Scheiden met 3 jonge kindjes

allereerst, sterkte in deze verdrietige fase!

De huidige woningnood geldt natuurlijk voor iedereen, dus ja, ook voor scheidende partners. Eerste vragen die in mij opkomen;

- Werk je zelf en zo ja, is er een mogelijkheid meer inkomen te genereren? 
- Kan je partner in de koopwoning blijven wonen met zijn salaris en jou dus eventueel uitkopen, zodat je wat startkapitaal hebt voor een eventuele andere woning?
- Ik schat zo maar in dat er niet zo snel een andere woning beschikbaar zal zijn/komen (tenzij je door uitkoop icm spaargeld wel kunt kopen), dus is het een probleem voorlopig samen te blijven wonen, maar dan met een ‘gescheiden’ huishouding op financieel gebied? Birdnesting zou ook een (tijdelijke) optie kunnen zijn als jullie afzonderlijk steeds tijdelijk elders (bij vrienden of familie) kunnen verblijven? 
- Hoe oud zijn jullie kinderen en hoe hebben jullie de taakverdeling tot nu geregeld incl. opvang kinderen?

Ik begrijp heel goed dat als de knoop tot scheiden is doorgehakt je liever niet meer samenwoont, maar er is nu eenmaal een tekort aan woningen en dus zullen samen hiervoor een oplossing moeten vinden. Helaas is het niet anders en gezien je je enkele maanden geleden hebt ingeschreven als woningzoekende, komt de scheiding blijkbaar niet als verrassing? Ik zou dus sowieso proberen mijn eigen inkomen te verhogen door eventueel meer uren te gaan werken als je nu parttime werkt. De opvang van jullie kinderen ligt namelijk niet enkel bij jou, maar bij jullie beiden.

Is er een ander in het spel?

Als het je lukt om meer te werken lukt het je misschien ook om een appartement te kopen? Jonge kinderen kunnen zonder probleem een kamer delen, vinden het meestal zelfs leuk. In de puberteit is het anders maar het duurt nog even. Geen ideale oplossing als je van een huis komt maar beter dan birdnesting op termijn (niet vol te houden zodra een van jullie een andere relatie gaat krijgen, en bovendien is het toch aan te bevelen een eigen plek te hebben om een nieuwe leven op te bouwen).
Is er overwaarde op jullie huis? Zo ja dan is verkopen zodat er een startkapitaal is misschien de beste oplossing. Het is iets dat jullie met een financieel adviseur moeten bespreken. 
Als jullie co-ouderschap aangaan zal de meeste verdienend toch de andere moeten compenseren voor de kosten dat hij/zij moet maken voor de kinderen. Mijn ex-man en ik hadden een 50%/50% regeling, maar zijn inkomen was veel hoger dan de mijne in die tijd en ik kreeg alimentatie voor onze zoon, om het verschil in inkomen te compenseren. Het was een aanzienlijk bedrag en heeft me geholpen met het opstarten van een eigen leven. 
De woningcrisis maakt alles ontzettend moeilijk. Ik weet niet in welke regio je woont, maar verhuizen net buiten de stad waar je woont kan helpen en sommige gemeenten geven nog urgentie bij scheiding (steeds minder begrijp ik maar niet geschoten...).
Sterkte
Sini

A.nne schreef op 20-04-2023 om 08:09:

er is geen ander in het spel, de koek is op bij partner, gevoel is weg. maar er is nog wel aantrekkingskracht.als je 't mij vraagt een rare combinatie.. maar dat is mijn mening.

-ik werk 20uur, wil al langer meer uren maar tot nu toe niet mogelijk.
-beiden kunnen we niet in huidige woning blijven wonen en de ander uitkopen
-we willen voor nu even samen blijven wonen, daar hebben we beide ook de voordelen van dat je 's avonds nog even de deur uit kunt omdat de ander thuis is. en de zorg voor de kinderen is minder zwaar als je het samen blijft doen.
birdnesting wel over gehad, maar hoe lang hou je zoiets vol? 1 jaar, misschien 2?
en gezien de gemiddelde wachttijd voor een huurwoning zitten we langer aan elkaar vast. en staat de tijd stil.
-nu al inkomsten scheiden zou dat makkelijker zijn? of gewoon alles even zo laten zoals het nu is. en als ouders blijven samenwonen.
-kinderen gaan naar opvang op mijn werkdagen (3 kinderen onder de 6), op mijn vrije dagen heb ik de kinderen. we doen het nu nog zoals we het altijd doen. ochtend grotendeels samen totdat partner de deur uit gaat. en rond etenstijd is partner terug. avondzorg doen we meestal ook samen.

