Beelddenken, ons verhaal
Ik twijfelde of ik dit onder Diddle's topic moet hangen, of zelf een topic (hier of op gezondheid? Voelt ook niet goed, we zijn niet ziek) moet openen. Ik heb besloten om het toch maar in een apart topic te doen.
Wij zijn beelddenkers. En met "wij" heb ik het vooral over jongste (bijna 13) en ikzelf.
Ik maakte er altijd grapjes over: pas op, ik ben een héél erge beelddenker! En jongste en ik hadden samen altijd enorm veel plezier met beelddenken! Maar nog niet zo lang geleden ontdekte ik dat beelddenken niet bij iedereen voorkomt. Sterker nog: iets dat voor mij doodgewoon was, bleek dat toch niet zo te zijn...!
Qua taal en schrijven ben ik niet dyslectisch of zo, wel ontzettend slordig (maar bij nalezen ontdek ik wel mijn eigen fouten). Qua rekenen gedij ik geweldig bij de voorbeelden van Karmijn, anders is het maar abstracte kost. Als ik iets moet doen (ongeacht wat) heb ik meer aan een handleiding met plaatjes of een video dan aan droge tekst. Als kind tekende ik altijd plaatjes bij verhalen. Idem dito bij zoon, al blijft hij zelfs met de Karmijnmethode een ramp in rekenen.
Nog niet zo lang geleden ben ik me gaan verdiepen in dat "beelddenken", dat blijkbaar minder "normaal" (bedoel ik niet oordelend) was dan ik dacht, en ik schrok wel een beetje.
Veel herkenning. Niet eens de dyslexie (heb ik niet), maar wel bijvoorbeeld het onbewuste denken, het raast maar door in dat hoofd, altijd al gehad. Bij jongste uit zich dat ook verbaal: die heeft dringend de vermoeiende behoefte zijn gedachten onmiddellijk uit te spreken.
Ik herinner me dat ik ooit eens een beetje wanhopig heb uitgeroepen in de klas: "Kan denken ooit stóppen?" Ik herinner me hoe anderen mijn grapjes niet begrepen (zoon heeft dezelfde grapjes!).
En toen ik afgelopen weken in een herstellingsoord was en eindelijk tot rust kon komen, merkte ik dat dat hoofd maar dóórging. Niet eens met piekeren, zoals bij sommige anderen, maar met Dingen. Het kon van alles zijn. Een liedje, een gelezen tekst, een bericht dat ik had gehoord. Een haakpatroon. Een idee uitdenken. Agenda in gedachten doorlopen en een dag inplannen (en dan vooral in beelden). Een schilderij in gedachten opzetten. Kledingcombinaties maken. Non-stop.
Ik hoorde daar dat dat ook bij het beelddenken hoort. En dat niet iedereen dat heeft.
ik begrijp mijn zoon nu beter, die heeft ook continu die "storm" in zijn hoofd. Zelfs een hoge dosis concerta (nodig voor op school) kan die storm niet doen luwen. Hij heeft vooral een creatieve hersenstorm, maar als hij zich dan ook nog eens op schoolwerk moet concentreren wordt hij overvraagd. Best lastig... Maar hoe leg je in godsnaam uit dat hij van nature al een vol hoofd heeft omdat er continu activiteit in dat hoofd is?
Ik kan het, al is het met moeite, onder controle houden. De burnout heeft het helaas wel slechter controleerbaar gemaakt, ook al ben ik inmiddels aardig hersteld. Mijn zoon heeft daar duidelijk ook moeite in...
Hoe langer ik er over nadenk, hoe meer zorgen ik me maak. Want ik realiseer me steeds meer dat dat leuke beelddenken eigenlijk heel wat gevolgen en vervelende side-effects heeft. Bij zoon (die ook asperger heeft) in leerproblemen (bijna 13 en die tafels krijgen we er niet in...), egocentrisch gedrag en moeilijk aan kunnen passen. Laat hem in zijn eigen wereldje zitten vol avonturen en spannende ontdekkingstochten en hij doet het uitstekend, zet hem in een groep waar dingen van hem worden verwacht en hij moet op zijn tenen lopen), bij mij flinke concentratieproblemen, niet kunnen focussen en niks uit mijn handen krijgen omdat dat feestje in mijn hoofd maar doorgaat, mij overal heensleept en ik het uit-knopje maar niet kan vinden (ik kan me wel beter aanpassen dan zoon, maar merk in toenemende mate de vermoeidheid als gevolg van de drukte in mijn hoofd,en ik snap zoon's gedrag steeds beter).
