Pup 14 weken

Herkenbaar

Heel herkenbaar zelfs. Ik was ook helemaal van slag, eigenlijk al meteen nadat we de pup hadden opgehaald. Het voelde voor mij als een hele zware last; ik stopte er enorm veel tijd en energie in en kreeg daar nauwelijks iets voor terug.
Iedereen (man, kinderen, buren, vrienden, vreemden) vond hem zo lief en schattig maar dat gevoel had ik helemaal niet.
Onze hond had heel veel beweging nodig en was niet heel baasgericht. Ik heb echt met de handen in het haar gezeten en een paar keer crisisberaad gehouden: ik trek het niet meer, help !
Nou goed, lang verhaal kort, hij gaat zijn negende jaar in binnenkort en is dus nog steeds bij ons. Hij past ondertussen moeiteloos in mijn dagelijks leven en heeft heel veel goeds gebracht. Goede gesprekken met pubers tijdens lange wandelingen, nieuwe vrienden en kennissen, een betere gezondheid, meer contact met de buurt, ik kreeg mijn zieke moeder weer met hem in beweging en we lopen met een eenzame oom wekelijks een uur.
Hoewel ik degene ben die het meest met hem doet, heb ik nog altijd het minste met hem, helaas. Ik heb niet zoveel liefde ‘ over’ lijkt het. Maar ik ben toch blij dat hij in ons leven is en zou zeker nog een volgende hond overwegen.
Wat kan ik aanraden:
-de afspraak met man en kinderen dat als ik het echt niet meer trok, we een ander thuis gingen zoeken voor de hond gaf mij lucht;
-heel veel cursussen volgen, allereerst gehoorzaamheid, en kijken wat goed past bij de hond maar ook bij jou(speuren, schapen drijven, jachttraining, enz)
-veel uitdaging bieden werpt uiteindelijk zijn vruchten af
-ik ben al vrij jong gaan trainen naast de fiets lopen, heel langzaam opgebouwd
-gaan lopen in allemaal verschillende wijken, steden, parken, bossen
-clickertraining
-leren loslopen, zodat je in losloopgebied je handen vrij hebt
-hond vroeg leren wennen aan een pension! Ook dat gaf veel lucht, ik heb er veel gebruik van gemaakt.

Ik voelde me 8 jaar geleden best alleen, het leek anderen zo gemakkelijk af te gaan.
Ik wens je alle sterkte!

Wat fijn

Hoi Bennikki,

Bedankt voor je reactie. Ik voel me inderdaad alleen. Ik praat er wel over hoor. Nou ja, ik roep natuurlijk niet dat ik vind dat ie herplaatst moet worden. Maar heb wel de suggestie gewekt, toespelingen gedaan. En dat vind ik al erg van mezelf. Immers....een hond doe je niet "zomaar" weer weg. Wie A zegt, moet ook B zeggen. dat soort dingen. En nu kom ik hier zelf misschien wel op terug. Dan ben je een akelig mensch, vind ik van mezelf. En als een ander het zou overkomen, zou ik er alle begrip voor hebben.
En met vriendinnen er ook wel over gehad. heb mn hart wel kunnen luchten. Maar met zoveel dingen....dit is iets wat de persoon dan zelf (in dit geval ik) moet oplossen of ermee leren omgaan.
Ik dacht echt dat ik het erbij kon hebben. dat valt dus vies tegen.
Pup kan dr ook niks aan doen. Dat realiseer ik me ook heel goed.
Die eerste tip.....dat is inderdaad zo. dat zou me lucht geven. Maar de kinderen........die krijgen dat hun strot echt niet uit, haha. Mijn man is ook gewoon een stuk nuchterder. Als pup net 2 uren in afgesloten ruimte heeft liggen maffen/rusten en zn actief uurtje schikt even niet, zet manlief hond ook rustig even in kennel. Is een grote kennel op gras overigens. Dat kan ik dus niet.
Zegt ook vaak, dat ik zus of zo moet doen. Ik zeg dan: "jij hebt makkelijk praten. Jij bent hele dag weg en ziet hem maar even"
Zelf dacht ik ook aan speuren. Maar t hondje is daar nog lange niet aan toe. hebben een erg druktemakertje.
Maar ik begrijp dus dat je er een modus in hebt gevonden. Ik hoop dat dat bij mij ook gebeurt.

Tja

"We hebben er overigens als wel een kynoloog bij gehad. Hij zei wel: "jullie hebben het qua karakter van deze pup niet echt getroffen als eerste hond" Ons pupseltje heeft namelijk wel een goede sturing nodig. Vanaf dag drie had ik dus ook het gevoel dat ik niet weet of we deze hond wel kunnen geven wat hij (zowel positief als negatief) nodig heeft. '

Hier zou ik mee oppassen, ik vond het hele zindelijk maken etc prima gaan maar het karakter van de hond paste totaal niet bij ons. We hadden een hond uit werk/jachtlijnen die ik met een week of 15 al niet meer bij zijn voer vandaan kon krijgen zonder dat hij daarbij zijn tanden liet zien. Voor de duidelijkheid: we hebben hier bewust voor gekozen en een supergoede training gedaan. Met 16 wk hebben we de pup teruggebracht naar de fokker. Hond was echt teveel voor een beginner, ook met goede training. Karakter paste echt niet bij ons.

Op dit moment heb je nog niks fout gedaan met de hond, heb je hem een goede training gegeven en kan iemand het zo overnemen die wat 'meer hond' wel goed aan kan en blij is de eerste zindelijkheidsweken te hebben gemist. Pas dus wel op: hoe langer je blijft doormodderen hoe erger het is voor de hond om te moeten verhuizen. Qua wennen én qua opvoeding.