Op dit moment is een andere woning vinden echt een probleem. Ik zou, als ik jullie was, je allebei inschrijven voor een huurwoning en je dan goed realiseren dat het nog enige tijd kan duren. Als er verder geen ruzies zijn en je gunt elkaar wat ruimte om je eigen gang te gaan, dan zou het goed zijn om nog eens te bekijken wat je erbij kunt winnen als je het samen zo even volhoudt.

Ik zou alvast één wijziging doorvoeren: allebei 4 dagen werken.

Dat valt erbij te winnen: hij zal zich moet realiseren dat hij ook alleen en zelfstandig voor de kinderen zal moeten gaan zorgen na de scheiding; en jij kunt je inkomen vergroten en je positie op de arbeidsmarkt sterker maken. Dus een andere werkverdeling nu al beginnen levert aan beide kanten winst op: hij gaat 4 dagen werken en dus 1 dag alleen voor de kinderen zorgen; en jij kunt 4 dagen gaan werken.

Een tweede mogelijk winstpunt is dat jullie ondertussen kunnen kijken of en hoe je zoveel mogelijk kunt afbetalen van de hypotheek. Op het moment dat de woning verkocht wordt heb je allebei een wat groter eigen vermogen om een nieuwe start te maken. Ga daar samen gewoon zakelijk over overleggen: wat kan ieder inbrengen?

Elkaar verder zoveel mogelijk met rust laten en dan maar eens zien hoe de vlag er over een jaar bijhangt.

Tsjor

tsjor schreef op 21-04-2023 om 16:09: 
...

Ik zou alvast één wijziging doorvoeren: allebei 4 dagen werken.

Dat valt erbij te winnen: hij zal zich moet realiseren dat hij ook alleen en zelfstandig voor de kinderen zal moeten gaan zorgen na de scheiding; en jij kunt je inkomen vergroten en je positie op de arbeidsmarkt sterker maken. Dus een andere werkverdeling nu al beginnen levert aan beide kanten winst op: hij gaat 4 dagen werken en dus 1 dag alleen voor de kinderen zorgen; en jij kunt 4 dagen gaan werken.

Geweldig advies. Zou ik jullie ook van harte aanraden. 

Sommige sociale huurorganisaties hebben elke week een lotingwoning. Dus ongeacht of je lang ingeschreven staat maak je kans 

Iemand die ik ken heeft in een dergelijke situatie haar ouderschapsverlof opgenomen en is 1 jaar een opleiding gaan volgen waarmee ze voor banen in aanmerking kwam die beter verdienden. En daarna zijn ze dan daadwerkelijk gescheiden. Goed voor jezelf en je toekomstige zelf zorgen!

Ik vind het heel knap hoe je ermee omgaat. Ik knap al uit mijn vel als ik jouw situatie lees met jouw man. Eerst 3 kinderen nemen, toch niet al te lang geleden als ze onder de 6 zijn, en dan is nu ineens ‘het gevoel er niet’, maar de aantrekkingskracht wel??? Je hebt er niks aan, maar ik geloof er geen barst van.

Hoi A.nne, ik lees de paniek in je berichtjes op het forum. Zó herkenbaar! Dus eerst maar weer een hele dikke knuffel voor jou!
Hoe ver is je man nu in het/zijn proces? Heeft hij al stappen gezet om de scheiding te regelen? Een mediator gezocht? Of blijft het tot nu toe bij woorden? Dan zou ik zijn verhaal toch voorlopig met een korreltje zout nemen. Woorden zijn gemakkelijk. Kijk naar zijn daden.

Voor nu zou ik wel vast voor jezelf wat stappen gaan zetten. Dek je in. Bij een scheiding, zelfs als je op goede voet met elkaar staat, komt vaak het slechtste in mensen boven, dus hou daar rekening mee. Mijn eerste advies is om nu, direct, op een rijtje te zetten wat jullie bezitten. Maak schermafdrukken van de saldi van jullie bankrekeningen, print die uit en zet er de datum en allebei jullie handtekening onder zodat jullie allebei weten wat er nu op de rekeningen staat en wat er verdeeld moet worden. Zo kan hij niet ineens zichzelf in de schulden steken waar jij dan aan mee moet betalen (en andersom natuurlijk).

