Problemen met ex
Hallo allemaal,
Een aantal van jullie kennen mijn verhaal wel van eerdere berichten hier. Mijn ex en ik zijn sinds een aantal maanden uit elkaar. We hebben samen een zoontje. Mijn ex is verslaafd en daarom wil ik dat hij ons zoontje alleen onder toezicht ziet. Veilig thuis heeft onderzoek gedaan en we zijn doorverwezen naar een bor traject, hiervoor staan we op de wachtlijst. In de tussentijd heeft mijn ex een advocaat ingeschakeld en geprobeerd omgang te krijgen maar helaas is dit niet gelukt omdat hij niet akkoord gaat met de voorwaarden en daardoor is de omgang nu opgeschort. Ik vind het heel erg moeilijk om met mijn ex om te gaan, hij is erg manipulatief. Heeft iemand ervaring met zo'n zelfde situatie en tips voor mij?
Catwoman schreef op 16-03-2025 om 08:02:
[..]
Ja misschien heb ik wel een ideaalbeeld van hoe zo'n band eruit zou moeten zien. Ik heb niemand om mij heen die in een zelfde situatie zit als ik. Ik heb allemaal vriendinnen die een partner hebben die een vaderfiguur is en ook wel vriendinnen die uit elkaar zijn met kinderen maar waarvan de ex wel een grote rol speelt en het kind wel weet dat de ex hun vader is. Ik wil dat ook voor ons zoontje, dat is toch niet gek?
Denk je echt dat ik tegen ons zoontje zeg dat we naar een vervelende meneer toe gaan als ik hem breng? Dan heb je wel een verkeerd beeld van mij. Ik zeg al 2,5 jaar tegen hem dat we naar zijn vader toe gaan. Maar waarschijnlijk ziet hij hem te weinig om te snappen wat een vader precies inhoud. En dat komt niet door mij.
Ik denk dat ik de situatie nog steeds niet kan accepteren zoals hij is. Ik wil het beste voor ons zoontje en dit is niet hoe dat eruit ziet voor mij. Ik begrijp het ook niet en daar zit waarschijnlijk de frustratie. Ik kan me gewoon niet voorstellen dat je je kind zo weinig wil zien. Hij heeft gezien hoe hij op de wereld kwam en de eerste weken heeft hij elke dag meegemaakt en ik begrijp niet dat je dan kiest voor je verslaving ipv je gezin. Ik zal dat waarschijnlijk nooit gaan begrijpen en dat is moeilijk om het dan los te laten.
Er is niemand hier die dat niet snapt. Echt. Maar toch zul je het moeten accepteren. Want hoe graag je bepaalde zaken ook anders zou willen zien en hoe zeer je daar ook gelijk in hebt, uiteindelijk ga je er niks aan veranderen. Des te eerder je je daar bij neer legt, des te "makkelijker" wordt dat voor je. T
uurlijk gun je je kind het beste, maar uiteindelijk ben jij niet verantwoordelijk voor de keuzes die je ex maakt.
Waar jij invloed op hebt dat is op jezelf. Wil je dan dat je kind opgroeit met een gefrustreerde moeder die steeds maar vader de schuld geeft van het niet kunnen voldoen aan haar ideaalbeeld? Je kind heeft er belang bij dat je hier wat ontspannener mee om kunt gaan denk ik. Je grenzen trekken als je kind echt gevaar loopt, ervan uitgaan dat er meer mensen zijn die ook wel 'het beste voor het kind' willen, maar wellicht op een andere manier dan wat jij zelf bedenkt, en in elk geval je eigen bijdrage zo goed mogelijk op orde krijgen.
Tsjor
" Ik vind het lastig om omgang te hebben zonder begeleiding erbij omdat ik bang ben dat hij dan weer mijn leven in probeert te komen en op mij in gaat praten. Ik heb tijdens de bor een keer gehad dat de begeleiding het vergeten was en ik alleen met mijn ex en zoontje zat en mijn ex was helemaal niet met ons zoontje bezig maar vooral bezig met dingen aan mij vragen en te kijken wat hij bij mij nog kon proberen."
