Pup 14 weken

Kaaskopje

'Je tuin is jaloersmakend, maar hij moet veel in de publieke ruimte zijn. De stad in, op fietspaden, corona verpest dit wel een beetje, maar zoek alles op wat belangrijk is voor een stabiele hond.'

Waarom moet een hond de stad in of naar publieke ruimten? Wij wonen vrij rustig en onze hond gaat wel mee in de auto, maar dan of naar bos of naar het strand, maar nooit mee de stad in. Ook gaat hij mee op vakantie, maar mee naar de drukkere plaatsen gaat hij niet. Lijkt mij ook geen probleem, hij is stabiel en vindt veel prima, luistert redelijk. Er is ook weleens tegen mij gezegd dat ik hem mee moest nemen in de bus, maar waarom? Ik ben de afgelopen 20 jaar misschien twee keer met de bus geweest, waarom moet je iets met een hond doen wat je normaal gesproken ook niet doet?

klopt Yaron

Je moet een hond socialiseren met wat jouw hond de komende 3 jaar gaat tegenkomen. Als jij nooit van plan bent met je hond met de bus te gaan of naar de stad dan hoef je dat ook als pup niet te oefenen. Dan oefen je dus in thuisblijven als jij naar de stad gaat (voorbeeld).

Maar een grote tuin is fijn maar als je van plan bent om, na corona, wel naar de stad te gaan moet je daar je pup ook mee confronteren.

stad

Ik vind overigens de stad wel wat overdreven, gewoon een winkelcentrum van een dorp is ook al voldoende. Er lijkt mij toch niks mis met een hond leren om tussen mensen door te lopen, ook al ben je niet van plan om de hond altijd mee te nemen. Het is gewoon een plek waar je even veel mensen tegenkomt, meer dan in een park.

Triva

Dat hangt natuurlijk van het dorp af, als ik een rondje door het dorp loop kan het gebeuren dat er niemand tegenkomen en het winkelcentrum is hier een kleine buurtsuper en een snackbar. We nemen hond weleens mee naar het Noordzee strand en dan lopen we daar met hem door het dorp waar we dan zijn, Egmond, Bergen of Callantsoog meestal, dat is wel druk, maar geen probleem. Hond is ook geen pup meer, maar intussen twee jaar en niet zo snel van z'n stuk te krijgen.

Waarom

Omdat je nooit weet of het toch eens zal gebeuren. Eens geleerd, altijd handig.

nee kaaskopje

Als je je pup niet went aan het ov omdat je toch nooit met het ov gaat is er geen man (hond) overboord om dat láter aan te leren. Het zou wat zijn dat je een hond na een half jaar niks meer nieuws kan laten doen. Socialiseren is datgene een pup aanbieden waar die pup de komende tijd mee te maken krijgt. Als je een boerderijhond 'kweekt' die altijd op de boerderij is en daar het erf bewaakt als jij naar de stad gaat hoef je die hond echt niet te laten wennen aan de stad en het ov.

Ik heb mijn vorige hond

Met de puppycursus overal aan laten wennen,dat zat er bij in n de bus,de markt,in het dorp enz. Maar t bleef een angsthaas wat betreft voertuigen zoals bus vrachtwagen en drukte etc. Ze werd daar ook echt niet blij van,ook niet op terras of zo. Zij stond altijd in alertstand. Ik nam haar dus niet mee omdat ik vindt dat zoiets voor allebei fijn moet zijn.De hond die ik nu heb interesseert t niks,heeft van pup af aan onder de tafel gelegen bij een terrasje. Geen beweging vanuit de baas? Welterusten,ik lig goed.. En dat is niet alleen omdat ik m dat aanleerde maar omdat hij veel relaxter is en t wel prima vindt whahhaha.
Dat wil niet zeggen dat ik m meeneem naar een markt of zo. Gewoon omdat ik zelf dat niet nodig vind. Wel als we een wandeling gemaakt hebben dat hij onder de tafel ligt omdat we ergens wat drinken of zo.

