even anoniem
11-04-2009 om 17:02
Wil ik nog een kind of wil ik een meisje?
Hoi, allereerst wil ik even zeggen dat ik absoluut niemand voor het hoofd wil stoten met deze posting.
En dat ik me kan voorstellen als je me vreselijk egoistisch vind. Ik heb immers 2 gezonde kinderen! (en dat besef ik me maar al te goed!!) Toch wil ik het even van me afschrijven.
Wij hebben 2 lieve zoontjes. Heerlijke jochies en ik hou vreselijk veel van ze. Nu twijfelen we over een derde. Ik wil wel graag maar ik betrap mezelf erop dat ik (te) veel op een meisje hoop.
Toen ik zwanger was van mijn eerste had ik al een sterke meisjeswens. Toen ik hoorde dat ik zwanger was van een jongen was ik eigenlijk net zo blij. Bij de tweede was ik na de echo toch wel teleurgesteld. En ik schaam me enorm voor dit gevoel hoor!! Naar mate de zwangerschap vorderde ging ik echter steeds meer van het ventje in mijn buik houden en ik was zielsgelukkig toen hij er was.
Als ik heel heel eerlijk ben zou mijn gezin (misschien) compleet zijn geweest als we ook een meisje hadden gehad. Nu blijft het kriebelen want er is nog een kans op een meisje..
Maargoed, ik schrijf dit omdat de kans op een jongetje natuurlijk even groot is (of groter). En ik zou mijn gevoel van teleurstelling niet kunnen verantwoorden naar dat jongetje toe. Ik weet niet hoe ik ga reageren.
Mijn man weet van mijn wens. Hij wil ook graag nog een kind. Hij vind dat ik het ook uit mijn hoofd moet zetten (die meisjeswens) maarja, het zit er zo duidelijk.
Eigenlijk wil ik helemaal niet zwanger worden zolang ik zo sterk deze wens voel..
Herkent iemand dit?
Emmawee
16-04-2009 om 22:24
Annemir
"emmawee,wat een rare opmerking zeg. ben je geen goede ouder als je deze gevoelens hebt ofzo?"
Over rare opmerkingen gesproken... waar zeg ik iets over goede ouders? Bleh zeg, wat leg jij een rot-opvatting bij mij neer. Als je me niet begrijpt kun je toch gewoon vragen wat ik bedoel?!
Kijk, ik kan ook wel reageren en vertellen hoe het voor mij was, mijn 3 zussen, mijn ouders. Ik heb wel wat mooie en pijnlijke verhalen klaar liggen, maar het doet er niet zo toe. Het is precies zoals jij tegen Even Anoniem zegt: zij moet zelf beslissen.
Voor mij heeft het altijd geholpen om bij dit soort beslissingen (in mijn geval: wel of geen kind, wel of geen tweede / derde) het perspectief van het kind te laten meewegen. De vraag "Wil dit kind ons als ouders?" helpt mij om mijn eigen fantasieën en ideeën over hoe het kind zou moeten of zou kunnen zijn opzij te zetten en naar mezelf te kijken. Kan ik (kunnen wij) zorg, liefde, veiligheid bieden aan dit kind, ongeacht wie het is? Het antwoord was 2 keer overtuigend ja en nu niet meer zo overtuigend. Een derde komt er dan ook niet.
Als het goed zit (als het antwoord ja is) merkt een kind er helemaal niets van dat jij jezelf een kind van het andere geslacht had gewenst. Dan is dat gewoon een onderdeel van _jouw_ leven en niet van zijn leven. Dat jij teleurgesteld kan raken... ja, dat zit erin. Dat je er verdrietig over kan zijn ook. Of waanzinnig blij en mogelijk later teleurgesteld. Wat mij betreft zijn dat heel normale emoties, die bij het leven horen.
Ben je echter zo kwetsbaar voor zulke emoties, dat die je functioneren ernstig zouden bedreigen... denk je dat je minder goed voor je kind zal kunnen zorgen als het tegenvalt, dan kun je je afvragen of dit kind jou als moeder wil. Dan zou ik ervan afzien.
Zo heb ik het zo ongeveer bedoeld.
Over mijzelf:
Een meisje had mij trouwens heel bijzonder geleken. Ik heb al vanaf mijn 16e een meisjesnaam in gedachten en mijn man vond het ook een mooie naam. Het idee dat zij er misschien echt zou komen, leek mij heel bijzonder. Doordat die naam al zo lang bij me was, had ik me al heel wat van haar voorgesteld. Verder lijkt het me heel indrukwekkend om je dochter ooit (als als als) zwanger te zien en haar als moeder te zien. Een beladen onderwerp voor mij, want mijn moeder heeft dat bij mij nooit mee kunnen maken. En zo zijn er meer moeder-dochter dingen die ik niet met mijn moeder heb meegemaakt. Ik word bijvoorbeeld altijd nogal emotioneel van 'moeders van bruiden'. Een dochter had me emotioneel best een klus geleken, maar ook een heel waardevolle ervaring.
