Getuigenissen gevraagd: hoe weggaan?

MK wat verdrietig om te lezen. Jullie situatie klonk al niet prettig. Maar niet vreemd dat je hierover verdrietig bent. En voor je kinderen ook heftig (hoewel hij niet echt betrokken was). 

Wel heel verstandig aangepakt. Eerst zelfstandig een huis regelen. Spullen pakken en dan pas vertellen. 

Moederkareltje schreef op 08-04-2025 om 14:06:

ik ben gisteren bij man weggegaan en heb eerst een woning gezocht. Toen dat rond was wat spullen er neergezet en gisteren iemand er bijgehaald om mijn kleren en kinderen mee te nemen zodat ik niet bang hoefde te zijn voor man zijn reactie. Het werd natuurlijk wel schreeuwen en schelden maar gelukkig maar even. Wat ik niet mee heb koop ik wel opnieuw. Man is totaal woest en wil me nooit meer zien en heeft me overal geblokkeerd. De kinderen wil hij misschien over 5 jaar zien zei hij. Lekker rustig. Opgesodemieterd met het gezeik. Eindelijk rust. Maar ook verdriet. Veel verdriet.

Joh, wat onverwacht. Of zeg je hoe ts het moet aanpakken en ben je nog wel bij je man? Maar praktisch gezien: hoe kom jij zo snel aan een woning? sterkte met het verdriet. 

Moederkareltje schreef op 08-04-2025 om 14:06:

ik ben gisteren bij man weggegaan en heb eerst een woning gezocht. Toen dat rond was wat spullen er neergezet en gisteren iemand er bijgehaald om mijn kleren en kinderen mee te nemen zodat ik niet bang hoefde te zijn voor man zijn reactie. Het werd natuurlijk wel schreeuwen en schelden maar gelukkig maar even. Wat ik niet mee heb koop ik wel opnieuw. Man is totaal woest en wil me nooit meer zien en heeft me overal geblokkeerd. De kinderen wil hij misschien over 5 jaar zien zei hij. Lekker rustig. Opgesodemieterd met het gezeik. Eindelijk rust. Maar ook verdriet. Veel verdriet.

Je eigen kinderen zo tekort doen,  ik wil zeggen wat een ..  maar ja dat wist je al na de 1ste

Renate46 schreef op 08-04-2025 om 15:00:

[..]

Zieke reactie zeg

Ziek , hoezo ? Het is hard maar het is wel zo , moeder karel zegt zelf eerder ik wilde kinderen hij wilde ze wel maken met me, relatie kwam pas later enz. Haar kinderwens is altijd leidend geweest in haar beslissingen ook toen vader na de eerste al aangaf en liet zien geen vaderrol te willen, wilde zij 2 verwante kinderen hebben en maakte de rest niet uit 

Lexus schreef op 08-04-2025 om 17:06:

[..]

Joh, wat onverwacht. Of zeg je hoe ts het moet aanpakken en ben je nog wel bij je man? Maar praktisch gezien: hoe kom jij zo snel aan een woning? sterkte met het verdriet.

Bedankt. Na 3 jaar relatietherapie kwam het voor de betrokkenen en omgeving niet onverwacht. Ik was al tijden aan het reageren op sociale huur loting woningen. Heb toevallig gewonnen. Ik geloof dat goede en slechte kaarten elkaar ergens toch wel in balans houden in het leven. 

Edithvandebiejen schreef op 08-04-2025 om 21:52:

Iedereen, bedankt allemaal voor jullie input. Ik voel dat jullie meer uitleg nodig hebben maar wegens eventueel te herkenbaar kan ik jullie niet te veel details geven. Ik ben een hele periode bij een therapeuten geweest en voor haar was het simpel: ofwel relatietherapie ofwel gedaan ermee. Hij is absoluut niet fysiek agressief, maar wel manipulatief en controlerend. Tsjor, ik ga er niet van uit dat ik de kinderen meeneem hoor, ik heb al vaak reacties van jou op dit forum zien passeren en ik denk dat jij een zeer slechte ervaring moet gehad hebben, klopt dat? Alsof alle vrouwen kinderafpakkende monsters zijn... Neen, de kinderen zien hun vader graag, en ik zou ze nooit afpakken. In dit geval bedoelde ik gewoon, als hij bijvoorbeeld emotioneel overmand is, neem ik ze misschien best even mee om hem tijd te geven. Of zou dat net olie op het vuur zijn?

We maken enorm veel ruzie, waar hij trouwens alrijd het laatste woord wilt, waardoor die ruzie escaleert. Ik ben toch net iets te trots om echt elke keer dat hij mij beledigt mijn klep toe te houden (wat ik rgeelmatig wel doe hoor). Dit gebeurt vaak waar de kinderen bij zijn en dit wil ik niet. Ik ben zelf in dit soort situatie opgegroeid en ik heb het gevoel dat ik de cirkel moet breken.

