Scheiding definitief of niet?

Probeer gewoon eerst eens even tot rust te komen. Scheiden heeft geen haast. Voel eerst eens en laat haar voelen wat het betekent om alleen te zijn. Geeft het de tijd. Ze zit in illegale woonruimte maar is gewoon ingeschreven bij jullie dus zo lang niemand kwaad wil kun je dit gerust even laten gebeuren.

Of de scheiding definitief is weet op dit moment alleen je vrouw. Zoals je het beschrijft klinkt het wel alsof ze nu in ieder geval heel vastberaden is. Heeft ze nooit eerder aangegeven dat het niet goed ging ? of is het al vaker aan de orde geweest ? Als dit de eerste keer is en er nooit over gesproken is kan het ook zo zijn dat ze overspannen is en dat een periode alleen en op zichzelf zijn haar goed doet. Een kind met autisme opvoeden is niet makkelijk. Misschien ging zij daar anders mee om dan jij. Misschien heeft zij al haar emoties opgekropt en komt het er nu uit, nu de kinderen zelfstandiger zijn en ze wat meer los kan laten, wat meer aan zichzelf kan gaan denken. Ik denk dat je er inderdaad goed aan doet haar nu een poosje met rust te laten. Dubbele lasten kan een grote zorg zijn, daar moet op termijn wel over gesproken worden, maar zolang het nog vol te houden is zou ik het even zo laten. Heeft je vrouw steun aan een vriendin, vriend of ouders ? Heb jij steun van je omgeving ? Dat is denk ik heel belangrijk. Als je je omgeving (nog) niet in kennis wil stellen zou ik naar de huisarts of praktijkondersteuner gaan. Dat is laagdrempelig, en je kunt er vaak snel terecht. Sterkte. 

Bespreek de financiële problemen van haar oplossing nu. Hoe lang houd jij het vol om het te blijven betalen? Zet er een eindtijd op. De vakantie is natuurlijk prachtig om in een huisje ergens te zitten, maar dit is geen vakantie. Wat kan zij doen om die last zelf te dragen (zal ze straks toch moeten).

Tsjor

Je zit hoog in je emoties, wat zeer begrijpelijk is. Dat je boos op haar bent lijkt me logisch. Niks mis mee. De afgunstige gedachte dat ze ja-knikkers om zich heen heeft en dat ze heerlijk in het bos zit met het mooie weer en dat ze dus lekker zit te genieten zou ik echt proberen onmiddellijk de kop in te drukken. Je hebt er namelijk niets aan. Het werkt contra productief en het is waarschijnlijk ook niet waar. Zij zal ook veel verdriet en pijn hebben van hoe jullie leven er op dit moment voor staat. Probeer er boven te staan en probeer als het lukt toch wat begrip te houden voor haar, voor elkaar en elkaars gevoelens. Dat helpt bij toekomstige gesprekken. Zij houdt ook geen rekening met mijn gevoelens zul je nu denken, maar het helpt als er alvast 1 begint met het goede voorbeeld te geven. Met begrip kom je verder. Als je allebei in een kamp gaat zitten en met modder gaat gooien gaat het echt van kwaad tot erger. 

probeer de dingen op een rijtje te zetten als de eerste paniek wat is gezakt. Als ze bij je weg wil, hoef jij niet bang te zijn op straat te komen. Ik zou er dan op aandringen dat zij weggaat. Helaas loopt hier een ander draadje waarbij de man het huis uit moet nadat de vrouw wilde scheiden, maar daar zijn de omstandigheden anders. 
relatietherapie heeft natuurlijk alleen zin als beiden meewerken. 
het kan ook zijn dat je vrouw zich realiseert wat ze mist nu ze alleen in het huisje zit. Niet alleen de kinderen, maar ook jou. 
sterkte ermee. 

Ruud1971! schreef op 19-07-2022 om 10:10:

Je krijgt inderdaad nu verwijten dat ik saai was enz enz. Wilde zelf ook weg uit dit hok. Hoe konden we weg dan met een kind met autisme? Lijkt inderdaad dat ze een ander leven wil. Wat ik al zei ze gaf het 3 maanden geleden al aan. Intiem waren we ook in die periode maar ook gewoon een knuffel. Was een toneelstuk zegt ze nu. Voel me beschadigd. Tuurlijk ben ik misschien ook schuldig want dat gaat zo in een huwelijk. Ben een goed mens. Maar ze wil ook geen relatietherapeut o.i.d. om toch te kijken of er wat mogelijk is voor de toekomst om dingen anders te doen. Ga inderdaad morgen naar de huisarts.

