Green Card, thuisonderwijs

Wat was dat dan voor hulp Boekenlegger en kun je die 'hulpverleners' tegenwoordig ook nog vinden en bovendien 'vertrouwen'? Of vergelijkbare hulpverlening? Misschien niet 1 hulpverlener alleen maar ook andere dingen erbij. Of op school en bij de dokter? 

Mijn zoon verwoordde dat bijna hetzelfde, tragisch als je dat een 9 jarige hoort zeggen: ik dacht dat de dood een oplossing zou zijn voor mijn problemen.

Mijn zoon vond later dat hij daarin het best geholpen was door de haptotherapie die hij een jaar wekelijks gehad heeft. Balans leren in het leven en je grenzen ervaren en inderdaad tekst bij emoties op een duidelijke manier.

Duidelijk Boekenlegger. Je hebt aanvankelijk vaak geen idee bij wie je moet zijn met een probleem met een kind dat niet meer op school kan en wil zijn. De kinder- en jeugdpsychiater dus. En hopelijk een goede begeleider of mentor op school.

"...Onze zoon gaat morgen naar de huisarts voor zijn eerste gesprek voor een diagnose,..."

Hopelijk is het plan doorgegaan van deze jongen om zich via de huisarts voor een diagnose te laten verwijzen.

Dan hoop je dat de huisarts goed zicht heeft op de sociale kaart van de hulpverlening. Want naast een diagnose, zo eenvoudig is dat trouwens ook niet voor je het weet krijg je een andere diagnose, het gebeurt, krijg je hopelijk 'psycho-educatie' en sommige psychiaters of instellingen kunnen je ook goed verwijzen naar wat je goed zou kunnen gebruiken.

Dat zou ik trouwens vrijgevestigd doen en zelf op zoek gaan.

Ingridtiem6 schreef op 07-05-2021 om 13:32:

Goed, als ze de Green Card niet winnen ga ik even alle argumenten hier opnoemen:

• Ik heb (zeer waarschijnlijk) autisme, we zijn nu bezig met een diagnose, en heb al een test gedaan
• Gepest, al bij organisaties geweest, helpt niet
• Bekendheid door mijn sociale media
• Angst, bedreigd worden
• heel Snel verdrietig, bijvoorbeeld bij lage cijfers
• Voor sociale en emotionele ontwikkeling wel met vrienden afspreken, ook al EQ test gedaan
• Voor LO sport ik vaak zelf zelfstandig buiten
• Ik kan extreem slecht tegen kritiek
• Ik wil liever de enige zijn, ik vind veel mensen om me heen echt niet fijn.
• Faalangst

Dit zijn de argumenten zie hij zelf heeft geschreven. Hij kan dit allemaal ook bewijzen.

Dit klinkt heel triest allemaal. Zoon is duidelijk niet gelukkig en heeft het zwaar op school. 

Zijn lijst lijkt ook een roep om hulp. Hij heeft hulp nodig. Hulp van school, hulp van een hulpverlener en hulp van zijn ouders. Vluchten daar is hij niet mee geholpen. Je zoon is er mee geholpen te leren hoe hij kan omgaan met bovenstaande problemen. Hoe ga je om met angsten, met kritiek, met tegenslagen (lage cijfers), met mensen. Als hij dit niet leert, zal hij zich dan de rest van zijn leven moeten terugtrekken? Of moeten vluchten, zoals jullie nu van plan zijn? Dat gun je toch niemand? Jullie helpen je kind echt niet......

Een periode thuis om tot rust te komen kan de zaak vooruit helpen. Daarna kun je samen herpakken en nieuwe opties zoeken. Te snel de verkeerde 'hulp' inschakelen kan dwang tot gevolg hebben waarmee een jongere verder achteruit kachelt.

Ik ben nogal verrast door het feit dat je zegt dat jullie eerst de uitslag van de green card afwachten en dan pas met school gaan praten. Even serieus, jullie overwegen inmiddels emigratie naar drie verschillende landen en fysiek helemaal niet meer naar school gaan, maar een gesprek met school over mogelijke oplossingen heeft nog niet plaats gevonden? Ik denk dat je in een droomwereld leeft of de confrontatie met je eigen kind niet aan durft te gaan. Ik vind de situatie zorgelijk en dan niet zozeer vanuit de schoolse context.

Ik  begin er nu wel een beetje sjaggie om te worden hoor ingrid,

Kijk je mag natuurlijk helemaal zelf bepalen wat jullie gaan doen daar ben ik het helemaal mee eens.

Maar zo die punten te lezen waar je zoon last van heeft iedereen zegt die jongen heeft naast jou plan echt dringend hulp nodig, het is zielig om te zien dat hij daar zo mee zit.

Nu snap ik dat je op uitslag van greencard wil wachten maar aub ingrid denk eens aan je zoon, ondertussen dat je op de greencard wacht zoek hulp voor die jongen want zo te zien zit hij totaal niet goed in zn vel.

je mag dingen afwachten echt waar maar in de  tussentijd zorg dat hij iemand heeft die heb op professioneel gebied mentaal helpt ipv alleen maar bezig te zijn met je greencard. ( wat ook mag maar j kunt genoeg regelen in de tussentijd)

ik wil helemaal niet zo hard tegen je zijn, ik ben ook al een keer voor je opgekomen omdat ik vond dat je hard werd aangepakt, en heb een paar keer gewoon  goedbedoeld iets getypt.

normaal word ik ook niet zo snel froes maar dit irriteerd me wel.

dat je al bijna nergens op reageerd mag je zelf weten,

wat voor keuzes je maakt in welke volgorde mag je ook helemaal zelf weten

Maar alsjeblieft zoek hulp voor hem zodat hij iets gelukkiger word en er mentaal beter in staat want kheb je alleen nog maar horen praten over of je die greencard kunt krijgen of dit mogelijk is dat mogelijk en je haalt alles van je zoon na voor om dat te bereiken.

