Scheiden met 3 jonge kindjes

A.nne schreef op 25-04-2023 om 18:55:

Bedankt weer voor al jullie berichten, doet me erg goed! Ik ben zo'n persoon die als ik iets lees, ook vaak meteen allerlei vragen krijg. Dus ik ben even zo vrij om die ook maar gewoon hier te stellen. Vragen die me vrijwel meteen te binnen schieten als ik jullie reacties lees. Nogmaals, niks kwaads bedoeld! Maar ik wil begrijpen hoe of wat zodat ik de juiste keus kan maken.

Ik lees bijna alleen maar het advies om niet mee te gaan op vakantie. We hebben het er een tijdje terug over gehad, en daarbij heb ik aangegeven dat ik het niet zie zitten om met de kinderen alleen op vakantie te gaan. Ze zijn nog zo jong, de jongste heeft nog 2 slaapjes dat zou betekenen dat we weinig op pad kunnen. De middelste gaat altijd de andere kant op als wat wij willen, dus dat wordt een behoorlijke uitdaging als ik alleen ben. Zwemmen? Iets wat ze leuk vinden, maar als ik alleen met ze ben niet te doen, kan ze niet alle 3 in het oog houden. Dus heel eerlijk, ik zie het niet zitten om met 3 kinderen alleen te gaan.. niet nu ze in deze leeftijd zitten.
Mijn partner gaf hetzelfde aan. Dus ik denk als ik voorstel om thuis te blijven, dat hij aangeeft het niet te zien zitten om met alle 3 weg te gaan. Omdat hij dan dus weinig kan ondernemen, vanwege de slaapjes, vanwege een niet omheinde tuin, niet kunnen zwemmen etc.

Ik lees ook veel dat ik een eigen advocaat moet nemen. Ik heb al wat kleine stapjes gezet (onze hypotheek ingedoken, een taxateur gepland voor de koopwoning, gesprek met manager staat gepland voor meer uren, hou de huurwoningen die online komen in de gaten) maar ik ben nog niet bezig geweest met de scheiding op zich. Komt er altijd een advocaat aan te pas? En dit zijn kosten die je zelf moet betalen, of is daar soms nog iets van een verzekering etc. voor? Sorry misschien een hele domme vraag.

En een aantal geven er aan laat je partner het huis uit gaan. Ik merk dat ik me wat beter voel als ik thuis ben, en niet bij bijv. m'n ouders thuis logeer. Dit is toch mijn plekje. Maar als ik hem uit huis zet, dan betekent dat ook dat ik de volledige zorg voor de kinderen heb. En voor hoelang? Het gaat nog wel een aantal jaren duren voordat ik vermoedelijk een andere woning heb.
Dan heeft hij het lekker makkelijk, geen kinderen om zich heen, alle vrijheid en tijd buiten werktijd om. Dat voelt niet helemaal eerlijk.. maar ik ben wel 't liefste thuis.

Ik snap dat het je in de praktische zin aangrijpt en je e.e.a. niet ziet zitten. Maar even de realiteit; jullie gaan uit elkaar dus de komende jaren zullen je kinderen ook nog jong zijn en zul je dingen alleen met ze moeten doen want je gaat niet jaren binnen zitten nietwaar. Als jij aangeeft niet mee te gaan naar dit midweekje...ja dat zal dan zwaar zijn voor hem, maakt hij dat ook gelijk mee want ook dat is zijn toekomst; dingen alleen doen met 3 jonge kinderen. Zou ik geen rekening mee houden en deze week nuttig benutten dan met hem door het bos wandelen.

Pfff.. jeetje, erg heftig zeg. Maar ik ben het eigenlijk wel eens met, ik geloof, het overgrote deel van de andere reacties..

Heel veel succes en sterkte gewenst X

Wat betreft de advocaat: ja, er komt alleen maar een scheiding met minimaal éen advocaat, want een advocaat moet het scheidingsverzoek bij de rechtbank indienen. Die kosten moet je zelf betalen, tenzij je een zodanig laag inkomen hebt dat je in aanmerking komt voor gefinancierde rechtshulp. Dan moet je nog wel een eigen bijdrage betalen. Meer informatie hierover vind je op de site van de Raad voor Rechtsbijstand:www.rechtsbijstand.nl

Ik heb dat ook, dat ik het liefste thuis ben. Ik denk dat het te maken heeft met de basisveiligheid die ik kwijt ben. In het begin had ik echt last van stress als ik langer dan een paar uur van huis was. Dat gaat langzaam beter. 

