Is Kanjertraining soms schadelijk?
Kanjertraining was iets wat ik als een groot pluspunt van onze school heb gezien toen ik mijn kind inschreef. 'Tot ik de negatieve kanten daarvan had ervaren. Nu weet ik het niet meer zo zeker dat deze huis-tuin-en-keuken
psychologie, waar geen wetenschappelijk onderzoek naar is gedaan over
de effectiviteit en de werking, wel zo goed is.
In groep 0 (voor de kids die in januari al 4 worden) gebeurde het eerst met het
vriendinnetje van mijn dochter en daarna met mijn dochter zelf. Het meisje werd al gauw de beste vriendin van mijn dochter en de meiden speelden heel leuk en op een gelijkwaardig niveau samen. De moeder van het vriendinnetje vertelde dat het meisje last had van haar 1 jaar oudere broertje en ook het meisje klaagde over hem dat hij haar speelgoed afpakte, haar soms een mep verkocht, etc. Kortom, dat hij bazig was. Om het meisje te helpen sterker en zekerder te worden, kreeg ze op school tijdens de Kanjertraining “ik ben de baas”-lesjes. Tegen het einde van dat schooljaar werd het meisje zo bazig over mijn dochter dat mijn oppas die dat meemaakte, een klacht bij mij indiende. Het meisje pestte en kleineerde mijn dochter (en die dag ook de oppas). De oppas waarschuwde mij dat dit echt niet kon. De situatie was dusdanig ernstig dat de meisje in verschillende groepen 1 zijn geplaatst.
Toen mijn dochter,dat nogal verlegen was in de buitenwereld, maar niet op haar mondje gevallen is thuis, deze “ik ben de baas”-lesjes kreeg, gebeurde iets vergelijkbaars. Ze werd thuis brutaal en onhandelbaar en ik moest haar zelfs vaker dan gebruikelijk, time-outs geven. Met de eerder opgedane ervaring met het vriendinnetje, was ik er echter al op voorbereid dat dit niet haar gebruikelijke zelf was. Het effect op de verlegenheid van mijn kind was minimaal (als die er al was), maar de negatieve effecten waren behoorlijk, echter gelukkig tijdelijk.
Een ander groot nadeel van de Kanjertaining is het schuld geven aan het slachtoffer (je bent een bang konijntje en je moet niet zo zielig doen). Ook dit
heeft flink in gehakt op mijn kind, dat dan maar niet meer meldde dat ze gepest werd
Deze “ik ben de baas”-lesjes en “blaming the victim” zijn te simplistisch voor
woorden. Als de oplossing zo simpel lag, dan was niemand meer verlegen of onzeker. Wat een veel grotere rol heeft gespeeld bij mijn dochter, was de lieve en grappige juf in groep 1 die haar veel vrijheid gaf. In groep 2 kwam de lockdown welk onverwacht positief effect had op de verlegenheid van mijn dochter. Ze communiceerde via de tablet met de klas (omdat wij wegens gezondheidsredenen langer thuis waren dan de rest) en iedereen wilde met haar praten. Ze werd vrolijk en veel zekerder in haar contacten met de buitenwereld. Maar toen aan het einde van groep 2 ze weer naar school ging en haar (nieuwe) vriendinnetje mijn dochter bij het spel begon uit te sluiten, had ik genoeg van deze “blaming the victim”- pseudotherapie en heb ik de moeder gemeld dat mijn kind niet meer met haar kind mocht spelen. Dit had direct gewenst effect en alles is weer in orde.
Nu in groep 3 echter, keren de “Ik ben de baas”-lesjes terug, en is het weer
zwaar thuis. Mijn dochter is van mening dat zij de baas is en niet de ouders. En dit keer ben ik degene die gepest wordt. Ik heb mijn dochter voorgelicht dat dit toch echt niet waar is dat zij de baas is en dat kinderen die zich ernstig misdragen soms zelfs uit huis worden geplaatst. Dus dat uiteindelijk dan de Nederlandse staat de baas is. Ik vind het echter jammer dat door deze pseudotherapie mijn kind eerder op het slechte pad dan op de goede pad gebracht wordt. Vooral omdat haar onzekerheid weer op gaat spelen.
