Is Kanjertraining soms schadelijk?
Kanjertraining was iets wat ik als een groot pluspunt van onze school heb gezien toen ik mijn kind inschreef. 'Tot ik de negatieve kanten daarvan had ervaren. Nu weet ik het niet meer zo zeker dat deze huis-tuin-en-keuken
psychologie, waar geen wetenschappelijk onderzoek naar is gedaan over
de effectiviteit en de werking, wel zo goed is.
In groep 0 (voor de kids die in januari al 4 worden) gebeurde het eerst met het
vriendinnetje van mijn dochter en daarna met mijn dochter zelf. Het meisje werd al gauw de beste vriendin van mijn dochter en de meiden speelden heel leuk en op een gelijkwaardig niveau samen. De moeder van het vriendinnetje vertelde dat het meisje last had van haar 1 jaar oudere broertje en ook het meisje klaagde over hem dat hij haar speelgoed afpakte, haar soms een mep verkocht, etc. Kortom, dat hij bazig was. Om het meisje te helpen sterker en zekerder te worden, kreeg ze op school tijdens de Kanjertraining “ik ben de baas”-lesjes. Tegen het einde van dat schooljaar werd het meisje zo bazig over mijn dochter dat mijn oppas die dat meemaakte, een klacht bij mij indiende. Het meisje pestte en kleineerde mijn dochter (en die dag ook de oppas). De oppas waarschuwde mij dat dit echt niet kon. De situatie was dusdanig ernstig dat de meisje in verschillende groepen 1 zijn geplaatst.
Toen mijn dochter,dat nogal verlegen was in de buitenwereld, maar niet op haar mondje gevallen is thuis, deze “ik ben de baas”-lesjes kreeg, gebeurde iets vergelijkbaars. Ze werd thuis brutaal en onhandelbaar en ik moest haar zelfs vaker dan gebruikelijk, time-outs geven. Met de eerder opgedane ervaring met het vriendinnetje, was ik er echter al op voorbereid dat dit niet haar gebruikelijke zelf was. Het effect op de verlegenheid van mijn kind was minimaal (als die er al was), maar de negatieve effecten waren behoorlijk, echter gelukkig tijdelijk.
Een ander groot nadeel van de Kanjertaining is het schuld geven aan het slachtoffer (je bent een bang konijntje en je moet niet zo zielig doen). Ook dit
heeft flink in gehakt op mijn kind, dat dan maar niet meer meldde dat ze gepest werd
Deze “ik ben de baas”-lesjes en “blaming the victim” zijn te simplistisch voor
woorden. Als de oplossing zo simpel lag, dan was niemand meer verlegen of onzeker. Wat een veel grotere rol heeft gespeeld bij mijn dochter, was de lieve en grappige juf in groep 1 die haar veel vrijheid gaf. In groep 2 kwam de lockdown welk onverwacht positief effect had op de verlegenheid van mijn dochter. Ze communiceerde via de tablet met de klas (omdat wij wegens gezondheidsredenen langer thuis waren dan de rest) en iedereen wilde met haar praten. Ze werd vrolijk en veel zekerder in haar contacten met de buitenwereld. Maar toen aan het einde van groep 2 ze weer naar school ging en haar (nieuwe) vriendinnetje mijn dochter bij het spel begon uit te sluiten, had ik genoeg van deze “blaming the victim”- pseudotherapie en heb ik de moeder gemeld dat mijn kind niet meer met haar kind mocht spelen. Dit had direct gewenst effect en alles is weer in orde.
Nu in groep 3 echter, keren de “Ik ben de baas”-lesjes terug, en is het weer
zwaar thuis. Mijn dochter is van mening dat zij de baas is en niet de ouders. En dit keer ben ik degene die gepest wordt. Ik heb mijn dochter voorgelicht dat dit toch echt niet waar is dat zij de baas is en dat kinderen die zich ernstig misdragen soms zelfs uit huis worden geplaatst. Dus dat uiteindelijk dan de Nederlandse staat de baas is. Ik vind het echter jammer dat door deze pseudotherapie mijn kind eerder op het slechte pad dan op de goede pad gebracht wordt. Vooral omdat haar onzekerheid weer op gaat spelen.