Lilian

Ik heb ook steeds meer het idee dat er te veel belang wordt gehecht aan die zogenaamde socialisatie.
Uiteraard ligt daar een kern ergens van waarheid, maar een hoop mensen zijn daarmee aan de haal gegaan, men blaat elkaar na etc.

Ik heb al best wat honden gehad.
Ook best wat pups, en uiteraard 'volgens het boekje'. Dus uitgezocht op herkomst, goede socialisatie in herkomst adres en zelf ook alles mooi volgens schema.
Maar het machte niet.
Onze laatste aanwinst kon helemaal niet omgaan met al die prikkels, wat we ook deden. Puppy training was veel te veel, andere mensen waren hoe dan ook eng en hij raakte alleen maar opgefokt. Hij is enorm veel meegenomen, tussen veel kinderen in, stad in, noem maar op, hij wende er nooit aan.
Meenemen naar terras oid hebben we heel snel opgegeven, het was echt geen feestje. Een mager, iel beest, maar hij wist zo een heel terras omver te trekken als er een te grote prikkel was. En dat kon al een ander hondje zijn...

Terwijl ik altijd mijn honden overal mee naar toe nam, ook naar terrassen, dus was echt wel wat gewend. We hebben er ook veel bloed zweet en tranen ingestoken, maar hond bleef zeer snel overprikkeld.

Gezellig mee op vakantie, tsja, hond was in alle staten, want structuur matchte niet met thuis.

Ik ben langsamerhand gaan accepteren dat het allemaal wat minder maakbaar is. Mensen vragen me altijd gelijk of hond soms niet goed gesocialiseerd is. En dat is ie wel, zowel in gezin van herkomst als bij ons.
Maar karakter van de hond speelt een enorm grote rol, en die wordt onderschat.
En eigenlijk is dat heel gek. Bij mensen weten we al zo lang dat mensen enorm verschillen. Als mensen wat minder sociaal of wat prikkelgevoeliger zijn gooien we dat (gzd) ook niet meer altijd op 'opvoeding'.

Triva

Laat ik zeggen dat ik er anders over denk.

Als voorbeeld van je weet maar nooit, heb ik een ervaring met een eigen hond. Hij woonde in een appartement, begane grond, auto voor de deur. Maar toen namen wij hem mee en moest hij met de trein. En hij wilde de trap níet op. Later dacht ik daar weer over na en toen viel het kwartje. Hij had nooit leren traplopen! Hij kende het niet.

Een andere hond was zoals we concludeerden nooit gewend geweest aan kinderen, spelende kinderen. Het is nooit wat geworden. Jij weet hoe we wonen. Het was een drama. Elke informatie die een hond heeft gemist als jonge pup kan ooit toch op gaan spelen.

Typische erf-/waakhonden zijn een apart hoofdstuk, vind ik. Dat zullen over het algemeen niet de honden zijn die gezellig meegaan als baas en bazin een dag voor de lol de hort op gaan. Als dat zijn levenslange taak zal blijven, dan zou ik ook geen energie steken in allerlei nutteloze leermomenten.

Lilian

De tweede hond in je verhaal kán dus te weinig indrukken aangeboden hebben gekregen in de eerste weken. Jullie inzet kwam kennelijk te laat om het tij nog te kunnen keren, zo lijkt het. Het niet matchen met de eerste zegt toch niets over de hond en zijn socialisatie? Jullie pastten niet bij elkaar. Of bedoelde je het anders?

Natúúrlijk spelen karakters van honden een grote rol. Daar liep het meestal op stuk bij honden in de asiels, denk ik. En dan heb ik het natuurlijk niet over trieste gevallen als overleden baasjes of iets dergelijks.

Lang verhaal

@Femh, ik heb je hele verhaal gelezen en tjonge, wat een weg heb je afgelegd. Ik herken je gevoel in dit verhaal. Vooral dat moeder gedeelte . Bedankt hiervoor. Hoe gaat het nu bij jullie thuis?