Verder, zet jullie situatie op een rijtje. Zijn jullie getrouwd? Gemeenschap van goederen of niet? Of hebben jullie een samenlevingsovereenkomst? Zijn de kinderen door hem erkend? Zijn jullie samen eigenaar van het huis? Is er overwaarde te verwachten bij verkoop of niet? Het zou mooi zijn als je goede vriend of familie hebt die jou kan helpen bij dit uitvlooien. Kennis is macht! Echt. Zorg dat jij helder hebt waar je staat. En dan is het ook verstandig (maar nu misschien nog te snel en te pijnlijk) om van het internet wat echtscheidingsconvenanten en ouderschapsplannen te downloaden. Dan kun je zien waar je allemaal aan moet denken bij een scheiding, wat er allemaal geregeld moet worden. En bij een ouderschapsplan kun je nadenken over hoe jíj het geregeld wil hebben. Hoe emotioneel ingewikkeld ook, de kinderen hebben recht op hun vader. Dus ga als het enigszins lukt uit van 50-50 verdeling van de tijd en zorg.

In de actiestand gaan staan helpt je ook in je verwerking en acceptatie. Maar zoals ik al zei, ik verwacht eerlijk gezegd dat je man voorlopig nog geen actie zal ondernemen. Ik schrijf zo mijn verhaal in een pb. Dat hoeft niet (weer) hier, veel mensen hier kennen het ook al omdat ik hier in die tijd veel steun heb gevonden.

Hoe is het fysiek met jou? Kun je nog een beetje slapen? Eet en drink je goed? Dat is heel belangrijk om overeind te kunnen blijven. En heb je iemand om mee te praten? Een goede vriend(in), ouders, broer of zus? De POH is ook een goede, en misschien is er wel meer nodig op dit moment. Zorg in ieder geval voor een plek waar je uit kunt huilen. En vraag om iets om je te helpen slapen. Naast een mindfulness app of iets dergelijks. Ik had Headspace, dat is de eerste paar dagen gratis om uit te proberen. Is Engelstalig, maar ik vind zijn stem zo zalig, daar viel ik lekker na in slaap.

Nogmaals een dikke knuffel. Zorg goed voor jezelf.

Anne, jij hebt niks fout gedaan, jij kan niet bepalen hoe je man denkt. Hij is anders over jullie relatie gaan denken en daarom zit je nu in deze ellende. Neem het jezelf niet kwalijk, als hij niet meer wil kun jij niet in je eentje wel willen. 

'Maar alleen 3 jonge kinderen opvoeden..'
Dit begrijp ik niet goed. Jullie zijn samen ouders, als het een 50/50-verdeling wordt, zorgen jullie nog steeds samen voor de kinderen, alleen niet tegelijkertijd. 

Heel veel sterkte, ik hoop dat je snel uit de paniekstand komt. 

Bedenk elke avond wat er goed ging, zo maak je jezelf sterker en krijg je meer vertrouwen in jezelf. Tuurlijk kan je dit, al is heg moeilijk! Wat ik al zei: mindfullness helpt enorm. En ook slaapmedicatie helpt je door deze eerste fase van paniek heen. 

Overleg niet teveel meer met je man. Als hij is uitgecheckt is het klaar. Je moet voor jezelf gaan denken. Ga dus alleen naar die maatschappelijk werker, niet met je man. En ga alleen naar de huisarts. 

Pas verder heel goed op met de afspraken die je nu maakt. Ik heb hetzelfde meegemaakt (met grote kinderen, maar herken wel heel erg die eerste fase) en ik zag mijn man nog als mijn beste vriend die nooit iets tegen mijn belang zou doen. We zouden als vrienden uit elkaar gaan. Gelukkig rook ik onraad, want al die dingen die hij heel snel regelde na de scheiding waren beslist niet in mijn belang en ook niet van de kinderen. Hij is je tien stappen voor en is emotioneel al los. Pas dus op. 

Laat hem niet in zijn eentje de taxatie regelen als 1 van jullie het huis wil behouden,  kies dan een echt onafhankelijke taxateur. Als jullie emotioneel in een andere fase zitten kun je beter een eigen advocaat nemen dan een mediator. 