Ik wil het niet dramatiseren, en ik zit ook niet te wachten op de zoveelste peut of loog, maar toch... Ach, ik weet niet waarom ik dit schrijf. Ik moet het even heel erg kwijt, want ik merk dat het me niet los laat!
Aanvulling
"N.a.v. Diddle's verhaal" is een topic onder Zorgenkinderen.
Ja volgens mij ben jij gewoon heel normaal hoor.
Normaal
Nou, het is niet zo dat ik mezelf als niet-normaal beschouw (hoewel, ook een beetje prettig gestoord 
), maar ik merk toch iets waarvan ik dacht dat het ook normaal was, maar dat is het dus niet. En ik begin me steeds meer te realiseren dat het me niet alleen maar lol geeft, maar ook best beperkingen/hindernissen...
Jongste heeft wel te maken met asperger waardoor sommige dingen volgens mij elkaar versterken. Maar dat heb ik zelf niet. Het gaat puur om het beelddenken.
Tjeempie
Ik zag je topic en wilde het gewoon "eventjes" lezen uit nieuwsgierigheid. Maar lees eigenlijk vooral herkenning. Vooral je uitroep: Kan denken ooit stoppen? Ik dacht dat dit heel normaal was, dat je blijft denken. Dat je in bed van de hak op de tak blijft denken en daardoor ook wel eens (lees vaak) moeilijk in slaap komt. Toen ik kind was, dacht ik zelfs dat ik morse code in mijn hoofd hoorde ratelen. In gedachten schrijf en zie ik hele boeken. Wanneer ik vroeger boeken las, zag ik het helemaal voor me. Wanneer ik dan op plaats van bestemming kwam van uit het boek, dan wist ik het precies. Dikke boeken kan ik na ppd niet meer zo goed lezen, concentratie is foetsie. Maar de boeken van vroeger haal ik zo naar voren.
Goh, ik ben er een beetje stil van eigenlijk. behalve dat het nu in mijn hoofd ratelt dat het wellicht toch wel raar is. En wat ik eraan zou kunnen doen, joga, slaaptabletten.... enz)
Geen zin in
Ik denk aan minstens 5 dingen tegelijk.
Tja, jammer dan voor andere mensen dat ze dat niet doen.
Ik heb geen zin om me nou echt te gaan lopen zitten veranderen of zo.
't Is soms lastig en het loopt soms in de soep. Maar goed, dat zullen mensen die maar áan één ding kunnen denken toch net zo goed wel eens hebben?
O, dochter is denk ik wel beelddenker, heeft flinke moeite met lezen. Ook iets waar we ons eigenlijk niet druk over willen maken. Wat morgen niet komt komt volgende week wel.
Maar..
Is beelddenken niet gewoon (ook) een onderdeel van Asperger? Tenminste, dat heb ik begrepen van degene die mijn dochter (ook asperger) in de klas heeft geobserveerd, dat was een mevrouw van het autismecentrum.
Hier een
echte tekstdenker Ik en zoon doen woorden heel veel woorden. Extreem associatief maar talig. Ik dnek woordwolken zeg maar 
> Man en dochter zijn enorme beelddenkers Dochter draait alstijd haar hoofd mee als ze de weg probeert uit te leggen. Allemaal last van heel snel denken... Beide kinderen zijn meer NNADH kinderen (nog niets aan de hand dan nadh kinderen. maar we zijn wel allemaal heel grappig en heel creatief. Dochter is zes en verzon gisteren een liedje voor haar oppas die dol is op olifanten
Olifant met je grote slurf
en je grote poten
je houd zo veel van mensen
wat je wel zou wensen
is dat je ze knuffelen kan
maar knuffel je met je poot
dan zijn de mensen dood!
