Is Kanjertraining soms schadelijk?
Kanjertraining was iets wat ik als een groot pluspunt van onze school heb gezien toen ik mijn kind inschreef. 'Tot ik de negatieve kanten daarvan had ervaren. Nu weet ik het niet meer zo zeker dat deze huis-tuin-en-keuken
psychologie, waar geen wetenschappelijk onderzoek naar is gedaan over
de effectiviteit en de werking, wel zo goed is.
In groep 0 (voor de kids die in januari al 4 worden) gebeurde het eerst met het
vriendinnetje van mijn dochter en daarna met mijn dochter zelf. Het meisje werd al gauw de beste vriendin van mijn dochter en de meiden speelden heel leuk en op een gelijkwaardig niveau samen. De moeder van het vriendinnetje vertelde dat het meisje last had van haar 1 jaar oudere broertje en ook het meisje klaagde over hem dat hij haar speelgoed afpakte, haar soms een mep verkocht, etc. Kortom, dat hij bazig was. Om het meisje te helpen sterker en zekerder te worden, kreeg ze op school tijdens de Kanjertraining “ik ben de baas”-lesjes. Tegen het einde van dat schooljaar werd het meisje zo bazig over mijn dochter dat mijn oppas die dat meemaakte, een klacht bij mij indiende. Het meisje pestte en kleineerde mijn dochter (en die dag ook de oppas). De oppas waarschuwde mij dat dit echt niet kon. De situatie was dusdanig ernstig dat de meisje in verschillende groepen 1 zijn geplaatst.
Toen mijn dochter,dat nogal verlegen was in de buitenwereld, maar niet op haar mondje gevallen is thuis, deze “ik ben de baas”-lesjes kreeg, gebeurde iets vergelijkbaars. Ze werd thuis brutaal en onhandelbaar en ik moest haar zelfs vaker dan gebruikelijk, time-outs geven. Met de eerder opgedane ervaring met het vriendinnetje, was ik er echter al op voorbereid dat dit niet haar gebruikelijke zelf was. Het effect op de verlegenheid van mijn kind was minimaal (als die er al was), maar de negatieve effecten waren behoorlijk, echter gelukkig tijdelijk.
Een ander groot nadeel van de Kanjertaining is het schuld geven aan het slachtoffer (je bent een bang konijntje en je moet niet zo zielig doen). Ook dit
heeft flink in gehakt op mijn kind, dat dan maar niet meer meldde dat ze gepest werd
Deze “ik ben de baas”-lesjes en “blaming the victim” zijn te simplistisch voor
woorden. Als de oplossing zo simpel lag, dan was niemand meer verlegen of onzeker. Wat een veel grotere rol heeft gespeeld bij mijn dochter, was de lieve en grappige juf in groep 1 die haar veel vrijheid gaf. In groep 2 kwam de lockdown welk onverwacht positief effect had op de verlegenheid van mijn dochter. Ze communiceerde via de tablet met de klas (omdat wij wegens gezondheidsredenen langer thuis waren dan de rest) en iedereen wilde met haar praten. Ze werd vrolijk en veel zekerder in haar contacten met de buitenwereld. Maar toen aan het einde van groep 2 ze weer naar school ging en haar (nieuwe) vriendinnetje mijn dochter bij het spel begon uit te sluiten, had ik genoeg van deze “blaming the victim”- pseudotherapie en heb ik de moeder gemeld dat mijn kind niet meer met haar kind mocht spelen. Dit had direct gewenst effect en alles is weer in orde.
Nu in groep 3 echter, keren de “Ik ben de baas”-lesjes terug, en is het weer
zwaar thuis. Mijn dochter is van mening dat zij de baas is en niet de ouders. En dit keer ben ik degene die gepest wordt. Ik heb mijn dochter voorgelicht dat dit toch echt niet waar is dat zij de baas is en dat kinderen die zich ernstig misdragen soms zelfs uit huis worden geplaatst. Dus dat uiteindelijk dan de Nederlandse staat de baas is. Ik vind het echter jammer dat door deze pseudotherapie mijn kind eerder op het slechte pad dan op de goede pad gebracht wordt. Vooral omdat haar onzekerheid weer op gaat spelen.
