Scheiden met 3 jonge kindjes
we gaan scheiden met jonge kinderen. samen een koopwoning en sta sinds enkele maanden pas ingeschreven voor een huurwoning.
kopen of particulier huren ligt niet binnen mijn financiële macht.
en nu? dit lijkt een groot probleem.. nog niet gesproken over alle andere stappen die we moeten nemen. geen idee.
iemand tips? hoe zijn jullie aan een woning gekomen?
contact met papa is goed, en we wonen verplicht samen nu. dit is natuurlijk niet ideaal. birdnesting is ook nog een optie, maar de gemiddelde wachttijd voor een huurwoning bedraagt 5 a 8 jaar.
Anna Cara schreef op 26-04-2023 om 06:55:
Even een ander perspectief. Over het midweekje weg. Volgens mij kan je het (nog) goed vinden met je partner. Er is geen ruzie. Toch? Ik ken stel dat met kinderen nog steeds op vakantie gaat ondanks gescheiden te zijn. Ook met jonge kinderen. Je wil in goede harmonie blijven schrijf je. Jullie doen ook nu uitstapjes, slapen in 1 bed. Wat is dan het verschil met thuis samen zijn of elders?
Jullie oudste kind is 6, zij kijkt er enorm naar uit en geld krijgen jullie nu niet meer terug bij cancelen én dan zijn jullie nog samen maar dan thuis. Ik vind de suggestie van laat je partner gaan met oudste of twee oudsten overigens wel interessant. Want jouw man zal denk ik afzeggen als hij alleen moet gaan. Of misschien kunnen opa en oma mee?
Wanneer zou het voor jou goed zijn?
Waar zie je precies tegenop voor die vakantie?
Ik zou mij kunnen voorstellen dat je wel gaat. En na deze midweek zelf aansluitend alleen een weekend weg gaat. Even los van huis, zorg voor de kinderen én je bijna ex-man. Ziet hij meteen hoe het gaat zijn. Want hierboven staat terecht dat dit wel zijn toekomst is. Je zit in een rollercoaster. Het lijkt mij ook zinvol dat jouw man elders gaat wonen en jullie meteen 50/50 de zorg verdelen. Het lijkt mij goed dat je ook zelf tijd krijgt - zonder drie jonge kids om je heen en huishouden - om het hele gebeuren te laten landen en na te denken.
Xxx
.
Klopt, we kunnen nog prima door één deur.
Merk wel omdat de scheiding zo vers is, alle emoties door elkaar vliegen en dat dat soms wel wat spanning brengt. Vooral omdat hij verder is dan dat ik ben, en ik het niet begrijp en daardoor maar moeilijk kan accepteren.
Ik zie ook weinig verschil met als we wel thuis blijven.. maar ik zie ook weinig verschil met als hij op de PAUZE knop zou drukken, aan zichzelf gaat werken, en bij me terug komt en we weer leuke dingen samen gaan doen. Eens kijken wat ons dat brengt.
Ik zie geen grote verschillen met hoe we waarschijnlijk de komende periode moeten gaan doen. Maar goed, hij WIL het niet. Dat is het antwoord wat ik dan krijg.
En om je andere vraag te beantwoorden, ik zie niet zozeer tegen de vakantie op. Maar meer over de eventuele klap die ik daarna ga krijgen. Ga ik die krijgen? En hoe is dat? Ben ik weer helemaal van slag? Etc. Puur omdat bij mij het begrip en de acceptatie er nog niet volledig is.
Kikki39 schreef op 26-04-2023 om 08:23:
ik ben wel benieuwd, is dit een bevlieging vanuit zijn kant, ging de relatie slecht? Het is inderdaad nogal wat wat je opgeeft. Waarom ziet hij het niet meer zitten, is daar nog iets aan te veranderen?
Ik dacht een midlifecrisis, maar hij blijft volhouden dat dit is wat hij wil. En hij geen toekomst met mij samen ziet.
De relatie ging tot vorig jaar zomer goed, niks gemerkt!
