Man wil hond, ik niet. Moet ik zijn wens respecteren?

Nee

Ik wilde altijd een hond, mijn man niet. Vijf jaar terug kwam een nicht langs met haar hond, en wij vonden het allemaal geweldig (mijn man was er niet bij). Vooral mijn oudste dochter wilde ook graag een hond, en beloofde dat zij veel met de hond zou doen.
Mijn man ging schoorvoetend akkoord en er kwam een pup. De eerste twee weken sliepen ze omste beurt bij hem, ik niet want ik trok het niet.
Daarna sliep hij door en hij was snel zindelijk. Dat gaat ook wel eens anders. Hij heeft wel andere makkes, zoals achter auto's aan jagen waardoor hij savonds nergens en overdag niet overal los kan, als pup was hij een half jaar vrijwel onhandelbaar omdat hij steeds beet als hij overprikkeld raakte, en daarna kwam zijn puberteit nog. Maar toen was ik al wat aan hem gewend en pubers kan ik wel handelen.
Ik ben meer dan drie jaar compleet gestressed geweest over de (verantwoording voor en beperking door) de hond, en mijn man heeft veel over moeten nemen. Wat een boel werk is zo'n beest, en wat een verantwoording (ook omdat hij zo belangrijk was voor mijn dochter).
Mijn dochter ging na een jaar uit huis, dus die kon ook niet meer meehelpen door de week. We hadden een goede dagopvang voor drie dagen per week, maar die moest dicht en toen konden we een andere vinden maar veel verder weg.
Dus het slokt in totaal zo'n zes uur extra per dag op en dat blijft zo.
Hij is nu net vier en ik ben meer ontspannen, het loopt beter en ik ben toch veel thuis door corona (wat overigens niet altijd perse handig is, als ik smiddags moet werken en de hond moet uit). Dat de andere kinderen groot zijn, hem vaak even meenemen en voor hem zorgen helpt wel maar wat een werk is zo'n beest.
Bij de puppyles zei iemand: het eerste jaar heb je een baby, de volgende 15 jaar heb je ook een baby,
Nou, dat klopt wel. Een baby wordt groot, maar een hond wordt hooguit een kleuter en daar blijft hij op steken. Hij kan nooit alleen ergens naar toe, hij gaat niet overdag naar school, gaat niet zelf naar de wc, is van jou afhankelijk voor zijn vermaak. Kortom, je bent de hele dag het leven van de hond leuk aan het maken.
Nou hebben wij een werkhond, dus die is ongelukkig als hij niet genoeg te doen heeft op een dag. Er zijn vast ook makkelijker honden.
Maar begin er echt niet aan als niet iedereen er achter staat.

OK, dit is een kant van het verhaal. Het is een lief beest, wij houden van wandelen, in deze coronatijd houdt hij ons gezond want we moeten er steeds uit (weer of geen weer, ik voel me soms net Willem van der Decken), hebben een goed excuus om naar het bos te gaan en hij is ook gezellig. Als we weg willen kan hij wel een paar dagen in pension, en momenteel kunnen we toch nergens heen. En mijn man is gek op het beest, net zoals hij gek is op alle huisdieren die ik hier naar binnen sleep omdat het een goed idee leek. Anders was ik er niet aan begonnen, maar hij had dus wel beter overzien hoeveel werk het was dan ik.

Maar nogmaals, bezint eer ge begint. Je moet bereid zijn om een hondenmens te worden, wij waren kattenmensen en dan moet je wel even schakelen. Het vraagt een behoorlijke aanpassing als je het goed wil doen.

Oja

Nog wat van die dingen waar je tegen moet kunnen:

- in de zomer wordt hij om zes uur wakker. Op zijn laatst. Ik ben een ochtendmens en de morgenstond is voor mij zeker prachtig, maar het breekt je wel een beetje op.
- Vorige zomer had hij het warm snachts, en blafte dus de hele nacht door. Uiteindelijk hebben we dat kunnen verbteren met een ventilator bij zijn bench, maar het was echt slopend en dan overdag weer naar het werk...
Het leek wel of we een huilbaby hadden, zo voelden we ons. Dan voel je je jaren wel.

Als je man de hele dag beschikbaar is voor de hond, is het prima. Maar als de hond gaat zitten piepen omdat hij uit wil, en je man negeert dat achter zijn krant, en jij kan daar niet tegen, dan wordt het nog een zware tijd.