Hoe ben je bij deze pup gekomen? Dalmatiër is echt niet de makkelijkste hond voor een beginner.

maar inderdaad

Nu meteen naar een opvang laten gaan (tenzij die nog geen pups neemt natuurlijk) dat is, denk ik, voor jou de redding en echt niet zielig. Hier hadden we een opvang klaar die de hond haalt voor 2 uur spelen op eigen terrein midden op de dag, of een ochtend of een middag of een hele dag. Je kon zelf ook brengen en/of halen. Niks zieligs aan.

Moeilijk

Een pup in huis is in het begin ook enorm vermoeiend. Het kan ook wat langer duren voor je echt een band opbouwt samen. De band die ik met mijn volwassen honden heb is gegroeid door de jaren heen. Die band was er zeker niet al in de eerste week of weken. Dat duurt gewoon even. Je hebt tijd nodig om elkaar te leren kennen. Ik heb ooit iemand horen zeggen liefde spel je als TIJD. Dat is iets wat me altijd is bijgebleven. Bewust investeren in de ander en tijd met elkaar doorbrengen doet de liefde groeien. Tegelijk is het geven van je tijd ook al een teken van liefde. Tijd kan je nooit meer terugkrijgen. Dus door je goede zorg voor het hondje bouw je die band en die liefde op maar tegelijk geef je hem ook al veel liefde.

Het idee van 1 of 2 dagen per week opvang lijkt me ook heel goed. Pups zijn druk en soms is het fijn om even rust hebben. Dat krijg je weer nieuwe energie. Bovendien zal de pup het heel leuk vinden en is het goed voor de socialisatie.

Het ras is inderdaad ook niet het makkelijkst. Dat speelt ook een rol. Een van onze honden is van een ras wat ik niet zelf zou hebben uitgekozen (Beagle) en dat enorm drukke vond en vind ik ook nog altijd wat moeilijk. Het heeft ook langer geduurd voordat ik echt een band had met deze hond. Inmiddels is hij volwassen en kunnen we prima samen maar heel eerlijk ik zou zelf niet nog een keer voor hetzelfde ras kiezen. Ik heb liever een hond van een ras wat iets rustiger is en iets makkelijk te trainen.

geen ervaring met honden

alleen met katten. Wat ik me daarvan van de laatste keer herinner is, dat ik me in het begin heel erg verantwoordelijk voelde voor het geluk van het beestje. Hij was van mij afhankelijk - had ik NOG iemand in huis die ik gelukkig moest maken (naast man en kinderen). Klinkt misschien wat raar, maar dat voelde voor mij de eerste tijd als een flinke last. Ondertussen maakt de kat mij gelukkig.
Maar ik kan me dus goed voorstellen dat die roze wolk die je verwacht bij een puppy, niet (altijd) aanwezig is.

Hier

Ik vond vooral de enorme verantwoordelijkheid te veel. En dat na 1,5 jaar voorbereiden. Zo bang was ik dat hij een steen opvrat of een speeltje kapot beet waarvan er stukjes in zijn keel gingen en zo bij alles wat er gebeurde. Net of je weer een dreumes in huis hebt die afhankelijk is van jouw oplettendheid en een 'levensgrote' kans loopt om in de problemen te raken door jou als moeder.

Bedankt allemaal

Wat ben ik blij dat jullie gereageerd hebben. Echt waar. Ik zit een beetje met mezelf in de knoop. Wat een gedoe. En dat om een hond .

We hebben van te voren geregeld dat hondje tijdens vakanties en evt dagjes weg oid, bij mn schoonmoeder kan en mag zijn. Dus vwb pension, ik denk dat we daar binnenkort maar eens mee moeten gaan trainen dat pupsel daar ook kan zijn, bij mn schoonmoeder bedoel ik. Kijken of dat gaat. Pension heb ik hier ook al geopperd maar werd me niet in dank afgenomen door manlief. Eerst schoonmoeder dus maar .

@Savon, wat erg voor jullie dochter. Hopelijk gaat dat allemaal de goede kant op.

@Baasje, inderdaad, ook wij hebben gekozen. Hoe we bij ras komen? stond een ad op mp. Een agrarier had n nestje met zn kelpieteefje. Heel sympatieke man. Helaas wil deze man niet ingaan op mijn verzoek om contact te leggen met andere pupeigenaren. Leek me erg leuk om de andere pups ook te zien en wellicht es wat af te spreken. En ervaringen uitwisselen . Enfin, beide rassen sprak ons aan en besloten om in het diepe te springen. Kynoloog gaf aan: de sterke kanten van beide rassen zitten in deze pup. Erg karaktervol en vooral errug zelfverzekerd. Dat was ons al duidelijk vanaf dag 1. We zeiden dag 1 nog gekscherend....dat wordt wat. Nou, het wordt zeker wat. Een prachthond, echt waar. Niet alleen om te zien maar ook qua gedrag. Maar of dat bij ons past/gaat passen.......
Ik heb voor mezelf besloten dat ik wel eerst cursus wil gaan doen. Kijken of mijn gevoel qua hondeneigenaar zijnde, bijdraait en of pup te handhaven is. Als blijkt dat het gevoel bij mij niet veranderd, maar nog belangrijker het blijkt dat pup echt een sterke eigenaar nodig heeft, dan komt herplaatsen hier wel aan bod. Al schieten de tranen me in de ogen bij idee. Want wat mn gevoel ook is, uiteraard ben ik wel al gehecht aan beessie.
En dit komt dus met name door het inwinnen van advies. Dat velen het hebben gehad dat band moet groeien e.d. Heel fijn, die fora .
En idd, dat ie wat verkeerds vreet, oh man.....hij zal maar doodgaan door " mijn schuld".

