Scheiden met 3 jonge kindjes
we gaan scheiden met jonge kinderen. samen een koopwoning en sta sinds enkele maanden pas ingeschreven voor een huurwoning.
kopen of particulier huren ligt niet binnen mijn financiële macht.
en nu? dit lijkt een groot probleem.. nog niet gesproken over alle andere stappen die we moeten nemen. geen idee.
iemand tips? hoe zijn jullie aan een woning gekomen?
contact met papa is goed, en we wonen verplicht samen nu. dit is natuurlijk niet ideaal. birdnesting is ook nog een optie, maar de gemiddelde wachttijd voor een huurwoning bedraagt 5 a 8 jaar.
Je man kan ook kiezen om minder te gaan werken. 4 dagen bijvoorbeeld, waarbij hij 1 week 5 dagen en de andere week 3 dagen werkt. Maar... dat is niet jouw zorg. Hij mag het zelf oplossen, zijn probleem. Wat anderen al zeggen, hij mag dus ook zijn ouders laten oppassen.
Dat hij nu al begint dat het voor hem moeilijk is omdat hij fulltime werkt geeft mij het gevoel dat hij wellicht wel dacht weg te komen met 1 weekend in de 14 dagen zorg.
Zoals Imi zegt. Als je gaat birdnesten is een kamer ergens huren voldoende. Dat hoeft niet zo heel erg duur te zijn.
Scheiden is duur, heel duur. Veel mensen beseffen dat niet. Ik denk dat mijn scheiding mij zomaar een ton heeft gekost. Dingen als een huis dat onder water stond, kosten voor advocaten, maar ook een accountant omdat mijn ex-partner een eigen bedrijf heeft. Verder natuurlijk de kosten van dubbele meubels voor de kinderen, maar ook een fiets, sportkleding etc.
Verder ben ik ook nieuwsgierig. Voor je man is het op geef je aan. Wat is er dan op bij hem? Is het niet dat hij gewoon veel last heeft van de tropenjaren waar jullie inzitten met 3 kleine kinderen?
Fruitijsje schreef op 26-04-2023 om 09:37:
Verder ben ik ook nieuwsgierig. Voor je man is het op geef je aan. Wat is er dan op bij hem? Is het niet dat hij gewoon veel last heeft van de tropenjaren waar jullie inzitten met 3 kleine kinderen?
Precies ik denk net zo. Moet wel zeggen ik geloof wel vaak in het goede van een mens.
Daarom gaf ik ook aan ga lekker als gezin op vakantie. Je merkt dan echt of hij nog wel van je houdt. Als die je aanraakt, knuffel geeft, kust enz enz. Niet de hele tijd over de situatie praten. Het zal zeker niet meevallen want heb dit vorig jaar zelf meegemaakt. Je gaat van links naar rechts maar soms valt het net goed en is er een opening om rustig weer op te bouwen. Vecht ervoor en doe er alles aan zodat je later in de spiegel kan kijken van ik heb tot het einde gevochten.
Je paniek is logisch, hoort er allemaal bij.
Wat ik altijd moeilijk vind om te lezen is dat mensen zelf niet op diverse adressen willen verblijven ( doe dat je ouders niet aan trouwens), maar dat van hun kinderen wél verwachten met een verdeling 50/50.
Ik zou de verdeling qua dagen ook enigszins aanpassen op de beschikbaarheid van jullie als ouders. Halverwege de week wisselen en om het weekend is te doen mits je beide zorgt voor spullen in je eigen huis. Dan hoeft er ook niet zo gek veel mee.
Hoe je man zijn werkdagen en opvang regelt is zijn pakkie-an. Daar heb jij niks over te zeggen na een scheiding. Jullie hebben nu afspraken gemaakt op basis van een relatie waarin jullie met zijn tweeën zijn. Dan kun je zeggen 'geen opvang van opa/oma, want we hebben een gastouder en één van jullie is parttime gaan werken'. Dat is prima, maar voldoet niet meer na een scheiding. Als je man een keer een avond weg wil/moet en een oppas inhuurt, heb je ook niet het recht om die eerst te keuren.
Alleen als er echt dingen gebeuren die je kinderen in gevaar brengen, dan kun je er wat van zeggen.
