Zwager heeft hekel aan baby
Ik heb een redelijke band met mijn zus, maar zij is getrouwd met een man die er geen geheim van maakt dat hij mij niet mag. Ik heb het ook niet zo op hem dus ik heb dat altijd maar gelaten. Echter, ik ben dit jaar moeder geworden en sindsdien gedraagt mijn zwager zich idioot. Hij stoort zich aan de baby en de aandacht die de baby krijgt. We zien elkaar wekelijks bij mijn ouders thuis en dan negeert hij ons straal en doet hij bozig. Dat drukt nogal op de sfeer.
Mijn zus heeft gevraagd of wij er rekening mee willen houden dat hij het lastig vindt zo'n baby in de familie. Moeten we dat doen? Ik wil mijn zus niet schofferen, maar mijn ouders zijn juist zo in de wolken en ik wil deze bijzondere tijd ook niet laten dicteren door zo'n kinderachtige vent.
redbulletje schreef op 07-08-2023 om 20:21:
[..]
Dan neem je hem dus niet serieus als je met de overtuiging komt dat hij geen hekel aan babys/kinderen kan hebben. Accepteer het gewoon dat niet iedereen op die dominante aanwezigheid zit te wachten. En ga voortaan niet meer op dezelfde dag naar je ouders. Met zus alleen kun je ook wel 1 op 1 afspreken.
Aangezien zwager er blijkbaar zoveel moeite mee heeft dat hij zich niet fatsoenlijk kan gedragen, staat het hem natuurlijk ook vrij om op een andere dag te gaan.
Jou zus heeft aangegeven dat hij het lastig vind een baby in de familie....
Maar wat vind hij dan precies lastig? Concreet: waar moeten jullie rekening mee houden? Wat wordt van jullie concreet gevraagd? Wat vind hij lastig?
Verder geef je in je openingsfase aan dat je zwager jou overduidelijk niet mag, al vanaf het begin en jij hem ook niet eerlijk gezegd. Verkeerde chemie en mismatch qua menstype.
Maar wat is er in het verleden voorgevallen van beide kanten, dat jullie elkaar niet ' moeten'?
Alleen RB kan de logica hebben dat als 1 persoon last heeft van een baby, en zichzelf vervolgens als een kleuter gedraagd, de hele familie zich aan moet passen aan die ene persoon. Want last van een kind, weegt altijd zwaarder dan al het andere 🤦♀️
Dit is echt een lastige situatie. Ik heb even zitten denken hoe ik zoiets zou aanpakken. Ik denk dat ik het volgende zou doen: elk familielid apart benaderen voor een gesprek en ze vertellen welke impact gedrag van zwager op mij heeft. Stap 1 is bewustwording, want mijn ervaring is dat veel mensen dit soort dingen niet noodzakelijk meekrijgen en als ze er al iets van merken, moeten ze ook nog maar doorhebben hoeveel last jij ervan ervaart. ik zou ze nog niets concreets vragen aan actie, ik zou ze alleen vragen of ze willen observeren wat er gebeurt in de interactie. En de vraag van zus voorleggen. Weten ze daar al van? Stap 2 is terughoren van de familieleden die je eerder individueel hebt benaderd: wat zien zij en wat vinden ze daarvan? Ook zus, dus. Pas stap 3 is een actie bedenken. En die eventueel onderling afstemmen, met bijvoorbeeld als randvoorwaarde dat je het contact met zus wilt behouden én tegelijkertijd jouw grenzen niet overschrijdt. Stap 4 is de actie uitvoeren. Als dat bijvoorbeeld ingrijpen is terwijl zwager het gedrag weer vertoont, bijvoorbeeld door aan te geven dat je negeren en/of door jou heen praten niet acceptabel vindt, heb je in ieder geval de steun van je familie.