Begrijp mij goed, de oefeningen in vertrouwen die de kinderen doen zijn volgens mij prima in orde. Maar wat ik ook niet begrijp is het feit dat de ouders erbuiten worden gehouden. Alsof het effect van wat je doet zich alleen tot de school beperkt en alsof alles wat je doet oneindig goed zou zijn. Zulke wondermiddelen bestaan volgens mij niet. De onzekerheid van
mijn dochter (dat mondjesmaat weer terug begint te komen) wordt
verborgen achter bravoure (dat keiharde kanten begint te krijgen).
Soms dien je een wat bijsturen als het mis dreigt te gaan, is mijn mening. Maar hoewel de Kanjertraining de kinderen “leert” om met kritiek om te gaan (het slachtoffer moet dan een ander speelkameraadje zoeken, de pestkop is dus de baas) is kritiek op onze school uit den boze.
Ik ben heel benieuwd wat andere ouders van dit alles vinden. Naar mijn mening leert de Kanjertraining mijn kind een harteloze en keiharde opstelling aan dat de pestkop de baas is (de vlerk is goed materiaal om daar leiders van
de maken). Het leert mijn kind dat het je eigen schuld is als je slachtoffer bent van iemands vervelende of agressieve gedrag. Tot slot leert het onverschilligheid aan (“ik haal mijn schouders op”: nou en dat je iets vindt) en heeft het verborgen racistische elementen omdat de vlerk de zwarte pet op heeft en de kanjer de witte pet.
Leene schreef op 31-01-2022 om 12:21:
[..]
Mijn introverte dochter kon ook prima de leiding nemen, en had veel innerlijke sturing.
Zij heeft wel tot in groep 8 altijd het gele petje behouden. Naast het witte dat dan wel. Ik vroeg haar vorige week nog ( nav dit draadje) of ze het vervelend vond, "nou ja, het was zo, baalde er ook wel eens van dat er altijd maar weer werd gezegd dat ik minder verlegen moest doen maar ja nou ja... pech gehad"Kijk zij is een totaal ander kind, veel minder gevoelig veel sterkere innerlijke sturing dan mijn zoon, maar ook véél socialere klas.
Het is fijn voor je kinderen Plantenbak, en ook voor alle andere adepten en "believers" in de kanjertraining dat jullie kinderen het prima hebben gehad op school en in ieder geval geen last van de kanjer training.
Maar het gaat er natuurlijk om wat brengt de kanjertraining als het niet goed gaat in een klas en het antwoord is dan maar al te vaak: NIETS. Het voorkomt geen pesten en als je het verkeerd aanwend wordt het eerder slechter dan beter. Dus waarom wordt het dan gebruikt? om dat er niets beters is? om als juffen en meesters achter te verschuilen?? Geen idee...Neemt niet weg dat ik vind dat dit TO beter nu kan stoppen en met de juf kan praten en niet alleen naar de kanjer training moet kijken.
En hoe harder ze gaat schreeuwen hoe harder jullie gaan roepen dat het wel goed is en met allerlei voorbeelden komen die haar niet gaan overtuigen ( en mij ook niet overigens).Dus ik doe nogmaals een poging om te stoppen
( lastig het gaat mij aan het hart wat er allemaal gebeurd is en nog gebeurd met sommige kinderen)
Waarom heb je het over adepten en believers?
Er zit hier helemaal niemand te believen in de kanjertraining en door dat soort woorden te gebruiken kan toch niemand je serieus nemen?
MoederSterretje schreef op 31-01-2022 om 12:04:
[..]
O ja vergeten, alle verantwoordelijkheid ligt bij het kind of de ouders en nooit bij de school of de overheid (zie verder mijn vorig post aan Bakblik).
Neeheee. Maar jouw verantwoordelijkheid ligt wel bij het navraag doen en evt een actie uitvoeren om je kind te helpen. Net zoals de juf een verantwoordelijkheid heeft.
Heeft het eigenlijke zin om met de juf hierover te praten? Besef wel dat je dan het beleid van school bekritiseert. Zoals ik al eerder schreef, sommige leerkrachten kijken wel uit hun persoonlijke mening over een onderdeel in het lesprogramma met ouders te delen. Dan krijg je muiterij. Andere leerkrachten zijn idolaat van de training en snappen je niet.
