijn zoon te bepalen wat belangrijk is en wat niet. Waarom laat je het niet aan je dochter over om te bepalen wat wel en niet belangrijk is? En als iets onbelangrijk wordt geacht, waarom ben jij dan degene die het moet opvangen? Waarom kan je dochter zich er niet met wat minder werk vanaf maken?

Weet je trouwens zeker dat werkhouding wordt meegenomen in het schooladvies? Hier was dat niet het geval voor kinderen met hoge A scores, versnellingen en duidelijk aantoonbaar VWO+ niveau. Ik denk dat er weinig leraren zijn die zichzelf serieus zouden kunnen nemen als ze zo'n kind een havo(/VWO)-advies zouden geven.

cognitief

Op school leer je niet alleen cognitieve dingen maar ook niet-cognitieve zaken zoals creatief denken zoal de rekenraadsels, plannen oa door soms extra dingen naast t hiiswerk hebben zoals boekbespreking, werkstukken maken, spreken voor n groep etc. Die niet-cognitieve zaken zijn zeker zo belangrijk ook al wordt dat door een aantal niet zo gezien. Laatst stond er een heel stuk in de volkskrant over de waarderong van filosofie op het werk. Ik moet zo weg anders zocht ik het op. Mijn dochter doet examen filosofie en dat vindt ze t moeilijkste vak ooit. Ze wordt gedwongen na te denken en op verschillende mamieren naar zaken te kijken. Interessant. Maar in de ogen van mensen niet nuttig want het cognitieve rendement is onduidelijk.

bedoel je deze?

http://www.volkskrant.nl/opinie/zonder-filosofie-krijg-je-straks-geen-baan~a3739869/

Grappig Priscilla

Hier is de ervaring dat je op school primair niet-cognitieve dingen leert.

Bij oudste op school was filosofie geen examenvak, maar wel een vak in de onderbouw. Oudste had in de bovenbouw privélessen geronseld tijdens een ander vak. Misschien had ik zijn huiswerk voor dat vak moeten overnemen, of dit bespreken met de docent. Misschien had ik het zelfs moeten verbieden omdat het andere vak véél belangrijker is (want een examenvak).
Ik vind het echter absoluut niet mijn taak om daar een mening over te geven, behalve dat ik het leuk voor hem vind als hij het leuk vindt. En als hij om mijn mening vraagt, zal ik die ook zeker geven, maar niet omdat ik verwacht dat hij zijn eigen mening zal bijstellen.

Wat mij het meeste opvalt in deze hele discussie, is dat ouders hun kinderen dingen uit handen nemen omdat zijzelf iets wel of niet belangrijk vinden. Dat kunnen cijfers zijn, de schijn van een werkhouding, vrije tijd, of iets anders. Erg bijzonder, want volgens mij zijn het nog altijd de kinderen die naar school gaan, niet de ouders.

Zou kunnen Priscilla

maar het grootste deel van de tijd is de klas (basisonderwijs) met cognitieve dingen gevuld. En dan leer je al die andere dingen niet.
Mijn dochter kreeg op school nauwelijks pluswerk (zoals rekenraadsels). Plannen van leerwerk was niet aan de orde omdat de schooltijd ruim voldoende was om het werk te kennen. Thuis viel er niets te plannen.
De eisen t.a.v. boekbespreking, werkstukken en spreken voor een groep waren zodanig laag dat ik ze opgeschroefd heb. Ja, daar kun je veel van leren maar dan moet je wel de vraag aanpassen aan het kind.

Leuk om te lezen dat jouw dochter examen gaat doen in filosofie. Dat doet mijn oudste ook (6e klas VO). Naast alle cognitieve vakken heeft ze ook Kunst in haar pakket. Een geweldige aanvulling.
Maar dat soort interesses zijn niet gestimuleerd door de basisschool. Daar waren we vooral bezig om te zorgen dat ze niet afstompte.

Jongste heeft filosofie op de basisschool gehad. Het was zijn favoriete vak. Op het VO heeft hij het vak weer. Hij en wij zijn daar erg blij mee.

Ongenuanceerd

Ja, ik begin steeds ongenuanceerdere berichten te plaatsen, maar ik verbaas me echt over de vanzelfsprekendheid waarmee sommige kinderen hier ver van verantwoordelijkheid en mogelijke consequenties worden gehouden.

