Zwager heeft hekel aan baby
Ik heb een redelijke band met mijn zus, maar zij is getrouwd met een man die er geen geheim van maakt dat hij mij niet mag. Ik heb het ook niet zo op hem dus ik heb dat altijd maar gelaten. Echter, ik ben dit jaar moeder geworden en sindsdien gedraagt mijn zwager zich idioot. Hij stoort zich aan de baby en de aandacht die de baby krijgt. We zien elkaar wekelijks bij mijn ouders thuis en dan negeert hij ons straal en doet hij bozig. Dat drukt nogal op de sfeer.
Mijn zus heeft gevraagd of wij er rekening mee willen houden dat hij het lastig vindt zo'n baby in de familie. Moeten we dat doen? Ik wil mijn zus niet schofferen, maar mijn ouders zijn juist zo in de wolken en ik wil deze bijzondere tijd ook niet laten dicteren door zo'n kinderachtige vent.
redbulletje schreef op 07-08-2023 om 13:40:
[..]
Dan worden ze nog veel vervelender. Baby's slapen als het goed is nog het grootste deel van de tijd.
...en op de leeftijd van jou, Redbulletje, zijn ze het allervervelendst.
Het heeft verder geen zin om in dit draadje weer eens jouw baby-afkeer te gaan spuien, daarmee help je Miamia niets.
Als ik je reactie lees, Miamiamia, dan is het positief dat het probleem met je ouders besproken wordt. Jouw vader of moeder, maar misschien is jouw vader wel de aangewezen persoon om zijn schoonzoon aan te spreken. En dat kan heel klein simpel. Als zwager geen antwoord geeft, dat hij tegen hem zegt 'er wordt je wat gevraagd, kan je antwoord geven'. Of als hij door jou heen spreekt, dat hij zegt 'praat niet door Miamiamia heen, ik kan niet horen wat ze zegt'. Als hij jou niet begroet 'schoonzoon.. wel zo netjes om iedereen te begroeten, Miamiamia zit hier ook. Er mist in deze familie een vader en moeder, die de grenzen bepalen en die voor veiligheid zorgen.
Spreek je vader hierop aan, dat hij achter jou gaat staan. En laat anders je man achter je staan en laat hem dit doen. Maar het allerbeste in deze familiedynamiek, jouw vader.
Het nare van deze dynamiek is dat door het mijden van conflicten, jouw familie niet neutraal is, zoals ze zelf misschien denken, maar elke keer keer opnieuw tegen jou kiezen.
Zijn ze zich daar van bewust? Dat ze deze etentjes zo voor jou tot een onveilige plek maken en jou daardoor uiteindelijk daar misschien wel weg jagen?
Misschien helpt het dat eens naar hen te benoemen.
Miamiamia schreef op 06-08-2023 om 11:27:
[..]
Ik ben daar ook heel benieuwd naar, maar mijn zus draait er een beetje omheen en mijn zwager wil niet praten dus ik kan alleen maar gissen. Het zal niet losstaan van zijn hekel aan mij denk ik, maar ook die begrijp ik niet zo goed. Ik ben best wel links en hij is een stuk rechtser, maar politiek is zelden onderwerp van gesprek dus dat zal het toch niet zijn? Ook hebben mijn zus en ik jaren geleden eens flinke ruzie gehad en ik weet dat hij er toen niet achter stond dat ze het daarna weer goed wilde maken, maar dat is echt lang geleden en de ruzie had niets met hem te maken. Dus of dat het dan is? Misschien vindt hij het gewoon echt lastig om met de aanwezigheid van een baby te dealen zoals mijn zus zegt, maar waarom wil hij er dan zelf één?
Hier herken ik die familiedynamiek van lieve vrede. Ik heb mij ook enorm verbaasd over houding van sommige familie naar mij toe. Tot ik er achter kwam dat iemand, heel dichtbij, om zichzelf vrij te pleiten, onwaarheden had rondgestrooid. Daardoor kon ik de houding van de anderen beter begrijpen.
Dat kan bij Miamiamia ook sudderen; tijdens de ruzie met haar zus kan die zus een ontwricht beeld over haar hebben geschetst. Dat hij meegaat naar de gezellige familiebijeenkomsten, kan uit pure bescherming van zijn vrouw zijn. Voor mij een blijk dat hij minder onzeker is als je ouders doen voorkomen. Eerder over beschermend.
Jaloezie kan jaren leven zonder dat de ander dat in de gaten heeft. Je weet niet hoe je zus thuis over jou praat. De vraag is; wil je dat dan weten? Of ga je je focussen op een ieder die wel leuk tegen je is.