Leene gaf aan dat haar dochter die op school een prima tijd kende, van de hele pettentoestand baalde. Probleem zit hem meer in het gebrek aan vrijheid; anderen bepalen welke pet of dat je überhaupt een pet op dient te zetten. Je blijft daarbij vast aan dat stempeltje terwijl je zelf liever een kleur toe kent waarin je jezelf herkent.
Maar goed, het is aan TO hoeveel waarde ze aan een onderdeel in het programma hecht. Ze zou er beter aan doen haar kind mee te geven dat die training maar twee uurtjes ( of minder) in beslag neemt. Mogelijk dat toneelschool haar kan doen inzien dat een rol niet is wie je bent.
TO, je kind zit nu in groep 3. In groep 6 krijgt ze met rekenen staartdeling op de vernieuwde methode dmv schatten. Zoiets afwijkends met vroeger, heb ik ( en menig ouder) niet eerder meegemaakt. Dan kan je als ouder roepen dat school hun systeem aangaande staartdeling beter volgens de oude methode kan aanbieden. Maar die energie gaat niet helpen. Waarom niet. Omdat je maar een ouder bent, en geen deskundige en al helemaal niet hun salaris betaald zodat ze met jou niet te maken hebben.
Je vraag aan MLavell naar de namen van die deskundige, maakt niet dat school iets met jouw bezorgdheid gaat doen.
Vroeger kende wie hier de uitspraak, pick your battles. Vandaar mijn eerdere opmerking; ‘ als de school verder okee is, ...
Je bent als ouder niet in de positie om veranderingen te kunnen doorvoeren, hoe ongemakkelijk dat ook voelt.
Ik begrijp heus wel hoe je je voelt, maar ik heb ook ervaren waar je als ouder staat ( in ogen van school) en dat het ook belangrijk is dat je kind niet op een schopstoel komt te zitten. Je hebt al meerder reacties gelezen waarin ook werd stil gestaan bij de druk op je kind. Haal aub de druk bij je kind weg door kanjertraining niet meer aan tafel te bespreken.
Beste MoederSterretje,
Wees gerust. Al zou je dochter slechts beschikken over een fractie van jouw doorzettingsvermogen; dan komt zij er wel!
Mevrouw75 schreef op 31-01-2022 om 12:39:
[..]
Waarom heb je het over adepten en believers?
Er zit hier helemaal niemand te believen in de kanjertraining en door dat soort woorden te gebruiken kan toch niemand je serieus nemen?
Vanwege mijn frustraties waarschijnlijk. En had ik niet moeten doen wellicht.
Maar jij gaat nu alleen in op deze twee woorden en gaat voorbij aan wat ik wel schrijf. Beetje flauw eerlijk gezegd. Met name door wat er achteraan komt... door dat soort woorden te schrijven kan niemand je serieus nemen. Vraag me af of je dat überhaupt goed hebt gelezen wat er nog meer staat.
Er lopen twee zaken door elkaar hier. TO die natuurlijk nu met school in gesprek moet en moet stoppen met hier schrijven, of dat mag ze wel maar ze schiet er niets mee op als ze ook niet eerst met de juf en IBer praat. \
Maar er blijven hier ook mensen reageren die zeggen dat Kanjertraining niet zo bedoeld is als TO dat schrijft en zeggen dat het wel werkt .. kan allemaal wel waar zijn dat het zo niet bedoeld is, maar hoe het dan wel bedoeld is wordt mij ook niet duidelijk. Nogmaals fijn dat jullie er geen nare ervaringen mee hebben, anderen hebben dat wel en dat helpt ook niet om te ontkennen. Lees verder de bijdragen van Mlavell en onderzoeken naar Kanjertraining. Word je niet vrolijk van.
Heb zomaar het idee dat hoe meer jullie schreeuwen dat TO het fout ziet hoe meer haar hakken in het zand gaan. En het zou wel eens zo kunnen zijn dat het toch niet goed uitpakt bij de school waar TO haar dochter op zit. Maar nogmaals dan moet ze dat daar neerleggen.
