Zijn jullie veel veranderd toen de kinderen ouder werden?

Nou..

Ik dacht voordat ik kinderen had bijvoorbeeld dat ze allemaal met 2 jaar uit de luiers waren, anders was er iets mis mee. En alles dat de kinderen niet goed of ongewenst deden lag natuurlijk aan de opvoeding van de ouders. Echt waar. Ben ik even flink wakker geschud!
Ik ben trouwens wel blij dat mijn oudste ongeveer dezelfde smaak heeft als ik, dat scheelt wat conflicten over kleding en kapsels en interieur.

Dvd's

Ruim voordat ik zwanger was/kind wilde zag ik bij mijn vriendin een rijtje video's staan voor haar peuter. Dat vond ik toch wel zo zwak, je laat je kind toch geen video kijken. Een paar jaar later had ik zelf wel 3 rijen video's staan.....

En ik dacht van te voren dat ik kinderen tussen hun 6e en 18e niet leuk zou vinden. Maar die van mij zijn erg leuk

Kleding bijvoorbeeld

Ik had me voorgenomen nooit met kleding voor de kinderen thuis te komen als ik voor mezelf zou gaan winkelen. Nou dat is dus echt finaal mislukt. Kom tien keer vaker met iets voor de kinderen thuis dan voor mezelf. En voordat ik een meisje had hoopte ik dat het geen "roze" meisje zou worden en vooral niet roze met bloemenprint. Nu is mijn meisje niet allen maar "roze" maar daarnaast ook best stoer, maar ze heeft wel veel roze kleding en ook kleding met een bloemmotief hoewel dat minder wordt nu ze ouder is.

De bekende valkuilen

Mijn eerste desillusie betrof de speen: mijn kind zou geen speen krijgen - zo'n stom gezicht, en nog slecht voor het gebit ook. Toen bleek de kersverse baby erg graag te willen sabbelen. Op mijn pink. Na een week wilde ik maar wat graag dat hij aan de speen ging! (helaas wilde hij dat zelf pas met 6 maanden).

Verder zou ik natuurlijk geen grote hoeveelheden speelgoed in onze vrij krappe woonkamer laten ontstaan, en al helemaal niet van die akelige electronische meuk met toeters en synthetische muziekjes. Voor wat betreft dat laatste had ik buiten schoonmama gerekend. En ja, het kind vindt dat werk fantastisch. En mijn schoonmoeder is een best mens, dus ik heb niet het hart om dat spul meteen weer weg te gooien.

En tenslotte zou mijn zoon natuurlijk goed zijn groente eten. Hij begon veelbelovend, als baby at-ie alles. Nu gaan groenten er nog slechts in dmv list, bedrog en chantage.

Groeten,

Temet

Roze

Ik haat roze, echt, ik vind het een vreselijke kleur. Toen ik dus ook wist dat ik een dochter zou krijgen heb ik iedereen van te voren ingelicht dat mijn spruitje echt geen roze zou dragen. Ze kreeg natuurlijk toch roze dingen (snap ik niet overigens, iedereen, echt iedereen wist het) en ik weigerde het aan te trekken. Inmiddels is ze een paar maanden en waar kwam ik gisteravond mee thuis? Ja, inderdaad met roze elastiekjes voor in haar haar. Ze heeft nog amper haar, maar ik vond ze zo leuk!

Nogal!

