Scheiding definitief of niet?
Goedemorgen, moet mijn verhaal hier even kwijt. Ben Ruud en 50 jaar. Mijn vrouw gaf 3 maanden geleden al aan dat ze niet gelukkig was. We gingen hier aan werken en alles leek gelukkig. Tot vorige week toen zei ze ik heb geen gevoel meer voor je en zit helemaal vol. Sinds 3 dagen woont ze apart in een vakantiehuisje . Er is geen derde partij (100% zeker) aanwezig. We waren 30 jaar samen.
Kinderen 19 en 16 jaar zijn bij mij. Ja als je zo lang samen bent zijn er dingen niet goed gegaan. Liefde overwon altijd. Geen hulp gezocht. Zoon heeft autisme en konden weinig dingen overnemen. Ze gaf aan ook geen lucht te hebben als ze thuis kwam. Had dan zelf activiteiten ondernomen of had het gezegd. Ik werk veel thuis en deed eigenlijk het gehele huishouding. Ze blijft volharden om te scheiden en wil geen hulp. Ja en nu… Scheiden kan even niet ivm woonruimte. Waar ze nu verblijft is geen offcieel woonadres. Begin ik een scheiding kan ik ook op straat komen. Is ze overspannen?. Is druk op haar werk. Ze zegt was er al eerder mee bezig maar dan (veel minder) vaak zegt ze misschien kunnen we er over 2 maanden om lachen samen. Wat moet ik doen?. Laat haar nu met rust al belt ze me wel zakelijk en als ze hier komt een knuffel (vrienden knuffel). Voel me machteloos en sprakeloos. Geld vliegt eruit. Dubbele lasten. Wat moet ik nou…..doet zo pijn.
Samen in therapie?
Hoe is het nu bij jou?
Anna Cara schreef op 04-09-2022 om 04:22:
Hoe is het nu bij jou?
Hier lijkt alles de oude zo afhankelijk is ze weer. Kiest soms wel ook echt voor haarzelf. Is bijvoorbeeld blij als we samen zijn thuis en de kinderen wat hebben afgesproken buitenshuis. Voor mij is er veel veranderd. De maagdelijkheid van eeuwig trouw, relatie enz enz is beschadigd en verdwenen. Vertrouwen is er voorlopig niet en zij doet let op doet of er niets meer is gebeurd. Heb het zelf elke dag nog wel moeilijk en moet uit mijn slachtoffers gedrag. Probeer nu echt een eigen leven op te richten want ik ben mezelf in onze relatie verloren. Relatietherapie wil ze niet. Hebben best gepraat en naar oplossingen gezocht maar ik zou haar eigenlijk verrot willen schelden wat ze mij en de kinderen heeft aangedaan. Die woede moet ik ergens nog wel kwijt raken. Ik bekijk het maar even per week wat haar midlife gedrag of gekte gaat brengen.
Ik volg door topic nu al een tijdje en ik kan mij heel goed voorstellen dat je niet kan doen alsof er niets gebeurd is. Dat is ook echt geen normaal gedrag.
Waar ik me wel al die tijd al over verbaas is het feit dat je alles nog steeds van haar af laat hangen. Daardoor is het natuurlijk gewoon een kwestie van tijd voor precies hetzelfde nog een keer gebeurd.
Een eigen leven oprichten zoals je zegt betekend ook zelf de regie nemen over je leven. De enige kans van slagen om hier uit te komen is door samen in therapie te gaan (en apart van elkaar daarnaast). Dus jammer voor haar dat ze dat niet wil, dat zou een harde eis moeten zijn voor jou. En je laatste zin "kijken wat haar midlifecrisis gaat brengen". Waarom zou je lijdzaam gaan zitten afwachten tot haar volgende misstap?