Goed nadenken

Manlief wilde met onze vorige hond ook geen hond meer,dus de kinderen en ik lieten hem uit. Hij was er duidelijk in geweest dat hij dat niet ging doen en dat wisten we vante voren. Hij had er ook niet echt een band mee. Was echt soms pittig e ik weet niet of ik dat nog eens zou doen. Pas toen de kinderen meer hun eigen gang gingen trok de hond naar hem toe. Toen de hond plotseling overleed was hij t wel die zei dat ie t wel miste. Dat verbaasde me toen wel erg.
De hond die we nu hebben is echt helemaal met zijn toestemming gekomen en t zijn echt maatjes. Nooit,echt nooit gedacht dat ie een hond zo zou verwennen. Ik moest m echt erg remmen hahha.
Ik loop t meeste doordeweeks en dat vind ik niet erg,lekker buiten met vriendin naar t bos achter t huis. Maar hij gaat er in het weekend op uit met de hond samen struint hij dan door de bossen. De dag dat ik heel de dag ben werken loopt zoon met de hond flink die dag. Is hij er een keer niet dan gaat ie naar de dagopvang.
Dus als je er samen achter staat is het veel makkelijker.
En een pup is wel veel werk, nou ja de puber vond ik eigenlijk nog veel meer werk.
Je zult af en toe echt denken waar ben ik aan begonnen, en als je het zelf eigenlijk niet wil maar er wel voor opdraait zou dat best eens erg moeilijk kunnen zijn.

Succes met denken!

woonsituatie

Hoeveel werk het is hangt ook van je woonsituatie. Als je op het platteland woont is het weer minder werk dan in de stad. Wij hebben een groot eigen terrein en wonen buiten. We kunnen dus sowieso heel makkelijk wandelen vanuit huis en hoeven niet ergens anders heen. We hoeven ook minder vaak te wandelen omdat de honden zichzelf ook deels uit kunnen laten. Als je woont op een flat in de stad zul je zelf voor veel meer entertainment moeten zorgen. Niet alleen wandelen maar ook spelen. Bijvoorbeeld een van onze honden ligt graag voor het hek buiten om te kijken naar voorbijgangers en voorbijgaande auto's. De andere hond snuffelt heel veel door de tuin en scharrelt graag wat rond. Ik kan vanuit mijn stoel buiten een bal of stok gooien zonder dat ik weg moet. Dat soort dingen spelen allemaal ook een rol in hoeveel werk het is.

Meer mensen is meer entertainment voor de hond maar ook meer onrust en minder eenduidigheid in de opvoeding. Dat kan afhankelijk van het soort hond ook invloed hebben over hoe makkelijk/moeilijk het is.

Sowieso speelt het ras ook een grote rol. Een rustige en minder actieve hond maakt echt wel verschil. Een jachthond op het platteland is minder handig dan een erfhond. Een husky in de stad kan best gelukkig zijn maar daar moet je wel aanzienlijk meer energie in steken dan in een maltheser leeuwtje bijvoorbeeld.

Dus mocht je voor een hond kiezen zorg er dan ook voor dat de hond echt bij de woonsituatie past en verder is het ook handig van te voren al na te denken over uitlaatservice/dagverblijf/pension/netwerk dat kan helpen. En als je al weet dat de hond vaak naar derden zal gaan kies dan ook voor een ras dat daar makkelijker in is (alsnog kan je het karakter natuurlijk mee of tegen hebben.)

Maar over het algemeen zou ik het sowieso niet aanraden een hond te nemen als niet alle huisgenoten het op z'n minst een beetje leuk vinden (een iemand kan best hoofdverzorger worden maar de ander moet het natuurlijk geen bezwaar vinden om ook af en toe de hond uit te laten.)

Kaaskopje

Hoi Kaaskopje,
mijn verhaal is erg negatief, maar zo is het ook bedoeld. Want een hond is best een flinke stap die nogal eens onderschat wordt (mijn collega zucht en kreunt ook over zijn hond, en dan zeg ik steeds: ik heb je gewaarschuwd maar je deed het toch, en dan zegt hij weer: ja maar ik heb die hond niet genomen, dat waren mijn vrouw en kind. En dat klopt, maar hij loopt er dus ook regelmatig mee...).

Ik houd zeker veel van de hond, het is een schat van een dier. maar ik maak me vaak te druk of hij wel gelukkig is.
En dat is eigenlijk niet handig bij een hond, aangezien die juist wil dat zijn baas gelukkig is. En dan wordt het ingewikkeld .
Onze hond wil graag spelen, werken, opdrachten uitvoeren en ik zou niet weten wat ik in het dagelijks leven nu echt met hem kan doen. Hij zou beter af zijn op een boerderij waar hij mee kan werken.
Ook vind ik het best lastig dat iedere huisgenoot weer net een iets ander beleid voert voor de hond, als we met zijn allen gaan wandelen lopen we dus allemaal door elkaar heen te schreeuwen naar hem.

Is allemaal natuurlijk helemaal niet zo erg en hij lijkt het prima te doen, maar je moet daar wel een beetje tegen kunnen.