Je weet dus zeker dát je wilt gaan scheiden? Was hij ook mee naar die therapeut? Dat hij het daar van je hoorde? Of zou het misschien een idee zijn om nog een keer samen naar de therapeut te gaan om het hem daar te vertellen? Heb je een mogelijkheid tot nieuwe woonruimte? Is het een idee dat je zelf naar de therapeut gaat nog een paar keer om dingen voor jezelf helder te krijgen en ook om te adresseren waarom je te beïnvloeden bent door traantjes of manipulatie? Leren daarin assertief te zijn en het goed te brengen kan inderdaad een goed nahuwelijk bevorderen. Dat ben ik dan wel met tsjor eens. 

Edithvandebiejen schreef op 08-04-2025 om 21:52:

Iedereen, bedankt allemaal voor jullie input. Ik voel dat jullie meer uitleg nodig hebben maar wegens eventueel te herkenbaar kan ik jullie niet te veel details geven. Ik ben een hele periode bij een therapeuten geweest en voor haar was het simpel: ofwel relatietherapie ofwel gedaan ermee. Hij is absoluut niet fysiek agressief, maar wel manipulatief en controlerend. Tsjor, ik ga er niet van uit dat ik de kinderen meeneem hoor, ik heb al vaak reacties van jou op dit forum zien passeren en ik denk dat jij een zeer slechte ervaring moet gehad hebben, klopt dat? Alsof alle vrouwen kinderafpakkende monsters zijn... Neen, de kinderen zien hun vader graag, en ik zou ze nooit afpakken. In dit geval bedoelde ik gewoon, als hij bijvoorbeeld emotioneel overmand is, neem ik ze misschien best even mee om hem tijd te geven. Of zou dat net olie op het vuur zijn?

We maken enorm veel ruzie, waar hij trouwens alrijd het laatste woord wilt, waardoor die ruzie escaleert. Ik ben toch net iets te trots om echt elke keer dat hij mij beledigt mijn klep toe te houden (wat ik rgeelmatig wel doe hoor). Dit gebeurt vaak waar de kinderen bij zijn en dit wil ik niet. Ik ben zelf in dit soort situatie opgegroeid en ik heb het gevoel dat ik de cirkel moet breken.

Hoe zie je het zelf voor je? De optie hem vragen te vertrekken vind ik persoonlijk wel de minst aantrekkelijke van je aangegeven opties. Niet alleen hoor je dat je relatie ten einde is je bent ook gelijk dakloos ... Jij bent degene die al verder in het proces is en ik zou dan ook zelf vertrekken, heb je een plan van waar je heen zou gaan? De kinderen zou ik niet bij het gesprek zelf willen dus ik zou wel een moment kiezen dat jullie samen zijn. 

Niet je vraag,  maar zou je als hij wel mee zou werken aan therapie er nog wel voor willen gaan?

Als je de bom laat vallen dan zou ik zeker de kinderen daar niet bij willen hebben. Kun je ze niet in de meivakantie uit logeren sturen ofzo?

De vraag van Anoniemvoornu is ook een legitieme: zou je relatietherapie nog willen overwegen als hij dat wil? Het is eigenlijk niet duidelijk of je dat ooit hebt voorgesteld en dat hij dat afwees, of dat het überhaupt nooit ter sprake is gekomen. Als je kinderen nog jong zijn dan zou ik relatietherapie nog een eerlijke kans geven - al kan je met recht twijfelen aan de kans op succes. Maar a) dan heb je er alles aan gedaan en b) therapie is altijd nog stukken goedkoper dan een scheiding, dus als het wel werkt, is dat mooi. Mogelijk heeft je partner eerder geen therapie gewild, maar hij zal niet de eerste zijn die alsnog in beweging komt als de scheiding daadwerkelijk dreigt. 

Zijn je kinderen al tieners, dan kan het zinvol zijn om, als dat mogelijk is, te wachten tot ze meerderjarig zijn. Dan hoeven er namelijk geen afspraken over omgang meer gemaakt te worden. De tussenliggende periode kan je dan gebruiken om je huisvesting te regelen en je financiële positie zo sterk mogelijk te maken. 

Goh wat bijzonder Temet om voor te stellen relatietherapie voor te stellen terwijl TS zegt " Ik weet in mijn binnenste dat ik eigenlijk zo snel mogelijk weg moet." Zij heeft dan haar besluit toch al genomen en haar vraag gaat toch over hoe ze het moet gaan aanpakken en doorzetten? Als ze zou laten blijken dat ze twijfelt is het een ander verhaal en begrijp ik je visie van dat het makkelijker is als de kinderen wat groter zijn. Maar ik lees geen twijfel over haar besluit eigenlijk. 

ik begrijp twee dingen niet van de adviezen. Zij wil scheiden en iemand adviseert om haar man te vragen te vertrekken. Wat denk je dat die man doet? Blijven natuurlijk. Verder wordt geadviseerd om de kinderen mee te nemen en dat wil TO ook. Maar waarom heeft zij er recht op om de kinderen mee te nemen? Die kunnen ook bij vader blijven toch? 

