Wanneer moet je kind de deur uit? (leeftijd)

en ook ik heb een huur van onder de 700 euro (zonder huurtoeslag)voor een flat met 2 slaapkamers, grote badkamer, redelijke keuken, grote woonkamer.

bieb

Vaak kun je je ookbij de gewone verhuurder van 18-23 jaar inschrijven voor een aparte categorie: jongerenwoning.

oke

Dan is het waarschijnlijk wat rooskleuriger dan ik dacht.

maar dan nog

Dat is allemaal leuk voor een 20-jarige met een (minimum) inkomen.
Maar dat staat toch niet in verhouding met een 20-jarige die ft naar school gaat? Als school op reisafstand is, kind ft naar school en 20 jaar, dan kan het toch niet een vanzelfsprekendheid zijn dat kind (omdat hij/zij 20 is) langzamerhand de deur uit moet?

Bieb

Mijn ene kind zit nog op school, maar dat is niet fulltime. Op HBO heb je wel wat uren over. Maar tijdens de stage van 6 maanden werkte ze fulltime en ook het weekend nog. Heb ik zelf ook gedaan eigenlijk.
School is een uur weg, stage een uur de andere kant op. Ze regelde met stage dat ze op vrijdag een uur eerder naar huis mocht om vrijdagavond ook te kunnen werken. Als ze echt zelf willen dan is het wel mogelijk.
Bij mij hoeven ze er echter het huis niet voor uit, dat kwam vanzelf.
Ik vind het bijna zakelijk overkomen hoe sommigen daar over denken.

Astrid

Hier wel ft school (MBO4) afgewisseld met een aantal weken ft stage. Bijbaan is dus in de avonduren (3x per week). Dus tijd voor eigen huishouden (laat staan geld) is er echt niet naast ft school of stage, bijbaan en huiswerk c.q. schoolopdrachten.
Lijkt mij dan ook niet echt te doen om naast die drukke méér dan ft verplichtingen nog een huishouden met alles wat daar bij komt kijken moet runnen.

Bieb

dat wordt lastig idd. Maar mijn dochter werkt met haar bijbaan niet door de week, wel in het weekend, waarbij ze op zondag 200% krijgt en dat loopt aardig op. Verder de uitwonende studiefinanciering, huurtoeslag, betaalde stage van 5 mnd, ze heeft geld over om leuke dingen te doen, kan kleding kopen, een kapper bezoeken enz.
Mijn dochter liep dan 40 uur stage en op vrijdagavond, zaterdag en zondag werkte ze bij haar bijbaan. Ik snap dat niet iedereen dat trekt; zij was ook behoorlijk moe.
Komend jaar scriptie, ze heeft naast haar bijbaan al zitten vissen naar werk via stage, dan kan ze wat sparen, want ze gaat alweer verhuizen een jaar na dato

Andere dochter heeft inmiddels wel een baan, ze verdient (gelukkig voor haar) al jong meer dan het minimumloon, dus ook zij redt het.

bieb

als je je studie met een bijbaan combineert en je zit gewoon op een kamer is er echt niet zoveel huishouden te doen hoor, je moet het ook weer niet overdrijven. Je bent bijna niet thuis dus er gebeurt weinig in dat huis, dat is anders als een gezin met drie kinderen en een hond.

klopt

dat doe je gewoon niet of af en toe. Zo groot is het ook weer niet.
Eerste huis van dochter was met een vriendin samen, scheelt in de huur en het werk.

Historisch uitstapje

Op bezoek bij 'mijn' dame van 85 herinnerde ik me dit draadje weer. Zij heeft, met drie kinderen, jarenlang ingewoond bij haar schoonmoeder. Pas vlak voor de geboorte van haar vierde kind kregen zij en haar echtgenoot een woning. Geen leuke tijd om op terug te kijken.

Ik ben toch blij dat we nu in een andere tijd leven. Moet er niet aan denken, zowel niet in de positie van moeder als die van oma...

N@nny

Dat vooruitzicht heeft ervoor gezorgd dat mijn ouders in de jaren '50 zijn geëmigreerd. Ze zijn hier getrouwd, hebben nog kort gescheiden van elkaar bij de respectievelijke ouders gewoond en zijn van daaruit vertrokken.

Eng?

Mmm. Eng. Da's nou ook weer niet de bedoeling. Familieleden hebben hun kinderen van eind 20 en halverwege 30 nog thuis wonen. En natuurlijk wordt het steeds lastiger voor ze om uit huis te gaan. Als ik dat zie vind ik dat 'ongezond'. En ook een gemis aan opvoeding. Kennelijk is het niet gelukt om ze zelfstandig genoeg te maken. Dat is voor ons geen goed voorbeeld. Wij vinden het vanzelfsprekend dat je uit huis gaat als je gaat studeren. Na de middelbare school dus. En dat stralen we ook uit naar onze kinderen.

