Wil ik nog een kind of wil ik een meisje?

Zie dit voorbeeld voor je

Mijn vriendin wilde ook graag een meisje na haar 2 mannen. Uiteraard was ze ook dol op haar 2 kereltjes, maar wilde zo ontzettend graag een meisje. Samen met partner naar Belgie gegaan, alwaar zijn zaad in de mixer is gegaan. De eerste keer was een miskraam, weg 1500,= De tweede keer is ze wel zwanger geraakt. Toen heeft ze mij verteld hoe of wat. Ik was maar met gemengde gevoelens blij voor haar. "dus omdat zij geld heeft, kan zij kiezen voor een meisje" en heb haar gevraagd: Wat als het dan alsnog een jongetje is. Hierop zei ze wat lacherig dat hij dan gekort werd op zijn zakgeld. Maar toch..... wat als het toch een jongetje was geworden? Inmiddels is het kindje geboren, en ik hoor niet anders dan hoe leuk, enig en schattig het is om een meisje erbij te hebben. En ik mocht niet klagen want ik had nou eenmaal een jongen en een meisje. Dus had ik makkelijk kletsen.
Jij moet leren omgaan met: als het wel een jongetje wordt of als je net als mijn vriendin naar Belgie gaat, leren omgaan met mensen die er altijd wel wat van vinden. Omdat je het op die manier zou doen, hebben mensen vaak een harder oordeel klaar die ze niet zo gauw onder stoelen of banken zullen steken.
Enneh.... bij mij aan de overkant woont een gezin met 3 jongens. Zulke leuke, stoere, nette, sportieve jongens, die veel met hun moeder ondernemen..........

Waarschuwing

waarschuwing... mijn ouders hadden hetzelfde maar dan precies omgekeerd. Twee meiden en een sterke wens voor een jongen. Toch voor een derde gegaan, en toen kregen ze een tweeling: nog twee meiden erbij!

maar ff serieus, denk je echt dat een evt derde zoon het gaat voelen als je teleurgesteld bent? blijf je dan zoooo lang teleurgesteld dat je het nog zal hebben als hij 1, 2 of 3 is? of zal het misschien even kort bij de echo of bij de bevalling zijn en daarna weg ebben? volgens mij gaat het reuze meevallen, zal een zoon er binnen no time als derde bijhoren?

Els

Hier

hier een gezin met 4 jongens, toen ik zwanger was van de derde, kreeg ik eigenlijk allemaal reacties van o jullie willen nog een meisje. Nee de derde werd een jochie. Toen na een aantal jaren het weer begon te kriebelen en ik na een jaar zwanger was. Riep iedereen weer het zelfde. O jullie gaan door tot dat je een meisje krijgt.
Ok ik geef toe, ik had er heel graag een meisje bij gewild maar mijn mannen zijn mijn alles.
Heb altijd geroepen dat het toch wel een jochie zou worden. Om mij zelf te beschermen. Stiekum droom ik wel van een vijfde en dan te hopen dat dit misschien een meisje zou worden. Maar tja het huis is vol.
Jongens is ook leuk, de meiden komen vanzelf. Echt waar. En ik hoop dat mijn jongens mij ooit een kleindochter geven. Kan ik dan genieten.
Gr. Rymcke

Even off-topic, maar toch....

Mijn opa en oma wilden ook best graag een dochter. Als mijn opa vader zou worden van een dochter zou hij met zijn hoge hoed op naar het stadhuis gaan, werd altijd verteld.
Hij kreeg 10 jongens. TIEN!

Geen dochter dus, maar wel....veel kleindochters, op wie hij heel gek was.
Dus wie weet wat er nog op je pad komt.

Ik zou

als je echt een derde kind wil moet je er voor gaan,als je alleen een meisje wil zou ik eens goed overdenken waarom je zo graag een meisje wil,en als je weet dat je teleurgesteld bent als het weer een jongen wordt,zou ik er niet voor gaan,dat lijkt me zo sneu voor het jochie.
maar ik heb gemakkelijk praten,onze eerste was een tweeling,en hoewel de echo uitwees dat het waarschijnlijk (in die tijd konden ze dat nog niet met zekerheid zeggen)twee jongens waren,hoopte ik toch stiekem dat er een meisje bij zou zijn,wat ook zo was.
we hebben nu drie meiden en een jongen.

Waar komt die sterke wens vandaan?

Waarom kijk je al vanaf het begin van je ouderschap zou uit naar een meisje? Wat is er zoveel 'bijzonderder' aan een meisje? Daar heb je vast al vaak over nagedacht...