@Tine, oh ja, dat idd ook. Ik dacht dat ik nog genoeg "zorg en liefde" over had, maar dat blijkt niet een enorme voorraad meer te zijn. Dat verzin je niet van te voren. Blij dat het bij jou wel gegroeid is. Ik houd me dr aan vast.

Heb zojuist het nog wel met de kinderen erover gehad. Ook weer n ouderlijke fout, denk ik. Man, man, heb het gevoel de laatste weken wel wat steken te hebben laten vallen mbt tot de opvoeding van mn kids. Ook geen fijn gevoel.
Maarre, oudste heeft het zelf ook wel n beetje. Die heeft vandaag alleen maar strijd gehad met hondje. Hing constant aan haar kleren, armen en benen. Al vond ze het dan wel heel zielig als hondje misschien wel weg moest. Want ik heb namelijk bij aanschaf pup meteen gezegd.....dit is een eenmalige actie. Als hond 5 wk, 5 mnd, 5 jaar of 15 jaar blijft....prima. Maar als hond weg is, komt er geen hond weer.
En daar blijf ik ook bij. En mocht ik oooit nog eens een vlaag van verstandsverbijstering krijgen, dan zeker geen pupsel weer.

Hoe dan ook, alleen al fijn om hier even van me af te schrijven. Man, ik schaam me gewoon.

Pups

Zijn ook net kleine kinderen, maar dan in een snelkookpan. Hun ontwikkeling gaat vele malen sneller dan die van een kind, en dat is zowel een voor- als een nadeel. Het is heel erg intensief, die puppytijd, maar over een jaar is je hond al zo goed als ‘af’. En alles wat je nu investeert krijg je straks echt terug.
Elke hond is anders, dat is net als met kinderen, en ook elke baas is anders, net als elke ouder. Dus je leest je in, je vraagt naar ervaringen en je zoekt advies, maar uiteindelijk is het een samenspel tussen jou en je gezin en de hond.

Echt, het komt goed. Een bench is in het algemeen niet zielig. Veel honden hebben die time-out nodig, net zoals een kind een box. Maar ónze hond (Ierse Setter) was diep ongelukkig in die bench. Dus die hebben wij afgeschaft.

Onze vorige hond was een Beagle. Wij vinden dat nog steeds een geweldig ras. Niet handig in combi met (kleine) kinderen, vandaar de keus voor een ander ras. Maar heerlijk, dat eigenwijze unieke karakter 😉. Wat ons betreft veel leuker dan het volgzame karakter van de Setter. Wij hebben ook behoorlijk moeten schakelen. Maar elke hond is leuk en lief als het je eigen hond is, net zoals dat je ook van al je kinderen houdt. Maar de ene relatie kost gewoon meer werk en energie dan de andere.

Ik zou ook kijken naar opvang. Daar zal de pup ook veel (spelenderwijs) leren van de andere honden. En geeft jou de kans om te ontspannen en bij te tanken.

Tja!

Ik herken je gevoel niet, omdat ik met beide pups die ik had gelijk verliefd was. Daarnaast, Goldens ("mijn" ras) zijn in het algemeen makkelijke knuffelkontjes. Maar mijn huidige hond heb ik genomen samen met mijn inmiddels ex-vriend, en toen de relatie uitginģ vorig jaar heb ik echt moeite gehad met de verantwoordlijkheid voor een (grote! Jonge! Veel beweging nodig hebbend!) hond. Zoon is 18 en gaat binnenkort het huis uit, en ik blijf dan alleen achter met hond dat me veel aan huis bindt, terwijl ik juist meer vrijheid zou kunnen hebben. Mijn inkomen is niet super hoog, waardoor een pensioen bij voorbeeld niet kan. Ik betaal nu speciale dieetvoer en 2 keer per week de uitlaatdienst, en het is een flinke hap uit mijn budget. Mijn dochter wil hem wel af en toe een weekendje nemen maar meer niet. Het is een ontzettend lieve, leuke en geliefde blok aan mijn been. Ik ben dol op hem maar het gevoel herken ik wel. Ik heb geen oplossing. Wel wordt het makkelijker als de hond volwassen is.
Sini

Tijd

Het heeft tijd nodig. Ik ben stapel op dieren, maar die eerste weken met een pup vond ik best lastig. En dan hadden wij nog wel een supermakkelijk hondje dat als pup in 1 hand paste. Sliep al snel de hele nacht, wende snel aan de bench, was heel sociaal. Superschattig, maar jeetje, wat een omslag. Ik vond het nog lastiger dan een baby. Dat klinkt stom, maar bij mijn kinderen kon ik mijn instinct gebruiken, maar bij de pup niet. Ik was zo bezorgd ook over het beestje en wist helemaal niet of ik het goed deed. Hetzelfde gold voor man en kinderen. We moesten allemaal wennen.

Ik ben er gewoon vooral veel mee gaan doen. Veel oefenen: zit, blijf en dat soort dingen. Veel wandelen en dan oefenen tussendoor. Dat hielp ontzettend. Zo wenden we snel aan elkaar en het is nu mijn beste vriendje. Zo leuk!