@flanagan ik denk dat jij hier de meeste waardevolle bijdrage heb geschreven. 100% mee eens! Dank dat je dat zo hebt kunnen verwoorden.
Ik ben niet bekend met de kanjertraining, maar als verlegen onzekere kinderen inderdaad als volgt worden beschreven:
"De bange vlerk is te omschrijven als klagerig, teruggetrokken en verongelijkt. Dit gedragstype kind voelt zich snel slachtoffer. Dit gedragstype kan geen schouders ophalen en weglopen, maar laat zich op de kast jagen."
“Algemene kenmerken gele-pet konijn: Ik wil te vertrouwen zijn,
maar durf niet verantwoordelijk te zijn. Daarom ben ik niet te
vertrouwen. Authentiek: nee. Mening over anderen: vijandig. Heeft
zeer veel sombere en verdrietige gevoelens.“
Gaat er naar mijn mening iets erg mis. Staat dit in een officieel boek of heeft de school een persoonlijk handboek van gemaakt?
Er worden wel erg veel negatieve eigenschappen verbonden aan verlegen en onzeker zijn en als waarheid gepresenteerd.
Leene schreef op 31-01-2022 om 13:15:
[..]
Heb zomaar het idee dat hoe meer jullie schreeuwen dat TO het fout ziet hoe meer haar hakken in het zand gaan. En het zou wel eens zo kunnen zijn dat het toch niet goed uitpakt bij de school waar TO haar dochter op zit. Maar nogmaals dan moet ze dat daar neerleggen.
Hopelijk neemt ze dat van jou wel aan, omdat jullie dezelfde ervaring hebben.
Ik sta er zelf neutraal in. Geen kinderen, geen leerkracht, dus geen ervaring. Dus geen idee wat klopt. Het enige wat ik zie, is dat wat TO doet niet constructief is en haar probleem niet oplost. Dus ik hoop voor haar en haar dochter dat ze in staat is dat los te laten. Want dit obsessieve lijkt me ook voor haar heel zwaar en ongezond.
Wasmachine schreef op 31-01-2022 om 13:34:
Ik ben niet bekend met de kanjertraining, maar als verlegen onzekere kinderen inderdaad als volgt worden beschreven:
"De bange vlerk is te omschrijven als klagerig, teruggetrokken en verongelijkt. Dit gedragstype kind voelt zich snel slachtoffer. Dit gedragstype kan geen schouders ophalen en weglopen, maar laat zich op de kast jagen."
“Algemene kenmerken gele-pet konijn: Ik wil te vertrouwen zijn,
maar durf niet verantwoordelijk te zijn. Daarom ben ik niet te
vertrouwen. Authentiek: nee. Mening over anderen: vijandig. Heeft
zeer veel sombere en verdrietige gevoelens.“
Gaat er naar mijn mening iets erg mis. Staat dit in een officieel boek of heeft de school een persoonlijk handboek van gemaakt?
Er worden wel erg veel negatieve eigenschappen verbonden aan verlegen en onzeker zijn en als waarheid gepresenteerd.
ontdek net dit draadje van Sinilind van 10 jaar geleden 
IEKS... dat is dus wat er mis kan gaan met de kanjertraining..
https://www.ouders.nl/forum/ouders-en-school/kanjertraining-groep-6-te-confronterend
Flanagan schreef op 31-01-2022 om 13:06:
Heeft het eigenlijke zin om met de juf hierover te praten? Besef wel dat je dan het beleid van school bekritiseert. Zoals ik al eerder schreef, sommige leerkrachten kijken wel uit hun persoonlijke mening over een onderdeel in het lesprogramma met ouders te delen. Dan krijg je muiterij. Andere leerkrachten zijn idolaat van de training en snappen je niet.
Leene gaf aan dat haar dochter die op school een prima tijd kende, van de hele pettentoestand baalde. Probleem zit hem meer in het gebrek aan vrijheid; anderen bepalen welke pet of dat je überhaupt een pet op dient te zetten. Je blijft daarbij vast aan dat stempeltje terwijl je zelf liever een kleur toe kent waarin je jezelf herkent.