Begrijp mij goed, de oefeningen in vertrouwen die de kinderen doen zijn volgens mij prima in orde. Maar wat ik ook niet begrijp is het feit dat de ouders erbuiten worden gehouden. Alsof het effect van wat je doet zich alleen tot de school beperkt en alsof alles wat je doet oneindig goed zou zijn. Zulke wondermiddelen bestaan volgens mij niet. De onzekerheid van
mijn dochter (dat mondjesmaat weer terug begint te komen) wordt
verborgen achter bravoure (dat keiharde kanten begint te krijgen).
Soms dien je een wat bijsturen als het mis dreigt te gaan, is mijn mening. Maar hoewel de Kanjertraining de kinderen “leert” om met kritiek om te gaan (het slachtoffer moet dan een ander speelkameraadje zoeken, de pestkop is dus de baas) is kritiek op onze school uit den boze.
Ik ben heel benieuwd wat andere ouders van dit alles vinden. Naar mijn mening leert de Kanjertraining mijn kind een harteloze en keiharde opstelling aan dat de pestkop de baas is (de vlerk is goed materiaal om daar leiders van
de maken). Het leert mijn kind dat het je eigen schuld is als je slachtoffer bent van iemands vervelende of agressieve gedrag. Tot slot leert het onverschilligheid aan (“ik haal mijn schouders op”: nou en dat je iets vindt) en heeft het verborgen racistische elementen omdat de vlerk de zwarte pet op heeft en de kanjer de witte pet.
Prima om een brief te schrijven om dit op te lossen. Heb je hem al gestuurd, of kan je er nog iets aan veranderen? Het kan namelijk korter en duidelijker.
Om te beginnen zou ik, als je die kanjertraining niks vindt, de bijbehorende wollige termen niet zelf gaan gebruiken.
Daarnaast vindt ik dat je niet aardig praat over de beste vriendin van je dochter. Je kan best zeggen dat je haar gedrag in dit geval niet aardig vindt en uitleggen wat jij als oplossing ziet, maar als je stelt dat het meisje 'geen kanjer' is, ben je fout bezig. Je wil per slot deëscaleren.
Verder begrijp ik niet wat jouw persoonlijke visie mbt moderne leiders te maken heeft met kindjes van zes. Dat stuk zou ik helemaal schrappen. Slaat nergens op.
Je oplossing voor het probleem vind ik ook bijzonder. Je stelt dat de meisjes om beurten de baas moeten kunnen zijn, terwijl de ander zonder inspraak volgt. Het zijn vriendinnen. Als je wil dat ze gelijkwaardig met elkaar omgaan, zou ik aansturen op onderling overleg.
En tot slot: ik mis in je brief wat je van de juf verwacht.
MoederSterretje schreef op 02-02-2022 om 08:55:
[..]
Yette, wellicht ben
ik niet duidelijk geweest. Helemaal aan het begin van de school heb
ik die vraag gesteld aan de juf (die heeft ze nu toevallig weer).
Waarom geef je de kleine geen high five. Maar ik kreeg daar geen
antwoord op. Ze ging door met mijn kind “over het hoofd te zien”,
terwijl ze voor haar neus stond bij het afscheid nemen (want dat was
de opdracht, om haar meer contact met de juf te laten leggen). De juf
kreeg steeds lieve kaartjes, maar stuurde mijn dochter steeds de gang
op om te spelen en daarna was haar klacht dat de kleine geen contact
maakte. Ja wiedes, in de hal was de juf er niet, dus hoe kon ze die
dan leren kennen. Pas de volgende juf trok dit weer wat recht en was
het contact normaal en bleek er geen probleem te zijn met onze
dochter (wij dachten aanvankelijk dat dit aan ons kind lag en
probeerden de juf juist te ondersteunen, maar alles leek averechts te
werken en nu weet ik waarom, het is niet de bedoeling zielige
kinderen aandacht te geven).
Dit is een paar jaar geleden.
Ik heb het erover dat het fijn voor je dochter is als ze van de juf hoort dat ze echt wel getroost wordt als het menens is.
Maar ik begrijp dat je inmiddels niet meer met dat probleem bezig bent, maar met de beste vriendin van je dochter?
Oh ja, dat stukje in die brief waarin je zegt dat je na lange tijd weer eens met je dochter hebt gepraat, zou ik ook achterwege laten.