Ik vind dat je sterke stappen maakt! Vragen om extra uren, taxatie regelen, huis zoeken. Complimenten!

Je kan gewoon zeggen tegen je man dat je niet meegaat op vakantie. Wat hij dan doet is zijn eigen beslissing. Jij moet keuzes maken voor jezelf. Je hoeft niet meer voor hem te denken. Is moeilijk, weet ik!

Wat betreft wonen, het is natuurlijk niet de bedoeling dat als je man elders verblijft hij helemaal de kinderen niet heeft. Hij kan een vakantiehuis oid zoeken, waar de kinderen ook kunnen verblijven. Dan deel je de zorg. 

Zeg hem dat je respecteert dat hij wil scheiden. Dat je daaraan volledig meewerkt, maar dat je daarvoor wel afstand nodig hebt en daarom wil dat hij een ander adres zoekt. 

Als je extra uren kan werken, kun je het huis dan wel betalen? Dat kan voor nu wel de moeite waard zijn. Dan heb je een veilige basis voor jou en de kinderen. Maak een afspraak met de bank, om het te checken. Je kan het altijd later nog verkopen als je het voor de lange termijn te duur vindt. 

En zoek een advocaat. Doe dat meteen morgen. Bel gewoon, vraag hoeveel het kost en zoek uit of je het vergoed krijgt. De mijne kost 3000 euro voor het hele traject. Dat lijkt veel, maar als je een koophuis moet verdelen gaat het al snel om heel veel geld.

Sterkte!

Eens met anderen. Stop met denken voor je man, hij denkt ook niet voor jou meer. Dus gewoon lekker thuis blijven en misschien de jongste bij je houden, maar laat die vraag vanuit hem komen. Ga niet de oplossing aandragen voor hem.
Het klinkt heel hard, maar het is zijn keuze. Hij wil scheiden, dat betekend ook dat hij alleen zal moeten zorgen voor jullie 3 kinderen. Jij bent er immers niet meer bij als jullie gescheiden zijn. Misschien meteen een mooi moment om aan te geven dat jij wil dat de zorg eerlijk verdeeld wordt en dat je van hem meer verwacht dan dat hij de kinderen 1x per 14 dagen een weekend bij zich heeft. Misschien heeft hij daar namelijk een heel ander idee over en kan hij vast wennen aan het idee dat hij het alleen moet doen.
Je hebt een eigen advocaat nodig. Iemand die precies weet hoe alles werkt en op een zakelijke manier tegen de situatie aankijkt.

Heel goed dat je al stappen hebt gezet. Hebben jullie in huis een mogelijkheid om beide een eigen plek te creëren? Dan zou ik dat doen. Op die manier ben je wel thuis, maar kunnen jullie beide al wennen aan het alleen zorgen voor 3 kleine kinderen.

Even een ander perspectief. Over het midweekje weg. Volgens mij kan je het (nog) goed vinden met je partner. Er is geen ruzie. Toch? Ik ken stel dat met kinderen nog steeds op vakantie gaat ondanks gescheiden te zijn. Ook met jonge kinderen. Je wil in goede harmonie blijven schrijf je. Jullie doen ook nu uitstapjes, slapen in 1 bed. Wat is dan het verschil met thuis samen zijn of elders? 

Jullie oudste kind is 6, zij kijkt er enorm naar uit en geld krijgen jullie nu niet meer terug bij cancelen én dan zijn jullie nog samen maar dan thuis. Ik vind de suggestie van laat je partner gaan met oudste of twee oudsten overigens wel interessant. Want jouw man zal denk ik  afzeggen als hij alleen moet gaan. Of misschien kunnen opa en oma mee? 

Wanneer zou het voor jou goed zijn? 
Waar zie je precies tegenop voor die vakantie?

Ik zou mij kunnen voorstellen dat je wel gaat. En na deze midweek zelf aansluitend alleen een weekend weg gaat. Even los van huis, zorg voor de kinderen én je bijna ex-man. Ziet hij meteen hoe het gaat zijn. Want hierboven staat terecht dat dit wel zijn toekomst is. Je zit in een rollercoaster. Het lijkt mij ook zinvol dat jouw man elders gaat wonen en jullie meteen 50/50 de zorg verdelen. Het lijkt mij goed dat je ook zelf tijd krijgt - zonder drie jonge kids om je heen en huishouden - om het hele gebeuren te laten landen en na te denken. 