Ik heb hem al zovaak gevraagd even een time out te nemen, de boel is de heroverwegen, is dit het echt allemaal waard? deze shit waarin we zitten, en wat er nog allemaal komt. is dit echt wat je wil? want dan moet je naar mijn idee wel super ongelukkig zijn geweest met mij. anders kies je hier toch niet voor?
Zucht.. zoals ik al zei, ik begrijp het niet en moet het doen met: mijn gevoel is weg, we zijn te verschillend, ik wil het niet meer.
Temet schreef op 26-04-2023 om 08:43:
" Ze hebben nog NOOIT opgepast. En dan nu ineens wel? Mag hij deze keus alleen maken?"
Ja. Als hij de helft van de tijd voor de kinderen verantwoordelijk is, moet hij ook regelen waar ze worden opgevangen als hij werkt. Dat kan dus ook bij opa en oma. Alleen als die volkomen ongeschikt zijn voor die opvang dan heeft het zin daartegen te protesteren, maar in principe is hij verantwoordelijk voor het regelen van zijn deel, en jij verantwoordelijk voor het regelen van jouw deel.
En hoe had je het anders willen zien? Als je wil dat hij de kinderen op zijn werkdagen naar een KDV stuurt moet je dat met hem bespreken maar hou wel rekening met a) wachtlijsten en b) kosten. Hij kan zijn kinderen nu eenmaal niet meenemen naar zijn werk.
Helaas, het "samen" van "we hebben het samen zo afgesproken" is er niet meer, en nu gaat alles aan het schuiven.
Overigens heb ik nog niet gelezen dat je man ook concrete stappen naar de scheiding heeft gezet. Daar ben ik nu wel benieuwd naar. Jij bent duidelijk aan het werk, hij ook?
Nee, geen concrete stappen. Hij maakt wel opmerkingen dat we bepaalde dingen moeten vragen, ergens moeten informeren maar tot nu toe blijft het daarbij.
Ik heb inmiddels al wel een aantal stappen gezet inderdaad!
Fruitijsje schreef op 26-04-2023 om 09:37:
Je man kan ook kiezen om minder te gaan werken. 4 dagen bijvoorbeeld, waarbij hij 1 week 5 dagen en de andere week 3 dagen werkt. Maar... dat is niet jouw zorg. Hij mag het zelf oplossen, zijn probleem. Wat anderen al zeggen, hij mag dus ook zijn ouders laten oppassen.
Dat hij nu al begint dat het voor hem moeilijk is omdat hij fulltime werkt geeft mij het gevoel dat hij wellicht wel dacht weg te komen met 1 weekend in de 14 dagen zorg.
Zoals Imi zegt. Als je gaat birdnesten is een kamer ergens huren voldoende. Dat hoeft niet zo heel erg duur te zijn.
Scheiden is duur, heel duur. Veel mensen beseffen dat niet. Ik denk dat mijn scheiding mij zomaar een ton heeft gekost. Dingen als een huis dat onder water stond, kosten voor advocaten, maar ook een accountant omdat mijn ex-partner een eigen bedrijf heeft. Verder natuurlijk de kosten van dubbele meubels voor de kinderen, maar ook een fiets, sportkleding etc.
Verder ben ik ook nieuwsgierig. Voor je man is het op geef je aan. Wat is er dan op bij hem? Is het niet dat hij gewoon veel last heeft van de tropenjaren waar jullie inzitten met 3 kleine kinderen?
Het gevoel is weg, knuffelen of een kus voelt vaak niet goed meer (zijn woorden) maar seks hebben we nog wel, snap jij het nog? Oja hij vind me nog wel aantrekkelijk zegt hij. Allemaal dingen die bij mij niet samen passen, wat maakt dat ik het niet goed begrijp, en daardoor moeilijk dit kan accepteren. Moet ik dan zo makkelijk mijn man en gezin opgeven? Terwijl er nooit geen grote issues zijn geweest!!
Ook geeft hij nu aan dat we te verschillend zijn. Mijn mening? Ja we verschillen, maar geen grote verschillen die ons problemen opleveren. We hebben bijna geen ruzies gehad de laatste 10jaar, hebben veel doorstaan samen, opleiding in het 1e jaar van de baby, huis van top tot teen verbouwen met 2 jonge kinderen, kampeervakanties en samen de tent opzetten. Dus best wel wat relatietesten doorstaan 
A.nne schreef op 26-04-2023 om 19:12:
[..]