Snap het toch niet helemaal

Tsja... beide rassen klinken toch echt niet als ideale starthond... Ben je daar dan niet mee bezig geweest??
Hier viel het ook tegen. Een (ook) werkhond die op ons pad kwam. Voor mij al de tigste hond, dus ik dacht dat loopt wel los. Partner had ook een hond van mij meegemaakt, een vrij makkelijk beestje en dat liep wel ok.
Maarja, onze eerste hond met een heel gezin, dat was toch andere koek. En toen kwamen er problemen en drukte in ons gezin waardoor het grote oefenen en trainen ook niet echt van de grond kwamen.. pittig.
Ik ben dol op hond en zou hem nooit willen missen.
Maar achteraf gezien was een makkelijkere hond veel leuker en handiger geweest voor ons, zou het niemand meer aanraden in een gezin.
Ligt ook aan ons gezin, partner bleek minder makkelijk om te kunnen gaan met moeilijkere hond en de kinderen ook niet.
Maar als je helemaal geen ervaring hebt met honden is een typische gezinshond toch wel zeker te prefereren, er zijn er echt veel verschillen.

Maar ik heb nooit getwijfeld over al dan niet houden, al kost de hond behoorlijk wat.(bijv nooit een goed pension in de buurt kunnen vinden, hond kan echt niet overal terecht, en is zo pittig dat ik 'm niet bij iedereen kan laten, helaas heb ik geen oppas kunnen vinden nog. Ook kunnen de kinderen, pubers inmiddels, niet met hem uit. Ook kan hij niet los lopen en zo kan ik nog wel even doorgaan! (maar een super prachtbeest, dat dan weer wel)

Kruising en boerderij pups

Dalmatiërs zien er fantastisch uit, maar zijn energiek en moeten weten waar ze aan toe zijn, dus consequent gedrag van de baas. Kelpies kende ik nog niet, maar wat ik erover lees lijkt neer te komen op ook een zeer energieke hond die gewend is aan hard werken. Het komt er op neer dat je pup veel beweging nodig heeft. Je zou een cursus kunnen overwegen die om spel draait. Lol maken samen en gelijk toch veel leren. Probeer hem thuis ook te laten werken.

Wat ideeën: https://www.snuffelmat.nl/

https://www.petshop24.nl/product/jolly-egg-geel-hondenspeelgoed-20-cm/?gclid=Cj0KCQjwoaz3BRDnARIsAF1RfLe9uyPoZcPCTIMlpVch02_BhQ2vBNSvGbAxGz6lf9YgHQB0M4v39dQaAo_tEALw_wcB

Is pup wel goed gesocialiseerd? Als ik agrariër lees en Marktplaats, kan ik een "oh help" niet onderdrukken. Heb je eerst achterhaald of de fokker goed voor moeder en pups heeft gezorgd? Is pup in een opwelling in huis gehaald, of hebben jullie echt op zijn komst moeten wachten en al wat kennis gemaakt? Mochten moeder en pups in huis? Gedraagt pup zich zoals dat na een goede start verwacht mag worden?

Wij hebben een hond met gebruiksaanwijzing, maar het is wel míjn hond met gebruiksaanwijzing. Daar bedoel ik mee dat als je liefde voor je huisdier voelt, je meer van en door hond kunt accepteren. Misschien kun je proberen om je getwijfel nu uit te zetten. Pup is er, een wezen met onbekend gedrag en onduidelijke behoeftes en daar moet je aan wennen. Een nieuwe hond kun je niet vanaf dag 1 lezen, dus dat is een ontdekkingstocht van meerdere weken en zelfs maanden. Het eerste jaar is het meest intensief. Daarna, na de puberteit vooral ook, zul je merken dat jullie opvoeding zijn vruchten gaat afwerpen en hij echt een gezinslid is geworden.

Geen herkenning

je hebt nogal wat in huis gehaald. Dat is geen gemakkelijke gezinshond. En omdat de pup via mp van een boer komt kan je vast ook niet in overleg met de fokker als je in de problemen komt?
De pup was ook erg jong toen het bij jullie kwam?

Deze vage kruisingen die via mp zijn gekocht zijn over het algemeen juist de honden die uiteindelijk in het asiel belanden. Het blijft jammer dat dit gebeurt.

Ik herken wat je schrijft niet. Nou hebben wij vaker pups gehad en wij vinden/vonden het alleen maar leuk. Allemaal een ander karakter met een andere gebruiksaanwijzing. Ook wel eens via mp hoor, maar ook allemaal kleine gezinshonden en dat scheelt enorm. Omdat dit bij ons past.

Hersens trainen en verantwoordelijkheid

Of jullie deze pup moeten houden - ik weet het niet. Herplaatsen op deze leeftijd gebeurt vaak, en is voor de hond vaak een goede oplossing. Probeer voor jezelf wel helder te krijgen of dit een soort ‘ik snap hem nog niet is’ - waar je aan kunt werken of een intuitief gevoel dat deze hond het niet voor jullie is, want het is een pittige combinatie van twee erg eigenzinnige en autonome rassen.

Ik snap hem nog niet, hoorde voor mij bij het ineens heel erg hard voelen van de verantwoordelijkheid Dat had ik ook toen de kinderen geboren waren (al had ik dat verdrongen) en dat herhaalde zich toen onze puppert ineens bij ons kwam.