Oke jullie hebben een diagnose gehad voor jullie zoon en wachten het resultaat al af dat vind ik een super stap van jullie! Maar in de tussentijd heeft hij wel echt hulp nodig.

maar ben je ook met zijn mentale gezondheid bezig geweest? En ben je ook bezig geweest om hem aan te moedigen en te helpen met hulp zodat hij er beter in staat voor zichzelf en zich niet de hele tijd zo voelt zoals hij nu doet.

ik wil je echt niet aanvallen en het voelt ook tegenstrijdig voor mij maar ik ga je eerlijk zeggen dat het me boos maakt, ik oordeel nu natuurlijk ook alleen op wat je op alle draadjes hebt getypt en op dit draadje (alhoewel je op dit draadje bijna niet gereageerd hebt) 

en daar komt het over alsof je alleen maar met die greencard en je dromen bezig bent nogmaals je mag zelf weten wat je wil doen,

en ook vind ik het zorgwekkend dat je hem overal weg van wilt halen zoals school terwijl eigenlijk leer je hem om zichzelf te isoleren, ik vind het al zorgwekkend hoe hij zich voelt en laat staan als hij zich gaat isoleren.. wat gaat dan gebeuren?

maar denk aub aan de mentale gezondheid van je zoon en zorg aub dat hij hulp krijgt.

dit is ook een reactie omdat ik het zeer spijtig en zielig vind als ik zie hoe je zoon zich voelt ik vind het zelf zorgwekkend.

het kan zeker zijn dat ik het mis heb en dat je daar wel mee bezig bent 

maar ik reageer nu puur op die berichtjes die ik van je gezien heb vandaar.

Weet je zoon wel dat zelfs als ze in aanmerking kunnen komen voor een greencard (dus winnen) er nog steeds maar 50% kans is dat ze daadwerkelijk een greencard krijgen en dat deze procedure minstens 1 jaar kan gaan duren? En als ze echt een greencard krijgen dan zal je ex moeten bewijzen dat hij jullie zoon kan ondersteunen (autisme etc) zonder aanspraak te maken op algemene middelen in de USA. Ik heb zelf in Amerika gewoond (in Oregon). Ik vond het een geweldig land en ik er nog steeds graag naar toe maar het is een keihard land. Het verschil tussen de have en de have nots is enorm. De kansen en mogelijkheden zijn geweldig als daar het geld hebt.

Bel maandag de huisarts. Maak een afspraak op school en ga praten. Zoek hulp voor je zoon. Ga niet wachten. 

Amerika, Turkije, België dat is niet een oplossing. Je zoon heeft problemen en heeft hulp nodig. 

Ingridtiem6 schreef op 08-05-2021 om 09:51:

[..]

Allereerst, dank dat je zo bezorgd bent. En ja, wellicht heb je iets mis. We zijn al bij een huisarts geweest en gaan nu naar een soort psycholoog. Ik zal inderdaad iets vaker reageren nu.

oh super ! Geeft al een geruster gevoel.

fijn dat hij hulp krijgt dit neemt ook een grote last van jou schouders af want kan me best voorstellen dat het zwaar op je weegt.

hoop dat jullie er samen allemaal goed uitkomen en jullie kunnen bereiken wat jullie graag willen.

Nog een keer dan. Al ís er een positieve loterij uitkomst, dan heb je alleen nog maar een nummer. Of dat nummer dit jaar aan de beurt is, of helaas niet; dat weet niemand. En nee, je mag op een esta maar 90 dagen naar de vs. Vraag je een b2-visum aan, Ivm school, dan is de kans klein dat je die krijgt en als wel - dan nog steeds maar Max 6 maanden, zulks ter beoordeling van de vrouw/man bij de grens.

Zou het kunnen dat je eigenlijk alleen maar namens je zoon schrijft (of dat hij mee schrijft) en je daarom niet reageert op het dringend advies dat je hier krijgt? Het is nl sneu om te lezen hoe slecht het met je kind gaat, en hoe hij over de oorzaak daarvan denkt. Dit met huisarts en school bespreken is iets wat je nú kunt doen is veel effectiever dan met hem mee dromen over vluchten en hem voeden in zijn onrealistisch plannen. 

En weet je, misschien komt er uiteindelijk thuisonderwijs uit. Maar het kan ook zijn dat een andere school, psycho educatie over autisme, ambulante hulp bij het dagelijks leven, zijn leven hier ook al een stuk prettiger maakt. Wat je hem dan in elk geval leert is dat een oplossing soms niet makkelijk of eenvoudig is, maar dat delen en hulp vragen vaak wel een vereiste is. 

(En natuurlijk zijn er voorbeelden van mensen die hulp vroegen aan de verkeerde. Maar daar zijn jullie nog lang niet en die wijsheid helpt je niet om nu het juiste te doen voor je kind)

En het is niet dat ik je wil verplichten dat je MOET reageren hoor ik blijf erbij dat je mag reageren op waar jij het fijn vind om op te reageren.

maar die updates zijn voor ons ook fijn want dan weten wij allemaal ook meer hoe of wat en dan gaan we ook geen verkeerde aannames maken.