Fraude

Een leerling die doet voorkomen dat werk (voor een cijfer) van een ander van zichzelf is, pleegt gewoon fraude. Ik schrik ervan dat een moeder haar kind daar, met allerlei oneigenlijke argumenten, toe aanzet. Die presentatie was natuurlijk geen 9,5 waard, maar een 1.

Misschien de reactie van poldep even vergeten?

Er worden interessante berichten geplaatst hier maar alle discussie gaat telkens terug naar het maken van een presentatie door Poldep. Als we die actie nou even vergeten, kunnen we gewoon verder discussiëren?

en hoe gaat dat bij een baan straks

Kind is klaar met opleiding en moet een baan zoeken. Wellicht (ver) beneden niveau, zou zo maar kunnen, zeker in eerste instantie.
En dan? Vindt kind dan al dat 'onzinnige en saaie' werk niks? Ja kan, maar zal toch moeten gebeuren, om je centen te verdienen en je baan te behouden.
Is het niet vooral heel belangrijk je kind te leren dat het leven niet alleen bestaat uit dingen doen die je leuk, leerzaam of wat dan ook vindt, maar dat je in je leven ook moet leren dingen te doen die nu eenmaal moeten, ook al spreek je niet met alles je 'intelligentie' aan?
Als een kind intelligent is en behoefte heeft aan 'uitdaging' en meer leren, dan zijn daar talloze mogelijkheden, buiten school. Een intelligent en serieus kind komt er wel, zowel wbt opleiding of werk. Zoek thuis uitdagingen voor je kind en laat school gewoon school, dus ook leren omgaan dat je je in omgevingen zult vertoeven waar je je eigen 'intellect' niet altijd kwijt kan.
Bibi

ach

Ik laat mijn kinderen ook wel eens een klusje voor mijn werk opknappen . Dus dan mag ik ze omgekeerd ook wel eens helpen toch?

Een van mijn kinderen dicteert mij soms haar wiskunde huiswerk. Door haar dyslexie kost het haar heel veel tijd om het op papier te zetten, zodat ze daardoor te weinig oefent met de stof (per slot van rekening gaan er maar 24 uur in een dag). Als ik voor haar schrijf gaat het veel efficiënter.

Aan de andere kant maakt ze soms prachtige illustraties voor in mijn werkrapporten.

Bibi63

"Is het niet vooral heel belangrijk je kind te leren dat het leven niet alleen bestaat uit dingen doen die je leuk, leerzaam of wat dan ook vindt, maar dat je in je leven ook moet leren dingen te doen die nu eenmaal moeten, ook al spreek je niet met alles je 'intelligentie' aan?"

Een kind dat op de basisschool passend pluswerk krijgt, doet nog steeds minimaal 80% van de tijd hetzelfde werk als de rest. Mijn doel zou zijn om tenminste 20% passend te krijgen. Dat lijkt me geen overdreven wens.
Bij mijn oudste werd die 20% helemaal niet gehaald, misschien 5%.
Bij mijn jongste zijn we van school veranderd om dat doel wel te halen. Als je kind met 6 jaar depressief wordt van school, dan denk je niet meer aan hoe later moet. Dan wil je dat je kind weer kan functioneren.

Ook op het VO doen beide kinderen nog steeds veel werk dat gedaan moet worden omdat het moet, maar de verhouding is een stuk beter geworden.
Oudste heeft vier jaar moeten wachten op het GYM voordat ze eindelijk inzet nodig had om iets te snappen. Dat betekent totaal 12 jaar wachten! Dat vind ik niet gezond. Ik vind het bewonderenswaardig dat ze dat wel heeft volgehouden.

Leren naast school klinkt heel leuk. Wij hebben gemerkt dat school zoveel negatieve energie opslurpt (basisschool) dat kind thuis wil sporten, gamen maar zeker niet wil leren.
En daarnaast hebben we gemerkt dat echt leren op school betekent dat kind thuis weer gaat spelen in plaats van rondhangen.

En als laatste: waarom moeten slimme kinderen zoveel tijd besteden aan het "leren omgaan dat je in omgevingen zult vertoeven waar je je eigen 'intellect' niet altijd kwijt kan." Die tijd is zoveel meer dan de tijd dat ze echt iets leren. Dat kan toch niet je bedoeling zijn?

