Calvados en cognac
Een goede fles cognac of calvados kost in Nederland zo'n 35 a 40 euro. Die koop ik niet zelf , heel af en toe krijgen we er een kado. En schiet mij maar lek als gierige Hollander, maar die ga ik dus inderdaad niet bij een feestje tussen de kratten pils en de flessen wijn zetten. En als die ene vriendin langskomt van wie ik weet dat ze er zo vier gedachtenloos wegtikt blijft hij ook in de kast - als het aan mij ligt, Man is daar een stuk makkelijker in, zal wel liggen aan zijn Vlaamse voornaam.
Even al wat antwoorden,
eer het leger in staat van paraatheid gebracht wordt, reservisten opgeroepen worden, er extra troepen naar de B-NL grens gestuurd worden en NL ontradende legeroefeningen start aan de grens...
Kaaskopje, #72: "Het kan ook zijn dat je de pech hebt juist bij de mindere kookgoden mee te mogen eten.".
Dat denk ik ook. De gastvrouw, gepokt en gemazeld in de consultancy, ongetwijfeld een kei in Excel en Access, ergens halverwege de carrièreladder, de inzinking nabij aan het fornuis en alles perfect willen doen, althans: perfect, zoals dat eruitziet binnen het eigen referentiekader.
En verder: ik ken dat ook wel, en iedereen kent dat allicht: soms wil je de dingen zo goed doen, dat alles uitdraait op een kleine ramp.
Een kleine ramp was het niet: wij vonden het vooral grappig, het versterkte het vooroordeel, en om "die 'ollanders een kloot af te trekken" zijn we altijd wel te paaien. In tegenstelling tot jullie, witte maagden 
.
De ironie wil dat "die 'Ollanders" me dat vooroordeel zullen verwijten, terwijl -in elk geval sommige van- mijn landgenoten het me kwalijk zullen nemen, dat ik geschreven heb: "...NL heeft een ronduit fantastische keuken...". Ik heb er overigens ooit nog mee geëxperimenteerd om mezelf uit te nodigen bij 'Ollanders thuis om een vorkje mee te prikken (weddenschep, don't ask) en dat is me prima bevallen.
Pooh Bear (#73): "... Als ik eters krijg vind ik het juist leuk om mijn best te doen iets lekkers te koken. ...".
Ja, dat klinkt vertrouwd. Mijn moeder was een kokkin en als zij eens aan de slag ging omdat er mensen kwamen eten... Dekking zoeken! Pa zei altijd: "lap, t'is weer van da. Ze is weer aan het koken voor de komende twee weken...".
Lente (#74): "Ik toch wel benieuwd naar dat poeder ..."
Ik ook, maar als ik, op neutrale toon, "het recept" zou vragen, dan weet ik al op voorhand dat ik voorgelogen wordt. En het ligt niet in mijn aard (ècht niet!) om mensen in een situatie te brengen waarin ze wel moeten liegen...
Pooh Bear (#75): Ach ja, het looksausverhaal... Dàt is materiaal voor Belgenmoppen, ware het niet dat jullie analoge verhalen hebben.
Die verhalen werden bij jullie, net als bij ons, grondig bestudeerd. Aan de oorsprong ligt een stadslegende of zoals jullie dat noemen: een broodje aapverhaal.
Wat wil het geval? Al van in de late jaren 1980 circuleerden hier verhalen over problemen met mensen die onwel geworden waren na het eten van looksaus.
De verhalen vertoonden een grote variatie: er zouden meisjes zwanger geworden zijn na het consumeren van looksaus en er waren ook jongens die moesten gehospitaliseerd worden na consumptie van een "pitta mèt".
Natuurlijk gaf dat aanleiding tot extra controles, inspecties en laboratoriumonderzoeken (het zou er nog aan mankeren...). De resultaten waren altijd dezelfde: looksaus was gewoon... looksaus, met als ingrediënten knoflook, yoghurt, olijfolie, wat kruiden en specerijen.