Als er één iemand de hond doet en de ander alleen af en toe als backup uitlaat gaat dat waarschijnlijk beter.

Stel jezelf de vraag of je weer ineens een kleuter in je leven zou willen, en als het antwoord nee is, dan misschien niet aan een hond beginnen...

En iedereen die een hond wil: kijk heel goed welke soort welke eigenschappen heeft en wat zo'n dier dus nodig heeft. Al te vaak hoor ik mensen zeggen "ja maar het was zo'n schattige pup" als ik vraag waarom ze in vredesnaam een jachthond/vechthond/enorm grote hond/eigenwijze hond hebben uitgekozen.

Wij hebben ons van tevoren goed georienteerd en dan nog moet je in de praktijk ervaren wat al die kennis betekent. Maar ik ben wel blij met onze keus, al zou ik als ik ooit een andere hond zou nemen, voor een Heidewachtel gaan en niet voor een Border Collie. Hoe fantastisch het ook is om met hem te gaan schapen drijven, want ik heb zelf geen schapen, of te gaan speuren, want ik speur niet bij een club. Dus het blijft bij lesjes hier en daar.

Ik denk dat je beter eerst een hobby kan kiezen (speuren, drijven, jagen, canicross, suppen etc) en dan daar een geschikte hond bij uitkiezen.

Eens met Wendelmoed

Bij de aanschaf van een hond zijn er een paar belangrijke punten:
- iedereen moet achter de keuze voor een hond staan en bereid zijn om er veel tijd en energie in te stoppen. Heeft er 1 iemand twijfels, dan niet doen.
- kies zorgvuldig een ras uit. Als je niet de intentie hebt 14 jaar lang 2 stevige wandelingen per dag te maken, kies dan niet voor een 'werk'hond. Jachthonden, drijvers zoals de border collie van Wendelmoed, andere energieke honden worden erg ongelukkig van te weinig beweging en uitdaging. En dan worden ze dus 'vervelend', gaan dingen slopen, luisteren niet goed, tot zelfs agressief en angstig gedrag aan toe. Ook karakter is belangrijk. Een Beagle en een teckel blijven hun leven lang slecht luisteren, hoe goed jij als baas ook bent. Ze kunnen daardoor ook minder makkelijk los. Daar moet je tegen kunnen.
- bedenk of je een pup wil, of toch liever een volwassen hond. Aan beiden zitten voor- en nadelen. Een pup is in het begin uiteraard veel werk, maar vergis je ook niet in hoeveel tijd je moet stoppen in een tweedehandshond. Je moet elkaar leren kennen en elkaars taal leren spreken. Dat gaat minder als vanzelf als wanneer je een pup hebt.
- is het nodig om opvang voor de hond te regelen? Doe dat dan eerst. Goede opvang is zó belangrijk. Zeker voor doordeweeks, maar ook voor de vakanties.
- kosten: zeker als je dagelijkse opvang nodig hebt, kan dit flink in de papieren lopen. Dus reken het goed door. Verder kost een hond natuurlijk voer, moet hij ieder jaar zijn inentingen hebben en is het verstandig hem te verzekeren. Ook een goede puppycursus is niet gratis.

Ik heb mijn hele leven honden gehad en zou niet graag zonder hond door het leven gaan. Toch vind ik onze Ierse Setter nu een enorme uitdaging. Ze moet iedere dag 2 x een uur rennen om haar energie kwijt te raken. Naast de 5 korte rondjes voor een plas. Dat is een enorme tijdsinvestering. Nu de oudste het huis uit is, zijn we nog maar met zijn 3-en om die taak te verdelen. Dan wordt het al best veel. Zeker omdat jongste ook druk is met school en dus doordeweeks niet kan bijspringen. 'Gelukkig' ligt haar werk (horeca) nu stil, anders was ze ook op zaterdag niet inzetbaar. En het is heerlijk, dat verplicht naar buiten, weer of geen weer, maar het is gewoon een hap uit je dag.

Een hond is heerlijk, maar ook een heel grote verantwoordelijkheid. En iemand die al van tevoren zegt dat de hond ook wel 'weg' kan (waarheen dan? Asiel??) als het niet meer gaat, die zou al nooit een hond moeten mogen hebben. Zo ga je ook niet met kinderen om. Een dier is geen speelgoed. Dus mijn advies aan jullie is, niet doen.