Maar annet

Als je meer wil en kan, dan zal je het toch echt buiten het gemiddelde moeten zoeken. Buiten school en werk en het dagelijks gewone leven Uiteindelijk draait onze maatschappiij en leefbaarheid om de 'gewone' dingen. Simpelweg: we moeten leren, ontwikkelen om straks een boterham te verdienen en de maatschappij gaande te houden en de pensioenen te kunnen betalen. De 1 als putjesschepper, de ander als arts en weer een ander als ouderenzorger. Meer is het niet. Wil je een extra dimensie, dan moet je die zelf zoeken, in welke vorm en wanneer dan ook.
Bibi

bibi63

Als school om de een of andere reden zoveel energie kost dat je kind depressief wordt, bereik je niets. Niet voor het kind en niet voor de maatschappij die mag opdraaien voor de psychologische hulpverlening aan wat later mogelijk een suïcidale volwassene wordt (als ze dat al halen).

Daar hoef je niet HB voor te zijn, trouwens. Genoeg kinderen die op school kapot draaien lopen juist op hun tenen, sociaal of cognitief. Beide vraagt heel, heel veel aanpassingsvermogen aan een kind. Zo'n kind heeft geen energie over om na school nog iets te ondernemen. Dat is juist het probleem. De negatieve invloed van school reikt zo ver dat ook het functioneren buiten school wordt beïnvloed. Dát is wat mijn kinderen en ik proberen te voorkomen door minimale aanpassingen op school.

Minimaal, ja. Grappig dat mensen het standaard hebben "niet altijd passend" in plaats van de realiteit "nooit passend". Ik en mijn kinderen zijn uitermate blij met hun "niet altijd passende" omgevingen omdat we weten hoe het is om in een "nooit passende" omgeving te zitten.

Trias

En dan vertel jij op je werk dat jij die illustraties hebt gemaakt?
(just curious)

Leren voor later

Ik lees veel reacties in de trant van 'dat moet je leren voor later'. Dat vind ik ook, alleen dan anders.

Laat ik twee voorbeelden uit mijn eigen werk geven:

1. In het werk kom ik in allerlei functies (vooral die met veel vrouwen, veel behoefte aan 'gezellige dingen' tegen. Het equivalent van het cakejes bakken voor school zeg maar. Of soms zelfs daadwerkelijk cakejes bakken. Ik zeg dan heel eerlijk dat ik daar geen behoefte aan heb (wie weet komt iedereen dan uit de kast), maar ik blijk regelmatig in de minderheid te zijn. Ik probeer dan manieren te zoeken om mee te doen op een manier die voor mij het minst vervelend is. Dochter klaagt heel vaak over de 'leuke' dingen op school, zij leert veel liever. Ik zeg op 10 minutengesprek keurig kort wat zij ervan vind en doe vervolgens mee met een 'zelfgemaakt' kerststukje. Wat ik trouwens ook tegen de juf zeg. Evenzo op het werk. Als de rest gaat bakken, koop ik cakejes om mee te doen en zeg niet dat ik ze zelf gebakken heb. Ik vind dit een pragmatische oplossing, waarbij iedereen tevreden blijft. En tuurlijk lachen ze dan wel eens om Loes met d'r gekochte cakejes en ik lach dan om een hele vrije zondag bakken. Ik vind het belangrijk dat dochter ziet dat zulke oplossingen mogelijk zijn. Voor haar - als kind dat zeer regelmatig andere voorkeuren heeft dan de meerderheid- denk ik ook leerzaam.

2. Dan het 'dingen moeten doen die je niet leuk vind'. Mijn kind verveelt zich de halve dag op school. Maar moet netjes in haar stoeltje blijven zitten. En gedraagt zich dan keurig. Vorige week was er een invaljuf die heel streng veel kinderen eruit stuurde. Ik vroeg dochter of zij er ook uit moest. "Wat denk je zelf" zei ze. Nee dus, dat gebeurt niet. Voor de rest leer ik haar liever hoe ze werk dat zij (niet ik voor de duidelijkheid) liever niet doet en wat ze ook niet nodig heeft op een acceptabele manier kan ontlopen. Dat doe ik ook privé en in mijn werk.

Ik vind trouwens ook helemaal niks mis met mensen die dat anders aanpakken. Ik neem aan dat zij vinden dat dat goed is voor hun kind op basis van hun ervaringen en dat dat beter bij hun kind past. Ik vind het leuk om te lezen hoe iedereen het doet.