Mijn eerste voornemen toen we aan kinderen dachten: meisjes, daar beginnen we niet aan! (wees gerust, helemaal achterlijk waren we niet, we wisten dat het risico erin zat Meisjes zijn niks, zeurderig, huilerig, trutterig... En na negen maanden zei de gyneacoloog: gefeliciteerd, het is een meisje! Dat was de eerste verandering .
Huilerig is ze niet, zeurderig bij tijden, en truttig? Uitermate truttig! Al haar smaakvolle witte en cremekleurige kleertjes en speeltjes (inderdaad, zonder batterijen!) evolueerden langzaam in overwegend roze en paars. Ontzettend lelijke, schreeuwerige geluidenmakende speelgoedjes met lampjes waren het populairst, hoe meer het speelgoed schitterde, hoe harder het gezichtje ging glimmen!
De tweede dochter kwam, en we hadden ons al volledig overgegeven. De smaakvolle fase hebben we maar gewoon overgeslagen. Oudste blijkt enorm sportief, een echte rouwdouwer, dus wie weet is er nog hoop voor jongste die haar tot op haar tenen wil, da's mooi voor als (wat zeg ik, wanneer!) ze prinses wordt.
Het enige waar ik echt standvastig in lijk te blijven: zilveren naamarmbandjes (hoe bestaat het he Agnet, ben je zo duidelijk in je aversies, wat kreeg jongste voor haar eerste verjaardag? Juist. En daar lag het armbandje, achterin de kast...) in babyformaat en oorbellen komen er niet in. Voorlopig .

Teletubbies

brrr wat gruwelde ik van de teletubbies. die zouden hier niet in huis komen! helaas zag dochter ze regelmatig bij de oppas en vond ze zo leuk... we hebben zelfs een dvd van ze gehad. Ik vind ze nog erg, maar ja..

Gruffalo

Ik zou niet worden als de andere moeders

Mijn zoontje zou niet mijn obsessie worden, ik zou mijn eigen leven blijven leiden,
Ik zou niet zo zorgelijk zijn, niet bij iedere kik bij mijn zoontje kijken. En als laatste mijn zoontje zou nooit bij mij in bed komen en lekker in zijn eigen bedje slapen.

Nou, ik ben redelijk neurotisch als mamma. Ik maak me veel zorgen of ik het wel goed doe. Ik doe natuurlijk nog wel dingen met vrienden, maar mijn zoontje is altijd in mijn achterhoofd. Ik heb nog wel andere gespreksstof natuurlijk, maar mijn zoontje is wel favoriet (gelukkig ook bij andere dus dat scheelt)

ALs je mijn zoontje langer dan 5 minuten laat huilen windt hij zich zo op dat hij enorm gaat spugen. Daar kwam bij dat ik mijn zoontje helemaal niet kon laten huilen, kon mijn moederhart niet aan.
Zoonlief heeft meerdere keren bij mij in bed geslapen en slaapt nu in zijn wagen in, omdat hij weigert in bed in te slapen.

Ik weet ook dat ik uiteindelijk de felgekleurde lawaaidingen in mijn huis moet tolereren
Zo heb ik me er ook bij neergelegd dat we uiteindelijk wel een TV zullen moeten kopen en weet ik heus wel dat suiker niet de duivel is

Overigens zegt mijn man stellig en ik wil het hier even zwart op wit hebben dat er geen dingen zoals een playstation, nintendo ds of Wii en/of een Xbox in huis komen. Kunnen jullie mooi tegen hem zeggen dat dit onrealistisch is.

Haha leuk draadje

Hier kan ik bijna alles wat ik net hierboven las wel bevestigen.

Speen, nee natuurlijk niet ( duurde nog geen week!!)
Af en toe laten huilen had ik mezelf voorgenomen. ( lukte alleen als mijn man me tegenhield )

Niet bij de TV eten, ehhhhhhhhhhh is ook niet helemaal gelukt.

En laat ik maar niet over consequent zijn beginnen. Meestal lukt dat, maar ook best wel vaak niet.

Enne eten wat de pot schaft, dat gaat dan wel weer goed. Alleen mogen ze van hubbie na het warme eten rustig nog een paar boterhammen wegkanen. Al vele discussies over gehad, maar dat heeft geen zin meer.

En verder is hier inmiddels ook een Wii, zijn er gameboy's terwijl ik me toch echt voorgenomen had dat die er niet zouden komen. Maar ach ik ben ook maar een mens he.

Ik kan denk ik nog wel even doorgaan, maar hier laat ik het maar even bij

Groet Caro

Dan deze nog even

Ik had mezelf stellig voorgenomen op mijn werk niet ALLEEN maar over mijn kinderen te praten.