Maar goed, het is aan TO hoeveel waarde ze aan een onderdeel in het programma hecht. Ze zou er beter aan doen haar kind mee te geven dat die training maar twee uurtjes ( of minder) in beslag neemt. Mogelijk dat toneelschool haar kan doen inzien dat een rol niet is wie je bent.
TO, je kind zit nu in groep 3. In groep 6 krijgt ze met rekenen staartdeling op de vernieuwde methode dmv schatten. Zoiets afwijkends met vroeger, heb ik ( en menig ouder) niet eerder meegemaakt. Dan kan je als ouder roepen dat school hun systeem aangaande staartdeling beter volgens de oude methode kan aanbieden. Maar die energie gaat niet helpen. Waarom niet. Omdat je maar een ouder bent, en geen deskundige en al helemaal niet hun salaris betaald zodat ze met jou niet te maken hebben.
Je vraag aan MLavell naar de namen van die deskundige, maakt niet dat school iets met jouw bezorgdheid gaat doen.
Vroeger kende wie hier de uitspraak, pick your battles. Vandaar mijn eerdere opmerking; ‘ als de school verder okee is, ...
Je bent als ouder niet in de positie om veranderingen te kunnen doorvoeren, hoe ongemakkelijk dat ook voelt.
Ik begrijp heus wel hoe je je voelt, maar ik heb ook ervaren waar je als ouder staat ( in ogen van school) en dat het ook belangrijk is dat je kind niet op een schopstoel komt te zitten. Je hebt al meerder reacties gelezen waarin ook werd stil gestaan bij de druk op je kind. Haal aub de druk bij je kind weg door kanjertraining niet meer aan tafel te bespreken.
Ik denk ook dat een gesprek over het lesprogramma of de levensbeschouwing van een school weinig zin heeft. Daar heb je als ouder per slot van rekening zelf voor gekozen toen je je kind in schreef.
Maar als je dochtertje van zes op een gegeven moment thuis komt met het verhaal dat ze op school erge pijn had, maar niet werd getroost omdat ze volgens de juf een bang Konijn is, dan heb je alle reden om wèl even navraag te doen! Heeft je zes-jarige misschien iets niet goed begrepen of denkt de juf inderdaad dat zij èchte pijn van een leerling moet negeren?
Het gaat om een doodnormale vraag hè? Een vraag waarvan de juf ook wel snapt dat je hem stelt. Een vraag waarmee je je kind helpt:
'Mijn dochtertje zegt dat ze zelfs bij echte pijn en verdriet niet getroost wordt omdat jij haar ziet als bang konijn. Klopt dat?'
Drieëntwintig woordjes!!!
Ik kan niet begrijpen dat TO dat niet even doet.
@yette, je hebt gelijk. Natuurlijk zou een ouder dergelijke vraag moeten kunnen stellen. Of de vraag parkeren voor de eerste rapportbespreking; TO staat m.i. nu te veel met hakken in zand voor een luchtige benadering . Wrs omdat ze hier al die tijd niet die info kreeg waar ze naar op zoek was, om goed voorbereid haar bezorgdheid naar voren te kunnen brengen. Vergeet niet dat haar eerdere poging op niets strandde.
Net even draadje Sinilind gelezen; probleem gaat en staat bij wie er voor de klas staat. Mogelijk dat daarom die drempel om met de juf te praten wat hoog ligt en dit bijdraagt aan voelbare frustratie bij TO.
Wel frappant, hapering in handboek na 10 jr nog niet verholpen.
Ik ben zeker geen fan van dat hele kanjertraining gebeuren en vind sowieso niet dat leerkrachten zonder een gedegen opleiding daartoe met dit soort zaken aan de slag zouden moeten gaan.
Zelf geen vervelende ervaringen ermee gehad (ondanks 4 introverte, verlegen kinderen), maar dan nog.
Ik heb bijvoorbeeld wel ervaring met een leerkracht die heel verkeerd omging met de ADHD problematiek bij een van mijn kinderen. Dat heeft uiteindelijk opgespeeld tot het punt dat ik kind thuishield. Toen zijn er alsnog zinvolle gesprekken gekomen en is de situatie verbeterd.