Het gevoel is weg, knuffelen of een kus voelt vaak niet goed meer (zijn woorden) maar seks hebben we nog wel, snap jij het nog? Oja hij vind me nog wel aantrekkelijk zegt hij. Allemaal dingen die bij mij niet samen passen, wat maakt dat ik het niet goed begrijp, en daardoor moeilijk dit kan accepteren. Moet ik dan zo makkelijk mijn man en gezin opgeven? Terwijl er nooit geen grote issues zijn geweest!!
Ook geeft hij nu aan dat we te verschillend zijn. Mijn mening? Ja we verschillen, maar geen grote verschillen die ons problemen opleveren. We hebben bijna geen ruzies gehad de laatste 10jaar, hebben veel doorstaan samen, opleiding in het 1e jaar van de baby, huis van top tot teen verbouwen met 2 jonge kinderen, kampeervakanties en samen de tent opzetten. Dus best wel wat relatietesten doorstaan
Een man kan dat vaak makkelijker scheiden dan de meeste vrouwen. Waarom laat je dat gebeuren als hij van je af wil als het toch niet helemaal oke voelt?
Ruud1971! schreef op 26-04-2023 om 10:09:
[..]
Precies ik denk net zo. Moet wel zeggen ik geloof wel vaak in het goede van een mens.
Daarom gaf ik ook aan ga lekker als gezin op vakantie. Je merkt dan echt of hij nog wel van je houdt. Als die je aanraakt, knuffel geeft, kust enz enz. Niet de hele tijd over de situatie praten. Het zal zeker niet meevallen want heb dit vorig jaar zelf meegemaakt. Je gaat van links naar rechts maar soms valt het net goed en is er een opening om rustig weer op te bouwen. Vecht ervoor en doe er alles aan zodat je later in de spiegel kan kijken van ik heb tot het einde gevochten.
Sinds hij de laatste keer kenbaar heeft gemaakt te willen scheiden voel ik dat hij die deur echt heeft dichtgegooid, en zelfs nog tegendrukt. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Hij raakt me niet meer aan, geeft geen kus en een knuffel. En ik voel ook niet die ruimte om dat wel bij hem te doen, omdat hij zo duidelijk zegt ik wil niet meer.
Niet dat ik het begrijp hoor.. ik kan mezelf ondertussen wel in de spiegel aankijken want ik heb er echt alles aan gedaan. En nog steeds, zou ik hem een time out willen geven. Maar hij wil het niet. Hij wil geen extra bedenktijd, hij wil scheiden. Maar af en toe seks kan wel toch? Aldus mijn man.
Het is een hele ingewikkelde situatie, en ik begrijp het als jullie het niet goed begrijpen want ik begrijp er zelf al geen snars van.
tsjor schreef op 26-04-2023 om 15:05:
Wat betreft een advocaat, ik heb een advocaat/mediator gehad (niet hetzelfde als een mediator) en heb daar heel goede ervaringen mee. Heeft een moeizame scheiding goed afgewikkeld. Je moet er wel allebei voor kiezen. Adressen vind je via de VFAS. Mijn vriendin had twee advocaten, maar ontdekte dat de twee onderling al afspraken over de uitkomst hadden gemaakt, waardoor beiden aan hun klant konden laten zien dat ze gestreden hadden. Veel is te regelen volgens vaststaande afspraken:
woning: waardebepaling laten doen, overwaarde delen;
inboedel: wie weg gaat mag het eerste meenemen.
alimentatie: daar zijn rekenmodellen voor.
Het ouderschapsplan en de verdeling van de zorg voor de kinderen is het lastigste, zoals je nu al merkt. Met de verdeling van allebei 4 dagen werken en dus 3 dagen opvang ben je eigenlijk het beste uit, maar dat zou betekenen dat hij 1 dag minder moet gaan werken. Of inderdaad: zijn ouders laten oppassen. Misschien dat zijn ouders dan ook nog eens een gesprek met hem kunnen hebben over waarom hij wil scheiden.