Dat het toch goed gekomen is met ónze hardwerkende jagende hond? Doordat mijn man aan de bel trok en me erop wees dat ik in de valkuil van alles perfect willen doen viel. Dat bleek voor mij de drijfveer om continue de puppert te willen lezen en begrijpen - terwijl dat niet gaat Elk ding wat niet goed ging, elke opmerking van een willekeurige passant; ik trok het me aan

Wat mij hielp; allereerst puppy training. Als ik hoor dat hond heel de dag aan de voeten van je kind knabbelt, dan vraag ik me af of je dat al besproken hebt daar. Want de truck is; afleiden. Dus niet slecht gedrag afstraffen (want dat is mensentaal), maar proberen te voorkomen. Als puppert aan de sokken hangt; bied hem iets aan wat wel mag. Als puppert onderweg is naar iets wat niet mag; afleiden met iets wat hij leuk vindt. Je pup spreekt honds en jij mensentaal : los van dat het nog een kleuter is, moeten jullie ook nog elkaars taal leren spreken.

Als laatste dan toch nog; je kunt je hond geestelijk moe maken met hondenpuzzels. Dat deed ik met de onze van kleins af aan - en dat maakte hem veel vermoeider dan weer een lange wandeling. Maar het allerbelangrijkste dat ik onze pup geleerd heb, is om te rusten. Dat deed hij niet vanzelf. We hebben hem echt moeten leren dat als hij moe is, hij mag gaan slapen en niet hoeft te blijven werken voor de baas.

Maar goed. Lang verhaal dat alleen maar helpt als het gaat over niet snappen van de hond. Als het je intuïtie is, dat deze hond het niet voor jullie is, helpt dat allemaal niet.

Toch wel

"Pension heb ik hier ook al geopperd maar werd me niet in dank afgenomen door manlief. Eerst schoonmoeder dus maar ."
Dan is dat niet begrepen.

De hond van mijn ouders gaat hierheen https://anniekwinters.nl/hondenopvang/ om te socialiseren en om te leren spelen.
De hond was 2 toen mijn ouders 'm kregen. Ze kan niet loslopen (dan rent ze weg, ze is al eens een nacht weg geweest en laat zich niet lokken met een bal oud).
Sinds ze naar het pension gaat is haar gedrag enorm verbeterd.

Je zou kunnen zoeken of je zoiets kunt vinden in jouw omgeving. Met bovendien als enorm voordeel dat je daar ook een klankbord kunt hebben met andere hondenbezitters en de verzorgers over het gedrag van de hond en of dat de goede kant op gaat.

Goede! opvang ja

Onze hond gaat naar een dame die hier in de buurt ‘de hondenfluisteraar’ heet. Zij heeft engelengeduld en steekt veel tijd in de begeleiding van elke pup die ze binnen krijgt. Onze Ier was enorm bang en zenuwachtig. Ze is weken lang met de buurjongen met fiets en brommer in de weer geweest en liep iedere week met de vuilniswagen mee om onze hond daaraan te wennen. Fantastisch. Zo iemand zoek je. Met liefst meerdere (oppas)honden zodat jullie pup in de roedel vanzelf van alles leert.
Observeer ook eens hoe in een groep honden zij elkaar corrigeren. Dat gaat niet zachtzinnig. Maar het is voor de pup wel heel helder! En verder inderdaad afleiden en bezighouden, zowel geestelijk als lichamelijk. Dan krijg je het minste last van onwenselijk gedrag.

Inderdaad

Allereerst allemaal bedankt omdat jullie de moeite hebben genomen om te lezen en te reageren. Ook al was de uiteindelijke vraag dat ik mensen zocht die mn verhaal herkennen en daar een weg in hebben gevonden, ook al was en is dit tegen beter weten in.
Algemeen, het opvoeden zijn we natuurlijk "druk" mee bezig. Al maken we dr geen strijd van. Pup heeft een grote tuin waar ie zich lekker kan uitleven (1500m2). Wandelen doe ik in kleine etappes. Hij lijkt het al gauw teveel te vinden qua indrukken. Socialiseren doen we zoveel als mogelijk. Ook hier weer, in kleine momenten. Andere honden vind ie erg leuk. Net als andere mensen
Maar dit was ook allemaal mijn vraag niet he.

@Pennestreek, Het is inderdaad een samenspel tussen gezin en hond.
En ik ben er grotendeels mee opgehouden om allerlei fora af te lopen om te kijken hoe andere mensen eea hebben aangepakt. Want echt.......iedereen vind overal wel wat van. Ik werd daar zooooo onzeker van. En dan waren veel mensen ook nog niet eens aardig tegen elkaar op fora. Dus we doen nu wat ons goed dunkt, ook al voelt het niet altijd goed. Bijvoorbeeld "wegstoppen in bench" Deurtje staat overigens dan wel open hoor en kan ie ook nog op de mat gaan liggen die erbij ligt. Maar we zien dat pup hier echt baat bij heeft. EN dus doen we dit zo. Maar voelt niet oke.
Zoals al geschreven, opvang wordt em eerst niet. Eerst maar es kijken of moeder kan. Bedankt voor je verhaal in in geval. Ik houd me dr aan vast.

@Sinilind, ik snap je gevoel inderdaad. Maar als je niet me niet snapt omdat je het niet herkend, dan houd het op.

@Pluk, inderdaad, bij je eigen kind kun je echt op je gevoel af gaan. En daar groei je ook in. We doen er wel veel mee, maar wel gedoseerd. Hebben het idee dat pup gauw aan zn max zit. Wordt ie vervelend enzo. Ik snap het allemaal.
Ik houd me dr maar aan vast dat het beter gaat worden. Bedankt dat je dit aan me schreef.