Nou aan dat kind ga ik geen milimeter veranderen hoor en aan mijn prachtzoon ook niet. En volgnes mij is er met jou ook niks mis!
Blijf je zelf er zijn al zo veel anderen
Mijk
P.s. Ook ik verdien mijn brood met taal. Ik heb een prima interne spellingscontrole maar net als bij jou is ie niet automatisch. Zoon zegt altijd maar juf ik kan nou eenmaal veel sneller denken dan schrijven..
Even nadine
Ja, precies wat jij schrijft! Het is alsof er continu meerdere radiozenders zachtjes aanstaan, elk op een eigen zender. Soms gaat het ene toestel harder, soms het andere toestel. Als ik moe ben klinken ze allemaal luider. Als ik stress heb beginnen ze te schetteren.
Dat van die boeken heb ik ook. Ook ik kan al langere tijd niet goed boeken meer lezen, maar korte verhalen lukt wel weer. En als er echt heel beeldend wordt geschreven lukt het ook wel.
Dat vind ik het leuke van beelddenken
Minder leuk is inderdaad het niet kunnen inslapen omdat dat hoofd maar doorgaat. Wat me afleidt is de radio aan (de echte dan, hahaha!) maar omdat het vaak talkradio is zijn de onderwerpen wel eens een beetje te intens om bij in te slapen.
Ik heb door de jaren heen diverse malen geprobeerd te mediteren en zo, maar dat was simpelweg zinloos. Toen ik met mijn rustkuur bezig was en er na weken eindelijk in slaagde tot rust te komen (nee, de gedachten en flarden gingen wel gewoon door!) lukte het me wel om mee te doen met een mindfulness-therapie. Maar dat kon ik alleen omdat ik verder niets aan mijn hoofd had.
Nu ik weer terug ben in de "gewone wereld" helpt me dat wel, maar het kost me ontzettend veel moeite om ertoe te komen. Mijn hoofd zet ik er niet mee stil, maar met mindfulness leer je naar die gedachten te kijken zonder oordeel en zonder er te diep op in te gaan. Net als een berg, waar de ene keer een koude regenbui op valt en de volgende keer een zonnetje op schijnt. Het mag er zijn, die berg ligt er gewoon.
Ik zie het ook niet als raar, beelddenken. Wel heel apart toen ik ontdekte dat iets dat voor mij volslagen normaal leek, bij veel mensen onbekend was! Maar zonder waarde-oordeel eraan te hechten.
Ik realiseer me alleen steeds meer dat dingen waar ik mijn leven lang al tegenaan loop (klinkt erger dan het is) best wel eens met dat beelddenken te maken kunnen hebben. Wat geen wonder is, het id doodvermoeiend te moeten functioneren met 24/7 drukte in je hoofd...!
Maak het verder niet zwaarder dan het is, maar toch... Het houdt me wel bezig, je hoort er steeds meer over, met name beelddenkende kinderen die extra begeleiding krijgen (achteraf gezien kreeg ik dat ook, alleen ging dat spontaan, bijv. door een leraar die me hielp door wiskunde en natuurkunde op een andere manier uit te leggen, waardoor het muntje alsnog viel).
En ik vraag me ook af of bepaalde dingen, zoals "chaotisme" niet mede daardoor komt. Ik ben zeker niet "abnormaal" of zo, maar ik mis toch bepaalde vaardigheden, die allemaal met "geordend" en "focussen" te maken hebben, merk ik (nee, ik heb geen ADD). En ook dat schijnt met beelddenken te maken te hebben, omdat dat hoofd je continu afleidt.
Ik zit maar een beetje hardop te denken hier en nogmaals, wil het niet zwaarder maken dan het is, maar het laat me niet los.
Bibi
Het schijnt inderdaad vaker voor te komen bij autistische stoornissen. Bij zoon klopt dat wel. Ik denk dat het één het ander versterkt. Maar ik ben afgekeurd voor autisme (en ADD, iets waar ook veel aan werd gedacht).