Els

Hier gaat het net zal hoor. Ik ga ervan uit dat de kinderen op kamers gaan als ze gaan studeren. Is in de hele familie ook de gewoonte en ik vind het goed voor ze. heta isa ook een soort tussentijd. Nog vaak thuis in weekend of vakantie maar toch op eigen benen. En het is echt heel anders zelfstandig wor:den als je echt je dagelijks leven zelF moet regelen. Dat leer je niet áls je tot je Vijfentwintigste thuis woont.

tot 25 jaar thuiswoners

Nou onze kinderen hebben op allemaal tot ongeveer hun 25st thuis gewoond en ze zijn nu prima in staat hun zaakjes zelf goed te regelen
Het grootste voordeel is dat ze omdat ze thuis zijn blijven wonen geen studieschuld hebben hoeven op te bouwen, en de oudste drie nu een huis hebben kunnen kopen. Met een studieschuld was dat veel moeilijker geweest

Nou ja

Onze kinderen hebben blijkbaar een ander levensritme. Mijn oudste is nu 20 . Heeft een tijd in Amsterdam gestudeerd, hier 3,5 uur vandaan en daarna een jaar in Australië. Nu op kamers hier 30 minuten vandaan voor verdere studie. Met alweer plannen voor het buitenland.
De jongste begint over een jaar op de uni. Gaat dan zeker ook weg.
Ik heb geen kinderen en geen familie die lang thuis blijven. Ook mijn neven en nichten wonen overal en nergens. Maar iedereen komt geregeld op het nest terug,
Ik heb blijkbaar een ander referentiekader. mijn vader woonde in de jaren 50 al op kamers en ging naar het buitenland om te studeren.
Ik vind jeugd die tot huh 25e thuis blijft niet minder. Ik ben het gewoon niet gewend, en ik vind het heerlijk om te zien hoe mijn familie zich overall en nergens thuis voelt en zich redt. Met soms nauwelijks geld. En op hun 25 e geen enorme studieschuld met dank aan de basisbeurs en bijbaantjes, en ook niet met geld voor een enorm huis op hun 25e maar dat vind ik niet zo belangrijk. Ze hebben wel een schat aan ervaring op allerlei gebied.
En ze komen er allemaal wel. Soms in een rechte lijn, soms met toppen en dalen.

Wat een oordelen

Els: ' Als ik dat zie vind ik dat 'ongezond'. En ook een gemis aan opvoeding. Kennelijk is het niet gelukt om ze zelfstandig genoeg te maken.' Behoed je voor je eigen oordelen. Niet elk kind gaat naar een universiteit, niet elk kind woont 3,5 uur van Amsterdam vandaag etc. etc. Met andere woorden: er zijn heel veel verschillende situaties.
en dan heb ik het niet eens over de kinderen die tijdelijk weer thuis komen wonen, maar wel degelijk zelfstandig kunnen wonen.
Ik had hetzelfde referentiekader als de meesten van jullie: met 18 jaar gaan ze studeren en dan op kamers. Maar de realiteit gebiedt te zeggen dat het slechts een beperkt sjabloon is, wat voor een beperkte groep geldt. De OV-chipkaart voor studenten maakt het bijvoorbeeld gemakkelijker om op afstanden van 1 uur thuis te blijven wonen. inmiddels is er veel meer variatie en wonen kinderen in het algemeen langer thuis. Dat komt niet omdat we plotseling slechter zijn gaan opvoeden. Het tegenovergestelde lijkt het geval: kinderen wonen zelfstandig thuis, omdat de opvoedsituatie in veel moderne gezinnen zodanig is dat kinderen niet meer als te-verzorgen-kinderen worden gezien, maar als zelfstandige volwassenen die een deel van de woning betrekt.
Ik stel geen leeftijdsgrens. Een kind woont thuis zolang het nodig is, werkbaar is, nuttig is en de ontwikkeling van het kind niet in de weg staat. Een kind met 18 op straat zetten zonder dat het goede kansen heeft is erger, dat zie ik in elk geval in mijn omgeving: sommige van die kinderen krijgen echt hun draai niet te pakken, hobbelen van uitzendbaantje naar uitzendbaantje en komen er gewoon niet tussen.

Tsjor

eigen keuze

onze zoon start volgende maand met zijn studie, gaat niet op kamers omdat het niet nodig is. Maar hij wil het ook helemaal niet en is verder toch wel zelfstandig dus daar ligt het niet aan.