Je zult toch ook moeten leren om dingen met je kinderen te ondernemen zonder partner. Ga je nooit een keer op een vrije dag met de kinderen een stukje wandelen, ijsje eten, naar de kinderboerderij, boodschappen doen etc.? Je gaat echt niet nog jaren alleen maar thuis zitten. Je kunt je kinderen ook leren dat jij in je eentje niet overal kan zijn en kijken en dat het van hen ook iets vraagt om leuke dingen te blijven doen.
Wat betreft een advocaat, ik heb een advocaat/mediator gehad (niet hetzelfde als een mediator) en heb daar heel goede ervaringen mee. Heeft een moeizame scheiding goed afgewikkeld. Je moet er wel allebei voor kiezen. Adressen vind je via de VFAS. Mijn vriendin had twee advocaten, maar ontdekte dat de twee onderling al afspraken over de uitkomst hadden gemaakt, waardoor beiden aan hun klant konden laten zien dat ze gestreden hadden. Veel is te regelen volgens vaststaande afspraken:
woning: waardebepaling laten doen, overwaarde delen;
inboedel: wie weg gaat mag het eerste meenemen.
alimentatie: daar zijn rekenmodellen voor.
Het ouderschapsplan en de verdeling van de zorg voor de kinderen is het lastigste, zoals je nu al merkt. Met de verdeling van allebei 4 dagen werken en dus 3 dagen opvang ben je eigenlijk het beste uit, maar dat zou betekenen dat hij 1 dag minder moet gaan werken. Of inderdaad: zijn ouders laten oppassen. Misschien dat zijn ouders dan ook nog eens een gesprek met hem kunnen hebben over waarom hij wil scheiden.
Het is wel handig als je iemand in de buurt hebt die zakelijk ingesteld is, waarmee je gedurende het proces kunt overleggen, zodat je zelf wat feedback krijgt. Je kunt best zelf goed voor je eigen belangen opkomen, maar het is wel goed om het proces met een ander te bespreken.
Een valkuil: derden (ook een eigen advocaat) kunnen op het standpunt staan dat je er alles moet uit zien te slepen wat erin zit, omdat het zijn schuld is dat jullie gaan scheiden. Een echtscheiding is geen strafproces, waarin schuld wordt toegewezen. En de gedachte dat je alles eruit moet slepen wat erin zit voor jezelf kan een naar echtscheidingsproces opleveren, dan kom je van de regen in de drup.
De kosten worden o.a. bepaald door de vraag hoeveel uren je vraagt van een advocaat: meer uren hogere kosten. Dus hoe meer je zelf kunt regelen, des te lager de kosten.
Als jullie het erover eens zijn dat je op dit moment eigenlijk niet het geld hebt om te scheiden kun je proberen afspraken te maken over hoe je de komende tijd meer geld kunt gaan sparen, zodat je wel voldoende geld hebt om alles te betalen.
Persoonlijk vind ik het 'een beetje dom' wat je man nu doet. Maar ja, je zult hem niet daarvan kunnen overtuigen. Het heeft echter wel degelijk zin om hem te laten zien wat het betekent om alleen voor 3 kinderen te zorgen. Dat je dan niet meer op vakantie kunt gaan zoals je dat eerder wilde is wellicht al een eerste les. Mijn advies aan jou zou dan ook zijn: neem een paar dagen de tijd om alleen weg te gaan, zodat je zelf even tot rust kunt komen en hij beseft wat het betekent om alleen de zorg voor 3 kinderen te dragen.
Tsjor
Er wordt steeds een advies gegeven dat de man alleen met de drie kleintjes weg moet gaan "zodat hij kan zien hoe het is om alleen voor hen te zorgen". Is het doel hiervan dat hij de scheiding heroverweegt en bij Anne blijft zodat ze voor hem kan blijven zorgen en het werk aan de kinderen doet, ook al houdt hij niet meer van haar?
Rhonda schreef op 26-04-2023 om 15:55:
Er wordt steeds een advies gegeven dat de man alleen met de drie kleintjes weg moet gaan "zodat hij kan zien hoe het is om alleen voor hen te zorgen". Is het doel hiervan dat hij de scheiding heroverweegt en bij Anne blijft zodat ze voor hem kan blijven zorgen en het werk aan de kinderen doet, ook al houdt hij niet meer van haar?
Nee, het is een reality check. Als hij echt niet meer van haar houdt, zal hij opluchting voelen als Anne een week ergens anders is.