Probeer ook zelf emotioneel afstand te nemen, want op die manier kun je de verstandhouding ook beter houden. Dat kon ik alleen maar door fysiek afstand te nemen, dus ik heb mijn man gevraagd het huis te verlaten. We waren het erover eens dat ik het huis zou behouden, anders was ik zelf weggegaan. 

Probeer je kindjes zoveel mogelijk zelfstandig/minder afhankelijk van fysieke zorg te maken. Natuurlijk moeten er luiers verschoond worden, maar een paar minuten wachten is geen ramp. Laat ze zelf dingen pakken of aankleden. Als er een ouder minder beschikbaar is, dan kunnen kinderen vaak meer zelf dan je denkt. En je kunt ze ook uitleggen 'ik ben nu even met X bezig, dadelijk kom ik bij jou. Of probeer even zelf je pyjama aan te trekken'. In de periode van een scheiding lijkt me vooral de emotionele beschikbaarheid voor de kindjes het belangrijkste. Dat je er bent als ze het moeilijk hebben en om hun verhaal kwijt te kunnen.

Ja, je zal jouw deel alleen moeten doen. Je man ook. Probeer naast je verdriet over de scheiding zo rationeel mogelijk te zijn over de afhandeling.

Pennestreek heeft je goede tips gegeven. Ga daar mee beginnen. Zorg dat jij weet wat erbij komt kijken en steek in op een gelijke verdeling van zorg. Jij hebt dan 1 week het erg druk, maar de andere week heb je volop de tijd voor jezelf. Gebruik dat dan ook om bij te tanken, leuke dingen te doen met vriendinnen, wat meer te werken (zodat je de week met de kinderen misschien iets minder hoeft te werken) en probeer je zorgen dan ook los te laten. Jullie zijn samen de ouders van de drie kinderen, dus ontsla je partner niet van die zorg door alles naar je toe te trekken. Je maakt het jezelf dan onnodig moeilijk. Omdat het niet jouw keuze is, zal je de tijd voor jezelf hard genoeg nodig hebben om alles te verwerken.

Het zelfstandiger maken van je kinderen helpt echt. Een kind van 2 is prima in staat om al veel zelf te doen. Dat scheelt voor jou en helpt uiteindelijk ook je kinderen.

Ik hoop dat je iemand hebt die er voor jou is, die jij volledig in vertrouwen kunt nemen. Voor mij was dat een vriend in het buitenland. Hij is huisvader en vond altijd wel een gaatje in zijn bezigheden om mij een hart onder de riem te steken. Hij heeft op een gegeven moment zelfs een gezamenlijke vriendin naar mij toegestuurd omdat ik er echt helemaal doorheen zat.

Zorg goed voor jezelf. Ga bijvoorbeeld af en toe 's avonds weg en laat je partner de kinderen regelen. Ga bijvoorbeeld lekker bij een vriendin eten en blijf daar 's avonds nog even hangen. Of blijf zelfs een keer een nachtje logeren. Natuurlijk moet het wel in overleg met je partner, omdat er iemand voor de kinderen moet zijn. Een kennisje van mij ging bijvoorbeeld een weekendje in een B&B aan zee zitten. Overdag lekker wandelen en 's avonds met een boek op haar kamer. Even me-time.

Denk vooral ook in mogelijkheden. Ik merkte dat ik dat in het begin wel moeilijk vond. Maar uiteindelijk kon ik ook heel erg genieten als mijn kind een week bij haar vader was. Ik had tijd voor allerlei dingen waar ik anders geen tijd voor had. Bijvoorbeeld spontaan naar de Toppers omdat iemand een kaartje over had. Of lekker met een kop thee op de bank een hele serie bingen omdat het buiten regent. Uitgebreid een bad nemen, zonder dat er een kind bij wil zitten. Dat soort dingen. 
Vooral het loslaten van mijn kind en overlaten aan de zorg van haar vader vond ik erg moeilijk in het begin. Ik heb heel vaak tegen mijzelf moeten zeggen dat hij als vader net zo goed in staat is om de zorg te dragen als ik. Hij wil ook dat het goed gaat met ons kind. Natuurlijk deed hij de dingen anders, maar dat is prima. Kinderen leren snel genoeg dat het in huis A zo gaat en in huis B zo. Het is eerder een verrijking dan een probleem.

Heel veel sterkte met deze achtbaan van emoties waar jij in gezet bent. Je komt er zeker doorheen en dan ben je sterker geworden.