Wat doet veilig thuis?

Bluehart, ik vind het ook niet zo verstandig dat je samen nu al een verhaal hebt gemaakt, om de simpele reden dat je nog niet weet waarover je een verhaal moet maken. Wat is het probleem, waarover zijn de zorgen?
Een verhaal maken rondom een incident waarvan je vermoedt dat het de aanleiding tot de melding is kan het gevaar opleveren, dat je in details gaat over die ene specifieke situatie, terwijl je dan in feite gaat ontkennen dat er een groter onderliggend probleem is.
Hulp weigeren (daarover is het al gegaan in dit draadje) is een negatief punt, maar het probleem niet willen zien is nog problematischer. In het gesprek kun je zo goed mogelijk eerlijk zijn. Eerlijk is ook bijvoorbeeld zeggen dat je doodsbenauwd bent voor dit gesprek, omdat je bang bent dat het kind weggehaald wordt, want je hebt slechte verhalen gehoord over Veilig Thuis. Dan kunnen zij uitleggen wat de procedures zijn.
Dus: ga niet meteen de diepte in door alles uit te leggen waarvan jij denkt dat er uitgelegd moet worden.
Benader het gesprek vooral rustig: wat is de klacht, wat is de procedure, wat verwachten zij nu van jullie en wat is de vervolgstap.
En als het ingewikkeld wordt: daar moeten we even over nadenken, zullen we een afspraak maken voor een vervolggesprek.

Tsjor

Ik heb ook te maken gehad met VT, na een heftig incident waar mijn zoon niet bij betrokken was.
Mijn (inmiddels ex) man en ik waren heel bang, door alle horrorverhalen maar de inbreng van VT heeft enorm veel goed gedaan.
Onze zoon voelde zich gehoord, wij voelden ons gehoord en het ging echt om het welzijn van ons alledrie.
Ik ben ontzettend blij dat zij in beeld zijn gekomen. De aanleiding was heel naar maar het resultaat heel goed. Mijn zoon is gelukkig en dat is het belangrijkste, alleen hadden we dit niet op deze manier voor elkaar gekregen.

Stel je gewoon open op en ga niks lopen verzinnen. Leugens komen uit en als dat vertrouwen weg is, gaan ze wel graven.

Kijk alsjeblieft uit. Ik weet niet waarover jullie nu precies een verhaal in elkaar hebben gedraaid ( incident, actuele situatie, probleem moeder, oplossing?), maar het klinkt alsof je van plan bent een draai te geven aan de waarheid. Dat zou mij niet verstandig kijken, omdat je je zelf ook zorgen maakte om de situatie van je zoon. Kijk alsjeblieft uit dat je niet uit angst voor eventuele gevolgen juist een groter probleem creëert. Dat is het laatste wat je wilt  en bovendien zou dat een oplossing voor het probleem dat jij eerder erkende in de weg kunnen staan.

Als ik jullie was zou ik het gesprek iets meer open tegemoet gaan. Natuurlijk bespreken jullie voor, maar echt geen heel verhaal verzinnen, maar wel scherp hebben wat er met het incident is gebeurt en dus bij voorkeur ook al oplossingen scherp hebben.

Laat dan eerst Veilig Thuis maar beginnen. Wat willen zij precies weten en geef daar kort, maar juist zonder teveel verhaal antwoord op. Mogelijk zullen ze willen weten of dit vaker voorkomt. Als dat zo is, zou ik het niet ontkennen, maar juist nuchter en kort antwoorden.

Als je merkt dat Veilig Thuis dit als een probleem ziet of zou kunnen zien, geef je direct ook aan welke oplossingen of maatregelen jullie inmiddels zelf hebben. Op die manier laat je zien dat jullie het probleem erkennen en er aan werken, maar maak ook de oplossing niet zo groot dat je daarmee het verhaal opblaast.

Nogmaals kijk uit met verhalen ophangen en houdt je liefst bij de feiten.

Ik ga hier geen heel epistel tikken maar wil je op het hart drukken om vooral de laatste bijdragen van Mija (van gisteren) en van Tsjor en Anoniemst (van vandaag) goed door te lezen en ter harte te nemen.

Groeten, 

Temet

Nog even een reactie op een eerdere posting van Anoniemst:

" Ik zit er door mijn ervaring helaas iets anders in dan Temet. Formeel gezien heeft ze uiteraard gelijk, maar als ik het goed heb onthouden (is hier alweer een aantal jaar geleden), is dat als het ware het verschil tussen drang en dwang. De een is de formele weg die Temet benoemt, bij de ander dreigen ze daar als het ware mee om op een informele manier dingen te bespoedigen."

Dat klopt grotendeels. Als het goed is zeggen ze niet: "je moet toestemming geven voor informatie-uitwisseling/hulpverlening anders plaatsen we je kinderen uit huis", maar het is wel zo dat het niet vrijwillig meewerken ertoe kan leiden dat er door VT wordt aangestuurd op een kinderbeschermingsmaatregel (ots eventueel met uithuisplaatsing). Alleen: de Raad moet er dan eerst aan te pas komen en de rechter heeft er ook nog wat over te zeggen. Dus als je het idee krijgt dat de VT-mensen eigenlijk volstrekt onvoldoende hebben om een kinderbeschermingsmaatregel te laten aanvragen (nogmaals: VT kan dat niet aanvragen), dan kan je ook besluiten dat het gedaan is met de vrijwillige medewerking. 

