hoe komt het dat er een 6-jes cultuur heerst in Nederland?

En inderdaad

Je ziet dat vluchtelingen kinderen vaak veel harder werken. Dat komt inderdaad omdat zij beter weten wat ze te verliezen hebben als ze dat niet doen.

Aan de andere kant is het weer niet zo dat kinderen uit lagere sociaal-economische klasses harder werken omdat ze later meer/beter willen dan hun ouders. Sterker nog je ziet dat werkeloosheid en afhankelijkheid van uitkeringen vaak een probleem zijn van generatie op generatie. Kinderen van ouders die zelf gestudeerd hebben doen het juist vaak veel beter op school. De thuiscultuur speelt dus een zeer belangrijke rol. Het opleidingsniveau van de ouders is gemiddeld de beste voorspelling voor het opleidingsniveau van het kind. Een thuiscultuur die gericht is op school en leren helpt dus ook mee aan het gemotiveerd houden van de kinderen.

Het verschil met vluchtelingen kinderen is natuurlijk dat deze kinderen niet perse uit lagere sociaal-economische klasses komen. Genoeg vluchtelingen die een redelijke opleiding hebben en hoewel ze hier afhankelijk zijn van een uitkering wel een cultuur hebben waarin school belangrijk wordt gevonden.

Klopt Jaina

Je moet het gewoon doen. Zoals mijn kinderen wel meer gewoon moeten omdat ik het wil. En daar hoor je dan als puber tegenin te gaan. Dat deed ik ook als puber.
Maar alles proberen leuk te maken helpt bij mijn kinderen niet. Ze doen het omdat het nou eenmaal moet en dan het liefst zo snel mogelijk. Dus gelukkig willen ze snel door de middelbare school. En bij vakken die hen niet interesseren is een 6 dan een prima uitgangspunt. Ze gaan naar school voor de gezelligheid en de sociale contacten. En dat vind ik voor de onderbouw VO een prima uitgangspunt.
Als ze hoge cijfers moeten halen om een bepaalde opleiding binnen te komen, doen ze het. Ik vind dat een slim gebruik maken van je talenten. Als het er echt toe gaat doen, worden mijn kinderen ineens heel ambitieus.

verongelijktheid en vertrouwen

Zelf was ik tijdens mijn basisschooltijd ook zo verongelijkt. Games bestonden nog niet, maar ik zag een boom door het raam en dacht: waarom zit ik daar niet in? Wat heb ik misdaan dat ik dag in, dag uit hier moet zitten? Voor mij was het misschien beter geweest als het hele onderwijs in bomen had plaatsgevonden. Wij klimmend, de juf in een hoogwerker of zo.

Op de middelbare school viel het kwartje, omdat ik de leerstof interessant vond. Het werd een sport om goede cijfers te halen en opeens ging dat me makkelijk af. Met elke taal ging er een wereld voor me open. Als ik beter wiskunde- en natuurkunde-onderwijs had gehad, was dat daarmee misschien ook gebeurd.

Ik denk dus dat we tevreden moeten zijn met die zesjes totdat het kwartje valt. En vooral vertrouwen hebben in de leerling: dat kwartje gaat wel vallen. Of niet, maar een beetje vertrouwen is nooit weg. En inderdaad niet teveel leukigheden. De opdrachten die daar aan vast zitten maak ik trouwens, dus maak het me niet te moeilijk, ik heb meer te doen. Richt je op de basis en zorg dat ze daar heel goed in worden, dat geeft ze vertrouwen in hun eigen kunnen en dan gaan ze het vanzelf leuker vinden.

IJsvogeltje

Nu weet ik uit ervaring dat het niveau van de meeste highschools in de VS nou niet echt heel hoog is. Ieder doet examens op eigen niveau.
Maar de VS heeft de neiging om overal een wedstrijd van te maken en diplomas en rankings te maken van elk onnozel tussendoel dat bereikt is. En altijd met een percentielverdeling in de klas, wat ook tot uiting komt in de ABCDF normering.