Ik kom hier nog even op terug. Misschien is dit iets om hulp voor te zoeken. Mijn indruk is dat je te bang bent voor je ex, waarmee je hem veel meer macht over jouw leven geeft dan hij verdient en dan nodig is. Als je steviger in je schoenen zou staan, dan zou je je veel minder druk maken om wat hij wil of niet wil. Nu zit je steeds maar met "wat als hij..." , als je minder zou inzitten over het idee dat hij je onder druk zou kunnen zetten, dan zou je meer je schouders op kunnen halen over wat hij doet of laat.
Want eerlijk gezegd: vanaf een afstand bezien - en ik besef dat ik makkelijk praten heb - is je ex weliswaar een oelewapper, maar echt bedreigend lijkt hij nu ook weer niet. Dat blijkt ook wel uit wat je zelf schrijft. Je schrijft niet dat je geen omgang zonder begeleiding wilt omdat je bang bent dat hij je huis verbouwt (dat soort exen zijn er ook), maar je bent bang dat hij weer in je leven probeert te komen en op je in gaat praten.
Maar dit draadje startte meer dan twee jaar geleden! Je bent toch wel wat sterker geworden in die twee jaar en meer van hem losgekomen? Dat 'weer in je leven komen", daar ben je zelf bij. Als hij, nadat dit traject is afgelopen, weer omgang wil, dan kan je hem gewoon bij je thuis toelaten ( of desnoods begin je met een afspraak op een openbare plek) en als hij je weer terug probeert te krijgen kan je gewoon nee zeggen. Dat hij praat, wil niet zeggen dat jij moet doen wat hij wil.
Hoe sneller jij steviger in je schoenen staat en minder bang bent voor je ex, hoe makkelijker je leven wordt, en als je daar zelf niet uitkomt is het misschien een idee om daar ondersteuning bij te zoeken. Je zou kunnen beginnen met een afspraak met de huisarts of de praktijkondersteuner GGZ om te vragen waar je met dit soort dingen terecht kunt. Want voor je ex blijven wegduiken totdat je kind 16 is, dat lijkt me ook geen aantrekkelijk vooruitzicht, eerlijk gezegd.
En wat als je zelf weg gaat? Wat gebeurt er dan met je kind?
Tsjor
Catwoman schreef op 16-03-2025 om 20:58:
[..]
Ja dat is waar. Ik denk ook dat hij het wel graag wilde maar gewoon niet kon. Ik heb zijn verslaving ook altijd als een ziekte gezien en zijn gedrag daardoor voor mezelf goed gepraat. Maar toen ons zoontje er was kon ik het niet meer verkopen aan mezelf en moest ik de realiteit onder ogen zien. Als ik geen moeder was geworden dan had ik waarschijnlijk nog bij mijn ex geweest. Daar ben ik heel dankbaar voor.
Serieus? Waarom denk je dat? Dit lijkt mij dan écht een prioriteit om aan te gaan werken samen met jouw behandelaar, want als je dit na 2 jaar schrijft, vind ik dat wel een grote alarmbel!
Temet schreef op 18-03-2025 om 08:25:
" Ik vind het lastig om omgang te hebben zonder begeleiding erbij omdat ik bang ben dat hij dan weer mijn leven in probeert te komen en op mij in gaat praten. Ik heb tijdens de bor een keer gehad dat de begeleiding het vergeten was en ik alleen met mijn ex en zoontje zat en mijn ex was helemaal niet met ons zoontje bezig maar vooral bezig met dingen aan mij vragen en te kijken wat hij bij mij nog kon proberen."