Loes

Hulp

Ik vind hulp bij schoolwerk als dat nodig en mogelijk is, volkomen normaal. Er is wel een grens en die wordt niet door Poldep of een andere ouder bepaald, maar door de geldende normen over "mijn en dijn" en integriteit. Je moet geen zaken die onder besodemieteren vallen presenteren als "helpen". Het kind krijgt niet de juiste waarden mee en krijgt daar last van (bij mij op school krijg je als je fraudeert nog gewoon een 1, op de uni is het vaak einde opleiding), andere leerlingen krijgen lagere cijfers voor eigen werk (want ja, veel scholen cijferen met het doel op een bepaald gemiddelde uit te komen) en de docent wordt een loer gedraaid. Nu begrijp ik best dat een leerling nog een hoop leren moet, juist over het omgaan met intellectueel eigendom. Dus ik snap best dat er wel eens, vaak onbedoeld, een grens overschreden wordt. Ik begrijp gewoon niets van een ouder die op dergelijke manier aan fraude meewerkt. Aangezien het draadje met dit voorbeeld begint, lijkt het me logisch dat ik hier ook op reageer.

amk

Dat is m!

Ik bedoelde

Ik bedoelde met mijn posting te zeggen dat vaak het cognitieve gedeelte gezien wordt als nuttig en zaken als boekbesprekingen, spreekbeurten, rekenraadsels als gefreubel oid afgedaan worden. Mijn bedoeling was dat dat gefreubel zeker ook leerzaam is. En dat heeft bij mij ook even geduurd. Mijn oudste dochter was ook zo'n slimme leerling die cognitief niet zo veel had te zoeken op de bassisschool. Bij haar hadden ze ook kisten met pluswerk maar ook projecten. Ik heb me wel eens achter de oren gekrabd van waarom krijgt ze geen extra sommetjes of zo maar uiteindelijk denk ik dat ze op een gewone basisschool haar ook niet intellectueel hadden kunnen bevredigen. Dat deed ze in haar vrije tijd. Op de basisschool heeft ze het dus moeten hebben van randzaken: werkstukken etc moeten maken (ze heeft bv van de stagiaire ict een paar dagen opgetrokken omdat ze powerpoint beter wilde leren kennen, heeft ze nu nog profijt van), creatief denken met taalpuzzels en rekenraadsels etc. En dat vond ze geweldig want ze houdt wel van (door)denken. Plannen heeft ze inderdaad niet op de basisschool geleerd, pas op de middelbare school. Ze had ook in zo'n situatie terecht kunnen komen als de dochter van Poldep, alleen niet doordat ze zoveel tijd aan haar andere huiswerk moest besteden maar omdat ze veel te laat was begonnen.
Desalniettemin heeft ze het ook niet fijn gehad op de basisschool en heeft ze op de middelbare school hardleers een aantal dingen moeten leren. Maar we hebben wel altijd gezegd dat, als zij iets anders wilde of als ze iets niet zinnig vondof als ze iets niet af zou krijgen, dat ze daar over moest praten met de betreffende persoon. Maar dat als die persoon vond dat ze het wel moest doen, ze dat ook gewoon moest doen. Zelf keuzes maken en bespreken. En daar is ze een goeie in.

doorzettingsvermogen post 54

Doorzettingsvermogen heb je niet nodig om dingen te doen die je leuk vindt. Doorzettingvermogen heb je juist nodig om aan dingen te beginnen die je niet leuk vindt, en die afmaken. Ik vind dat doorzettingsvermogen wel een belangrijke eigenschap is.
Verantwoordelijkheidsgevoel ook. En dat leer je niet als je alles maar altijd als het lastig wordt laat overnemen door een ander. Helpen ja, zoals Nur het beschrijft, maar overnemen niet. En problemen moet je oplossen en niet ontduiken. Fout signaal.

saai is nuttig

Quote van bibi63: =en hoe gaat dat bij een baan straks
Kind is klaar met opleiding en moet een baan zoeken. Wellicht (ver) beneden niveau, zou zo maar kunnen, zeker in eerste instantie.
En dan? Vindt kind dan al dat 'onzinnige en saaie' werk niks? Ja kan, maar zal toch moeten gebeuren, om je centen te verdienen en je baan te behouden=