@baasje, dus hond is herplaatst? Asiel? ingeslapen?

@ElenaH, Oh gelukkig, ben zo blij dat er iets van herkenning is . Daar kan ik echt wat mee. K ben dus niet geheel vreemd ..

@Sandra, "eerste beste kynoloog". We hebben juist een kynoloog die erg goed bekend staat. Werd me door diverse mensen aangeraden. En deze man werkt met herders en traint ze ook. Ik heb niet het gevoel dat het een eerste de beste is. Ik heb vertrouwen in deze man. Maar juist om mijn eigen motivaties te onderzoeken heb ik dit topic geplaatst. Omdat ik in de war ben en mezelf niet snap. Inmiddels snap en weet ik (door reacties her en der maar ook via gesprekken van t weekend), dat dit soort ideeen en gevoelens best herkenbaar zijn en kijk ik het aan. Zowel voor de hond, als voor mn gezin en voor mezelf.

@kaaskopje, wellicht heb je gelijk. Over huishond in schuur. Maar we kregen echt de indruk dat de honden qua aandacht e.d. niks te kort kwamen.
Socialiseren ben ik "druk" mee bezig. In de auto gaat inmiddels erg goed. Ga naar een wat drukkere supermarkt en loop daar wat rond. Gaat mee op visite als we buiten zitten, inmiddels al met een 25 verschillende honden kennisgemaakt, etc. Hond gaat dus echt niet mee naar stad. Als ik naar stad ga, is dat voor ontspanning en gaat hond dus sowieso niet mee (winkelen enzo). Evenals bus. Daar gaan wij de komende maanden/jaren geen gebruik van maken dus daar zie ik het nut niet van in.
En ik hoop van ganser harte dat wij niet bij die groep gaan horen. Wat zou ik me dan slecht voelen. Alleen het idee al. Bovendien zou het sowieso geen asiel worden. Mocht dit al echt ter sprake komen, dan wordt hij herplaatst. En dan wellicht in samenspraak met kynoloog. Maar zover ist nog niet. We doen ons best en meer kunnen we niet doen.

@Yaron, dat doen we dus ook. Super bedankt voor je antwoord. We laten hem wennen naar wat wij denken wat bij hond past en bij ons. Stad in, weet ik nu al, dat gaat (bij ons in elk geval) niet gebeuren. Alleen voor n wandeling of visite buiten oid gaat ie mee in de auto.

@Trivia, bedankt voor je reactie. Zie mn reactie hierboven . En idd. Wij wonen in een rustig dorp. Afgelopen vrijdag bijvoorbeeld, even naar een grotere plaats geweest en daar bij supermarkt even wat rondgelopen (geluid winkelkarretjes, mensen, geurtjes, etc) Ging goed .

@Dendy, niks meer aan toe te voegen. Bedankt voor je reactie.

@Yaron, zie hierboven. Bedankt voor je reactie.

@kaaskopje, misschien heb je daarin ook gelijk. Wie zal het zeggen. Maar voor nu gaan wij dat niet doen.

@Trivia, ik snap helemaal wat je zegt. Hond zal hier meegaan, wanneer we ergens buiten zullen zitten. En soms ook niet mee. Veel wandelen straks en dan mee in de auto. Ook handig dat dat goed gaat als je naar da moet. Wat overigens prima ging (bij da, inentingen enzo). Hond zal hier voornamelijk binnen en buiten zijn. Niet de bedoeling om voor elk wissewasje de hond mee te nemen.

@Lillian, ik denk dat het idd ook van hond afhankelijk is. Je kunt naar mijn idee echt niet alle honden hetzelfde aanleren en dat ze dat allemaal maar oke vinden. Je kunt mij ook nog zoveel zeggen maar diepzeeduiken (bijvoorbeeld he gaat het hem bij mij echt niet worden .