Mijk
Het is niet de bedoeling het te veranderen, ik zie het ook niet als "er is iets mis", integendeel! En zowel bij zoon als bij mezelf herken ik het creatieve Zoon heeft asperger maar ik ben zelf een NADH-mens (diagnoseloos dus).
Nogmaals, het is een ontzettend leuk extraatje, zo zie ik het wel, maar het heeft ook een paar minder leuke kantjes. Ik zoek vooral herkenning, geloof ik, misschien wat truukjes om met de minder leuke dingen om te leren gaan, maar ik zie zoon&mij absoluut niet als abnormaal of raar en het beelddenken niet als ongewenst (alleen druk en vermoeiend) of een afwijking.
Jee
zijn er mensen bij wie het denken kan stoppen?
Ik heb ooit, bij mijn laatste zwangerschap hypnose geprobeerd, maar ik kon zelfs daar mijn gedachten niet 'uit' zetten.
Maar van lezen en 'taalslordigheidjes' heb ik dan weer geen last. Meestal niet dan En bij een handleiding zonder plaatsjes krijg ik de plaatjes wel in mijn hoofd (en zo weet ik vaak een stukje tekst in een boek ofzo terug te vinden aan de hand van hoe het eruit zag)
een van mijn zoons is ook een beelddenker, andere zoon heeft wel moeite met lezen, maar het is te vroeg om daar een beelddenker van te 'maken'
Ha fladder!
hier ook zo'n muts die er redelijk recent pas achter kwam dat mensen dat ook NIET kunnen hebben..
Manlief vroeg ik wel eens, als het een poosje stil was: 'waar denk je aan?´ en natuurlijk kwam daarop het geijkte antwoord : ´nergens aan´
Maar ja, ik dacht `o, dat zeggen mannen nou eenmaal´ intussen weet ik dat het ook kan, dat nergens aan denken (ik kan het niet, hier draaien de radartjes ook vanaf het moment dat ik mijn ogen opendoe)
Beelddenken vind ik zalig en onontbeerlijk in humoristische verhalen en situaties..
Ook wel eens onhandig, zit ik in mijn eentje te lachen terwijl de rest niet snapt wat er lollig is..hihi
maar in tijden van stress is het onhandig, die drukte in je hoofd..het scheiden van hoofd- en bijzaken wordt moeilijker, het wordt chaotisch etc etc..dat vind ik het nadeel van die voortdurend draaiende radartjes..
mijn draagkracht is ook minder, door gebrek aan energie dankzij een paar kwaaltjes, dus dan wens ik wel eens wat meer ´rust´..
Grappig, ik ben ook geen type voor hypnose of zennnnnnn of yoga..iekkkkkkkkkss, doet me denken aan een anti stress behandeling die ik kreeg, een jaar na het overlijden van Fleur, ik werd helemaal in de groene derrie gewikkeld, plastic erom (ieekkkss) dekbedje erover (heet, iekkkksss) maar toen kwam de klapper: het licht ging uit en er klonken new age geluiden uit de muren..
Nou, dat wat het toppunt, dat ga ik niet redden, dus de deur mocht open (toch een beetje licht) en de muzak mocht uit..zo, dan kan ik beter relaxen
Fladder
Mijn zoon is beelddenker. Kinderarts ziet het als een van de vele symptomen die bij ADD voorkomen, wat hij dus heeft. Net als zijn dyscalculie. Hij lijkt op zijn moeder..
we hebben regelmatig samen de slappe lach, omdat we overal beeld bij hebben. Inderdaad, in tijden van stress is het weleens onhandig, ik word warrig en vergeet van alles dan.
Fladder
Het was een stevig potje projectie hoor! We zijn over allebei de kinderen met school in gesprek wegens 'niet standaard'gedrag. En dan schiet ik wel eens in de verdediging!
overigens denk ik dat mijn lief die echt een klassieke beelddenker is zich ook echt wel in jouw nadelen herkent!