@Sandra, weet je, als ik achteraf alles had geweten, hadden we wellicht een andere keuze gemaakt. Maar het is wat het is. Beide rassen sprak ons aan. Het gaat hier dus ook niet om dat het een foute hond is ofzo. Je weet pas of het past en of het goed gaat, als zo n hond er is. En het karakter kan je van te voren nog zo aanspreken, het kan in de praktijk dus maar zo zijn dat het helemaal niet bij je past. Dat weet ik dus (nog) niet. Maar het is en wordt echt een prachtbeest. En je kunt je van te voren nog zoveel voorstellen en bedenken hoe je het gaat doen. Als pup er dan eenmaal is, kan de werkelijkheid wel eens heel anders zijn. Zoals bijvoorbeeld mijn opmerking over het alleen zijn bijvoorbeeld. Dat had ik echt niet kunnen bedenken dat ik dat nu zielig zou gaan vinden. Hond kan trouwens prima 2 uren alleen zijn. En dat een hond veel kost maakt me dus ook echt niks uit. Dat hebben we van te voren allemaal besproken etc.
Maar goed, je schrijft dat je me niet snapt. Dat kan heel goed. Ik vind het ook wel lastig om het heel duidelijk op te schrijven. Andere golflengte en kun je me dus niet verblijden met een ervaringsverhaal.

@Kaaskopje, consequent zijn we gelukkig wel. Tot groot ongenoegen van pupsie soms, haha. We gaan over 3 weken idd naar cursus. Ivm corona was dat allemaal uitgesteld. Eerst maar es kijken hoe hij het daar doet. Trainen in huis ging tot voor een week goed. Nu wilde hij afgelopen week echt niks. Dus weekje rust ingelast. Kijken van t weekend wel es weer. Snuffelmat hebben we inderdaad. Vind ie ene moment wel oke en andere moment eet ie dus gewoon niet. Hahaha, dan wil ie dat we het eruit schudden en dan eet ie het wel. Kijk, dat vind ik dus wel grappig. Dat ie zo eigenzinnig is op zo n moment. Maar dat zijn dan ook niet de cruciale momenten.
Moeder en nog een andere hond, samen met pups woonden in schuur met ene ruime tuin waar kinderen waren. Pups kwamen niet in huis. Ik lees dat een ieder dat belangrijk vind maar wij zagen dat ze het daar heel goed hadden en ook niet schuw waren ofzo. Heerlijke vrije vogeltjes waartussen kinderen buitelden en mensen rondliepen. Erfhonden zeg maar.
Een hond is hier al jaren af en aan onderwerp van gesprek geweest. Maar keuze om het nu te doen was omdat ik nu veel thuis ben om hond goed op te voeden. Wat dus ook best goed lukt. In de 1e instantie waren alle pups al verzegd maar toen kregen we een foontje dat er koop niet was doorgegaan en of we nog belangstelling hadden. En ja, dan gaat het ineens snel.
En ja, ik denk dat het gewoon pupgedrag is, met een extreem randje. Nou ja, weten we dat ook weer.
En je herkent het niet wat ik schrijf. Dan zitten we gewoon niet op dezelfde bladzij .

@Dendy, Pup was 7 weken. Naar wat ik had gelezen, de leeftijd dat een pup weg mag. Uiteraard zullen daar de meningen over verschillen heb ik allang gelezen, maar dit hadden we gelezen op sites van da. Dus naar eer en geweten hebben we pup toen opgehaald. Maar je herkent niet wat ik schrijf....dat kan. Maar dat was ook de vraag niet .

@Biebel, dat werk ik nu aan. T is echt wel een schatje hoor. Het klinkt misschien alsof ik alleen maar negatief ben. DAt is absoluut niet zo. Het wordt en is een prachthond.
Ik had dat dus niet bij het krijgen van mn kiddo's. Ja, 1 moment, 5 sec lang. Toen was het over en ook nooit meer teruggekomen. Ook dat kun je je van te voren allemaal niet bedenken, welke gevoelens daarbij komen kijken. Hoeveel boeken je van te voren ook leest.
Mijn man is net zo. Die vind dat ik er allemaal te zwaar aan til. Maar gevoel en verstand hebben niet vaak zo ver uit elkaar gelegen. Vreemde gewaarwording, haha.
Puppytraining kan pas over 3 weken. Hebben al wel 2 privelessen gehad van 3 uren. Dus man is al wel mooi op de hoogte. We doen alles zoals " boekjes" voorschrijven maar hond weet op zo n moment, ook als ie net heeft geslapen, gewoon niet van ophouden. Dus dat hele negeren verhaal en weglopen en wat anders aanbieden, etc, werkt hier niet. Komt dan juist NOG harder terug. Moeten dan echt naar andere ruimte gaan en uit zicht gaan van pup met deur dicht. Maar ik snap heeeeel goed, dat dit voor n kind lastiger is als voor n volwassene.
Dus ik snap haar frustratie ook heel goed. Ik snap pup en ik snap kind. Kind gaat in dit geval dan wel even voor . Daarom ook verplichte benchrust. Uit zichzelf neemt ie geen rust. gewoon niet. Hij gaat maar door. Is voor hem ook niet leuk dus vandaar de verplichting. Maar dat was de vraag ook niet.
Maar wat fijn dat het bij jullie allemaal is goed gekomen .