Ik kom hier nog even op terug. Misschien is dit iets om hulp voor te zoeken. Mijn indruk is dat je te bang bent voor je ex, waarmee je hem veel meer macht over jouw leven geeft dan hij verdient en dan nodig is. Als je steviger in je schoenen zou staan, dan zou je je veel minder druk maken om wat hij wil of niet wil. Nu zit je steeds maar met "wat als hij..." , als je minder zou inzitten over het idee dat hij je onder druk zou kunnen zetten, dan zou je meer je schouders op kunnen halen over wat hij doet of laat.
Want eerlijk gezegd: vanaf een afstand bezien - en ik besef dat ik makkelijk praten heb - is je ex weliswaar een oelewapper, maar echt bedreigend lijkt hij nu ook weer niet. Dat blijkt ook wel uit wat je zelf schrijft. Je schrijft niet dat je geen omgang zonder begeleiding wilt omdat je bang bent dat hij je huis verbouwt (dat soort exen zijn er ook), maar je bent bang dat hij weer in je leven probeert te komen en op je in gaat praten.
Maar dit draadje startte meer dan twee jaar geleden! Je bent toch wel wat sterker geworden in die twee jaar en meer van hem losgekomen? Dat 'weer in je leven komen", daar ben je zelf bij. Als hij, nadat dit traject is afgelopen, weer omgang wil, dan kan je hem gewoon bij je thuis toelaten ( of desnoods begin je met een afspraak op een openbare plek) en als hij je weer terug probeert te krijgen kan je gewoon nee zeggen. Dat hij praat, wil niet zeggen dat jij moet doen wat hij wil.
Hoe sneller jij steviger in je schoenen staat en minder bang bent voor je ex, hoe makkelijker je leven wordt, en als je daar zelf niet uitkomt is het misschien een idee om daar ondersteuning bij te zoeken. Je zou kunnen beginnen met een afspraak met de huisarts of de praktijkondersteuner GGZ om te vragen waar je met dit soort dingen terecht kunt. Want voor je ex blijven wegduiken totdat je kind 16 is, dat lijkt me ook geen aantrekkelijk vooruitzicht, eerlijk gezegd.
Ja daar heb je gelijk in. Ik geef hem nog teveel macht over mij. Ik ben een tijdje bang voor hem geweest, toen hij mij bedreigde en stalkte. Die angst zit er nog wel in bij mij. Ik heb toen een kant gezien van hem die ik niet kende. Ik ga al naar een therapeut daarvoor.
tsjor schreef op 18-03-2025 om 08:31:
En wat als je zelf weg gaat? Wat gebeurt er dan met je kind?
Tsjor
Je bedoeld dat mijn ex bij mij thuis is met ons zoontje en ik dan weg ga? Dat lijkt me niet verstandig. De omgangsbegeleider zegt dat mijn ex niet alleen kan zijn met ons zoontje omdat hij niet in staat is om voor hem te zorgen. Dus dat zou onverantwoord zijn.
RoodVruchtje schreef op 18-03-2025 om 18:17:
[..]
Serieus? Waarom denk je dat? Dit lijkt mij dan écht een prioriteit om aan te gaan werken samen met jouw behandelaar, want als je dit na 2 jaar schrijft, vind ik dat wel een grote alarmbel!
Ik denk dat omdat ik toen een roze bril op had en de realiteit niet zag. Tijdens mijn zwangerschap zag ik de dingen al iets helderder en na de bevalling zag ik ineens alles helemaal helder en was mijn gevoel voor mijn ex ook weg. Als ik niet zwanger was geworden dan had ik misschien nu nog in die situatie gezeten. Ik weet dat dat niet goed is en ik werk daar ook aan met een therapeut. Ik durf ook geen nieuwe relatie aan te gaan omdat ik bang ben dat ik dingen dan niet meer helder zie, ik vertrouw mezelf niet meer.