Dat je na twee zonen graag een dochter zou willen (net zoals mensen vaak na twee dochters graag een zoon willen) is niet ongebruikelijk. Je hoeft je daar niet voor te schamen.

Zelf heb ik nooit in deze impasse gezeten, we hadden het geluk twee zonen en twee dochters te krijgen; en ik heb niet het gevoel dat het ene 'leuker' is dan het ander. Beide zonen verschillen zeer van elkaar, de beide dochters eveneens.

Tonny

Even anoniem

Ik ben het eens met de anderen.
Vriendin van mij was ook zeer teleurgesteld dat de 2e ook een jongetje werd. Ook zei ze altijd ik wil 2 kinderen en niet meer. Na 2 verschrikkeljke zwangerschappen,bevallingen en 1 superdruk kind en 1 zorgenkind (wat maandelijks in het ziekenhuis terecht komt) wil ze wat het ook eist nog een kind, maar puur omdat ze gewoon een meisje wil. Ik begrijp haar echt niet, wat nu als het wel een jongetje weer word? Das ook een vraag naar jou? Wat nu als het wel weer een jongetje is? Word die dan als minder gezien, omdat "hij eigenlijk een meisje had moeten zijn"?
Ik heb nu ook 2 jongetjes en als we voor een derde zouden gaan, dan zou het me echt niet schelen wat het wordt, als het maar gezond is (heel clichee, maar zo denk ik er echt over)
Het is wel goed, dat je het zelf ook in ziet en dat je er nu bewust mee bezig bent. Das echt een teken, dat je het voor jezelf ook aan het afvragen bent wat je nu eigenlijk graag wil. Das al een goeie stap in de goede richting lijkt me

Twee

Ik heb twee zoontjes en ik zou er wel TIEN willen! Maakt mij echt niet uit. Mijn schoonmoeder daarentegen wilde persé een meisje (kreeg drie zonen) en is daar nog steeds gefrustreerd over.
Ik zou dus ook je beslissing nog even uitstellen, want de kans is groot dat je weer een zoon krijgt (51 %) en die zou ook net zo welkom moeten zijn.

Tja

wat doe je er tegen ? Doorgaan tot je die dochter hebt ? Ik moet er niet aan denken !

Ik zelf heb altijd (dus ook als kind) gedacht dat ik zelf ook ging adopteren, toen puntje bij paaltje kwam en ik met die papieren thuis zat voelde het niet goed. Ik krijg nu mijn 2e dochter (ben 6 maanden zwanger) en dat adoptiekindje komt er wel in mijn volgende leven, wel nog steeds heel jammer dat ik het zelf niet ga meemaken, maar wat ik nu krijg is net zo fantastisch.

En deze zwangerschap wist ik vrijwel zeker dat het een jongetje zou zijn, ik had zelfs over hem gedroomt dus ik wist ook nog eens hoe hij eruit zag en hoe ik dan met hem rondliep, mijn jongen. En die komt er ook niet want de baby is een meisje. Ach, ik krijg misschien wel een kleinzoon nog in dit leven

nu klinkt het net alsof ik niet blij ben met mijn 2e dochter, ik ben ontzettend blij met het idee dat ik straks moeder ben van 2 kinderen ! Het doet er werkelijk geen donder toe of het een jongen of meisje wordt als het allemaal langer duurt en meer moeite kost. Ik begrijp het wel, bij de 1e had ik een sterke voorkeur. Maar bij deze 2e totaal niet, het is enorme geluk dat we nog een kindje krijgen.

Mijn man niet

mijn vriend heeft beide keren een voorkeur voor een meisje gehad en zo ken ik er nog meer. Andersom ken ik ook weer veel vrouwen die graag een zoon willen.

