Yes: pijnbestrijding bij de bevalling mag tegenwoordig ook in nl

Verschil

De pijn bij mijn oudste was dramatisch. Een neverending weeënstorm waarbij de ontsluiting letterlijk geen cm opschoot. De pijn bij mijn tweede was krachtig, maar ik voelde letterlijk bij elke wee dat er weer ontsluiting bijkwam. Ik was zelfs in staat adem te halen tussen de weeën door (best aangenaam, hoor: ademhalen als je aan het bevallen bent).
Ik geloof dat ik heel veel van mijn frustraties over de ellende bij de oudste hier op het forum geknald heb.

Bij de tweede heb ik ook geen pijnbestrijding gehad. Maar hoewel ik het nog steeds geen pretje vond, was het 'te doen'.

Ik weet uit eigen ervaring dat er immense verschillen qua pijn tussen bevallingen kunnen zijn. Maar niemand kan dit voor een ander bepalen. Ik weet dat er vrouwen zijn die het gebrek aan pijnbestrijding als reden hebben gehad om niet meer kinderen te willen.

Het was niet mijn argument, maar ik kan me van alles voorstellen bij het trauma.

Daarom ben ik blij met dit nieuws.

Tihama

Luisteren

Nog belangrijker dan pijnbestrijding is dat er tijdens bevallingen geluisterd wordt naar de moeder. Ik heb nu al zoveel verhalen gehoord van vrouwen die tijdens de bevalling 'iets bijzonders' bemerkten waar gewoon niet naar geluisterd werd. Bij mijn eerste bevalling werd me verweten dat ik niet hard genoeg perste. Tja, wist ik veel, ik dacht dat ik het best goed deed. Uiteindelijk bleek dat mijn kind er gewoon niet goed voor lag, en werd de gynaecoloog gebeld op aandringen van een verpleegkundige (en niet dankzij de hork van een arts-assistent die de bevalling moest 'doen'). Toen vond ik het wel jammer dat ik tijdens die hele bevalling (met weeënstorm van 9 uur dankzij de inleiding) niet heb gedacht aan pijnbestrijding. Achteraf was ik zo uitgeput dat ik eigenlijk weinig interesse had voor mijn kind ('alles goed, ok dan ga ik nu slapen'). Na mijn tweede bevalling voelde ik me niet zo lekker, dus ik zei dat en mijn 'geklaag' werd een beetje weg gewimpeld. Ik moest ervoor buiten bewustzijn raken om serieus genomen te worden ;-(

Fijn

Ik vind het fijn dat het nu makkelijker wordt in Nederland. Al hoop ik dat de begeleiding niet minder wordt erom.

Ik vond in Frankrijk de begeleiding zonder pijnbestrijding belachelijk slecht. Er werd mij gezegd dat ik niet zo hard moest schreeuwen, want ik maakte andere vrouwen bang! En ik mocht niet liggen zoals ik wilde, want dan konden ze de hartslag van de baby niet goed horen. Verder geen enkele begeleiding bij de weeën.

Uiteindelijk heb ik een ruggeprik gekregen, omdat ik na 24 uur nog amper ontsluiting had. Dit 2 keer. Dus bij de komende baby vraag ik na 4 uur een ruggeprik denk ik. Of 2. Gelukkig is er hier in Engeland 24u per dag iemand beschikbaar om me zo'n ding te geven!

Sera - nut van pijn

Wat ik heb begrepen is dat je endorfines maakt als je pijn hebt, en die worden doorgegeven aan de baby. Dus dat maakt de bevalling minder stressvol voor de baby. Dit heb je niet als je gelijk een ruggeprik krijgt. Dan maak je een stuk minder endorfines aan.