Ga inderdaad eerst eens voor jezelf na wat nu werkelijk het probleem is en formuleer van daaruit hoe je dochter dingen ervaart en hoe je denkt dat de juf haar kan helpen.
Ga het niet hebben over dingen van twee jaar geleden of gedrag van andere kinderen.
Ga het niet hebben over jouw beeld van modern leiderschap of jouw idee van hoe de school dat ziet. Ga ook niet opleggen dat juf zus en zo moet handelen. Probeer constructief te zijn. Hoe kunnen jullie dit samen oplossen?
MoederSterretje schreef op 02-02-2022 om 08:41:
[..]
Ik maak aannames over een systeem die de Kanjertraining creëert en kijk hoe dat invloed heeft op mijn leven.
Jij maakt aannames over mijn leven en bent boos als ik niet doe wat jij “adviseert”
PS. bij nare situaties helpt humor om deze te verwerken. Het is jammer dat je humor alleen als uitlachten ziet
betekent: vriendelijk bedoeld.
Ik ben niet boos, dat is jouw aanname. Ik vind het sneu voor je dochter. En verdrietig voor jou dat je bij alles wat je doet kanjertraining als handvat gebruikt. Zo zonde.
Ik hoop voor je dat je ergens een advies krijgt wat wel bij je past maar je ook echt verder helpt. Want blijven uitleggen wat die kanjertraining is en zou doen, leidt echt af van de oprechte zorg die je hebt voor je dochter.
Flanagan schreef op 02-02-2022 om 09:21:
[..]
Zucht....
Ik wilde dit draadje laten rusten, maar moet nu wel even diep zuchten.
Op OO is er nog een wijze uitspraak die vaak voorbij komt:’
‘Bijen vang je met honing, niet met azijn.’
Je brief komt m.i. zurig over. Goed mogelijk dat je dat zelf niet in de gaten hebt, hoe zurig. Wanneer je weer iets naar school stuurt, zou je er slim aan doen die brief van te voren aan je vriend of een andere bekende te laten lezen. Deze brief gaat je dochter niet erg helpen.
Nee, joh. Ik denk dat de juf er niet eens op reageert. Ik verwacht ook niet dat zij er iets mee doet. Maar ze weet nu dat ik mijn dochter instructies heb gegeven hoe in dat soort situaties te reageren
yette schreef op 02-02-2022 om 09:27:
Prima om een brief te schrijven om dit op te lossen. Heb je hem al gestuurd, of kan je er nog iets aan veranderen? Het kan namelijk korter en duidelijker.
Om te beginnen zou ik, als je die kanjertraining niks vindt, de bijbehorende wollige termen niet zelf gaan gebruiken.
Daarnaast vindt ik dat je niet aardig praat over de beste vriendin van je dochter. Je kan best zeggen dat je haar gedrag in dit geval niet aardig vindt en uitleggen wat jij als oplossing ziet, maar als je stelt dat het meisje 'geen kanjer' is, ben je fout bezig. Je wil per slot deëscaleren.
Verder begrijp ik niet wat jouw persoonlijke visie mbt moderne leiders te maken heeft met kindjes van zes. Dat stuk zou ik helemaal schrappen. Slaat nergens op.
Je oplossing voor het probleem vind ik ook bijzonder. Je stelt dat de meisjes om beurten de baas moeten kunnen zijn, terwijl de ander zonder inspraak volgt. Het zijn vriendinnen. Als je wil dat ze gelijkwaardig met elkaar omgaan, zou ik aansturen op onderling overleg.
En tot slot: ik mis in je brief wat je van de juf verwacht.
Nu breekt mijn klomp om de beurt bepalen wat je speelt is niet goed meer?
MoederSterretje schreef op 02-02-2022 om 10:06:
[..]
Nu breekt mijn klomp
Uhh, mijn kind zit ook in groep 3 en hier is het inderdaad vrij gebruikelijk dat kinderen overleggen over wat er gespeeld gaat worden en niet vandaag bepaal jij, morgen bepaal ik. Als er niks is wat ze beiden leuk vinden, snap ik niet waarom ze vriendinnen zijn.
Of ze doen twee dingen; eerst wat de een het liefst wil en daarna wat de ander het liefst wil. Maar niet in de zin van 'ik bepaal en jij moet volgen' of andersom.
