Scheiden met 3 jonge kindjes

Ik zou hem laten gaan met de kinderen. Kun jij even bijkomen en alles wat meer op een rijtje zetten voor jezelf. 

Eens met Foetsie. Laat hem gaan met de kinderen. Als het niet te ver weg is, kun je misschien een middagje komen om wat leuks met de kinderen te gaan doen (zonder partner).

je moet NIET gaan. Geloof me, been there done that. Met maar 1 kind maar het was ellendig. Laat hem met de kinderen gaan, blijf thuis en werk aan jezelf (of rust uit). Als je vrienden en familie bezig zijn dan boek je een dagje sauna of gaan je winkelen (een goede zelfhulp boek halen bij een goed gesorteerd boekhandel. Je bent nog heel erg in de “slachtoffer-stand” merk il (en ik bedoel het niet onaardig want wat er gebeurd is niet niets). Ik hoop jou in de komende weken te kunnen lezen in een vechtersstand. Hij wil scheiden, prima, dat mag maar dan gelijk ervaren hoe het is om een week lang voor de kinderen te zorgen. En waarom gaat hij niet het huis uit?? 
ik sluit me bij de anderen: eigen advocaat. Er zijn te veel open vragen hier wat hem betreft.
Over de verdeling: mijn ex en ik hadden het zo gedaan: maandag dinsdag bij mij, woensdag wisseldag, donderdag vrijdag bij ex, en de ene weekend bij ex de andere bij mij. Zoon was ouder (10) maar ik zou het niet meer doen: te onrustig en te veel gesleep met spullen (en dit met maar 1 kind). Week op week af is moeilijker voor jou maar beter voor je kinderen.
Sterkte
Sini

Eens met Sini. Teveel slepen is niet fijn voor de kinderen. Een week op/week af is duidelijker voor alle partijen. Ondanks dat het in het begin moeilijk is, raak je er snel aangewend.
Jammer dat een dagdeel niet kan. Het klopt dat zij weg zijn, maar voor jou kan het juist als vakantie voelen. Even volledig de tijd om allerlei dingen te regelen en tijd over te houden voor jezelf. En vul niet in voor een ander. Misschien is er wel een vriendin die graag een dag vrij neemt om met jou op pad te gaan.

A.nne schreef op 25-04-2023 om 09:17:

Het is wel ver weg, dus even een dagdeel of dag komen is eigenlijk niet te doen.
M'n eerste gedachte als ik jullie advies (thuis blijven) lees is, maar dan zijn hun lekker op vakantie, en zit ik thuis? De mensen om mij heen moeten werken, of zijn ook op vakantie. Wordt ik dan niet een hoopje ellende?
Ik ga er even goed over nadenken. Het is zo dubbel. Ene kant wil ik graag mee, samen herinneringen maken en wellicht even 'genieten' in een andere omgeving. Maar ik weet niet wat het met me gaat doen... zucht

Tuurlijk is het k*t maar je moet hier doorheen. Het is een stap in je verwerking. Beter nu dan het de hele tijd moeilijk hebben en dan later nog een klap van de echte scheiding. En vraag inderdaad je man om uit huis te gaan. Heb ik ook gedaan. Het helpt enorm. 

Sinilind schreef op 25-04-2023 om 09:28:

je moet NIET gaan. Geloof me, been there done that. Met maar 1 kind maar het was ellendig. Laat hem met de kinderen gaan, blijf thuis en werk aan jezelf

Snap dat zo'n vakantie moeilijk is. Ik heb het ook gedaan. Is zeker niet makkelijk maar heeft er hier wel voor gezorgd dat we na 9 maanden nog niet los van elkaar zijn, sterker nog we groeien weer naar elkaar toe. Soms geeft een andere omgeving andere inzichten.

Even in aanvulling op vorige berichten: je zou de indruk kunnen krijgen dat je moet kiezen tussen of een eigen advocaat, of een mediator. Maar je kunt vanuit een situatie met een eigen advocaat later alsnog kiezen voor mediation, als dat zinvol is. Dan treden de eigen advocaten tijdelijk terug zolang het mediationproces loopt. 

Je doet er nu beslist goed aan om een eigen advocaat te nemen, want zoals anderen ook al aangeven: je kunt er niet vanuit gaan dat je man jouw belang in het oog zal houden. Jij moet voor je eigen zaakjes zorgen, want hij zal dat niet doen. Daarmee bedoel ik niet dat het hard tegen hard zou moeten, maar wel dat jij de verantwoordelijkheid moet pakken voor je eigen belangen, want je moet er niet vanuit gaan dat hij in alles je vriend is. 

