Angst om op vakantie te gaan
Ik heb in mijn tienerjaren denk ik 10 keren gevlogen. Op mijn 20e paniekaanvallen gehad en thuis gezeten. Toen ik een jaar of 27 was ook weer overspannen/veel paniek, maar had al een vakantie naar Portugal geboekt, dus wel moeten gaan en hele nare ervaring omdat ik het eigenlijk niet kon, wilde alleen maar naar huis. Daarna nooit meer ver op vakantie gegaan omdat ik nooit meer durfde, altijd bang voor paniek, durf sowieso alleen niet ver weg. We zijn altijd in nederland gebleven. Nu mijn kinderen wat ouder zijn gaat het wel mijn leven beheersen, ik wil zo graag een keer met ze verder weg, wat zou ik graag een vliegreis maken, maar als ik zou boeken lig ik er 2 maanden wakker van, dus dat kan ik niet gaan doen. Iedereen heeft het maar over vakantie's en ik merk dat het mijn leven beheerst, ik kan er soms niet van slapen. Misschien overdreven, want het is wel een luxe probleem. Ook met de auto is een probleem omdat ik dan ook niet 1,2,3 terug ben, die hele rit maakt me ook angstig. Ik volg nu een programma over angst, maar ook dat lukt niet om rust te krijgen. Ik denk dat een psycholoog me hier ook niet mee kan helpen, ben ik vroeger al vaker geweest. Heeft iemand ook deze ervaring of een tip wie me hiermee zou kunnen helpen?
er is een fobie centrum in Amsterdam. Wordt ook wel eens vergoed. https://kindtclinics.com/?gad=1
Gr Angela
ja Angela ik ken het, Maar dat is meer voor 1 specifieke angst.
Heftig Kikki. Ik zou ‘gewoon’ niet op vakantie gaan, waarom zou je dat doen als het je zoveel kost?
Maar dat het je leven beheerst vind ik wel erg heftig klinken. Waarom maak je het zo groot?
blijkbaar kan ik daar ook niet meer normaal over nadenken en maak ik het te groot. Ik wil het gewoon zo graag, het is niet dat ik niet wil, het maakt mijn leven een stuk kleiner. Ook omdat ik me alleen voel hierin, iedereen om me heen gaat weg, vliegen of ver met de auto. Ik heb ook nog nooit van iemand gehoord dat ze dit herkennen. Maar ik weet niet, ik kan de rust er niet in vinden, veel paniek en onrust. Als ik aan de herinnering denk van vroeger in Spanje/Griekenland zou ik dit zo graag met mijn kinderen willen meemaken.
Kikki39 schreef op 12-05-2023 om 22:01:
ja Angela ik ken het, Maar dat is meer voor 1 specifieke angst.
Ik zou toch eens googlen of hen bellen. Je weet niet of ze toch suggesties hebben of andere plekken die ze kunnen aanraden?
Gr Angela
ja, dank je, ga ze eens bellen
Ik zou als ik jou was langzaam opbouwen. Wij maken altijd een rondreis met de auto. Vaak vliegen en dan een auto huren, maar dit jaar met de auto naar Italië. Een roadtrip. Tussenstops in Luxemburg en Zwitserland en daar verblijven we dan 2 nachten om de omgeving te verkennen. Dan op verschillende plaatsen in Italië 2 of 3 overnachtingen en via Zwitserland en Duitsland weer terug.