@sandra, bedankt voor reactie. Zie mn antwoord hierboven. En ook op latere leeftijd zijn honden nog wel wat aan te leren. Dit zie ik ook echt wel om ons heen.
Ondanks dat dit onze eerste hond is, denk ik ook dat dat hele socialisatiegebeuren erg overtrokken is. Daarom laten wij onze hond alleen wennen aan de dingen waar hij mee geconfronteerd gaat worden.

@kaaskopje, even over dat traplopen.....extreem......wij hebben een trap die niet door hond te bewandelen is. een zgn molenaarstrap. Levensgevaarlijk. Nu wil ik hond sowieso niet boven hebben maar als we dat al hadden gewild, dan had dat dus niet gekund. En je hebt gelijk in geval van jullie hond. Het was handig geweest als.....maar als we alles van te voren weten in het leven....was dr ook niks meer aan geweest .

@Kaaskopje, ik lees het verhaal van Lillian anders. Eerste hond vanalles aan gewend, maar kon er gewoon niet mee omgaan. Tweede hond ook van alles aan gewend en deze kan er wel mee omgaan. Dus dat het echt wel aan karakter van hond ligt.

Hoe dan ook, ik ben qua gevoel dit weekend wat wijzer geworden. En in mn eigen omgeving vooral van mensen die het herkenden. Sommige hebben hond toch herplaatst (verschillende leeftijden) en sommige hebben het er zo goed en kwaad als het kon een weg in gevonden. En daarna nooit een hond weer. Dus voor mij is het gewoon doorgaan en kijken hoe mijn gevoel zich ontwikkeld. En dan hopelijk te goede, daar ga ik voor. Want dat verdient hontie. Maar vandaag is niet die dag .
In elk geval heel erg bedankt voor jullie moeite om te reageren, ook al is dat soms offtopic .

Meisje, stad

Oh wat de stad betreft, bedoel ik zeker niet winkelen 😀. Ik bedoel de omgeving met de drukte van veel mensen, geluiden e d.. Mijn zus was fokster en zij deed dit al met de pups voor ze de deur uit gingen. Verantwoord gedaan uiteraard.

Wat mijn opmerkingen betreft over wat verstandig is... ik kan van alles vinden, mogelijk klopt het ook nog, maar voor alles besef ik dat iedereen het naar eigen inzicht "mag" doen ("mag" omdat ik het niet bedoel als toestemming nodig hebben van mij). Ik geef adviezen op basis van door schade en schande ervaring met eigen honden en van wat ik erover heb geleerd van anderen. (Boeken, beelden e.d.) maar mijn advies is ook maar een van de vele meningen 😊

Inslapen?

Natuurlijk niet. We hadden een goede fokker en hond kon (eigenlijk moest) gewoon terug. Hond is geplaatst bij de hondentrainer van een broertje. Die wist dus goed wat er in huis kwam. Jong honden vlak na de zindelijkheidsweken zijn erg gewild.

Neehoor Kaaskopje

Ook deze hond is met dochter mee geweest in de bus toen hij 9 weken was en mee geweest naar bejaardentehuis,kinderdagverblijf,winkel,terras etc. Maar t boeit m niks. Terwijl de andere hond er erg gestrest van werd. Allebei dezelfde dingen.

Precies

Mijn laatste hond is echt super gesocialiseerd, ik deed alles volgens het boekje. (en gezin van herkomst ook)
Boekje kan weg

Waarmee ik maar wil zeggen

Ik pleit ervoor om wat minder een uitgestippeld pad met onze honden te willen bewandelen, en wat meer aan te sluiten op individuele behoeften van ze.
Niet iedere hond doe je een plezier met alles en niet alles krijg je 'erin of eruit gesocialiseerd'.

