Beelddenken, ons verhaal

O fladder...

Ik durf het bijna niet te zeggen... maar wij hadden dus ook de Avrobode. En mijn weekdagen hebben ook kleuren, maar dat reken ik inderdaad niet onder synesthesie maar onder associatie-met-de-tv-gids (en op een dag hadden ze de kleuren veranderd, was ik helemaal van de wap. Mijn dagen kloppen ook niet helemaal meer met de tvgids dus: maandag geel, dinsdag bruin, woensdag groen, donderdag geel, vrijdag oranje, zaterdag lichtblauw en zondag donkerpaars). Maar de cijfers dus, dat heb ik nergens van, dat is vanzelf. Goh, dit vind ik leuk, want thuis was ik dan wel weer de enige die dat had met de tv gids .
Over de norm: dat bedoel, wie stelt nu de norm? Bij zoiets als denken. Hoe meet je dat? Grappig vind ik dat, dat het brein zoveel kan begrijpen behalve zichzelf.

Slapen

Bij mij zijn weekdagen niet gekleurd (ondanks het feit dat wij ook de Avrobode hebben) maar hebben een locatie en daar bevind ik me op dat moment. Kan het niet goed uitleggen, nu woensdag dus, zit ik centraal ik kijk achterom en "zie" maandag en dinsdag achter me. Ik kijk naar voren en "zie" donderdag. Vrijdag is op de grens van "iets".

Nou ja, dit draadje is een feest van herkenning. Maar hoe zit het met jullie nachtrust. Al vanaf kinds af aan, gaan mijn gedachten door tot diep in de nacht. Er zijn zelfs nachten dat mijn hersens me helemaal niet laten slapen. Ik denk door totdat ik moet opstaan. En dan hoeft er echt geen probleem te zijn wat me bezighoudt, de ene gedachte volgt op de andere.

Tot nu toe heb ik nog geen middel gevonden om het te stoppen. Mediteren lukt niet. Ik val pas in slaap na een slaapmiddel.

Fély la penseuse.

Fély

"Maar hoe zit het met jullie nachtrust. Al vanaf kinds af aan, gaan mijn gedachten door tot diep in de nacht. Er zijn zelfs nachten dat mijn hersens me helemaal niet laten slapen. Ik denk door totdat ik moet opstaan. En dan hoeft er echt geen probleem te zijn wat me bezighoudt, de ene gedachte volgt op de andere."

Ik val uiteindelijk wel in slaap, maar zelden voor middernacht. Hoe vroeger ik op moet, hoe onrustiger ik slaap. Vol gedachten, inderdaad, en als ik dan in slaap val worden het vaak warrige dromen. Irritant en behoorlijk vermoeiend.
Toen ik net die burnout had, werden het enorme nachtmerries met worstcasescenario's die gierend uit de hand liepen...

Fely

Sex helpt bij mij wel wat. En ontspanningsoefeningen/geleide meditatie, waarbij je je aandacht richt op je lichaam, en van kruin naar tenen een voor een al je spieren spant en weer ontspant en zwaar laat worden. Geleide meditatie, bijvoorbeeld met een cd, kan goed werken omdat je dat rustgevend kabbelende beekje en het loom liggen in het warme gras ook echt voor je ziet.

Valkyre

Nadeel van relax-cd's is, dat ik na 1-2 keer denk: "Ja, ik weet wat er nu komt" en floep, daar gaat dat hoofd weer...! Ik heb net (legaal!) een flinke hoeveelheid mindfulness-meditatie gedownload (http://www.mbcttrainingen.nl/audiobestanden.html)
Kan ook hier: http://www.aandachttraining.info/besteldownload/downloads.html
Google maar eens, er is van alles te vinden!
Seks... Inderdaad, dat helpt ook wel! Probleem is dat ik makkelijker aan relax-opnames kan komen dan aan een man

