Man wil hond, ik niet. Moet ik zijn wens respecteren?

Vlees

Toch zou ik bij een moeilijke eter eerder aan (rauw) vlees denken dan aan brokjes. Van het rauwe vlees kun je zelfs ook beloninkjes bakken in de magnetron. Balletjes van soepbalformaat 3 minuten in de magnetron en klaar. Soms een minuut extra.

Als je rauw vlees voert is een geperste brok aan te raden. Door deze bewerking past het beter bij elkaar en valt daardoor beter in de spijsvertering.

Onze twee laatste honden, nummer 2 is er nog, hadden langere tanden bij brokken, zelfs niet willen eten, dan bij vlees. Brokken die anti-allergisch zijn, werden geen succes. Dan maar niet dus.

Kaaskopje

Onze hond heeft een blokkade in haar darmen gehad waar ze met spoed aan geopereerd moest worden. Volgens de dierenarts veroorzaakt door vers vlees te voeren. Blijkbaar had ze toch moeite met het verteren van de hardere onderdelen van dat voer. Sindsdien dus geperste brokken. Vers vlees gaven we juist omdat ze een lastige eter was als pup. Gek genoeg vindt ze sinds de operatie vers vlees trouwens ook niet zo interessant meer. Geen idee waarom. Gewenning??

Over iets als 'n hond moet je het met z'n allen eens zijn, anders beter niet doen. Ik zie in dit geval dat zelfs hij al niet overtuigd lijkt te zijn. Een hond neem je niet om even te proberen en dan "weer weg te doen" als het toch tegen blijkt te vallen. En wandelen kan ook prima zonder hond. Met ‘n hond wandelen is ook wel wat anders dan als het mooi weer is ‘s avonds even een half uurtje wandelen.

We hebben diezelfde discussie hier ook (gehad). Mijn vriendin en haar dochter willen (nog) 'n hond. Ze hadden al een kleine hond. Prima verder. Nu willen ze 'n Stafford. Daar ben ik voor gaan liggen.

Dat begint met het uitlaten. Een grote hond moet (denk ik) minimaal drie keer per dag ‘n wandeling maken. Nu is het altijd discussie over wie er met de kleine hond moet gaan wandelen. Dat gaat dan om één wandeling per dag, als het goed weer is, van amper ‘n kwartier. Ik zie het niet gebeuren dat die hond straks drie keer per dag ‘n (half) uur uit wordt gelaten. Natuurlijk belooft iedereen dat en het zal best een paar weken goed gaan, maar daarna kom je weer in dezelfde discussies terecht.

Het is dat ik erop let en eten/water in z’n bak doen, anders zou ‘ie zomaar uren of nog erger zonder zitten.

Een Stafford vergt ook opvoeding. Dat heeft die kleine hond niet gehad. Blaft de hele dag, zo gauw als iemand iets zit te eten, zit ‘ie luidruchtig te schooien, wil naar binnen als ‘ie buiten zit en naar buiten zo gauw als ‘ie binnen zit, etc. Met een kleine hond gaat dat nog wel, een volgroeide Stafford is andere koek. Laat staan als ‘ie door slechte opvoeding agressief wordt. Dan is er helemaal geen land meer mee te bezeilen.

En dan is er nog de vrijheid die je opgeeft. Zomaar even spontaan een weekend weg? Ergens langer blijven? Op vakantie? Dan moet je een oppasadres regelen. Voor een kleine hond kunnen we wel terecht bij familie en vrienden, maar voor ‘n Stafford is dat een ander verhaal.

Je kunt ‘m wegdoen na een jaar, twee jaar, etc als het tegenvalt. Maar als je vooraf al weet dat het daar op uitdraait, dan moet je er niet aan beginnen. Kan me niet indenken in de belevingswereld van een hond, maar het moet verschrikkelijk zijn als je op ‘n dag van je vertrouwde omgeving in de auto wordt gezet en achter wordt gelaten bij een asiel. En dan krijg je natuurlijk weer de smeekbedes van de kinderen dat ze het toch nog een kans willen geven, er nu wel mee gaan wandelen, etc.