Mach

Zoals ik al schreef: het is geen oordeel. De Amerikaanse mentaliteit heeft ook een keerzijde, net zoals de Nederlandse heeft. Maar de verschillen zijn opvallend. Dat het highschool-niveau gemiddeld niet heel hoog ligt, doet daar niets aan af.
Het zit gewoon veel dieper: goed willen zijn. Beter willen worden. Trots zijn op je prestaties en dat kunnen delen.
Dat zit niet in onze Nederlandse cultuur.

IJsvogeltje

Klopt dat het uiteindelijke niveau er niet toe doet.
Wat mij stoort in het VS systeem dat het voordurend prijzen van leerlingen kinderen kweekt die denken dat ze super en onoverwinnelijk zijn. Zelfoverschatting is een Amerikaans probleem

Het highschool niveau biedt gewoon een bepaalde basis voor iedereen. Vergelijk het met VMBO. Je kan echter wel op een hoger niveau examen doen. Tegelijkertijd behoren de universiteiten daar tot de beste ter wereld, veel hoger niveau dan hier. Studeren is duur, maar als je excelleert kom je in aanmerking voor een beurs. Dat motiveert ook enorm.

Ingrid

Ik weet niet wat jij kunt doen. Ik wou dat mijn kind jouw als natuurkundedocent had! Toevallig had ze onlangs haar eerste nask toets (ze zit in de tweede). Ze had op het eerste SO een matig cijfer gehaald en wilde zelf graag even met mij de stof doornemen. Dus, wij samen op de bank, boek (Impact) doorkijken. Ik vond het zelf ook best boeiend, maar ik wist niet veel meer van wat ik ooit hierover geleerd heb (kegeltjes en staafjes en absorberen en reflecteren en spiegelbeelden en schaduwlengtes berekenen was helemaal nieuw voor mij). Ik overhoorde haar door wat vragen uit het boek te stellen, maar ik wist soms zelf ook het goede antwoord niet zeker, en kon dat ook niet altijd uit het boek halen. En blijkbaar stonden die ook niet in haar schrift! Ik was echt stomverbaasd. Bespreken jullie het huiswerk dan niet, vroeg ik. Volgens haar gebeurde dat inderdaad niet standaard. Wel als je een vraag had, maar het was niet zo dat alle opgaven bij langs gegaan werd. Ik vond dat zoiets raars! Ik zou dat bijna niet geloven, als het niet met wiskunde net zo was. Je moet daar je huiswerk invoeren in een app en als je een voldoende hebt is het goed, dan krijg je je fouten verder niet meer te zien. Maar met bijna de helft fout heb je weliswaar een voldoende, maar mis je toch ook nog wel een boel kennis, en met wiskunde bouwt dat steeds op elkaar voort. Toetsen worden ook vaak niet besproken. Zo kun je dus helemaal niet leren van je fouten. Dat is toch demotiverend? Ik zie dat mijn kind dan heel snel denkt "daar ben ik dus niet goed in" in plaats van "dat moet ik nog beter leren".

Ik zei ook tegen haar dat ze aantekeningen moest maken tijdens de les. Maar dat mocht ook niet, want je moest opletten tijdens de uitleg, en dan mocht je niet schrijven ?!

Ik vind het zo jammer! Ze had vorig jaar een goede biologie docent en was ervan overtuigd dat ze een beta-kant op wilde. Ze vind proefjes bijvoorbeeld echt leuk, ze vroeg of wij jodiumoplossing konden kopen zodat we konden testen of ergens zetmeel in zit of niet. Maar door de manier van lesgeven heeft ze nu al het idee dat nask saai en stom is. En ik kan me voorstellen dat ze voor de huidige docent nask overkomt als een ongemotiveerd kind, maar dat is dus niet haar karakter. Het is alleen ook niet een kind wat meteen haar hand opsteekt en zegt "dit snap ik niet" (dan haat iedereen jou want dan duurt de uitleg nog langer).

Tuinstoel

Klopt dat er een aantal hele goede universiteiten zijn in de VS. Maar ook veel van het niveau wat we hier bij mbo4 hebben. We kunnen het dus nooit over DE VS hebben.