Ik oordeel niet, maarbeschrijf

Hoe het bij ons gaat.
Ik zet geen kind op straat op haar 18e. En tussendoor zijn ze altijd weer welkom, graag zelfs. Gezellig, een paar maand weer een kind in huis.
Mijn oudste is van basisbeurs tijdperk. Jongste straks niet. Maar aangezien die wrlk ver weg gaat zal die ook uit huis gaan.
Het klopt dat veel studerenden thuis blijven en daar al aardíg zelfstandig zijn. Maar ik zie ook dat ze dan alle veel luxe hebben die een kamerbewoonster zich niet kan permitteren omdat ze best veel te besteden hebben. Bijbaantjes die best wat opleveren en geen kostgeld oid . Al een auto, waar mijn kamerbewoonster nog bij lange na niet aan denkt, en erg dicht bij huis blijven. Nu is dat hier op het platteland haast onmogelijk. Geen werk en geen hbo of uni in de buurt, als je wat wil moet je weg. Zelfs het eerste mbo is op 35 km afstand. 3 kwartier met ov.

Zelfstandig zebra

Wat is zelfstandig?
Lastig te zeggen als je nooit echt alleen hebt gewoond. Kan je dat als jongere? In een vreemde stad? Nieuwe contacten maken en onderhouden? raad vragen als je het nodig hebt? Niet vereenzamen?
Aanpassen aan andere omstandigheden dan jij thuis gewend bent?
Jezelf niet verliezen qua karakter in een andere dan je beschermde wereld?
Ik vind dit belangrijke dingen, en ik denk dT je dit het best ontwikkelt als je een tijdje op jezelf bent aangewezen. Dat is geen feit, het is mijn mening. Gevormd door mijn eigen opvoeding. Dus als iemand anders daar een ander idee over heeft: prima!

Mach

In de randstad kun je echt niet op je 25 st een enorm huis kopen, ook niet als je net gestudeerd hebt en geen studieschuld. Je mag blij zijn met een flat, waar overigens helemaal niets mis mee is.
Maar als je buitenaf woont, begrijp ik dat je eerder op kamers gaat,en het veel normaler vindt.
De vrienden van de middelbare school van onze vier kinderen woonden eigenlijk zeker tijdens het begin van hun studie ook allemaal thuis ,en zijn ook zelfstandig geworden.
Wij hebben 4 universiteite binnen binnen het uur te bereiken zijn, een zelfs binnen 15 minuten, dus dan kijk je er anders tegenaan.

Mach

Ik heb een dochter die studeert en woont in een andere stad, werkt, een eigen auto heeft, vaak naar dancefestivals gaat, op vakantie gaat e.d.. Ze heeft een studielening, maar werkt er ook hard voor. Dat kan dus ook zonder nog thuis te wonen.

Ik ben het op zich wel met je eens hoor. Ik vind het verstandig om een tijdje zelfstandig te wonen voor je je in een huwelijk of samenleefcontract stort. Maar dat hoeft toch niet persé meteen zodra het VO-diploma binnen is? En waarom zou je naar een andere stad moeten voor die zelfstandigheid, als je alles in je eigen stad hebt? Fijn als je gewoon je oude vrienden kunt aanhouden en je vriendenbestand kunt uitbreiden door nieuwe situaties. Mijn dochter heeft bijvoorbeeld geen nieuwe vrienden 'los' in haar woonplaats, maar door haar werk daar. Dat had dus ook in onze stad gekund.

Even los van het uit huis gaan van kinderen, ben ik toch altijd weer blij dat ik in een stad woon, waar een ruime basis aanwezig is en desgewenst alles, op universiteiten na. Ik heb ook elf jaar in een dorp gewoond, maar die was in die tijd nog goed bereikbaar met de bus. Nu niet meer. Je kunt er op afspraak met een belbus heen. Ik kon vroeger op 5 km afstand naar school en na de mavo op 10 km afstand en dat vond ik ver zat .

Tsjor was me voor

maar al lezende voort bedacht ik mij ook dat in dit draadje wel héél erg uitgegaan wordt van op hbo/universiteit-studerende kinderen. Voor mbo-studenten ligt het naar mijn idee toch weer anders. Vaak kan er in de eigen gemeente of op bereikbare afstand naar school gegaan worden, de leeftijd waarop met het mbo begonnen wordt, ligt gemiddeld genomen lager dan van hbo en universiteit. Ik kan me niet voorstellen dat het wenselijk gevonden wordt dat jongeren al met 16 jaar het huis uit 'moeten'.