Zij heeft geen mensen om zich heen die proberen haar te overtuigen om toch je huwelijk te reden. Allemaal ja knikkers en ze zit heerlijk in het bos met mooi weer en komt tot rust. Maar dat is niet het echte leven.

Waarschijnlijk heeft ze het nu toch even nodig om in haar eentje te zijn zodat ze kan ontdekken of dit het leven is wat ze hierna ook wil of dat ze toch met jou verder wil maar met andere afspraken. Heeft ze er misschien moeite mee dat zij wel de deur uit moet voor haar werk terwijl jij kan thuiswerken? En dat zij hierdoor niet of zeer weinig in haar eentje thuis is, zeker gelijk na het werk? Je hoeft mij geen antwoorden te geven op deze vragen maar het kan vanuit haar kant wel meespelen. 

Ruud, laat je vrouw nu lekker een poosje doen wat ze wil doen en heb er niet zo’n negatief oordeel over. Het helpt jou niet, het helpt haar niet en het helpt jullie relatie niet. Jullie zijn twee verschillende mensen met verschillende behoeften. Hoe komt het dat jij zo dwingend wil dicteren wat je vrouw wel en niet zou moeten doen, zelfs op afstand ? Je klinkt vol wrok. Zou je willen dat je zelf zonder gezin, zonder verantwoordelijkheden, maar met je vrienden in dat huisje zat ? Baal je ervan dat zij nu doet wat jij zou willen doen ? 

Ruud, het klinkt alsof je vrouw overspannen is. En dan doet een mens rare dingen. Ook dingen die niet logisch lijken voor de buitenwereld. Ik zou dat voor nu even laten gaan. Dit soort dingen kost (veel) tijd. Uiteindelijk is het nog maar kort dat ze in haar vakantiehuisje zit. Ik raad je aan om de stabiele factor te worden, zijn of blijven (wat maar van toepassing is). Zorg dat het thuis blijft lopen, en zorg dat de kinderen contact houden met haar. Weet haar familie wat er speelt? Zo niet, breng ze op de hoogte. En ben je zelf al bij de huisarts geweest?

Weet jij of ze wel gewoon naar haar werk gaat? Heeft ze haar leidinggevende verteld wat er speelt? Als leidinggevende zou ik dit willen weten van een medewerker, dus als ze het op haar werk niet weten, zou ik wel aan haar zeggen dat ze dat moet delen. Of is er iemand (zus, ouders, vriendin) die dat voor je kan doen? Jij bent op dit moment waarschijnlijk niet degene waar ze wat van aanneemt. Maatschappelijk werk of een bedrijfsarts lijkt me voor dit moment voor haar de beste ingang naar hulp. Ook al wil ze dat niet, als ze bij bedrijfsmaatschappelijk werk of de bedrijfsarts terecht komt zal ze waarschijnlijk wel moeten.

En jij zult echt gewoon geduld moeten hebben. Zoals ik al zei, kan het wel even duren voor ze voor zichzelf helder heeft wat ze nu echt wil. En soms kunnen mensen zichzelf wijsmaken dat ze A willen terwijl het eigenlijk B zou moeten zijn. Mijn man heeft op een dag ook aangegeven te willen scheiden. Maar hij bleek niet gelukkig met zichzelf (wat dingen uit het verleden) en projecteerde dat op mij. Is voor de menselijke geest vaak gemakkelijker dan kritisch naar jezelf kijken. Gelukkig is hij uiteindelijk van gedachten veranderd. Maar bij ons was het al zover dat de papieren klaar lagen en alleen nog maar ondertekend hoefden te worden...

Ik voel dus heel erg met je mee. Het enige advies dat ik voor je heb is dus geduld en voor zover jij daar iets in kan betekenen zorgen dat zij hulp krijgt. Heel veel sterkte.

Ruud1971! schreef op 25-07-2022 om 12:44:

Nee geen wrok maar wel bezorgdheid. Ze is niet meer haarzelf. Valt ook haar ouders enz op. Er is ook geen andere keuze dan met rust laten. Maar waarom zoekt ze mij dan op. Moet ik dat ook afkappen dan??

Hoe moeilijk het ook is, waarschijnlijk kun je haar beter met rust laten. Het is ongetwijfeld zuur voor jou als ze wel anderen uitnodigt in het huisje maar dat is aan haar. Misschien kan ze door gesprekken met anderen beter erachter komen waar haar behoeftes liggen? 

'... voorbereiden dat de scheiding definitief is.' Maak daarvan 'mogelijk is'. Dan bereid je je wel voor, maar houd je alle mogelijkheden nog open.

Tsjor