Heel waar wat je hier zegt bibi! Een kind moet ook leren om dingen te doen die saai/niet uitdagend/niet leuk zijn. Een 15 jarige VWO scholier die een bijbaan neemt als vakkenvuller kan leuk bijverdienen maar het werk dat hij doet is saai. Daar leert een kind van doorzetten, iedere week 4 (?) uur dat saaie werk doen levert mij toch mooi € ?,00 op!
Er zijn genoeg ouders die zeggen dat hun kind niet voor zo'n klein loontje hoeft te gaan werken, zij betalen dan wel. Mijn idee is dat ook in zo'n baantje er veel geleerd kan worden, ook al benut je niet al je capaciteiten.

Of het nu gaat om een klusje thuis/mee naar opa's jubileum concert/mee naar een museum het gebeurt hier allemaal. Het is een wijze les voor de toekomst. Hoe gedraag je je in een concertzaal, iets voor een ander over hebben, het is net zo belangrijk om dat te leren dan dat je schoolwerk altijd prima op orde is. Het doen van saai schoolwerk kan helpen om te leren dat saai werk doen toch nuttig kan zijn.

Niet de hele draad gelezen

Want dat is me wat veel.
Maar ik val zowat van verbazing van mijn stoel dat sommige ouders bereid zijn complete werkstukken voor hun kind te maken!
Dat is fraude, dus leer je je kind dat dat normaal is. Ongelooflijk!

Hier was een juf die een kind gewoon een 1 gaf als ze kon aantonen dat het kind het werkstuk of spreekbeurt niet zelf had gemaakt. Maar wel de mogelijkheid tot herkansing. In groep 5. Nou daar waren sommige ouders nogal boos over.

Ook wordt hier vanuit school erop aangedrongen de surprises en gedichtjes echt door de kinderen zelf te laten maken. Het is toch idioot als ouders dat gaan doen? Hebben jullie daar tijd voor dan?! Ik namelijk niet, en nee ik ga me niet schuldig voelen om het feit dat ik nog nooit heb geholpen met een surprise.
En kinderen vinden surprises door ouders gemaakt gewoon vals spelen dus scoren doe je er niet mee.

Brood smeren, aankleden, banden pompen en plakken; ik leer ze hoe het moet en dan: zelf doen! Kom op hé, straks wonen ze op zichzelf en kunnen ze niks. Ik vind mannen die hun brood niet zelf smeren helemaal sneu...

Ik heb een baan en een huishouden daar heb ik mijn handen gewoon vol aan. Ik houd zielsveel van mijn kinderen, maar dan moeten ze soms ook even leren dat je ergens moeite voor moet doen.
Ook saaie en nutteloze dingen.
Hier ook een kind met extra werkjes mee die ze saai vond (en ik vond ze wel nuttig). Nou jammer dan dat is toch niet mijn probleem? Ze heeft wel zelf met de meester gepraat en samen een oplossing bedacht.
Mijn kinderen zitten op school niet ik! Natuurlijk zijn er soms dingen dat je als ouder op school gaat praten maar een kind in groep 8 kan ook zelf dingen met de meester of juf bespreken.

Ik help wel met overhoren en luister een spreekbeurt mee en wil ook een werkstuk doorlezen om nog tips te geven.
Heb eindeloos voorgelezen en tafels geoefend (bij de tafels vond ik al dat het teveel op mij neerkwam en ben gaan praten op school). Meer vind ik onzin.

Zelf ben ik gepamperd tot ik het huis uit ging en ik moest alles leren. Ik vond boodschappen doen doodeng, en dingen op school regelen durfde ik amper.

nee

Dan vertel ik heel trots dat één van mijn kinderen dat gedaan heeft. Overigens ben ik op school ook heel open over het feit dat ik het wiskunde huiswerk door mijn dochter laat dicteren.

gepamperd

Inderdaad Mirakel, ik ben ook behoorlijk gepamperd in mijn jeugd; niet met schoolwerk want mijn ouders konden me daarin niet helpen, maar ik hoefde bijvoorbeeld geen bijbaantje, nooit huishoudelijk werk te doen, zelfs mijn kamer opruimen en m'n bed verschonen deed mijn moeder.
Nu denk ik dus nog steeds bij het huishouden: moet IK dat doen? Zal wel nooit meer overgaan