Xxx
. 

Nog een optie: je man blijft thuis met de kinderen en jij gaat een midweek uitrusten/uithuilen in het vakantiehuisje.

Maar ik vind het ook een prima idee dat hij thuisblijft met de jongste en jij met de oudste twee weggaat, of andersom. Wat jou maar fijner lijkt.

Wat betreft wonen/zorg: ik snap dat fulltime voor 3 kinderen zorgen je zwaar lijkt. Dat is ook zo. Daarom is co-ouderschap zo belangrijk, die week om bij te komen is echt wel welkom/nodig. Ja, de eerste paar keer is het moeilijk en raar, maar het went snel en al gauw vond ik het zelf heerlijk, even tijd voor mezelf en tijd om te doen wat ik leuk en belangrijk vond/vind. Ook werkte ik meer in die week, en minder wanneer de kinderen bij mij waren.

Heb jij ouders/vrienden waar je af en toe mag logeren? Dan kun je vanaf nu ook al een vorm van birdnesting gaan doen: je man en jij slapen om de beurt een paar nachten of een week elders, de kinderen blijven thuis. Dat is een tijdje best vol te houden, totdat jullie andere woonruimte hebben.

Ik ben het met de anderen eens dat je man zo snel mogelijk moet ondervinden wat de gevolgen van zijn scheidingswens zijn: zelf voor alle 3 de kinderen zorgen, 's ochtends en 's avonds, eten koken, boodschappen doen, huis schoonhouden. Best een klus in zijn eentje, maar daar kiest hij voor. En daarna neem jij het over en mag hij ergens anders gaan zitten.

Stetkte, het is niet niks.

ik ben wel benieuwd, is dit een bevlieging vanuit zijn kant, ging de relatie slecht? Het is inderdaad nogal wat wat je opgeeft. Waarom ziet hij het niet meer zitten, is daar nog iets aan te veranderen?

A.nne schreef op 26-04-2023 om 08:10:

Dank voor jullie opbeurende en lieve reacties.

Ik heb al voorgesteld om de zorg 50/50 te verdelen. Daarin heeft hij een groter probleem als mij. Mijn werkdagen zijn gedekt door een gastouder, en de dagen dat ik vrij ben zijn de kinderen thuis. Hij werkt fulltime.
Dus daar komt het eerste probleem al voor hem. Het gaat hem in die ene week niet lukken om fulltime te werken. Zijn ouders hebben in al die jaren nooit opgepast, dat hebben wij destijds samen besloten. Maar nu omdat hij in de gaten heeft dat hij nooit wegkomt met zijn werkuren, wil hij zijn ouders ineens laten oppassen.
Ik ben hier op tegen, dit was een bewuste keuze van ons samen om dit niet te doen! Ze hebben nog NOOIT opgepast. En dan nu ineens wel? Mag hij deze keus alleen maken?

En wij hebben naast onze huidige koopwoning de financiële middelen niet om hiernaast tijdelijk iets te huren, zodat we week op week af kunnen doen. De enige optie die we hebben is week bij kinderen in onze koopwoning, de ander week bij ouders bivakeren.
Ook zal het nog meerdere jaren duren voordat ik in aanmerking kom voor een huurwoning, sta pas sinds kort ingeschreven. (wachttijd 5 - 8 jaar).
Daar hebben we ook een groot probleem in. Week op week af, in onze gezamenlijke koopwoning, de andere week bij ouders voor de komende 4, 5, 6 jaar? Dat lijkt me een hele moeilijke opgave.
Ook al zou ik meer gaan werken, dan worden de kosten voor gastouder ook weer duurder, dan nog kan ik in de huidige woningmarkt geen woning kopen (deze zijn nu zo duur!). Ik kan dus echt geen kant op....

Nu ben je weer voor hem aan het denken. Stop daarmee. Hoe hij het oplost in zijn week is zijn pakkie-an, daar ga jij niet over. Zie het positief: daar hoef jij niet over na te denken. En ja, inderdaad, dat mag hij helemaal zelf beslissen. Zolang hij de kinderen niet in gevaar brengt, heb jij er niets over te zeggen. Je zou andersom toch ook niet willen dat hij jouw oplossingen voor kinderopvang kan/gaat afwijzen of blokkeren?

" Ze hebben nog NOOIT opgepast. En dan nu ineens wel? Mag hij deze keus alleen maken?"