Vroeger als kind ‘n hond gehad. Omdat ik en m’n broertje dat wilden. Ja, we gingen er mee lopen, maar niet als het regende, niet ‘s ochtends om 7 uur en ook niet ‘s avonds voor het slapen gaan. Het kwam dus vooral aan op mijn vader, die helemaal geen hond wilde.

Mijn broertje en ik vonden het ook geweldig als die hond kattekwaad uithaalde. En we gierden het uit als mijn vader weer eens ontplofte als de hond binnen z’n behoefte had gedaan, de bank had gesloopt, er met schoenen vandoor ging, etc.

Na ‘n jaar was de hond zo onhandelbaar geworden en leidde het tot zoveel spanningen in ons gezin, dat mijn ouders ‘m naar het asiel hebben gedaan. Mijn broertje en ik hebben de hele dag gejankt en gezeurd. Net zolang tot mijn ouders ‘m weer op hebben gehaald en terug in huis hebben genomen. Daarna begon het hele verhaal van vooraf aan.

En hoe ouder we werden, hoe minder tijd er was voor de verplichtingen die horen bij het hebben van een hond. Mijn broertje en ik zeiden het voetballen niet af om met de hond te gaan wandelen, na een avond stappen gingen we niet om 7 uur de hond uit laten, etc.

Ik begrijp m’n vader nu wel voor wat betreft die hond.

juf Ank schreef op 24-12-2020 om 10:57:

bij twijfel niet doen

net als bij kinderen. Een hond is een gezinslid he?

Ik heb zelf in deze situatie gezeten: ik wil graag een hond; man niet. Complicerende factor is dat hij voor veel honden allergisch is.
Nu heb ik inmiddels via facebook en via een speciale site enkele mensen gevonden die hulp nodig hebben met hun hond. Sommige hondjes laat ik structureel uit (gewoon lekker lopen) als ik er zin in heb (voor een mevrouw die zelf maar heel kort kan lopen) of op verzoek bij afwezigheid van de baas. In dat geval verdien ik er ook iets mee. Superleuk om te doen!!

ik zou wel bereid zijn om samen met mijn man naar een passende oplossing te zoeken voor zijn wens. Wat juf Ank beschrijft, lijkt me een goed idee. Want ik heb het idee dat het hem vooral gaat om het wandelen met de hond als stok achter de deur en dat hij verder niet echt stil staat bij wat er verder nog komt kijken bij de verzorging van een hond.

Gelukkig heeft TO haar poot stijfgehouden want ik zag alleen maar rode vlaggen. Alsof je een hond nodig hebt om te wandelen. Alsof je een levend wezen gewoon weer wegdoet als het tegenvalt. Alsof TO er totaal geen werk aan heeft. Een wandelclub lijkt me beter. 

Helaas heb ik de volgende ervaring:
- De situatie: samengesteld gezin (Zij 3 kids, 11,15,15) en ik 1 kind (9), na LAT-n) sinds krap 2 jaar levenden onder een samen aangeschafte woning 50-50)
- De uitdaging: Zij + plus haar twee jongste) wilde een hond, ik zeker niet (en zat in een mentaal uitdagende situatie (GGZ).
Na diverse malen overleg hierover en aangegeven er niet aan toe te zijn/ te willen, besloot zij per oktober 2020 zelf een puppy te komen en heeft dit al onvoldongen feit bij mij gedropt. We zaten dus niet op 1 lijn en toch besloot ze dat er een hond moest komen in ons gezamenlijke huis. Op dat moment stond onze (8-jarige) relatie, voor mij, op springen. Voor mijn overtuiging zeg je tegen een 'baby' (hond) enkel kan dit enkel zijn als je samen tot een 'Ja' komt. 
Afgezien van mijn overtuiging dat er dat moment sowieso teveel bezwaren kleefde aan een (grote) puppy (25 kg, enorm zwaar en groot) beest al was vooral de vertrouwens situatie, voor mij, enorm berokkend (de liefde voor een hond groter dan voor mij?)
Uiteindelijk heeft e.e.a. mij geleid tot het stopzetten van de relatie. Ik heb het nog 3 maanden volgehouden (om die hond toch te kunnen accepteren echte tevergeefs.
- Huidige situatie: Binnen 2 jaar na koop gezamenlijke woning is deze inmiddels verkocht. Deze situatie kost ons beide enorm veel pijn en zorgt voor de komende jaren nog voor veel verwerkings pijn.