Ze heeft je schofterig behandeld, dat zal ongetwijfeld genoeg aan vooraf gegaan zijn van beide kanten al die jaren. Maar als je nu ervoor kiest om op deze wijze door te gaan, dan ben je net zo schuldig als ze het er volgende keer weer doet. Pak de regie terug, vertel haar wat jij nodig hebt. Wil ze ervoor gaan, top. Wil ze niks, prima, dan ga je het zelf maar lekker uitdokteren zonder mij zou de boodschap moeten zijn.
Ik wil als eerst alle forumleden bedanken voor hun reacties. Heb er veel steun aangehad. Top dat jullie dit deden.
Hoe gaat het hier na bijna 3 maanden. Qua relatie denk ik gaat het goed. Veel uitjes gehad en werken aan een relatie 2.0. Van het weekend tijdens ons weekendje weg samen gaf ze zelfs aan om weer te trouwen met me. Soort fictief dan.
Zelf wel veel last (nog steeds) in het vertrouwen of dit goed blijft gaan. We zullen moeten blijven werken en weet niks is zeker in de toekomst. De droomfantasie van eeuwig samen, rustig dobberend in een bootje is voorbij.
Blijft natuurlijk vreemd dat je partner zo'n beslissing heeft gemaakt van de zomer. Ben er nog niet achter wat dit extra heeft getriggerd. Overspannen, hormonen of gewoon situatie zat en opgenaaid door collega's. Zij lijkt het allemaal makkelijk naast zich neer te hebben gelegd. Als ze zegt ik hou van je maar als ik dan vraag voel je het vuur nog. Ze reageert dan van tuurlijk doe niet zo gek. Hoe dan??? Kan toch niet zo snel weer anders zijn.
Tijd zal het leren maar voorlopig blijf ik waakzaam.
Ze heeft je schofterig behandeld, dat zal ongetwijfeld genoeg aan vooraf gegaan zijn van beide kanten al die jaren. Maar als je nu ervoor kiest om op deze wijze door te gaan, dan ben je net zo schuldig als ze het er volgende keer weer doet. Pak de regie terug, vertel haar wat jij nodig hebt. Wil ze ervoor gaan, top. Wil ze niks, prima, dan ga je het zelf maar lekker uitdokteren zonder mij zou de boodschap moeten zijn.
Helaas we zijn weer terug bij af na al onze leuke romantische uitjes. Heb inmiddels zelf hulp maar zij nog niet. Ene keer wil ze wel hulp maar wil niet wroeten in haar jeugd. Ook de beroemde collega blijft haar beïnvloeden. Samen therapie heeft zin als zij dingen uit het verleden kan vergeten. Dit kan ze niet. Ook gelooft ze niet meer (soms) dat een relatie eeuwig kan duren. Hoeveel tijd moet je zo 'n 2e kans geven. Eigenlijk zijn we terug bij af of is het eigenlijk voorbij. Helaas zit ze nu thuis en heb eigenlijk zo iets ga dan weg maar aan de andere kant wil ik ervoor vechten. Maar ja relatie heb je met 2 personen.
Wat moet ik doen...
Ruud1971! schreef op 03-11-2022 om 13:12:
[..]
[..]
Helaas we zijn weer terug bij af na al onze leuke romantische uitjes. Heb inmiddels zelf hulp maar zij nog niet. Ene keer wil ze wel hulp maar wil niet wroeten in haar jeugd. Ook de beroemde collega blijft haar beïnvloeden. Samen therapie heeft zin als zij dingen uit het verleden kan vergeten. Dit kan ze niet. Ook gelooft ze niet meer (soms) dat een relatie eeuwig kan duren. Hoeveel tijd moet je zo 'n 2e kans geven. Eigenlijk zijn we terug bij af of is het eigenlijk voorbij. Helaas zit ze nu thuis en heb eigenlijk zo iets ga dan weg maar aan de andere kant wil ik ervoor vechten. Maar ja relatie heb je met 2 personen.
Wat moet ik doen...