Ja. Als hij de helft van de tijd voor de kinderen verantwoordelijk is, moet hij ook regelen waar ze worden opgevangen als hij werkt. Dat kan dus ook bij opa en oma. Alleen als die volkomen ongeschikt zijn voor die opvang dan heeft het zin daartegen te protesteren, maar in principe is hij verantwoordelijk voor het regelen van zijn deel, en jij verantwoordelijk voor het regelen van jouw deel.

En hoe had je het anders willen zien? Als je wil dat hij de kinderen op zijn werkdagen naar een KDV stuurt moet je dat met hem bespreken maar hou wel rekening met a) wachtlijsten en b) kosten. Hij kan zijn kinderen nu eenmaal niet meenemen naar zijn werk. 

Helaas, het "samen" van "we hebben het samen zo afgesproken" is er niet meer, en nu gaat alles aan het schuiven.

Overigens heb ik nog niet gelezen dat je man ook concrete stappen naar de scheiding heeft gezet. Daar ben ik nu wel benieuwd naar. Jij bent duidelijk aan het werk, hij ook? 

Je kan ook een kamer huren ergens en daar ombeurten verblijven. En ja, hij mag zijn ouders laten oppassen, tenzij de kinderen dan in gevaar zijn. Dus laat dat los. Je gaat daar niet meer over. 

Wat betreft het geld voor een eigen advocaat: jij hebt dat straks wel, want jij laat je uitkopen. Ik neem aan dat er overwaarde op de woning zit? Doe het, echt!

En nog iets: stel je wilt een huis kopen van 3 ton en je krijgt 50.000 van de overwaarde van jullie huidige woning. Dan hoef je dus nog maar een hypotheek voor 250 duizend euro. En misschien krijg je alimentatie, dat telt ook mee. En meer inkomen, want meer werk. Laat je goed adviseren, ga naar een hypotheekadviseur om de berekening te laten maken. En kijk dan of jij het huidige huis toch kan betalen of dat je een goedkoper maar ook prima huis kan financieren. Misschien kun je onderhands wat lenen bij je ouders. Er zijn constructies om de rente als schenking terug te krijgen. Dan kun je de hypotheek nog verder verlagen. 

Wij zijn gestart bij een mediator en ik ben zelf overgestapt naar een eigen advocaat. Dat werkt zoveel beter voor mij. Geeft heel veel rust en ik blijf op de achtergrond sturend in de afspraken, maar hij gaat het gesprek voor mij aan. En dat is heel fijn, als je zelf nog niet genoeg afstand hebt kunnen nemen. Want ik had de neiging om overal in mee te gaan want we waren toch beste vrienden. Nou ja, ik was zijn beste vriend, maar andersom al lang niet meer en dat had ik in al mijn liefde en verdriet echt niet door. Ik vond het heel moelijk om daarvoor te kiezen, voelde me schuldig ten opzichte van mijn man. Maar nu ik wat afstand heb zie ik ook dat hij me ijskoud voor heel veel geld aan het benadelen was. Denk tonnen. Met een eigen woning en een goed pensioen heb je het al snel over heel erg veel geld. Voor hem was het al een zakelijk onderhandelingsproces, voor mij was het nog zo goed mogelijk voor elkaar zorgen en elkaars beste maatjes worden. 

A.nne schreef op 26-04-2023 om 08:10:

Dank voor jullie opbeurende en lieve reacties.

En wij hebben naast onze huidige koopwoning de financiële middelen niet om hiernaast tijdelijk iets te huren, zodat we week op week af kunnen doen. De enige optie die we hebben is week bij kinderen in onze koopwoning, de ander week bij ouders bivakeren.
Ook zal het nog meerdere jaren duren voordat ik in aanmerking kom voor een huurwoning, sta pas sinds kort ingeschreven. (wachttijd 5 - 8 jaar).
Daar hebben we ook een groot probleem in. Week op week af, in onze gezamenlijke koopwoning, de andere week bij ouders voor de komende 4, 5, 6 jaar? Dat lijkt me een hele moeilijke opgave.

Je zit duidelijk nog in de paniekfase. Dat is begrijpelijk. Maar zoals je het hier schildert, zal het niet gaan. Een van jullie (of beiden) gaat een kamer huren, mag in de caravan van een vriend/collega, gaat langere tijd housesitten, krijgt een nieuwe partner of vindt een flatje ergens, en dan ziet het er al heel anders uit. Er komen tussenoplossingen die leiden naar een meer definitieve oplossing. Je hoeft echt niet 6 jaar bij je ouders te logeren.