Waarom peuters altijd een driftbui krijgen als je haast hebt - en hoe je dit voortaan voorkomt
Je staat al met één voet buiten de deur, jas aan, sleutels in de hand en – BAM – daar gaat je peuter. Liggend op de grond, schreeuwend dat de schoenen niet lekker zitten, de mouw niet goed zit of simpelweg omdat het dinsdag is. Waarom gebeurt dit ALTIJD als je haast hebt? Laten we dit peuterraadsel eens ontrafelen.
1. Peuters voelen jouw stress
Denk je dat je stiekem gestrest kunt zijn zonder dat je peuter het merkt? Mooi niet. Peuters zijn net kleine emotie-radars. Zodra jij in de ‘haast-stand’ schiet, voelt je peuter die druk en dat kan hem (of haar) juist uit balans brengen. Resultaat? Een driftbui precies wanneer je het níet kunt gebruiken.
2. Routine is heilig (en haast verstoort dat)
Peuters gedijen op routine. Ze weten graag wat er komt, hoe het gaat en wanneer iets gebeurt. Als jij ineens opschiet, dingen sneller doet dan normaal of stappen overslaat, voelt dat voor een peuter als totale chaos. En chaos = paniek.
3. Peuters willen zelf de regie
Peuters willen controle. En laat haast nou net iets zijn waarbij je als ouder de touwtjes strak in handen neemt. ‘Doe nu je schoenen aan, kom op, jas dicht, we moeten gaan!’ – dat voelt voor een peuter alsof alle zeggenschap wordt afgepakt. Gevolg? Een luidruchtig protest.
4. Overgangsmomenten zijn moeilijk
Het gebeurt ons allemaal. Ineens is het laat. En moet je gaan. Dus is er een abrupt einde van spelen naar de deur uit moeten. Dat is een enorme mentale switch voor een peuter. Voor ons is het een kwestie van ‘even omschakelen,’ maar voor een peuter betekent het een plotseling einde aan wat ze aan het doen waren. En dat geeft error.
5. Honger, moe, overprikkeld?
Zelden is een driftbui een bewuste sabotage, maar gewoon een reactie op basale behoeftes. Een hongerige, vermoeide of overprikkelde peuter heeft een veel korter lontje. En als jij net op dat moment in de haast-modus schiet, is dat geen goede combinatie. Met als resultaat een tantrum.
6. Hoe voorkom je een haast-driftbui?
Hoewel je peuters niet volledig kunt programmeren om perfect mee te werken, zijn er wel een paar trucjes die kunnen helpen:
- Bereid ze voor – Vertel op tijd wat er gaat gebeuren (‘Over vijf minuten trekken we onze schoenen aan en gaan we naar buiten’).
- Maak het leuk – Zet een wedstrijdje op (‘Wie heeft als eerste de jas aan?’) of zing een liedje tijdens het klaarmaken.
- Geef kleine keuzes – Laat je peuter zelf kiezen: ‘Wil je eerst je schoenen of je jas aantrekken?’ Dit geeft een gevoel van controle.
- Houd een noodgeval-snack bij de hand – Soms helpt een doosje rozijntjes, soepstengel of een stukje appel om de boel net even soepel te laten verlopen.
- Plan extra tijd in – Dit voelt als een paradox, maar als je wat extra minuten incalculeert voor onvoorspelbare peuter-escapades, heb je minder haast en dus minder kans op drama.
Conclusie
Peuters en haast gaan eigenlijk niet goed samen. Hun behoefte aan routine, controle en rust botst keihard met onze wens om op tijd ergens te zijn. Door hun perspectief beter te begrijpen en een paar slimme strategieën toe te passen, kun je de kans op een haast-driftbui verkleinen. Maar helemaal voorkomen? Dat is helaas een illusie.
En als het toch gebeurt? Adem in, adem uit, en onthoud: je bent niet de enige ouder die al zwetend probeert een schreeuwende peuter in een autostoel te krijgen.