IngridT

Wat je kunt doen in sommige gevallen, daar kun je zelf achter komen:
zelfvertrouwen geven. Vertrouwen in de leerling hebben. Stimuleren als je iets goeds ziet verschijnen.

Het ontbrak mijn dochter aan vertrouwen, ze was faalangstig en ze presteerde onder haar kunnen omdat ze overal een strikvraag in zag.

Als de lerares zag dat ze nerveus werd, worstelde, dan liep ze naar haar toe, even de hand op de rug en zei: ik weet dat jij dit kunt, lees nog maar eens rustig na.
Dat heeft mijn dochter enorm geholpen, dat die lerares in haar geloofde. Ze heeft het er nog wel eens over 10 jaar na dato.

leraren

Ik doe nu zelf een hbo-opleiding en zit in een studentenraad. Daar behandelen we ook studentenevaluaties. Wat mij erg opviel was dat een veel gehoorde klacht van studenten van de lerarenopleiding is dat het niveau te hoog is. "We hoeven maar les te geven tot en met vmbo-4, waarom moeten wij al die moeilijke dingen leren" is echt geen uitzondering (van zowel 20-jarige studenten als her-instromende deeltijders). Blijkbaar gaan veel mensen een lerarenopleiding doen niet omdat ze zoveel passie voor het vak hebben, maar omdat het beroep leraar ze leuk lijkt, en dan kiezen ze een vak wat ze wel okay lijkt om te geven.

Dus, als leraren eigenlijk al vinden dat goed genoeg goed genoeg is, dan slaat dat misschien ook wel terug op de kinderen aan wie ze les geven.

Herken het maar deels

Mijn zoons hadden idd wel een 'zesjeshouding' in de 3e en 4e (VWO). Nog niet in de brugklas en 2e, en zeker ook niet meer in de 5e en 6e als plotseling alles voor het examen meetelt. Nou ja, voor sommige vakken werd wel heel calculerend gewerkt (Duits, maatschappijleer), maar voor de belangrijke en interessante vakken (Wis, Nat, O&O) werd zeker gemikt op een 8 of hoger, niet op een 6. En daarnaast werd en wordt veel tijd geïnvesteerd in hobby, in hun geval muziek. Dat kost bij jongste (nu VWO6) minimaal een uur per dag, plus een paar avonden per week. En daar hoeven we nooit achteraan te zitten, doet hij helemaal zelf!

Wat kun je doen Ingrid?

Inderdaad concentreren kun je leren. Fijn dat daar tennminste nog iemand mee bezig is.

En voor de rest is het de mix, denk ik.

Het helpt wel heel erg als je weet wat je leert. Wij begonnen natuurkunde vaak met een proefje en dat hielp toch wel. Juist bij een vak als natuurkunde loop je het risico dat het heel erg in de theorie blijft zitten (of nee niet juist, want wiskunde is natuurlijk nog veel erger), omdat sommige dingen gewoon niet direct tastbaar zijn. Wie heeft er nu vanzelf beeld bij inductie, om maar eens een dwarsstraat te noemen. Voor mij is dat best lang abracadrabra geweest, terwijl de middelpuntvliedende kracht clip en klaar was. Dat zie je namelijk.

Meer toeters en bellen lijkt mij inderdaad niet de bedoeling. Dat kost ook bij IADH kinderen vaak erg veel kruim.

Ginny..

Ik heb vorige week de hefboomwet uitgelegd met een hele jumbo tas vol spullen van thuis. Oud verfblik opengekregen met schroevendraaier, notenkraker, klauwhamer met plank en spijkers en een snoeischaar voor dikke takken met handvaten van een halve meter. Leuk om te zien dat de sterkste jongen vd klas die dikke tak ( uit de tuin geplukt) niet doormidden kreeg toen ie de handvaten niet aan t uiteind maar halverwege moest vastpakken. En toen ik ze liet voelen hoe weinig kracht je maar hoeft te zetten om een walnoot tussen de deur te kraken snapten ze ook meteen waarom je vinger tussen de deur aan de scharnierkant zoveel meer pijn doet dan aan de 'deurklink' kant...