Dat weet je zelf het beste, er zijn 3 opties:
1. Je doet niets, dan weet je wat je hebt en krijgt.
2. Je eist therapie om jullie gezin te redden.
3. Je zegt dat als ze niet vecht dat ze dan mag gaan omdat jij iemand wilt die graag bij jou wil zijn.
Ergens is het ook gewoon zo simpel. Het therapeutisch proces niet, evenmin een scheidings proces, maar de opties die je hebt zijn in feite niet zo moeilijk en gecompliceerd.
Ervoor vechten betekent ook 100% commitment van beide kanten. Dus contact met collega verbreken (die is onderdeel van het probleem), therapie kan ook pijn doen, maar zonder wrijving geen glans en vergeten hoeft niet, maar ze moet in ieder geval niet meer constant de strijd aan willen gaan over het verleden. Als zij er niet meer in gelooft, dan moet ze een keuze maken. Of jij maakt een keuze. Maar nu modderen jullie door in een situatie die verre van ideaal is en ook niet vanzelf verandert.
Wat een rommeltje geworden. Ging echt lekker maar na haar werkuitje van vorige week is alles weer terug naar begin. Horen die ups&downs er niet gewoon bij. Heeft dit nog meer tijd nodig. Relatietherapie heeft echt alleen zin als ze aan haar zelf werkt. Zij kan niet vergeten. Zit in haar karakter. Door modderen doet ook pijn zeker door haar wisselvallige buien en ik ben ook gewoon bang om mijn (ons) huurhuis te verliezen.
Je bent nog steeds afwachtend in wat zij allemaal wel en niet wil. Zij geeft aan misschien wel te willen trouwen bijv. Het komt niet eens in je op te schrijven of je dat zelf wel zou willen.
Bovendien accepteer je ook nog steeds dat ze niet in therapie wil. Dit gaat hem niet worden Ruud.
Ze wilde relatietherapie maar heb dit voorlopig afgewezen. Eerst moet ze zelf een paar behandelingen hebben. Ze heeft geen gevoel meer voor mij. Emotieblokkade heeft ze het over of koek is op en dan heeft relatietherapie (nog) geen zin. Wel geëist dat ze nu zelf een afspraak maakt bij psycholoog en contact met haar mannelijke collega zakelijk houdt. Ik blijf haar steunen omdat we al zo lang samen zijn. Ze wil haar best doen omdat ze zegt dat ik haar maatje ben. Het doet wel pijn als je maatje zegt ik voel het niet meer. Ik kijk het per dag en per week. Soms in een lange relatie heb je toch geen gevoel maar moet dat altijd?? Je hebt toch je momentjes of zijn vele daarmee niet tevreden?? Kortom zware crisis waarbij de scheiding op komst is. Jeetje wat is dit zwaar...
Ruud1971! schreef op 04-11-2022 om 09:46:
Ze wilde relatietherapie maar heb dit voorlopig afgewezen. Eerst moet ze zelf een paar behandelingen hebben. Ze heeft geen gevoel meer voor mij. Emotieblokkade heeft ze het over of koek is op en dan heeft relatietherapie (nog) geen zin. Wel geëist dat ze nu zelf een afspraak maakt bij psycholoog en contact met haar mannelijke collega zakelijk houdt. Ik blijf haar steunen omdat we al zo lang samen zijn. Ze wil haar best doen omdat ze zegt dat ik haar maatje ben. Het doet wel pijn als je maatje zegt ik voel het niet meer. Ik kijk het per dag en per week. Soms in een lange relatie heb je toch geen gevoel maar moet dat altijd?? Je hebt toch je momentjes of zijn vele daarmee niet tevreden?? Kortom zware crisis waarbij de scheiding op komst is. Jeetje wat is dit zwaar...