In het ad van vandaag

Een heel artikel over het feit dat over een jaar of twee lachgas ingezet kan worden bij thuisbevallen.Verder vertelde de voorzitster van het KNOV,zelf ook verloskundige,dat een vrouw die bevalt met een ruggeprik na de bevalling stadaard antibiotica krijgt,en baby ook,en dat je daarom altijd een paar dagen in het ZH blijft.Dat zou voor mij toch een zwaarwegende reden zijn om het zonder te proberen,ook omdat ik liever geen AB geef aan een gezonde baby als het niet hoeft.....Ik moet verplicht in het zh bevallen omdat mijn eerste baby per spoedks kwam,en wat een zaligheid dat ik na de bevalling van vierde telg om 12.00 gewoon nog voor 16.00 naar huis mocht.
Bastet

Huh?

Nou, ik heb beide keren geen ab gehad hoor, en mijn baby's ook niet. Bij mijn oudste ben ik ook dezelfde dag weer naar huis gegaan. Bij mijn jongste moest ik 2 dagen blijven omdat hij te zwaar was, en ze het een en ander wilden testen. (Hij had niets, was gewoon groot)

Uitleg over de ab.

Er zijn nogal wat moeders die koorts ontwikkelen koorts nadat ze een ruggenprik hebben gehad. Omdat men niet weet of die koorts daarvan komt of van een bacterie geeft men in dat geval vaak ab aan moeder, maar ook nogal eens aan het kind. Ik zie in mijn werk steeds vaker moeders en baby's die daaraan spruw overhouden en in de kraamtijd dus al met problemen zitten en weer andere medicatie moeten gaan gebruiken om de problemen van de spruw op te lossen........
M.

Geen ab

gehad na beide keizersnedes.

Overigens, bij de laatste keizersnede kregen ze de ruggenprik niet goed, ik kan je vertellen dat het niet echt fijn voelt als er meerdere keren geprikt wordt op je ruggenwervel. Ik vond dat gedoe en gewrik ook wel onprettig. Verder dus geen ab gehad maar wel meerdere keren spruw.

Ruggenprik

Wat ik hier niet lees is dat een ruggenprik ook heel gevaarlijk kan zijn. Ik kreeg er eentje op een drukke vrijdagmiddag en dat ging finaal mis: er werd te diep geprikt waardoor een spinaal blok ontstond. Alle functies vielen uit, tot en met mijn ademhaling aan toe. 'Daar ga ik' was het laatste wat ik dacht toen ik in bewusteloosheid wegzakte. Lang verhaal kort: kind is met een keizersnee gehaald en bleek vruchtwater in de longen te hebben, ik ben nog uren buiten bewustzijn gebleven, kind en ik zijn ieder afgevoerd naar een academisch ziekenhuis waar kind nog weken aan de beademing op de ic heeft gelegen. Ik zo getraumatiseerd dat ik nooit meer zwanger heb durven worden en kind een blijvende longbeschadiging. Allemaal door die ruggenprik waar iedereen zo lyrisch over is...

Herstel!

Ik was nog niet wakker,had nog geen koffie op toen ik het artikel las.Een op de vier vrouwen ontwikkelt koorts na een bevalling met ruggeprik en alleen dan is AB nodig,voor moeder en kind.Ik heb niet goed gelezen,excuus!
de voorzitter vertelde overigens in dat artikel dat er een folder is over de voors en tegens van de ruggeprik,die helaas niet verspreid wordt in ziekenhuizen.Dat vind ik persoonlijk jammer.Tot op de molecuul precies hoor je wat je al dan niet mag eten als je zwanger bent,maar dit hoor je dus niet.
bastet

Hoera!

Ik hoop dat de anti-verdovingsmensen ook verdovingloos naar de tandarts gaan als ze een kies moeten trekken!
En ik hoop dat de anaesthesisten tegenwoordig ook buiten kantooruren aanwezig zijn!
Ben blij dat er veel verbeterd is sinds 1998!

Stoepkrijt

Wat een akelige ervaring!
Maar het gaat ook heel vaak wél goed met de ruggenprik. Ik heb er, ondanks het gedoe er omheen (ik heb letterlijk moeten krijsen voor ik het kreeg, en dan moest ik nog wachten tot de anaesthesist er was) goede ervaringen mee.