Hoi,

Volgens mij hebben wij 3 beeldenkers thuis.Heel veel herkenning bij julie verhalen,allebei mijn kinderen hebben dyslexie,school denkt bij beide ADD ,maar als we dan laten testen,blijkt van niet.Volgens mij zijn ze vergeetachtig en warrig door het denken.
Vraagjes......zijn jullie ook vaak en snel moe?Ikzelf en mijn kinderen zijn sneller moe dan gemiddeld,we kunnen slecht tegen drukke dagen,de kinderen gaan vroeger naar bed dan leeftijdgenootjes en kunnen beide echt op zijn.
En zijn jullie soms ook zo in gedachte,druk aan het denken,dat je mensen voorbij loopt zonder te groeten,of iets gaat doen en dan later niet meer weet of je het nu wel of niet gedaan hebt.
Ik heb zelf altijd het idee dat ik vooruit loop met mijn gedachte,doe ik boodschappen ,ben ik met mijn gedachte thuis,wat ik nog moet doen.Zit ik in de auto weet ik niet of ik de deur opslot gedfaan heb,loop ik naar boven met was,weet ik later niet waar ik die gelaten heb.Gewoon omdat ik aan het denken ben.
Als iemand een verhaal verteld,ga ik verder in mijn gfedachte,als het verhaal dan een andere wending krijgt zoals ik in gedachte had,moet ik even weer terug naar het begin.Komt inderdaad omdat ik het filmpje zie in mijn hoofd en dat filmpje gaat sneller dan iemand zijn verhaal doet.

Denken

Bij ooit een opleiding, waarbij NLP een rol speelde, deelde je de mensheid in drie types: visueel, auditief en kinestetisch. Door de taalgebruik, maar vooral door oogbewegingen van iemand te analyseren, wist je met welk type je te maken had. Tja, het is een manier, en als die manier iemand verder kan helpen, prima.
De beelddenkers vallen ongetwijfeld in de categorie 'visueel'. Je hebt daar dus alleen iets aan als het je verder helpt. Als je dit van jezelf herkent, weet je dus ook waar je kracht zit. Niet een telefoonnummer auditief proberen te onthouden, maar ff opschrijven. Enzovoorts. Zet het in voor iets goeds!
Van mezelf weet ik dat ik een snelle veel-denker ben. Dat komt nu hartstikke mooi uit bij mijn opleiding, bij toetsen ben ik altijd als allereerste klaar (20 min. waar 120 min. voor staat. En als ik teveel in de rondte denk, zonder dat het zinnig is, pak ik gewoon een studieboek, even mijn hersens voer geven. Dat helpt tegen het onzinnige denken waar je zo moe van kunt worden.
Ik ben geen beelddenker, maar misschien werkt mijn truc wel: regelmatig je hersens voeren. En als slaapmedicijn doe ik het goed op Leni saris. )

Associatief denken?