En dat zeg ik niet alleen uit eigen (flinke) ervaring.
Ik ken een hoop mensen die een hoop geld hebben uitgegeven aan zogenaamde deskundigheid van mensen vanwege zogenaamd probleemgedrag van honden.
Helaas meestal met zeer weinig resultaat.
Je kunt een hond ook accepteren zoals hij is en je daaraan aanpassen.

Een kynoloog met veel ervaring met herders, dat lijkt me niet zo passend bij de rassen die jouw hond gemaakt hebben. Een herdershond is bij uitstek een hond waar je veel kanten mee uitkunt, die zich heel graag en makkelijk plooit naar een baas. Het zijn eigenlijk juist heel makkelijke honden doorgaans, hoewel ze heel gevoelig kunnen zijn en soms nerveus als ze te weinig feeling met hun baas mogen krijgen.
Ik heb er een gehad, in feite de makkelijkste hond die ik heb gehad. (hoewel de bouvier ook erg soepel ging en een prachthond was)

Uiteraard zegt een ras lang niet alles, een hond is ook nog gewoon een individu. Goed kijken naar wat een hond je vertelt blijft belangrijk.

Dat is ook zo

@Kaaskopje. Echt naar grote stad doe ik niet. Kleinere steden en daar even wat rondlopen, wel. Wel heeeeel gedoseerd en zeker niet te vaak. Pup lijkt al gauw aan zn tax te zitten.
Desalnietteplus waardeer ik het zeer dat je de moeite neemt om te lezen en dan ook nog te reageren. Bedankt.

@Baasje, wat fijn dat hontie goed terecht is gekomen. We gaan het meemaken met onze hond.

@Sandra, als 1e hondeneigenaar, zijn de "boekjes" vaak enige houvast, hahaha. Tel vervolgens alle adviezen op het www op en je ziet door alle bomen het bos niet echt meer. Dus we proberen zo goed en kwaad als het kan (meet goed gelukkig) te kijken wat pup wil en kan en mag.
Dus ik snap jouw reactie heel goed, als je al wat ervaring hebt.
Over die kynoloog, die heeft nu inmiddels met allerlei soorten honden in deze gehele regio. Klein, groot, dik, dun, harig en kaal, lief, en niet zo lief. Inmiddels al zoveel mensen met verschillende honden gesproken (socialiseren he die daar getraint hebben en er goed over te spreken zijn. Bovendien heeft onze pup ook een herderkarakter dr in zitten he . Ik ga dit proberen en aanzien. We zien het wel.
in elk geval bedankt voor jouw moeite om te lezen en te reageren. Erg fijn.

Sandra

Helaas meestal met zeer weinig resultaat.
Je kunt een hond ook accepteren zoals hij is en je daaraan aanpassen.===

Op zich is elke nuttige tip een goede bijdrage, dus mooi meegenomen, maar ik constateer eigenlijk ook dat het toch hoofdzakelijk van jezelf moet komen. Deskundigen weten ook nier overal raad mee. Vervelend als gedrag niet volgens het boekje is, maar is het een fijne, veilige hond voor de eigenaar? Is de baas veilig en goed voor de hond? En kan die eigenaar er veilig en verantwoord mee de straat op? Dat zijn denk ik de basisvoorwaarden.

Hoe is het nu?

Hond al wat meer onderdeel van je leven geworden?

Het gaat

Hallo Femh,

Ik moet eerlijk bekennen dat het nu wel iets beter gaat. ietsje maar .
Nu werk ik ernaar toe om te zien hoe het straks gaat als het "normale" leven weer begint.
Ik wil het nog steeds allemaal te goed doen. En daar blijf ik last van houden, waardoor ik hontie dus wel als n belemmering zie, soms. gelukkig kan ik schrijven...soms. Maar ik ben heel benieuwd hoe het straks gaat als we allemaal weer naar school en werk gaan enzo.
Jij schreef in jou topic dat je het te ver vond gaan om jezelf op te offeren voor de kinderen. Dat ervaar ik ook wel een beetje, dat ik mezelf opoffer. Ik herkende dan ook veel in je topic.
En daar haalde ik al erg veel uit in elk geval. dat het niet raar is, of vreemd. Dus ook al schreef je het 2 jaar geleden....bedankt .
Ik ga er nog wel even mee door. Want t ligt namelijk niet aan deze hond. Ik zou het met elk hondje gehad hebben. Het te goed willen doen, er constant mee bezig zijn in t hoofd, waardoor het dus enorm aanwezig is en het dus, zoals al even geschreven, wel als een belemmering voelt. Dus ik wil graag nog even doorzetten en kijken of dat gevoel minder wordt. Want t is een leuke hond, dat wel.