Behalve deze dingen heb ik nooit een voorkeur voor een meisje gehad boven een jongen en andersom alleen op het praktische vlak. Ik ben enorm gelukkig met mijn twee jongens (en spaar bakken geld uit met al die geweldige meidenkleren die ik niet hoef te kopen Mijn man is nog blijer met twee jongens, want hij vindt meisjes stom. "Ze spelen niet gewoon en dansen om een molshoop en doen altijd alsof ze de juf zijn".
Groeten, Maw.
EsmeePF
17-04-2009 om 09:59
Wel een meisje
Toen ik zwanger was van de tweede wilde ik eigenlijk het liefst nog een jongen. Oudste is een knul en ik vond het helemaal geweldig!! Zo een wilde ik er nog wel bij, er helemaal niet bij stilstaand dat ook 2 jongens natuurlijk heel erg kunnen verschillen qua karakter. Maar goed, ik bleek zwanger van een meid! Daar moest ik echt even bij slikken hoor, wat moest ik nou toch met een meid. Ik hou niet van roze, niet van tutten, niet van winkelen en al die andere "meiden"dingen. Hoezo vooroordelen??
Maar goed, mijn meisje kwam er natuurlijk wel en inmiddels is ze vier en ze is echt een meisje-meisje. Gek op roze, frutsels in het haar, tutten en winkelen en al die dingen meer. Maar het gekke is: ik vind het inmiddels ook leuk! Oke, roze kleren krijgt ze niet al te vaak, maar tutten met make-upjes en cremetje, staartjes, vlechtjes en knotjes in het haar, ik draai er mijn hand niet meer voor om.
Waarmee ik maar wil zeggen: je past je aan. Ik wilde geen meisje maar kreeg haar wel en het is helemaal goedgekomen. Zo komt het ook wel goed als je wel een derde kindje krijgt en het is een jongetje! Zoals meerdere mensen al zeiden: de wens voor een meid en het houden van je jongens staan los van elkaar. Als je een derde wilt, ga ervoor en geniet ervan, ook als je een derde knul krijgt!
annemir
17-04-2009 om 10:33
Emmawee
hoi,
emmawee excuus als ik je opmerking verkeerd heb begrepen...
het stond er echt heel negatief,alsof je het bedoelde over even anoniem. wil dit kind wel deze ouders?
excuus dus
Gerdina
17-04-2009 om 16:32
Gevoel veranderde tijdens zwangerschap
Voordat ik kinderen kreeg, wilde ik altijd een jongetje. Een meisje leek me maar niets. Ik ben zelf niet zo'n meisje-meisje en speelde ook vaak liever met jongens. Toen ik dan eindelijk zwanger werd (duurde 3 jaar) veranderde dat gevoel en dacht ik dat een meisje misschien toch ook wel leuk kon zijn. Als ik droomde van de bevalling was het ook altijd een meisje. Uiteindelijk kon ik me al niet meer voorstellen dat het een jongetje zou zijn. Het werd ook inderdaad een meisje.
Ik vond (en vind) haar zo leuk en lief dat ik me niet meer kon voorstellen wat er nu leuk zou zijn aan een jongetje. En had toen dus de voorkeur voor nog een meisje. Vervolgens duurde het weer 3 jaar voordat ik zwanger werd. En jullie raden het al, tijdens deze zwangerschap droomde ik van een jongetje en begon ik dat eigenlijk toch ook wel leuk te vinden. En nu kon ik me niet meer voorstellen dat het toch een meisje zou zijn. En het werd ook inderdaad een jongetje.
We hebben nu dus een jongen en een meisje en ik vind het heel erg leuk, maar waarschijnlijk had ik precies hetzelfde gezegd als het 2 jongens of 2 meisjes waren geweest. Tenslotte zijn we vooral blij dat we nog 2 kinderen hebben mogen krijgen en dan is het geslacht van secundair belang.
Ilva
18-04-2009 om 14:31
3 zonen
Ik heb 3 zonen. Ik weet nog toen ik van de tweede zwanger was en ik vertelde dat het weer een jongen werd dat een tante tegen me zei: ach meid je kan het altijd nog een derde keer proberen. Daar werd ik best een beetje boos om: ik had absoluut geen voorkeur. En toen ik zwanger was van de derde hoorde ik inderdaad vaak, je gaat zeker voor een meisje. En nee, het was nog meer zelfs zo dat als ik echt had mogen kiezen dat ik een jongetje had gekozen. Daar wist ik inmiddels alles van. En natuurlijk zijn meisjes ook heel leuk (ik mis de barbies in huis soms wel een beetje) maar drie jongens is geweldig. Zeker nu ze groter worden. Op vakantie zijn ze nooit alleen, samen zoeken ze spinnen, hagedissen en andere vieze beesten. Heerlijk zoals ze altijd samen spelen (en ruzie maken hihi). Nee, ik heb nooit een meisjeswens gehad, maar wel de wens om 3 kinderen te hebben. En dat dat me gelukt is is op zich als een wonder.