Mijk
Over meditatie en zo
Ik schreef al dat ik redeljk goed inslaap als ik de radio aanzet. Met meditatie en dat soort dingen helpt het ook als ik "iets bij de hand heb". Zweefmuziek bijvoorbeeld (zolang het maar redelijk authentiek is), maar ook klankschalen. Ik kan me daar goed aan "vasthouden". Het leidt af van de radartjes daarbinnen
Mijk, projectie (tikkie ot)
Kijk, dat delen we ook alweer Maar over wel/niet standaard gedrag en die verdediging waarin we zo automatisch schieren kan ik ook boeken schrijven.
Stress/de minkanten
Met name Mien schrijft het heel raak: "maar in tijden van stress is het onhandig, die drukte in je hoofd..het scheiden van hoofd- en bijzaken wordt moeilijker, het wordt chaotisch etc etc..dat vind ik het nadeel van die voortdurend draaiende radartjes.. mijn draagkracht is ook minder, door gebrek aan energie dankzij een paar kwaaltjes, dus dan wens ik wel eens wat meer ´rust´.."
Meid, het is alsof je mij beschrijft :S Eerlijk gezegd vermoed ik wel eens dat het mijn burnout alleen maar bevorderd heeft. Het is niet de oorzaak, maar het hielp ook niet bepaald omdat ik echt in paniek ben geraakt toen dingen misgingen en de radartjes de ergste doemscenario's begonnen te produceren. Dat wens ik mijn ergste vijand niet toe 
maar ik begin me af te vragen of dat beelddenken hierbij niet heel erg in mijn nadeel had gewerkt.
Ook dat van die draagkracht wegens bepaalde kwaaltjes, dat is helemaal "ik".
Ik hoef niet alles te verpsychologiseren en te labellen, maar het helpt me wel om op een rijtje te krijgen waarom dat hoofd maar blijft doorstormen, ook al héb ik nu rust...
Hmmm..
Is dat 't? Wat gek, ik wist helemaal niet wat dat is, beelddenken. Maar het verhaal is herkenbaar - ook mijn hoofd staat nooit stil, hooguit een paar heerlijke minuten tijdens een urenlange yogasessie (ja, ik wel!)
Vroeger heb ik kunstacademie gedaan, maar nu werk ik met tekst (!). Ik heb ook dyscalculie en ben zeer gevoelig voor allerlei prikkels, zowel op visueel gebied (rommel!) als geluid. Hoe meer herrie, hoe meer hyper ik word.. En op m'n 28ste had ik een burnout te pakken.
Ik weet nog goed dat ik zo'n training deed voor mensen met burnout. Ze vroegen wat ik wilde leren, en ik zei "ik wil leren filteren" en ze keken me stuk voor stuk bevreemd aan. Wat ik bedoelde, is dat ik wilde dat alle prikkels om me heen niet zo keihard binnen zouden komen. Maar dat heb ik helaas nog steeds niet geleerd.. De enige manier voor mij is de prikkels vermijden als 't te warrig wordt in mijn hoofd.
Fladder, kun je nog wat meer vertellen over wat beelddenken precies inhoudt?
Valkyre
Daar probeer ik zelf ook achter te komen
Om te beginnen al het feit dat ik een prachtig plaatje in mijn hoofd zie als jij "boom" zegt. Als jij zegt "de boom met het rode herfstblad in het mooie zonnetje" zie ik dat ook. Vertel dat de boom een flinke bui over zich heen krijgt en ik zie de druppels vallen, ik zie het blad bewegen en losraken (immers, herfst) en de donkere lucht.