@Lavell, dat is iets te ver weg. Maar ik heb enorm veel zin in puppycursus. Even babbelen en ervaringen uitwisselen met andere pups en eigenaren . Het gedrag is geen probleem. Althans, nog niet . Wat fijn dat het gedrag van je ouders hun hond enorm verbeterd is.

Lichte irritatie

"Lavell, dat is iets te ver weg."
*zucht*

Ik gaf een voorbeeld.
Je kunt zelf op het internet kijken of je er een bij jou in de buurt kunt vinden.
Dat is..... als je werkelijk een oplossing wilt natuurlijk.
Het hoeft niet. Het is jouw keus.

Meisje

Je schrijft een hele boel, maar ik snap je nog steeds niet
Kijk, je hebt een hond en een 'hond'.
Jullie hebben niet een (makkelijke, gezins-) hond in huis gehaald, een hond die slechts opgevoed hoeft te worden en zich daarna (min of meer maar uiteindelijk meestal goed) plooit en voegt in gezin.
Jullie hebben bewust gekozen voor een heuse hond, eigenlijk een heel ander soort hond, een hond die een serieuze plek in het gezin nodig heeft.

Ik snap niet dat je schrijft dat gezegd wordt dat jullie het niet getroffen hebben met hond, is dat andersom wel zo?

Want eigenlijk lees ik je bezig zijn met het eerste soort hond. Je steekt er een hele hoop in, bent er heel veel mee bezig en verwacht een hoop.
Terwijl je een andere hond hebt, het soort hond waarbij het in feite ook vrij zielig _is_ als je hem nu veel alleen gaat laten. Het soort hond dat gewoon zijn belangrijke plek in huis wil hebben, en waarbij je juist niet al te fanatiek op zijn huid moet willen zitten en er een heus project van willen maken....

Maar goed, je reactie is uiteraard voorspelbaar...(kan ik niks mee, wil ik niks mee)

Meisje

Waarom denk je dat het bij je moeder wel een succes wordt? Ik denk dat je hond (!) meer heeft aan professionele opvang, waar hij ook in de roerdel dingen leert. Tenzij je moeder veel ervaring heeft met het opvoeden van wat ingewikkeldere honden? Of hoop je dat hij vanzelf rustiger zal zijn in een omgeving zonder kinderen?

Er is niks mis met alsnog tot de conclusie komen dat *deze* hond niet bij jou past. Maar dan moet je wel zeker weten dat dat het probleem is. Dan kun je een ander ras uitzoeken dat beter matcht. En er kan natuurlijk ook nog echt iets mis zijn met de hond zelf. Ik herken hoe jij je hond beschrijft zelf niet. Het doet me denken aan een kind met ernstig ADHD. De vraag is of dat door de opvoeding voldoende is bij te sturen. Ik vraag het me af. Ook al wordt elke hond na een gemiddeld een jaar behoorlijk wat rustiger. Is het een reu of een teef? Ik denk dat bij een reu castratie misschien nog iets in het gedrag kan veranderen.

allerlei alarmbellen gaan af

Beginners
Deze combinatie van honden
Van een boer
Van marktplaats
Geen contact met andere eigenaren
Hele grote tuin
Te weinig socialisatie buiten de tuin
Irreële angsten en zorgen (bench, opvang)

En dan: "Maarre, oudste heeft het zelf ook wel n beetje. Die heeft vandaag alleen maar strijd gehad met hondje. Hing constant aan haar kleren, armen en benen. "

Dat laatste is een teken dat de hond niet bij jullie past, je hond heeft veel meer nodig dan wat jullie kunnen geven en veel meer sturing. Ben je al bezig met intelligentiespelletjes? Je hebt een zeer slimme hond he! Dit was ook bij ons het begin van het einde. Dit is geen normaal puppengedrag voor een beginner. Pas op! Jullie hebben in mijn ogen een grote fout gemaakt met een marktplaatshondje. Ik geloof niet dat deze hond goed gesocialiseerd is en 2x een privé training door corona? Je had als beginner zeker 2x per week naar een goede puppentrainer moeten gaan voor een goede socialisatie en uitleg. Die hadden wij en nog ging het fout. Ook hadden wij een topfokker die alles aan socialisatie had gedaan en nog ging het fout.

Sandra

Heel duidelijk neergezet👍🏻

Prima

@Lavell, ik had al geschreven dat (betaalde) opvang geen optie is, eerst. Dat hond misschien een middagje ofzo even bij iemand anders kan zijn, zodat ik ff kan laden, wel. Ik zocht niet echt naar een oplossing. Wel naar ervaringen in mijn eerst gestelde vraag. Maar in elk geval bedankt voor het meedenken. Wordt gewaardeerd.

@Sandra, Dan ben ik gewoon niet duidelijk. Mijn excuses daarvoor. De hond gaat en heeft natuurlijk een plek in het gezin. Dat is het ook niet. Hij wordt niet weggestopt in een schuur ofzo. Het alleen zijn gaat dan maar om een paar uren per dag (max 3 dagen). En ook geen volledige dagen.
Ik heb al ergens geschreven dat deze hond het beste verdient en ik me afvraag of wij dat zijn. Lijkt me een doodeerlijk antwoord. Wij zijn dus niet het type we houden de hond voor eigen plezier, zonder te kijken naar wat hond nodig heeft. Want dat ist belangrijkste. Wat dus niet betekend dat we allemaal niet gehecht zijn aan t beessie. Want dat zijn we wel.
Ik heb juist helemaal geen verwachtingen. Nou ja, een beetje wel natuurlijk. Kijken naar wat pup nodig heeft en hem dat (proberen) te bieden.
Kan ik niks mee en wil ik niks mee.........ik heb bewust niet op opvoedingstips gevraagd omdat er zovelen zijn. Zoveel verschillende meningen en zoveel verschillende wensen voor de hond. Het gaat hier om een vraag van een onzekere vrouw over dingen die naar boven komen die van te voren niet waren berekend.. Die ervaringen vraagt van mensen die het herkennen. En hoe ze daarmee zijn omgegaan. Of niet. Ik ben ook maar n mensch he?