Labyrinth schreef op 07-08-2023 om 14:54:
Als ik je reactie lees, Miamiamia, dan is het positief dat het probleem met je ouders besproken wordt. Jouw vader of moeder, maar misschien is jouw vader wel de aangewezen persoon om zijn schoonzoon aan te spreken. En dat kan heel klein simpel. Als zwager geen antwoord geeft, dat hij tegen hem zegt 'er wordt je wat gevraagd, kan je antwoord geven'. Of als hij door jou heen spreekt, dat hij zegt 'praat niet door Miamiamia heen, ik kan niet horen wat ze zegt'. Als hij jou niet begroet 'schoonzoon.. wel zo netjes om iedereen te begroeten, Miamiamia zit hier ook. Er mist in deze familie een vader en moeder, die de grenzen bepalen en die voor veiligheid zorgen.
Spreek je vader hierop aan, dat hij achter jou gaat staan. En laat anders je man achter je staan en laat hem dit doen. Maar het allerbeste in deze familiedynamiek, jouw vader.
Mooi!
Nick90 schreef op 06-08-2023 om 22:24:
[..]
Feitelijk gezien doet hij dus letterlijk niks, hij negeert haar. Wat veel mensen doen met mensen die ze niet leuk vinden. En de rest van de familieleden doet blijkbaar ook aan stonewalling of het valt ze gewoon niet op.
Even voor mezelf sprekend. Met iemand die me simpelweg negeert (als in: geen gesprek met me voert, half gedag zegt, me niet feliciteert) zou ik in dit stadium van TO wel kunnen leven. Daar hoef ik dan zelf ook geen energie in te steken. Kinderachtig, maar prima. Ik haal mijn gezelligheid wel uit de rest. Maar wat zwager doet is niet op die manier negeren. Dit is gewoon provoceren. Pesten zelfs.
Ik lees verschillende reacties die aangeven dat zus en/of vader hierop moet ingrijpen. Persoonlijk denk ik dat het niet werkt. Je legt bovendien de verantwoordelijkheid bij een ander. Die helemaal
anders kan reageren dan jij nu overziet. Helaas heb ik zelf ooit ook in een soortgelijke situatie gezeten, hoewel minder erg. Mijn advies: kill him with kindness.
Concreet: ga op bezoek bij je zwager. Bij voorkeur als je zus er niet is. Of stuur zus even weg. Vervolgens zeg je: ik kom voor jou. Ik maak me zorgen om je. Ik zie dit en dat gedrag en ik geloof er niets van dat jij echt zo bent. Ergens is er iets misgegaan. Dat vind ik heel erg, want mijn zus is heel blij met jou en ik ben ervan overtuigd dat dat terecht is. Ik vind het naar dat je je zo ongelukkig voelt in ons gezelschap en ik pieker me suf waardoor dat zou kunnen komen. Misschien vind jij dit lastig en moeilijk om te zeggen, maar zullen we samen eens proberen om hier woorden aan te geven?
Nou ja, zoiets. In een echt gesprek loopt het toch altijd anders. Mocht het allemaal op niets uitlopen, dan kun je echt jezelf voor altijd recht in de spiegel aankijken en weten dat jij er alles aan hebt gedaan.
En dan heb ik nog een voorzichtig advies. Je schreef in je eerdere post dat je je politieke voorkeur ventileert en dat die anders is dan die van je zwager. Je zou willen dat dat kon, en het zou moeten kunnen, maarrrrr… ik werk in de politiek en laat me je vertellen dat je het beter niet kunt doen. Echt niet. Echt niet. Echt niet. Doe met dit advies wat je wil, maar geloof me als ik je dit zeg vanuit mijn eigen ervaringen.
Heel veel succes!
Oog schreef op 07-08-2023 om 18:40:
En dan heb ik nog een voorzichtig advies. Je schreef in je eerdere post dat je je politieke voorkeur ventileert en dat die anders is dan die van je zwager. Je zou willen dat dat kon, en het zou moeten kunnen, maarrrrr… ik werk in de politiek en laat me je vertellen dat je het beter niet kunt doen. Echt niet. Echt niet. Echt niet. Doe met dit advies wat je wil, maar geloof me als ik je dit zeg vanuit mijn eigen ervaringen.
Heel veel succes!
OT:
Best apart, aangezien de kernactiviteit van de democratie het debat is! Ik begrijp dat je het in deze situatie afraadt maar als mensen, ook burgers, ophouden met elkaar te praten over politieke standpunten en beslissingen, blijft er mijns inziens weinig van de democratie over. Het veronderstelt immers een relatie met elkaar, allemaal bij hetzelfde ‘wij’ (willen) horen en er samen uit willen komen. Ik weet wel dat het er met de democratische praktijk niet erg florissant voorstaat maar als iemand die in de politiek werkt, zo stevig zegt: ‘Niet over praten!’ dan maak ik me nog grotere zorgen dan ik toch al deed.