Oef

Naar aanleiding van de laatste opmerking van Pennestreek, lees ik de mail van topic starter nog eens goed door.
Man heeft nooit huisdieren gehad, en heeft er ook geen interesse in getoond, en denkt dat een hond "wel leuk is" en anders wel weer weg kan.
Ik zie alleen maar rode vlaggen.
Wij hebben diverse huisdieren (gehad en nog) en mijn uitgangspunt is altijd geweest dat ik er zelf voor moet willen zorgen anders begin ik er niet aan. Want uiteindelijk is een huisdier een extra gezinslid, en daar zul je met zijn allen de verantwoording voor moeten dragen.
Mijn beide zoons zagen een hond niet zo zitten, maar zijn wel in het algemeen zorgzaam voor dieren en inmiddels lopen ze ook wel een rondje met het hondje en zijn gek op hem, maar ik houd er wel rekening mee dat zij er niet voor gekozen hebben.
Er zit een soort trappetje in qua aandacht, van vissen via hamster, konijn, cavia, kat naar hond en als je vissen of een hamster teveel werk vindt moet je echt niet aan een hond beginnen.

Alle negatieve geluiden daargelaten, is het een idee dat je man zich aansluit bij een wandelgroep? Bv. Nordic walking, of andere takken van sport?
Dat is wat vrijblijvender maar dan komt hij er ook regelmatig uit.
En via Strava of bv. diverse apps kun je ook bijhouden wat je gelopen hebt om het een beetje spannender te maken als hij van competitie houdt.
Zo is er nu ook de app Ommetje van de hartstichting, maar er zijn er vast wel meer.

Hersenstichting.

Ommetje is van de hersenstichting.

Pennestreek

Mij is verteld dat 10 minuten zoeken en snuffelen meer energie kost dan een half uur lopen...

Triva

Dat is ook zo, het is een misverstand dat honden zo ver moeten lopen en zeker niet rennen. Het windt ze alleen maar op en het moet soms steeds vaker en langer.
Hersenwerk is veel uitputtender.
Ik ga 3x per dag naar buiten om gewoon te wandelen en dat is bij elkaar gemiddeld genomen ruim 1.5 uur per 24 uur.
Daarnaast doe ik speur/hersenwerk met hem, buiten en thuis en strooi ik bv. voertjes in het gras om hem aan zijn natuurlijke snuffelbehoefte te laten voldoen.
Ik volg de lijn van op Turid Rugaas gebaseerde kennis.

Goed over nadenken

en alles goed doorspreken is heel belangrijk.

Zelf hebben wij in augustus er een hond bij genomen en hebben er nu 3. Ondanks dat ik al heel lang honden heb, kies ik er nu echt niet voor om een pup te nemen. Ja, ik werk thuis, maar de slapeloze nachten die je hebt van een pup... poeh.

Alle 3 onze harige gezinsleden zijn bij ons gekomen op latere leeftijd. Dat bevalt mij prima. Mijn partner en ik wandelen graag en zelfs met slecht weer maken we toch onze lange wandelingen. Daarnaast doen we met 1 hond Breiten en de andere Flyball. Onze nieuwste aanwinst gaan we ook Flyball mee proberen. Daarnaast doe ik hersenwerk met de honden en vind ik het leuk om ze trucjes te leren. Kortom, al met al denk ik dat mijn partner en ik dagelijks 2 uur wandelen (op normale dagen) en verder ook nog een uur of 2 met ze bezig zijn (spelen, eten geven, borstelen, trucjes leren enz). Bij 2 van onze honden is het ook echt nodig om naast het wandelen andere uitdaging te geven. Het zijn hoog energie honden. De andere is meer layed-back. Hij geniet van de wandeling waarbij hij dus lekker kan snuffelen (terwijl de meiden met stokken slepen en door plassen water heen rennen).

In de periode van wedstrijden zijn we elke maand 2 zondagen op een wedstrijd naast de normale trainingen.

Kortom, een hond kost gewoon tijd, heel veel tijd. Net als een kind tijd kost. Naast de tijd kost het ook nog geld en ruimte.

Als jullie er dus niet beide achterstaan, dan zou ik het zeker niet doen. Mocht je een compromis willen sluiten dan kan een logeerhond een uitkomst bieden.

Als het alleen maar om het 'verplicht' wandelen gaat, dan is het wellicht een mogelijkheid dat je man in de buurt kijkt en wellicht iemand kan helpen die de lange wandeling zelf fysiek niet meer kan, maar wel een hond heeft. Of dat hij elke week bij het asiel een hond meeneemt voor een wandeling.

Heel veel succes met het maken van je keuze.