Het is wel handig als je iemand in de buurt hebt die zakelijk ingesteld is, waarmee je gedurende het proces kunt overleggen, zodat je zelf wat feedback krijgt. Je kunt best zelf goed voor je eigen belangen opkomen, maar het is wel goed om het proces met een ander te bespreken.
Een valkuil: derden (ook een eigen advocaat) kunnen op het standpunt staan dat je er alles moet uit zien te slepen wat erin zit, omdat het zijn schuld is dat jullie gaan scheiden. Een echtscheiding is geen strafproces, waarin schuld wordt toegewezen. En de gedachte dat je alles eruit moet slepen wat erin zit voor jezelf kan een naar echtscheidingsproces opleveren, dan kom je van de regen in de drup.
De kosten worden o.a. bepaald door de vraag hoeveel uren je vraagt van een advocaat: meer uren hogere kosten. Dus hoe meer je zelf kunt regelen, des te lager de kosten.
Als jullie het erover eens zijn dat je op dit moment eigenlijk niet het geld hebt om te scheiden kun je proberen afspraken te maken over hoe je de komende tijd meer geld kunt gaan sparen, zodat je wel voldoende geld hebt om alles te betalen.
Persoonlijk vind ik het 'een beetje dom' wat je man nu doet. Maar ja, je zult hem niet daarvan kunnen overtuigen. Het heeft echter wel degelijk zin om hem te laten zien wat het betekent om alleen voor 3 kinderen te zorgen. Dat je dan niet meer op vakantie kunt gaan zoals je dat eerder wilde is wellicht al een eerste les. Mijn advies aan jou zou dan ook zijn: neem een paar dagen de tijd om alleen weg te gaan, zodat je zelf even tot rust kunt komen en hij beseft wat het betekent om alleen de zorg voor 3 kinderen te dragen.
Tsjor
Bedankt voor je tips en informatie! Ik ga er zo meteen even naar kijken op internet.
En dat van derden die soort van standpunt innemen: pakken wat je pakken kan daar probeer ik niet teveel naar te luisteren. Ik geloof niet dat je dan nog 'goed' uit een scheiding komt, en de kinderen zijn erg belangrijk voor ons. We willen hier goed uitkomen. Het is alleen een heel intensief, emotioneel en zwaar proces. En we staan ook nog eens niet gelijk erin.
Prillewits schreef op 26-04-2023 om 17:08:
[..]
Ik denk dat het doel van dit advies ook is om aan Anne duidelijk te maken dat ze niet langer een stel zijn. En als hij haar mee wil, hoeft zij dat niet te doen. Net doen of je een gezinnetje bent terwijl een van de twee de stekker eruit getrokken heeft, dat wordt een drama. Niet doen. Vechten voor de relatie kan ook alleen als je dat allebei wil.
Sowieso wekt dit alles erg de indruk dat meneer wil scheiden, daar zelf zo min mogelijk last van wil hebben en het werk bij Anne laat liggen. “Ik wil scheiden schat, regel je dat even? Oh, maar die midweek doen we nog wel hè”.
Ik ga het er toch maar ingooien: of hij heeft al een ander, of hij heeft heel snel een ander.
Dit wordt me zovaak gevraagd, is er een ander?
Hij blijft zeggen dat er geen ander is. Ik heb wel een vermoeden dat er heel snel een ander gaat komen..... omdat hij al helemaal klaar met ons is, dus ook sneller klaar zal zijn voor een nieuwe partner.
Nee, af en toe seks kan dan niet. En samen op vakantie ook niet. Als je dat wel doet en het blijkt dat hij de ‘ander’ toch even heeft verzwegen, dan wordt jouw verwarring nog veel groter en voel je je nog een stuk rotter dan nu. Je wordt in de luren gelegd en omdat je nog van hem houdt laat je het gebeuren. Je kunt hem maar beter geloven als hij zegt dat hij niet meer van je houdt en daar volwassen consequenties aan verbinden.
A.nne schreef op 26-04-2023 om 19:12:
[..]