En ook een kind dat door een leerkracht structureel werd genegeerd en gekleineerd. Ook hier pas na thuishouden en gesprekken met de directie tot een oplossing gekomen (overstap naar andere klas).
Mijn punt is dus, dat als er op school dingen spelen (wat dan ook) waar je kind last van heeft en/of ten nadele door verandert dan kaart je dit aan op school. Eerst bij de leerkracht en zo nodig steeds hogerop.
Als daar binnen een school geen enkele ruimte voor is (en dat heeft natuurlijk helemaal niets met kanjertraining te maken!) dan is het een bijzonder slechte school en kun je m.i. beter wegwezen.
En wie je ook verantwoordelijk acht, als het niet goed gaat met je kind pak je die verantwoordelijkheid toch direct zelf?
Leene schreef op 31-01-2022 om 13:15:
[..]
Vanwege mijn frustraties waarschijnlijk. En had ik niet moeten doen wellicht.
Maar jij gaat nu alleen in op deze twee woorden en gaat voorbij aan wat ik wel schrijf. Beetje flauw eerlijk gezegd. Met name door wat er achteraan komt... door dat soort woorden te schrijven kan niemand je serieus nemen. Vraag me af of je dat überhaupt goed hebt gelezen wat er nog meer staat.
Er lopen twee zaken door elkaar hier. TO die natuurlijk nu met school in gesprek moet en moet stoppen met hier schrijven, of dat mag ze wel maar ze schiet er niets mee op als ze ook niet eerst met de juf en IBer praat. \
Maar er blijven hier ook mensen reageren die zeggen dat Kanjertraining niet zo bedoeld is als TO dat schrijft en zeggen dat het wel werkt .. kan allemaal wel waar zijn dat het zo niet bedoeld is, maar hoe het dan wel bedoeld is wordt mij ook niet duidelijk. Nogmaals fijn dat jullie er geen nare ervaringen mee hebben, anderen hebben dat wel en dat helpt ook niet om te ontkennen. Lees verder de bijdragen van Mlavell en onderzoeken naar Kanjertraining. Word je niet vrolijk van.
Heb zomaar het idee dat hoe meer jullie schreeuwen dat TO het fout ziet hoe meer haar hakken in het zand gaan. En het zou wel eens zo kunnen zijn dat het toch niet goed uitpakt bij de school waar TO haar dochter op zit. Maar nogmaals dan moet ze dat daar neerleggen.
Leene,
Mevrouw75 is hier de grootste believer, voor zover je het nog niet
doorhad. Grotere stukken tekst kan zij niet goed lezen, maar heeft er
wel een mening over. Als ze wel het rapport of het Kanjerboek had
gelezen dan kon zij nog tenminste ingaan op mijn vragen, maar dat kan
zij niet, dat heb ik ook reeds gemerkt. Mijn vragen naar hoe het zit
worden trouwens ook door jou gezien als “hakken in het zand
zetten”. Wel een beetje vreemd na wat er met jouw kinderen is
gebeurd. Mijn kind zit net als jouw dochter in een fijne klas,
althans dat hoop ik omdat ze mij niets meer vertelt na
gekanjerd te zijn (en niet omdat ik haar zou uithoren, zoals sommigen
schrijven). Als er wat is dan hoor ik dat van anderen. Dit is
een recept voor problemen in de toekomst (als ze er niet nu al zijn),
dat weet jij denk ik als de beste. Maar belangrijker is dat dit het
omgekeerde is van wat wij als gezin (en voor een deel de vorig juf)
met haar bereikt hebben: een verlegen kind dat zich openstelt voor
gesprekjes en heel goed contact legt met de juf. Dat is nu weer voor
een deel weg.
Het
is toch logisch dat je dan als moeder meer te weten wilt komen over
en training dat een soort geloof lijkt te zijn. Je mag er geen vragen
over stellen , want dan heb je geen vertrouwen in de school. Wel en
geen vertrouwen hebben is een belangrijk term in de Kanjertraining
waar alles aan opgehangen wordt en mensen die vragen stellen het mond wordt gesnoerd, althans bij ons. Deze term wordt door onze school (directie en leerkrachten) voortdurend gebezigd. Als je maar je mond open doet, dan heb je geen vertrouwen in de school. Wat natuurlijk lariekoek is.