En zoals iemand anders al aangaf: dat idee van "vrienden blijven" zou ik voorlopig ook maar even parkeren. Eerst zien dat je hier redelijk doorheen komt, daarna kan je altijd nog zien of er nog ruimte is voor een vriendschappelijke relatie met je ex. Op dit moment lijkt een redelijke, niet-vijandige houding ten opzichte van elkaar me al mooi zat eerlijk gezegd. 

Mijn advies: wel verdeling van dagen in de week (zeker onder de 12)

Hm, ik ben het juist NIET eens met een week-moeder-week-vader-regeling voor jonge kinderen. Als basisschoolkind was de scheiding van mijn ouders goed te doen omdat ik 4 nachten bij moeder sliep en 3 nachten bij vader. Weekenden om en om, vakanties gelijkelijk verdeeld, feestdagen ook elk jaar andersom. Prachtig verdeeld dus. 
Bij de kleuters vertelde de juf me waar ik naartoe moest (soms werd ik ook gehaald), vanaf de 1e (groep 3 dus) fietste ik feilloos naar de juiste ouder (of in mijn geval dus: het juiste ouderpaar). Misschien 2x vergist.
Wel heel belangrijk dat zij maar 3 km bij elkaar vandaan woonden: alles fietsafstand, ook vanaf de school.
Ja, voor de ouders een beetje gesleep met spullen, maar jammer dan, voor ons kinderen betekende het: als het gemis van de andere ouder net wat erger werd, kon ik er alweer naartoe. Tussendoor gingen wij niet naar de andere ouder, het waren we gescheiden werelden. Dat vond ik ook fijner en duidelijker.

Middelbare school ander verhaal, maar dat duurt nog lang.

A.nne schreef op 25-04-2023 om 07:57:

Bedankt voor al jullie lieve berichtjes, niet gedacht dat ik zoveel zou hebben aan een forum. Maar het doet me goed, jullie raken me.
We neigen ook naar de week op week af, alleen lijkt het me best lang.. een week lang je kinderen missen terwijl ze nog zo jong zijn. Misschien doen we een andere verdeling maar wel 50/50. Ik vertrouw er wel op dat hij de zorg kan dragen, het is meer.. dat je kinderen zoveel dingen gaan meemaken waar ik geen onderdeel meer van ben omdat het bij papa gebeurt. En die doet pijn.

Ben benieuwd hoe jullie met de volgende situatie om zouden gaan.
Er staat en al een hele poos een midweek weg gepland voor volgende week. Ik heb vanaf het begin gezegd dat ik hier nog wel voor open sta, omdat ik het de kinderen niet kan aandoen deze te annuleren. Ze kijken er zo naar uit. En ik hoopte nog dat mijn man zou bijdraaien.
Nu weet ik zeker dat hij niet meer bijdraait, en zijn besluit vast staat. Waar hij heel erg twijfelde of we het door moesten laten gaan, is hij nu degene die zegt we gaan. We gaan voor de kinderen.
En nu.. nu twijfel ik. Ik wil het m'n kinderen niet aan doen om af te zeggen, en ik zou het zelf ook wel fijn vinden even in een andere omgeving. Maar het is wel met mijn partner. Doe ik er goed aan? Of lig ik er straks dan weer helemaal af. Ben bang dat ik er na de tijd heel veel last van ga krijgen.. maar weet niet of dat realistisch is, of gewoon ergens mijn angst.

Heftig wat je meemaakt Anne, heel veel sterkte!

Wat betreft een omgangsregeling 50/50 week op week af is vaak wel het meest praktische/ duidelijke voor je kinderen maar bv ook in combinatie met werk. In de week dat vader de kinderen heeft kun je bv meer werken en in de week dat ze bij jou zijn richt je het anders in. Nu lijkt het heel lang een hele week je kinderen niet zien, maar ook dat went snel. Voordeel is ook dat je op die manier, je kinderen alle dagen van de week meemaakt met alles wat daarbij hoort. Dat je dingen gaat missen omdat ze gebeuren in de week bij papa, is andersom natuurlijk ook, hij mist weer de dingen die bij jou gebeuren. 