Als hij eigenlijk overbelast is door de tropenjaren en denkt dat scheiden daarvoor de oplossing is, kan hij zelf ontdekken dat hij het na een scheiding alleen maar drukker krijgt. Twee huishoudens kosten nu eenmaal meer tijd dan een gezamenlijk huishouden.
IMI-x2 schreef op 26-04-2023 om 16:00:
[..]
Nee, het is een reality check. Als hij echt niet meer van haar houdt, zal hij opluchting voelen als Anne een week ergens anders is.
Als hij eigenlijk overbelast is door de tropenjaren en denkt dat scheiden daarvoor de oplossing is, kan hij zelf ontdekken dat hij het na een scheiding alleen maar drukker krijgt. Twee huishoudens kosten nu eenmaal meer tijd dan een gezamenlijk huishouden.
In het laatste geval zal hij Anne missen en hopen dat ze terugkomt. Misschien is dat moeilijk toe te geven voor hem, maar deze reality check is denk ik wel nodig.
IMI-x2 schreef op 26-04-2023 om 16:24:
[..]
In het laatste geval zal hij Anne missen en hopen dat ze terugkomt. Misschien is dat moeilijk toe te geven voor hem, maar deze reality check is denk ik wel nodig.
Lekker dan, dan blijft een man niet uit liefde bij je, maar enkel omdat hij het dan minder druk heeft. Mag toch hopen dat Anne hiervoor ook zal passen, want dan komt haar zelfstandigheid (en financiële onafhankelijkheid) alsnog op een laag pitje te staan!
Rhonda schreef op 26-04-2023 om 15:55:
Er wordt steeds een advies gegeven dat de man alleen met de drie kleintjes weg moet gaan "zodat hij kan zien hoe het is om alleen voor hen te zorgen". Is het doel hiervan dat hij de scheiding heroverweegt en bij Anne blijft zodat ze voor hem kan blijven zorgen en het werk aan de kinderen doet, ook al houdt hij niet meer van haar?
Ik denk dat het doel van dit advies ook is om aan Anne duidelijk te maken dat ze niet langer een stel zijn. En als hij haar mee wil, hoeft zij dat niet te doen. Net doen of je een gezinnetje bent terwijl een van de twee de stekker eruit getrokken heeft, dat wordt een drama. Niet doen. Vechten voor de relatie kan ook alleen als je dat allebei wil.
Sowieso wekt dit alles erg de indruk dat meneer wil scheiden, daar zelf zo min mogelijk last van wil hebben en het werk bij Anne laat liggen. “Ik wil scheiden schat, regel je dat even? Oh, maar die midweek doen we nog wel hè”.
Ik ga het er toch maar ingooien: of hij heeft al een ander, of hij heeft heel snel een ander.
A.nne schreef op 24-04-2023 om 20:52:
[..]
Sorry ik bedoel met alleen in bijvoorbeeld die ene week, omdat we het bijna altijd samen doen. 2 volwassenen op 3 jonge kinderen is in de meeste gevallen goed te doen. In de ochtenden of avonden dat ik er wel eens alleen voor stond, was het echt driedubbele spits. Dus in die zin.. de kinderen bijvoorbeeld één week bij mij, moet ik zie die week alleen opvoeden. Daar kijk ik tegenop. Ze willen toch altijd alle 3 gelijk wat van je, 2 zitten er nog in de luiers, zoals ik al zei.. ik zie daar tegenop. En daar voel ik me weer schuldig over.
Het is ook best pittig, zeker als je er geen routine in hebt. Mijn man was wel vaker een paar dagen naar het buitenland, en een keer een hele week. Met vier kleine kinderen was dat pittig maar ik kon het bij een wat langere tijd ook wel beter naar mijn hand zetten dan wanneer het incidenteel was, je ontwikkelt handigheid, neemt je eigen beslissingen over wat je wel en niet belangrijk vindt en welke kantjes je er van jezelf af mag lopen (“als papa weg is dan is appelmoes ook groente”). Andersom (want ik was ook wel eens een paar dagen weg) had hij dat net zo. Alleen is eigenlijk ook makkelijker in bepaalde opzichten. Het scheelt ook veel touwtrekken, discussie en overleg.
RoodVruchtje schreef op 26-04-2023 om 17:01:
[..]
Lekker dan, dan blijft een man niet uit liefde bij je, maar enkel omdat hij het dan minder druk heeft. Mag toch hopen dat Anne hiervoor ook zal passen, want dan komt haar zelfstandigheid (en financiële onafhankelijkheid) alsnog op een laag pitje te staan!