Overigens
hopen de voorstanders hier dat ik zo snel mogelijk ophoud met vragen
te stellen, want het beste is om er überhaupt niet over te praten en
er maar in te geloven dat het goed zit (zelfs als de staatssecretaris
zegt dat dit niet waar is). Maar ik mag dat dus niet onderzoeken, of
deze training mijn kind nog redelijk heel laat, want dan ben ik een
slechte moeder, ha, ha, ha. Ik ben blij trouwens dat je op dat
laatste gebied met mij eens bent. Want je schrijft: “En het zou wel
eens zo kunnen zijn dat het toch niet goed uitpakt bij de school waar
TO haar dochter op zit.”. Ja, dat zou zomaar wel eens zo kunnen
zijn...
Wasmachine schreef op 31-01-2022 om 13:34:
Ik ben niet bekend met de kanjertraining, maar als verlegen onzekere kinderen inderdaad als volgt worden beschreven:
"De bange vlerk is te omschrijven als klagerig, teruggetrokken en verongelijkt. Dit gedragstype kind voelt zich snel slachtoffer. Dit gedragstype kan geen schouders ophalen en weglopen, maar laat zich op de kast jagen."
“Algemene kenmerken gele-pet konijn: Ik wil te vertrouwen zijn,
maar durf niet verantwoordelijk te zijn. Daarom ben ik niet te
vertrouwen. Authentiek: nee. Mening over anderen: vijandig. Heeft
zeer veel sombere en verdrietige gevoelens.“
Gaat er naar mijn mening iets erg mis. Staat dit in een officieel boek of heeft de school een persoonlijk handboek van gemaakt?
Er worden wel erg veel negatieve eigenschappen verbonden aan verlegen en onzeker zijn en als waarheid gepresenteerd.
Het officieel handboek Kanjertraining van het officiële Kanjertraning instituut
“Kanjerboek voor ouders en leerkrachten” bestellen?:
Kijk op: www.kanjertraining.nl
of via deze link:
https://www.bol.com/nl/nl/p/kanjerboek-voor-ouders-leerkrachten-en-pabo-studenten/9200000048999866/
PS. Het boek heet nu:
“Kanjerboek voor ouders, leerkrachten en pabo-studenten”, maar
het kaft is hetzelfde, dus ik denk dat de inhoud hetzelfde is.
Flanagan schreef op 31-01-2022 om 13:06:
Heeft het eigenlijke zin om met de juf hierover te praten? Besef wel dat je dan het beleid van school bekritiseert. Zoals ik al eerder schreef, sommige leerkrachten kijken wel uit hun persoonlijke mening over een onderdeel in het lesprogramma met ouders te delen. Dan krijg je muiterij. Andere leerkrachten zijn idolaat van de training en snappen je niet.
Leene gaf aan dat haar dochter die op school een prima tijd kende, van de hele pettentoestand baalde. Probleem zit hem meer in het gebrek aan vrijheid; anderen bepalen welke pet of dat je überhaupt een pet op dient te zetten. Je blijft daarbij vast aan dat stempeltje terwijl je zelf liever een kleur toe kent waarin je jezelf herkent.
Maar goed, het is aan TO hoeveel waarde ze aan een onderdeel in het programma hecht. Ze zou er beter aan doen haar kind mee te geven dat die training maar twee uurtjes ( of minder) in beslag neemt. Mogelijk dat toneelschool haar kan doen inzien dat een rol niet is wie je bent.
TO, je kind zit nu in groep 3. In groep 6 krijgt ze met rekenen staartdeling op de vernieuwde methode dmv schatten. Zoiets afwijkends met vroeger, heb ik ( en menig ouder) niet eerder meegemaakt. Dan kan je als ouder roepen dat school hun systeem aangaande staartdeling beter volgens de oude methode kan aanbieden. Maar die energie gaat niet helpen. Waarom niet. Omdat je maar een ouder bent, en geen deskundige en al helemaal niet hun salaris betaald zodat ze met jou niet te maken hebben.
Je vraag aan MLavell naar de namen van die deskundige, maakt niet dat school iets met jouw bezorgdheid gaat doen.