Wel liefde dus?

Je lijkt de hond wel lief te vinden, dat is driekwart van "het werk".

Als de hond uit de puberteit raakt, zul je merken dat het figuurlijke stof gaat liggen. Veel aangeleerde gewoontes raken ingedaald , de hond wordt wat kalmer.

Ik vind je doorzettingsvermogen bewonderenswaardig. Blijf wel eerlijk naar jezelf en daarmee de rest van her gezin. Hoe langer je je best doet, hoe meer dieper de hechting wordt tussen mens en hond. Dus als je kinderen her gevoel hebben dat "hontie" voor eeuwig bij ze mag blijven, moet je daar echt achter staan en niet wanhopig "je best doen". Dat gaat nog 16 jaar duren.

voelt hij als een logé die te lang blijft?

een logé kan aardig en gezellig zijn, maar te lang - dat wordt hij/zij een hindernis in je leven. Ik heb het gevoel dat de situatie van jou en de hond hierop lijkt. Een minder aanwezig huisdier (bv een konijn in een ruime ren in de tuin) zou vast prettiger voor je zijn, En helemaal eens met Kaaskopje; je kinderen gaan op moment X de deur uit, maar de hond blijft. Dan is het wel van belang dat je hem écht kunt waarderen.

Meisje

Vind je het nog leuk? Ik vond mijn leven met hond een 6, mijn leven zonder hond kreeg en krijgt een 10 Zo erg lijkt het bij jou niet te zijn.

Jawel hoor

@Kaaskopje, We blijven erover praten. dat helpt. De kinderen weten hoe ik erin sta. En weten ook wel....dit was echt een eenmalige actie. Ook nu hond er al even wat langer is, blijf ik bij dat gevoel. Dus mocht hond met 5 jaar dood gaan ofzo (wat ik natuurlijk niet hoop, even voor de duidelijkheid) dan komt er echt geen hond weer. gewoon niet.

@Wilgenkatje, Konijnen hebben we gehad. Die liepen zelfs los in de tuin. Een walhalla dus voor die beestjes . Enfin, ik doe mn best. Meer kan ik niet doen. Ik denk dat ik, als alles weer in t normale ritme zit, ik er wat meer over kan gaan zeggen. En ik hoop dat ik dan kan zeggen dat het allemaal wel oke is zo.

@Femh, ik snap heel goed wat je bedoeld . Of dat bij mij ook zo is, kan ik nog niet zeggen, eigenlijk. Al is mijn leven met hond geen 6. Meer een 7,5 ofzo .

Niet alles gelezen

Maar ik denk dat je een belangrijke stap neemt als je het 'zielig' vinden los gaat laten.
Een hond vindt zichzelf nooit zielig. Vond je het ook zielig dat je jouw kind in zijn/haar bedje legde om te gaan slapen? Een hond 'slaapt' het grootste gedeelte van de dag.

Zelf heb ik al heel lang honden. Met sommige honden had ik meer dan met andere honden. Als mensen zien dat ik benches in huis heb staan krijg ik ook heel vaak te horen dat het 'zielig' is. Eigenlijk is het precies andersom. Mijn honden hebben een plek waar zij zich veilig voelen. Die alleen voor hun is (alleen om schoon te maken kom ik in de bench), waar ze een lekker kussen hebben en graag liggen. Dat jullie pup in de bench ligt met het deurtje open betekent dat het dier zich daar fijn voelt. Dat hebben jullie dus goed gedaan.

