Scheiding definitief of niet?
Goedemorgen, moet mijn verhaal hier even kwijt. Ben Ruud en 50 jaar. Mijn vrouw gaf 3 maanden geleden al aan dat ze niet gelukkig was. We gingen hier aan werken en alles leek gelukkig. Tot vorige week toen zei ze ik heb geen gevoel meer voor je en zit helemaal vol. Sinds 3 dagen woont ze apart in een vakantiehuisje . Er is geen derde partij (100% zeker) aanwezig. We waren 30 jaar samen.
Kinderen 19 en 16 jaar zijn bij mij. Ja als je zo lang samen bent zijn er dingen niet goed gegaan. Liefde overwon altijd. Geen hulp gezocht. Zoon heeft autisme en konden weinig dingen overnemen. Ze gaf aan ook geen lucht te hebben als ze thuis kwam. Had dan zelf activiteiten ondernomen of had het gezegd. Ik werk veel thuis en deed eigenlijk het gehele huishouding. Ze blijft volharden om te scheiden en wil geen hulp. Ja en nu… Scheiden kan even niet ivm woonruimte. Waar ze nu verblijft is geen offcieel woonadres. Begin ik een scheiding kan ik ook op straat komen. Is ze overspannen?. Is druk op haar werk. Ze zegt was er al eerder mee bezig maar dan (veel minder) vaak zegt ze misschien kunnen we er over 2 maanden om lachen samen. Wat moet ik doen?. Laat haar nu met rust al belt ze me wel zakelijk en als ze hier komt een knuffel (vrienden knuffel). Voel me machteloos en sprakeloos. Geld vliegt eruit. Dubbele lasten. Wat moet ik nou…..doet zo pijn.
Ruud1971! schreef op 04-11-2022 om 12:43:
Nogmaals zij heeft geen gevoel meer. Dan valt er ook niet meer aan je relatie te werken. Emotieblokkade door jaren opkropping van gevoel en jeugd kan. Alleen de psycholoog kan dat bij haar terugbrengen. Ja geef dingen de tijd dat klopt. Heb div websites van relatietherapie gelezen en allemaal geven ze aan dat als je niks meer voelt deze therapie niet geschikt is.
Die therapieën kunnen heel goed naast elkaar bestaan en de relatietherapeut kan ook verwijzen naar andersoort aparte therapie/hulp voor haarzelf.
Als zij dit wil en er zit aan beide zijdes genoeg ( en genoeg hoeft niet veel te zijn), dan moet je dat echt meteen aanpakken. Daarnaast én tegelijkertijd kan ze met zichzelf aan de slag. De relatietherapeut kan ook beide doen: met jullie gezamenlijk én apart het pad opgaan.
Niks meer voelen kan ook een soort depressie zijn. Uit mijn eigen depressieve periode herken ik dat wel, ook al had ik toen geen relatie. Alles leek heel vlak. Gevoel uitschakelen is dan een soort overlevingsmechanisme.
Als je het echt niet meer wil, dan kan dat natuurlijk. Maar dan moet je daar wel eerlijk over zijn. Naar jezelf en naar haar toe en dan is het in niemands belang om elkaar aan het lijntje te houden.
Ruud1971! schreef op 04-11-2022 om 09:46:
Ze wilde relatietherapie maar heb dit voorlopig afgewezen. Eerst moet ze zelf een paar behandelingen hebben. Ze heeft geen gevoel meer voor mij. Emotieblokkade heeft ze het over of koek is op en dan heeft relatietherapie (nog) geen zin. Wel geëist dat ze nu zelf een afspraak maakt bij psycholoog en contact met haar mannelijke collega zakelijk houdt. Ik blijf haar steunen omdat we al zo lang samen zijn. Ze wil haar best doen omdat ze zegt dat ik haar maatje ben. Het doet wel pijn als je maatje zegt ik voel het niet meer. Ik kijk het per dag en per week. Soms in een lange relatie heb je toch geen gevoel maar moet dat altijd?? Je hebt toch je momentjes of zijn vele daarmee niet tevreden?? Kortom zware crisis waarbij de scheiding op komst is. Jeetje wat is dit zwaar...
Ben je nu opeens zelf ook therapeut, omdat je zo stellig bent over het feit of relatietherapie nu wel of niet zal helpen?
In jouw situatie zou ik ALLES vwb therapie met beide handen aangrijpen, zeker als het vanuit je vrouw komt. Of ben je zelf bang voor hetgeen daar uit gaat komen en steek je je kop in het zand? Dit laatste gevoel krijg ik er namelijk steeds meer bij.