Dan kan die bom best eens barsten en is de volgende stap achterhalen waarom hij zich zo gedraagt. Want ik vind het wel kleutergedrag, van hem en hij laat zijn vrouw/jouw zus de kooltjes uit het vuur halen. Een gesprek tussen hem en jou met een onafhankelijke (!) derde die goed is in conflictgesprekken, kan dan helpen.
Lollypopje schreef op 07-08-2023 om 15:04:
Het nare van deze dynamiek is dat door het mijden van conflicten, jouw familie niet neutraal is, zoals ze zelf misschien denken, maar elke keer keer opnieuw tegen jou kiezen.
Zijn ze zich daar van bewust? Dat ze deze etentjes zo voor jou tot een onveilige plek maken en jou daardoor uiteindelijk daar misschien wel weg jagen?
Misschien helpt het dat eens naar hen te benoemen.
Nee ik denk niet dat ze zich daar van bewust zijn, want het klopt ze willen neutraal blijven. Ik was me er zelf niet eens volledig van bewust, maar het klopt wel wat je zegt 
heb er slecht van geslapen.
Flanagan schreef op 07-08-2023 om 15:04:
[..]
Hier herken ik die familiedynamiek van lieve vrede. Ik heb mij ook enorm verbaasd over houding van sommige familie naar mij toe. Tot ik er achter kwam dat iemand, heel dichtbij, om zichzelf vrij te pleiten, onwaarheden had rondgestrooid. Daardoor kon ik de houding van de anderen beter begrijpen.
Dat kan bij Miamiamia ook sudderen; tijdens de ruzie met haar zus kan die zus een ontwricht beeld over haar hebben geschetst. Dat hij meegaat naar de gezellige familiebijeenkomsten, kan uit pure bescherming van zijn vrouw zijn. Voor mij een blijk dat hij minder onzeker is als je ouders doen voorkomen. Eerder over beschermend.
Jaloezie kan jaren leven zonder dat de ander dat in de gaten heeft. Je weet niet hoe je zus thuis over jou praat. De vraag is; wil je dat dan weten? Of ga je je focussen op een ieder die wel leuk tegen je is.
Wat een heftig verhaal, is dat nog goed gekomen als je het wil delen?
Mijn zwager is wel heel beschermend dat klopt, mijn zus waardeert dat ook juist in hem, maar ik hoop niet dat het zoiets is zeg. Ik heb mijn zus wel hoger zitten.
Oog schreef op 07-08-2023 om 18:40:
Ik lees verschillende reacties die aangeven dat zus en/of vader hierop moet ingrijpen. Persoonlijk denk ik dat het niet werkt. Je legt bovendien de verantwoordelijkheid bij een ander. Die helemaal
anders kan reageren dan jij nu overziet. Helaas heb ik zelf ooit ook in een soortgelijke situatie gezeten, hoewel minder erg. Mijn advies: kill him with kindness.
Concreet: ga op bezoek bij je zwager. Bij voorkeur als je zus er niet is. Of stuur zus even weg. Vervolgens zeg je: ik kom voor jou. Ik maak me zorgen om je. Ik zie dit en dat gedrag en ik geloof er niets van dat jij echt zo bent. Ergens is er iets misgegaan. Dat vind ik heel erg, want mijn zus is heel blij met jou en ik ben ervan overtuigd dat dat terecht is. Ik vind het naar dat je je zo ongelukkig voelt in ons gezelschap en ik pieker me suf waardoor dat zou kunnen komen. Misschien vind jij dit lastig en moeilijk om te zeggen, maar zullen we samen eens proberen om hier woorden aan te geven?
Nou ja, zoiets. In een echt gesprek loopt het toch altijd anders. Mocht het allemaal op niets uitlopen, dan kun je echt jezelf voor altijd recht in de spiegel aankijken en weten dat jij er alles aan hebt gedaan.
