Eigen verantwoordelijkheid bij medische kosten

las een artikel afgelopen zaterdag, dat men "in regeringskringen", nav de geplande bezuinigingen (gezondheidszorg), niet meer om kritische vragen en stellingnames heen kan.
Wat te doen met mensen die willens en wetens hun gezondheid schade toebrengen, wat moet de gemeenschap nog betalen aan hun behandeling. Mensen met COPD/longkanker/hartklachten die stug doorroken/eten/weinig-bewegen.
Zo gauw je er over gaat nadenken realiseer ik me, dat er geen grens te trekken is, en dat het er toch op neer komt, dat "alle behandelingen" er voor iedereen zijn, gebaseerd op dezelfde beslissingscriteria. Maar ja, als een van de criteria bijvoorbeeld is: maximum-van-de-kosten-van-de-behandeling per gewonnen-levensjaar, dan heeft een COPD'er die doorrookt gewoon minder "recht" op behandelings(kosten).
Uit mijn eigen omgeving: een oudere kennis heeft COPD, zware roker ( en drinker). Heeft ooit halfslachtige pogingen gedaan te stoppen, maar is door omgeving daarin belemmert ("doe niet zo ongezellig"). Zit nu in verzorgingshuis, aan de zuurstof, en rookt stug door! Heeft zich nu voor de tweede keer (!!) in brand gestoken, en ligt met tweedegraads brandwonden aan het gezicht in het ziekenhuis. Ik zou zeggen, dat áls hij dit overleefd, en hij weer aan de zuurstof gaat: als je dóorrookt, dan betaal je de zuurstof maar zelf. (die kosten zijn natuurlijk nihil vergeleken met kosten voor het verzorgingshuis).