Bijvoorbeeld: er zijn zorgen, die erken je ook, maar VT vindt dat je hulpverlening A moet inroepen en jij bent al bezig met hulpverlening B. Nou, als je dan voet bij stuk houdt denk ik dat VT niet zo heel ver komt bij het aansturen op een ots (behalve als het soort hulpverlening dat je uitkiest volstrekt onvoldoende/onjuist is).

Dus ja, VT kan de dreiging van een maatregel in de lucht laten hangen met de bedoeling je tot bepaalde acties te bewegen, maar je hebt de mogelijkheid om daar nee tegen te zeggen en dat is niet per se kansloos. 

Groeten, 

Temet

Maar je eigen houding in deze is ook van belang. Als je obstinaat doordramt wat je zelf al doet en vindt dat zij zich daar niet mee bemoeien heb je een probleem. Als je rustig kunt uitleggen waarom je op dit moment kiest voor je eigen aanpak, welke resultaten je hoopt te bereiken, en dat je hun advies in gedachte houdt voor het moment waarop je eigen aanpak niet blijkt te werken ben je 'meewerkend'.
Ga ervan uit dat ieder de helft van de waarheid heeft: jij hebt 50% goed zicht op de problemen en 50% kan dat je eigen aanpak werkt; zij hebben 50% zicht op het probleem en 50% kan dat hun aanpak (als ze die al voorstaan) goed werkt. En hopen dat zij, net als jullie, voor 100% ervan overtuigd zijn dat het zeker niet werkt om het kind uit een vertrouwde omgeving te halen.

Tsjor

@Temet: hier was het dat zij in een gesprek zeiden dat zij vonden dat de kinderen uit huis moesten. Daar was nog niets formeels aan te pas gekomen en zij wilden het er zo snel mogelijk doorheen drukken. Zij verplichten me toen als het ware om mee te werken door te zeggen wat ze anders allemaal zouden gaan doen. Zij zouden dan het formele traject inzetten en ik zou dan op achterstand staan omdat ik een niet meewerkende moeder was en daarom zou er dan ook OTS volgen. Uit angst en doordat ik me zo overvallen voelde heb ik meegewerkt aan de uithuisplaatsing en vervolgens ben ik direct de strijd aangegaan en met succes. Alles heeft nu maar relatief kort geduurd, maar we hebben nooit in het formele traject gezeten. Juist omdat ik zo overvallen was, wil ik het nu in ieder geval benoemen al verwacht ik niet dat het nu ook meteen deze kant op gaat. Onze regio ligt juist mede om dit soort dingen in het verleden nu behoorlijk onder vuur.

Daarom is gesprek met huisarts zo wenselijk. De huisarts kan een traject adviseren waar de moeder achter staat. VT/ (in samenwerking met met ggz) kan haar niet in een andere behandeling dwingen. Zo heb je regie in eigen hand.

Het is ook gevaarlijk als jullie een verhaal opgesteld hebben waarbij je de moeder het hand boven het hoofd houdt in belang van het kind. Maar jullie weten niet hoeveel mensen VT benaderd hebben; één melding wilt niet zeggen dat op basis van deze ene melding VT in actie is gekomen. Ze kunnen reeds een hele case hebben via school of naaste buren. 

BlueHeart schreef op 18-08-2021 om 04:46:

we hebben samen een verhaal gemaakt en we hopen dat ze erin trappen.

Arm kind. 

Veilig Thuis heeft geen beste reputatie en je kunt ook gewoon pech hebben. Maar dat hoeft niet. Ook ik heb met Veilig Thuis te maken gehad. Zij zijn door de politie ingeschakeld na een melding van huiselijk geweld. Er zijn gesprek geweest met de vader van mijn kinderen, met mij en met de kinderen. De vader heeft nog extra gesprekken gehad en na een tijdje is het dossier gesloten. Ze hebben niet geholpen maar ook niet tegen ons gewerkt, ze hebben van een afstand de boel in de gaten gehouden en toen de situatie weer veilig leek, is dat weer gestopt.
Ik wil maar benadrukken dat het niet verkeerd hoeft te gaan.

We willen ze toch zo ver mogelijk van ons kind vandaan houden, zij heeft er lering uit getrokken, we hebben geen behoefte aan extra ogen die meekijken en we willen vooral hem niet kwijt. 

BlueHeart schreef op 18-08-2021 om 13:56:

We willen ze toch zo ver mogelijk van ons kind vandaan houden, zij heeft er lering uit getrokken, we hebben geen behoefte aan extra ogen die meekijken en we willen vooral hem niet kwijt.

Daar is het nu te laat voor. Ze zijn al betrokken, want er is een melding gedaan (of zelfs meerdere) en er komt een gesprek/onderzoek.

Het is niet in het belang van jullie kind als jullie gaan liegen.

In grote lijnen klopt het gewoon allemaal, we laten alleen wat dingen weg, dat is geen liegen. 

BlueHeart schreef op 18-08-2021 om 13:56:

We willen ze toch zo ver mogelijk van ons kind vandaan houden, zij heeft er lering uit getrokken, we hebben geen behoefte aan extra ogen die meekijken en we willen vooral hem niet kwijt.

En jij denk dat een verhaal in elkaar flansen helpt? En waarom niet meekijken, blijkbaar kan moeder het niet altijd alleen aan.