Begrijp mij goed, de oefeningen in vertrouwen die de kinderen doen zijn volgens mij prima in orde. Maar wat ik ook niet begrijp is het feit dat de ouders erbuiten worden gehouden. Alsof het effect van wat je doet zich alleen tot de school beperkt en alsof alles wat je doet oneindig goed zou zijn. Zulke wondermiddelen bestaan volgens mij niet. De onzekerheid van
mijn dochter (dat mondjesmaat weer terug begint te komen) wordt
verborgen achter bravoure (dat keiharde kanten begint te krijgen).
Soms dien je een wat bijsturen als het mis dreigt te gaan, is mijn mening. Maar hoewel de Kanjertraining de kinderen “leert” om met kritiek om te gaan (het slachtoffer moet dan een ander speelkameraadje zoeken, de pestkop is dus de baas) is kritiek op onze school uit den boze.
Ik ben heel benieuwd wat andere ouders van dit alles vinden. Naar mijn mening leert de Kanjertraining mijn kind een harteloze en keiharde opstelling aan dat de pestkop de baas is (de vlerk is goed materiaal om daar leiders van
de maken). Het leert mijn kind dat het je eigen schuld is als je slachtoffer bent van iemands vervelende of agressieve gedrag. Tot slot leert het onverschilligheid aan (“ik haal mijn schouders op”: nou en dat je iets vindt) en heeft het verborgen racistische elementen omdat de vlerk de zwarte pet op heeft en de kanjer de witte pet.
Rouleren is zo alledaags in het basisonderwijs. Een soort leren sociaal met elkaar om te gaan. Dat gaat door tot en met groep 8. En ieder jaar zijn er ouders die klagen over de keuze van de leerkracht want hun kind wordt zo afgeleid en hun kind gaat zo in niveau er op achteruit. Frappante was wel dat in die tijd die ouders vaak nog hun zin kregen ook. Grrr.
Zo was er eens een schoolreisje waarbij kind zat vriendje zat. Een jongetje met een drammerige moeder, had niemand naast hem. Ze eiste dat er iemand naast hem ging zitten, anders ging hij niet mee. Dus werd vriendje bij kind weggehaald en naast dat jochie gezet. Dat het rot voor mijn kind was, was niet belangrijk. TO zal zodoende wel snappen hoe ik over ouders denk die al gauw over andere kinderen klagen.
Je hebt als ouders niet te bepalen naast wie of waar je kind zit of met wie het moet samenwerken. Twee uitzonderingen: veiligheid (als het kind naast je dochter haar pijn doet of pest) en medische redenen (bijvoorbeeld bord niet kunnen lezen of minder goed kunnen horen). Niet, ik vind M. niet leuk en wil liever met vriendinnetje X samen doen.
Over dat soort dingen ga je trouwens op een andere school ook niet altijd je zin krijgen.
MamaE schreef op 22-03-2022 om 11:19:
[..]
Jij vindt het min of meer logisch dat jouw kind agressief wordt doordat ze met M en J aan een tafeltje zit. Dat is niet logisch. Als er voor jou in de supermarkt bij de zelfscan iemand de helft van de producten niet scant is het niet logisch dat jij dat dan ook niet doet.
Maar als die school werkelijk zo onveilig is als jij beschrijft, zou ik echt een andere zoeken. Dan maar niet in de buurt. Ik woon in een klein dorp met één school, dus echt keuze was er niet. Maar als we dat heel graag hadden gewild, had ik haar op elke school in de omgeving kunnen inschrijven. En ik vind het heel fijn dat ze in de buurt op school zit, dat vriendinnetjes in de buurt wonen, dat ze er zelfstandig heen kan etc. En tuurlijk zijn er wel eens dingen waar je niet per se achter staat of die je liever anders zou zien, maar dat heb je op elke school. Maar er zit wel een grens aan wat je hoeft te accepteren voor je kind.