Ik heb de omgangsbegeleider gesproken. Ze heeft contact gehad met het wijkteam van de gemeente. Het wijkteam kan niets doen omdat de situatie niet ernstig genoeg is. Ze heeft wel advies gegeven en dat is om de druk bij mijn ex op te voeren en er bovenop te gaan zitten. Dus het tegenovergestelde van wat ik voor ogen had. De omgangsbegeleider wil dit wel gaan proberen zegt ze. Ze wil de omgang langer maken dus 1,5 a 2 uur ipv 1 uur en ze wil ook naar een speeltuin toe waar je voor moet betalen. Ik vraag wie gaat dat dan betalen. Ze zegt dat betaal ik want vader betaald dat niet. Ik zei dat ik dat heel apart vind. Ze zegt dat ze wil zien of mijn ex dat volhoud zonder te roken en met ons zoontje zolang zijn. Ze wil dan ook strengere regels opleggen bij mijn ex. Ik vraag me af of dit een goed idee is. Ze gaat nu een plan schrijven en dan krijg ik dat te lezen. Als ik er niet mee akkoord ga dan kan ik met het traject stoppen. Als ik wel akkoord ga dan kunnen we dat proberen en mocht mijn ex zich dan niet aan de regels houden dan stopt de omgangsbegeleider ermee. Ik ben heel benieuwd naar dat plan.....
je kunt natuurlijk ook proberen dat plan te sturen in wat jij wil. Ik denk dat jij en de begeleider daar samen wel uit moeten kunnen komen.
Ysenda schreef op 20-03-2025 om 17:40:
je kunt natuurlijk ook proberen dat plan te sturen in wat jij wil. Ik denk dat jij en de begeleider daar samen wel uit moeten kunnen komen.
Ik heb wel aangegeven dat ik de omgang liever naar 4 weken heb ipv 3 weken. Dat pakt ze denk ik wel op. Maar ze zei dat als het plan er is ik daar niet echt iets aan veranderen kan. Kleine dingen wil ze wel aanpassen voor mij maar meer niet. Ik vind het allemaal erg apart want ik heb dit traject zelf opgestart en dit is mij niet opgelegd. Maar nu wordt mij straks wel een plan opgelegd waar ik misschien niet achter sta.
Catwoman schreef op 20-03-2025 om 17:46:
[..]
Ik heb wel aangegeven dat ik de omgang liever naar 4 weken heb ipv 3 weken. Dat pakt ze denk ik wel op. Maar ze zei dat als het plan er is ik daar niet echt iets aan veranderen kan. Kleine dingen wil ze wel aanpassen voor mij maar meer niet. Ik vind het allemaal erg apart want ik heb dit traject zelf opgestart en dit is mij niet opgelegd. Maar nu wordt mij straks wel een plan opgelegd waar ik misschien niet achter sta.
Nee,dat gebeurt niet, want je schrijft zrlf al: "Als ik er niet mee akkoord ga dan kan ik met het traject stoppen."
Ik verwacht, op basis van jouw verhalen, dat hij langere omgangsmomenten niet gaat volhouden.
Misschien kun je dit gewoon zien als een geplande manier van de omgangsbegeleider om te kunnen aantonen dat je ex het NIET volhoudt en dat de omgang beter kan stoppen.
Dit soort gedachtegangen heb ik ook weleens meegemaakt.
Juist wel uitbreiden met de motivatie dat vader zich dan kan laten zien. Weet je zeker dat dit plan van de begeleiding komt, of zou ze ook vader hebben gesproken?
Het kan zijn dat ze "op zoek zijn" naar een reden om alles af te sluiten onder het mom "vader werkt niet aan de afspraken mee".
maar als het vrijwillig is kun je ook gewoon zeggen als het contract af loopt: we gaan niet verlengen, vader heeft genoeg kansen gehad. Als zoon ouder is en zelf wil dan zoeken we weer contact.
Je laat je nog te veel regeren door angst.
Laar hem maar naar een rechter gaan. Dan kom jij met een alimentatie verzoek.
Voordeel zou zijn dat jij er dan niet bij hoeft te zijn, want het contact met je ex levert jou veel druk op.
Ik snap dat je het vreemd vindt, maar waarom zou je erop tegen zijn?
Tsjor