Conclusie: of beide (in goed overleg) 'JA' tegen een hond of NIET! 
Getekend, geen honden hater!

@vader1974: triest dat op zoiets je relatie stukloopt. Zelf zou ik dan gekozen hebben voor 'jij wil een hond, prima, maar ik doe er niets mee'. Dus niet uitlaten, geen eten geven, niet aaien of wat dan ook

Nee, iedereen in huis moet instemmen met een hond.
Wij hadden hetzelfde probleem. Ik wilde; mijn man niet. Uiteindelijk ben ik gaan zoeken en kijken op sites om honden uit te laten voor anderen en oppashondjes. Momenteel heb ik 3 honden die ik regelmatig uitlaat: eentje wekelijks omdat zijn baas niet goed loopt. 2 anderen laat vaak uit (op onregelmatige basis) omdat de bazen werken. Die mensen die betalen mij dan ook. Mijn hondenbehoefte is daarmee wel vervuld.

Misschien is dat iets voor hem.

Als hij een hond nodig heeft om te gaan wandelen, niet doen. Wij hebben ook een hond, een actief werkras (golden retriever). Die heeft ook veel meer nodig dan 3x daags een wandeling. Mijn vriend wilde in eerste instantie de hond en zou er alles mee doen blabla. Fact is dat hij na een drukke werkdag het liefst op de bank ploft om te gamen. Ik krijg juist energie om de auto te pakken en met de hond op pad te gaan na een lange dag (en voor de lange dag in de ochtend). 5 kilometer wandelen, naar het bos, het strand of wat dan ook. Als jullie beide dat niet hebben, niet doen. Het is dat ik graag actief bezig ben maar anders zou deze hond zwaar te kort komen. 

Voor mij is het mijn passie geworden. Ik doe 2x per week hondensport met de hond, ik train hem veel en doe niets liever dan op pad gaan met hem. Als jouw vriend ook zo is, zou je het wel kunnen overwegen en dat het meer 'zijn' hond wordt. Want dit is (was niet per se bedoeling vooraf) is nu ook meer 'mijn' hond geworden en dat gaat prima. Alleen; jouw man komt niet over alsof ie erg actief/ gemotiveerd is. Dus ik zeg: Nee. 

Hoi Lotus,
welke sport doe jij met je hond? Wij hebben een Border Collie en die mag eens per week schapen hoeden, dat vindt hij heerlijk maar verder vind ik het nog lastig om een sport te vinden. We deden speuren, maar dat is gestopt; en via de hondenschool zijn allerlei dingen mogelijk mits we eerst de juiste gehoorzaamheidsdiploma's halen en dat vindt onze kleine man niet zo leuk. Dus het is ons niet gelukt om tot het vereiste niveau te komen en dan zitten agility etc er niet in.
Misschien ga ik maar een trainer voor speuren zoeken buiten de hondensportvereniging.

Een hond is erg veel werk. Mijn man wilde er daarom geen, maar nu gaat hij er het meeste mee wandelen. Vooral savonds vindt hij dat nog wel ontspannen. Smorgens doen we om en om een dag en in het weekend samen, de middagwandeling doet ook wel eens een van de kinderen. En dan een of twee dagen dagopvang per week. Toch heb ik het idee dat we de hond wel eens wat te kort doen aan aandacht, alleen wandelen is niet genoeg en hij zou wel meer willen aan opdrachten uitvoeren etc maar daar hebben we niet zoveel inspiratie voor.

Ik raad het dus altijd af aan iedereen die enigszins twijfelt, zeker als je allebei werkt, of jonge kinderen hebt; tenzij je er echt zin in hebt om elke ochtend bijtijds op te staan en een uur te wandelen en smiddags en savonds ook. En hij is er altijd, dus ook met vakanties etc, een dagje uit is lastig want er mag bijna nergens een hond mee heen en langer dan een uur of drie vier alleen laten is eigenlijk niet te doen.