En die is dan wel weer gelukt, ik had en heb nl nog steeds een "hekel" aan moeders of vaders die alleen nog maar over hun kind kunnen lullen. Net alsof er niks anders meer op de wereld bestaat.

Sterker nog, ik vind het heeeeeeeeeeeeeeerlijk om op mijn werk nou eens NIET de moeder van........ te zijn

Groet Caro

Krijsende supermarktkinderen

nee,dat zou mij nooit gebeuren,dat ik een krijsend kind van de supermarktvloer zou plukken,ik zou mijn kinderen namelijk echt gaan ópvoeden!
toen werd de tweeling geboren,echte schatjes hoor,tot de peuterpuberteit.
en zo kon het gebeuren dat ik op een dag twee krijsende peuters aan hun tuinbroekjes van de supermarktvloer heb geplukt ,mijn winkelwagente met boodschappen heb laten staan,en met een rood hoofd van schaamte de supermarkt heb verlaten.( en ik wist wat al die mensen die me misprijzend nakeken dachten; Dat zal mij nóóít gebeuren.!)

Haha

nou ik vind het nog wel meevallen.
Speen wilde ze niet, dus die strijd was erg makkelijk.
Zindelijk met 2,5, dus ook erg makkelijk.
Wilde al snel met vork en mes eten.
Eet tot nog toe (3,5j) alleen de gezonde dingen, met patat en pannenkoeken en ijs maak je haar niet blij. Maar voor olijven of een appel rent ze heel hard.

Ik ben erg consequent gebleken met de hoeveelheid speelgoed. Ze heeft echt heel weinig als ik dat met anderen vergelijk. En maar 3 dingen met batterijen, waar ze nauwelijks naar omkijkt.

Zo heel af en toe kijken we samen tv met onze pizza, maar dan zegt ze al dat we een beetje stout zijn.

Het enige en, dat is wel heel frustreerend, is dat ik altijd gedacht had samen met haar vader in 1 huis ons kind op te voeden. Helaas dacht hij daar anders over.

Maar de meeste dingen zijn echt niet mijn opvoedkwaliteiten maar ligt het echt aan dit kind.

groet,
Angela

Zo amk

moet jij niet eerst even in 'gezellug' posten?
groeten, Maw.

Maw (ot)

heb ik gedaan. ik heb me eerst aangemeld voor de Runnersworld Circuit run en dat netjes gemeld.
Morgenochtend, nou ja, later op de dag als ik alle ervaringen weer op me in heb laten werken komt de reactie op de meeting wel.

groetjes,
Angela

Luisteren

hier nog zo'n naieveling die dacht dat je kinderen kon laten luisteren, en krijsende kinderen die zich op de grond gooien omdat ze nee te horen krijgen ,ech de schuld van de ouders is.

Blijkbaar ben ik ook erg schuldig dan

Gelukkig had ik mbt tot dvd's enzo weinig ambities.

Verder zou ik altijd geduldig zijn. Uh, da's wel weer erg naief. Ik ben van nature een ongeduldige driftkikker, en een peuter kan heel erg goed je slechtste kanten naar boven halen... Maar aan de positieve kant, hij leert nu wel al dat een opvliegende moeder niet het einde van de wereld is

Kleding. Al dat gedoe met kleding voor babytjes enzo vond ik maar onbenullig. Mijn schoonmoeder heeft de babykleertjes voor ons uitgezocht voor de oudste (zakken vol van familie gehad). Bij de jongste heb ik alles zelf staan strijken En nieuwe setjes gekocht...

Oh ja, en foto's laten zien van je kinderen aan anderen. Alsof het een ander ook maar iets interesseert... En ik heb me er al schuldig aan gemaakt. Gelukkig deden de anderen alsof het ze interesseerde!