Ik denk dat elke vorm van bevallen risico's heeft. Heel natuurlijke bevallingen zonder vooraf aangetoond risico die plotseling op drama's uitdraaien, bijvoorbeeld...
Ik denk eerlijk gezegd dat elke behandeling bij elke kwaal wel een risico kan hebben. Helaas hoor jij bij die mensen die daar heel pittig mee geconfronteerd zijn...

Fladder

Ik krijg liever een kind dan dat ik een gaatje laat vullen.En ik heb toch echt vier kinderen gekregen,incl. weeeenstormen etc. Dus ja,bij de tandarts graag een verdoving.Ik vind overigens dat je beide soorten pijn niet kunt vergelijken.

Fladder.

En als je tandarts je nu zou vertellen dat een verdoving voor een tandheelkundige behandeling aantoonbare gezondheidsrisico's had, zou je dan niet toch nog een keer nadenken voor je de verdoving nam ?
M.

Geen ab hoor

Ik heb ook geen AB gehad na de ruggenprik. Is echt niet standaard hoor.

Ik weet niet of een ruggenprik kwaad voor een baby kan. Gezien de landen waar de ruggenprik bijna routine en die wel een goede gezondheidszorg hebben zoals Frankrijk en België zal het bewezen gevaar wel mee vallen. Misschien is de baby inderdaad iets suffer maar suf is toch nog niet gelijk gevaarlijk voor de baby? Ik weet het niet hoor want bij mijn bevallingen heb ik het verschil niet gemerkt tussen de babies.

Bevallen vind ik trouwens wel degelijk een medische handeling. Bevallen kan super gevaarlijk zijn. Niet voor niets sterven in ontwikkelingslanden veel vrouwen tijdens de bevalling. Het is gewoon een gevaarlijk moment. Eigenlijk zijn wij gewoon verkeerd gebouwd in vergelijking met andere zoogdieren heb ik het idee.

Hoor ook bij de behoudende groep

Het kán zijn dat mijn bevallingen niet dramatisch genoeg waren om nu fel voorstander van de ruggeprik te zijn, maar ik vind pijn bij een bevalling niet abnormaal. Ik ben van het 'soort' die dat er eigenlijk ook wel bij vindt horen. Maar als de pijn bij een bevalling zo erg en zo traumatisch wordt moet het natúúrlijk mogelijk zijn om daar dmv een ruggeprik verlichting in te krijgen.
Ik las de opmerking 'Ik snap gewoon niet dat iemand zin in veel pijn heeft als dat ook voorkomen kan worden.' In veel pijn heeft niemand zin natuurlijk, maar ondanks dat ik bij de eerste bevalling behoorlijk last van rugweeën had had ik het gevoel dat ik aan iets natuurlijk meedeed en dat dat zeer deed was gewoon onderdeel van dat proces. Je bent geen patiënt tijdens een bevalling. En ik zou het jammer vinden als een bevalling door de ruggenprik te vergemakkelijken meer naar een medische gebeurtenis zou verschuiven. Als het even kan ben ik namelijk ook nog steeds voorstander van de thuisbevalling.
Ik heb ook een bevalling met verdoving meegemaakt. Mijn eerste bevalling van ons zoontje, die helaas niet meer leefde. Ik vond dat voor die situatie een prettige oplossing omdat het allemaal al dramatisch genoeg was (ik heb een week in het ziekenhuis doorgebracht voor de bevalling eindelijk lukte). Ik weet dus was het is om verdoofd te bevallen, maar zou er bij een gezonde situatie niet voor kiezen.