Een feest van herkenning dit draadje! Leuk! Hier ook een snelle denker en iemand die altijd alles visualiseert. Of ik een beelddenker ben weet ik niet. Het is namelijk niet dat ik woordloos in beelden denk (zoals in de link die Fiocurri aangaf). Als het alleen om een beeld gaat zoals van die boom zoals Fladder beschreef dan gaat het wel vaak zonder woorden, maar de beelden die de hele dag door mijn hoofd razen gaan vaak wel samen met woorden, gesproken woorden (dus niet geschreven).
Als ik terugdenk aan bepaalde situaties dan weet ik naast het beeld vaak ook de woorden, de geuren en hoe ik me voelde. Dat is vooral als ik probeer te slapen heel lastig. Niet alleen flashbacks gaan door mijn hoofd, maar ook andere dingen, die dan in beelden voorbij komen, maar vaak ook met gesproken woord.
Vroeger, en nu nog steeds, heb ik meer aan beelden en geluid dan het geschreven woord. Woordjes leren kon ik niet, daar waar iedereen zijn cijfers mee ophaalde was voor mij hetgeen waarmee mijn cijfers kelderden. Ik haalde altijd enen of tweeën, of ik nou leerde of niet. Ik haalde mijn cijfers altijd wel weer op met luistertoetsen, mondelinge tentamens of tekstbegrip want het geheel overzag ik wel; droog woorden leren lukte niet maar ik moest het juist van mijn inzicht hebben.
Toen het systeem tijdens mijn studie veranderde van het geven van hoor- en "doe"-colleges naar probleem gestuurd onderwijs baalde ik ontzettend. Ik had veel meer aan die colleges want tijdens het leren kon ik zo het beeld en het geluid terughalen van dat college. Bij het PGO moest ik veel meer 'droog' uit de boeken leren en dat vond ik heel moeilijk, nog steeds.
Toch ben ik wel talig ingesteld. Als puber ben ik begonnen met schrijven. Mijn thuissituatie was moeilijk en het hielp me overzicht te houden door de brij, chaos met gedachten op te schrijven. Ik werd daarbij gedwongen te ordenen, woorden en zinnen te formuleren anders bleef het chaos.
Ik merk dat ik dat nog steeds moet doen; in tijden waarop het niet zo goed met me gaat of in stressvolle tijden moet ik schrijven, dat helpt me gedachten, beelden te ordenen en zo wordt het een ietsje minderen chaos.
En wat Kaatje schrijft helpt ook, hersens voeren. Maar dan lukt dat weer niet zo goed met een (droog) studieboek. Maar weer wel met interessante filmpjes (Tedx bijv) of boeken met opdrachten of door gesprekken te voeren met interessante mensen.
Toch lukt dat niet altijd, dan is er genoeg aan mijn chaos en kan ik er gewoon niet meer bij.
Overigens heb ik een aantal jaren geleden wel geleerd om een soort aan 'niets' te denken. Nou ja, aan veel minder dan. Het lukt niet altijd maar ik kan soms kan ik, als de omstandigheden goed zijn, voor mezelf uit zitten staren met een bijna leeg hoofd. Meestal moet ik dan buiten zijn en alleen. Ik focus me dan heel erg op wat ik zie. Probeer er geen woorden aan te geven en kijk naar de bomen, vogels, het water. Alleen maar kijken. Soms lukt dat. Heerlijk!
En voor het slapen gaan lees ik. Als ik niet lees dan gaan er zoveel gedachten door mijn hoofd dat ik nooit in slaap kom. Bij het lezen dwaal ik ook nog wel eens af, maar ik probeer me erg bij mijn boek te houden. Daarmee dwing ik mijn gedachten naar dat boek. Meestal lukt het dan wel mijn ogen zo zwaar te laten worden dat ik dan nog net mijn boek weg kan leggen en om te draaien.

Oh, haha

ik was van plan om ook iets te schrijven over associatief denken Maar ik ben zo gaan associeren naar aanleiding van eerdere berichtjes dat ik er niet meer aan toe gekomen ben en het dus alweer vergeten was (hebben jullie dat ook? Ik was altijd al vergeetachtig, maar het lijkt steeds erger te worden. Mijn harde schijf doet het prima, maar mijn werkgeheugen...)
Maar goed, nu heb ik geen tijd meer om over associëren te schrijven. Komt nog wel, nu hup naar de zwemles

Hoe werkt dat dan?

Hoe werkt dat dan met denken in plaatjes? Stel je moet nog boodschappen doen, kind ophalen, was opvouwen en je moeder bellen. Als je dan bedenkt wat je nog moet doen, zie je dan van al die taakjes beelden in je hoofd? Dat lijkt me inderdaad vermoeiend Bij mij zijn de gedachten in gesproken vorm. Het is niet zo dat ik de letters van de zinnen zie, ik zie helemaal niets het is gewoon gesproken tekst. Dat is op zich ook best lastig soms. In gesprekken kan ik door een woord of onduidelijkheid getriggerd worden, waardoor ik daarop blijf hangen en erover blijf nadenken. Dan kan ik dus zomaar de rest van iemands verhaal missen omdat ik niet meer luister. Het ziet er gelukkig wel uit alsof ik nog luister, dus meestal pik ik de draad van het verhaal wel weer op en heeft niemand het door

Vic

"Stel je moet nog boodschappen doen, kind ophalen, was opvouwen en je moeder bellen."

Ik doe alsof ik dat werkelijk moet doen, morgen, en ga nu schrijven wat er met me gebeurt.