CharlieB schreef op 07-08-2023 om 18:17:
[..]
Even voor mezelf sprekend. Met iemand die me simpelweg negeert (als in: geen gesprek met me voert, half gedag zegt, me niet feliciteert) zou ik in dit stadium van TO wel kunnen leven. Daar hoef ik dan zelf ook geen energie in te steken. Kinderachtig, maar prima. Ik haal mijn gezelligheid wel uit de rest. Maar wat zwager doet is niet op die manier negeren. Dit is gewoon provoceren. Pesten zelfs.
Pesten ja, dat kwam bij mij ook al op. Als TO het temidden van de familie wil openbreken zou dit ook het woord zijn om te gebruiken, dat maakt misschien wat los bij de omstanders. Door het gewoon te benoemen als hij weer door TO heen praat bijvoorbeeld. Johan, zou je willen stoppen met steeds door me heen praten? Dit duurt nu al zo lang en het wordt steeds erger, het voelt voor mij echt als pesten.
En dan maar afwachten wat er gebeurt. Zou goed kunnen dat de hele familie zich dood schrikt, maar ja, die olifant moet echt de kamer uit.
Mija schreef op 07-08-2023 om 18:49:
[..]
OT:
Best apart, aangezien de kernactiviteit van de democratie het debat is! Ik begrijp dat je het in deze situatie afraadt maar als mensen, ook burgers, ophouden met elkaar te praten over politieke standpunten en beslissingen, blijft er mijns inziens weinig van de democratie over. Het veronderstelt immers een relatie met elkaar, allemaal bij hetzelfde ‘wij’ (willen) horen en er samen uit willen komen. Ik weet wel dat het er met de democratische praktijk niet erg florissant voorstaat maar als iemand die in de politiek werkt, zo stevig zegt: ‘Niet over praten!’ dan maak ik me nog grotere zorgen dan ik toch al deed.
Ha Mija,
Wat zeg je dat mooi, ik zou het zelf kunnen zeggen 😉.
Punt is: de gesprekken in de samenleving over politiek verlopen -helaas net als onder politici- lang niet altijd zo genuanceerd en netjes als jij (en ik!) zouden willen. Dat is erg en we spelen er allemaal een rol in.
Ik weet natuurlijk niet hoe TO zich uit naar zwager over politiek, maar mij valt op dat veel mensen DENKEN dat ze zich ruimdenkend opstellen, maar dat toch niet doen. Ze zijn vaak veel geharnaster dan ze zelf denken, op beide flanken zie je dat. Het is mijn vurige wens dat we elkaar terugvinden over al onze verschillen heen, daar zet ik mij elke dag voor in.
Maar ik weet ook dat als de relatie tussen twee mensen kwetsbaar is, dit onderwerp beter op de plank blijft liggen voor betere tijden.
En nu zal ik niet meer praten over politiek 😉
Oog schreef op 07-08-2023 om 19:15:
[..]
Ha Mija,
Wat zeg je dat mooi, ik zou het zelf kunnen zeggen 😉.
Punt is: de gesprekken in de samenleving over politiek verlopen -helaas net als onder politici- lang niet altijd zo genuanceerd en netjes als jij (en ik!) zouden willen. Dat is erg en we spelen er allemaal een rol in.
Ik weet natuurlijk niet hoe TO zich uit naar zwager over politiek, maar mij valt op dat veel mensen DENKEN dat ze zich ruimdenkend opstellen, maar dat toch niet doen. Ze zijn vaak veel geharnaster dan ze zelf denken, op beide flanken zie je dat. Het is mijn vurige wens dat we elkaar terugvinden over al onze verschillen heen, daar zet ik mij elke dag voor in.
Maar ik weet ook dat als de relatie tussen twee mensen kwetsbaar is, dit onderwerp beter op de plank blijft liggen voor betere tijden.
En nu zal ik niet meer praten over politiek 😉
Ik snap het hoor maar ik word er niet vrolijk van.
Flanagan schreef op 07-08-2023 om 11:28:
Niet alles gelezen, maar zou het ook niet gewoon kunnen dat de zwager helemaal geen kinderen wilt, maar hier niet openlijk voor durft uit te komen. Een kind bij de zus van zijn vrouw kan hem het angst doen uitbreken want zo zal hij er ook aan moeten geloven; zo werkt dat nu eenmaal gauw bij zussen.