Het gevoel is weg, knuffelen of een kus voelt vaak niet goed meer (zijn woorden) maar seks hebben we nog wel, snap jij het nog? Oja hij vind me nog wel aantrekkelijk zegt hij. Allemaal dingen die bij mij niet samen passen, wat maakt dat ik het niet goed begrijp, en daardoor moeilijk dit kan accepteren. Moet ik dan zo makkelijk mijn man en gezin opgeven? Terwijl er nooit geen grote issues zijn geweest!!
Ook geeft hij nu aan dat we te verschillend zijn. Mijn mening? Ja we verschillen, maar geen grote verschillen die ons problemen opleveren. We hebben bijna geen ruzies gehad de laatste 10jaar, hebben veel doorstaan samen, opleiding in het 1e jaar van de baby, huis van top tot teen verbouwen met 2 jonge kinderen, kampeervakanties en samen de tent opzetten. Dus best wel wat relatietesten doorstaan
Stop ermee om het te willen begrijpen. Ik snap er bij ons ook niks van. Meer dan dertig jaar samen, twee volwassen kinderen, prachtige dingen meegemaakt, veel lol gehad, ons hele leven samen opgebouwd en ineens 'hebben we eigenlijk nooit goed bij elkaar gepast'. Ja doei! Ik heb besloten dat ik het niet hoef te snappen.
Inmiddels zijn er veel meer dingen die voor veel mensen niet te snappen zijn. Vrienden worden afgekapt, de kinderen bungelen ergens onderaan het prioriteitenlijstje, zijn eigen familie hoort niks meer, hij haalt geld van de gezamenlijke rekening en betaalt nergens meer aan mee. En inderdaad is er een andere vriendin, geen idee hoe lang al.
Nu is het hier driekwart jaar na de scheidingsmelding en ik val van de ene verbazing in de andere. En ik zat er precies zo in als jij. Heel belangrijk om na de scheiding goed door 1 deur te kunnen voor de kinderen. Maar pas op dat jij niet degene bent die hiervoor de prijs betaalt!
Hij zegt dat andere mensen hem wel snappen, wie zijn die mensen dan?
En stop met samen slapen. Zet ergens anders een bed voor hem neer. Neem afstand. Ik vind het heel kwalijk dat hij nog sex met je wil, terwijl hij weet dat jij nog van hem houdt. Bah.
A.nne schreef op 26-04-2023 om 19:07:
[..]
Nee, geen concrete stappen. Hij maakt wel opmerkingen dat we bepaalde dingen moeten vragen, ergens moeten informeren maar tot nu toe blijft het daarbij.
Ik heb inmiddels al wel een aantal stappen gezet inderdaad!
Lieve A.nne, goed dat je zelf al stappen zet. Maar, je hoeft het initiatief niet van hem over te nemen! Als hij zo graag wil scheiden, mag hij het zelf in gang zetten! Natuurlijk is het goed je te informeren, en te zorgen dat hij je geen (verdere) schade kan berokkenen financieel, dus zorg dat je helder hebt wat jullie bezittingen zijn op dit moment, leg dat vast dmv schermafdrukken en zet daar allebei je handtekening onder. Zorg goed voor jezelf! Hij doet dat niet meer. Been there, done that. Zelfs als je ‘als vrienden’ uit elkaar gaat is het belangrijk dat je allebei goed voor jezelf zorgt. En dan bedoel ik niet dat je het onderste uit de kan moet willen, maar je bent elk verantwoordelijk voor je eigen toekomst. En samen ben je verantwoordelijk voor de kinderen.
Ik zou als ik jou was voorlopig achterover leunen. Jij hebt tijd nodig om je aan te passen, om aan deze situatie te wennen en om je voor te bereiden op het proces van de scheiding. En hoewel het ook kan helpen om zelf in actie te komen, zou ik dat nu nog niet doen. Focus op jezelf.