Ook

Toen ik zwanger was van de 3e (die we graag wilden ongeacht het geslacht)en bleek dat we een 3e zoontje zouden krijgen, was ik toch een beetje teleurgesteld (had ik niet zien aankomen). Aan het begin van de 6e maand overleed ons kindje in mijn buik en ik heb me zo verschrikkelijk schuldig gevoeld! Ik had 1000 keer liever een 3e levend zoontje gehad dan dit te moeten meemaken. Ons 4e kindje was weer een jongetje en we waren dolgelukkig dat hij gezond en wel geboren is. Veel mensen reageren lomp: je zal wel teleurgesteld zijn etc. waardoor je bijna het idee hebt dat je niet blij MAG zijn (ik reageer dan lomp terug door tezeggen dat we iig blij zijn dat deze is blijven leven ).
Vorig jaar bleek ik onverwachts weer zwanger te zijn. Ne de eerste schrik, heel blij dat we naar alle waarschijnlijkheid een broertje voor nummer 3 zouden krijgen. Dat bleek na de punctie een zusje te worden en toen moest ik ineens heel erg aan dat idee wennen. Wel leuk om beiden te mogen meemaken, maar zeker niet leuker. Ondertussen is ze geboren en ben ik nog steeds niet gewend, maar dat zal wel komen. Ze is iig de lastigste van het stel en wordt heerlijk vertroeteld door alle mannen!
Succes met het op een rijtje zetten van je kinder- of meisjeswens,
Elena

Ik mag lekker zelf weten wat ik schrijf pelle

dussuhhhhe...

Gevoel

Bedankt voor jullie reacties. Later reageer ik uitgebreider maar nu het hele weekend druk met loge's.

Waarom ik zo graag een meisje wil? Het is gewoon een gevoel. Het lijkt me echt super om een dochter te hebben. Ik was vroeger ook een heel erg meisje-meisje en het lijkt me leuk om met een meisje te tutten. Ik vind meisjes ook zo schattig. Om een dochter te hebben om dingen aan mee te geven. hmm, misschien klinkt dit wat oppervlakkig.
Ach, eigelijk kan ik het niet zo goed omschrijven ook. Het is dus meer een gevoel. Want voor het zelfde geld krijg is het meisje een halve jongen.
Mijn oudste is trouwens ook een heel gevoelig jongetje waarin ik veel van mezelf herken.

Misschien ook omdat mijn moeder na mij 4 jongens (mijn broers dus) kreeg en ook elke keer hoopte op een meisje?

Mijn man had een dochter moeten zijn

en dat heeft ie dus zijn hele leven al te horen gekregen en zal ie ook nog wel horen zolang zijn ouders leven. En geloof me, dat is níet leuk. Hij is de mannelijkste van de drie broers, maar had een meisje moeten zijn, zijn moeder wilde ook na twee jongens "zo graag een griet". Nou, niet dus.

Groetjes,
Wilma

Herkenbaar

Ook ik herken het wel. Ben gezegend met 3 kinderen. 1 dochter (7) en twee zoons (4 en 2). Het is momenteel harstikke druk bij ons. Ik studeer nog, we gaan verhuizen, werk, enz. Maar diep in mijn hart zou ik best nog een baby willen. "gewoon" alles nog een keertje meemaken. En dan het liefst een meisje. Mijn twee zoontje zijn vrij druk (vind ik). Vliegen elkaar regelmatig in het haar (waarschijnlijk leeftijd). Het Lijkt me ook erg leuk voor mijn dochter, vooral later als ze groter zijn, nu zouden ze niet zoveel aan elkaar hebben Zelf heb ik geen zus, wel drie broers. Maar als ik zeker zou weten dat het een meisje wordt dat zou ik er eerder aan beginnen dan "nu".

En wat even anoniem schreef over het tutten en zo. Mijn dochter houd niet van tutten, ze wil negen en half van de tien keer geen staart(jes) in. Vroeger kon ik uren met mijn poppen spelen en met mijn barbies. Mijn dochter heeft 5 barbies en ze kijkt er niet naar om. Ze is zo wie zo geen speelkind, ze leert veel liever. Dus een meid zegt niets over het "tutgehalte".

Pelle

Gut Pelle, ik lees niet alles hoor

Boze moeder

Mijn moeder heeft twee dochters. De kreet: "Ik hoop dat je later alleen maar dochters krijgt!", slaakte ze vooral als ze echt heel erg boos op mijn zus en mij was. Ik tel mijn zegening met mijn ene zoon, mijn zus ook...

Manus

Herkenning in je kind

Even reageren op een opmerking van Pelle dat je bij een kind van eigen geslacht meer herkent van jezelf..

Mijn jongste dochter is in bijna alles een kopie van mijn man.. heel veel karaktereigenschappen zien we letterlijk terug in haar. We hadden het er toevallig pas nog over, hij kan zich heel goed in haar verplaatsen en ik heb daar soms iets meer moeite mee.

Dus een man kan ook in een dochter bepaalde dingen herkennen.