Je blijft een afwachtende slachtofferrol aannemen en steeds maar ‘klagen’ over hetgeen zij in jouw ogen allemaal ‘fout’ doet, maar je onderneemt zelf ook helemaal niks. Zij geeft duidelijk aan dat het gevoel helemaal weg is, dan blijf je toch niet niets doen?
Ik snap Ruud wel. Ik kom uit dezelfde situatie als Ruud, heb relatietherapie gedaan, maar in feite heb ik heel hard getrokken aan een dood paard. Ik heb veel over onze relatie geleerd, maar ook gezien dat het echt helemaal geen zin heeft om er in je eentje voor te vechten. Er zat een blokkade bij mijn man en hij weigerde daar zelf aan te werken en dan houdt het op.
Dus.... eindelijk stelt zij zich open voor relatietherapie...en dan weiger jij?
Schiet mij maar lek.
Foetsie schreef op 04-11-2022 om 15:58:
Ik snap Ruud wel. Ik kom uit dezelfde situatie als Ruud, heb relatietherapie gedaan, maar in feite heb ik heel hard getrokken aan een dood paard. Ik heb veel over onze relatie geleerd, maar ook gezien dat het echt helemaal geen zin heeft om er in je eentje voor te vechten. Er zat een blokkade bij mijn man en hij weigerde daar zelf aan te werken en dan houdt het op.
Ja maar ze wíl in relatietherapie, das wat anders als aan een dood paard trekken; dat heb ik zelf gedaan en van geleerd ( gescheiden). Maar als ze wil dan zou ik dat aanpakken, al was het maar om echt te kijken waar men staat en als het niet lukt dan goed uit elkaar te gaan.
Max88 schreef op 04-11-2022 om 18:08:
[..]
Ja maar ze wíl in relatietherapie, das wat anders als aan een dood paard trekken; dat heb ik zelf gedaan en van geleerd ( gescheiden). Maar als ze wil dan zou ik dat aanpakken, al was het maar om echt te kijken waar men staat en als het niet lukt dan goed uit elkaar te gaan.
Exact! Je hebt geen 10 sessies nodig om erachter te komen of het nog enige zin heeft of niet natuurlijk. Altijd nog beter dan zo blijven doorsukkelen en niets doen, maar ook dat is een keuze.
Max88 schreef op 04-11-2022 om 18:08:
[..]
Ja maar ze wíl in relatietherapie, das wat anders als aan een dood paard trekken; dat heb ik zelf gedaan en van geleerd ( gescheiden). Maar als ze wil dan zou ik dat aanpakken, al was het maar om echt te kijken waar men staat en als het niet lukt dan goed uit elkaar te gaan.
Ja, maar ze wil ook contact houden met haar collega. Dus ik snap wel dat Ruud er dan niet zoveel vertrouwen in heeft.
Nou kogel is door de kerk. Ze wil scheiden en niks meer van therapie. Merkte ook al dat het meer voor de vormgeving was dat ze deze therapie wilde en ook niet zelf naar een psycholoog wilde. Ze heeft de kleine irritaties van 30 jaar zo groot gemaakt tot een muur (blokkade). Het is voorbij. Ga ook niet meer vechten. Ze had me al tot het bot vernederd. Ik was mezelf niet meer de afgelopen maanden en wist van binnen dat het voorbij was. Veel verdriet gehad maar uiteindelijk ben ik ook leeg. Hoe nu verder is de grote vraag...
Ruud1971! schreef op 05-11-2022 om 09:27:
Nou kogel is door de kerk. Ze wil scheiden en niks meer van therapie. Merkte ook al dat het meer voor de vormgeving was dat ze deze therapie wilde en ook niet zelf naar een psycholoog wilde. Ze heeft de kleine irritaties van 30 jaar zo groot gemaakt tot een muur (blokkade). Het is voorbij. Ga ook niet meer vechten. Ze had me al tot het bot vernederd. Ik was mezelf niet meer de afgelopen maanden en wist van binnen dat het voorbij was. Veel verdriet gehad maar uiteindelijk ben ik ook leeg. Hoe nu verder is de grote vraag...
Als jij de zorg draagt voor jullie kinderen, zal jij wrs de huurwoning toegewezen krijgen. Kom je misschien in aanmerking voor één of meer toeslagen en zal in de komende maanden een meer zakelijke instelling in jou vorm krijgen; overlevingstand.