Nou, wie weet komt bij manlief 'het gevoel' weer terug als hij het alternatief heeft gezien. Je weet maar nooit.
En los daarvan: het geeft A.nne de mogelijkheid om in alle rust haar eigen plan te trekken. Bouwen aan haar onafhankelijkheid bijvoorbeeld. Inschrijvingsduur opbouwen bij de woningbouw, dat soort dingen. Als ze dan zelf besluit er geen zin meer in te hebben kan ze alsnog besluiten op te stappen. Dat hoeft echt niet meteen.
Het valt me wel op dat je het meteen hebt over alle praktische kanten, maar niets over de reden waarom dit alles gebeurt. Als je het niet wilt dan hoef je er niets over te zeggen, maar alleen ‘de koek is op’ komt op mij eerlijk gezegd over als een nogal magere reden om hemzelf, zijn partner (jou dus) en jullie kinderen zoveel ellende aan te doen. Zeker als jullie jongste nog zo klein is.
Wat betekenen die woorden? Heeft hij er wel echt goed over nagedacht? Iedereen met kleine kinderen moet een slag maken dat je niet meer alleen partners bent, maar ook ouders en dat vergt met 3 kleine kinderen heel veel. Er is toch ook een verantwoordelijkheid als je samen 3 kinderen neemt met iemand. Dat is hem toch niet overkomen? Of is er iets gebeurd tussen jullie waardoor hij niet verder wil?
Praten jullie nog met elkaar erover of scheiden echt is wat jullie willen, nu toch wel blijkt dat het niet zo eenvoudig is? Hebben jullie wel eens met een relatietherapeut gepraat? Zijn er nog andere mouwen aan te passen? Wat heeft hij nodig en kan dat niet binnen de relatie opgelost worden?
Want als er geen ander is, samen op vakantie gaan geen probleem is, samen in 1 bed slapen ook niet en jullie samen probleemloos jullie ouderschap invullen voor de kinderen, voor welk probleem is scheiden dan precies de oplossing? Ik zou er zelf moeite mee hebben om dit niet helder te hebben.
Alleen ‘de koek is op’ komt nogal ongeloofwaardig over. Dat is niet het hele verhaal. En om die reden moet je je niet voor een karretje laten spannen om zijn problemen met werk, oppas, vakantie met een kind dat slaapjes moet etc op te lossen.
S.ndra schreef op 26-04-2023 om 17:45:
Het valt me wel op dat je het meteen hebt over alle praktische kanten, maar niets over de reden waarom dit alles gebeurt. Als je het niet wilt dan hoef je er niets over te zeggen, maar alleen ‘de koek is op’ komt op mij eerlijk gezegd over als een nogal magere reden om hemzelf, zijn partner (jou dus) en jullie kinderen zoveel ellende aan te doen. Zeker als jullie jongste nog zo klein is.
Wat betekenen die woorden? Heeft hij er wel echt goed over nagedacht? Iedereen met kleine kinderen moet een slag maken dat je niet meer alleen partners bent, maar ook ouders en dat vergt met 3 kleine kinderen heel veel. Er is toch ook een verantwoordelijkheid als je samen 3 kinderen neemt met iemand. Dat is hem toch niet overkomen? Of is er iets gebeurd tussen jullie waardoor hij niet verder wil?
Praten jullie nog met elkaar erover of scheiden echt is wat jullie willen, nu toch wel blijkt dat het niet zo eenvoudig is? Hebben jullie wel eens met een relatietherapeut gepraat? Zijn er nog andere mouwen aan te passen? Wat heeft hij nodig en kan dat niet binnen de relatie opgelost worden?
Want als er geen ander is, samen op vakantie gaan geen probleem is, samen in 1 bed slapen ook niet en jullie samen probleemloos jullie ouderschap invullen voor de kinderen, voor welk probleem is scheiden dan precies de oplossing? Ik zou er zelf moeite mee hebben om dit niet helder te hebben.
Alleen ‘de koek is op’ komt nogal ongeloofwaardig over. Dat is niet het hele verhaal. En om die reden moet je je niet voor een karretje laten spannen om zijn problemen met werk, oppas, vakantie met een kind dat slaapjes moet etc op te lossen.