Ik zie, dwars door elkaar, mijzelf bij de buurtsuper, mijzelf onderweg naar kind, een stapel wasgoed in de vouwmand, tegelijkertijd schiet door mijn hoofd: "Hoe combineer ik dit op de meest logische manier" en vervolgens begin ik ook nog te plannen, waarbij ik flarden van woorden denk en vooral letterlijk een soort agendablaadje/rooster voor me zie waarop ik een schema probeer te schuiven (soort viualiseren). Moeder walst er ook nog doorheen, die is nogal lang van stof soms dus ik voel zonder dat deze hele zin woord voor woord in me opkomt een soort stressgevoel opkomen. Als ik daarbij probeer stil te staan/dat probeer te analyseren realiseer ik me dat ik moeder beter ná kind halen kan bellen. Tegelijkertijd bedenk ik dat de was beter vóór kind halen gevouwen kan worden, want ik vouw in de woonkamer en kind heeft nogal eens vuile handen als hij thuiskomt...
Er is in enkele seconden dus een schemaatje ontstaan. De vier dingen buitelen door mijn hoofd: wat en hoeveel moet er precies gevouwen worden (ik visualiseer het stapeltje), welke boodschappen (bewust flits ik even door de koelkast en langs mijn boodschappenbord aan de muur), heb ik genoeg geld, auto, fiets, welke tas, zware spullen, die tas dus, hond en cavia's, ja, hebben eten, was... was... Oh ja, wasverzachter!
Eerst kind halen of eerst boodschap, de plaatjes van kind halen en boodschap vagen door elkaar.

Het is een wirwar van bewuste en onbewuste flitsen. Bewust als in: plannen, wat eerst, wat koop ik. Onbewust als ervaringen die ik eerder had: moeder kan lang van stof zijn, ruim tijd uittrekken voor boodschappen voor als het druk is, kind op tijd halen, wat voor was moet er gevouwen worden (het ene stuk vraagt meer aandacht dan het andere), etcetera.

Ik heb dit zonder na te lezen geschreven, geprobeerd een live veslag van mijn hoofd te geven, maar het is best moeilijk want het gaat snel en tegelijk.

En oh ja...

Vooral beelden, door elkaar. Geen filmpjes, eerder plaatjes. Tekst hoogstens in flarden. Gevoel ook (lichte stress bij de gedachte dat ik moeder op een moment bel dat ik weinig tijd heb, of te laat bij kind ben). Omdat alle vier de dingen tegelijkertijd opkomen, is er een soort "voice over" die, meer met een soort gevoel dan met tekst, me dwingt te ordenen. De lichte stress analyseer ik wel bewust met woorden (heb ik door de jaren heen geleerd). Enkele halve zinnetjes, dat is genoeg.
Maar vooral plaatjes, veel plaatjes, soms scherp, soms vaag, vaak door elkaar.

Bijzonder zeg

Heel bijzonder. Zelfs als ik denk aan een blauwe auto, moet ik heel veel moeite doen om ook daadwerkelijk het plaatje van een blauwe auto in mijn hoofd te krijgen. Ik vraag me nu af of er nog meer mensen zijn die zo denken als ik, daar komt eigenlijk nooit een plaatje aan te pas.

Nou hoe ik het heb

Pffff gek zeg. Ik ben echt een taal-mens maar bij "blauwe auto" of "boom" zie ik dat plaatje wel meteen voor me. Zie echt niet het woord "boom" voor me als tekst. Kan me haast niet voorstellen dat iemand echt dat WOORD ziet staan.
Over wat je nog moet doen straks of morgen, zoals Fladder beschrijft, daar kan ik ook heel veel bij zien, zie voor me waar dingen liggen die ik nog moet pakken enz. Maar niet zo megawarrig door elkaar. Het is wel zo dat ik - ben van de schemaatjes en overzichtjes - het gewoon meteen ga opschrijven. Ook in bed. Pen en papier liggen ernaast. Zo kan ik het loslaten in mijn hoofd en lekker slapen (het staat immers op papier).
En ja dagen hebben bij mij kleuren, maanden ook, soms weet ik niet precies welke kleur het is. Maar het valt me op dat woorden als "april" en "chris" en "licht" en "jip" (allemaal met een i) de kleur wit hebben. Misschien omdat de "i" bij mij ook wit is.
Interessant wel he. De maanden van het jaar staan bij mij in gedachten net als bij Pelle. De dagen van de week heb jij echter wel errug apart geordend hoor die staan bij mij als in mijn agenda (ma di en wo onder elkaar, dan blaadje ernaast met do en vr en het weekend onder elkaar).