En dan heb ik nog een voorzichtig advies. Je schreef in je eerdere post dat je je politieke voorkeur ventileert en dat die anders is dan die van je zwager. Je zou willen dat dat kon, en het zou moeten kunnen, maarrrrr… ik werk in de politiek en laat me je vertellen dat je het beter niet kunt doen. Echt niet. Echt niet. Echt niet. Doe met dit advies wat je wil, maar geloof me als ik je dit zeg vanuit mijn eigen ervaringen.
Heel veel succes!
Vervelend dat het herkenbaar voor je is. Ik vind het inderdaad moeilijk om op de rest van mijn familie te vertrouwen in deze situatie, maar toch gaat het mij niet lukken om het zo te doen denk ik. Is dat bij jou toen wel gelukt? Ik ben te boos op mijn zwager (voel ik nu ineens) en ik geloof ook niet dat hij zich open zou stellen.
Je advies over politiek heb ik al wel jaren geleden ter harte genomen. Dat hielp inderdaad ook niet en vermijd ik dus maar, helaas.
Miamiamia schreef op 08-08-2023 om 09:27:
[..]
Nee ik denk niet dat ze zich daar van bewust zijn, want het klopt ze willen neutraal blijven. Ik was me er zelf niet eens volledig van bewust, maar het klopt wel wat je zegt
Ach wat naar toch 
zou je dit op een rustig moment een keer met hen durven te bespreken? Wat dit met jou doet?
Miamiamia schreef op 08-08-2023 om 09:27:
[..]
Nee ik denk niet dat ze zich daar van bewust zijn, want het klopt ze willen neutraal blijven. Ik was me er zelf niet eens volledig van bewust, maar het klopt wel wat je zegt
Weet je wat het vervelende is van denken dat je neutraal blijft? Dat je dus iemand heel erg bezeert. En daarmee helemaal niet neutraal blijft, maar juist een kant kiest.
Neutraal betekent benoemen dat bepaald gedrag niet sociaal is, zonder diegene te veroordelen. Neutraal betekent corrigeren als iemand sociaal onwenselijk gedrag vertoont, niet het maar laten gebeuren.
Ik ben zelf niet zo van iedereen vooraf spreken in een drietrapsrakket- al was het maar omdat je met je baby je energie beter kunt gebruiken. Je zou je kunnen beperken tot bij je ouders en broer aangeven dat wat zij denken ‘niet mee bemoeien’, eigenlijk ervoor zorgt dat jij heel onveilig en onzeker bij die etentjes zit. Dat zij door niets te zeggen hem toestemming geven jou weg te pesten.
Dan kunnen zowel jij als je man de keer erna wel een opmerking maken. Ook weer; benoem het gedrag, niet de mens. Hallo Harry, ik zou het fijn vinden als je ons ook begroet. Goh Harry, mijn vrouw was aan het woord. Zou je daar niet doorheen willen praten want dat voelt erg onbeleefd en maakt dat zij zich erg onveilig voelt. En de uitsmijter; Harry, ik hoor dat je moeite hebt met de baby. Kun je uitleggen wat daar de oorzaak van is zodat we kunnen meedenken over een oplossing ipv heel omzichtig om je heen dansen. Dat laatste maakt dat ik deze etentjes niet meer als fijn ervaar en dat kan niet de bedoeling zijn.
En nogmaals, Harry kan een mijnheer zijn zoals redbulletje hierboven, met een hekel aan kinderen, een grote eikel of een echte reden die je nog niet weet. Maar zolang het een roze olifant in de kamer is, is niemand neutraal.
Het is helemaal voorstelbaar dat dit ontzettend lastig voelt. Maar door hier nu mee aan de gang te gaan, jezelf te uiten en zaken bespreekbaar te maken, doe je sws jezelf een plezier. Voor jezelf en je kind opkomen moet nog vaak zat, en dit is helaas een goed moment om ermee te oefenen.
Miamiamia schreef op 06-08-2023 om 11:27:
[..]