Ruud1971! schreef op 05-11-2022 om 09:27:
Nou kogel is door de kerk. Ze wil scheiden en niks meer van therapie. Merkte ook al dat het meer voor de vormgeving was dat ze deze therapie wilde en ook niet zelf naar een psycholoog wilde. Ze heeft de kleine irritaties van 30 jaar zo groot gemaakt tot een muur (blokkade). Het is voorbij. Ga ook niet meer vechten. Ze had me al tot het bot vernederd. Ik was mezelf niet meer de afgelopen maanden en wist van binnen dat het voorbij was. Veel verdriet gehad maar uiteindelijk ben ik ook leeg. Hoe nu verder is de grote vraag...
Veel sterkte de komende tijd. Ook al zag je het eigenlijk al aankomen, het is nu toch definitief.
Ruud1971! schreef op 05-11-2022 om 09:27:
Nou kogel is door de kerk. Ze wil scheiden en niks meer van therapie. Merkte ook al dat het meer voor de vormgeving was dat ze deze therapie wilde en ook niet zelf naar een psycholoog wilde. Ze heeft de kleine irritaties van 30 jaar zo groot gemaakt tot een muur (blokkade). Het is voorbij. Ga ook niet meer vechten. Ze had me al tot het bot vernederd. Ik was mezelf niet meer de afgelopen maanden en wist van binnen dat het voorbij was. Veel verdriet gehad maar uiteindelijk ben ik ook leeg. Hoe nu verder is de grote vraag...
Dat spijt me voor je. Anderzijds beter duidelijkheid dan in het ongewisse. Maak er geen vechtscheiding van Ruud, houd de eer aan jezelf. Je mag wel nog steeds je grenzen stellen en hoeft niet als een verslagen hond het toneel te verlaten.
Je kunt haar vragen de boel in gang te zetten als ze dat dan zo graag wil. Sterkte.
Max88 schreef op 05-11-2022 om 12:28:
[..]
.
Je kunt haar vragen de boel in gang te zetten als ze dat dan zo graag wil. Sterkte.
Ja dat mag ik gaan doen zegt ze. Haha Eigenlijk is de sfeer relaxed. De ene week wil ze samen oud worden met me en nu dit. De komende dagen zal het wel komen wat ze echt wil. Ik ben rustig en wat ik zeg heb al voorrouw gehad.
Ruud1971! schreef op 05-11-2022 om 13:52:
[..]
Ja dat mag ik gaan doen zegt ze. Haha Eigenlijk is de sfeer relaxed. De ene week wil ze samen oud worden met me en nu dit. De komende dagen zal het wel komen wat ze echt wil. Ik ben rustig en wat ik zeg heb al voorrouw gehad.
Maar dan zeg je vriendelijk: jij wilt weg, jij regelt.
En dan laat je het stil vallen en discussieert er niet meer over.
Zij wil weg: zij regelt, punt.
"Ja maar..."
Nee, jij wilt weg, jij regelt.
"Maar hoezo waarom...."
Jij. Wilt. Weg. Dus. Jij. Regelt.
Herhaal het een mantra, dat is het enige dat je zegt, maar onderneem zelf geen actie.
Max88 schreef op 05-11-2022 om 14:11:
[..]
Maar dan zeg je vriendelijk: jij wilt weg, jij regelt.
En dan laat je het stil vallen en discussieert er niet meer over.
Zij wil weg: zij regelt, punt.
"Ja maar..."
Nee, jij wilt weg, jij regelt.
"Maar hoezo waarom...."
Jij. Wilt. Weg. Dus. Jij. Regelt.
Herhaal het een mantra, dat is het enige dat je zegt, maar onderneem zelf geen actie.
Maar goed, als er dan nog steeds niets gebeurt? Dan leef je weer een jaar in onvrede met elkaar. Als TS dat geen punt vindt; prima uiteraard.
Het kan ook fijn zijn om wel zelf het heft in handen te nemen, op een gegeven moment wil je toch weten waar je aan toe bent.
Toen ik ging scheiden (niet mijn keuze) was ex direct bij nieuwe vlam ingetrokken en liet mij het allemaal maar uitzoeken. Het was echt een opluchting toen alles achter de rug was (ook al moest ik de scheiding helemaal zelf regelen) voordeel was, wát er op mijn manier kon, kon ik daardoor ook zo regelen.