Hoewel daar gericht op gezocht werd kon nooit de aanwezigheid van "sperma van humane of dierlijke oorsprong" aangetoond worden.
Maar de klant is wantrouwig en hij betaalt de rekening. Dus toch maar liever een schaaltje geplette knoflook, in plaats van wat looksaus... Ik vind het wel een beetje mager: ik zou er toch minstens een schaaltje yoghurt bij serveren, zodat de klant zelf zijn looksausje kan bereiden.
Oh, het bestaat echt!
Ik heb hard moeten zoeken, ik dacht al bijna dat het om een broodje aap ging, maar hier staat het echt: kaasfonduepoeder! Zo gezellig (dus heel Nederlands). https://www.kerstpakkettenxl.nl/2016/culinaire-gezelligheid
En dan moet je eens weten hoe ongelooflijk simpel het is om zelf te maken. Knoflook, wijn, geraspte kaas naar keuze, klaar. Hilarisch gewoon.
kruipt van plaatsvervangende schaamte onder de stoel
Kaasfonduepoeder... Het blijft ook grappig die verschillen. Ik was in december een weekend met Vlaamse vrienden op stap. Werd er toch bij het ontbijt heel vreemd aan de melk geroken. Die smaakte veel meer naar koetjes was het oordeel. Blijken vlamingen slechts houdbare melk te drinken.. Brrrrrrr.
Melk is per definitie
slecht houdbaar, eens de verpakking uit de melkboom geplukt en geopend. Wat wou u nu eigenlijk zeggen?
Dagvers/houdbaar
Yvan, Nederlanders drinken meestal dagverse melk, die is open én dicht maar zo'n drie dagen houdbaar. Ik heb dat opgegeven toen in naar België verhuisde, het was vrijwel nergens te krijgen (tegenwoordig iets beter). Ik haal nu 6 liter houdbare melk tegelijk (wel een grote smaaktest gehouden, sommige is ronduit smerig) en daar doet mijn gezin twee weken mee. Dat hoef ik met dagverse melk niet te proberen!
Onze melk is ook niet geopend
slechts gekoeld te bewaren en smaakt daardoor heel anders (ik wou lekkerder zeggen maar het is maar net waar je aan gewend bent natuurlijk). Wij noemen die variant die gewoon in de kast kan tot het pak geopend is houdbare melk. En exact dit gesprek voerden wij aan die ontbijttafel. Ik vond dat grappig..
Hier is houdbare melk goedkoper en wat de kinderen op scoutingkamp enzo drinken. Dat zou ik dus niet snel aan iemand serveren. De Vlamingen kenden onze versie van melk echter helemaal niet... Dat vind ik bijzonder... Meer niet 
Ik zeur niet over een land waar ik in het frietkot voor bijna niks fantastische varkenswangetjes kan krijgen...
Mijk
Belgje legt het helderder uit
maar dat dus. Overigens is de pasteurisatietechniek tegenwoordig beter Belgje. Melk kun je nu wel echt een week in de koelkast bewaren zonder dat ie viezer is gaan smaken..
Mijk
"Ik zeur niet over een land waar ik
in het frietkot voor bijna niks fantastische varkenswangetjes kan krijgen...".
Ja, de vermarkting van die anale varkenskringspieren is echt wel een Vlaams succesverhaal.
het maakt niet uit waar ze weg komen
ze waren heerlijk 
maar jullie melk is armoe!
mijk
Melk?
Dus we hebben het dan over het verschil tussen gepasteurizeerde melk en UHT-melk? Of wat?
yep
en dan vooral het verschil in smaak.
...
touwtje (#88): "... Verder hebben we een keer gelogeerd (betaald) bij een Belg en toen wij het huis binnenstapten had ik het gevoel: dit zou ook het begin van een horrorfilm kunnen zijn. ...".
Dat was niet bij mij, denk ik (mijn geheugen, de laatste tijd...). Als het toch bij mij zou geweest zijn: die walmende sokken onder tafel kan ik uitleggen en het seksspeeltje op het aanrecht was niet van mij.