Hier heus wel momenten (gehad) dat ik er weinig aan vond maar dat hing vaak wel samen met periodes waarin ik zelf ook niet lekker in mijn vel zat, erg moe vooral. Maar ik ben wel altijd zijn goede kanten blijven zien en waarderen. Een gevoel van samenhorigheid, het er wel voor elkaar willen zijn als er iets is, blijft gelukkig wel en dat vind ik heel belangrijk. Misschien wordt er wel (te)veel gekeken en vergeleken met andere stellen die het helemaal voor elkaar lijken te hebben? Ik heb de afgelopen jaren al vrij veel koppels uit elkaar weten gaan waarbij ik toch dacht dat ze een fijn huwelijk hadden. Maar dat bleek niet zo te zijn, niet altijd ruzie of vreemdgaan maar dat de koek op was bijvoorbeeld.
Ruud1971! schreef op 03-11-2022 om 13:12:
[..]
[..]
Helaas we zijn weer terug bij af na al onze leuke romantische uitjes. Heb inmiddels zelf hulp maar zij nog niet. Ene keer wil ze wel hulp maar wil niet wroeten in haar jeugd. Ook de beroemde collega blijft haar beïnvloeden. Samen therapie heeft zin als zij dingen uit het verleden kan vergeten. Dit kan ze niet. Ook gelooft ze niet meer (soms) dat een relatie eeuwig kan duren. Hoeveel tijd moet je zo 'n 2e kans geven. Eigenlijk zijn we terug bij af of is het eigenlijk voorbij. Helaas zit ze nu thuis en heb eigenlijk zo iets ga dan weg maar aan de andere kant wil ik ervoor vechten. Maar ja relatie heb je met 2 personen.
Wat moet ik doen...
Wat je moet doen is juist WEL relatietherapie. Waarom denk je nou toch steeds dat er eerst dingen opgelost/vergeten/vergeven moeten zijn voordat je in therapie kunt samen? Dat is echt een enorme misvatting. Als ze wel bereid is tot relatietherapie, grijp dat dan met beide handen aan! Ga daar niet allerlei eisen aan hangen die ze (nu) niet kan inwilligen. Een goede therapeut helpt jullie beiden met jullie eigen proces, en jullie samen met de relatie. Dat kan je niet echt los van elkaar zien. En als het nodig is verwijst die therapeut heus door naar een ander voor individuele therapie. Als je vrouw nu niet in haar verleden wil wroeten, dan kun je daar wel op gaan zitten wachten, maar ik weet vrij zeker dat je dan kunt wachten tot Sint Juttemis, en dat tegen die tijd je relatie wel echt kapot is.
En hoeveel tijd je zo’n tweede kans moet geven? Wij waren 1,5 jaar verder voor man en ik echt zeker wisten dat het weer goed zat. En nog 1,5 jaar verder voor we weer echt stabiel waren. Dus je staat pas aan het begin Ruud. Als je zo’n lange tijd niet ziet zitten zou ik er nu de stekker uit trekken…
Lees nog eens onze persoonlijke conversatie. Dat ga ik hier niet allemaal weer herhalen, maar soms hebben dingen even nodig om te bezinken, en/of moet je zelf stappen hebben gezet in je proces om iets op waarde te schatten.
Als zij relatietherapie wil, is dat wel een handreiking. Als jij dat niet wil, dan is dat je goed recht. Maar dan zou ik daar wel eerlijk in zijn en niet doormodderen zoals nu en dat jullie dan na een tijdje alsnog gaan scheiden en er nog meer oude verwijten over en weer bij komen kijken.
Bij therapie moet je ook echt wel naar je eigen aandeel kijken lijkt me. Dat geldt dan voor jullie allebei.
Nogmaals zij heeft geen gevoel meer. Dan valt er ook niet meer aan je relatie te werken. Emotieblokkade door jaren opkropping van gevoel en jeugd kan. Alleen de psycholoog kan dat bij haar terugbrengen. Ja geef dingen de tijd dat klopt. Heb div websites van relatietherapie gelezen en allemaal geven ze aan dat als je niks meer voelt deze therapie niet geschikt is.