Tip: wisselende bezoeken bij je ouders; ene week TO met gezin bij haar ouders, andere week zus met man bij ouders en derde week TO+gezin+ zus bij ouders. Zo is iedereen blij want geen frustraties tijdens bezoek aan familie.
Strak plan 
Oog schreef op 07-08-2023 om 18:40:
Ik lees verschillende reacties die aangeven dat zus en/of vader hierop moet ingrijpen. Persoonlijk denk ik dat het niet werkt. Je legt bovendien de verantwoordelijkheid bij een ander. Die helemaal
anders kan reageren dan jij nu overziet. Helaas heb ik zelf ooit ook in een soortgelijke situatie gezeten, hoewel minder erg. Mijn advies: kill him with kindness.
Concreet: ga op bezoek bij je zwager. Bij voorkeur als je zus er niet is. Of stuur zus even weg. Vervolgens zeg je: ik kom voor jou. Ik maak me zorgen om je. Ik zie dit en dat gedrag en ik geloof er niets van dat jij echt zo bent. Ergens is er iets misgegaan. Dat vind ik heel erg, want mijn zus is heel blij met jou en ik ben ervan overtuigd dat dat terecht is. Ik vind het naar dat je je zo ongelukkig voelt in ons gezelschap en ik pieker me suf waardoor dat zou kunnen komen. Misschien vind jij dit lastig en moeilijk om te zeggen, maar zullen we samen eens proberen om hier woorden aan te geven?
Nou ja, zoiets. In een echt gesprek loopt het toch altijd anders. Mocht het allemaal op niets uitlopen, dan kun je echt jezelf voor altijd recht in de spiegel aankijken en weten dat jij er alles aan hebt gedaan.
En dan heb ik nog een voorzichtig advies. Je schreef in je eerdere post dat je je politieke voorkeur ventileert en dat die anders is dan die van je zwager. Je zou willen dat dat kon, en het zou moeten kunnen, maarrrrr… ik werk in de politiek en laat me je vertellen dat je het beter niet kunt doen. Echt niet. Echt niet. Echt niet. Doe met dit advies wat je wil, maar geloof me als ik je dit zeg vanuit mijn eigen ervaringen.
Heel veel succes!
Dan neem je hem dus niet serieus als je met de overtuiging komt dat hij geen hekel aan babys/kinderen kan hebben. Accepteer het gewoon dat niet iedereen op die dominante aanwezigheid zit te wachten. En ga voortaan niet meer op dezelfde dag naar je ouders. Met zus alleen kun je ook wel 1 op 1 afspreken.
CharlieB schreef op 07-08-2023 om 18:17:
[..]
Even voor mezelf sprekend. Met iemand die me simpelweg negeert (als in: geen gesprek met me voert, half gedag zegt, me niet feliciteert) zou ik in dit stadium van TO wel kunnen leven. Daar hoef ik dan zelf ook geen energie in te steken. Kinderachtig, maar prima. Ik haal mijn gezelligheid wel uit de rest. Maar wat zwager doet is niet op die manier negeren. Dit is gewoon provoceren. Pesten zelfs.
Ja geen idee, ik ben er verder niet bij ofzo maar ik zal het hier verder maar bij laten gezien het aantal vrouwelijke forummers die direct op hun achterbenen staat als iemand ook maar durft om een andere mening te hebben dan de rest van het forum.
redbulletje schreef op 07-08-2023 om 20:21:
[..]
Dan neem je hem dus niet serieus als je met de overtuiging komt dat hij geen hekel aan babys/kinderen kan hebben. Accepteer het gewoon dat niet iedereen op die dominante aanwezigheid zit te wachten. En ga voortaan niet meer op dezelfde dag naar je ouders. Met zus alleen kun je ook wel 1 op 1 afspreken.
Ik zit ook niet te wachten op regen maar ik heb het er toch maar mee te doen. Kinderen zijn nou eenmaal vaak een sterke aanwezigheid in families. Dat is biologisch behoorlijk logisch verklaarbaar en zelfs belangrijk. Ook als je er niet op zit te wachten, is de kans groot dat je aan het kortste eind trekt als je eisen gaat stellen aan de aandacht die er aan kinderen gegeven mag worden. Beter je eigen oplossingen kiezen dan te verwachten dat de familie onverschilliger staat tegenover baby’s en kinderen. Natuurlijk kun je altijd constructief vragen om en afstemmen over aanpassingen maar je hebt er geen ‘recht’ op of zo, dat die hele familie maar gewoon moeten doen wat de kinderhater eist, omdat hij er nou eenmaal geen trek in heeft.