Antwoord op het waarom ga je niet krijgen, dat moet je proberen los te laten, hoe moeilijk ook. Daarnaar op zoek blijven gaan gaat je niet helpen. Je man heeft er ook geen antwoord op. Mijn idee is, zoals bij wel meer mensen hierboven, dat er wel al een ander is. Misschien is hij (nog) niet fysiek vreemd gegaan, maar heeft hij wel gevoelens voor een ander. Dat verklaart (voor mij) de behoefte aan seks (met jou) maar de weerstand tegen kussen en knuffels.
Zou hij zelf open staan voor therapie? Dus geen relatietherapie, maar iemand waar hij alleen mee kan praten? Ik vind het verontrustend dat hij zo, out of the blue, zijn leven zó overhoop wil gooien. Ik kan niet begrijpen dat iemand die nog maar zo kort geleden besloot dat hij graag een derde kind wil (met jou) nu dat hele gezinsleven zo plotseling kwijt wil. Als jullie het hebben over hoe verder, hou dan vooral vast aan die verdeling van 50-50. Hij moet zich echt realiseren dat hij niet weg kan rennen voor zijn verantwoordelijkheden. Maar hou er tegelijkertijd rekening mee dat dat wel is wat hij gaat doen. Je zou de eerste niet zijn waarbij de man toch ineens niet zo’n behoefte blijkt te hebben aan die kinderen. Maar zoals anderen ook al zeiden: probeer jezelf niet teveel druk te maken over dingen die nog geen zekerheid zijn. Komt tijd, komt raad. Velen zijn je voorgegaan, en die redden het ook ( bijna) allemaal. En je bent zelf veel sterker dan je denkt.
Het is verstandig om te investeren in jezelf en in je netwerk. Ik ben even kwijt of je zelf al iemand had om mee te praten. Een coach, de POH of een therapeut, maakt niet zo heel veel uit, als je maar ergens je hart kunt luchten en iemand die hebt die met je mee kan denken. Het is ook fijn als je een vriend(in) of familielid hebt dat mee kan kijken naar de financiële kanten van de scheiding, de verdeling van de zorg, en ook met de communicatie tussen jullie. Ik had destijds goede vrienden die meehielpen, en man en ik zijn voor diverse familieleden steun & toeverlaat geweest. Konden we onze ervaring met scheiden toch mooi gebruiken 
. Als je vragen hebt, ik lees je PB wel weer!
Heel veel sterkte. Ik vind je nu al sterker klinken dan een paar dagen geleden. Hou dat vast! Maar gun jezelf ook af en toe een flinke terugval. Soms is een dag in bed met de dekens over je hoofd ook wel heel erg lekker, en noodzakelijk. Ik heb ervaren dat je daarna weer een stap hebt gezet in je proces en dat je dingen weer wat helderder ziet. Dus dat soort dagen heeft ook een functie. Probeer daar dus af en toe aan toe te geven. Dikke knuffel.
Foetsie schreef op 26-04-2023 om 21:10:
[..]
Hij zegt dat andere mensen hem wel snappen, wie zijn die mensen dan?
En stop met samen slapen. Zet ergens anders een bed voor hem neer. Neem afstand. Ik vind het heel kwalijk dat hij nog sex met je wil, terwijl hij weet dat jij nog van hem houdt. Bah.
Mensen horen een eenzijdig verhaal en doen hier hun plasje overheen (net als hier). In mijn geval werd het vanuit haar kant (kamp) normaal gevonden dat je privé (thuis) met een man afspreekt. Heel normaal tegenwoordig een mannelijke kennis/vriend. Mijn verhaal is dat ze vertrok (verliet gezin) en aandacht van een andere man prive opzocht. Mijn "kamp" vond dit niet normaal en walgde hiervan.
Dus laat het los TO om dit te verklaren/ te snappen.
Tsja en waar de man van TO last van heeft weet ik niet. Dertigers dip? Midlife? Verliefd? Overspannen? Geloof niet dat ie een relatie heeft anders had ie echt al actie ondernomen om te scheiden.
A.nne schreef op 26-04-2023 om 19:15:
[..]
Het is een hele ingewikkelde situatie, en ik begrijp het als jullie het niet goed begrijpen want ik begrijp er zelf al geen snars van.
Nou we snappen het hier wel hoor. Allemaal hebben we het meegemaakt of zitten er middenin. Maar meid kan je wel zeggen. Zet jezelf op nummer 1.