Blauwe auto

*pats* meteen een plaatje van een oudere auto uit eind jaren 70, begin jaren 80, model sedan, niet donkerblauw, eerder een soort middenblauw, metallic.

Blauwe auto

daar ben ik in getrouwd Kan ik zo uittekenen.
En die dingen die je nog moet doen, die je in plaatjes in je hoofd ziet. Ik kom er regelmatig achter dat dingen die ik dacht al gedaan te hebben, nog niet gedaan bleek te hebben. Maar ik zie het mezelf nog zo doen...? (ja, toen ik bedacht dat ik het moest doen)

En kaatje

Dat is grappig.
Ik heb dat van die '3 types mensen' ook gehad tijdens een opleiding, maar hoewel ik een (ook) beelddenker ben, ben ik van die 3 types een kinesthetische.
Beetje van het een, beetje van het andere denk ik dan maar. Ik kom het in gedachtes ook wel tegen, niet op een woord kunnen komen, en soms zie ik dan een plaatje (zo van: ik kan even niet op het woord komen, maar ik zou het zo voor je kunnen tekenen) en soms kan ik er niet op komen, maar heeft dat woord een gevoel. En dat is helemaal lastig uit te leggen

Nee, geen woorden

Ik zie helemaal niets, ook geen woorden. Ik heb gewoon de gedachte 'blauwe auto', net alsof ik de uitgesproken tekst hoor. Dagen van de week staan bij mij gewoon onder elkaar, beginnend met de dag van vandaag. Maanden zijn (logisch) genummerd, van 1 t/m 12. Hoe moet je anders berekenen over hoeveel maanden het augustus is (8-4,5 dus)?

Nee, ik heb niet

dat ik letters of dagen van de week in kleuren of bepaalde volgorde zie, ik heb meer beelden bij verhalen (van een ander of van mezelf) en bij het plannen, zoals Fladder beschrijft.

De beelden zijn bij plannen maken sneller en korter dan bij het luisteren naar een verhaal..

Hebben jullie ook bij boeken lezen (ik lees niet zoveel boeken meer, helaas) dat je dan niet zo houdt van het oneindig beschrijvende..(peilloos diepe, oneindig uitgestrekte, aquablauwe zee, waarop het zonlicht lichtvoetig leek te dansen..-> dat soort zinnen??)

Dat kan mij niet boeien, ik maak zelf beelden, maar ik lees, als ik lees, ook snel, meer scannend, sla soms halve zinnen over omdat ik de hoofdzaken uit de zin pik (vraag me niet hoe ik dat doe, dat doe ik zolang ik me kan heugen)..

Ben benieuwd! (leuk, die herkenning en interessant hoe anderen beelden zien, dat is onderling dus ook nog weer verschillend..)

Ja mien

zo lees ik ook! Diagonaal lezen heet dat.
En erger nog, zo studeer ik ook, maar daar werkt het net wat minder goed:- vandaar dat ik mezelf af en toe bij de les moet houden en dan maar een stukje hardop doe
Ik vind ook zelden een boek goed verfilmd, het plaatje in mijn hoofd is dan zo anders.
De dagen van de week staan bij mij ook net als in mijn agenda, zo tel ik ook dagen vooruit, ma, di, wo onder elkaar, do en vrij ernaast, en za en zo op dezelfde plek onder de vrij
Ook geen kleuren in dagen, maanden, woorden.
Wat leuk dat iedereen het ook weer anders ziet!

Klopt mien

Ik hou ook niet van dergelijke beschrijvingen, ik vorm mij liever zelf een beeld..