Zelfbeschikking is een groots iets

Ik ben voor zelfbeschikking of dat nou over thuisbevalling of ziekenhuisbevalling gaat, over verdoving bij het bevallen of niet.
Er is niets zo traumatisch als tijdens de bevalling volledig overgeleverd te zijn aan de mening van het toevallig dienstdoende personeel. Juist het gevoel zelf de regie te hebben over je bevalling ipv dat jouw mening het er niet toe doet is belangrijk. Dat laatste is afschuwelijk en doet een bevalling geen goed.
Ik denk dat veel vrouwen die moeten bevallen veel rustiger zullen zijn als ze weten dan ze wanneer dan ook gelijk een ruggenprik kunnen krijgen.
Zelf heb ik nooit natuurlijk mogen bevallen, maar ik vergelijk het maar een beetje met de keus voor de soort verdoving tijdens mijn keizersneden. Mijn rug is niet geschikt voor ruggenprikken. Ik heb geprobeerd dat aan te kaarten bij mijn derde bevalling, gezien de ervaringen bij de tweede, maar nee, dat was alleen een kwestie van ervaren anesthesist hebben en mijn zorgen werden weggewuifd. Gevolg, 5 mensen die in totaal 15 gaatjes in mijn rug geprikt hebben met uiteindelijk scheefgezette anesthesie en nog allergische reactie op de daardoor toegediende pijnbestrijding ook. Mijn rug was werkelijk één groot slachtveld en ik kreeg nog koorts ook.
Toen ik dus nog eens voor de vierde keer een keizersnede moest heb ik eindelijk de regie zelf in handen genomen. Jaha, algemene anesthesie geeft ietsje meer risico, maar nadat ik uit had gevonden dat dat risico uiteindelijk toch lager was dan de kans dat we een ongeluk zouden krijgen op weg naar het ziekenhuis vond ik het meer dan de moeite waard. No way, dat er nog iemand met een naald in de buurt van mijn ruggengraat komt. Het idee alleen al is veel te traumatisch.
Ik kan me voor stellen dat iets soortgelijks speelt bij veel vrouwen die een traumatisch pijnlijk eerste bevalling hebben gehad of daar doodsbang voor zijn. Door te weten dat je zelf mag beslissen of je een ruggenprik wil zullen die rustiger hun bevalling tegemoet zien. Ik ken persoonlijk juist verhalen van vrouwen in Italiaanse ziekenhuizen die hierdoor juist zonder prik zijn bevallen. Toen ze met een geruster gemoed eenmaal bezig waren vonden ze het uiteindelijk toch niet nodig.
Dus gewoon aan alle zwangere eerlijke voorlichting geven met voordelen, nadelen en eventuele risico's en dan ook graag hoe groot die risico's dan precies zijn ipv alleen maar iets af te raden omdat het meer risico geeft. Het is beter om te weten hoeveel meer dat dan is en de vrouw daar zelf over te laten beslissen.
En ach, misschien is het voor een baby aan de andere kant ook wel prettiger dat die wat anesthesie meekrijgt. Voor hem of haar zal bevallen toch ook niet pijnloos zijn.
Groeten Primavera

Heel blij

Ik ben heel blij dat vrouwen nu een keuze krijgen. Helaas heb ik die keuze ooit niet gehad. En ik heb gesmeekt om een ruggenprik. Maar ja, het was midden in de nacht dus er kon niets geregeld worden (letterlijke woorden). Na een ellenlange bevalling is uiteindelijk mijn zoon na wat grof geweld geboren. Ik heb mij nog nooit zo ellendig gevoeld. Zelfs nu na ruim 8 jaar kan ik nog niet terugdenken aan zijn bevalling zonder tranen in mijn ogen te krijgen. En het kan anders. Ik heb na deze bevalling nog 3 kinderen gekregen. Opnieuw zonder pijnstilling maar bij deze bevallingen was pijnstilling ook niet nodig. Bevallingen verliepen "normaal". Mijn mening is daarom. Pijnstilling moet mogelijk zijn.

Zou het ook jammer vinden

als een bevalling als een medische handeling wordt bestempeld en er standaar een ruggeprik wordt gegeven. Bij mij is het bij beide keren niet nodig geweest. Ik ken alleen wel mijzelf en als ik bij de eerste een ruggeprik was aangeboden had ik het waarschijnlijk ook gedaan. En dat zou jammer geweest zijn want het bleek bij mij helemaal niet nodig.
Als ik naar de tandarts ga neem ik ook altijd bij het boren een verdoving terwijl misschien achteraf een verdoving niet nodig zou zijn geweest maar dat weet ik niet want neem standaard verdoving want die mogelijkheid is er dus angstige ik neem hem.