"... de andere keer werden de boontjes op mijn bord uitgeteld...".
Sperziebonen tellen is belangrijk! Soms toch. Een nogal gebruikelijke serveermethode bij wat grotere eetpartijen hier is, om het vlees op te dienen op een grote ovalen schotel, overgoten met een klein beetje saus en bestrooid met wat gehakte peterselie.
De schotel wordt afgeboord met een assortiment (doorgaans 4-5 soorten) gestoofde groente: witlof, wortelen, erwten, toefjes bloemkool en/of brocoli... en ... sperziebonen. Of een combinatie van groente en fruit als het vlees daarom vraagt (vb: bij wild).
Nu, die sperziebonen is "een specialleke": ze worden geblancheerd en afgekoeld in ijswater, daarna worden 4 -5 boontjes (tellen!) samengenomen en er wordt een ragfijn plakje gezouten of gerookt spek omheen gewikkeld. Onmiddelijk voor het opdienen worden die pakketjes nog even aangebakken in boter, in de pan.
Het is natuurlijk wel de bedoeling dat er voldoende is en dat er, op het niveau van het bord, geen bonen moeten geteld worden...
Kenfan (#92): "...En schiet mij maar lek als gierige Hollander, maar die ga ik dus inderdaad niet bij een feestje tussen de kratten pils en de flessen wijn zetten. ...".
Ja, de flessen cognac en calvados slingeren hier ook niet rond alsof het limonade zou zijn, hè. Ik heb in de kelder nog een voorraadje calvados van een jaar of 60 oud, geërfd van een Picardische boerendochter, en daar ben ik héél zuinig op. Een of twee keer per jaar drink ik een vingerhoedje, waar ik een uurtje mee zoet ben.
Als er mensen komen eten koop ik een fles, die ligt nooit tussen de wijn en het bier. En wie achteloos godendrank naar binnen giet is natuurlijk een barbaar, maar ook barbaren moeten er zijn.
Voor de barbaren geef ik elk jaar een feestje in mijn garage met sloten goedkope pils, diepvriespizza's en porno. Dat wordt moeilijker en moeilijker: er zijn niet veel boeren meer hier, die nog stro laten persen in kleine pakjes en om dan zo'n groot pak te kopen om de garage in te strooien...
Yvan.
Heerlijk, sperziebonen met ontbijtspek plakje eromheen.
Ik vind het alleen lekker met die Franse haricots, vind de gewone sperzieboon te dik. Ja, dat is altijd even tellen.
Wil40
Daar hebben de zaadveredelaars al lang geleden op ingespeeld hoor: er zijn tal van bonenrassen die erg lange, maar erg dunne zgn. "naaldbonen" of "potloodbonen" opleveren, vb. "Callima", "Tarot", "Pongo", ...
En ook de "gewone(re)" rassen, vb: "Argus", "Odeon", "Opera", ... leveren dunne boontjes op, als ze maar op tijd geplukt worden.
Sterke drank
Het is niet zo'n punt om een fles Calvados in huis te hebben voor de gast die daar liefhebber van is. Die drank blijft zowat eeuwig goed. Punt is meer dat de ene gast wil Calvados, de andere likeur X, weer een andere likeur Y en weer een andere likeur Z en dan zijn er nog gasten die houden van rum, bruine, witte, sterke, of whiskey, de ene Iers, de ander Schots enz enz enz. Dus ja om nou tientallen flessen dure sterke drank in huis te hebben omdat er altijd wel een gast is, die van het één of ander een glaasje lust....
bieb63
Heel herkenbaar. En dan koop je voor die ene gast die speciale fles die je zelf helemaal niet lekker vind wil hij net die avond niet drinken.
Jaren terug zat ik met allemaal flessen drank in huis die ik zelf niet drink. En mijn man drinkt helemaal niet dus dat bleef soms jaren staan.
"Dit is wat er is. Iemand?"