Triva en Woef

Geen enkele hond is hetzelfde, het zijn wat dat betreft net mensen . De onze houdt niet zo van hersenwerk, wel van rennen. Wij hebben een Ierse Setter, dat zijn sowieso fysiek energieke honden. We fietsen vaak met haar, vindt ze geweldig. En ze gaat mee hardlopen en skeeleren. Maar van een (bos)wandeling wordt ze echt niet moe (genoeg). Rennen moet echt. Dat merken we duidelijk als ze een dag bij de oppas is geweest, waar veel gewandeld wordt en gespeeld met de andere honden, maar dan stuitert ze 's avonds letterlijk door het huis tot er nog minstens een half uur gerend is.
Verder is ze niet heel erg geïnteresseerd in eten en ze is nogal dom, dus spelletjes, hersenwerk, is aan haar niet zo besteed. Ze krijgt regelmatig haar brokken in de tuin geserveerd, zodat ze inderdaad lekker even aan het snuffelen is. Maar veel verder komen we met haar niet.
Het is niet of-of, maar en-en. Veel wandelen/rennen én voldoende uitdaging bieden én voldoende te knagen (botjes), want ook dat kauwen is heel belangrijk voor een hond. En inderdaad lekker knuffelen en kroelen en bij een Setter met die lange haren is ook borstelen erg belangrijk.
Erg tijdrovende hobby, zo'n hond.

Wendelmoed

Dankjewel voor je uitgebreide antwoord.

Ik herken een aantal zaken. Wij hadden eerder honden, maar door werk wilden we een periode geen hond. Toen mijn man thuis kwam te zitten door de gevolgen van een herseninfarct, vonden we het een goed idee om weer een hond te zoeken. We waren niet per se op zoek naar een rashond, omdat onze ervaring was dat een rashond ook niet alles zegt én we het wel een fijn idee vonden om een gedumpte hond (wel een pup) een goed huis te geven. Daar zou ik een apart hoofdstuk aan kunnen wijden dat doe ik nu niet.

Wat ik merk, is dat mijn man, vermoedelijk door de gevolgen van het infarct, dat vat je samen met niet aangeboren hersenletsel (nah), anders met de hond omgaat en dat vind ik soms ingewikkeld. Hij maakt zich veel drukker om wat de hond doet dan voorheen bij de eerste 4 honden. En kan het maar niet accepteren dat deze hond nu eenmaal anders is dan die eerdere honden. Daardoor is uitlaten niet altijd een gezellige bezigheid maar een missie die aan voorwaarden moet voldoen. Hij hoort een paar keer per dag alles gedaan te hebben, anders zit er iets fout. Eerdere honden deden dat ook, dusss..... Hond doet het alleen op bepaalde plekken, doet hij het daar niet dan is man gefrustreerd. Dat hij zelf aandeel heeft in dat ietwat "autistische" vaste patroon, dringt maar niet door. Hij laat dit gedrag zelf toe en past zich daar te veel bij aan. De hond bepaalt dus hoe lang het rondje wordt. Hond lijkt dat ook door te hebben. Dat is natuurlijk niet de bedoeling. Daar werken we aan.

Daarnaast is de huidige hond anders dan we gewend zijn. Mogelijk eigen schuld dikke bult. Omdat we allebei huis zitten, ik een aantal jaar later dan mijn man, is déze hond niet gewend om alleen te zijn, dus is weggaan toch een lastigere zaak. We doen het soms wel, maar dat moeten we grondig aanpakken door interessante spullen weg te halen, vuilnisbakken vooral. Of hond veel blaft, weten we niet zeker. Als we thuis zijn en er vreemde geluiden zijn soms wel, dus ik vrees dat tijdens onze afwezigheid dat ook op scherp staat. Tot slot merken we dat hond er echt last van heeft als we weg zijn geweest. Je zou het verlatingsangst kunnen noemen. Een mens zou ik naar een psycholoog sturen voor een goed gesprek, maar dit is nu eenmaal een hond.

Dit alles maakt dat we hond liever niet alleen laten en dat vind ik af en toe echt wel een stevige beperking van onze vrijheid. Buiten is het gedrag van hond ook anders dan waar we ervaring mee hadden. Hond heeft het niet zo op bepaalde honden, mensen en voor ons onzichtbare wezens ( volgens mij is hij domweg kippig en ziet soms dingen verkeerd). Hierdoor loop ik minder ontspannen met hem rond dan met vorige honden. Hond heeft kortom zo zijn gebruiksaanwijzing en dat beïnvloedt ons leven flink. Dit icm dat mijn man door nah niet altijd logisch omgaat met situaties, maakt dat Hond echt wel een stempel op veel drukt. Zou ik het weer doen? Ja, absoluut, want ondanks de mindere kanten is ook deze hond ontzettend lief en gezellig om in huis te hebben. (Ik schrijf dit verhaal juist om dit naar voren te halen. Je moet veel over wíllen hebben voor een huisdier, anders wordt het een kansloze zaak.) Maar volgende keer moet het wel een kleinere hond worden die we gemakkelijker in een mand kunnen zetten op de fiets (een duofiets vanwege mijn probleem, slechtziend). Bovendien zullen we dan op een leeftijd zijn dat een kleiner formaat ook praktischer kan zijn voor wat je nog kunt als "bejaarde" 😅. Omdat een adoptiehond soms groter wordt dan ingeschat werd, is het nog de vraag of we daar weer voor zullen kiezen. Bij onze hond werd ook een iets kleinere maat voorspeld, het is een matig middelgrote hond geworden. Kleiner dan o.a. een labrador, net geen 20 kilo. Daarom houdt hij hoorbaar ook niet van labradors en herdershonden. Die zijn kennelijk meer een bedreiging dan kleinere rassen 🤔.