MoederSterretje schreef op 02-02-2022 om 08:18:
Mailtje naar de juf
Beste juf,
Ik
heb aan mijn dochter weer eens, na lange tijd, gevraagd hoe het op
school gaat en naast wie zij zit, etc. (de beste vriendin en mijn dochter werden door de juf aan heb begin van het schooljaar uit elkaar gehaald en ik moest interveniëren in deze kwestie).
Mijn dochter heeft (bijna huilend) aan mij verteld dat haar beste vriendin altijd de baas speelt en dat zij daarom niet meer naast haar wil zitten.
Ik heb mijn dochter uitgelegd dat als haar beste vriendin altijd de baas
speelt zij dan geen Kanjer is.
Altijd de baas spelen is geen witte-pet gedrag. Ik heb mijn dochter
aangeraden dat wanneer dit zich nogmaals voordoet, mijn dochter dit tegen haar vriendin zegt:
Je bent geen Kanjer. Kanjer zijn betekent dat de ene keer jij kiest wat er gespeeld wordt en de andere keer ik weer mag kiezen.
Beste juf, dit is wellicht geen leiderschap zoals het Kanjerboek
propageert, met "natuurlijke leiders" (wat in tegenspraak is met de
bewering dat de petten voor gedrag staan en niet voor wie je bent) maar wel de realiteit van de moderne leiders.
Zeker van vrouwelijke leiders wordt dominant (ouderwets) gedrag niet geaccepteerd.
Graag hoor ik hoe je dit verder oppakt.
PS. Misschien had ik moeten toevoegen: moderne leiders kunnen niet altijd voorra
Dat lijkt me niet zo'n handige brief Moedersterretje. Wat is jouw doel met deze mail? Wil je de juf laten weten wat jij vindt van kanjertraining en leiderschap? Wil je dat juf de meiden helpt om beter samen te spelen? Wil je juf laten weten wat jij met dochter hebt afgesproken? Of iets anders? Schrijf dat dan.
Dus voor alle opties één:
Beste juf,
Dochter vertelde gisteren dat haar vriendin altijd de baas speelt. Dochter heeft het daar erg moeilijk mee en de vriendschap lijdt er onder. Zou u op school aandacht kunnen besteden aan beter samen spelen en beslissen.
Of
Beste juf,
Dochter vertelt thuis soms over de kanjertraining. Als moeder heb ik moeite met deze methodiek. Bazig gedrag lijkt in mijn ogen beloond en aangemoedigd te worden. Terwijl het rustige gedrag van mijn dochter negatief wordt beoordeeld. Zij wordt een bang konijn genoemd. Als zij troost nodig heeft krijgt ze het niet. Dit gaat mij aan mijn moederhart en ik zou graag van u horen wat uw mening is.
Of
Beste juf,
Mijn dochter vertelde gisteren over bazig gedrag van haar vriendin. Dit lijkt gerelateerd te zijn aan de kanjertraining waarin bazig gedrag als positief wordt gezien. Zoals u weet heb ik hier grote moeite mee. Ik heb mijn dochter nu gezegd dat dat gedrag niet goed is. Ik heb haar gezegd dat ze om de beurt de baas moeten zijn. Hierover wilde ik u even informeren omdat u dit wellicht in de klas terug ziet.
Op die manieren is veel duidelijker wat je wil met je mail. En heb je ook meer kans dat je krijgt wat je wil.
En ik wil nog even een lans breken voor Biebel. Uit ervaring weet ik dat haar analyses soms in eerste instantie weerstand op kunnen roepen, maar later blijkt er toch een kern van waarheid in te zitten. Zeg maar een soort blinde vlek die je eerder zelf niet zag of niet wilde zien. Dat is geen boosheid naar jou toe, maar een handreiking.
MoederSterretje schreef op 02-02-2022 om 10:06:
[..]
Nu breekt mijn klomp
Vrienden doen elkaar een voorstel. Overleggen samen. Je hoeft niets te doen waar je geen zin in hebt en je hoeft ook niet per sé samen iets te doen.