Maar ik leer al googlend dat er nog meer bij komt kijken. Ik probeer niet elke site enthousiast te openen, maar kijk naar o.a. wikipedia (http://nl.wikipedia.org/wiki/Beelddenken) waar je trouwens ook vindt dat de wetenschap het niet erkent. Okay, dat is hun probleem, ik ervaar wel "beelddenken"
Wat ik ook te herkenbaar vind is wat Mien schreef, en een stuk uit wikipedia, dat ik hieronder samengevat (wegens leesbaarheid) quote:
"'Beelden, gevoelens, bewegingen, verhoudingen en eerdere ervaringen' kunnen dan achtereenvolgens door het hoofd flitsen (al of niet met woorden gepaard). Veelal zijn het gedachtegangen die onderdeel zijn van een geheel, en als zodanig de 'beelden' ondersteunen (onderbouwing). Dat alles gebeurt binnen honderdsten van seconden (door het onbewuste). Doordat het bewuste minder wordt gebruikt, kan het ook eerder overbelast raken. (...) Ook maakt het grote 'ruimtelijk inzicht' het mogelijk om al lopend (door straten), een 'plattegrond' voor zich te zien (van boven). Zelfs kunnen beelden twee- of driedimensionaal zijn, bijvoorbeeld de binnenkant van een woning, ook als ze nog gebouwd moet worden (architect, aannemer, timmerman). Ook fotografen en beeldend kunstenaars zijn vaak beelddenkend.
Hoewel het beelddenken ook voorkomt bij mensen met een academische graad, zijn er volgens de theorie veel beelddenkers onder mensen met autisme, Asperger-syndroom en ADHD. Zij zouden een samenwerking van het snelle beelddenken en de zintuigen hebben, waardoor ze bijvoorbeeld méér waarnemen. Een beelddenker zou méér beelden per seconde zien (ongeveer 32), wat niet lukt met 'het bewuste waarnemen', maar alleen door middel van het 'onderbewustzijn'."
Dat "denkflitsen" is zo herkenbaar! Ik ben zelf (hobby) beeldend kunstenaar en fotograaf, heb ook heel veel steun aan plattegronden (meer dan een geschreven route), maar heb geen ADHD en autisme (officieel voor afgekeurd ).
Voor de rest ben ik nog zoekende. Vooral naar herkenning (hier dus!), en manieren om om te gaan met dat eeuwige hoofd dat maar geen rust heeft. Mindfulness helpt wel, maar het kost me moeite ermee te beginnen. EN ook in mijn leven loop ik tegen de chaos in mijn hoofd aan. Het kostte me altijd al moeite mijn huishouden e.d. te doen, nu ik herstellend ben van de burnout is het vrijwel onmogelijk om dat goed te doen (alleen met iemand in de buurt die me ervan weerhoudt te gaan "afdwalen"). Want die gedachten, beelden, flitsen, fragmenten stuiteren maar door...
Site
Deze site is heel informatief:
http://www.euronet.nl/~mjkbeeld/beelddenken.html
Fladder,
bij het leren van nieuwe systemen op mijn werk heb ik niks aan alleen maar theorie. Ik krijg het er dan niet in. Ik moet beeld hebben......
Als kind leerde ik met muziek op, zodat ik me beter kon concentreren.
Ik heb bij een heleboel situaties beelden, eigenlijk bij alles. Als iemand verhalen vertelt zie ik het zo voor me. Ten tijde van stress ben ik er niet blij mee, het raast dan zo door mijn hoofd.
Ik herken het dus.
Fio
Duidelijke en herkenbare site, dank je!
Jade
Mijn moeder kon maar niet begrijpen dat ik absoluut niet zonder radio kon leren... Eigenlijk ben ik al sinds mijn kleuterjaren radioverslaafd. Als ik buiten ben, heb ik graag een mp3-speler, behalve in het voorjaar en de zomer, dan heb ik genoeg aan het geluid van de vogels.
Single lady
Het was best moeilijk om mindfulness te leren, maar er werd heel duidelijk gezegd om niet te gaan oordelen over de gedachten ("Sukkel, nou heb je je hoofd wéér niet leeg! Pas op, je zit te doendenken!"). Concentreren op de ademhaling is ook al niet zo leuk als je een beetje brakke longen hebt en een buik die zo duidelijk te voelen is :S maar zelfs dat heb ik leren accepteren.
Waar ik nu echt veel problemen mee heb is gewoon gaan zítten en het gaan dóen. Maar dat is ook een restje "verstand op nul en doordenderen". Denk ik.
Jezelf net een radio voelen... Ja. Eentje met meerdere uitzendingen tegelijkertijd op 1 frequentie...