@Pennestreek, die heeft idd ervaring met wat lastigere honden maar meer dat jullie schreven dat hondje even ergens anders kan zijn, en ik even kan laden. Dat vond ik ene goeie. (betaalde) opvang is even geen optie, voor nu. T is een reu.
Fijn dat je meedenkt. Echt waar.

@Baasje, je hebt waarschijnlijk gelijk. Waar mensen zijn, worden fouten gemaakt. We hebben heel goed gekeken naar broodfokkers e.d. Ik bedoel, dat we daar niet in zouden tuinen. En misschien was dit idd ook niet juist. Maar ik kan in dit geval wel schrijven dat we naar eer en geweten hebben gehandeld. Juist? waarschijnlijk niet maar dat kan ik niet meer terugdraaien.
Intelligentiespelletjes zijn we al mee bezig. Al heeft ie daar niet altijd zin an, haha.
We hebben 2x een priveles gehad van dezelfde man waar we straks ook op cursus gaan. Cursussen konden niet doorgaan ivm Corona. Anders waren we allang op cursus geweest. Dus ik vond dat we dit prima hadden opgelost door toch eerst handvaten te vragen en krijgen en dat notabene in ons eigen huis en tuin. Vond ik erg luxe, haha. Om dan lekker voorbereid op cursus te gaan.
Je schrijft dat het alsnog fout ging. Mag ik vragen hoe je dat bedoeld?

Herkenbaar

Zeer herkenbaar, maar dan nog een tandje erger. Ik bleek het zo niet leuk te vinden dat wij onze pup met 14w terug hebben gebracht naar de (ontzettend professionele) fokker.
Mijn verhaal kun je hier nog vinden bij okt 2018. Nooit spijt gehad van deze beslissing.

Fout

Wij hadden wel vanaf het begin een goede moderne puppentrainer, een goed gesocialiseerde hond, een weloverwogen ras maar het ging toch fout. Ten opzichte van ons sta jij nog achter maar deze hond is teveel voor een beginner, lijkt me duidelijk. Je zag het al de eerste dag. Wij pas na een maand.

Meisje

'En nu is ie er en vind ik het vervelend voor em'

Dat is precies waarom ik geen hond meer wil. Verstandelijk weet ik dat een hond geen problemen heeft met een bench, dat een hond prima alleen thuis kan zijn (als ik thuis ben ligt zo'n beest ook 20 uur per etmaal te slapen), dat-ie 's nachts urenlang zijn plas op kan houden dus overdag echt niet elke 3 uur er uit hoeft.

Maar dat is verstandelijk. Gevoelsmatig trek ik me elk piepje en zucht aan en voel ik om alles schuldig. En ik trek dat niet.

Meisje

Je vat mijn commentaar op als kritiek.
Dat kun je doen, maar zo is het van mij uit niet bedoeld.
Mijn vragen aan jou zijn juist bedoeld om je tot antwoorden voor jezelf te bewegen.
Want mi liggen daar toch de antwoorden; waarom wilde je juist een hond met karakter en waarom valt juist dat stuk je tegen.
De (jouw) antwoorden op dat soort vragen geven je ook uitkomsten, lijkt me.

Want nu blijf je willen dat je hond met karakter zich gedraagt als simpele uitkomst van jouw goed uitgedachte plan, maar zo werkt het gewoon niet bij dit soort honden.
Het zijn eerder echte 'indringers', een soort van bijna volwaardige gezinspartners.
Bij dit soort honden heb je ook niet zoveel aan de eerste de beste kynoloog maar veel meer aan mensen die veel ervaring hebben met specifieke werkhonden.
Enz.
In ieder geval kan het je helpen als je je eigen motivaties wilt onderzoeken.

Broodfokkers

Niet alleen broodfokkers kunnen een pup beschadigen. Ook bij de rasvereniging geregistreerde fokkers kunnen dat. Waarmee ik wil zeggen dat je áltijd uitgebreid inzicht moet kunnen krijgen in de situatie van de fokker. Als bij de boer wel voldoende aanbod van indrukken was, is dat prima, maar een huishond hoort niet in een schuur grootgebracht te worden, maar in huis. Misschien dat dit toch invloed heeft gehad op het resultaat wat je nu in huis hebt.

Je tuin is jaloersmakend, maar hij moet veel in de publieke ruimte zijn. De stad in, op fietspaden, corona verpest dit wel een beetje, maar zoek alles op wat belangrijk is voor een stabiele hond. Daar ben je nu eigenlijk al te laat mee als het er bij ingeschoten is. Sorry toch over opvoeding 😉

"Maar keuze om het nu te doen was omdat ik nu veel thuis ben om hond goed op te voeden. Wat dus ook best goed lukt." Ik vrees dat er heel veel "corona"-pups in het asiel zullen eindigen. Jullie hebben er zeg je langer over gedacht, maar de beslissing is naar mijn gevoel toch te impulsief. Wat moet ik daar op zeggen? Ik wil zo graag zeggen "doe meer je best", ik moet misschien zeggen "neem nú afscheid".