Zo doen ze dat hier. Er is doorgaans wel wat drank in huis, maar de voorraad en de variatie zijn ook hier niet eindeloos.
Iedereen weet dat, iedereen weet ook dat drank peperduur is en iedereen is blij met wat er is.
Iedereen in mijn omgeving weet dat ik fan ben van Martell cognac, Vat69 en Four Roses whiskey, Southern Comfort en groene Izarra.
Is dat er, dan kan mijn dag niet meer stuk. Is dat er niet, dan kan mijn dag ook niet meer stuk, omdat ik ook wel weet wat de dingen kosten en omdat ik ook wel weet dat een deftige maaltijd in elkaar flansen keihard werken is.
Maar eh... Als het ene er niet is en het andere is er ook al niet. Tja... Wat doe ik daar dan? En hoe belangrijk ben ik dan voor die gastheer/gastvrouw? Als er mij dan ook nog eens, al zo goed als bij het binnenkomen, duidelijk gemaakt wordt, "en public", dat de "Belgische vrienden" hun dorst zullen moeten onder controle houden... Tja...
Nee, niet meer voor mij, dank u.
O, en wat ik, verschrikkelijke ikke, toen ook al dacht, onmiddellijk na het binnenkomen: je kan erg lekkere -en goedkope- aperitiefhapjes maken met wat toostjes, een paar goedkope maatjes, wat zelfgemaakte mayonaise en/of tartaresaus, een paar hardgekookte eieren, een blikje goedkope ansjovis, wat kappertjes, een blaadje gehakte peterselie. Maar helaas...
Anekdote
Bij ons thuis was mijn moeder alleenheerser in ‘haar’ keuken. Het was en bleef er om veiligheidsredenen verboden terrein voor kinderen. Dus toen ik zelfstandig ging wonen moest ik zo’n beetje alles nog leren op culinair gebied. Een van de eerste gerechten die ik goed kon bereiden was ... [roffel] ... andijviestamppot.
Dat vond ik toch zo ontzettend lekker, dat ik het wel elke dag kon eten. Vandaar dat ik het ook meestal voorschotelde aan visite. In mijn enthousiasme over de hoge voedingswaarde en heerlijke smaak dacht ik hen daarmee een enorm plezier te doen.
Totdat een vriendin die regelmatig op bezoek kwam eens opmerkte: “Jij vindt andijvie heel erg lekker, hè?” Het is dat zij me vervolgens demonstratief met een vertrokken gezicht als van een boerin met kiespijn aankeek! Anders zou de boodschap, dat het gerecht haar danig de keel uit begon te hangen ongetwijfeld straal aan mij voorbij zijn gegaan.
Ik moet altijd weer lachen als ik terugdenk aan die zo tactvol gekozen woorden.
Rode krullenbol
Zwaar onderschatte delicatesse, andijviestamppot
Ik plantte er destijds altijd een stuk of 50 in de moestuin, eens de voorjaarsteelten weg waren. De helft krulandijvie, de rest gewone, wat hier ook wel "skarol" genoemd wordt.
En allemaal voor mij alleen, want de anderen vonden vond dat niet lekker. Dat vond ik absoluut niet erg.
"L'enfer?"
"C'est les autres!"
Eens hoor Yvan
Als je uitgenodigd wordt om bij iemand te eten, en al helemaal als er een 'dresscode' is (bizar) dan mag je best wel iets meer verwachten dan zoals het in jouw verhaal ging.
Maar nogmaals: jouw verhaal is echt niet zoals wij Ollanders dat normaliter doen.
Stimpestamp
Een favoriet van jongste dochter. Met geraspte kaas en gebakken spekjes, of zoals in onze variant met shoarma.
Hollandse zuinigheid ten voeten uit
Ware het niet, dat - naar het schijnt - de te dikke mensen worden ingezet bij de catering ...
Churchill zou geweigerd worden!