Ik ben geen beelddenker
Ik heb het begrip nog niet gegoogeld, maar volgens mij ben ik echt geen beelddenker. Stukken tekst zijn voor mij compleet begrijpelijk, totdat iemand denkt het te moeten verduidelijken met een plaatje (a picture says more than a thousand words?). Maar stoppen met denken doe ik nooit. Ik wil jullie niet teleurstellen, maar volgens mij zijn er maar weinig mensen bij wie het regelmatig, zonder dat ze er moeite voor doen, 'stil' is in hun hoofd.
Fladder
Gek is dat, ontdekken dat wat voor jou normaal is niet 'normaal' blijkt te zijn. Ik heb namelijk een klein beetje 'last' van synesthesie (ik zie cijfers in kleuren). Heel normaal vond ik, hoe moet je anders telefoonnummers onthouden. Totdat ik las over synesthesie en dit niet de norm blijkt te zijn. Ik dacht "jaweeeel, tuurlijk toch?", ging mijn familie bellen, want zij hadden dat toch ook? Eh nee.
Ik weet niet of ik beelddenker ben. Ik denk zeker in beelden, heb ook een racend brein, maar ben ook verbaal aangelegd. Ik denk voortdurend in schemaatjes, probeer alles te analyseren totdat ik plots ergens een geheel zie. Ik loop vaak in mezelf rijtjes te mompelen, hang mijn was op kleur en ben heel georganiseerd. Anders dan partner die de levende chaos is. Maar wel minder chaos in zijn hoofd dan ik volgens mij, haha. Dochter lijkt ook heel verbaal, zoon absoluut niet. Als hij denkt zie ik hem in zijn hoofd kijken en zoeken naar omschrijvingen van woorden waar hij niet op komt. Hij vraagt ook van die dingen als "de aarde, die blijft altijd vallen hè" (toen hij 4 was) of: "tellen, dat gaat eeuwig door hè?". Maar goed, jonge kinderen beelddenken sowieso meen ik en hij wordt pas 7.
O ja, als ik het denken wil stoppen ga ik huizen inrichten in mijn hoofd (tip?). Verder vind ik een altijd bezig brein heel gezellig. Heerlijk tijdens een lange treinreis in je eentje bijvoorbeeld.
Ah, dat is het!
Ik had gewoon als man geboren moeten worden!
Vic, je stelt me niet teleur, ik vind het juist interessant om iedereen te lezen.
Goed, een denkloos hoofd bestaat dus niet maar worden de niet-beelddenkers zo nu en dan ook niet stapelmesjogge van de wirwar aan flitsen in hun hoofd?
Goh
Als ik zo nadenk en lees in dit draadje heeft volgens mij iedereen zijn eigen vorm van denken. Wie heeft ooit bedacht wat de norm is? Zijn die mensen uitgegaan van hun eigen manier van denken? Hoe hebben zij dan weer bedacht dat het ook op een andere manier kan? Je eigen manier van denken voelt zo voor de hand liggend, toch? Echt, heel grappig wel, nadenken over hoe je nadenkt
Clo
Denken in kleuren, daar heb ik ook wel eens over gehoord! Ik had dat vroeger met de dagen in de week, maar ik vermoed dat dat in mijn geval ook te maken heeft met de kleur die elke dag in de Avro Bode kreeg. Maar ik weet dat dat ook voorkomt, zonder invloed van de televisiegids
Mijn jongste kan ook nog van die vragen stellen (en hij is al bijna 13, mind you).
In gedachten huizen inrichten... Die is leuk! Ik ga eens bedenken of ik ook zoiets kan bedenken! Al zal het dan vooral een tuin inrichten worden
Wat ontzettend leuk om alle verschillende verhalen te horen! Ook de ervaringen van niet-beelddenkers hoor ik graag!
Nogmaals clo
Tja, ik kan mijn (en jouw) manier van van denken toch echt niet "buiten de norm" vinden. Maar goed, we weten ook niet beter en blijkbaar moet er toch een soort norm zijn, als peilstok of zo?
En net als jij vind ik het gewoon ontzettend boeiend, al die variaties!