Ik vind het
niet logisch. Het geeft mij wel inzicht in de wending die de situatie
heeft genomen. Om het jongetje socialer te maken is hij naast twee
zachtaardige meisje gezet, mijn dochter en nog een kind uit de klas.
Dat is heel nobel, maar het is naïef om te denken dat dit totaal
geen invloed heeft op mijn dochter, die de acties van de juf opgevat
heeft als een voorbeeld voor haar gedrag. Ze dacht dat het jongetje
door de juf werd geprezen en dat zij het niet goed deed. Dat heb ik
dus moeten rechtzetten. Erg jammer dat dit zo gelopen is en het
getuigd alweer van het feit dat je niet zo maar psychologie moet
toepassen, maar echte deskundigen nodig hebt.
Ik zal
waarschijnlijk inderdaad een alternatief voor deze school moeten
zoeken. Een school op afstand is geen optie voor ons vanwege onze
gezondheid en het missen van de sociale contacten die mijn kind nu
heeft.
waarom is dat naief? Ik was vroeger een heel stil en verlegen meisje. Heel braaf ook. Ik zat heel vaak naast de ergste rouwdouwers. Ik ben daar nooit andere kinderen van gaan slaan. Ook werd ik niet agressief, brutaal of vervelend. Geen enkel kind zit de hele dag achter het tafeltje. Je dochter heeft nog steeds alle tijd om op school met haar vriendin te spelen.
Ik begrijp wel dat het heel fijn moet zijn om als ouder al het negatieve gedrag van je kind te koppelen aan school want dan hoef je zelf niet in te grijpen. Het ligt immers niet aan je kind maar aan de school. Eigen schuld moeten ze het daar maar anders doen.
Ik zat ook regelmatig naast een druktemaker en ben daar nooit agressief of brutaal van geworden. Je hoeft ook niet per se naast je vriendje of vriendinnetje te zitten.
Is er geen andere school in de buurt waar je dochter heen kan?
Je doet nu net alsof dit de enige optie is en je min of meer vastzit in een soort wurgcontract met deze school.
Flanagan schreef op 22-03-2022 om 13:49:
Rouleren is zo alledaags in het basisonderwijs. Een soort leren sociaal met elkaar om te gaan. Dat gaat door tot en met groep 8. En ieder jaar zijn er ouders die klagen over de keuze van de leerkracht want hun kind wordt zo afgeleid en hun kind gaat zo in niveau er op achteruit. Frappante was wel dat in die tijd die ouders vaak nog hun zin kregen ook. Grrr.
Zo was er eens een schoolreisje waarbij kind zat vriendje zat. Een jongetje met een drammerige moeder, had niemand naast hem. Ze eiste dat er iemand naast hem ging zitten, anders ging hij niet mee. Dus werd vriendje bij kind weggehaald en naast dat jochie gezet. Dat het rot voor mijn kind was, was niet belangrijk. TO zal zodoende wel snappen hoe ik over ouders denk die al gauw over andere kinderen klagen.
Dankjewel
voor de informatie over het rouleren. Fijn dat je weer meekijkt. Dat
over het rouleren heb ik deze week ook te horen gekregen van de IBer.
Vreemd echter dat dit niet reeds in het najaar met ons besproken is,
toen ik aangaf dat mijn kind rapporteert het niet zo leuk te vinden
op school omdat ze niet naast haar vriendinnen mag zitten. Ze mocht
toen weer aanschuiven bij haar vrienden en nu begon het probleem weer
op te spelen. Behalve dat ik dit keer te horen kreeg dat mijn dochter
juist naast de bullie werd gezet samen met nog een zachtaardig
meisje.
Het
rouleren is begrijpelijk. Maar ik denk dat je ook in de gaten moet
houden wat de signalen zijn. Men is bezig met psychologische
beïnvloeding zonder deskundig te zijn en zonder acht te slaan op de
negatieve gevolgen (althans op onze school).
Na beraad is besloten dat alles nu wel gezegd is hier. We sluiten deze discussie.