kaaskopje dat is dan verrassing he?

ook gemengde rassen kunnen ineens groter worden dan verwacht. Pa was middelmaat goldendoodle, mama niet echt grote golden retriever ......en onze hond een hoge wel smalle doodle-achtige retriever. Net zo groot als de goldens hier uit de buurt. Niks middelmaatje whahahhaha, wel laag in gewicht in verhouding met retriever. Hij weegt 23 kilo.
Hij had voor mij iets kleiner mogen zijn, maar ach,hij denkt zelf dat ie klein is

Lilian

Mijn kinderen hadden een kleiner modelletje besteld en dat leek te lukken 🤣. Maar ik vind dit formaat prima hoor. Qua mijn eigen kracht zou ik geen grote spierbonk meer willen. Ik ben best sterk, maar als een hond opeens naar een kant schiet, kan gebeuren, komen er andere krachten vrij.

Pennenstreek

"Dat merken we duidelijk als ze een dag bij de oppas is geweest, waar veel gewandeld wordt en gespeeld met de andere honden, maar dan stuitert ze 's avonds letterlijk door het huis tot er nog minstens een half uur gerend is.
Verder is ze niet heel erg geïnteresseerd in eten en ze is nogal dom, dus spelletjes, hersenwerk, is aan haar niet zo besteed"

Je hond is door de oppas situatie hoogstwaarschijnlijk gewoon wat overprikkeld en wordt dan nog drukker thuis om te kunnen ontspannen en de adrenaline te laten dalen. Net als kinderen die van school of de oppas komen.

Mijn hond gaat bovenop zijn knuffel bij stress. Daarmee wil ik niet zeggen dat de oppas fout bezig is of jullie dat niet moeten doen of dat ik het wiel opnieuw heb uitgevonden; ik probeer het alleen uit te leggen met de andere nieuwere inzichten van o.a. Turid Rugaas. Het boekje kalmerende signalen vond ik heel leerzaam. Daarom is rennen of balletje gooien niet goed voor de hond. De hond rent normaal alleen bij de jacht en luiert verder liever, snuffelt informatie bij elkaar en slaapt. Die adrenaline komt dus in de natuur maar kort voor en wij mensen zorgen met het rennen ervoor dat de hond lang gejaagd is en zo'n bereconditie krijgt dat een gewone wandeling niet genoeg meer is. Wat je dan kunt doen is juist om minder te gaan doen met wandelen en rennen en de hond rust te geven en uit te dagen om na te denken.

Een kennis van mij dacht ook dat haar hond een sulletje was ( zacht uitgedrukt) die dat niet snapte en overvroeg hem met hersenwerk. Toen ze dat in kleinere stappen aanbood bleek ze een heel slim hondje te hebben👍

Je setter is niet dom en heeft geen 7 wandelingen nodig; het hersenwerk moet haar met kleine stapjes worden aangeleerd van heel makkelijk naar wat meer inspanning. Elke keer moet een succes zijn anders verliest de hond de focus en raakt gefrustreerd en wil niet meer spelen.

Probeer eens
-een oude spijkerbroek met voertjes erop.
-Dan met voertjes erop en eronder.
-Daarna een voertje erop..eronder en 1 bij de grootste opening.
Mijne haalt ze nu uit de pijpen, de zakken enz. Zelfs onderuit ingewikkeld opgerolde sokken, enveloppen, oude doosjes of kratten met veilig materiaal en voertjes op de bodem, snuffeltaart/-mat enz.
-een schoenendoos: eerst op de schoenendoos, dan de keer erna erin zonder deksel, daarna erin met deksel er half op..dan met deksel erop..daarna met krantenproppen erin en voertjes. Dan leert ze het zo, ook handig om zo'n verrassingspakket te geven tijdens vuurwerk of met drukke visite of ná het oppassen. Kluiven werkt ook kalmerend trouwens.