Vroeger kende wie hier de uitspraak, pick your battles. Vandaar mijn eerdere opmerking; ‘ als de school verder okee is, ...
Je bent als ouder niet in de positie om veranderingen te kunnen doorvoeren, hoe ongemakkelijk dat ook voelt.
Ik begrijp heus wel hoe je je voelt, maar ik heb ook ervaren waar je als ouder staat ( in ogen van school) en dat het ook belangrijk is dat je kind niet op een schopstoel komt te zitten. Je hebt al meerder reacties gelezen waarin ook werd stil gestaan bij de druk op je kind. Haal aub de druk bij je kind weg door kanjertraining niet meer aan tafel te bespreken.
Flanagan,
je hebt helemaal gelijk. Het heeft helemaal geen zin om met de juf te
praten of met de school. De IB-er bij ons kent maar 1 zin als je met
vragen komt: “dan zoek je toch een andere school” (en ik weet
het, het is mijn eigen schuld, want ik ben reeds bij de aanvang
gewaarschuwd voor deze school door mijn kennis, die met de
hoogbegaafde kinderen, zie mijn eerdere post).
Met
de juf praten heeft het ook weinig zin, want ze denkt goed bezig te
zijn (hier volgt een voorbeeld dus indien je dit niet wilt lezen kun
je deze alinea skippen en verder gaan met lezen op de volgende).
Toen
ik het voor het eerst meemaakte begreep ik niet hoe iemand zich zo
vreemd en onlogisch kon gedragen. Mijn verlegen kind kwam net op
school en ik had reeds contact gezocht met de huisarts over haar
verlegenheid en voor de zekerheid ook doorverwezen naar een
psycholoog voor goede ondersteuning op dat gebied. We werden op de
wachtlijst gezet, maar alvast kregen we tips mee waarop te letten en
hoe ons kindjes te stimuleren om meer contact te leggen met de juf.
Dus ik mijn dochter uitleggen dat ze bij het afscheid nemen goed naar
de juf toe moest gaan en high five moet geven, maar de juf negeerde
dat stelselmatig, ook na mijn verzoeken om mee te doen en mijn
dochter high five te geven. Er werd ons geen uitleg gegeven. Het
kwartje viel bij ons toen ik kennismaakte met de methode die de
school hanteert. Nee, de lerares kon mijn dochter niet bekrachtigen
want de Kanjertraining zegt juist dat kindjes die zielig doen geen
aandacht moeten krijgen. De juf schreef in het eerste rapport van ons
kindje dat zij totaal geen contact legde met de juf. Pas later hoorde
ik dat mijn kind steeds naar de hal gestuurd werd om te spelen, omdat
ze verlegen was en enkel contact met de kindjes legde en men haar zo
wilde stimuleren…
Voor
mij (en voor de psycholoog) is dat dus het omgekeerde hoe men zich
ten opzichte van een verlegen kind hoort te gedragen. De
Kanjertraining denkt verlegen kindjes te kunnen helpen door “het
zielig zijn” te negeren en ze zo sterker te maken.
Het volgende stukje van jou zet mij vooral aan het denken:
“Leene
gaf aan dat haar dochter die op school een prima tijd kende, van de
hele pettentoestand baalde. Probleem zit hem meer in het gebrek aan
vrijheid; anderen bepalen welke pet of dat je überhaupt een pet op
dient te zetten. Je blijft daarbij vast aan dat stempeltje terwijl je
zelf liever een kleur toe kent waarin je jezelf herkent. “
Dat is denk ik het punt waarover het gaat, hebt het heel goed
verwoord. Vooral met hele kleine kinderen die denken dat ze echt het
angstige konijntje zijn omdat ze de gele pet steeds krijgen. Ik ben
dan steeds bezig om dat spelenderwijs weer recht te trekken (net weer
gaan skiën om haar te laten ervaren dat ze een durfal is). Maar voor
een kleintje is dat wat de juf zegt heilig, dus je kunt er niet eens
rechtstreeks met je kind erover hebben dat dit niet zo is of dat
wellicht het kindje dat iets te sterk heeft geïnterpreteerd, want
dan gaat ze de juf verdedigen...