A.nne schreef op 26-04-2023 om 19:15:
[..]
Sinds hij de laatste keer kenbaar heeft gemaakt te willen scheiden voel ik dat hij die deur echt heeft dichtgegooid, en zelfs nog tegendrukt. Als je begrijpt wat ik bedoel.
Hij raakt me niet meer aan, geeft geen kus en een knuffel. En ik voel ook niet die ruimte om dat wel bij hem te doen, omdat hij zo duidelijk zegt ik wil niet meer.Niet dat ik het begrijp hoor.. ik kan mezelf ondertussen wel in de spiegel aankijken want ik heb er echt alles aan gedaan. En nog steeds, zou ik hem een time out willen geven. Maar hij wil het niet. Hij wil geen extra bedenktijd, hij wil scheiden. Maar af en toe seks kan wel toch? Aldus mijn man.
Het is een hele ingewikkelde situatie, en ik begrijp het als jullie het niet goed begrijpen want ik begrijp er zelf al geen snars van.
Ik denk juist dat er hier mensen zitten die heel goed begrijpen wat je bedoelt. Het ineens te horen krijgen " dat er iets niet goed zit", "mijn gevoel is weg", " andere mensen zien wel waarom we niet bij elkaar passen". Het zijn allemaal redelijk standaard woorden. Waar ik een beetje op "trigger" is dat die niet verder komt dan dat. Dat als je er dieper op in gaat, dat hij dicht slaat en boos word.
Dat gebeurde hier ook en dat gebeurde in andere verhalen op het forum hier ook, en daar bleek de partner vreemd te gaan, of een ander ontmoet te hebben. Let wel, ik zag het al voorbij komen, daarin is natuurlijk niet alles 1 op 1 overdraagbaar en wij kennen je partner niet, maar " het gevoel is weg" is zon domme holle opmerking als je er over nadenkt. Daarvoor gooi je inderdaad niet je relatie weg, zeker niet als daar zoveel consequenties aan zitten met 3 jonge kinderen. Maar iemand die de aandacht ergens anders krijgt, interesseert dat even niets. Voor hem ben je een sta in de weg op dat moment.
Pas op dat je in jou " goed uit elkaar" modus niet jezelf compleet laat ondersneeuwen. Toen hier duidelijk op tafel kwam dat partner een scheiding wou, deed ik er ook alles aan om te zorgen dat mijn kids er geen last van zouden krijgen en was ik aan het behagen, terwijl achteraf zij zero fucks gaf. Ze zag alleen maar die ander. En dat heeft me te veel gekost.
Voel me redelijk ondanks de situatie waar we in zitten. De komende week hebben we allemaal vakantie, dus veel samen in huis.
Partner voelt zich elke keer niet lekker, lichamelijke klachten. En laat dit ook steeds horen. Hoofdpijn, buikpijn, nek vast zit, wat doortrekt naar andere delen van het lichaam. Ik probeer er niet teveel op te reageren.
Deze lichamelijke klachten, vermoedelijk van stress was de reden voor hem om aan te geven laatst dat hij wilde scheiden. Dat was de druppel.
Nu gaan we scheiden, en voelt ie zich nog steeds zo.
Ik probeer niet over de situatie te beginnen (dit vind ik heel lastig!) maar lukt me tot nu toe wel. En ik ga even geen zichtbare stappen meer zetten voor hem, heb al contact gehad met aantal makelaars voor huurwoningen, en volgende week moet ik er nog een aantal. Maar dat hoeft hij nog niet te weten.
Daarintegen verneem ik van hem ook nog geen stappen. Ben benieuwd of hij die wel gaat zetten, en zoja wanneer.
Probeer me nu vooral op mezelf te richten, en natuurlijk m'n kinderen.
Ik vind het wel vreemd, als hij zo graag wil scheiden dan zou je denken hij wel actie onderneemt. Ik zou het mooi even op zijn beloop laten en afwachten of hij iets gaat ondernemen. Jij hoeft toch niet vanalles te gaan regelen terwijl hij wilt scheiden.