Een hele terechte vraag, en dit is meteen mijn grootste struggle! Ik begrijp het niet, hij heeft voor mij geen goede reden! Ik blijf hem vragen eens in de zoveel dagen. Kijk eens achterom naar wat we allemaal hebben, wat we hebben opgebouwd, wat is er dan zo erg in onze relatie dat je denkt dat je gelukkiger gaat worden in een gescheiden situatie? Is dit echt wat je wil?
Maar hij blijft zeggen: ik wil scheiden! ik wil het niet meer!
In het kort:
partner en ik hebben al ruim 10j een relatie, samen 3 jonge kinderen. Naar mijn weten altijd een goede relatie gehad, geen grote problemen, weinig tot geen ruzies.
partner heeft afgelopen najaar aangegeven dat het gevoel weg was, er is geen ander in het spel! we zijn bij een relatietherapeut geweest, maar zonder gewenst resultaat. partner bleef afstandelijk, een knuffel voelde vaak niet goed, een kus al helemaal niet. Hij heeft inmiddels voor de 2e keer gezegd te willen scheiden, en nu voel ik ook dat hij de deur dicht heeft gegooid. Hij had er zelf teveel stress van, van deze situatie dus heeft voor zichzelf gekozen, en wil scheiden.
Als ik nu vraag wat de reden is, dan is het iets van: ik wil niet meer, de koek is op, mijn gevoel is weg, we zijn te verschillend. En als ik doorvraag, heeft hij geen antwoord meer.. kan hij het niet goed uitleggen en raakt geïrriteerd. Dan krijg ik naar m'n hoofd anderen begrijpen mijn keus wel, waarom jij nou niet? wil je het nou niet zien?
Ik geloof dat iedereen ups en downs heeft, en de ene wat meer dan de andere, vooral met jonge kinderen is het aanpoten, en is het soms even kinderen voor en achter. Ik kan dat accepteren en denken, we hebben het goed samen, onze tijd komt wel weer! Maar dat wordt helaas niet gedeeld.
Het doet mij ontzettend veel pijn, omdat er een jaar geleden nog geen vuiltje aan de lucht was. In ieder geval niet zichtbaar voor mij. En nu is hij het zo 'zat'? en ziet geen toekomst meer.
De consequenties worden heel zichtbaar. En dat beangstigd mij nog meer, maar het lijkt hem niet veel te interesseren.
Foetsie schreef op 25-04-2023 om 23:48:
Ik heb dat ook, dat ik het liefste thuis ben. Ik denk dat het te maken heeft met de basisveiligheid die ik kwijt ben. In het begin had ik echt last van stress als ik langer dan een paar uur van huis was. Dat gaat langzaam beter.
Ik vind dat je sterke stappen maakt! Vragen om extra uren, taxatie regelen, huis zoeken. Complimenten!
Je kan gewoon zeggen tegen je man dat je niet meegaat op vakantie. Wat hij dan doet is zijn eigen beslissing. Jij moet keuzes maken voor jezelf. Je hoeft niet meer voor hem te denken. Is moeilijk, weet ik!
Wat betreft wonen, het is natuurlijk niet de bedoeling dat als je man elders verblijft hij helemaal de kinderen niet heeft. Hij kan een vakantiehuis oid zoeken, waar de kinderen ook kunnen verblijven. Dan deel je de zorg.
Zeg hem dat je respecteert dat hij wil scheiden. Dat je daaraan volledig meewerkt, maar dat je daarvoor wel afstand nodig hebt en daarom wil dat hij een ander adres zoekt.
Als je extra uren kan werken, kun je het huis dan wel betalen? Dat kan voor nu wel de moeite waard zijn. Dan heb je een veilige basis voor jou en de kinderen. Maak een afspraak met de bank, om het te checken. Je kan het altijd later nog verkopen als je het voor de lange termijn te duur vindt.
En zoek een advocaat. Doe dat meteen morgen. Bel gewoon, vraag hoeveel het kost en zoek uit of je het vergoed krijgt. De mijne kost 3000 euro voor het hele traject. Dat lijkt veel, maar als je een koophuis moet verdelen gaat het al snel om heel veel geld.
Sterkte!
Bedankt! Ik ga er achteraan.
En ook al zou ik fulltime werken, onze huidige koopwoning kan ik niet alleen behappen helaas. Daar hebben we elkaar voor nodig, dus die moet en gaat in de verkoop. Maar we willen eerst beiden een eigen plek, we willen onszelf niet dakloos maken.