Scheiding definitief of niet?

Ruud1971! schreef op 27-07-2022 om 10:53:

Heb haar vanochtend net gezien. Wilde weten wat er anders zou moeten als ze terug zou komen. Wat grote lijnen vertelt wat mijn ideeën zijn. Is er bij haar dus ook twijfel wat denk ik normaal is. Ik ben ook gaan nadenken. Ik weet het het is allemaal zo kort geleden. Probeer wel afstand te creëren en haar niet meer aan te raken. Blijf anders mijn kop stoten en zij gaf aan niks meer te voelen. Walgt van me. Kan zelfbescherming van haar kant zijn maar laat bij mij een diepe kras na.

Wie heeft het initiatief genomen om elkaar te zien of was het zakelijk? Anders het contact zoveel mogelijk beperken de komende tijd. 

Marianne76 schreef op 27-07-2022 om 12:03:

[..]

Dan valt het dus best een beetje mee met die walging. Je zoekt echt niet elke dag contact met iemand waar je van walgt.

Ze geeft dan wel erg tegenstrijdige signalen af en daar kun je haar best op aanspreken. Dat ze tijd nodig heeft om te ontdekken wat ze precies voelt en wil, dat is tot daar aan toe maar dan moet ze het contact zelf beperkt houden. 

Als 'ervaringsdeskundige' ben ik het niet helemaal eens met de schrijfsters hierboven. Ik zou je adviseren om het contact vanuit jezelf te beperken tot uitsluitend zakelijk (over de kinderen en zo). En bij haar aangeven dat je dat doet, omdat je haar niet wil in een richting wil duwen en je niet wil opdringen, maar dat je wel gewoon contact met haar wil hebben. Maar niet beginnen over wisselende signalen, of zeggen dat je minder contact wil. Hoe moeilijk ook voor jou. Ik zei al, jij moet even de stabiele factor zijn. Laat je niet van de wijs brengen door wat ze zegt of doet (lastig, maar wel noodzakelijk).

Maar haar vragen naar wat er anders zou moeten wil ze terugkomen is iets wat je nu echt nog niet moet doen. Daar is het nog veel te vroeg voor, daarmee forceer je haar en haar enig mogelijke reactie zal dan zijn jou verder van zich afduwen (zeggen dat ze van je walgt). In dit soort situaties is het heel erg lastig om te beoordelen wat nou echt waar is van wat ze zegt of wat ze doet. Mijn man heeft bijna 2 jaar getwijfeld voor hij uiteindelijk een knoop doorhakte. Ik zeg niet dat jij zo lang geduld moet hebben (al ben ik nu heel erg blij dat ik zo lang volgehouden heb). Maar een paar maanden moet je haar denk ik wel geven.

En als ze het een kans wil geven, zou ik dan relatietherapie aanraden. Een mens vindt het meestal heel ingewikkeld om echt naar zichzelf te kijken. Daar heb je vaak professionele hulp bij nodig. Zeker in een situatie als die van jullie. Het lijkt mij dat ze een ander leven wil, want wat ze nu heeft is te zwaar. Jullie kind is een gegeven, daar kan ze niet vanaf. Dan blijf jij over, in haar paniek nu. Maar dat hoeft natuurlijk niet de oplossing te zijn. Sterker nog, ik denk dat grote delen van de tijd alleen voor jullie kind te moeten zorgen ook niet is wat ze eigenlijk wil. Dan wordt het allemaal alleen nog maar zwaarder voor haar. Maar daar moet zij zelf achter komen. En nu is ze daar nog niet aan toe, ze is nog aan het bijtanken. Als je jaren teveel energie hebt verbruikt duurt dat herstel gewoon heel erg lang.

Daarom, geef haar tijd, en ga als ze een beetje tot rust gekomen is samen op zoek naar hoe zij het leven voor zichzelf wel behapbaar kan maken. En dan kan de conclusie heel goed zijn dat jullie relatie niet meer werkt. Maar dan nemen jullie die beslissing samen.

Inderdaad vreemd. Weggaan en wel dagelijks contact opnemen, terwijl je beweert van diegene te walgen. Als je psychisch of emotioneel niet stabiel bent, moet je geen ingrijpende keuzes maken. Neem de tijd, allebei. Denk los van elkaar na over wat jullie willen.

Ruud1971! schreef op 27-07-2022 om 14:20:

@pennestreek
Zij gaf aan wat ik vond wat er anders zou moeten om haar "happy" te krijgen . Niet ik. Heb alleen de grote lijnen verteld.