Een hond is niet hetzelfde als een mens. Veel mensen projecteren menselijke emoties op een hond. De meeste emoties is een hond niet toe in staat, ze hebben er gewoon de hersenen niet voor. Als jullie hond dus een aantal uur alleen is, dan zal hij/zij niet boos zijn. Voor Corona waren de honden 4 dagen in de week een uur of 6 alleen, nu werk ik thuis. De uren die ze normaal alleen zijn, liggen ze te slapen. Het moment dat wij normaal thuis zou komen van ons werk worden ze actief. Dat is een ritme wat je opbouwt.

Laat het schuldgevoel los. Kijk naar wat een hond nodig heeft. Dat is beweging, regels (in elk sociale structuur zijn die er), voedsel, een veilige slaapplek en natuurlijk affectie. Naar wat ik van jou gelezen heb, bieden jullie dat allemaal. Het dier heeft een tuin om lekker in te bewegen, wordt meegenomen om te wandelen, krijgt genoeg voedsel en water, heeft een veilige slaapplek, krijgt een opvoeding en er wordt geaaid.
Natuurlijk is het een verantwoordelijkheid, maar die ga je niet uit de weg. Probeer het gewoon wat meer los te laten. Het huishouden doen als pupsel in de bench ligt te rusten, kan prima. Tijdens het 'actieve' uurtje kun je zelfs pupsel leren om wat dingen voor je te doen. Zo hebben wij onze slimmerik geleerd om de deur dicht te doen (erg handig met pubers in huis die dat niet lijken te kunnen, maar ook als jij je handen vol hebt). Je zult zien dat pupsel heel graag helpt. Daarom beginnen ze ook al vroeg met training als hulphond.

Ik hoop dat het allemaal helpt en dat je een fijn maatje aan jullie hond krijgt.

Meisje

Hoe jij over 5 jaar denkt weet je dan pas 🙄. Onze buurman had een hekel aan honden. 14 jaar later hebben ze er zelf 1 en wordt er nog een overwogen. Je maakt wat mee, haha.

Klopt

@paddington, dat is inderdaad mijn grootste struikelblok...dat ik dingen zielig vind. dat had ik van mezelf niet gedacht. Wel mooi dat ik dat dus nu leer. Maar helaas gaat dat dus soms wel ten koste van mezelf. Nee, ik vond dat mn kinderen niet zielig. Maar om nu de vergelijking volledig door te trekken met kinderen gaat me te ver. Vooral ook, omdat je mt kinderen in het hele proces groeit. Een hond is er ineens, doen en kunnen ook al meteen heel veel. dat is met kinderen gewoon echt anders. Bovendien zijn kinderen (meestal) je eigen vlees en bloed en bovenal mensch. Zo zie ik hond niet. Ik vind een hond opvoeden dan ook best pittig in vergelijking met kinderen. Of ik ben de 1e periode van onze kinderen gewoon kwijt, dat kan ook .
je verhaal over die menselijke gevoelens is idd zo. En ondanks dat ik dingen soms voel, waak ik ervoor om de hond te vermenselijken. Maar eerlijk is eerlijk, da s soms best lastig.
Bedankt voor je moeite om me gerust te stellen. Inmiddels ben ik tot de conclusie gekomen dat hontie het niet slecht bij ons heeft. En dat moet ik voor ogen blijven houden. En oh ja, dat het een jaar investeren is, hahaha. Op dit moment ist echt een draakje bij tijd en wijle en zit ie nog niet eens in pubertijd.
We hebben inmiddels ook al n tijdje een bench in onze huiskamer en daar gaat ie nu in, als zn gedrag echt te gek wordt en echt niet meer leuk wordt/is. Dat brengt ons ook rust en hond ook, denken we.
En als ik dan zie dat onze jongste vaak even bij hem gaat zitten en echt even met hem knuffelt en hij haar ook echt opzoekt daarvoor, denk ik....doorzetten. gewoon doorzetten, hahaha.