En om nog even wat olie op het vuur te gooien in de meidenstrijd: schoonmoeder kreeg na een aantal jongens de zogewenste dochter.. nou het kind wilde niet met poppen spelen, maar was in gedrag één van de jongens.. tja en dat moeten we nog steeeeeeeeds aanhoren.

(evenals het feit dat manlief kon studeren maar het niet wilde; schoonmoeder is daar ook nog steeds niet over te spreken eigenlijk alleen vanwege het feit dat ze zelf wél had willen studeren maar niet kon/mocht).

Pelle

Hoi Pelle,

Dat iets eens wordt onderzocht en bepaalde uitkomsten heeft, betekent niet dat dat dus waar is. Ik zou het onderzoek willen lezen voordat ik het klakkeloos overneem.

Wat me verbaast is de uitleg waarom mannen een derde willen.... als ze twee meisjes hebben. Want in mijn omgeving is het vrijwel altijd de vrouw die bepaalt dat er een volgend kind komt, en de man die geen bezwaar maakt. Het eindigt bij mijn vriendinnen meestal met 1 kindje minder dan de vrouw wil omdat de man niet nog eentje wil.

Liora

3 jongens of meisjes

Het leek mij juist altijd geweldig drie kinderen van hetzelfde geslacht te mogen krijgen. Jongens of meisjes maakte me niks uit.
Toen ik eenmaal twee meiden had en zwanger was van de derde zei iedereen dat we nu zeker wel een jongen wilde. Mijn man en ik hadden dat beiden niet en het leek mij zelfs leuker om drie meiden te hebben. De derde bleek een een jongetje meteen vanaf de eerste seconden vonden we dat helemaal geweldig en zijn we allemaal gek op hem. Ondanks dat ik dus een lichte voorkeur had voor een meisje was ik meteen dolgelukkig met ons jongetje.
Ik denk dat je voor jezelf duidelijk moet hebben of je een voorkeur hebt voor een meisje maar ook meteen gelukkig zal zijn met een jongetje of dat het jongetje in eerste instantie echt een teleurstelling zou zijn. In dat geval zou ik zekere niet aan een derde zwangerschap beginnen.
Overigens lijkt drie jongetjes mij echt geweldig. En daarbij kan je net zo goed een meisje krijgen die helemaal niet houdt van tutten, jurkjes, strikjes in het haar en andere meisjes dingen. Onze middelste is alles behalve lief of schattig en helemaal geen 'meisje' meisje. Dan kan je in jou geval beter je gevoelige, lieve jongetje hebben als dat kleine krengetje van ons

Vanmiddag

zag ik toch een super schattig jongetje van een maand of 15 denk ik, en blond dus totaal niet 'zoals wij die maken' (ik heb doorgaans een uitgesproken voorkeur voor donkere kindjes, die van ons werd geboren met een donkerbruine pluizige hanenkam), dochter van 6 was er helemaal weg van en liep er mee te slepen. Grutjes ik weet toch zeker dat ik niet nog een keer zwanger wil worden als straks deze eruit is, ik heb bovendien een -hekel aan kinderen in het algemeen- en geen geld voor nog een zolderverbouwing (daar passen er wel 2 op trouwens), en nee ik ben niet geschikt voor een groot gezin, ik wil ook nog uit eten kunnen en leuke schoenen kunnen kopen voor mezelf....

toch ?

Maar die gekke vriend van mij (roept elke dag sinds hij 39 geworden is 'ik ben een oude vader, ik ben te oud') zei opeens heel droogjes vanaf zijn zijde "goh ook wel gezellig 3 kinderen en ach we hebben toch genoeg ruimte, tijd en geld").

Idealiseren

Wat ik eigenlijk nog kwijt wilde, pas op dat een kinderdroom niet geidealiseerd wordt.. dat kan zijn dat de verwachtingen van 'een meisje' te hooggespannen zijn, maar het kan ook algemener.

Vrienden van ons wilden dolgraag kinderen, de kinderwens was erg groot en naarmate de tijd verstreek werden de plannen alleen maar groter (tot bijna een voetbalelftal toe). Toen na heel wat pogingen en medische ellende eindelijk het kind werd geboren was de vreugde (uiteraard) heel groot.. maar de rose wolk bleek al snel minder rose te zijn dan verwacht.. na al dat wachten en dromen bleek een kind in de realiteit toch iets anders dan in die geidealiseerde droom. Het is uiteindelijk bij één kind gebleven.

Wat ik wil zeggen: dat meisje zal mogelijk niet geheel aan de verwachtingen gaan voldoen (áls het al een meisje wordt..)