Ouder van vier

Ondanks dat een universiteit op 1 uur reizen ligt, kan een kind er ook voor kiezen om daar niet te gaan studeren. De mijne had het een en ander naast elkaar gelegd en kwam tot de conclusie dat ze niet naar Amsterdam wilde, ook niet in de eigen stad, dus werd het een andere provincie. Ik vind dagelijks een uur reizen overigens ook al best een belasting. Zeker als naast de studie ook nog gewerkt moet worden. Ik vind een uur reizen dan ook genoeg reden om daar woonruimte te zoeken.

Oh ja huis

Vrienden van mijn dochter, meerdere, hebben halverwege de 20 toch al riante eenpersoonshuizen gekocht. Ik heb mij erover verbaasd, dat zeker, maar onmogelijk is het blijkbaar niet. Nu wonen wij niet in het centrum van de Randstad, maar in de top ervan.

Zeeland of Randstad

Woon je in Zeeland, dan zal je kind eerder het huis uit moeten om te gaan studeren (of dat nou mbo, hbo of uni is) dan wanneer je midden in de Randstad woont met vier universiteiten, tig hbo's en talloze mbo's op fiets- of ov-afstand. 'T is maar net wat gebruikelijk is in de omgeving waar je woont.

Verder maakt het wat mij betreft niet heel veel uit of je nou op je 18e of 22e op jezelf gaat wonen, dan leer je die skills gewoon iets later. Ook thuis kan je heel zelfstandig zijn, je eigen kamer schoonhouden, koken, je eigen was doen en je eigen verzekeringen en andere financiële zaken regelen. En als je een beroepsopleiding gaat doen moet je sowieso weer nieuwe contacten aangaan.

skik

ja dat kan

Zie mijn kinderen. 23 en 25 waren ze toen ze half en klaar waren met de studie. Allebei binnen 4 mnd na elkaar het huis uit in een andere stad en ze doen alles wat ik doe eigenlijk. En zulke explosieve feestbeesten zijn het niet, maar ook dat gaat vanzelf.
Je hoeft niet te studeren hoe je een was draait, een vloer dweilt, dat is een keer doen en dan kun je het. Vrienden hadden ze al en/of maken ze via opleiding/werk, ze koken, maken schoon, doen hun boodschapje, budgetteren, redden zich goed alleen.
Het enige dat ik ze ooit eens gevraagd heb is om de ervaring op te doen zonder partner. Zodat je weet, dat als het ooit nodig is, je jezelf kunt redden en weet hoe het is om alleen te wonen.
Nou das ook gelukt.

Ik heb dingen ook pas geleerd toen het moest. Had het met mijn 18e gemoeten dan op dat moment en kon het later dan was het ook goed.

Mijn kinderen deden (door reisafstand) echt bijna niks in huis, maar zodra ze hun eigen plekje hadden konden ze het gewoon. Ik heb dat voorbereiden nooit zo heel erg gedaan; 1 keer maar.
Project sexuele voorlichting...zucht, daar wilden ze toch helemaal niets van weten en zeker niet van een "moederrrr". Ook dat is helemaal goed gekomen.

Woon in een studentenstad

Ik heb wel eens bedacht dat man en ik tzt op kamers gaan in het centrum. Blijven de kinderen in ons huis wonen en verhuren we onze slaapkamer aan een medestudent. Brengen we wel af en toe de was natuurlijk.
Groeten, Maw.

Skik

Ook thuis kan je heel zelfstandig zijn, je eigen kamer schoonhouden, koken, je eigen was doen en je eigen verzekeringen en andere financiële zaken regelen. ===

Ik heb het wel eens eerder toegegeven, dat er iets fout gegaan is bij onze opvoeding. De dochters laten thuis de handjes te weinig wapperen. Bij een herkansing zou ik al vanaf peuterleeftijd stoffer en blik en afwaskwast aanmoedigen, haha. Maar zodra ze op zichzelf zijn, kunnen ze opeens alles. Tot mijn grote vreugde ging bijvoorbeeld de koffer met vakantiekleding gister nog ongeopend mee naar haar eigen thuis. "Succes met de was", riep ik haar bemoedigend na . Mijn andere dochter, die nog steeds een zwijnenstal leeg te ruimen heeft in haar kamer bij ons, bestiert het huishouden bij haar vriend, alsof ze nooit anders gedaan heeft en om door een ringetje te halen. Ikzelf kookte nooit bij mijn ouders thuis. Toen eenmaal duidelijk was dat ik ergens in de maanden erna zou vertrekken, kreeg ik kookles van mijn moeder. Maar in feite had ik het al geleerd doordat ik zag wat mijn moeder deed. Mijn ervaring is dus dat de benodigde skills vaak wel loslopen als ze nodig zijn.