Ishtar

Precies zo zie ik de dagen van de week! I

k heb dyscaculie, en gebruik de vorm van de stippen van een dobbelsteen bij optellen, anders ben ik steeds halverwege de som de draad kwijt. Het "plaatje" van een dobbelsteen helpt me dan.

Bij mij hebben vormen een kleur: een driehoek is geel, een cirkel rood, en een vierkant blauw. Zorgde voor aardig wat consternatie op de kunstacademie

Ik snap ook nooit dat mensen bij het bekijken van een huis niet door het decor (behang, vloerbedekking) kunnen kijken. Ik zie dan gewoon de ruimte, en hoe het eruit zal zien als we klaar zijn met klussen en het huis inrichten... Ik dacht altijd dat bijna iedereen dat kon.

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.

Valkyre

Daa kan ik me ook zo over verbazen, hele styling teams worden er op losgelaten, ik snap dat echt niet..

Ongeluk

Laatst waren wij samen met een groepje vriendinnen.1 vriendin vertelde dat ze de dag ervoor met haar kinderen op een provinciale weg reed,een auto hun inhaalde ,de macht over het stuur verloor,ging slingeren en tegen een boom knalde ,ze vertelde over de verwondingen en dat de auto ook nog in brand vloog.
De andere vroegen ,hoe het met de inzittende van de auto afgelopen was en verder niets.
Maar ik zie het gebeuren,ik zie haar kinderen in de auto,acherom kijken naar de gewonde man,hoe hun moeder daar een vrouw uit een brandende auto haalt en ik zie en voel dan de angst van haar kinderen.Dus ik vraag haar hoe het met haar kinderen ging en met 1 kindje ging het inderdaad niet goed,maar de andere hadden daar helemaal niet bij stilgestaan.
Ik vraag me weleens af of dit inderdaad komt omdat ik het filmpje zie of omdat ik er gevoeliger voor ben.
Ik lees ook altijd eerst het boek voor ik naar een verfilming ga,het boek is altijd zoveel mooier.

Boek en film

Het boek is niet mooier als de film, het is gewoon dat wat jij voor je ziet bij het lezen per definitie anders is als de film. Daarom valt het tegen.

Jaymza

Mooi, al die reacties!

Ik vind het heerlijk om te lezen hoe iedereen dit zelf ervaart, heel leerzaam ook!

Niet schrikken als ik even wat stiller ben, ik heb twee heel drukke dagen, waardoor het forummen er even bij inschiet... Maar ga alsjeblieft door met schrijven!

Beelddenkers forummen

dat is logisch natuurlijk. Sociale contacten met je eigen plaatjes. Ik denk altijd dat ik heel talig ben maar ben toch ook wel van de beelden geloof ik. Alleen manlief is dat nog veel meer.

Ik had dus op de meeting heel erg last van mijn plaatjes die niet met de werkelijkheid klopte. Margje is blond bijvoorbeeld

Alleen Fladder had ik zomaar helemaal goed verzonnen!

MIJk

Een woord is een woord

ik heb voor me een lijstje hangen van "opwarmoefeningen" voordat je gaat sporten. "Knieheffen" is dan gewoon knieheffen. Ik weet wat het is/betekent en dat is het dan. Ik heb daar dan absoluut geen beeld bij (nog geluid). Pas als ik daar over na ga denken "hoor" ik als het ware een hele zachte (vrouwelijke!)fluisterstem. Beelddenken gebruik ik alleen als ik in slaap wil komen, dan "verzin" ik een wandeling/sport/whatever, en die verglijd in slapen. Ik houd wel heel erg van strips, telt dat ook mee?

Mijk

Waaaaat, Margje is blond? Nou, in mijn hoofd niet hoor! Ik heb inderdaad bij iedereen een plaatje... Ik baal wel dat ik niet naar de meeting kan, om m'n plaatjes bij te stellen. Nu moet iedereen nog "gewoon" beeldschoon en slank blijven in m'n hoofd. En hip. Jullie zijn allemaal heel hip! Niet King Louie hip trouwens

Verstuurd met de Ouders Online iPhone app.