Kortom een ruggeprik moet mogelijk zijn maar vind ik niet standaard aangeboden worden pas als de moeder er om vraagt. Maar ben voor mijzelf blij dat het in mijn situatie nog niet standaard mogelijk was en dat ik beide keren thuis ben bevallen op een hele rustige en fijne manier zonder toeters en bellen.

Het gaat niet alleen om de ruggenprik

er zijn ook andere medicijnen die veel gangbaarder zijn. En de ene ruggenprik is de ander niet.

Geen vergelijking met de tandarts

een tandarts kan heel goed inschatten of een verdoving "nodig" is. Boren bij een zenuw is natuurlijk iets anders dan een oppervlakkig gaatje.

Ik denk ook dat het vooral gaat om het feit dat je je zo overgeleverd voelt aan de grillen van een arts als je daar pijn ligt te hebben.
Bij mij stonden ze aan mijn voeteneind, pakte mijn voet vast en zei: ach mevrouwtje u stelt zich aan, zo erg kan het niet zijn! En dan later bleek dat het wel degelijk mis was, en ik al die tijd echte pijn had beleeft. Ze kwamen wel allemaal een dag later hun excuses maken, maar dat hielp maar een klein beetje.
groet, polly

Tandarts

ik voel mij juist bij een tandarts meer overgeleverd aan de tandarts dan tijdens mijn bevallingen. Ik voelde mij veel meer in controle doordat ik kon rondlopen, douchen, concentreren etc. mijn eigen lijf voelen en merken dat het werkte en dat heb ik bij de tandarts niet. Echter ik ben van te voren best bang voor pijn dus neem ik een verdoving bij de tandarts ook al is het niet nodig en zou ik dus een verdoving (maakt niet uit wat voor) nemen bij een bevalling indien mogelijk echter heb het zonder moeten doen en dat vond ik 1000 % meevallen en ik zelf ben blij het zonder verdoving te hebben kunnen meemaken. Het heeft mij veel geleerd en het waren waardevolle ervaringen.

Nogmaals vind het terecht dat de mogelijkheid er is indien het noodzakelijk volgens de barende vrouw is maar zou niet blij zijn als het standaard zou aangeboden worden net als een verdoving bij de tandarts.

Ik vraag me dan toch zo af hoe het is

Tijdens mijn bevallingen (vooral de eerste) heb ik by far het meeste pijn gehad dan bij wat dan ook ooit. Bij de eerste duurde die pijn ongeveer 9 uur, bij de tweede 3 kwartier, maar de weeën op top gaven mij iedere keer het gevoel alsof mijn hele lichaam uit elkaar scheurde. Ik weet niet eens of ik been-, rug- of buikweeën had, ik had alleen maar overal die allesoverheersende pijn. Je hoort wel eens uitspraken van vrouwen die het 'goed te doen' vonden, dat ga je van mij niet horen. Dat ik geen pijnstilling heb gehad komt puur door de omstandigheden. Hoe is het dan als het 'goed te doen is'? Heb je dan lokale pijn, of duurt het maar kort? Mijn weeën duurden een minuut, en de tussenpauze was zo'n 20 seconden. Misschien scheelt het wel dat ik vast lag aan allerlei snoertjes en apparaten, dan kun je ook niet rondlopen of even douchen.

Manda

Vervolgartikeltje in het NRC vandaag (zie de site): er wordt een forse toename van het gebruik van lachgas verwacht, ook al omdat het veel veiliger is (kennelijk) voor het kind. Door andere technieken is het kennelijk nu wel veilig voor het verplegend personeel (want dat was de reden waarom het niet gebruikt werd hier).