MamaE schreef op 02-02-2022 om 10:22:
En ik wil nog even een lans breken voor Biebel. Uit ervaring weet ik dat haar analyses soms in eerste instantie weerstand op kunnen roepen, maar later blijkt er toch een kern van waarheid in te zitten. Zeg maar een soort blinde vlek die je eerder zelf niet zag of niet wilde zien. Dat is geen boosheid naar jou toe, maar een handreiking.
Dank je. Echt heel lief.
Biebel schreef op 02-02-2022 om 09:59:
[..]
Ik ben niet boos, dat is jouw aanname. Ik vind het sneu voor je dochter. En verdrietig voor jou dat je bij alles wat je doet kanjertraining als handvat gebruikt. Zo zonde.
Ik hoop voor je dat je ergens een advies krijgt wat wel bij je past maar je ook echt verder helpt. Want blijven uitleggen wat die kanjertraining is en zou doen, leidt echt af van de oprechte zorg die je hebt voor je dochter.
(Verbaasd, niet boos):
En je reageert alleen op het boos zijn? En niet op het feit dat je iemand anders aanvalt? Alleen om een training te verdedigen? Gaat dat niet op zijn minst wat ver?
En dan steeds beweren hoe sneu mijn dochter is met "zo'n moeder", maar niet als haar vriendinnen haar slecht behandelen? Of dat de school daar niets aan doet? (Ja, het is mijn schuld want ik doe daar niets mee. Dat heb ik hier wel tientallen keren gelezen. Maakt niet uit hoe vaak ik dat reeds heb aangekaart op school en dat hier heb verteld, want dan moet je weggaan en niet kijken naar wat er aan de hand is).
Maak je echt geen zorgen over de zorg die mijn dochter van mij krijgt Dat is dik in orde, ik word daar echt niet van afgeleid. De meeste moeders kunnen multitasken
Maar ik snap dat je het goed bedoelt.
MamaE schreef op 02-02-2022 om 10:17:
[..]
Uhh, mijn kind zit ook in groep 3 en hier is het inderdaad vrij gebruikelijk dat kinderen overleggen over wat er gespeeld gaat worden en niet vandaag bepaal jij, morgen bepaal ik. Als er niks is wat ze beiden leuk vinden, snap ik niet waarom ze vriendinnen zijn.
Of ze doen twee dingen; eerst wat de een het liefst wil en daarna wat de ander het liefst wil. Maar niet in de zin van 'ik bepaal en jij moet volgen' of andersom.
Ja, normaal gesproken overlegt mjin kind. Maar als het gedrag erg bazig is, dan is dat niet altijd mogelijk
Meesje schreef op 02-02-2022 om 10:18:
[..]
Dat lijkt me niet zo'n handige brief Moedersterretje. Wat is jouw doel met deze mail? Wil je de juf laten weten wat jij vindt van kanjertraining en leiderschap? Wil je dat juf de meiden helpt om beter samen te spelen? Wil je juf laten weten wat jij met dochter hebt afgesproken? Of iets anders? Schrijf dat dan.
Dus voor alle opties één:
Beste juf,
Dochter vertelde gisteren dat haar vriendin altijd de baas speelt. Dochter heeft het daar erg moeilijk mee en de vriendschap lijdt er onder. Zou u op school aandacht kunnen besteden aan beter samen spelen en beslissen.
Of
Beste juf,
Dochter vertelt thuis soms over de kanjertraining. Als moeder heb ik moeite met deze methodiek. Bazig gedrag lijkt in mijn ogen beloond en aangemoedigd te worden. Terwijl het rustige gedrag van mijn dochter negatief wordt beoordeeld. Zij wordt een bang konijn genoemd. Als zij troost nodig heeft krijgt ze het niet. Dit gaat mij aan mijn moederhart en ik zou graag van u horen wat uw mening is.
Of
Beste juf,
Mijn dochter vertelde gisteren over bazig gedrag van haar vriendin. Dit lijkt gerelateerd te zijn aan de kanjertraining waarin bazig gedrag als positief wordt gezien. Zoals u weet heb ik hier grote moeite mee. Ik heb mijn dochter nu gezegd dat dat gedrag niet goed is. Ik heb haar gezegd dat ze om de beurt de baas moeten zijn. Hierover wilde ik u even informeren omdat u dit wellicht in de klas terug ziet.
Zie mijn reactie op Flanagan. Het is handig om wel te lezen anders weet je niet waar het gesprek gebleven is