@kaaskopje, ik geloof ook inderdaad wel dat bij de meeste volhardende mensen een verandering kan optreden. Maar nog steeds is dat gevoel bij mij niet anders.

Begrenzen

Je bent goed op weg, lijkt mij. Maar gevoel laat zich niet dwingen. Sterker nog, hoe meer je van jezelf vindt dat je iets moet, hoe lastiger het misschien wel wordt. En dat je nu vanwege Corona veel (hele dagen) thuis bent helpt niet mee, dan zit je er ook echt de hele dag met je neus op.

Een hond alleen is niet zielig (binnen grenzen natuurlijk), een hond in een bench is niet zielig. Een hond kan niet vergelijken, is niet jaloers. Dus als jullie zorgen voor een natje en droogje, een knuffel op zijn tijd, genoeg beweging en spelen is het al gauw goed.Hij kan wel duidelijk maken wat ie wil en hij zal grenzen opzoeken. Grenzen heeft hij echt nodig. Ook al om hem zijn plek binnen de roedel duidelijk te maken. Van onduidelijkheid over zijn plaats in de groep wordt een hond wél ongelukkig. Dat is wel zielig. Dus wees zijn baas, en help je kinderen om dat ook te zijn (bijvoorbeeld door samen cursussen te doen). En die bench is ook prima. Jonge honden hebben geen rem, daarvoor zijn ze afhankelijk van hun moeder en de rest van de roedel. Die maken een pup heel duidelijk dat ie te ver gaat. Dus ook dat is niet zielig.

Ik hoop echt voor je dat jouw gevoel nog verandert. En dat je zelf ook gaat genieten van hontie. Hier is ze echt onderdeel van het gezin. Steun en toeverlaat voor de kinderen, zelfs nu ze 17 en 20 zijn. En zelfs de vriendin van de oudste vindt troost bij haar. Heel mooi om te zien. En ik vind zelf ook weinig lekkerder dan op de bank hangen met haar tegen me aan of een flinke wandeling bij windkracht 8 zoals gisteren...

Pup vs baby

Een baby is er eigenlijk ook "opeens". Toen de kraamverzorgster weg was na de kraamtijd voelde dat toch een beetje voor het blok gezet. Oh help nu zelfstandig iets zien te maken van kind! En eerlijk? Los van gelukzalige momenten met dochter vind ik dat eerste jaar maar een klus. ( de rest ook trouwens haha). Je kom niet met haar praten, dus wat bedoelde ze. Zij kon niets uitleggen. Toen ze keerde praten, gelukkig redelijk vlot rond 1 jaar, kwam "nee", maar dat was tenminste duidelijk. Een pup heeft ook een periode waarin ik hond nog niet begrijp. Dat moet groeien. Ik ben dan erg voorzichtig. Rukje aan de riem.. ah zielig! Nu sta ik daar niet meer zo bij stil. Soms moet dat tukje gewoon. Toch even een boze toon? Ja helaas, maar snel weer positief. Het wordt natuurlijk, net als met een kind. Daar bij is "de klik" wel erg belangrijk, weet ik na 7 honden ook. Soms is die er domweg en spijtig genoeg niet of minder. Onze huidige hond heeft een gebruiksaanwijzing, maar ik ben dol op hem. Een eerdere hond had die ook en ik werd gek van die hond. Of hij eruit of Ik! Tja... Dat werd gelukkig de hond 😅. Hond ging naar een rasliefhebber en leefde daar een goed leven. We hebben ook een andere volwassen hond in huis gehaald. Erg lief en zo, maar niet dé klik. Wel genoeg om hem lief te vinden en aan hem gehecht te raken, maar geen gróte liefde. Die voelde ik wel voor de eerste hond, de een na laatste ook en de huidige heeft "het" ook.