Dat lijkt me voor jou ook een goede aanpak. Als je de horizon op een week legt en je doel gewoon eerst in België, Duitsland of Luxemburg legt, met de optie om daar te blijven zolang jij nodig hebt, is het niet meteen een hele lange en verre reis. Gaat het goed, ga je door naar de volgende stop. En/of je blijft wat langer. En de volgende vakantie ga je wat langer en/of verder. Zo bouw je langzaam uit. Je hóeft niet meteen naar Azië te vliegen natuurlijk…
ja, zoiets zie ik wel zitten. Alleen we zitten met het boeken. Als we boeken zit ik eraan vast. Ik denk dat het misschien allemaal best wel meevalt, maar het de angst vooraf is. Als ik niet hoef te boeken kan ik zelf bepalen, maar we zitten ook met de kinderen, die dit niet weten. Ik zit er ook aan te denken een camper te huren, dan hebben we veel meer de vrijheid, maar ook dan moet je wel weten waar je naartoe wilt, kan ook niet zomaar ergens naartoe rijden. Dat had alleen met man wel gekund, maar met de kinderen niet.
Maar met de auto is wel veel gemakkelijker als met een camper
jonagold, boeken jullie wel vooraf?
Dan boek je niet van tevoren. Of gratis annuleerbaar via bijv Booking of Airbnb. En als je alsnog niet gaat is het natuurlijk ‘alleen’ maar geld….
Je draait jezelf vast in al je mitsen en maren en meg alle beren op de weg. Dat deed je ook destijds met je moeder. Het kon allemaal niet of had toch geen zin. Dan kom je nergens. Leg de lat laag en kijk gewoon hoe het gaat.
Misschien helpt het als je je kinderen vertelt wat er is en kunnen ze je onderweg afleiding bezorgen. En verder: de mens lijdt dikwijks het meest door het lijden dat hij vreest.
Kikki39 schreef op 12-05-2023 om 22:53:
jonagold, boeken jullie wel vooraf?
Ja, wij leggen alles vast, maar dus wel annuleerbaar. Wij vinden uitdenken en organiseren, de voorpret, de helft van de pret!
Kikki39 schreef op 12-05-2023 om 22:53:
jonagold, boeken jullie wel vooraf?
Ga dan lekker met de auto. Je hebt dan iets zelf in de hand, mn tot hoever jij je nog prettig voelt en wanneer je weggaat. Waar het goed gaat, bouw je uit en later kan je -als je er niet tegen op ziet- een weekend weg met het vliegtuig.
ja klopt, maar het zit in mijn gedachte, kan mezelf helemaal gek maken. Doe ik niks dan blijf ik waar ik zit, maar ook dat maakt me niet gelukkiger.
Ik ben gewoon bang paniekaanvallen te krijgen ver van huis en dan ben je niet snel terug.
En helaas die voorpret heb ik niet, alleen maar angst.
Kikki39 schreef op 12-05-2023 om 22:53:
jonagold, boeken jullie wel vooraf?
Ja, wij leggen alles vast, maar dus wel annuleerbaar. Wij vinden uitdenken en organiseren, de voorpret, de helft van de pret!
Kikki39 schreef op 12-05-2023 om 23:03:
ja klopt, maar het zit in mijn gedachte, kan mezelf helemaal gek maken. Doe ik niks dan blijf ik waar ik zit, maar ook dat maakt me niet gelukkiger.
Ik ben gewoon bang paniekaanvallen te krijgen ver van huis en dan ben je niet snel terug.En helaas die voorpret heb ik niet, alleen maar angst.
En wat dan nog als je een paniekaanval krijgt? Ik snap dat dat heel naar is, maar zo’n aanval zakt ook weer. En net wat je zegt, van thuisbasis voel jij je niet beter, nou, dan zou ik dus man en kinderen een vakantie gunnen en voor mezelf die eventuele aanval maar voor lief nemen. Je kunt trouwens misschien van de huisarts of psychiater wel een kalmerend middel krijgen dat je kunt nemen als je in paniek raakt? Zou dat ieg bespreken met je huisarts.
ja, daar heb je gelijk in, maar het is echt zo beangstigend en ik ben bang erin te blijven hangen, wat natuurlijk niet zo is en het is eigenlijk ook niet alleen de angst voor de paniekaanval, maar ook het constante zenuwachtige paniekerige gevoel.