Is wel allemaal natuurkunde...( ik doe mijn best)

Ingrid

Dat zijn leuke proefjes IngridT

Dat zou mijn puber ook interesseren.
De voorgekookte proefjes op school vindt mijn puber niet leuk. Het landt niet wat de bedoeling is. Dat ligt ook aan deze puber. Die heeft wat moeite om praktijk om te zetten in theorie. Die leert liever eerst de theorie en gaat het daarna uitproberen. Zoiets als jouw proefjes bij natuurkunde.

Dit zag ik voor me

Iets te snel gelezen, IngridT die proefjes met vingers tussen deuren doet. Dan onthou je het wel...!

Tjee zeg

Daar viel even een kwartje, de deur als hefboom. Dat had ik nou nog nooit bedacht.
Maar dat lijkt me inderdaad een leuke natuurkundeles.

Dat vergeet je niet gauw meer...

alles wat excelleert wordt afgekapt.

6 is genoeg dat wordt er al vanaf de kleutergroepen ingeprent. Leergierige kinderen worden afgeremd met kreten als Dat leer je later wel, heel mooi Pietje dat je de tafel van 8 al kent maar we leren nu de tafels tot en met 5.
Alle kinderen moeten nu dingen leren op een leeftijd die gemiddeld goed is. Dat Pietje als 4jarige wilde leren lezen paste niet in het programma van de juf en toen de juf van groep 3 Pietje moest leren lezen had hij het zichzelf al geleerd, zo goed en zo kwaad als dat ging.
In groep 3 was Pietje gefascineerd door de tafels die zijn zus moest oefenen in groep 5. 5 tot en met 10 dus. Helaas moest Pietje eerst bussommen onder de knie krijgen. 5min 2 dat lukte hem prima maar al die extra informatie van kinderen die in of uit de bus stapten maakte het heel moeilijk.
Pietje werd tevreden met zesjes. Waarom extra je best doen als de juf er toch niet blij van wordt?

Stickertje

Dat is ook exact mijn ervaring met mijn kinderen.

Ik blijf aanhikken tegen 'maatwerk', want toch gaat het daar mi om.
Er worden tegenwoordig nl best initiatieven ontplooid om kinderen uit te dagen. Maar van maatwerk is maar zelden sprake.
Het moet maar net passen, qua tijdstip, qua interesse, belevingswereld, manier van aanbieden. En dan zijn er nog tal van factoren die meespelen op sociaal en emotioneel gebied die maken dat zo'n initiatief aanslaat of niet. Vaak wordt er maar met één factor rekening gehouden en niet met een totaalplaatje. Mislukken wordt dan op conto van leerling toegeschreven

Het zou veel meer andersom moeten, niet leerling binnen aanbod proppen maar aanbod afstemmen op leerling.
En toetsen veel meer terugbrengen naar de functie die ze zouden moeten hebben: een moment van controle of stof daadwerkelijk beheerst wordt en toegepast kan worden.(en dus ook: is aanbod passend en adequaat, worst er wel genoeg geleerd!)
Toetsen zijn van een middel tot doel verworden, dat werkt naar mijn idee sterk contraproductief.

Stickertje

Ik denk dat de ouders van Pietje de verkeerde school hebben uitgezocht. Er zijn zat scholen die niet zo werken en zeker niet met zesjes werken in de kleuterklassen. Ken jij werkelijk scholen die zesjes uitdelen in de kleutergroep?

Op de school van mijn kinderen begonnen ze pas in groep 5 met cijfers.

Triva, het gaat niet om een cijfer

Het gaat om een houding, een cultuur. En die beschrijven Stickertje en Zira.
Ik vind het herkenbaar.

Nog een voorbeeld. Kind vult in groep 4 een matrix in, 1 t/m 10 verticaal en 1 t/m 10 horizontaal. Dit was bedoeld als verbreding.
Kind ging enthousiast aan het werk. Wat kind alleen niet zag is dat links in de bovenhoek een + stond. De getallen moesten bij elkaar opgeteld worden. Kind had er echter keersommen van gemaakt. En dat was een leuke uitdaging.
Juf zag halverwege dat het 'fout' ging. Kind mocht het niet op die manier afmaken. Gelaten gumde kind alle gemaakte sommen weer uit. Het werk is afgemaakt maar zonder plezier.

goed gezegd zira.