Ik ben daar ook heel benieuwd naar, maar mijn zus draait er een beetje omheen en mijn zwager wil niet praten dus ik kan alleen maar gissen. Het zal niet losstaan van zijn hekel aan mij denk ik, maar ook die begrijp ik niet zo goed. Ik ben best wel links en hij is een stuk rechtser, maar politiek is zelden onderwerp van gesprek dus dat zal het toch niet zijn? Ook hebben mijn zus en ik jaren geleden eens flinke ruzie gehad en ik weet dat hij er toen niet achter stond dat ze het daarna weer goed wilde maken, maar dat is echt lang geleden en de ruzie had niets met hem te maken. Dus of dat het dan is? Misschien vindt hij het gewoon echt lastig om met de aanwezigheid van een baby te dealen zoals mijn zus zegt, maar waarom wil hij er dan zelf één?
Jou zwager klinkt als een heel onvolwassen man. Mijn eigen zus heeft (had) ook moeite met mijn ex (vader van onze kinderen). En mijn ex met haar. Dat is heel lastig om tussen te zitten en daarmee kan je zelden iemand echt plezieren en degene die van beiden houdt (in jouw geval jouw zus) zit dan tussen twee kampen in. Dat is geen fijne positie. Soms kan dan de keuze zijn om elkaar wat minder op te zoeken als dat lukt. Maar dat vind ik gewoon een kwestie van niet constant de confrontatie op hoeven zoeken als dat niet nodig is.
Het gedrag van jouw zwager vind ik eerlijk gezegd best wel bizar en dat zou voor mij reden zijn om een 1 op 1 gesprek met je zus te hebben en dan bespreken wat je opvalt en dat je je ook zorgen om haar maakt en haar neiging om zich zo aan te passen aan haar man. Mocht je merken dat het in dit gesprek op veel weerstand landt (dit zijn toch wel altijd de gevoelige onderwerpen), probeer het dan praktisch te houden en vraag háár naar een voorstel die voor iedereen zou kunnen werken, incl. om de week bij jullie ouders eten (ene week zij, andere week jullie) of dat haar man af en toe niet meegaat of dat jullie wat eerder komen en eerder vertrekken. Iets praktisch haalbaars. Maar dan moet het daar ook wel echt bij blijven en je zus mag ook best weten dat je verwacht dat jullie allemaal volwassenen zijn en dat ook voor hem geldt. Dus hij zal zich ook moeten kunnen gedragen.
Sterkte hoor, lijkt me een hele lastige situatie.
Miamiamia schreef op 08-08-2023 om 09:30:
[..]
Wat een heftig verhaal, is dat nog goed gekomen als je het wil delen?
Mijn zwager is wel heel beschermend dat klopt, mijn zus waardeert dat ook juist in hem, maar ik hoop niet dat het zoiets is zeg. Ik heb mijn zus wel hoger zitten.
Nee, maar het slijt en je weet wat je aan een ander hebt. Mensen zijn zo beïnvloedbaar, dat het je leert meer stil te staan bij wie je bent en wat voor jou prioriteit heeft.
Sorry, lees pas net de laatste ontwikkelingen en dat je het hebt besproken. Ik ben het met iedereen eens dat neutraal zijn alles behalve neutraal is. Als je weet dat 1 iemand zich nu niet meer welkom voelt hierdoor en dat negeer je, dan negeer je dat je omwille van de lieve vrede er akkoord mee bent dat 1 iemand zich rot voelt en zich hierdoor onzichtbaar voelt. Dat soort 'neutraliteit' is een uitstekende kweekbodem voor pussende en etterende familie situaties die op een dag klappen. De enige manier om dat te voorkomen is het gesprek aan te gaan en de roze olifant uit de kamer te halen. Ruzie maken is niet per se erg. Het is even vervelend, maar kan heel veel wederzijds onbegrip opruimen, zodat er werkbare situaties ontstaan. Vooropgesteld dat iedereen volwassen is en aan de slag gaat met feedback.