Amk nog geen plannen?

hier verliep de opvoeding van eerste ook aardig, ze houd niet van een speen, wilde weinig t.v. kijken, hield vooral van speelgoed waarmee ze zelf muziek kon maken (instrumenten) en gruwde van die electronische muziekdingen en hield erg van fruit en groente, niet van zoetigheid en krijste nooit als ik er wegbracht naar de oppas of cresche (hoera! opvoeding gelukt!!) maar toen kwam nummer 2. die was alleen in slaap te krijgen sabbelend op mijn vinger of een speen (dat werd dus een speen), was gek op het flitsende beeld van de t.v. en gilde als baby al als ik 'm uitzette, elk felgekleurd kabaalmakend speelgoed ding was d'r lievelingsspeelgoed, gruwde van elk groen etensstukje en was verzot op zoetigheid en tot overmaat van ramp wilde ze geen seconde zonder mij of d'r vader zijn.....
moet ik er wel bij zeggen dat oudste de druktemaker is hier in huis en jongste de rustigste. dat maakt de verhoudingen dan weer een beetje oké.
het ligt gewoon aan het kind zelf ook voor een groot deel.
oudste is nu 15 en lust nog steeds geen zoetigheid( chips e.d. des te meer), kijkt zelden t.v. (maar computert wel graag)en is nog steeds graag weg (wat ik nu niet meer zo waardeer)
groeten albana

Hier

eerst had ik nog geen kinderen en een heleboel duidelijke opvoedregels,
Nu heb ik een heleboel kinderen en geen duidelijke opvoedregels meer...

Oh, maar...

...huilende kinderen in de supermarkt heb ik nooit gehad! En ik ben er nog altijd van overtuigd dat dat het resultaat is van onze fantastische opvoedkwaliteiten .

Gameboy

Vreselijke dingen vond en vind ik het, maar ja, gelukkig voor dochter dacht Sinterklaas er op een gegeven moment anders over...
Wat ik nu nog denk tegen te houden is dvd-speler in de auto, tv op de slaapkamers (ook de onze; er staat er wel een met dvd en wii op puberhangzolder), pc op de slaapkamers en piercings.

rosa

Albana: plannen voor wat?

wat voor plannen dan?
Is me even onduidelijk. Een 2e?

Angela

Kind is naar verwachting, ik val tegen...

Even alle punten bij langs: dochter is een lief kind met speen (wat we beter zagen zitten dan de duim ivm beugels), kijkt graag TV (Dora, DWIM, Noddy!), eet graag groente en fruit (geen extra stimulans voor nodig geweest) en houdt ook wel van roze (vind ik leuk, Vondaman ietsjes minder...).
Nu dochter in de peuterpuberteit zit vind ik mezelf echter behoorlijk tegenvallen: ik blijk over heel wat minder geduld te beschikken dan ik had gedacht! Wat een tegenvaller!
De supermarktscene ben ik wel goed doorgekomen: kind onder de arm en gewoon doorgelopen de winkel in.
Mijn conclusie is dat het moederzijn toch altijd anders is dan je had gedacht, vooral als de babyfase voorbij is kom je daar achter...
Vonda

Pepernoten

Ontzettend leuk draadje!

Eerste kind heeft eerste 2 jaar denk ik geen suiker gehad (thuis). Vierde kind hield ik zoet met pepernoten!

Gekleurde slingers wat is daar mis mee?

Ja erg hè?

Ik zag ooit een opblaaskrokodil bij iemand en een (1) playmobilpoppetje. Nou jullie raadt het al: opblaaskrododil vond ik een geweldige asset en playmobil: nou als we honderdtwintig poppetjes hebben is het weinig. Om van alle setjes maar niet te spreken.
Geen speen, redelijk veel geduld (nee dat is niet zo, ik val eigenlijk nooit uit maar kan me wel irriteren en dat merkt mijn kind meteen) geen driftbuien op de grond van de supermarkt. Ook nog geen computerspelletjes (kind is bijna acht) of gameboy, geen of heel weinig elektrisch speelgoed (ooit een bewegend hondje gehad).
En ja, wel heel erg: foto'tje laten zien of briefje 'lieve mama' wat ik altijd in mijn portemonnee draag. Of leuke anecdotes verhalen aan kinderloze vriendinnen die daar 0,0 repetent mee hebben.
Betrap me ook wel op gedrag van mijn moeder "maar ruimen jullie het wel zelf op" 'maar pas je op dat je er niet vanaf valt' etc.
ai ai ai