Groeten,

Temet

Moeilijk te vergelijken

omdat ik niet weet hoe jouw bevalling en weeën waren. Het pijnlijkste vond ik trouwens het persen. De gewone weeën kwamen vrij rustig op, hadden dan een piek (weg zuchten, warm water douche erop, duwen van partner met doucheschuimfles, wiebelen, lopen en hangen) en ebde dan weer weg. Ze waren alleen buik/rug en niet super pijnlijk maar blijkbaar wel effectief. Was een wee weg dan was ook de pijn totaal weg en kon ik gewoon praten, drinken etc. Beide keren dat de verloskundige kwam en keek was er al 10 cm ontsluiting. De tweede keer heeft ze eerst een bakje thee mee gedronken en toen besloten toch maar even te kijken omdat de eerste ook meteen 10 cm was. Maar persen vond ik een stuk minder (en laat nou een ruggeprik daarvoor niet werken). Maar voor mij was dus wel heel belangrijk om te kunnen lopen, wiebelen, hangen, douchen.
Kortom de weeën tot het persen was gewoon goed te doen en de pijn goed op te vangen. Persen vond ik pijnlijker vooral toen het hoofdje stond.
De eerste keer was van eerste wee tot kind 7 uur en de tweede keer denk ik 4/5 uur.

Vic

De eerste was een spoedks,mijn tweede een hele,hele lange bevalling,en erg lang persen,dat was erg uitputtend.De derde was een weeenstorm,maar dankzij de buikademhaling van yoga goed te doen.En maar drie keer persen,dat was een cadeautje.De vierde was kwa pijn de venijnigste,maar ik moet er bij zeggen dat ik vrij hard ben voor mijzelf.Behalve als ik naar de tandarts moet..
Bastet

Het kan me niet schelen...

...hóe er wordt verdoofd als het nodig is. Lachgas, ruggenprik... Het lijkt me logisch de meest veilige manier te kiezen en als leek weet ik niet welke manier dat is.

Het kan me echter wel schelen dat er nog steeds vrouwen moeten zijn die heel nare herinneringen overhouden aan de bevalling, omdat anderen weigeren te geloven dat zoveel pijn mogelijk kan zijn. Ik ben heel blij dat er ook vrouwen zijn voor wie het "te doen" is. Deze vrouwen dring je geen verdoving op! Maar vrouwen die wél veel pijn hebben (en ik ben daar één van geweest) laat je niet zo liggen.
Het feit dat ik destijds uren heb liggen gillen van de pijn omdat de anaestesist alleen tijdens kantooruren aanwezig was heeft gelukkig geen trauma nagelaten, maar het is acteraf gezien zo bizar dat je zoiets best wel kan opnemen in een film vol zwarte humor.
Toen ik bij beide bevallingen een spuit kreeg waar ik verrukkelijk van ging hallucineren, verzachtte de pijn enigszins (maar niet genoeg), en ik vraag me af of dát nou wel zo bevorderlijk was voor de gezondheid van de kinderen...
Ik zou graag willen dat de mensen eens aanvaardden en accepteerden dat niet elke bevalling fijn is. En het is hier al eens gezegd: zelfbeschikking is een groot iets. Wie het zonder pijnbestrijding in welke vorm dan ook wil proberen: prima, hartstikke goed! Wie dat niet redt: laat zo'n vrouw niet stikken en neem haar serieus!

Zelfbeschikking

Ik herinner me de discussies hier eind jaren 90 nog. Ik was er toen ook van overtuigd dat een verdoving bij een bevalling gewoon moest kunnen.

Bij mijn oudste kreeg ik na een poosje ook een ruggenprik, ik hoefde er niet eens om te smeken of zo.

MAAR:
Nu zou ik er niet meer voor kiezen.
-Ik was na die prik de volledige regie over de bevalling kwijt, wat nou zelfbeschikking? Ik lag aan apparaten en slangen, wat heb je dan nog te beschikken, ik kon niet eens beschikken dat ik me wilde bewegen om het wat draaglijker te maken.
-Het deed nog steeds pijn
-Het liep uit in een keizersnede