Als je de wandelingen doet aan bv een 5 meterlijn, kan je hond niet rennen maar wordt gedwongen de focus bij het snuffelen te leggen en ervaart dan toch een stukje vrijheid. Ik speur altijd met een 5 meter lijn, ideaal. Zo maar wat ideetjes om een ergergieke hond niet energieker te maken maar juist rust te bieden, anders is het niet bedoeld👍

Spelletjes en snuffelen

Wij hebben altijd honden gehad die vooral interesse hadden in eten. Een van onze huidige honden heeft dat niet. Een nieuw fenomeen voor ons. Bij deze. hond kan je rustig een bak brokjes neer zetten en hij eet er dan sporadisch van gedurende de dag (zoals een kat),is net zoals een kat vrij kieskeurig en heeft vaak ook helemaal geen zin. Het heeft voordelen want hij bedelt nooit en ik hoef niet gelijk alles op te ruimen,.
Het heeft echter ook nadelen omdat je hem ook moeilijk kan omkopen of positief motiveren. Spelletjes om brokjes te zoeken doet hij gewoon niet. Er is geen motivatie voor. Hij kan het best maar hij heeft er gewoon geen belang bij. Net zoals iets komen als je hem roept. Dat was heel lastig aan te leren want de beloning voor het komen was minder interessant dan weg blijven en fijn te kunnen spelen.Wat dat betreft een interessante ervaring.

Dan zijn je brokjes niet lekker genoeg

Was de reactie van onze puppen trainer als een hond niet wilde komen voor een brokje. Pas toen we rauwe frikandel of spuitkaas uit een tube als beloning gaven vond mijn blije Hongaar het interessant genoeg om te komen.

En Woef heeft al heel mooi uitgelegd wat ik ook dacht. Mijn hond is ‘BenNieMoe’ na een dag vol prikkels. Waren mijn peuters ook, die gingen rennen als ze een dag op het Kdv hadden gezeten. Ik zeg dus over mijn hond altijd dat ik die heb moeten leren rusten. Rust nemen is ok, dat snapte hij niet van nature. Door zoveel met je vind te rennen train je een marathonhond, maar dat is niet noodzakelijkerwijs altijd het allerbeste.
Wat let je om juist toch eens zo’n hersenspelletje met haar te proberen? (Ik leer zelf altijd overigens heel veel van Nina van tilbuergh. Die schrijft stukken over honden en bv balletjes jagen waar ik me erg in kan vinden)

Dus ook ik zou zeggen niet doen als niet iedereen 100% wil. En dan nog. Want een hond is echt wel een gezinslid met zijn/haar eigen planning en voorkeuren. Ook al vind je man het zo’n leuk idee. Laat hem zich desnoods aanmelden bij een oppassite. Komt hij in beweging, is iemand anders echt geholpen met oppas en heb je niet de lasten en verantwoordelijkheden van een hond.

Biebel

'Was de reactie van onze puppen trainer als een hond niet wilde komen voor een brokje.'

Wat apart. Niet alle honden zijn voedselgedreven, dat zou een trainer nog moeten weten.

Biebel

We doen zeker ook wel spelletjes met haar. Zoals ik al schreef is het en-en, niet of-of. Alleen levert het ons vooral de slappe lach op, en dan is hondlief een beetje beledigd .
Ik kijk er toch net iets anders tegenaan, dat rennen. Zeker houden we het zelf in stand, maar toen ze een tijdlang niet kon rennen vanwege een blessure was ze gewoon erg onrustig en minder volgzaam, kon ze minder lang alleen zijn en was ze thuis erg opdringerig. Ze moet haar energie kwijt kunnen, naast dat ze rennen gewoon de allerleukste bezigheid ter wereld vindt. Maar er wordt ook 'gewoon' gewandeld en gesnuffeld hoor. Alleen spelen met andere honden doet ze weinig. Van pup af aan al niet. Dat zit gewoon in de hond.

Die overprikkeling klopt hoor, maar ze geniet dus ook gewoon heel erg van rennen. Op de terugweg van de oppas gaan we gewoon een rondje fietsen voor we naar huis gaan. Iedereen gelukkig. Na het eten sturen we haar dan inderdaad naar haar mand of stoel, en dan valt ze ook lekker in slaap.

En die trainer heeft vast nooit met Beagles gewerkt. Die doen een moord voor elke soort brokje (of beschimmelde boterham), maar die snappen dat ze kunnen kiezen tussen een beloning of nog een rondje door het park. Meestal wint dan toch echt het rondje door het park is mijn ervaring.

Trainer

‘ Wat apart. Niet alle honden zijn voedselgedreven, dat zou een trainer nog moeten weten.’

Klopt. Onze Hongaar is dat ook niet. Maar juist dan is iets wat ontzettend lekker is, soms wat juist wel helpt. En anders is onderdeel van de training om juist uit te zoeken waar je hond wel voor gaat.