Niet de kinderen in een systeem proppen maar meer afstemmen op de kinderen. Een kleuter die wil lezen zeggen dat hij moet wachten tot groep 3 demotiveert enorm. Mijn reuze slimme kind vind school vreselijk, hij mag nooit verder of dieper in de stof dan volgens het systeem goed voor hem is. Hij is geen gemiddeld kind maar moet dat wel zijn. Dus produceert hij zesjes.
Triva: welke school ik hier ter plaatse ook had gekozen, nergens zijn ze klaar voor hoogvliegers. Ze duwen ze allemaal omlaag. Nu ik contact heb met meerdere moeders van hoogvliegers is mij dat wel duidelijk geworden.

toch

heb je dan de verkeerde school voor je kind of heb je een leerkracht getroffen die er niets van begrijpt. Ik zie nog steeds niet dat zo'n ervaring er toe leidt dat je kind op het gymnasium in de brugklas alleen zesjes wil halen.

foutje met nick half dat ben ik.

Lente heel herkenbaar. Zoon ontdekte zelf het trucje voor de tafel van 9 hij mocht het niet vertellen want 6 7 en 8 moesten eerst nog gedaan. En inderdaad dat uitgummen van niet goed begrepen opdrachten, laat het kind doorgaan en geef dan nog een blad met de goede uitleg.

Triva

Hij zit in de brugklas nu en heeft na 8jaar basisschool zo de balen van school, kan zich nog niet zetten tot opnieuw hoogvliegen. Was heel erg en is nog steeds een beetje teleurgesteld in het hele schoolse systeem.
Hij heeft 8 jaar leerkrachten gehad die er niets van begrepen.

Het is niet één ervaring Triva

Het zit ingebakken in het systeem, acht jaar lang. Het zijn heel veel ervaringen.
Gelukkig zijn er scholen die het wel kunnen, maar dat is de minderheid.

Verbazend

Ik heb dit topic met stijgende verbazing gelezen. Ik wist niet dat het systeem / de mentaliteit in België en in Nederland zo verschillend was.

Als mijn kinderen met een zes naar huis komen, dan ben ik hier helemaal niet blij mee. De jongste zit in de hoogste klas van de basisschool (11 jaar) en de oudste in het eerste middelbaar (brugklas in Nl, juist?). De jongste haalt 8'en en 9's, de oudste schommelt tussen 6 en 8, afhankelijk van het vak (je kan niet in alles even goed zijn, toch? ). Maar hier wordt 6 echt niet als een goed cijfer beschouwd. Dit is niet als oordeel bedoeld, enkel een vaststelling. Ik vraag me dan af of het niveau zo verschillend is, of de manier van testen anders is, ...
Ach ja, beroepsmisvorming zeker

Ander systeem

Ik weet niet precies hoe het zit met Belgie. Wel hoe het zit met bv Duitsland. Je kan daar goed een 1 halen, hoogste cijfer. Maar dan hoeft niet alles foutloos te zijn. idem voor Amerika. In Nederland een 10 is ook echt foutloos en de toetsen worden op VO en hbo/uni over het algemeen zo gemaakt dat een 10 nauwelijks voorkomt.
Een Nederlandse 8 is nog steeds een A in de VS. En een 1 in Duitsland zou best een 8 in Nederland kunnen zijn. In Denemarken loopt het van -3 tot 12.
https://nl.m.wikipedia.org/wiki/Schoolcijfer

Freya

Veel Nederlandse ouders zijn ook niet blij met een 6. Ja, het is voldoende maar het is niet goed. Ik heb nooit staan te juichen bij een 6 (behalve natuurlijk als die met veel moeite wordt behaald, dan is het een ander verhaal). Maar zeker bij een kind wat met een een beetje moeite een 8 kan halen ga ik echt niet doen alsof een 6 fantastisch is. Want dat is het niet. Het is voldoende. Je hebt het gehaald maar goed is het niet.