MR

Ik moet soms wel eens lachen om mijzelf als ik bedenk waar ik mij allemaal druk om heb gemaakt toen de jongens klein waren. En ook zijn er een aantal dingen die ik nu anders zou doen, met de dingen die ik nu weet dan hé ))
En ik zal ongetwijfeld over een paar jaar ook weer hard lachen als ik over de puberteit van de jongens na moet denken.
Misschien voor mij wel een goed idee om dat de komende tijd in m'n achterhoofd te houden als ik mij weer eens druk maak..

gr.
Petr@

Maar zijn ze er dan wel?

De mensen die wél bij hun principes blijven? Ikzelf had er van tevoren niet zoveel: géén roze voor dochter (duurde maar een jaar, stond haar zó leuk nl.), kinderen slapen op hun eigen kamer (lukte bij kind 1, kind 2 sliep vanaf begin op onze kamer), géén nintendo ds (krijgt ze op haar verjaardag), geen tv of computer op kamer (so far, so good).

De rest bedacht ik als de situatie zich voordeed. Teletubbies prima, eten voor de tv nee. Nickolodeon vind ik leuker dan studio 100. Enzovoort.

Maar ik ken 3 moeders die (tot nu toe) bij hun principes blijven. Dus geen felgekleurd speelgoed, geen speen, zo snel mogelijk zindelijk, niet eten dan geen toetje dan wel bord leeg eten, geen snoep,ook niet bij opa en oma, geen teletubbies, kinderkamer in ecru-kleuren, kinderen in overhempjes, ralph lauren polo's en jurkjes, vaste bedtijd 7.00 uur, niet naar pretparken of kermissen..

Ik weet het, op zich niks mis mee allemaal. Maar ik mis bij deze 3 dames een beetje de humor, de flexibiliteit, het relativeringsvermogen. Ze hebben ook nog maar 1 kind, dat zegt misschien ook wat?

Wat ze ook alle 3 gemeen hebben: zeer opstandige, schoppende en slaande kinderen. Maar het zal de leeftijd zijn..

Groeten Bennikki

Ik ben een geduldig mens die goed kan luisteren

Tenminste, dat vonden andere mensen en ikzelf eigenlijk ook wel. Tot mijn oudste dochter liet merken over een eigen willetje te beschikken en die in de strijd te gooien zodra het maar even kon. Ik ben dus werkelijk waar wel eens uit mijn dak gegaan omdat ze zich in allerlei bochten lag te wringen bij het luierverschonen. En ook toen ze ouder werd ben ik wel eens in een minder fraaie driftbui terechtgekomen. Zo zou ik nooit worden...
Bij mijn oudste dochter heb ik het snoepen en eten redelijk verstandig aangepakt. Geen snoep de eerste twee jaar en eerst een hartig boterhammetje en dan desgewenst een zoete. De tweede dochter zag dat niet zitten. Hartig was vies. Liever niks dan hartig. Ik ben er toen maar vanaf gestapt. Beter een kind die een broodje jam weg eet dan een kind wat weigert te eten wsa mijn gedachte. En ach, het is allemaal goed gekomen. Ze eet goed en lust veel en heeft ook nog als voordeel dat ze nergens dik van wordt (jaloersmakend)

Moe...

Na de geboorte van oudste werd ik zo moe van al die gebroken nachten en het gezorg. De tweede deed daar nog een schepje bovenop. Nu is de oudste alweer 18 en ik ben nog steeds moe-der. Voorgoed vermoederd. Grijze haren zelfs.
Vroeger was ik een energieke onverantwoordelijke feestende single. Dus je kan wel zeggen dat ik heel erg veranderd ben.

Amk ja

ja, plannen voor een tweede! dat kan heel anders uitpakken/ander kind zijn (zie vorige bijdrage)
groeten albana