Ze moet toch eerst zelf weten wat ze nodig heeft om zich weer gelukkig te voelen. Pas daarna kunnen jullie bespreken of en hoe dat haalbaar is binnen jullie relatie. 

Ruud1971! schreef op 27-07-2022 om 15:40:

[..]

Hoeveel tijd is de vraag natuurlijk. Las net van @Pennestreek zelfs tot 2 jaar. Puff. Je wordt ook wel onzeker door dit. Ook bang dat ze een ander krijgt. Weet het is fout denken maar mannen "ruiken" het gewoon als een vrouw in een scheiding zit. Ze zei een paar dagen geleden komt goed. Tsja dan moet ze zeggen we gaan eraan werken maar heeft tijd nodig en tot de definitieve beslissing elkaar trouw blijven. Trouwring draagt ze niet meer en roept naar de buitenwereld het is mijn ex...

Pennestreek heeft twee jaar geduld gehad en uiteindelijk zijn ze bij elkaar gebleven. Dat lukt niet iedereen. Ook jij kan en mag besluiten dat het klaar is. Het is wel gek om tegen iedereen nu al te roepen dat je haar ex bent terwijl ze dat nog niet zeker weet. Het kan misschien nog goed komen, maar niet vanzelf. Daar zal zij dan ook aan moeten willen trekken. Maar ze lijkt op dit moment nogal in de war en dat is geen goed moment om ad hoc ingrijpende beslissingen te nemen.

MamaE schreef op 27-07-2022 om 15:49:

[..]

Pennestreek heeft twee jaar geduld gehad en uiteindelijk zijn ze bij elkaar gebleven. Dat lukt niet iedereen. Ook jij kan en mag besluiten dat het klaar is. Het is wel gek om tegen iedereen nu al te roepen dat je haar ex bent terwijl ze dat nog niet zeker weet. Het kan misschien nog goed komen, maar niet vanzelf. Daar zal zij dan ook aan moeten willen trekken. Maar ze lijkt op dit moment nogal in de war en dat is geen goed moment om ad hoc ingrijpende beslissingen te nemen.

MamaE heeft gelijk, je hoeft niet op haar te wachten en al die tijd in onzekerheid te zitten, je kunt op den duur ook besluiten dat je dit niet wil en zelf de stekker eruit trekken. Maar ik kan begrijpen dat je hoopt dat het toch nog goed komt tussen jullie. 

Ruud1971! schreef op 29-07-2022 om 06:49:

Gisteren met haar gesproken en samen op pad geweest voor praktische zaken. Ze zit echt in een zware Midlife crisis. Merk het echt aan haar gedrag. Echt een soort puber geworden. Lees veel verhalen met niet zo 'n goede afloop. Iemand andere tips van geduld hebben??
Meegaan in haar gedrag??

Nee, echte tips heb ik niet. Ik denk dat je wel moet proberen het voor jezelf zo fijn mogelijk te maken, niet vooral thuis zitten wachten totdat ze contact opneemt maar buiten de deur leuke dingen doen, sporten, wandelen. Of misschien hebben de kinderen wel zin om iets te ondernemen? 

Meegaan in haar gedrag zeker niet. Dan krijgt ze misschien ook nog het idee dat het normaal is en de kinderen hebben weinig aan twee ouders die zich als zestienjarigen gedragen. 
Zij moet zelf uit gaan vinden wat ze wil en wie ze is zonder jou. En jij ook. Dat moeten jullie zelf doen, zonder elkaar. 

MamaE schreef op 29-07-2022 om 10:04:

Meegaan in haar gedrag zeker niet. Dan krijgt ze misschien ook nog het idee dat het normaal is en de kinderen hebben weinig aan twee ouders die zich als zestienjarigen gedragen.
Zij moet zelf uit gaan vinden wat ze wil en wie ze is zonder jou. En jij ook. Dat moeten jullie zelf doen, zonder elkaar.

Juist dit! Hijg niet zo in haar nek zou mijn advies zijn, maar leid je eigen leven zonder op ieder moment wanneer zij het vraagt voor haar klaar te staan. Dit is haar toekomst en daar kiest zij zelf voor, maar geef haar dan ook de realiteit mee. Betreft het de kinderen, wees daar, maar voor de rest mag ze het zelf uitzoeken zoals ze blijkbaar zelf wenst!