Edithvandebiejen schreef op 09-04-2025 om 11:36:

Hoi iedereen, ja ik heb relatietherapie voorgesteld en zijn reactie was: wanneer zouden we dat nog moeten doen. 't is moeilijk om zoveel jaar neer te pennen en nog moeilijker om er een beslissing over te maken hoor. Ik vind teksten van mezelf terug die ik jaren geleden al aan hem schreef. Ik kan gewoon ook niet alle details geven, want je weet nooit dat hij er het zelfde over denkt en hier ook actief is . Ik leg ook niet de volledige schuld bij hem hoor, ik ben zeer zelfreflecterend en vraag me dan ook soms af of alles niet gewoon mijn schuld is, maar dit neemt niet weg dat ik doodongelukkig ben en mijn lichaam gewoon letterlijk aftakelt door de situatie. Ik besef dat ik zoveel jaar geleden misschien een verkeerde keuze gemaakt heb, maar wat levert dit mij op? Denken jullie dat in een ongelukkige relatie blijven, vol ruzie, of met een moeder die stilletjes wegkwijnt de oplossing is? Toch echt bedankt voor jullie voorstellen en inzichten en de moeite die jullie doen om te antwoorden. Ik had graag wat getuigenissen gelezen over mensen die weggegaan zijn en hoe dit verlopen is het moment zelf. Zoals moederkareltje dit beschrijft, hoewel dit niet echt de manier is waarop ik het zie gebeuren, hoop ik.

Je klinkt murw. Alsof je de stap om weg te gaan niet kunt zetten omdat je geen energie meer hebt en daarom blijft. Maar daarmee krijg je niet meer energie want jullie maken de hele tijd ruzie en hij is controlerend etc. Dat maakt ook moe en berooft je van de energie om stappen te ondernemen. Maar misschien als je enige tijd uit de situatie bent, dat je dan meer energie krijgt en kan overzien hoe en wanneer je dingen echt wilt doorzetten. Je schreef dat je naar je moeder kon. Kan je dat niet gewoon een tijde doen? Dat je tegen je man zegt dat dit nodig is omdat jullie te veel ruzie maken en je even rust wil. Gewoon een tijdje?

Wat had je trouwens gehoopt door de verhalen van anderen te krijgen? Iedere situatie is toch anders en moeilijk te vergelijken?

Moederkareltje schreef op 08-04-2025 om 20:54:

[..]

Bedankt. Na 3 jaar relatietherapie kwam het voor de betrokkenen en omgeving niet onverwacht. Ik was al tijden aan het reageren op sociale huur loting woningen. Heb toevallig gewonnen. Ik geloof dat goede en slechte kaarten elkaar ergens toch wel in balans houden in het leven.

Sterkte MK! Ik vind het een moedige beslissing en gun je veel rust na een relatie die verre van ideaal klonk.

Edithvandebiejen schreef op 09-04-2025 om 11:36:

Hoi iedereen, ja ik heb relatietherapie voorgesteld en zijn reactie was: wanneer zouden we dat nog moeten doen. 't is moeilijk om zoveel jaar neer te pennen en nog moeilijker om er een beslissing over te maken hoor. Ik vind teksten van mezelf terug die ik jaren geleden al aan hem schreef. Ik kan gewoon ook niet alle details geven, want je weet nooit dat hij er het zelfde over denkt en hier ook actief is . Ik leg ook niet de volledige schuld bij hem hoor, ik ben zeer zelfreflecterend en vraag me dan ook soms af of alles niet gewoon mijn schuld is, maar dit neemt niet weg dat ik doodongelukkig ben en mijn lichaam gewoon letterlijk aftakelt door de situatie. Ik besef dat ik zoveel jaar geleden misschien een verkeerde keuze gemaakt heb, maar wat levert dit mij op? Denken jullie dat in een ongelukkige relatie blijven, vol ruzie, of met een moeder die stilletjes wegkwijnt de oplossing is? Toch echt bedankt voor jullie voorstellen en inzichten en de moeite die jullie doen om te antwoorden. Ik had graag wat getuigenissen gelezen over mensen die weggegaan zijn en hoe dit verlopen is het moment zelf. Zoals moederkareltje dit beschrijft, hoewel dit niet echt de manier is waarop ik het zie gebeuren, hoop ik.

Ik denk dat hier veel ervaringsdeskundigen zijn en de ervaringen variëren van woede, verdriet, slachtoffergedrag, manipulatie, onverschilligheid, noem maar op. Maar de kans dat een manipulerende controlerende man een scheidingsaankondiging positief opvat lijkt me niet zo groot, dus eens met het advies om dit zonder kinderen te doen, evt bij een therapeut en als hij snel agressief wordt niet in een persoonlijk gesprek maar via de app oid. En natuurlijk goed om je voor te bereiden en ervoor te zorgen dat je je leven alleen kunt vormgeven qua woning, werk, etc.