Genista
18-04-2009 om 15:20
"komt wel goed"
Veel van de reageerders hier reageren toch vanuit hun eigen ervaringen met "het komt wel goed, ook als je weer een jongetje krijgt". In de meeste gevallen zal dat ook best zo zijn. Maar helaas zijn er ook, ik ken ze, die het hun jongste wèl kwalijk blijven nemen dat ze niet van het gewenste geslacht zijn. Hierboven zijn ook al een paar mensen geweest die dit zelf hebben gevoeld. Ik ken er zelf ook. Ik ken ook een tweeling van wie de jongste helft er liever niet had moeten zijn, omdat dat "één kind teveel" was. Daarom blijf ik zeggen, probeer je dat wel van tevoren te realiseren. Realiseer je echt goed of je een kind wilt, of dat het je echt om een meisje gaat. En wat je dan van dat kind gaat verwachten.
zon
20-04-2009 om 09:20
Klopt genista
Ik ken iemand met twee meisjes die het echt vreselijk vond dat de tweede geen jongetje bleek te zijn. Ze wilde heel graag een jongetje en heeft wat af gehuild toen op de echo bleek dat ze weer een meisje kregen. Nu, twee jaar later, is ze echt wel blij met haar dochter maar het gemis van een jongetje blijft en volgens mij blijft het feit dat de tweede geen jongetje was ook doorwerken naar het kind toe. Moeder blijft jaloers op mensen in haar directe omgeving die een jongetje krijgen en ziet een jongetje echt als meer als haar dochters.
Asa Torell
20-04-2009 om 13:04
Ach wat erg
zo'n verhaal, zon. Hier een zoon en dochter en ik heb toen dochter geboren werd wel van diverse vriendinnen met 2 zoons gehoord, dat ze ook erg graag een meisje hadden gehad. Maar bij al die mensen is gelukkig echt niets maar dan ook niets te merken aan hun verhouding met de jongste, ik denk dat het bij hen dus wel 'goed gekomen' is.
Evengoed vond ik het naar om te horen, met de gedachte aan de bewuste jongens in het achterhoofd, in alle gevallen schatjes waar je alleen maar blij mee zou moeten zijn.
Elisabeth B.
27-04-2009 om 14:10
Drie jongens en de vierde?
Wij hebben drie hele leuke, verschillende jongens. Ze zijn alle drie uniek en ik houd zielsveel van ze. Ze zijn ook ontzettend leuk met elkaar. Ik ben nu (hoog)zwanger van ons vierde kind en ik ben heel nieuwsgierig wat het wordt; ik heb nog geen flauw idee!
Ik begrijp best het verlangen naar een meisje. Maar als ik slechts een meisje zou willen, was ik denk ik niet aan een vierde zwangerschap begonnen. Daarbij, de balans in ons gezin is toch al 'mannelijk', één meisje gaat daar weinig aan veranderen. Als we een meisje krijgen zou dat natuurlijk best bijzonder zijn, het zou ons gezin een nieuwe dimensie geven. Maar als het een jongen is ook: dan ben ik moeder van vier zoons! Klinkt best stoer toch, zo’n ‘Dalton gezin’?
Als ik je stukje lees, overwegen jullie een derde kind en hoop jij dat het dan misschien wel een meisje wordt. Ik vind dat niet zo’n rare gedachte. Misschien moet je er gewoon voor gaan en nadenken of je het geslacht vooraf wil weten of niet. Ik wist het tot nu toe bij geen van allen en bij iedere geboorte was ik gewoon zielsgelukkig met de prachtige gezonde baby die ik kreeg.
Elisabeth.
margje van dijk
27-04-2009 om 14:19
Doorgegeven? (licht o.t.
Gisteren vroeg mijn jongste zoontje ineens aan mij:
"Weet je wat ik zo graag eens zou willen weten? Hoe het voelt om een meisje te zijn".
Dus ik zeg dat dat inderdaad leuk zou zijn, als je dat eens zou willen voelen, dat het mij ook heel leuk lijkt om eens te voelen hoe het is om een jongetje te zijn. Maar dat dat moeilijk is, ik kan niet weten wat hij voelt en hij kan niet weten wat ik voel.
"Ja, maar jij bent nu al een groot meisje, ik zou zo graag willen weten hoe jij je voelde toen je nog een kléin meisje was, ongeveer zo oud als ik. Wat voelde je toen? Wat vond je leuk?"
Dus ik zeg dat ik denk dat het niet zo heel veel uitmaakt, dat jongens en meisjes veel hetzelfde voelen. En toen ik een meisje was, vond ik het heel leuk om met poppen te spelen en ik voelde ook heel veel voor mijn poppen.
Zegt hij bedachtzaam: "Kijk... dát, dát heb ik nou niet".
- - - Ik vind hem zo'n schatje en ben erg geroerd dat-ie uberhaupt op het idee komt om zich dit soort vragen te stellen. Het kan niet bestaan dat hij ooit te horen heeft gekregen dat ik hem voor zijn geboorte wel eens als meisje gewenst had, want dat heb ik nooit uitgesproken naar de kinderen toe. Maar je zou haast denken dat ik het aan hem heb doorgegeven
Margje
margje van dijk
29-04-2009 om 11:37
Sini
Ja, wat een genot he, zulke kinderen. Ik koester ze ook, die opmerkingen.