Maar, terug naar de vraag; daar moet je dus wel allemaal zin in hebben. In uitzoeken wat je hond drijft. Een goede trainer vinden. Leren lezen wat je hond bedoelt (overprikkeld of juist onderprikkeld. Moe of juist lui. Wat voor eten vindt hij lekker / past bij hem). Als je daar bij voorbaat al moe van wordt, begin er dan maar niet aan

sommige mensen

geven hun honden altijd een bakje brokken, wat er staat, waar ze af en toe iets uit pakken. Nee, zo'n hond komt dus niet voor een brokje.
En een andere oorzaak voor niet komen voor iets lekkers kan zijn dat het altijd hetzelfde is. Je moet beloninkjes ook afwisselen.
Sommige honden zijn minder voedselgericht. Maar als ze de kans krijgen om lekker honger te krijgen en je gaat positief met ze om (bijv. niet boos worden als een hond na veel moeite pas komt) dan komen ze echt wel!

Woef

Probeer eens
-een oude spijkerbroek met voertjes erop.
-Dan met voertjes erop en eronder.
-Daarna een voertje erop..eronder en 1 bij de grootste opening.
Mijne haalt ze nu uit de pijpen, de zakken enz.

Weet wat je adviseert 🤣 De mijne sluipt nu stiekem de gang in en haalt haar voertjes uit mn jaszak. De eerste keren dat ik wandelde en geen brokjes bleek te hebben, dacht ik dat ik de hondejas niet had bijgevuld. Maar toen ik zeker wist dat ik de vorige keer de jas met een volle zak had weggehangen en die weer leeg was, heb ik haar eens goed in de gaten gehouden. Ze doet dat zo handig, maakt niks kapot. Veel te slim die hond.

Over snuffelen enzo

Ik heb met mijn mixje al eens een snuffelworkshop gedaan. Normaal is het beest niet moe te krijgen (er zit toevallig ook hongaars in zijn mix), maar na het snuffelen binnen 5 minuten knockout in de auto. Terwijl de auto normaal best spannend is. Later ook al eens een workshop in spelletjes gehad. En daaruit leerde ik dat ze van spelletjes ook overprikkeld kunnen raken. Als ze een spelletje niet snappen bv.

Hier op werkdagen 4 wandelingen, in totaal 1,5 tot 2 uur onderweg. In het weekend vaak al een wandeling van 1,5 uur of een uurtje fietsen (hond loopt dan los), de overige 3 wandelingen zijn 20-30 minuten.

En mijn hond houdt er ook van als hij toegedekt word, lekker ingepakt in een dekentje, dan komt hij ook echt tot rust

Juf Ank/Tessa

Juf Ank: sommige mensen geven hun honden altijd een bakje brokken, wat er staat, waar ze af en toe iets uit pakken. Nee, zo'n hond komt dus niet voor een brokje."

Mijn hond heeft dus een bakje brokjes en eet dat eens in de paar dagen eens leeg uit bv stress bij visite, echte honger kent hij niet en het is een lastige eter. Het was dus best een zoektocht met heel veel soorten minibrokjes en kijken waar hij wel warm voor loopt. Afwisseling doe ik wel, ook wel tijdens speuren zelf. Hij is bv gek op kipfilet ( belegplakjes) zo bleek en dan rol ik daar ook wel eens een hand brokjes door zonder dat hij de kip op dat moment zelf krijgt. Het is ff zoeken soms.

Tessa die van mij is vrij klein (7.5 kg), maar doet ook erg zijn best om sneller te zijn dan ik 😂

Brokjes

Geven jullie alleen harde brokken dan?

Voer

Voor mij was het wel wennen aan een hond die zo weinig om voer geeft. Natuurlijk hebben we allerlei andere zaken dan alleen brokken geprobeerd maar ook daar is hij nooit heel enthousiast over. Hij maakt wel onderscheid: een stukje vlees is natuurlijk fijner dan een brokje. Toch is hij ook voor vlees niet altijd enorm gemotiveerd. Vaak de eerste of tweede keer wel maar daarna heeft ie ook wel weer gehad. Het maakt het aanleren van zaken een stuk lastiger voor ons. Nu maakt het op zich niet veel uit want de lat ligt niet zo hoog en hij hoeft niet veel te doen. Maar komen als ik roep vind ik toch wel heel fijn want anders loopt het zo lastig. Gelukkig is het ook geen wegloper want bij wandelingen blijft hij eigenlijk altijd wel in de buurt maar hij is absoluut minder gehoorzaam dan onze andere honden die veel meer interesse hebben in wat lekkers en daardoor ook veel makkelijker om te kopen zijn.

Kaaskopje

Ze krijgen vooral harde brokken. Daarnaast ook wat vers vlees. Verder van alles en nog wat tussendoor (markies, kauwstaafjes, botten, verschillende soorten brokjes, sommige groentes, stukje vis...). Beetje afhankelijk van wat we in huis hebben.
's ochtends en 's avonds brokken en dan 's avonds wat vers vlees erbij.

hele kleine

stukjes kaas vinden honden vaak ook heerlijk!