Zijn er mensen die de hele jeugd van de kinderen 3 hoog achter in amsterdam zijn blijven wonen?

het stikt in het archief van de draadjes over Amsterdammers die twijfelen of ze de stad uit moeten om een TUIN te kunnen hebben voor de kinderen. Meestal ging het hen aan het hart om hun geliefde stad te verlaten en waren het allemaal lijders aan het allergitis almerensis syndroom.

Toen ik een kdv voor de kinderen zocht hoorde ik dat met het tweede kind veel stellen de stad uittrekken. Maar ik las een paar maanden geleden in de Volkskrant ook dat steeds meer (autochtone) gezinnen in de stad blijven, ook met 3 a 4 kinderen. Inderdaad struikel je in sommige buurten over de bakfietsen op de stoep, en de scholen binnen de ring worden (weer) aardig wit.

Vroegah was ik altijd van mening dat een tuin buiten heel leuk is als de kinderen nog klein zijn maar als ze eenmaal puber zijn zijn ze je dankbaar dat je in Amsterdam bent gebleven. Gewoon even 14 jaar doorbijten, abonnement op Artis en zo.

Maar ik krijg nu ook die hang naar een tuin, is het niet voor de kinderen dan wel voor mezelf. Geen zin om nog een zomer op een heet flatje door te brengen, en altijd weg te moeten naar een speeltuintje of zo. En ondanks dat een GVB tramhalte dichtbij is, ga ik toch niet zelden de stad in om van die speciale winkeltjes en het uitgaansleven gebruik te maken. Kan ik net zo goed verkassen toch?

Nou vraag ik me af, zijn er hard core Amsterdam liefhebbers, die daadwerkelijk gewoon de hele jeugd van hun kinderen 3 hoog achter zijn blijven wonen, in een 3-4 kamer appartement(je) zonder tuin, totdat hun kinderen het huis uit gingen. En hoe was dat?