Vraag aan manda rijn

Manda Rijn, je zegt dat je een hekel hebt aan kinderen in het algemeen? Wat een typische opmerking zo tussendoor in dit draadje. Leg es uit? Of begrijp ik het misschien verkeerd.

Oh dat is

grap, een opmerking die ik wel eens geplaatst heb in een draadje waarin mensen zich ergerde aan andermans kinderen. Zo los staat het er inderdaad wat vreemd.

Tja nou ja,

Ik raakte onverwacht, doch erg welkom zwanger. Iedereen kon zich niet anders voorstellen dan dat ik een meisje zou krijgen, ik zelf ook. Het was niet eens een kwestie van verlangen of willen...
En kijk: ik kreeg een meisje. Maar wat zeg je ervan: vanaf haar derde zegt ze "mama, van binnen ben ik eigenlijk een jongen". Dus ja, of je een iemand met een meisjeslichaam krijgt zegt nog niks. Ik heb hier een soort van knul in een meisjeslichaam en er is behalve dat haast niks meisjesachtigs aan hoor.

En ik moet je zeggen: ook dat is weer leuk. Gelukkig geen glitter-roze=paarse-Barbie toestanden hier. Hoewel dat ongetwijfeld zijn charme zal hebben als het op je pad komt.

MR

Meisje of niet...

Toen mijn oudste werd geboren en inderdaad een jongen bleek te zijn, zoals ik 9 maanden gehoopt had, was ik natuurlijk erg blij...Ja, het is not done in Nederland om op een bepaald geslacht te hopen, dus je zegt zoiets niet....Je moet vooral wensen dat het gezond is....En dat het niet uitmaakt wel geslacht het is....

Vijf jaar later was de wens op nog een kindje en ja, ik hoopte dit keer op een meisje....Niet omdat ik zoon niet lief vond, maar gewoon, om ook dat eens mee te maken....Toen bleken er 2 te komen....En dat was even slikken....niet alleen omdat er straks ineens 2 babies zouden zijn, maar ik moest toch wel even wennen dat het misschien ook weleens 2 jongens konden zijn....Bij elke echo vroeg ik of ze al wat konden zien, bij zoon2 was het al snel zichtbaar, maar babie 2 heeft het lang geheim kunnen houden....En tuurlijk was ik elke keer weer blij 2 hartjes te zien kloppen, maar ik wilde perse weten of babie 2 een jongen of meisje was....en ja, dat was ook om een eventuele teleurstelling op nooit een meisje te kunnen verwerken....al tijdens de zwangerschap....Dat mag je raar vinden van mij, maar ik ben wel eerlijk....Hoeveel vrouwen hebben die zelfde gevoelens, maar durven ze niet te uiten, omdat het not done is? Heel veel denk ik.....

Op een van de laatste mogelijkheden nog iets te kunnen zien van dien aard heeft dochter haar geheim prijs gegeven, al zal de echoscopiste dat nooit 100% zeker zeggen....maar er waren 3 streepjes zichtbaar....En ik zou, zoals oudste vanaf het begin af aan zei in de zwangerschap, een broertje en een zusje voor hem krijgen....En ja, ik was blij....

Ik begrijp de gevoelens van de startster van het draadje dus heel goed....

Voorkeur hebben

Om eerlijk te zijn krijg ik er de kriebels van. Meer omdat ik vind dat er verwachtingen bij zijn. Ik lees over gezellig tutten, herkenning, doorgeven van dingen. Maar wat mijn kriebels dan zijn, is dat ik denk dat de verwachtingen te hoog zullen zijn, met teleurstelling als gevolg.
Toen ik zwanger was van mijn zoon vertelde mijn zus dat ze niet van jongetjes hield, net als mijn zwager. Nou zit je dan, hadden we net te horen gekregen dat de baby in je buik een jongen is, en daar waren we heel blij mee. Ik was erg verdrietig om haar opmerking. Waarom zou mijn kind niet leuk zijn, alleen maar omdat het een ander geslacht is?!?!
Mijn zoon is dol op tutten, winkelen (net als z'n vader, hoera!). Overigens hebben mijn zus en zwager nu een zoon erbij en het verschil is helaas te merken
Oh neemt niet weg dat je het gevoel zeker mag hebben, ik vertel alleen hoe ik erover denk. Taboe is het zeker, wat ik ook onnodig vind, want zo blijf je juist met je gevoel zitten. En ik snap zeker dat je graag beide geslachten zou mee willen maken.