"He had a formidable appetite from a young age, once receiving a thrashing at school for stealing sugar from a pantry. In the year before he died, Clemmie insisted he go on a diet. His response was to invest in a pair of scales that recorded his weight as lighter than the ones they’d previously employed."
Hup helpen bij de catering.
Ja, erg hoor (op het gevaar af dat we off topic gaan)
Ik heb dat bericht ook met verbazing gelezen.
En eigenlijk kan ik er niet over uit, het lijkt een zeer misplaatste grap, maar dat schijnt het niet te zijn. Het roept een wereld aan vragen op:
1. Waarom zou je je ergeren aan de omvang van mensen in een erewacht?
2. Als je je daaraan al ergert, wat geeft je dan de gedachte dat je er over moet klagen? Zou ook nog redelijk massaal gebeurd zijn als je het organisatiecomité moet geloven.
3. Als je als organisatiecomité zulke bizarre klachten krijgt, waarom ga je er dan überhaupt op in, laat staan dat je er in mee gaat. Je zou het als organisatiecomité bijvoorbeeld ook naast je neer kunnen leggen omdat je het moreel verwerpelijk vindt als mensen op basis van omvang uitgesloten worden.
4. Is dit niet gewoon discriminatie, maw mag een organisatiecomité dit wel doen?
En dit zijn nog maar een paar van de vele vragen die ik heb....
Aagje
Aagje
Naar mijn idee is het antwoord op vraag 4 ja en nee, tenzij daar echt een protocol voor vastligt vanwege realistische bezwaren. Als een persoon zo dik is dat hij niet in een monumentaal wachthuisje past, tja... dan wordt het wel een dingetje, maar meer kan ik niet bedenken. Het kostuum kan op maat geleverd worden, lijkt mij. Waar stopt dit? Straks is er een groep die het storend vindt dat er een bril op de erewacht zit, of rimpels. Beide is ook niet nodig als je van je uitzicht wilt genieten... toch? Alleen mensen die slank zijn, goede ogen, of lenzen hebben of gebotoxt zijn. zijn esthetisch acceptabel.
Heel algemeen zou je kunnen stellen dat je er het jouwe van mag denken, als dat überhaupt al in je hoofd opkomt, maar dat het daar ook moet blijven.
Rode Krullenbol!!!
Foei! Zo'n passe-partout citaat... Huis clos ook daadwerkelijk gelezen?
"Les magots" bestaat niet meer
maar je kan nog altijd iets gaan eten/drinken in "Café Flor" in Parijs. Het is er peperduur, de bediening is gehaast en onvriendelijk, het is "a tourist trap". Ik ben er één keer geweest en dat was genoeg .
Waar gebeurd verhaal uit de jaren negentig
In mijn studententijd had ik poos een serieuze relatie -relatief voor mij doen toendertijd- met een Belgische student die in Nederland studeerde. Een leuke, lieve jongen die overigens afschrikwekkende verhalen kon vertellen over zijn tijd op een Belgische kostschool, schijnbaar een zeer goed aanschreven instituut qua status en onderwijs maar wat hij vertelde was het allesbehalve een pretje daar op school te zitten.
We gingen zo nu en dan naar België, naar zijn ouders en wat mij opviel was dat zijn moeder nooit lang zat tijdens het avondeten, ze was continu druk in de weer met het eten en alles. Mijn vriendje, diens vader en broer kregen als eerste door haar eten op het bord geschept, daarna ik, daarna nam zij zelf. Een tweede ronde werd alleen aan de mannen aangeboden. Er stonden geen schalen oid op tafel dus zelf iets pakken betekende opstaan en naar de keuken lopen. Iets wat ik natuurlijk niet deed. Ik was sowieso nogal overdonderd door het gebeuren en wist moeilijk mijn draai daar te vinden.
Wat mij ook bij is gebleven is dat zijn moeder ons op een avond geld had gegeven voor de bioscoop. Dat heb ik terug moeten betalen toen de relatie over was.
Dus het beeld van de hartelijke, Bourgondisch, gastvrije Belgen werd daar behoorlijk ontkracht.