Nu is het kind van TO nog een baby maar wat als haar kind 5 is? En die zwager gaat door met zijn negeertoestanden tegen zelfs een kind van 5? Dat zou toch erg zijn? Ik zou toch een keer de bom laten barsten en laten weten dat hij op moet houden met zijn achterlijke gedrag.
Diyer schreef op 08-08-2023 om 10:10:
Sorry, lees pas net de laatste ontwikkelingen en dat je het hebt besproken. Ik ben het met iedereen eens dat neutraal zijn alles behalve neutraal is. Als je weet dat 1 iemand zich nu niet meer welkom voelt hierdoor en dat negeer je, dan negeer je dat je omwille van de lieve vrede er akkoord mee bent dat 1 iemand zich rot voelt en zich hierdoor onzichtbaar voelt. Dat soort 'neutraliteit' is een uitstekende kweekbodem voor pussende en etterende familie situaties die op een dag klappen. De enige manier om dat te voorkomen is het gesprek aan te gaan en de roze olifant uit de kamer te halen. Ruzie maken is niet per se erg. Het is even vervelend, maar kan heel veel wederzijds onbegrip opruimen, zodat er werkbare situaties ontstaan. Vooropgesteld dat iedereen volwassen is en aan de slag gaat met feedback.
Eens met Diyer, ruzie maken is niet per se erg en kan leerzaam zijn voor hetgeen waardoor het scheef is gegaan. Nu hoort TO al jaren dat ze de verstandigste moet zijn; in belang van de lieve vrede. Tegelijkertijd wordt haar zus zo de hand boven het hoofd gehouden. Die keuze is m.i. juist ongezond. Het hindert een gelijkwaardige band tussen de zussen.
Ik heb diverse jaren mij opgesteld als de verstandigste, in de hoop dat diegene of de mensen om die persoon heen, tot inzicht kwam of diegene durfde aan te spreken, want ik had niet het gevoel dat ik gelijkwaardig gezien werd; ik had maar te zwijgen als ik niet in staat was te vergeven. Maar door familie dynamiek gebeurde dat niet. Op gegeven moment ben ik het beladen gesprek aan gegaan en vragen gesteld en uitgelegd wat het met mij en mijn gezin deed. Er kwam geen reactie. Zelf geen woord. Ik merkte daarna dat de familie nog meer om die persoon heen ging staan en ik als ruziemaker te boek stond.
Dat is wel het risico van een gesprek aan gaan. Ik weet dat ik daarmee een poging heb gedaan een strijdbijl te begraven. Maar ik heb er niets mee bereikt. Ik had het gesprek net zo goed kunnen laten.
Het komt uiteindelijk in het leven er op neer dat je geluk en een goed gevoel bij jezelf hebt te creëren, zonder een ander hiervoor nodig te hebben. Wees gelukkig met je eigen leven en trek je niets aan van het gedrag van die zwager.
Ik ben een cursus mindfulness gaan volgen. Dat gaf mij rust en hielp mij bij voorkomen van aannames doen of te snel reageren. Het hielp mij bij inzien van inzetten voor dat wat voor mij van belang is en los laten wat geen waarde heeft.
Flanagan schreef op 08-08-2023 om 11:21:
[..]
Ik merkte daarna dat de familie nog meer om die persoon heen ging staan en ik als ruziemaker te boek stond.
Dat is wel het risico van een gesprek aan gaan. Ik weet dat ik daarmee een poging heb gedaan een strijdbijl te begraven. Maar ik heb er niets mee bereikt. Ik had het gesprek net zo goed kunnen laten.
Mede daarom zijn die ik-boodschappen zo belangrijk. Daarmee beschuldig je niet, maar benoem je gedrag en wat dat gedrag met je doet.
Je hoeft het gedrag niet te veroordelen als kinderachtig, achterlijk, nalatig en wat we hier ook maar lezen (hoe terecht ook), je hoeft alleen maar het concrete gedrag, je gevoelens en de gevolgen voor jou te benoemen.