Wat betreft dat midweekje weg; ik zou hem met de kinderen laten gaan en die week benutten om verder te gaan met huizenjacht, solliciteren naar banen waar je meer uren kunt draaien, heb je al een advocaat? Anders die ook gaan zoeken. Kijk het is heel verdrietig allemaal( meen ik oprecht)  maar je als slachtoffer weg laten zakken...wordt je ook niet beter van. Probeer jezelf op te rapen, zoek de power vrouw die in je zit en ga met en voor jezelf aan de slag, daar voel je, je uit eindelijk beter van. Zet hem op!!!!💪

Ik zou niet meer samen op vakantie gaan, elkaar de hele dag zien, samen in 1 bed slapen etc. Dat is zo moeilijk. Zorg goed voor jezelf, ook emotioneel. Hij heeft hier al een tijd over na gedacht voordat hij tegen jou heeft gezegd dat hij wil scheiden. Jij hebt het net gehoord. Blijkbaar zag je het niet aankomen. Geef jezelf de tijd om die klap te boven te komen. Ik ben het eens met een van de andere reply’s, hij loopt 10 stappen op jou voor. Maar dat is niet iets waar je je voor hoeft te schamen. Het is alleen maar heel erg naar voor jou en je kinderen.

Ik ben ook een keer gescheiden, wij hadden geen kinderen op dat moment, maar ik heb hem ook gevraagd om weg te gaan uit het huis omdat het me emotioneel teveel pijn deed om hem elke keer te zien. Ik kreeg op die manier geen rust. De andere adviezen herken ik ook. Wij waren op zich goed met elkaar en we waren het allebei eens om uit elkaar te gaan, maar toch kwamen er acties van mijn ex uit de hoge hoed die ik echt nooit had verwacht.

Ga er niet vanuit dat hij wel het beste voor zal hebben met jou en de kinderen, maar zorg zelf het beste voor jezelf en de kinderen. Het is moeilijk om zo te denken als je nog van hem houdt, maar het is voorbij. Mannen kunnen daar heel hard in zijn. Mijn man had vanaf het moment dat we het hadden uitgesproken de houding ‘we zijn nu uit elkaar en dus kan ik dit nu doen’. Hij vond dat hij op geen enkele manier meer rekening met mij hoefde te houden. Dat had ik echt niet verwacht.

Dat je er tegenop ziet om straks alleen voor 3 kleine kinderen te zorgen, begrijp ik wel. Dat valt ook niet mee. Ik heb er zelf 2, die al wat groter zijn. Misschien kun je vragen of je moeder of je zus als je die hebt je een avond wil komen helpen, al is het maar een paar keer in het begin, zodat je niet alles alleen hoeft te doen.

Denk goed na over de verdeling van de kinderen. 1 week op 1 week af lijkt leuk, maar je moet het wel kunnen combineren met je werk. En inderdaad kunnen je kinderen als ze zo klein zijn misschien er niet zo goed tegen om de andere ouder zo lang achter elkaar te missen.

Egel. schreef op 25-04-2023 om 13:19:

Mijn advies: wel verdeling van dagen in de week (zeker onder de 12)

Hm, ik ben het juist NIET eens met een week-moeder-week-vader-regeling voor jonge kinderen. Als basisschoolkind was de scheiding van mijn ouders goed te doen omdat ik 4 nachten bij moeder sliep en 3 nachten bij vader. Weekenden om en om, vakanties gelijkelijk verdeeld, feestdagen ook elk jaar andersom. Prachtig verdeeld dus.
Bij de kleuters vertelde de juf me waar ik naartoe moest (soms werd ik ook gehaald), vanaf de 1e (groep 3 dus) fietste ik feilloos naar de juiste ouder (of in mijn geval dus: het juiste ouderpaar). Misschien 2x vergist.
Wel heel belangrijk dat zij maar 3 km bij elkaar vandaan woonden: alles fietsafstand, ook vanaf de school.
Ja, voor de ouders een beetje gesleep met spullen, maar jammer dan, voor ons kinderen betekende het: als het gemis van de andere ouder net wat erger werd, kon ik er alweer naartoe. Tussendoor gingen wij niet naar de andere ouder, het waren we gescheiden werelden. Dat vond ik ook fijner en duidelijker.

Middelbare school ander verhaal, maar dat duurt nog lang.

Ieder zijn ervaring natuurlijk. Mijn stiefzoon had zo'n regeling omdat zijn moeder het wilde maar vond het helemaal niks dat heen en weer gedoe, was blij met een weekregeling. TO haar kinderen zijn jong, mocht een regeling echt niet werken kunnen ze het altijd aanpassen.

" Ga er niet vanuit dat hij wel het beste voor zal hebben met jou en de kinderen"

Je kan er wel vanuit gaan dat hij het beste voorheeft met de kinderen, maar niet dat hij hetzelfde idee heeft als jij over wat het beste voor de kinderen is.